Bloggang.com : weblog for you and your gang
ลมหายใจของใบไม้
Group Blog
ลานอโศก
ห้องบริหารจิต
รอยอินทร์
ศิลปวัฒนธรรมไทย
วิ่งตามนาย
ข้อคิดคำเขียน
มองผ่านเลนส์
เพลงภูต
ร่ำไปในใบเรียว
ปลายทางที่โค้งฟ้า..ฯ
เรื่องสั้นหลายวันจบ
มีสุขร่วมเสพ..ฯ
เก็บรักมาเก็บไว้ที่ในรัก
อโรคยาปรมาลาภา
คลีนิคกายภาพ
วิทยายุทธ
แสนรักษ์
เพลงเพื่อแผ่นดิน
Music Box
เพลงเพื่อคุณ
MV Romance XL
MV น่ารัก
เพลงประกอบ
ฟังเพลงออนไลน์
รวมเพลงขิม
รวมเพลงขลุ่ย
เพลงลูกทุ่งไทย
ห้องภาพ
คนแถวหน้า
แดนสนธยา
มุมเตือนภัย
ถนนดวงดาว
บ้านและสวน
ตกแต่งสวน
ท่องไปในโลกกว้าง
คู่สร้าง-คู่สม
มุมซ่อมสวย
หยุดก่อนโลก..ฉันจะลง
ทัศนา-จร
เวทีดาว
ตลาดนัดงาน
เก็บออมรอมจ่าย
ซ่อมได้
ครัวไทย
ไทยน้ำทิพย์
บ้านเล็กในป่าใหญ่
ย่อโลก
หน้าต่างโลก
แฟชั่น
ชีวิตต้องสู้
คนรักรถ
กระฉ่อนเว็บ
งานสร้าง
กฏ+หมาย
สินทรัพย์
ศาสตร์แห่งตัวเลข
สมุนไพรไทย
อัญมณี
เทคนิคการถ่ายภาพ
รวมโค้ดแต่งบล็อก
มุมกีฬา
เรือนจำกลาง
สาวเอยจะบอกให้
ระเบียงรุ้ง
Lab
<<
กรกฏาคม 2553
>>
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
5 กรกฏาคม 2553
:::ที่สุดของหัวใจ..คือเธอ:::
All Blogs
:::ดอกไม้ในรอยเท้า..ที่ก้าวย่ำ:::
:::สายหมอก ดอกไม้บาน:::
:::ความหวังเจ้าโล้เลื่อน:::
:::คลื่นทะเล..ยังเห่ห้อม:::
:::ผืนทราย..ถึงปลายฟ้า:::
:::ดั่งน้ำเซาะทราย:::
:::ผลิ-หล่น..ร้อน-ฝน-หนาว:::
:::รอยอาลัย..สั่งโลกให้รั้งรอ:::
:::เทียนหนึ่ง:::
:::ร้อยดวงเป็นรวงดาว:::
:::เปลี่ยนทางไม่เปลี่ยนทิศ:::
:::ลอยเรือ...ให้เหลือรอย:::
:::อ้อมละมุน..นั้นอุ่นเอื้อ:::
:::อุ่นใจไว้บ่มรัก:::
:::ที่สุดของหัวใจ..คือเธอ:::
:::คือนิลนัยนา..หาดาย:::
:::ตามองดาว เท้าติดดิน :::
:::ดอกไม้ในใจเธอ:::
:::ทางสายใหม่:::
:::ภวังค์ไหว:::
:::ใต้ฟ้าตะวันเดียว:::
:::ลมหายใจใต้ตะวัน:::
:::ดาวดวงสุดท้ายที่ปลายฟ้า:::
:::หมื่นไมล์..แค่ใจเอื้อม:::
:::ลมหายใจและสายตา:::
::: ลมหนาวและดาวเดือน:::
ถนนสายนี้กลับบ้าน
ความนัย(ใจ)
อันเป็นรักนิรันดร
