Bloggang.com : ไร้นาม : บนถนนราชดำเนิน

บนถนนราชดำเนิน

ฉันเล่น Pantip มานานมากๆ (รหัสสมาชิกนำหน้าด้วยเลข "0") เคยเป็นสมาชิกหลายห้องหลายกลุ่ม จำได้ว่าสมัยเด็กๆ เมื่อสิบปีก่อน โพสทีก็จะมีมิตรรักแฟนกระทู้ช่วยกันโหวตให้ขึ้นกระทู้แนะนำ ไม่ว่าจะเป็นห้องหว้ากอ ห้อง tech-exchange ห้องสมุด/ถนนนักเขียน หรือบางทีก็ห้องเฉลิมไทย ฉันจำได้ว่ามีปีนึง Pantip จัดแจกกุหลาบวาเลนไทน์อะไรประมาณนั้น แล้วมีเพื่อนส่งหลังไมค์มาว่าฉันไปดูหรือยังว่าได้ติดอันดับต้นๆ ของ Pantip ด้วย ซึ่งฉันก็ตกใจว่าคนรู้จักเยอะขนาดนั้นเลยเหรอ แต่ห้องที่ฉันอยู่ประจำคือ "ถนนนักเขียน" กระทู้ที่ต้องอ่านประจำทุกวันสมัยนั้นมีสองกระทู้ series คืออาศรมคนโคลง และ บ้านผะหมี...

แล้ววันนึงเพื่อนที่อาศรมคนโคลงก็ชวนๆ กันให้ไปตอบบทกวีที่้ห้อง "กวีการเมือง" @ ห้องราชดำเนิน Pantip กันบ้าง (เหมือนจะช่วงเป็นเทศกาลเลือกตั้งหรืออะไรซักอย่าง) แล้วฉันก็ประทับใจกับฝีมือบทกวีระัดับเทพๆ ที่ห้องกวีการเมืองหลายคน (ตอนแรกฉันคิดว่าคนแต่งบทกวีเก่งๆ น่าจะอยู่แต่ที่ห้องถนนนักเขียนกันเท่านั้น แต่กลับพบยอดฝีมือซุ่มซ่อนตัวอยู่ที่ราชดำเนิน) หลังจากนั้นฉันก็ติดตามอ่านห้องกวีการเมืองเพิ่มอีกห้อง (ส่วนใหญ่จะอ่านเฉยๆ)

จำได้ว่าสมัยนั้นห้องราชดำเนินจะมีสองกลุ่มใหญ่ๆ คือกลุ่มเชียร์ไทยรักไทย และกลุ่มต่อต้าน และฉันก็เป็นพวกแต่งบทกวีต่อต้านไทยรักไทย(เพราะฉัน"เคย"ชอบพรรคประชาธิปปัตย์มากมาย) ตอนที่รัฐบาลทักษิณจัด Apex ฉันเอาภาพเรือสุพรรณหงส์มาแต่งบทกวีหยิกแกมหยอกรัฐบาลยุคนั้นว่าหวังว่าคงไม่ได้เป็นผักชีโรยหน้าได้รับโหวตพอควร (ขำๆ หน่อย) กลับเืมืองไทยฉันก็เชียร์ประชาธิปปัตย์ตลอด จนกระทั่งมีการเคลื่อนไหวของพันธมิตรเพื่อล้มรัฐบาลที่มาจากการเลือกตั้งนอกสภา

