ว่าด้วยชุดดำ

จากคำสั่งจากทางการให้เจ้าหน้าที่ของหน่วยงานของรัฐทุกแห่งไว้ทุกข์ถวายแด่การสิ้นพระชนม์ของพระพี่นาง ทำให้ทั่วประเทศต่างให้ความร่วมมืออย่างดี แต่ที่จะเล่าให้ฟังนี้ เหมือนไม่อยู่ในแผนที่ประเทศไทยยังไงบอกไม่ถูก แต่ไม่ค่อยเข้าใจเหตุผลของพวกเขาเหมือนกัน จะถามก็ไม่กล้า กลัวหาว่าไปสาระแนเรื่องของเขา มันสิทธิส่วนบุคคลของเขา ไม่ทำก็ไม่ผิดกฎหมายข้อใดนี่??

เราแต่งชุดดำทันทีที่รู้ข่าว ในฐานะคนไทยคนหนึ่งที่จงรักภักดีต่อสถาบันกษัตริย์ และในฐานะข้าของแผ่นดินนี้ โดยไม่ต้องรอคำสั่งจากหน่วยงานซึ่งเป็นหน่วยงานของรัฐเช่นกัน แม้ว่าจะออกนอกระบบแล้วก็ตาม แต่ก็ยังคงใช้งบประมาณของแผ่นดิน ทั้งระบบ ทั้งคน (ส่วนใหญ่) ด้วย

วันแรกที่รู้ข่าว เราไม่ได้ไปทำงาน แต่กำลังเดินทางกลับ ไม่มีใครแต่งกันหรอก มีแต่เรานี่แหละแต่งทั้งชุดอยู่คนเดียวทั้งคันรถ (เท่าที่สังเกต) ซึ่งอาจจะยังไม่มีใครรู้ข่าว เพราะเป็นช่วงเช้า เพื่อนเก่าที่เรียนมาด้วยกันโทรมาหาตอนอยู่บนรถว่ายังอยู่กรุงเทพฯหรือเปล่า จะช่วยไปร่วมสรงน้ำพระศพ เราบอกว่าเราต้องกลับมาทำงานแล้ว พอมาถึงปลายทางตอนเย็นแล้วก็ไม่เห็นใครแต่งกันอีกเช่นกัน ก็ยังแปลกใจว่าทีวีแพร่ภาพเฉพาะกรุงเทพฯเหรอ? หรือยังไม่ได้รู้ข่าว เฮ้ย นี่มันจะค่ำอยู่แล้วนะ คนที่นี่ทำไมไม่รู้สึกรู้สาอะไรกันเลยหรืออย่างไร(วะ)

พอไปทำงาน ก็ยังพอมีให้เห็นชุดดำ ขาว เทา ให้เห็นบ้าง แต่ที่น่าแปลกใจคือมีหลายคน ซึ่งเป็นคนของรัฐ แต่ไม่ได้ใส่ใจให้ความร่วมมือแต่อย่างใด ยังคงแต่งกายตามชอบใจอยู่ รวมถึงบรรดานิสิตนักศึกษาที่ไม่ได้ให้ความสำคัญกับงานหลวงครั้งนี้ ยังสวมเสื้อสีสันสดใสเหมือนเคย คงคิดว่าเป็นงานของคนกรุงเทพฯ ไม่เกี่ยวกับมันแน่ๆ แม่เราอยู่ทางใต้ เป็นข้าราชการบำนาญแก่ๆคนหนึ่ง อยู่บ้านเฉยๆ ก็แต่งดำตั้งแต่วันแรกเช่นกัน ไม่เห็นจะต้องรอใครออกคำสั่ง

