Bloggang.com : elastigirl : ++ ชีวิตรักนักศึกษา ตอนที่ 8 ++

++ ชีวิตรักนักศึกษา ตอนที่ 8 ++

เป็นเรื่องธรรมดา หรือไงไม่รู้ เวลาที่มีน้องใหม่เข้ามาเรียน ในมหาลัย.. บรรดารุ่นพี่ผู้ชายก็จะสดชื่น พลางเร่งทำคะแนน เหล่น้องคนไหน ก็เข้าไปตีสนิท เทคแคร์ ก็คงด้วยหลายๆเหตุผล..อาจเพราะ ตัวเองยังหาแฟนไม่ได้สักที ที่เจอกันก็ไม่เข้าตา. ส่วนน้องใหม่มา.. อาจจะเพราะห่างบ้าน ความเหงา.. หลอกง่าย.. ทำให้ทุกอย่างเป็นเหตุผลในการตามล่า แย่งกันจีบน้องใหม่

ฉันเอง.. แม้ไม่ได้สะสวยอะไรนัก..หน้าตาก็ น่ารัก ดูดี (ตอนสายๆ และดึกๆ ก๊ากๆ) รูปร่าง ผอมบาง ตัวสูง ยาว เข่าดี ผิวขาว (สมัยนั้น น้ำหนัก 53 กก. ส่วนตอนนี้ อย่าถาม....ตาแก่ที่บ้านเรียก อีช้างน้ำ) เลยพลอยมีรุ่นพี่ รุมตอมหลายคนเหมือนกัน (เหมือนตอมกองขี้หมา ยังไงก็ไม่รู้)

เรื่องเล่าที่เขียนหลายตอนเนี่ย.. เกือบทั้งหมด..เกิดขึ้น ในช่วงปี 1 เทอมแรก.. เพราะงั้น..เรื่องราว มันอาจจะซ้อนๆกันบ้าง.. ส่วนเทอม 2 อย่างที่บอก.. โดนพี่ปอ ลากไปอ่านหนังสือห้องสมุด.. เลยไม่มีเรื่องราวน่าตื่นเต้นอะไรอีก.. ส่วนชื่อที่เรียก .. ก็เปลี่ยนไป ตามความเหมาะสม.. (ประมาณว่า กลัวเจอโจทย์เก่ามาอ่านเจอ... กิกิ)

วันนี้เล่าเรื่องใครดี.. อ้อ.. ลุงรหัส ชื่อพี่ฮ้อ.. คนนี้เป็นหนุ่มกทม ที่บ้าน เป็นร้านทำทอง. พี่ฮ้อเลยใส้สร้อยทองที่คอเส้นเบ้อเร่อเลย พี่ฮ้อเรียนเอกบัญชี ... อ้อ.. เวลาที่เรียกลุง หมายถึงพี่ปี 3 นะ ส่วนปู่รหัส คือพี่ปี 4 ... พี่รหัสเป็นผู้หญิง ชื่อพี่บี.. พี่บีก็เรียนบัญชีเหมือนกัน.... เป็นตัวฟันด้วย.. (เดี๋ยวบอกเรื่องตัวฟันตอนท้ายนะ)

พี่ฮ้อ.. ชอบพูดแซวฉัน..ชอบชวนฉันไปหาของอร่อยๆ กิน.. ฉันได้กินติ่มซำครั้งแรก ก็เพราะพี่ฮ้อพาไปนี่แหละ.. สมัยนั้น ติ่มซำไม่ได้มีขายมากแบบนี้.. แต่ที่หาดใหญ่น่ะมีเยอะ และเรียกว่า แตะเตี๊ยม.. .. แถมขายไม่แพง.. เข่งละ 6-10 บาท แต่ต้องตื่นไปกินตอนเช้า.. 6 โมงเช้านั่นแหละ กำลังดี.. คนไม่เยอะมาก

พี่ฮ้อบอกว่า.. จะพาไปกิน แกจะมารับที่หอ ตอนตีห้าครึ่ง คงเพราะพี่แกรู้ว่า กว่าฉันจะนอน กว่าจะตื่น ไม่เคยทันตี 5.. แต่.. เพื่อของฟรี มีรึที่ฉันจะตื่นไม่ไหว..ฮ่าๆๆๆ .. วันนั้น เลยได้มีโอกาสลิ้มรสแตะเตี๊ยมที่แสนอร่อย..