และวันนั้นห้องราชดำเนินก็เปลี่ยนไป แต่ไม่ได้เป็นเพราะมีพวกรับจ้างอะไรแบบที่พวกคนข้างนอกที่ไม่ได้อยู่ห้องราชดำเนินมากล่าวหา สิ่งที่เกิดขึ้นจริงคือเกิดการค่อยๆ เลือก/เปลี่ยนขั้วการเมืองของคน อย่างตัวฉันเองเป็นต้น ฉันไม่ชอบคนเล่นนอกกติกา คนที่ยอมเผาบ้านทั้งหลังเพื่อไล่หนูตัวเดียวแล้วไม่คิดถึงว่าอีกหลายชีวิตในบ้านหลังนั้นจะเดือดร้อน ตอนนั้นห้องราชดำเนินมีชมรมหูดำของคุณบังสุกุลและเพื่อน (ที่วางตัวเป็นกลาง => แต่ตอนหลังคุณบังสุกุลและสมาชิกหลายคนก็เหมือนเปลี่ยนเป็นสีแดง) ก็จะมีคุณบอนนี่และเพื่อนชวนกันตั้งกลุ่มเสรีไทยในเวปบอร์ดขึ้น ซึ่งสร้างกระแสค่อนข้างแรง คุณ uggie* ก็เลยไม่อยากให้มีเสียงฝั่งเดียว เลยตั้งกระทู้ให้ลงชื่อการต้านการต่อต้านกันและในที่สุดก็ตั้งกันเป็นกลุ่มคานความเห็นกลุ่มเสรีไทยกันขึ้นมา เพื่อนหลายคนรวมทั้งฉันซึ่งเป็นพวกไม่ได้ชอบไทยรักไทยก็ยังมารวมตัวกันตั้งกลุ่ม (ที่กระทู้โหวตชื่อกลุ่มก็เป็นกระทู้ที่ฉันตั้งเอง) ว่า "กลุ่มรักเมืองไทยให้กำลังนายก(ที่มาจากการเลือกตั้ง)" ชื่อกลุ่มของเราอย่างย่อๆ คือกลุ่ม "รักเมืองไทยฯ"

หน้าที่ของฉันบนถนนราชดำเนินตอนนั้นคือหน้าที่นายทะเบียนกลุ่ม ที่ฉันรับหน้าที่นี้เพราะฉันชอบวิเคราะห์ข้อมูล สรุปได้ว่าสมาชิกกลุ่มรักเมืองไทยมีทั้งหมด สี่พัน login โดยมีชาวราชดำเนินเก่ามาลงเกินกว่าครึ่งของผู้เล่นห้องนี้แต่เดิม (แต่พวกเรากลับถูกกล่าวหาว่าเป็น warroom ทักษิณ ที่ถูกจ้าง ทั้งๆ ที่วิเคราะห์ตามประวัติและสถิติการเล่นของแต่ละคนล้วนแล้วแต่ไม่ใช่) คุณ uggie* ที่ตั้งกลุ่มเป็นสมาชิก Pantip ที่เพิ่งได้รับผลโหวตชนะ bloggang award ด้วยซ้ำไป แต่เราก็ต้านกระแสความเสื่อมโทรมของยุคสมัยลงไม่ได้ ในที่สุดความถูกต้องและบรรทัดฐานประชาธิปไตยก็ไม่อาจสู้กระแสการเมืองเรื่อง "บุคคล" ฉันยังไม่เข้าใจว่าคนไทยเราทำไมชอบไม่มองภาพใหญ่ แล้วใช้อารมณ์ชอบ-ไม่ชอบบุคคลเป็นหลัก แล้วในวันนั้น... อดีตนายกทักษิณก็ประกาศยุบสภาซะงั้น (ทั้งๆ ควรจะอยู่ให้ครบ 4 ปี เพื่อคงหลักการประชาธิปไตยไว้) ฉันจำได้ว่า เพื่อนในกลุ่มคนหนึ่ง Text SMS มาที่มือถือฉัน แล้วฉันหยิบดูตอนขับรถขึ้นสะพานลอย U-turn ตรงหน้ากองทัพอากาศ... message นั้นเขียนสั้นๆ ว่า...

