++ บางเสี้ยว ของความทรงจำ.. ++
อืมม.. มานั่งนึกถึงบางเสี้ยว ที่ฉันแอบเก็บเอาไปฝันหวานอยู่บ่อยๆ..
ทุกครั้งที่ฉันแวะมาที่กรุงเทพ.. ก็เหมือนเคย..ฉันนัดเจอเพื่อนๆ และแน่นอน.. ก็ต้องไปพักค้างที่ห้องเพื่อนน่ะสิ
สมัยนั้น...ความเป็นเพื่อนของเราน่ะ ไม่ได้แยกหญิงชายหรอก.. เพราะเราคือเพื่อน.. เพื่อนที่จริงใจและไม่เคยคิดที่จะล่วงล้ำก้ำเกินกัน
ดังนั้น ทุกครั้งที่แวะกรุงเทพ.. บ้านเช่าของพวกเพื่อนผู้ชาย จึงมักเป็นที่รวมและสุมหัว.. และที่พักของฉัน..และทุกครั้งนกก็มาค้างอยู่ด้วย..
มีอยู่หนนึง.. ฉันแวะ 2-3 วัน คืนแรกนกก็มานอนค้างด้วย.. ทั้งห้องซุกหัวนอนกันประมาณ 10 คน.. บนเตียงมั่ง ล่างเตียงมั่ง. แล้วแต่ว่า คุยกันจนดึก ใครง่วงก่อน ก็ยึดเตียงนอนไป.. ใครง่วงที่หลัง ก็ที่พื้น ล่างเตียงนั่นแหละ.. เวลากลางคืน จะตื่นมาเข้าห้องน้ำ ก็เดินระวังๆหน่อย เดี๋ยวไปเหยียบโดนพวกมัน..
แต่พอคืนที่สอง เจ้านกดันมีธุระ ต้องไปบ้านญาติ เพื่อนผู้หญิงบางคนก็จองตั๋วกลับบ้านเอาไว้แล้ว.. คืนนั้นฉันเลยต้องเป็นผู้หญิงอยู่คนเดียวในห้อง...
ยังไงก็ผู้หญิง.. แอบนึกกลัว.เลยบอกธีให้ค้างที่นี่ ไม่ต้องกลับบ้าน..อยู่เป็นเพื่อนฉันก่อน.. เพราะยังไง ฉันก็ไว้ใจธี..
ฉันเลือกมุมนอนปลายเตียงมุมห้อง.. นอนอยู่ข้างๆธีนั่นแหละ.. ด้วยความเหนื่อยจากตอนกลางวัน ฉันเลยหลับไปก่อนที่ธีจะมานอนซะด้วยซ้ำ..
แต่พอสัก ตี2 เกือบๆตี 3 ฉันรู้สึกตัวตื่น แต่ยังไม่กล้าลืมตา.. เพราะรู้สึกว่า.มีใครบางคนมาจ้องหน้าอยู่น่ะสิ.. ฉันเลยแอบหรี่ตาขึ้นมาดู นิดนึง.. เป็นธีนั่นแหละ ที่นอนจ้องหน้า..
ธีคงสงสัยว่า ฉันรู้สึกตัวหรือป่าว.. เค้าก็เรียกชื่อฉันเบาๆ แต่ฉันทำเป็นนอนเงียบ.. ไม่รู้ไม่ชี้ ไม่ได้ตื่น.. ตาธีก็นอนมองหน้าฉันอยู่นั่นแหละ.. จะมองไปถึงไหนนะตาบ้า.. หัวใจชั้นเต้นโครมๆ จนจะหลุดออกมาอยู่แล้ว..
แล้ว.. แล้ว.. ฉันก็รู้สึกถึงลมหายใจอุ่นๆ ที่ใกล้เข้ามา.. ใกล้เข้ามา.. ใกล้เข้ามา.. ใกล้จน..จน...จน..
....
....
....
....
...จน.. ฉันทนไม่ไหว.. เลยลืมตาปิ๊งขึ้นมา.. พลางถามว่า.. จะทำอะไร
ธีคงตกใจมัง.. รีบบอก ป่าว แล้วต่างคนต่างก็เงียบ.. ฉันเลยลุกออกมาที่ระเบียงหลังห้อง.. อากาศเย็นๆ คงช่วยให้ใจฉันสงบลงบ้าง.. แต่..นั่งอยู่นาน.. เอ.. ทำไมมันไม่เหมือนในนิยายเลยฟระ.... ฉากแบบนี้ พระเอกน่าจะลุกตามออกมานะ..
จนสุดท้าย.. ฉันเดินกลับเข้าไปนอนต่อ.. อีตาธีดันนอนหลับปุ๋ยไปแล้ว.. เฮ้อ..เซ็งเป็ด. รู้งี้.. ชั้นแกล้งหลับต่อก็ดี..
ซีนนี้.. คิดถึงทีไรก็ใจเต้นทุกที.. แต่คิดไปคิดมา.. ตอนนั้นอีตาธีคงจะเซ็งมากก็ได้เนอะ.. กำลังจะเล่นบทเป็นเจ้าชายจุมพิตเจ้าหญิงนิทราล่ะมัง องค์หญิงดันนอกบท ตื่นเอง.. ฮ่าๆๆๆ
Create Date : 29 เมษายน 2552 |
|
28 comments |
Last Update : 29 เมษายน 2552 13:50:49 น. |
Counter : 456 Pageviews. |
|
|
|
คือ.. ที่เขียนเนี่ย.. เพราะรู้สึกว่า ความทรงจำเรื่องนี้ มันน่ารักดี เลยเขียนเก็บไว้.. เผื่อตอนแก่ เป็นอัลไซเมอร์ (ตอนนี้ก็เกือบจะเป็นแล้ว) มาอ่าน จะได้มีเรื่องที่เป็นความทรงจำ.. ของตัวเอง
ตอนนี้ ก็พยายามแคะสมองตัวเองอยู่ ว่ามีเรื่องอะไร ที่เรารู้สึกว่า อยากเก็บเอาไว้ ไม่อยากให้ตัวเองลืมมันไป..
ถ้านึกออก ก็จะเอามาอัพลงในบล๊อกนี่แหละ..
ใครอยากอ่าน ก็อ่าน.. ใครไม่อยากอ่าน.. ใครเค้าไปบีบคอให้มาอ่านยะ..