ปางบุญ(ก่อนจะเหลือนกเงือกตัวสุดท้าย)
โลกข้างนอกไว โลกข้างในช้า
พลังใจ พลังจิต พลังชีวิต พลังโลก
หาจนเจอยังหาไม่เจอ
กล้วยไม้ ก้อนหิน ดินหอม โคลน
บ่วงกรรมมมมมม
เชิงชาย ลายสิงห์ จิ้งจอก เต่าถุย
คนติดแบนด์
ต้นไม้ในหัวใจคน
พินัยกรรมรัก
ตามหาละม่อม
บ้านเรา
แค่คิดถึงคุณก็..อุ่นใจ
ขวัญเอยขวัญอ่อน..จะซ้อนขวัญ
โลกาวิวิ้ว.ว.ว.ว.ว.ว.ว.ว.ว.ว
เสียงเรียกที่ไม่ได้ยิน
อหังการ์ไส้เมี่ยง
รอยบุญ
ไม้ใกล้ฝั่ง
เถิดเทิงทัวร์
วันว่างที่ไม่ว่าง
ปลายทางที่สุดทาง
ภวังค์ไหว
:::ที่สุดของหัวใจ..คือเธอ:::
งาน งาน งาน งาน..งาน...ห้องทำงานของฉันตอนนี้เหมือนอยู่ใต้ทะเล
(ก็มีหลายอย่าง เต่า ปู กุ้ง ปลา สาหร่าย รวมถึงบัวใต้น้ำด้วย)
เงยหน้าวันนี้มองไปเบื้องนอกฉันพบแล้วโลกวิไล..
สนามหญ้าเขียวขจีนั่นยั่วยวนเหลือเกิน
ฝนทิ้งช่วง หญ้าตัดใหม่ผลิใบเขียวท่ามกลางความเงียบสงบ
หากเป็นวัยเด็กคงได้ไปโชว์ลีลาตีลังกาโลดโผนโจนทะยาน
แต่วันนี้..ทำได้แค่ถอดรองเท้าวิ่งฝ่าไปบนหญ้านุ่ม..โลกเป็นของเรา
เห็นสีเหลืองสว่างไสวบนยอดไทรทองนกน้อยหลายครอบครัวจับจอง
สนเซนต์คาเบียนยอดแหลมยืนนิ่งตรงแน่วไม่กระดุกกระดิก
เหมือนทหารยามรักษาการยืนเพ่งไม่กระพริบตา ทิวเข็มพุมสีแดง
ดอนย่าสีขาว สีส้ม สีแดง กล้วยไม้สารพัดพันธุ์
สวนหย่อมตกแต่งสวยงาม น่าดู เฟิร์น พิกุล บุญนาค สะบัดดอก
ฉันเลิกออกกำลังกายแบบแอโรไดนมิคจากเครื่องออกกำลังกายสารพัดชนิด
ก็มันไกลขี้เกียจเดิน แม้จะรู้ว่าตรงนั้นมีกลิ่นอ่อนของนางแย้มยามเย็น
โมกดอกขาวกำจายกลิ่นกรุ่นแทรกมา จำปี ราชาวดี บอนไซ
แก้วตื่นฝนสลัดดอกขาวเกลื่อนพื้นเหมือนพรม
ภายใต้งบประมาณเหยียบแสนนั่น ที่ผู้ใหญ่ใจดีให้มา
ฉันมักพบว่าคนข้างนอกชอบเข้ามาแย่งพื้นที่ของฉัน
ฉันไม่ชอบมีคนอื่นในความเป็นส่วนตัว
ฉันเลือกการวิ่งเปลือยเท้าบนหญ้าเขียวนุ่มราวกำมะหยี่
วิ่งไปสำรวจไม้รอบข้างไป ใครจะสุขเท่าเป็นไม่มี
หากเป็นไปได้จะขับรถมาวิ่งตอนเช้ามืดแต่คงยาก
แค่นี้ฉันก็เป็นตัวประหลาดเฒ่าเฝ้าองค์กรแล้ว
ห้ารอบสนามฉันก็หอบแฮ่ก..เดินบ้างวิ่งบ้าง..สมองเริ่มทำงาน..
