เก็บตกพระธาตุเมืองเหนือ หลังจากท่องธรรมชาติแล้ว ของไหว้พระธาตุอีกสักหน่อยก่อนเดินทางกลับเพื่อความเป็นสิริมงคลแก่ชีวิต (ที่ย่ำแย่) เริ่มจากพระมหาธาตุจอมทองค่ะ มาไขปริศนาไม้คำยันเหล่านี้กันดีกว่า ว่ามาจากไหน เราสันนิษฐานเอาเองว่าน่าจะมาจากการแก้บนของชาวบ้านหลังจากสัมฤทธิ์ผลแล้ว เพราะดูจากความหลากหลายของลักษณะไม้แต่ละท่อน ดูมีที่มาแตกต่างกันไป แต่ก็ยังไม่รู้ว่าทำไมถึงต้องเป็นไม้คำยันต้นโพธิ์ อุโบสถคงสร้างใหม่ เพราะดูใหม่และสวยงามดี ปิดท้ายที่พระธาตุหริภุญไชย จ.ลำพูนค่ะ เสียดายที่มาแล้วเจอบรรพชาสามเณรหมู่เลยไม่ได้เข้าไปไหว้พระในอุโบสถ ที่นี่อุโบสถสวยเหมือนกัน แต่ติดบูรณะอีกตามเคยค่ะเลยไม่ได้ถ่ายมาให้ชม หวังว่าจากการตระเวนไหว้พระครั้งนี้ ชีวิตคงสดใสขึ้นนะ   Create Date : 26 ตุลาคม 2550 7 comments Last Update : 26 ตุลาคม 2550 15:34:28 น. Counter : 2763 Pageviews. Share Tweet

ถ้าภาษาเชียงใหม่เรียกว่าไม้กำสรี แต่แถวบ้านเรียกว่าไม้กำศรี ครับ ขอตะเวนทั่วบล๊อคหน่อยนะครับ   โดย: boatboat 26 ตุลาคม 2550 16:21:19 น.

ยังไม่เคยแวะเที่ยวที่พระธาตุจอมทองเลยค่ะ เคยแต่เฉียดๆ ผ่านๆ อยากไปแล้วสิ ถ่ายภาพมาสวยจัง   โดย: mam (mamminnie ) 26 ตุลาคม 2550 16:50:11 น.

ยังไม่เคยแวะเที่ยวที่พระธาตุจอมทองเลยค่ะ เคยแต่เฉียดๆ ผ่านๆ อยากไปแล้วสิ ถ่ายภาพมาสวยจัง   โดย: mam (mamminnie ) 26 ตุลาคม 2550 16:51:42 น.

ตามพระธาตุจอมทองด้วยคนค่ะ สวย สวย สวย   โดย: iamorange 26 ตุลาคม 2550 20:47:16 น.

จำไว้ๆ เค้าเรียกว่าไม้ค้ำสะหลี ประเพณีแห่ไม้ค้ำสะหลี หรือประเพณีปี๋ใหม่เมือ หรือประเพณีวันสงกรานต์ ถือเป็นวันทำบุญ ครั้งใหญ่ของชาวล้านนาการทำบุญที่วัด และให้บรรดาญาติผู้ใหญ่ตลอดจนถึงบรรพชนที่ลุล่วงลับดับขันธ์ไปนอกจากนี้ ครูบาปุ๊ดยังได้อบรมสั่งสอนให้ชาวบ้าน ถึง กุศโลบายการจัดประเพณีนี้โดยได้อานิสงค์หลายอย่างเช่น เป็นการค้ำไม้สะหลี(ต้นโพธิ์) ไมให้หักโค่นลงมา เป็นการสืบชะตาวัด หมู่บ้านปละชาวเองให้เป็นสิริมคลอยู่ร่มเย็นเป็นสุข เป็นการค้ำจุนสืบทอดพระพุทธศาสนาให้อยู่ยาวนานตลอด ถึง ๕,000 พระวสา เป็นรื่นเริงในหน้าแล้งซึ่งอากาศร้อนมากโดยมีพิธีรดน้ำดำหัว พักผ่อนในยามว่างานจากนั้นบรรดาเครือญาติจากที่ต่างๆ จะมารวมตัวพบปะสังสรรค์กัน ถือวาเป็นวันครอบครัวของชาวล้านนาจอมทองอีกด้วย   โดย: Alex on the rock IP: 202.28.35.2 8 เมษายน 2551 14:04:00 น.