"คุณไร้นาม... ทักษิณประกาศยุบสภา พวกเราแพ้แล้ว"

ฉันเกือบหักพวกมาลัยตกสะพาน U-turn เพราะฉันเห็นแล้วว่าประเทศไทยที่ฉันรัก ที่กำลังจะไปได้สวย คงจะวุ่นวายแน่ๆ (และทุกอย่างก็เป็นอย่างที่ฉันคิดจริงๆ) ฉันจำได้ว่าฉัน fail มากมาย และก็เลิกยุ่งกับการเมืองไปทำอย่างอื่นพักใหญ่ (เพราะงานอื่นๆ ก็เยอะอยู่แล้ว) และได้แต่รอการเลือกตั้ง แต่แล้วการเืลือกตั้งก็ถูกบอยคอตอีก ก็ได้แต่ขำๆ ปลงๆ แต่แล้วก็มีการรัฐประหารขึ้น... วันนั้นฉันทนไม่ไหวมากๆ กับการเหลิงอำนาจของคนที่ไม่ได้เคารพระบอบประชาธิปไตยเอาแต่เล่นนอกเกม แล้วทำเป็นอ้างว่าทำเพื่อระบบประชาธิปไตย ตอนนั้นห้องราชดำเนินถูกปิด web ต่อต้านคณะรัฐประหารก็ถูกสอยร่วงกันระนาว พวกเราเพื่อนเก่าห้องราชดำเนินแต่ดั้งเดิมหลายคนก็เริ่ม Text message คุยกันและลงไปเคลื่อนไหวใต้ดินต่อต้านรัฐบาลทหาร...

ทุกคนช่วยกันทำโน่นนี่อย่างละเล็ก อย่างละน้อยโดย "ไม่ได้ถูกจ้าง" แต่ช่วงนั้นฉันมีธุระต้องไปที่อเมริกา เพื่อนๆ โหวตกันให้ฉันและเพื่อนอีกห้าคนที่ดูน่าเชื่อถือหน่อยคุมสมุดบัญชีกลุ่ม (เพื่อความโปร่งใส ว่ารายรับ-รายจ่าย เป็นพวกเราลงขันกันเองจริงๆ) ดังนั้นฉันเลยได้เห็นสมุดบัญชีกลุ่มที่เพื่อนส่งมาให้ดูว่าเป็นเงินที่คนโน้นคนนี้ช่วยกันบริจาคจริงๆ แต่ด้วยความวุ่นวายของหน้าที่การงานและเรื่องส่วนตัวในตอนนั้น ฉันเลย fade off ออกมา ปัจจัยหนึ่งที่ฉันไม่เข้าร่วมก็คงเพราะฉันไม่ได้ถึงกับชอบนายกทักษิณกระมัง (สมัยก่อนเคยไม่ชอบด้วยซ้ำไป เพราะฉันเป็น"เคย"แฟนคลับนายกอภิสิทธิ์) แต่ฉันก็อยู่เชียร์ห่างๆ เล็กน้อยเพราะฉันไม่ชอบการเคลื่อนไหวที่สร้างคำพูดและภาพอย่างสวยหรู แต่เบื้องหลังเป็นการทำร้ายแผ่นดินไทยอย่างเลือดเย็นของพันธมิตรฯ (เช่นตอนที่ไปที่สนามบิน)