หลังจากปล่อยให้ความตีบตื้อมาครอบครองเนื้อที่อยู่หลายนาน
หาสารพันข้ออ้างมากลบเกลื่อนความขี้เกียจที่จับเปาะ
งานฉันอยู่ตัว เพียงมองหารูโหว่แล้วอุด กับเติมเต็มให้สมบูรณ์มากขึ้น
จริงจริงแล้วหาใช่ข้ออ้างอื่นใดไม่..
วันนี้ฉันกำลังเพลินกับขิมตัวใหม่ที่ได้มาอย่างไม่คาดฝันต่างหาก..
สำนวน "ปู่กระสันถึงไก่ไก่ก็มา" ดูท่าจะครีเอทมาสำหรับฉันโดยเฉพาะ
ในวันที่วนเวียนลูบคำขิมไม้มะค่าสีดำสนิทสลักมุกราคาเหยียบหมื่น
ฉันกลับได้พบว่าที่องค์กรได้รับงบประมาณซื้อขิมมาไว้ในครอบครอง!
ฉันกระโจนใส่อย่างไม่กลัวสะดุดหน้าแข้งใคร
ก็ดูซ้าย ขวา หน้า หลังดีแล้ว ไม่มีใครเหมาะสมเท่าฉัน
ไม้เกลี้ยงไม่สลักลายนั่นมองไม่สวยงาม
แต่เมื่อขึ้นสายแล้วเสียงราวกับระฆังแก้วบนหอดูดาว
ฉันไม่รีรอเลยที่จะตะกายดาว..
คิดว่าลืมไปหมดแล้วเพราะปล่อยทิ้งแสนล้านนาน(นานมาก)
ฉันพบว่า..ฉันมีความจำอันยั่งยืนในเรื่องอย่างนี้(แปลกแห่ะ)
อาจเป็นความประทับใจที่ฝังตัวบ่มฟักมาเนิ่นนาน
เมื่อขึ้นได้เพลงหนึ่ง เพลงอื่นๆจะตามมาเหมือนทำนบพัง
โดยไม่ดูโน้ต ฉันก็เข้าที่เข้าทางได้ในเวลาไม่นานนัก
ลูกสมุนแวะมาเลียบเลียบเคียงเคียงรู้ว่าอยากเล่นบ้าง
แต่ไม่กล้า เลยนั่งเกาะขอบโต๊ะฟังฉันเล่น
เหมือนที่ฉันเคยเกาะปลายเตียงฟังพ่อไม่ผิดเพี้ยน
ตั้งใจว่าสักวันเด็กกลุ่มนี้จะได้รับสืบทอดจากฉัน
แต่รอให้ฉันเก่งก่อนเถอะนะ รออีกหน่อยนะ
ในความรีบอย่างช้าๆของฉัน พบเซอร์ไพร์มาเป็นระลอกๆ
เจ้าตัวน้อยที่เคยปีนไปนอนบนโต๊ะใต้พัดลมเติบโตรวดเร็ว
แต่ก็ยังพอใจที่จะนั่งบนตักได้หน้าตาเฉย
เป็นฉันต่างหากไม่เตรียมที่กว้างๆเย็นๆให้เธอ
เจ้าดาวรุ่งของฉันชอบมาแย่งที่นั่งเพราะตรงนั้นเย็นกว่ามุมอื่นๆ
การ์ตูนวอสท์ดิสนี่ย์ไม่อยู่ในความสนใจแล้ว
หนังสือเล่มโปรดของเธอที่อ่านซ้ำซากวันนี้คือพจนานุกรมภาพไม่จำกัดช่วงชั้น
ไม่สนใจด้วยว่าเพื่อนๆจะเปลี่ยนบทเรียนไปถึงไหน
ภายใต้ความไม่สนใจ ไม่ทุกข์ร้อนกับกิจกรรมจอแจ
เธอนั่งพลิกหนังสือในมือไปมา แต่บทสรุปแล้วคือเธอรับความรู้ใหม่ได้หมด!
