|
โอ้ อัมพวา
ฮัมเพลงนี้อยู่ประมาณสองอาทิตย์ ก่อนที่จะตัดสินใจเดินทางไปเยือนอำเภออัมพวา จังหวัดสมุทรสงคราม คนเดียว ใช่ค่ะ คนเดียว...เหตุเพราะวันหยุดเพื่อนไม่อยากไป บอกว่าคนเยอะ แต่วันธรรมดาคนไม่เยอะ เพื่อนไม่ว่าง ไม่หยุดงานอย่างเรา ก็เลยจำเป็นต้องไปคนเดียว ไม่น่ากลัวหรอกค่ะ ไม่มีอะไรน่ากลัวไปกว่าที่เป็นอยู่ทุกวันนี้อีกแล้ว เพราะไปอยู่ตจว.คนเดียวเกือบสองปีแล้ว วันแรกที่ไปจำได้ว่าน่ากลัว และรู้สึกโดดเดี่ยวเปลี่ยวเหงากว่านี้หลายเท่านัก
การเดินทางไปเที่ยวอัมพวาง่ายมากค่ะ โดยเฉพาะคนที่ไม่มีรถ คุณมุ่งตรงไปยังอนุสาวรีย์ชัยฯ ไปขึ้นรถที่ใต้ทางด่วน (ฝั่งพหลฯ) ขึ้นรถตู้ที่เขียนว่าไปสมุทรสงคราม อัมพวา ได้เลย ค่ารถคนละ 70 บาท แป๊บเดียวก็ออกแล้ว เพราะคนเดินทางตลอด ใช้เวลาเดินราวชม.กว่าเองค่ะ ก็ถึงตัวเมืองสมุทรสงคราม ย่านตลาด มีคิวรถสองแถวสีฟ้าเขียนข้างรถว่าสมุทรสงคราม-โรงเจอัมพวา ราคาค่ารถคนละ 8 บาท ไปถึงตลาดน้ำอัมพวา และย่านที่พักที่ต้องการค่ะ
เราเลือกพักที่ฐณิชาฌ์ รีสอร์ท เป็นรีสอร์ทที่ดัดแปลงจากบ้านริมน้ำหลังเล็กๆ ตกแต่งแบบบ้านทั่วไป น่ารักดี ต่อเติมเพิ่มนิดหน่อย เพื่อให้เป็นห้องพักแบบเรือนห้องแถว ไปดูกันดีกว่าว่าหน้าตาเป็นอย่างไร
อยู่ห้องนี้ ริมสุดเลย ไม่กลัวอะไรเท่ากับตุ๊กแก อุปทานว่ามันต้องมีแน่ๆ
 (ประสาท)
จริงๆนอนคนเดียว อยากได้ที่เบาะเดี่ยว แต่ดันเป็นเบาะคู่ กลัวผีเลยต้องเอามาชนกันซะเลย 
หน้าห้องจะว่าเป็นสวนก็ไม่เชิง เพราะเค้าไม่ได้เน้นความงามความร่มรื่นสักเท่าไหร่ เหมือนสวนหลังบ้านเราทั่วไปมากกว่าค่ะ
แอบขึ้นไปดูชั้นบน
เดินไปดูในส่วนที่เป็นบ้านเก่ากันบ้าง มีต่อเติมเสริมแต่งบ้าง แต่ยังคงโครงสร้างเดิมอยู่ค่ะ
พยายามหามุมอาร์ตๆ เผื่อว่าจะทำให้คนดูดี แต่ไม่ช่วยอะไรเลย ของแบบนี้มันอยู่ที่นางแบบจริงๆว่ะ :(
ไร้คู่...
