++ ชีวิตรักนักศึกษา ตอนที่ 9 ++

หลังจากห่างหายไปนานมาก เพราะเริ่มจำไม่ได้.. เลยต้องมานั่งอ่านที่เคยเขียนเอาไว้.. เผื่อจะปะติดปะต่อเรื่องราวเก่าๆ ขึ้นมาได้อีก.. แต่ก็อ่ะนะ.. ยังนึกไม่ค่อยออก..

จั่วหัวว่า เป็นชีวิตรักนักศึกษา แต่ดูท่า ไม่ค่อยเข้าแก้ปสักเท่าไหร่.. เพราะตอนเรียนปี 1 ก็ทำกิจกรรมเยอะ เที่ยวก็แยะ มีอะไรทำจนไม่มีเวลาให้คิดอะไร.. ชีวิตแต่ละวัน ก็เรียน เรียนเสร็จก็กลับหอ มานอนเล่น อ่านหนังสือ เม้าท์แตกกะเพื่อนๆ

อ้อ.. เล่าเรื่องนี้ดีกว่า. ตอนขึ้นปี 2 เป็นเรื่องธรรมดาที่เพื่อนๆที่เคยเห็นหน้าเห็นตากัน.. จะหายไปไม่มาเรียนปีสองต่อ อาจเพราะเกรดไม่ดี หรือไม่ชอบคณะที่เรียน ก็เลยมีคนที่ไปสอบเอ็นทรานส์ใหม่ แล้วได้ที่อื่น บางคนเอ็นใหม่ไม่ติด แต่ไม่อยากเรียนที่นี่ ก็ออกไปเรียนมหาลัยเอกชนในกรุงเทพ..

ทีนี้ มีเพื่อนเด็กพยาบาลคนนึง เป็นเด็กจังหวัดตรัง เคยอยู่หอพักชั้นเดียวกันนี่แหละ เห็นว่าแกไม่อยากเรียนพยาบาล สอบใหม่ก็ไม่ติด ก็เลยออกไปเรียนเอแบค จำชื่อเค้าไม่ได้แล้วล่ะ พอดีว่ารูมเมทเราสองคน ก็เป็นเด็กตรังเหมือนกัน

เรื่องมีอยู่ว่า สาวคนนี้ มาเรียนที่กรุงเทพ บ้านอยู่แถวซอยศูนย์วิจัย สมัยนั้น เห็นว่าซอยศูนย์วิจัย ข้างทางจะเป็นป่ารกๆ เวลาไปเรียนหนังสือ ก็ต้องออกจากบ้านแต่เช้ามืด แล้ววันนึง ก็เป็นวันชะตาขาด เธอออกจากบ้าน แล้วไมได้กลับมาอีกเลย.. ตอนนั้นเป็นข่าวใหญ่ลงนสพ.หน้าหนึ่งทุกฉบับ "สาวเอแบคถูกฆ่าข่มขืนกลางซอยศูนย์วิจัย"

เรื่องคงไม่มีอะไร เพราะข่าวหน้าหนึ่ง มันก็ผ่านไปทุกวัน.. แต่ตอนนั้นมันเป็นเรื่องขึ้น เพราะว่า หลังจากเธอตายได้ 3 วัน.. บรรดาเพื่อนๆผู้หญิงที่เป็นเด็กตรังด้วยกัน.. เริ่มมาคุยกันหนาหูมากขึ้นว่า.. เธอมาเข้าฝัน มาหาทีละคนทีละคืน..มาชวนเพื่อนไปอยู่ด้วย เพราะเธอเหงา จนรูมเมทเราเริ่มเครียด (เพราะชีกลัวผี) เธอเลยมาเล่าให้เราฟัง

เราก็นึกหน้าอยู่เป็นนานถึงนึกออก.. เพราะว่า ความจริงสาวคนนั้น เธอไม่ได้เป็นคนสะสวยสักเท่าไหร่ ออกจะเป็นคนเรียบร้อยด้วยซ้ำ ตอนนั้นก็ได้แต่นึกสงสารเธอที่โชคร้าย แต่เรื่องที่สาวๆตรังฝันกันน่ะ.. ทำเอาบรรดาสาวๆ ต้องรวมตัวกัน ไปทำบุญที่วัด หลังจากนั้น เหตุการณ์ก็สงบ.. ไม่มีใครฝันเห็นเธออีกเลย..

เรื่องแบบนี้.. มันก็ตอบไม่ได้หรอกว่า เป็นจริงหรือไม่.. แต่ทำบุญแล้วสบายใจ ก็ทำไปเถิด.. ยังไงๆ มาถึงตอนนี้ เราหวังว่าเธอคงได้ไปสู่สุขคติแล้วนะ..

ยังมีอีกเรื่อง.. ยัยอ้อยรูมเมทมาเล่าให้ฟังว่า เธอออกไปอ่านหนังสือกับพี่รหัส (แฟนเธอแหละ) ตอนจะกลับหอ เกิดปวดฉี่ เลยแวะจะเข้าห้องน้ำที่คาเฟท แต่พอเงยหน้าขึ้นไป กลับเห็นผู้หญิงคนนึงยืนมองเธออยู่.. เธอเลยคิดว่า "เอ๊ะ.. ถ้าชั้นนั่งฉี่เธอก็เห็นสิ งั้นไม่ฉี่ดีกว่า กลับไปเข้าห้องน้ำที่หอก็ได้"

พอเดินออกมาซ้อนรถพี่รหัส ก็นึกขึ้นได้ว่า ฝั่งที่มีห้องน้ำ มันไม่มีชั้น 2 นี่นา แล้วผู้หญิงที่เห็นน่ะเป็นใคร คิดได้แค่นี้ ยัยอ้อยก็ขนลุก กลับขึ้นห้องมาแบบหน้าตาซีดขาว มาเล่าให้รูมเมทฟัง (ขนาดตอนพิมพ์นี่ ยังขนลุกเลย ตอนนี้ ดึกแล้วด้วย) สรุปว่า คืนนั้นห้องเรา เปิดไฟนอนทั้งคืน แถมเอาหมอนมานอนกองกันที่พื้นอีกต่างหาก... เหอๆๆๆๆ

ส่วนเรื่องรักๆใคร่ๆ พอมีแฟนแล้ว.. เลยห่างหาย ไม่มีเรื่องน่าตื่นเต้น มาเล่าอีกแล้ว.. อืมมม.. เขียนมาถึงตอนนี้ เพิ่งจะรู้ตัวว่า.. การเป็นโสด ช่างเป็นชีวิตที่น่าสนุกสุดๆ มีแต่เรื่องน่าติดตามค้นหา.. ดูแต่ละเรื่องที่เขียนเล่ามา มันมีให้เล่า เพราะว่า เป็นโสดไง.. แหม.. ถ้าสำนึกได้ก่อนนี้ ก็คงดีเนอะ จะได้ครองตัวเป็นโสด.. มีแต่เรื่องหนุกหนาน.. อิอิ

มาคิดได้ตอนนี้ ก็....สายไปเสียแล้ว...

Create Date : 13 มิถุนายน 2554		4 comments
Last Update : 14 มิถุนายน 2554 0:00:21 น.
Counter : 1114 Pageviews.
Share Tweet