ตอนไปถึงที่ร้าน 6 โมงเช้า คนก็เต็มร้านแล้ว.. เกือบไม่มีโต๊ะ.. วันนั้นไปกินกันหลายคน.. และหลังจากวันนั้น ฉันก็ตะแง๊วให้พี่ฮ้อพาไปกินอีกหลายหน.. เพื่อนๆพี่ฮ้อ.. ก็ประเภท สรรหาของอร่อยกิน..

หลังจากกินแตะเตี๊ยม.. พี่ฮ้อก็ถามว่า เคยกินข้าวยำไหม.. ฉันก็.. ไม่เคยอีกแล้ว.. แหม.. ใครจะไปเคยกิน.. พี่ฮ้อเลยบอกว่า.. เดี๋ยวพาไปกินเจ้าอร่อย แถวๆ ตลาดพลาซ่า.. แต่เจ้านี้ เค้าขายเฉพาะตอนกลางคืน . ต้องไปกินตอนตี 2 .. ด้วยความตะกระ.. ฉันก็สามารถอีกแล้ว.. หุหุ

พี่ฮ้อ.. ชอบชวนฉันไปกินของอร่อย ที่นู่นที่นี่.. ฉันก็ได้แต่คิด ลุงรหัส ใจดีจังเลย.. แต่เพราะไปกินของอร่อยกะพี่ฮ้อบ่อยๆ เทอมเดียว น้ำหนักฉันพรวดขึ้นมา 7 กก. กรี้ดดดด.... ปิดเทอมกลับบ้าน แม่ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่.. ชอบให้ลูกอ้วนน่ะสิ..

หลังๆ เพื่อนๆ ในแก๊งค์ มันเริ่มแซว..ว่าพี่ฮ้อจีบฉันแน่เลย.. ฉันก็เถียงพวกมันว่า ไม่ใช่หรอก.. พี่ฮ้อแค่เทคแคร์ดี.. (ความตะกละ ทำให้ตาบอด มองไม่เห็นอะไร นึกว่า พี่เขาช่างดี ดูแลหลานรหัสอย่างดีเยี่ยม) เพื่อนเลยรุมกันด่ากรอกหู..ว่า.. "ทำไมแกโง่หยั่งงี้วะ..ลุงรหัสที่ไหน จะมารับ มาส่ง พาไปกินข้าวบ่อยๆ มันเลยช่วงรับน้องมาตั้งนานแล้ว.. แถมซื้อบัตรคอนเสริต เบิร์ดกะฮาร์ท พาแกไปดูอีก.. บัตรใบละตั้ง 500 น้อยโว้ย".. (สมัยนั้น ค่าตั๋วดูหนัง ใบละ 30-40 บาทเอ๊ง.. ดังนั้น 500 นี่ โค-ตะ-ระ แพง)

พอเพื่อนมันเป่าหูยังงี้ เลยเพิ่งได้คิด.. (สมองมีน้อยน่ะ.. คิดเองไม่ค่อยออก) มีอยู่วันนึง.. พี่ฮ้อก็นัดออกไปกินข้าวอีก.. ระหว่างนั่งรอเพื่อนพี่ฮ้อ เลิกเรียน แถวๆม้าหินหน้าองค์การนักศึกษา.. ฉันก็คุยกับพี่ฮ้อไปเรื่อยๆ จนไม่รู้จะคุยอะไร เลยหลุดปากพูดเรื่องที่เพื่อนมันแซวว่า พี่ฮ้อมาจีบฉัน.. พี่ฮ้ออึ้งไปนิดนึง..