หน้าบ้าน (ที่ติดริมคลอง)
ดีที่วันที่เราไป แม้จะเป็นวันธรรมดาแต่ก็ยังมีคนไปพักหลายห้อง
ตกเย็นไปเดินเล่นบริเวณใกล้เคียง รีสอร์ทที่เราพักอยู่ใกล้กับโครงการของมูลนิธิชัยพัฒนา แต่วันธรรมดาเค้าไม่เปิด คาดว่าถ้าเป็นวันหยุด ต้องมีคนมหาศาลแน่ๆ เพราะมีแต่ร้านค้าเต็มไปหมด
ถ้าเดินเลาะตามถนน ก็จะไปเจอกับอุทยาน ร.๒ เสียดายวันที่เราไป เค้าปิดเร็ว เลยไม่ได้เข้าไปชมในสวน (เช้ามาก็ขี้เกียจเข้าไปแล้ว เพราะร่มที่เอาไปเกิดหัก ไม่มีอะไรกันแดด )
จิตรกรรมฝาผนังที่สวยงาม
น่าเสียดายที่ที่นี่กำลังจะกลายเป็นธุรกิจการท่องเที่ยวมากกว่าวิถีชีวิตคนริมน้ำแท้ๆ เพราะอะไรน่ะหรือคะ ก็วันธรรมดาเค้าไม่เปิดร้านเลย จะมีก็เพียงบางร้านที่คาดว่าคงเป็นคนพื้นที่แท้ๆ แต่ร้านที่ปิดล่ะ...แท้จริงเค้าทำอาชีพอะไรกัน
ใครที่จะไปวันธรรมดา ต้องเลือกเอาระหว่างความสงบเงียบของหมู่บ้านริมน้ำ บรรยากาศสบายๆ ของอัมพวา แต่ต้องอดเห็นบรรยากาศของตลาดน้ำ อดรับประทานของอร่อยๆ ส่วนใครที่ไปวันหยุดก็ตรงข้ามกันค่ะ 
เดินมาจนหน้าสถานีตำรวจแล้ว เพิ่งเจอร้านอาหารตามสั่ง หาของกินยากจริงๆค่ะ นี่เป็นวิวหน้าสถานีตำรวจ อิจฉาตำรวจที่นี่นะคะ
หลังจากทานข้าวเย็นแบบง่ายๆ แล้ว เดินกลับ คราวนี้เลาะริมน้ำ ชมบ้านเรือนและวิถีชีวิตคนอัมพวาอีกรอบแบบชิลล์ๆ ไม่มีใครแย่งซีนถ่ายรูป
ร้านรวงปิดหมด อดดูเลยว่าขายอะไรกันมั่ง???
เดินมาเรื่อยๆ เพิ่งจะเห็นว่าบ้านสีชมพู เรือนสบาย (ที่หลายคนแนะนำ) อยู่ติดกับรีสอร์ทที่เราพักนี่เอง โธ่ นึกว่าอยู่ที่อื่น ไม่เป็นไร คราวหน้าๆ
ไม่พลาดที่จะชมพระอาทิตย์ตกที่อัมพวา
อรุณสวัสดิ์ด้วยการใส่บาตรแต่เช้า ครั้งแรกในรอบสิบปี (หรืออาจจะมากกว่านั้น) เป็นอีกบรรยากาศที่ไม่เคยสัมผัสมาก่อน
สาวน้อยคนนี้ใส่บาตร พระท่านถามว่าเป็นคนไทยหรือเปล่า นึกว่าคนญี่ปุ่น อย่าเพิ่งดีใจหรือเข้าใจผิดคิดว่าตัวเองจะน่ารักเหมือนญี่ปุ่น เพราะนัยหนึ่งหลวงพ่ออาจจะสงสัยว่ารู้จักกาลเทศะหรือไม่ เปลี่ยนสักนิดจะเป็นไรมั้ย???
เฮ้อ มองข้ามเรื่องเสื่อมๆ ไปบ้าง จิตใจจะได้สบายขึ้น อย่าคิดมากๆ 
| Create Date : 20 มีนาคม 2552 |
|
16 comments |
| Last Update : 21 มีนาคม 2552 10:20:18 น. |
| Counter : 5404 Pageviews. |
 |
|
(ประสาท) 
)
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 42 คน [
