มีเท่าไหร่ให้หมดเลย / ดำรงค์ อารีกุล ดำรงค์ อารีกุล. มีเท่าไหร่ให้หมดเลย. กรุงเทพฯ : มติชน, 2539. จากปกหลังของหนังสือ สายหนึ่งคือสองสหายผู้มีความใฝ่ฝันอยากเป็นนักสร้างภาพยนตร์ พ่วงด้วยอีกหนึ่งนักพากย์ผู้ละเมอเพ้อพกอยู่แต่กับเรื่องรัก ๆ ใคร่ ๆ สายหนึ่งคือกลุ่มหนุ่มสาวนักเขียนการ์ตูนระดับตะเกียกตะกาย... และอีกสายคือราชนิกุลนวลอนงค์อ่าองค์โสภา... ต่างชาติตระกูล ต่างชนชั้นพื้นเพ รูปพรรณลักขณา หากด้วยเหตุและสถานการณ์ ทั้งสามสายจึงมีอันบรรจบสัมพันธ์กันอย่างแปลกแปร่ง พัฒนาไปอย่างอีหลักอีเหลื่อ ก่อให้เกิดเรื่องราวมากมายใน มีเท่าไหร่ให้หมดเลย *************** จากเจ้าของบล็อก ถ้าจะนับนักเขียนคนโปรดของเจ้าของบล็อก นอกจากจะมี ว.วินิจฉัยกุล แก้วเก้า โบตั๋น ชมัยภร ซึ่งเป็นนักเขียนแนวผู้หญิงแล้ว เจ้าของบล็อกยังชื่นชอบผลงานแนวตลกขบขันกึ่งเสียดสีของ ดำรงค์ อารีกุล เป็นพิเศษ เจ้าของบล็อกมักจะหยิบงานของคุณดำรงค์มาอ่านซ้ำหลายรอบ ซึ่งเล่มที่รีวิวคราวนี้ก็เป็นการอ่านซ้ำรอบที่เท่าไรไม่ได้นับ เรื่องของคุณดำรงค์ที่โด่งดังที่สุดน่าจะเป็นเรื่องชุดของชาวนักบิด (กอดลมไว้อย่าให้หงอย และอื่น ๆ) งานของคุณดำรงค์ส่วนใหญ่จะเป็นเรื่องชุดจบในตอน ด้วยตัวละครชุดเดียวกัน สามารถเขียนเรื่องราวออกมาได้หลายร้อยตอนไม่จบ สำหรับ มีเท่าไหร่ให้หมดเลย อยู่ในลักษณะเป็นนวนิยายมากกว่าที่จะเป็นเรื่องชุด แต่ก็มีกลิ่นอายของเรื่องชุด ซึ่งเป็นลักษณะเด่นของผู้เขียนที่คงจะสลัดทิ้งไม่ได้แล้ว มีเท่าไหร่ให้หมดเลย เป็นเรื่องราวของนักเขียนการ์ตูนไทย ซึ่งคนเขียนได้แรงบันดาลใจมาจากกลุ่มนักเขียนการ์ตูนไทย “ขายหัวเราะ หนูจ๋า มหาสนุก” (เป็นการ์ตูนที่เจ้าของบล็อกอ่านมาตั้งแต่สมัยเล่มใหญ่บิ๊ก ราคาไม่เกิน 5 บาท เอ่อ...เผลอบ่งบอกอายุอีกแล้ว) มีเท่าไรให้หมดเลย เป็นนิยายที่ไม่มีพระเอกนางเอก มีแต่กลุ่มตัวเอก นำโดย วินเลิศ เกิดมาวิน ที่อยากเป็นผู้กำกับหนัง แต่ด้วยความจำเป็นจึงต้องมาเป็น บก. หนังสือการ์ตูน มาร์ค กู๊ดแมน เป็นตัวละครที่ถูกหยิบยืมมาจากชุดนักบิด กอดลมไว้อย่าให้หงอย มาช่วยเติมเรื่องราวให้สนุกสนานเฮฮามากขึ้น รวมถึงตัวละครอย่างเสี้ยม หน้าพระลาน ช่างภาพปากหมาก็ได้รับเชิญมาเล่นกับเขาด้วย รวมถึงนักเขียนการ์ตูนอย่างม้า ซึ่งน่าจะมีคาเรคเตอร์มาจากคุณต่าย เจ้าของเรื่องปังปอนด์ที่โด่งดัง ระเด่น คนนี้คงจะเขียนล้อเลียนคุณมะเดี่ยวแน่เลย นิยายเรื่องนี้ดำเนินเรื่องราวเกี่ยวกับชีวิตการทำงานของคนกลุ่มหนึ่ง