ระหว่างคุย.. ก็มีทั้งเพื่อน ทั้งรุ่นพี่ แถวองค์การนักศึกษา ผ่านไปผ่านมา ทักฉันกันตลอด.. ตอนที่พี่ฮ้อพูดตอบมา ฉันหันไปทักตอบเพื่อนที่เดินผ่านพอดี.. เลยได้ยินคำตอบไม่ถนัด แต่ฉันก็พูดต่อไปว่า.. ฉันไม่คิดว่าพี่ฮ้อจีบฉันหรอก ก็ฉันติงต๊องออกแบบนี้ พี่ฮ้อก็คงคิดกับฉันแบบรุ่นน้องแค่นั้นเอง.. ใช่ไหมพี่" ... พี่ฮ้อ..ฟังแล้วก็เห็นแกอึ้งไปอีกแล้ว.. แกคงคิดว่า.. "ตะกี้ กรูพูดอะไร ไม่ได้ยินเลยใช่ป่ะ.. "

ความจริง ฉันได้ยินคำตอบแว่วๆว่า.. "แล้วถ้า จะทำให้ที่เพื่อนแซวมันเป็นจริงล่ะ"... ประมาณนั้นมั้ง. แต่ฉันก็เอาสีข้างไถพูดไป ทำเป็นไม่ได้ยิน..แถมไม่กล้าถามด้วยว่า.. พี่พูดอะไร.. หนูไม่ได้ฟัง.. กลัวแกจะตอบมาแบบชัดๆ เต็มสองรูหู .. เพราะตอนนั้น ยังไม่ได้เตรียมใจ.. เลยไม่รู้ว่าจะตอบอะไรดี..

อีกอย่าง.. ฉันไม่ได้คิดอะไรกับพี่เค้าเลย.. พี่ฮ้อน่ะ.ให้คบเป็นพี่เป็นน้องอ่ะดี แต่ให้เป็นแฟนน่ะ ไม่เอา.. กลัวโดนเขกกระโหลกทุกวันน่ะสิ.. โทษฐานซนเกิน.. แถมพี่แก.. เป็นเด็กบูเต็มขั้น กางเกงเรียน กลีบโง้งทู๊กวัน.. ทั้งเนี้ยบ ทั้งเก๊ก... เห็นแล้ว เมื่อยหน้าแทน..

พี่ฮ้อจ๋า.. ถ้าวันนั้น.. พี่กะจีบหนูจริงๆ หนูขอโทษนะพี่.. คิดซะว่า.. ฟ้าไม่ได้ให้เราเกิดมาคู่กัน..แหะๆๆ เหตุผลเข้าตัวเอง.. หลังจากนั้น ฉันก็พยายามลดความตะกละ ไม่ไถพี่ฮั้วกินหนมอีก..

หมายเหตุต่อท้าย...

ตัวฟัน หมายถึง เด็กเรียนเก่ง.. คะแนนดี.. ทำให้เวลาตัดเกรด.. ดึง mean ซะสูง.. พวกที่เรียนคะแนนไม่ดี เลยขนานนามพวกนี้ว่า ตัวฟัน เพราะทำให้พวกบ๊วยๆ ตก mean กันเป็นแถบๆ ส่วนพี่ฮ้อ.. ก็ตัวฟันเหมือนกัน.. ส่วนฉันน่ะ เทอมแรก เป็นเด็กฟัน.. fundamental ฮ่าๆๆ เป็นฐานให้เด็กฟันน่ะสิ..

ในมหาลัยที่ฉันเรียน.. เด็กนักศึกษา มักโดนแบ่งแยกด้วยลักษณะการแต่งตัว.. ก็เด็กบู กะเด็กเฮ้ว.. เด็กบู มักแต่งตัวด้วยเสื้อผ้าที่เป็นแฟชั่นในช่วงนั้น และรวมไปถึงการแต่งตัวแบบปรกติธรรมดา.. ส่วนเด็กเฮ้ว.. ต้องเสื้อยืด กางเกงยีนส์ ลากแตะ เท่านั้น.. ซึ่งโดยมากจะเป็นเด็กใต้.. อยู่แถวๆ ชมรมอาสาพัฒนา ประมาณนั้น..

พวกเด็กเฮ้ว.. โดยมาก จะมีเด็กจากคณะฉัน พวกที่เรียน รปศ (รัฐประศาสนศาสตร์) แล้วก็วิศวะบางส่วน แล้วก็คณะทรัพยากรธรรมชาติ.. ประมาณว่าเป็นพวกมีอุดมการณ์น่ะ..