ทำแบบฝึกหัดได้ประสบความสำเร็จและอย่างรวดเร็ว
ไม่ลืมหน้ายุ่งๆเมื่อถูกทักท้วงว่าเขียนผิดเธอเตรียมตัวจะเลี่ยงไปเหมือนทุกครั้ง
แล้วกลับหันมาสนใจดิกชันนารี่เล่มเล็กที่ฉันค้นหาคำศัพท์ที่เธอเขียนผิด
ก็เธอมักมีแปลกๆมาให้สัมผัสเสมอ เรื่องบางเรื่องไม่แน่ว่าเธอเป็นฝ่ายถูก
อย่างไม่คาด..เธอเดินเข้ามาช่วยฉันหาคำที่เธอต้องการได้ด้วยตัวเอง ..
แล้วกลับไปแก้ไขใหม่ไม่อิดออด ท่าทางเป่าลมให้ลิควิดแห้งนั่นน่าขัน
ฉันเรียนรู้เธอเพิ่มเติมอีกเรื่องในวันร้อน "ที่นั่งข้าใครอย่าแตะ.."
เช้าวันที่รำคาญกับเทคโนโลยี วันที่ตู้เอทีเอ็มกลืนบัตรไปต่อหน้าต่อตา
ฉันพบว่าเจ้าชายน้อยของฉันแบก พัดลมผนังสีสวยถูกใจมายื่นส่งให้
"Electric wall fan" เสียงออดๆเอื่อยๆหน้าตาไม่แสดงความรู้สึกนั่น
ฉันน้ำตาซึม..ห้องเรียนฉันวันนี้ไม่ร้อนแล้ว พร้อมรับเจ้าชายน้อยนั่นเสมอ
นะ..ให้ดวงของเราหนุนเนื่องซึ่งกันและกัน จากวันนี้และตลอดไป...ได้เปล่า..
เช้าวันอาทิตย์ฉันตื่นสาย ข้างนอกฟ้าเป็นน้ำ
อิดออดจะลุกจากที่นอน ฟังเหมือนจะมีเสียงครื่นครั่นอยู่
กรกฎาคมผ่านมาอีกรอบ หนาวๆร้อนๆกับภูผาทรายรายรอบ
ปีนี้ร้อนแล้งกว่าทุกปี ภูผานั่นจะร่วนซุยจนรับน้ำฝนไม่ได้อีกไหม?
เห็นงานเร่งด่วนแก้ปัญหาน้ำในท้องถิ่นแล้วงงกับตัวเอง
ความคิดของฉันเสียงดังขนาดนี้เชียว ?
ว่าแต่ก่อนหน้านี้งบประมาณมโหฬารไปนอนนิ่งอยู่ที่ไหน
คงไม่ใช่เตรียมการไว้เพื่อหาเสียงโดยเฉพาะหรอกกระมัง..
แต่ก็พอใจที่สุด สำหรับการพัฒนาแหล่งน้ำแม้ว่าจะช้าไปนิด
มาช้า..ดีกว่าไม่มา ..
รู้สึกปวดหัวตุบ ความดันผิดปกติหรือเปล่า ?
เหตุการณ์ที่จะให้ความดันทุรันกระฉูดก็ไม่มีสักหน่อย
หรือเพราะว่าฉันทอดทิ้งการออกกำลังกาย ..จริงด้วย..
ฉันออกกำลังกายครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่.. สองเดือนก่อน
ฉันหมดเวลาไปกับงานเอกสารหรือ? เป็นฉันหรือ?
รอยกัดที่แขนยังนูนช้ำมองเห็นชัดเจน
เกิดการอักเสบทำให้เป็นไข้หรือเปล่า?รอยช้ำนี้มายังงัย?
