เจ็บแล้วจำ ก็ไม่อยากเจ็บอีก
เมื่อท่านเคยเจ็บสิ่งใดอย่างแท้จริง ก็จะเกิดความรู้สึกที่เข็ดขยาด ไม่เอาสิ่งนั้นอีก แต่ถ้ายังไม่เจ็บอย่างแท้จริง ก็มักพ่ายแพ้แก่กิเลส หวนกลับมาเอาอีก
ผมเคยได้ยินมา ไม่รู้จริงหรือไม่ว่า เมื่อหญิงท้องแรกจะคลอดบุตร จะเจ็บมาก ถึงกับด่าสามีและปากก็จะว่า จะไม่ท้องอีกแล้ว แต่เวลาผ่านไปไม่นาน ก็กลับมาท้องอีกเป็นท้องที่ 2 จนได้ ท่านที่ทำงานในโรงพยาบาลน่าจะรู้เรื่องนี้ดี นี่คือการเจ็บที่ยังไม่ถึงใจครับ
ในการปฏิบัติธรรมเพื่อการพ้นทุกข์นั้น เมื่อ .จิตรู้ . แยกตัวออกมาจากสิ่งที่ถูกรู้ และ .จิตรู้ เห็นอาการของจิตที่เป็นทุกข์ได้ และ เห็นอาการของจิตที่ไม่ทุกข์ได้ 2 อย่างนี้สลับไปสลับมามาก ๆ ก็จะเกิดความรู้สึกอย่างหนึ่งว่า การไหวตัวของจิต หรือ ที่เรียกว่า จิตเป็นทุกข์ เป็นสิ่งที่ไม่พีงปรารถนาเพราะมันเป็นทุกข์จริง ๆ เมื่อจิตเกิดความรู้สึกได้อย่างนี้ จิตก็จะไม่ต้องการอาการไหวตัวของจิตอีก เมื่อจิตไม่ต้องการอาการไหวตัวอีก ความอยากต่าง ๆ ที่ทำให้จิตไหวตัว ก็หดหายไปทันที นี่เพราะจิตเจ็บตัวแล้วจำแล้วครับ
ความอยากก็ไม่ใช่ ความไม่อยากก็ไม่ใช นี่คือตัวความรู้สึกที่เกิดขึ้น เป็นสิ่งที่อธิบายเป็นคำพูดได้ยากลำบากพอสมควร เพียงรู้แต่ว่า มีหน้าที่ก็ทำไปตามหน้าทีของความเป็นคน แต่ไม่ใช่ทำด้วยความอยาก หรือ ความไม่อยาก
เมื่อผู้ปฏิบัติเห็น อาการของจิตที่นิ่งสงบ ไม่ไหวตัวเป็นอย่างดี ก็จะเห็นอาการไหวตัวของจิตได้ว่องไวมาก นิดๆ หน่อย ที่จิตไหวก็เห็นได้แล้ว ความมีสัมมาสติ สัมมาสมธิ ก็คือ การเดินเข้ามาถึงจุดนี้ และควบคุมจิตได้ด้วยสัมมาสติ หยุดการไหวตัวของจิตทันทีที่เกิดขึ้นและได้เห็นการไหวนั้น ๆ
นี่คือ ข้อ 2 ในอริยสัจจ์ 4 ที่ละ ตัณหา ให้ละ มันจะละของมันเอง ด้วยเห็นโทษภัยแห่งทุกข์ อันเป็นสิ่งที่ทำให้จิตไหวตัว
Create Date : 07 มกราคม 2553 |
|
1 comments |
Last Update : 29 มกราคม 2555 18:27:59 น. |
Counter : 882 Pageviews. |
|
|
|
ที่อาจมีสิ่งผิดกฏหมายใส่เข้ามาใน blog
ท่านที่จะสนทนา หรือ ถามคำถาม ขอให้ส่ง email ถึงผมได้ที่
asknamasikarn@gmail.com
หรือสำหรับสมาชิก pantip จะส่งมาทางหลังไมค์ก็ได้เช่นกัน