เพื่อนบางคนใส่เสื้อหนาวสีดำ แต่ถอดออกมาเป็นเสื้อเหลือง บางคนแต่งดำทั้งชุด แต่รองเท้าเธอสีเขียวสดใสหนังแก้วอีกต่างหาก บางคนใส่สูทดำ แต่กระโปรงลายสก๊อตขาวแดง เพื่อนบางคนบอกว่าจะต้องไปราชการต่างจังหวัดไม่แต่งดำดีกว่า เพราะไม่ได้อยู่ที่ทำงานแล้ว เอ๊ะแล้วที่ต่างจังหวัดที่ว่านั่นเค้าไม่แต่งดำกันหรือไง (ไม่ได้ถามกลับ แค่สงสัยเป็นการส่วนตัว) บางคนแต่งวันมาทำงาน แต่เสาร์อาทิตย์แต่งกายปกติ สดใสเหมือนเดิม อะไรกันนักหนาวะ ไว้ทุกข์ก็มีวันหยุดด้วยหรือ? เราไว้ทุกข์ให้พ่อเราร้อยวัน ไม่เห็นมีวันไหนที่คิดจะหยุดเลย ตลกชะมัด

เพื่อนอีกคนเป็นข้าราชการโทรมาเล่าด้วยความขัดใจว่า น้องผู้ชายที่ทำงานมันก็ไม่ยอมแต่ง อ้างเหตุผล (ปัญญาอ่อนๆ) ว่าพ่อเป็นชาวนา ไม่มีเงินซื้อ แหม ถ้าเราอยู่ตรงนั้นซะหน่อยนะ เราคงตอกกลับใส่หน้ามันว่า พ่อเป็นชาวนาแล้วไง เอ็งทำงานแล้วไม่ใช่เหรอ หรือว่ายังขอเงินพ่อใช้อยู่ แล้วชาตินี้ทั้งชาติไม่คิดจะไปงานศพ หรือไว้ทุกข์ให้ใครบ้างเลยหรือ? ถามหน่อยว่า ถ้าพ่อเอ็งตายแล้ว จะแต่งมั้ยชุดดำ จะหาอะไรมาอ้างอีก ฟังแล้วหงุดหงิดแท้ๆ

เพื่อนเราทำงานบริษัทอยู่ที่กรุงเทพฯ มันก็บอกว่าบริษัทมันก็ใส่กันทั้งนั้น ละอายใจแทนคนที่นี่เหลือเกิน เราเชื่อว่านี่ไม่ใช่กระแสเสื้อเหลืองอย่างที่บางบริษัทตัดเสื้อเหลืองมาให้พนักงานใส่ แต่นี่เป็นเรื่องสำนึกของแต่ละคนมากกว่า ไม่มีใครไปบังคับกันได้

ไอ้ที่ทุเรศกว่านี้ก็มีนะอยู่ที่นี่เช่นกัน ทางการบอกให้งดงานรื่นเริงทุกประเภท ที่นี่ยังคงอนุญาตให้มีการจัดรับน้องใหม่กันได้อยู่ เด็กๆซ้อมตีกลองร้องเพลงกันคึกคัก เราปรามว่า ทำไมยังรับน้องกันอีก เค้าให้งดจัดงานรื่นเริงนะ เด็กตอบกลับมาว่า “อ๋อ เค้าไม่อนุญาตให้ไปตีกลองที่ขนส่งค่ะ รบกวนชาวบ้าน” เวรมั้ยล่ะ ไม่รู้ว่าคนตอบโง่ หรือคนถามบ้ากันแน่ กูละกลุ้ม!!! และแล้ววันนี้มันก็จัดงานขึ้นมาจนได้ ทุกคณะ เช้าจนค่ำ

ถ้ามันลำบากใจนักที่จะต้องแต่งดำโดยไม่เต็มใจ ไม่แต่งก็คงไม่มีใครเค้าไปบังคับขืนใจหรอก แต่อย่างน้อยเราว่าก็อย่าแสดงออกให้มันขัดแย้งกับที่อื่นนักเลย เห็นแล้วอดสูใจยิ่งนัก

อย่าให้บอกว่าที่ไหน บอกไปก็อายเค้าเปล่าๆ

Create Date : 06 มกราคม 2551		1 comments
Last Update : 6 มกราคม 2551 22:12:18 น.
Counter : 945 Pageviews.
Share Tweet