ในความปวดตุบ ภาพเจ้าชายอัจฉริยะในดวงใจโฉบวาบ
ตัวโตโตของเธอตุบตับมาในความคิด ระยะหลังเธอมาขลุกอยู่กับฉัน
บางวันอารมณ์ดีมากเธอจะกระดุบกระดิบรำวงมาตรฐานให้ประหลาดใจเล่น
ฉันเคยร้องเพลง งามแสงเดือนมาเยือนส่องหล้า ได้จบเพลง
เพียงเพื่อให้เธอรำโดยไม่อิดออด ท่ารำเก้งก้างนั่นน่ำขำ
แต่ดูเธออารมณ์ดี ศิลปะสร้างโลกยิ่งใหญ่จริงหนอ..
"แม่ ..ซื้อบาบีคิว"
ประโยคนี้ติดปากไม่รู้ที่มา พยายามจะบอกอะไร?
วันหนึ่งที่ฉันอยู่หน้าชั้นเรียน เธอเดินดุ่มๆมาหา
วันนั้นฉันเหนื่อยจนต้องใช้ไมโครโฟนผ่อนแรง
ปกติห้องไหนใช้ไมโครโฟนเธอจะไม่เฉียดกรายเลย
แต่เธอเดินมาหาฉัน..
"แม่.."
ห๋า..นั่นเป็นคำเรียกนิหน่า..สายตาอย่างนั้น..ใช่แล้ว..
ฉันยังงง ยื่นไมค์ให้นึกว่าอยากพูด เหมือนทุกครั้งที่เดินเข้ามาแล้วส่งเสียง
(ประโยคยาวๆนั่นไม่ใช่ภาษาไทย แต่ไม่ใช่ภาษาอังกฤษ) ไม่มีใครเข้าใจ
เธอรับไมโครโฟนไปแล้วตั้งอกตั้งใจพูดชัดเจน
"แม่..ซื้อบาร์บีคิว"
ฉันยิ่งงงแตก แต่นึกสนุกพูดต่อให้"ลูกชิ้นหมู" ก็เคยรู้ว่าเป็นอาหารโปรด
เธอพูดตามกุกกัก ต่อด้วย"น้ำจิ้ม" แล้วทำท่าดีอกดีใจวางไมค์วิ่งจากไป
คนข้างห้องเดินมาดูอย่างสงสัย "เรียนเรื่องอะไร"
ฉันทำได้แค่ส่งยิ้ม ก้อยังงงอยู่ไม่ใช่น้อย
เมื่อเดาเรื่องได้เองแล้วก็บ่น "มีแปลกๆมาทุกวัน"
"วิชาของหนู ไม่เคยเข้าเรียนเลย" เธอเลือกเรียนเป็นบางวิชา
แต่ชั่วโมงของฉันเธอไม่เคยขาดเรียนแม้ว่าบางวันจะเข้ามานอนกลิ้งมองเพื่อนเงียบๆ
บางวันก็จะนั่งที่เก้าอี้หมุนของฉันไม่มีทีท่าว่าสนใจ
แต่เมื่อให้เขียนเธอเขียนถูกเกือบหมด !! แม้แต่คำยากๆหลายพยางค์
วันพฤหัสที่ผ่านมาไม่มีชั่วโมงเรียน เห็นเธอเดินร้องไห้ลงบันไดมาลำพัง
ไม่เห็นคนเลี้ยง ฉันทัก เธอเดินงอแงเข้ามาหา ซุกซุน
ฉันรับเจ้าตัวนิ่มนั่นไว้ ไม่ทันระวังตัวเธอก้มกัดแขนเต็มที่
นิ่งนานจนพอใจแล้วหยุดสะอื้น รอยช้ำนั่นปูดให้เห็นทันตา
สงสัยว่า ฉันหรือเธอกันแน่ที่ต้องไปฉีดยารอบสะดือ!!