อ้างอิงจาก //www.chomtong.com/html/lanna.html ประวัติไม้ค้ำสะหลี(ไม้ค้ำสรีมหาโพธิ์) คำว่า”สะหลี” เป็นภาษาพื้นเมืองมาจากคำว่า”ศรี” ประวัติควาเป็นมาขอไม้ค้ำสะหลี หรือ ไม้ค้ำโพธิ์ มีเรืองเล่าว่าสมัยเมื่อ ครูบาปุ๊ด หรือ ครูบาพุทธิมาวังโส เจ้าอาวาสองค์ที่ 14 วัดพระธาตุศรีจอมทองวรวิหาร นั้น ยามเดือนแปดเหนือ (เดือนพฤษภาคม) พ.ศ.๒๓๑๔ ได้เกิดลมพายุใหญ่พัดเอากิ่งไม้สะหลี (ต้นโพธิ์) ภายในวัดหักลงมา รุ่งเช้าครูบาจึงให้พระภิกษุ สามเณร และ เด็กวัดช่วยกันเก็บกวาดกิ่งไม้หักไปไว้นอกวัด ยามนั้นครูบาพุทธิมาวังโส หรือ ครูบาปุ๊ด เจ้าอาวาสให้นึกตกใจกลัวยิ่งนักกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ทั้งๆที่สมัย เจ้าอาวาสองค์ก่อนๆมี่เหตุการณ์เช่นนี้เกิดขึ้นเลย ครูบาปุ๊ดคิดอย่างนั้นทำให้เครียดหนักขึ้นตกตอนกลางคืน ครูบาปุ๊ดเข้าจำวัด และ ก็เกิดนิมิตขึ้นว่า มีเทวดามาบอกว่าที่เกิดเหตุอาเพศลมพัดกิ่งไม้สะหลีหัก นั้น เป็น เพราะ ครูบาปุ๊ด ไม่ได้ตั้งใจปฎิบัติธรรมโดยเคร่งครัด จวบจนล่วงเวลาได้ ๒ เดือนก็ได้บรรลุธรรม อภิญญาณ สารถย่นย่อแผ่นดินได้ โดยีเร่องเล่าว่า ครูบาปุ๊ดไปบิณฑบาตรที่อำเภอแม่แจ่ม แล้วกลับมา ฉันข้าวทีวัด พระธาตุศรีจอมทองวรวิหารในเช้าววันนั้นเอง (โดยมีพยานหลักฐานเป็นเรืองเล่า มีพ่อค้าวัวต่าง ชาวแม่แจ่ม สมัยโน้น ได้มาซื้อข้าวของ ค้าขาย แลกเกลือที่อำเภอจอมทอง เพื่อกลับไปขายยังอำเภอแม่แจ่ม ได้พบ ครูบา ปุ๊ด เดินโผล่ออกมาจากป่า บริเวณบ้านหัวเสือพระบาท (หมู่บ้านเชิงดอยทางทิศตะวันตกของ อำเภอ จอมทองประมาณ ๗ กิโลเมตร) พวกเขาหุงข้าวเสร็จ พอเห็นพระภิกษุรูปหนึ่งเดินมา จึงนิมนต์รับบิณฑบาต และ ได้ถามว่า “ท่านไปบิณฑบาตที่ไหนมาในป่าอย่างนี้” พระท่านได้ตอบว่า “ ไปบิณฑบาตแม่แจ่มมา ” พ่อค้าวัว “บ้านอะไรหรือครับท่าน” พระตอบว่า “บ้านสันหนองนะโยม” พระท่านได้เปิดฝาบาตรเพื่อให้พ่อค้าวัวต่าง ทำบุญใส่บาตร และทันใดนั้นพ่อค้าก็ได้เห็นข้าว ในบาตรพระ เป็นสีดำๆด่างๆ ก็รู้ว่าเป็นข้าวชั้นดี ซึ่งสมัยนั้นมีปลูกกันมากที่แม่แจ่มเท่านั้น ก็เข้าใจว่าคงจะเป็นบ้านเรา กระมัง พ่อค้าได้ถามพระครูบาอีกว่า “ คนลักษณะใดใส่บาตรครูบาขอรับ” พระท่านก็ตอบว่า “ เป็นผู้หญิงคอออม( ออม หมายถึง พอง ปูด โปนออกมา) พ่อค้าเอะใจ แต่ก็ไม่ได้พูดว่ากะไร หลังจากซื้อขายข้าวของเสร็จแล้วพ่อค้าก็เดินทางกลับบ้านแม่แจ่ม ครั้นเมื่อถึงบ้านจึงได้ถามภรรยาว่า”ได้เคยใส่บาตรพระบ้างไหม” ภรรยาตอบว่า” เคยใส่บาตรพระเดินออกมาจากป่า” พ่อค้าถาม “แล้วเอาอะไรละ” ภรรยาตอบว่า “ เอาข้าวกล่ำใส่” (ข้าวหอมชนิดหนึ่งชาวบบ้านนิยมปลูกไว้ ทำขนมไปทำบุญที่วัด) พ่อค้าถาม “ แล้ววันไหน พระเป็นคนเช่นใดล่ะ” ภรรยาได้ตอบคำถาม ซึ่งตรงกับเป็นพระองค์เดียวกันกับพระที่พ่อค้าได้ใสบาตรในเช้าวันเดียวกันที่บ้านหัวเสือพระบาท อำเภอจอมทอง จึงได้รู้ว่า พระองค์นี้มีบุญบารมียิ่งนัก พอท่านครูบาปุ๊ดได้ธรรมอภิญญาณแล้วก็มีสติปัญญาเกิดขึ้นตามลำดับ จึบได้วางแผนไว้ในใจ ในปีนี้พอถึงวันเข้าพรรษา ชาวบ้านตางมาทำบุญฟังเทศน์ที่วัดมากมาย ท่านจึได้บอกเรื่อถึงเหตุการณ์ที่ไม้สะหล ีหัก ทีประชุมจึงตกลงไว้ว่า ปีต่อไปประมาณเดือน ๗ (เดือนเมษายน) ให้ชาวบ้านไปตัดง่ามมาชวยกันค้ำกิ่งต้นไม้สะหลีเอาไว้กันลมพัดหักโค่นใน พ.ศ. ๒๓๑๕ นั้นเอง ต่อมาครูบาปุ๊ด และชาวบ้านได้กำหนดให้มีประเพณีการทำบุญแห่ไม้ค้ำโพธิ์ หรือไม้ค้ำนะหลี ทุกปีในเดือน ๗ เหนือ หรือ เดือน เมษายน ซึ่งมีประเพณีดังนี้ วันที่ ๑๓ เมษายน เป็นวันสังขารล่องให้ชำระจิตใจ และ บ้านเรือนให้สะอาด วันที่ ๑๔ เมษายน เป็นวันเนาว์ หรือ วันเน่า ห้ามพูดคำไม่ดี ไม่เป็นสิริมงคล ถือเป็นวันดา หรือวันเตรียม งานด้วยมีการขนทรายเข้าวัด วันที่ ๑๕ เมษายน เป็นวันพญาวัน เป็นวันยิ่งใหญ่ กว่าวันใดๆมีการทำบุญใหญ่ เป็นวันแห่ไม้ค้ำสะหลี (แห่ไม้ค้ำโพธิ์ ) ซึ่งชาวจอมทองไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนต่างก็จะพากันกลับบ้านมารดน้ำดำหัวบุพพการี และ รวมแห่ไม้ค้ำสะหลีกันอย่างเนืองแน่น ถือเป็นประเพณีแห่ไม้ค้ำโพธิ์แหงแรกและแห่งเดียวในประเทศไทยที่สืบทอดกันมาช้า นานนับสองร้อยกว่าปีมาแล้ว วันที่ ๑๖ เมษายน เป็นวันปากปี ถือเป็นวันเริมศักราชใหม่ของชาวพื้นเมืองเหนือล้านนา ปล.มันควรจะขึ้นก่อน comment ก่อนหน้า   โดย: Alex on the rock 8 เมษายน 2551 14:17:59 น.

ดีมาก   โดย: f IP: 118.172.92.148 21 พฤษภาคม 2551 12:30:27 น.