ผสมผสานไปด้วยอารมณ์ขันซึ่งเป็นลักษณะเด่นของผู้เขียน ซึ่งมักจะเขียนยั่วล้อ เสียดสีทั้งตัวเองไปจนถึงเหตุการณ์บ้านเมืองในขณะนั้น ดังจะเห็นได้จาก ผู้เขียนล้อเลียนตัวละครในนิยายของตัวเองจากเรื่องอื่น เช่น เรื่อง บ้านนี้มีงาน หรือเรื่องชุดนักบิด หรือล้อเหตุการณ์ร้อน ๆ ร่วมสมัยตอนเขียน อย่างเช่น ข่าวการหย่าร้างของอดีตนางงามจักรวาลกับสามีเศรษฐี ล้อเลียนวงการโฆษณา ล้อเลียนดารา ล้อเลียนเหตุบ้านการเมืองในช่วงนั้น นักการเมืองนี่ก็ไม่เว้น เพราะชื่อ มาร์ค กู๊ดแมน ก็เป็นชื่อที่ตัวละครที่มีชื่อเดิมว่า หมง ตั้งใจเปลี่ยนเพื่อให้คล้องจองกับคุณอภิสิทธิ์ นักการเมืองหนุ่มรูปหล่อมาแรงในสมัยนั้น (ตอนนี้ก็ยังหล่ออยู่ ฮา) ล้อคนใต้เพราะตัวเอกในเรื่องรวมถึงคนเขียนเองเป็นคนภาคใต้ ล้อความรักในพรรคประชาธิปัตย์ของคนใต้ ล้อแม้กระทั่งนิยายเรื่องนี้เอง ที่ตอนสุดท้ายตัวละครออกมาบอกว่า เป็นนิยายที่แปลก เพราะไม่มีพระเอกนางเอก ไม่มีตัวอิจฉา มีแต่งาน งาน งาน และคนทำงาน เรื่องนี้ถ้าจะมีพระเอกนางเอก ก็คงจะเป็นเจ้าโชคดีและสาวน้อยจัสมินแน่ ๆ ที่เป็นพระเอกนางเอกของเรื่อง (โชคดีกับจัสมิน เป็นหมาคร๊าบบบบบ พี่น้องงงง) เรื่องราวของเหล่านักเขียนการ์ตูน และ 2 เพื่อนซี้ที่อยากเป็นผู้กำกับหนังนั้น แสดงให้เห็นถึงความพยายามไล่ตามความฝันของหนุ่มสาววัยทำงาน ความสำเร็จของพวกเขานั้น ถ้าเราไม่ได้เข้าไปร่วมอยู่ด้วย ก็อาจจะมองมันว่าเหมือนได้มาง่าย แต่ความจริงแล้วเขาต้องใช้ความพยายามอย่างมากมายที่จะไปให้ถึงฝัน ก่อนที่จะถึงวันที่ประสบความสำเร็จนั้น คงมีใครหลายคนมองว่าบ้า แต่เมื่อวันที่ถึงความสำเร็จแล้ว ย่อมไม่มีใครมองว่าบ้าหรอก กลับจะทึ่งในความพยายามของพวกเขา เมื่อมองลึกลงไปจากความตลกขบขันที่ฉาบหน้าของนิยายเรื่องนี้ไปแล้ว นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายที่ให้กำลังใจสำหรับคนที่ไล่ตามความฝัน และคนที่ไม่ยอมแพ้จนกว่าจะถึงจุดหมาย อย่างที่ว่า ความพยายามอยู่ที่ไหน ความพยายาม ..เอ๊ย. ความสำเร็จอยู่ที่นั่น *************** เมื่อไรจะอัพบล็อกคะ เป็นคำถามที่เพื่อนชาวบล็อกถามหลายคน ด้วยความละอายใจที่มีอยู่น้อยนิด เค้าเลย "รีบ" อัพ แหะ ๆ น่านะ เดี๋ยวรอบหน้าจะให้ไวกว่ารอบนี้ แล้วจะวนกลับมานิยายวัยใสแล้วจ้า จะพยายาม....   Create Date : 15 พฤษภาคม 2551 16 comments Last Update : 15 พฤษภาคม 2551 20:50:00 น. Counter : 2119 Pageviews. Share Tweet