รู้ชัดว่าเธอจะอารมณ์ร้าย เมื่อถูกขัดใจและมีความรุนแรงมากขึ้น
ปีนี้อยู่ป.5 ปีหน้าเมื่อขึ้นป.6 เธอจะปรับตัวกับเพื่อนๆที่เริ่มเข้าสู่วัยรุ่นอย่างไร
ฉันเหลือเวลาอีกไม่นานที่จะเก็บข้อมูลนี้ไว้ให้เป็นประโยชน์ในด้านการศึกษา
พัฒนาการทางด้านสมองเชิงภาษาดีมาก แต่จะเชื่อมโยงความคิดได้แค่ไหน?
บ่ายวันศุกร์..ที่รอยช้ำยังบวมเป่ง
ฉันก็ได้มีโอกาสต้อนรับอารมณ์ดีของเธออีกครั้ง
เมื่อเดินเข้ามาหาครั้งล่าสุด ฉันยังเสียวแขนวาบๆ
เธอเดินเข้ามาหา เรียก" แม่.." ฉันพูดต่อ"ซื้อบาร์บีคิว"
เธอพูดตาม ยาวเหยียด "ซื้อบาร์บีคิว ลูกชิ้นหมู น้ำจิ้ม"
ฉันหยอดนิสัยดั้งเดิม "ซอสมะเขือพวง"
เธอชะงักแล้วทอดสายตาที่ทำให้รู้สึกเจ็บๆคันๆ
เสียงเนิบนาบย้อน " บาร์บีคิวหมู ซอสมะเขือเทศ"..
นึกถึงเธอทีไรความตีบตันที่เกาะอยู่ปลายสมองปลิวกระจาย
สองปีที่เหลือนี่งานฉันจะเดินหน้าได้สักแค่ไหนกันหนอ..
Create Date : 05 กรกฎาคม 2553
0 comments
Last Update : 22 กรกฎาคม 2555 21:51:45 น.
Counter : 1017 Pageviews.
Share
Tweet
Peakroong
Location :
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 41 คน [
?
]
"หากต้องตัดสินใครสักคน
เริ่มจาก "ทำไม"คงจะดีกว่า"อย่างไร"
เพราะสิ่งที่มองเห็นไม่แน่ว่ามีอยู่จริง
สิ่งที่มองไม่เห็นใช่ว่าไม่มี
สิ่งที่คิดว่าใช่อาจไม่ใช่
สิ่งที่ไม่คิดว่าใช่สำหรับคุณ
มันอาจใช่เลยสำหรับใครอีกคน"
"
๐ ให้ลมหายใจของใบไม้เป็นบันทึกคนกล่อง
คำเขียนของคนล้มลุกคลุกคลาน
แต่ยังมีลมหายใจเป็นของตัวเอง
แม้ไม่ใช่ทุกอย่างที่มีหากเป็นทุกอย่างที่เป็น
เก็บความว่างเปล่าไว้เติมเต็ม..
๐ ขอบคุณตัวละครทุกตัว
ทั้งที่มีอยู่จริงและที่ไม่มีตัวตน
ขอบคุณวันเวลา-ครูบา-อาจารย์
ที่สอนให้เก็บเกี่ยว ฝึกให้คิด สอนให้เขียน
๐ ขอบคุณเพื่อนเพื่อนชาวไซเบอร์
ที่กรุยทางให้สร้างสรรรค์บล็อคได้เท่าใจ
ขอบคุณทุกภาพงดงามจากบล็อกน้องญามี่
ขอบคุณ
https://www.thaipoem.com
ที่ให้เพลงประกอบเป็นอมตะนิรันดร์กาล
๐ ขอบคุณความเป็นเธอ..
ที่ส่งผ่านการ"ให้"มาเสมอฝัน
ขอบคุณความเป็นฉัน..
คนเกี่ยวประสบการณ์ระหว่างวันมาถักทอ
'ปีฆรุ้ง
27 มกราคม 2553
Friends' blogs
Peakroong
Webmaster - BlogGang
[Add Peakroong's blog to your web]
Links
ร้านค้าออนไลน์
สโมสรสร้างสรรค์ทางเลือก
ทางด่วน
Facebook
BlogGang.com
Pantip.com
|
PantipMarket.com
|
Pantown.com
| © 2004
BlogGang.com
allrights reserved.