ถ้าถามว่าห้องราชดำเนิน ส่วนใหญ่มีสีแดงใช่ไหม ก็ต้องตอบว่า "ใช่" (แต่ไม่ใช่ฉันเพราะฉันจะบอกทุกคนบนถนนราชดำเนินว่าฉันเป็นสีชมพู -- คือขาวปนแดงอ่อนๆ) แต่ถ้าถามว่า คอการเมืองแท้ๆ ที่เล่นห้องราชดำเนินแต่ดั้งเดิม ยังอยู่กันหลายคนหรือไม่ ก็ต้องตอบว่ายังอยู่กันหลายคน (แต่หลายคนถูกยึด login เลยเปลีียนชื่อกันไป) พวกฉันยังขำๆ ตอนห้องราชดำเนินโดนถล่มโดยขาจรที่ไม่ได้สนใจการเมืองเข้ามาพูดแรงๆ เหมาด่าว่าพวกเราเป็นเสื้อแดงนิสัยไม่ดีไปหมดทั้งๆ ที่พวกเรานั้นไม่ได้ไปทำอะไรใครเลย ด่ากันสะใจพูดจาโหดร้ายแล้วก็หายไป ถ้ามีกระจกสะท้อนได้ฉันอยากให้คนเหล่านี้ดูตัวเองนักก่อนที่จะว่าคนอื่น กลุ่มของฉันเขียนกันอย่างสุภาพเสมอและก็ไม่เคยไปทำอะไรรุนแรงกับใคร และพวกเราทุกคนก็เป็นคนไทยด้วยกัน แต่บางคนก็มีอารมณ์ตามกระแสโดยไม่ได้ศึกษาข้อมูลของคนที่เข้าไปด่าเลยว่าใครเป็นใคร (ด่ากราดทั้งห้องซะงั้น)... แต่พอผ่านไปก้ได้แต่ขำๆ แล้วเรื่องราวก็ผ่านไป พวกเราก็ยังอยู่บนถนนราชดำเนินต่อไป... ว่างๆ ฉันก็ตั้งวงสุราห้องกวีการเมือง หน้าไมค์-หลังไมค์ กับเพื่อนๆ (ตามเวลาว่างที่มี - อยู่น้อย ^^')

สิ่งที่รัฐบาลนี้ทำพลาดคือการที่คิดว่าตัวเองชนะ ในวันที่ไม่สามารถซื้อใจของคนที่เคยอยู่ข้างเขาได้เลยด้วยซ้ำไป (นอกจากจะซื้อใจศัตรูไม่ได้แล้ว) ความจริงแล้วรัฐบาลจะชนะทักษิณหรือไม่ ทักษิณจะถูกยึดทรัพย์หรือพ่ายแพ้ ก็ไม่ได้มีผลกับพวกเราคอการเมืองแท้ๆ ห้องราชดำเนินแต่ดั้งเดิมเลย (เพราะพวกเราเล่นอยู่ตรงนี้กันมาสิบปี ก็ไม่ได้เป็นลิ่วล้อทักษิณแต่อย่างใด <= ท่าทางหลายคนจะเข้าใจผิดซะงั้น) จริงๆ ฉันต้องขอบคุณห้องการเมือง ที่ผลักดันให้ฉันสนใจไปเรียนวิชานิติศาสตร์จริงจังที่ ม.ราม จนจบได้รับปริญญาตรีสาขานิติฯ เพิ่มเติมภายในเวลา 2 ปีครึ่ง ซึ่งถือว่าค่อนข้างเร็วทีเีดียว (เรียนไปเพราะอยากเข้าใจ เลยได้แต่นั่งขำๆ คนที่พยายามบิดเบือนใช้เครื่องมือกฏหมาย หรือใช้หลักการสองมาตรฐาน ว่าเค้าคงจบกันไปนานจนลืมหลักการพื้นฐานกระมัง)... ดูแล้วไม่ต่างอะไรกับพรรคฝ่ายธรรมะในนิยายจีนที่สร้างภาพสวยหรู แต่เบื้องหลังแล้วทำสิ่งไม่ดียิ่งกว่าพรรคมารที่พวกฝ่ายคุณธรรมชอบกล่าวหา... ชีวิตคนสุดท้ายก็เอาอะไรไปไม่ได้ ดังนั้นคนมีอำนาจก็ไม่ควรสร้างมาตรฐานแย่ๆ ทิ้งไว้ในแผ่นดิน ไม่่ใช่หรือ?

การเมืองเรื่องวุ่นหนักหนา
จับตาด้วยความเป็นห่วง
มองรัฐผูกเงื่อนเลือนลวง
ทักท้วงก็คงไม่ฟัง

เลยได้แต่นั่งร่ำสุรา
พร้อมหน้าสหายแต่หนหลัง
เก็บกดความรู้สึกแสนชิงชัง
เป็นพลังเอาไว้สู้ด้วยปัญญา

Create Date : 24 กุมภาพันธ์ 2553

Last Update : 24 กุมภาพันธ์ 2553 23:32:23 น.

0 comments

Counter : 457 Pageviews.