ชอบงานคุณดำรงค์เหมือนกันเลยพี่ ชอบหมง ชอบเฮียอ๊อดใจเรี่ยม ชอบมีนทองฉาน แล้วก็ชอบชาติ โนปิงปอง   โดย: แพนด้ามหาภัย 15 พฤษภาคม 2551 21:39:19 น.

กรี๊ดดดด...ด เจ๊กลับมาแล้ว งวดนี้วิจารณ์เสียไพเราะภาษาสวย แสดงว่าเพิ่งอ่านนิยายหะรูหะหรา สักเรื่องมาแน่ๆ เลย งานของดำรงค์ ชอบชุดที่มีเด็กๆ กลุ่มหนึ่งเป็นตัวดำเนินเรื่อง เคยลงในขายหัวเราะน่ะค่ะ นิยายแกออกสไตล์นักเขียนรุ่นใหญ่ อย่าง ป.อินฯ ที่เขียนสามเกลอ เป็นสไตล์นั้น เรื่องของคนกลุ่มหนึ่งดูเผือนๆ เหมือนไม่มีอะไรมาก ชีวิตประจำวันของคนก๊วนหนึ่ง แต่ว่าในความธรรมดานั่นมันมีความฮาที่ซูกเอาสาระหมกไว้(เกือบมิด) เป็นงานที่อ่านได้เพลินๆ ไม่มีเบื่อ หยิบมาอ่านซ้ำได้บ่อย ๆค่ะ   โดย: ไทยมุงไม่ประสงค์จะออกนาม IP: 124.120.134.253 16 พฤษภาคม 2551 6:08:28 น.

เคยชอบสมัยก่อนเขียนลงขายหัวเราะ รุ่น จักรยานแดงในรั้วเขียว และเรื่องสั้น สั้นขนาดยาว ผู้เขียนมีอารมณ์ขันดีค่ะ   โดย: ~:พุดน้ำบุศย์:~ 16 พฤษภาคม 2551 6:57:23 น.

จำได้ว่า บอกว่าจะให้ยืมมาหลายปี เค้าจะอาววววววววววอ่ะเจ๊   โดย: piccy 16 พฤษภาคม 2551 8:11:12 น.

แพนด้ามหาภัย - รู้นะว่าชอบมีน ทองฉาน เพราะอะไร ไทยมุงไม่ประสงค์จะออกนาม - นิยายที่มีเด็กกลุ่มหนึ่งเป็นตัวดำเนินเรื่อง ถ้าเป็นเด็กเล็กหน่อย ก็น่าจะเรื่อง บ้านนี้มีงาน แต่ถ้าเด็กโต น่าจะชุดเด็กสาธิต เกษตรฯ (จำชื่อเรื่องไม่ได้) ~:พุดน้ำบุศย์:~ - ช่วงหลังงานคุณดำรงค์จะหนักขึ้น ไม่หรรษาเมื่อสมัยก่อน คงเป็นเพราะผู้เขียนอายุมากขึ้น วัยเปลี่ยน ประสบการณ์เปลี่ยน เลยไม่เหมือนเดิม piccy - มามะ มาเอาเองที่บ้านเจ๊ม่ะ   โดย: ผสมย IP: 203.131.217.12 16 พฤษภาคม 2551 10:07:41 น.

เคยอ่านชุดนักบิดของคุณดำรงค์ เธอค่ะ อ่านตอนเด็กๆ สมัยลงพวกขายหัวเราะน่ะแหละค่ะ ชอบสำนวนอารมณ์ดีแกนะคะ แต่เรื่องนี้ยังไม่เคยอ่านแฮะ แต่อ่านแล้วนี่ เรียกว่าเป็นการทบทวนเหตุการณ์หลายๆ เรื่องที่เคยเกิดขึ้นกลายๆ เลยนะคะนี่   โดย: สาวไกด์ใจซื่อ 16 พฤษภาคม 2551 12:42:50 น.