ฉันเคยมีเพื่อนเป็นเด็กวิศวะ มันเป็นนักกีฬาซอฟบอล ต้องไปแข่งกีฬามหาวิทยาลัย.. มันมาเล่าให้ฟังว่า ช่วงที่เก็บตัวซ้อมน่ะ เหนื่อยโคตรๆ.. บางวันกลับมานอน น้ำท่าก็ไม่ได้อาบ ดังนั้น อย่าไปพูดถึงเรื่องซักผ้า.. มันยังมีหน้ามาบอกว่า..กางเกงยีนส์ที่ใส่น่ะ.. ไม่ได้ซักเกือบ 2 เดือน พอถอดนะ วางตั้งได้เลย.. แหวะ.. คนไรวะ ซกมกแล้ว ยังมีหน้ามาเล่าด้วยความภูมิใจ..

อืมมม.. ตอนนี้ เล่าอะไรเรื่อยเปื่อยก็ไม่รู้.. ความจำเริ่มเลือนลาง.. สับสน สับสน..

Create Date : 08 มิถุนายน 2552

Last Update : 8 มิถุนายน 2552 10:53:13 น.

20 comments

Counter : 550 Pageviews.

อืม ผ่านมานานแล้วนะนเย ชีวิตนักศึกษา อิอิ

โดย: โยเกิตมะนาว

วันที่: 8 มิถุนายน 2552 เวลา:11:15:15 น.

กร๊ากกก หลานคอมเม้นผิดที่
ไปคอมเม้นที่ 1
ของเม้นที่นี่อีกรอบนะคะ
พี่รหัสหลานหล่อมั๊กมาย อิอิ
มีตำแหน่งเดือนคณะการันตีด้วยยยย

โดย: karnkraw

วันที่: 8 มิถุนายน 2552 เวลา:12:01:08 น.

สวัสดีวันจันทร์จ้ะป้า...

กางเกงยีนส์ ใครเค้าซักกันบ่อยๆ ล่ะ
สีเพี้ยนหมด
เพื่อนป้าน่ะทำถูกแล้ว
emo

โดย: HastaLaVista

วันที่: 8 มิถุนายน 2552 เวลา:12:09:43 น.

เเหม อ่านเรื่องนี้ก็คิดไปถึงเรื่องของเองในรั้วมหาลัยค่ะ

ตอนนั้นน้ำหนักหนูยังไม่ถึงห้าสิบเลยป้า

ตอนนี้ กิโล ไม่เคยเจอหน้ากันมาตั้งแต่มีสามีค่ะ

โดย: มาดามอุ้ย

วันที่: 8 มิถุนายน 2552 เวลา:12:17:35 น.

๙

โผล่มาก็ตอนที่ 8 แล้ว จะรู้เรื่องไหมนี่

มีความสุขมาก ๆ รักษาสุขภาพ นะครับ

โดย: ๊UDD (เซียน_กีตาร์

) วันที่: 8 มิถุนายน 2552 เวลา:14:24:42 น.

อ้าว หายไปไม่กี่วัน ตามไม่ติดเลยเรา
ขยันจริงนะ บล็อกเนี๊ยยยย....

โดย: bondsp

วันที่: 9 มิถุนายน 2552 เวลา:7:46:13 น.

สวัสดียามเช้าครับพี่

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 9 มิถุนายน 2552 เวลา:8:11:51 น.

...สวัสดีครับป้า...
สมัยก่อนตอนผมเรียน...ม...ผมและพวกมักแอบไปปล้นเสมอ ๆ .....( ปล้นขนมสาว ๆ ที่ขี่จักรยานกลับหอพักน่ะครับ)

โดย: cumpreram (cumpreram

) วันที่: 9 มิถุนายน 2552 เวลา:9:11:53 น.

มาช้าดีก่าไม่มานะง้าบบป้าแก่

อ่านชีวิตรักนักศึกษาของป้าแก่แล้วสนุกดีจังค่ะ สมัยนั้นท่าทางป้าแก่จะป๊อบมิใช่น้อยนะนั่น มีหนุ่มๆ พาไปโน่นมานี่ตลอด (เลยทำให้อวบอ้วนได้ตลอดด้วยฮิๆ)

เอ๋น้อยล่ะรอเชียว ว่าตกลงสร้อยทองเส้นบึ้มบนคอพี่ฮ้อจะมีจุดจบอย่างไร...อ้อ เป็นแค่พร็อพประกอบฉากตัวละครทายาทบ้านทำทองนั่นเอง

โดย: adaytrip

วันที่: 9 มิถุนายน 2552 เวลา:12:02:17 น.