^ ใช่แล้วค่ะ อ่านแล้วเราก็จะคิดตามว่าเออ ช่วงนั้นมีอะไรเกิดขึ้นบ้าง อย่างชุดนักบิดนี่ ก็เห็นได้ชัดเลยค่ะ เพราะพวกนักบิดทั้งหลายมักจะไปข้องเกี่ยวกับเหตุการณ์ต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นในสมัยนั้น   โดย: ผสมย IP: 203.131.217.12 16 พฤษภาคม 2551 12:54:09 น.

ชอบอ่านตั้งแต่ลงเรื่องสั้นประจำในขายหัวเราะอ่ะค่ะ ตอนเด็กๆจะอ่านแต่การ์ตูน ไม่ค่อยอ่านเรื่องสั้น (ตามประสาเด็กชอบการ์ตูนน่ะ)พอมาเจอชื่อเรื่อง กอดลมไว้อย่าให้หงอย เฮ้ย มันโดนอ่ะ เลยอ่านเรื่องสั้นมาตั้งแต่นั้นเลย ชอบมากค่ะ หลังๆ เปิดขายหัวเราะ มหาสนุก ก็จะเปิดอ่านเรื่องสั้นก่อนเลย อิอิ   โดย: พื้นที่สีเขียว 16 พฤษภาคม 2551 20:49:49 น.

ไม่รีวิวละครนิมิตมารบ้างเหรอคะ เห็นคุณผสมย.ไปแจมกระทู้สดนี่คะ :)   โดย: thaliana IP: 128.36.60.46 20 พฤษภาคม 2551 3:38:53 น.

ละครนิมิตมาร รออีกนิดค่ะ ค่อยเขียน   โดย: ผสมย IP: 124.121.57.252 24 พฤษภาคม 2551 9:19:46 น.

"อธิษฐานเลยสิจ๊ะ" ก็มีเด็กดำเนินเรื่องน้า ^^   โดย: wanderer IP: 125.24.81.61 24 พฤษภาคม 2551 14:56:01 น.

วันนี้มีโอกาสได้หลงเข้ามาในบล็อคของคุณผู้สาวเมืองยศ ถูกใจมากมายค่ะ คุณกับเรา อ่านหนังสือแนวเดียวกันเลย มีหลายเรื่องเชียว ที่เราอ่านตรงกันเป๊ะๆ มีเท่าไหร่ให้หมดเลย เป็นเล่มที่เราชอบมากที่สุดเหมือนกัน ค่าที่ทั้งกัดทั้งเหน็บ แต่สนุก เป็นหนังสือที่เวลาหดหู่จากการงานก็จะหยิบมาอ่าน (เพิ่มรอยยิ้มกันหน่อย) ปัจจุบันฝนอยู่ในเวบบอร์ดของพี่ปุ้ยเหมือนกันค่ะ แล้วจะแวะเข้ามาอ่านคอมเม้นท์หนังสือเรื่อยๆนะคะ ขอบคุณที่มีบล็อคดีๆให้เราได้อ่าน   โดย: ฝน IP: 210.1.21.51 27 พฤษภาคม 2551 16:08:00 น.

เก็บไว้หลายเล่มอยู่ แต่หนังสือไม่ได้อยู่กับตัว มีเรื่องไรอีกน๊า.. " เอ๊ะน้องอะไรแว๊บๆ " ด้วยป่ะค่ะ   โดย: bbn IP: 118.172.125.145 28 พฤษภาคม 2551 17:49:16 น.

อ่านหนังสือคุณดำรงค์เยอะเหมือนกันตอนวัยรุ่น แล้วก็ชอบนะพี่ แต่ตอนนี้ลืมไปแล้วว่าอ่านอะไรบ้าง(บ่งบอกถึงวัยได้เป็นอย่างดี ๗   โดย: Nontagorn 31 พฤษภาคม 2551 19:45:22 น.

ชอบพี่จังเลยค่ะ   โดย: ดรีมค่ะ IP: 117.47.156.189 4 กันยายน 2551 22:20:11 น.

คิดถึงเรื่องที่มีเด็กๆ อยู่ในควนดินแดง ลิเก ลิง ชายใหญ่? "มีเท่าไหร่ให้หมดเลย" กลัวหายเหมือนเล่มข้างบน เลยเก็บอย่างดี   โดย: ฤสยฯ IP: 192.168.1.170, 119.42.97.183 12 ตุลาคม 2553 0:58:11 น.