เรื่องราวของชีวิตที่ผ่านมา และผ่านไป เพียงแค่อยากบันทึกไว้ ให้ลูกอ่านตอนโต
Group Blog
 
<<
มิถุนายน 2552
 123456
78910111213
14151617181920
21222324252627
282930 
 
2 มิถุนายน 2552
 
All Blogs
 
++ ชีวิตรักนักศึกษา ตอนที่ 1 ++

อืมม.. ช่วงนี้ เป็นช่วงรับน้องใหม่ ของหนุ่มๆสาวๆ ที่ผ่านการคัดเลือก เข้าไปเรียน มหาวิทยาลัย ที่ตนเองใฝ่ฝัน.. เลยทำให้ย้อนรำลึก ถึงเรื่องในวัยเยาว์ได้ว่า.. ตอนนั้น ..ชีวิตนักศึกษาใหม่ เป็นยังไง..


ความทรงจำ เริ่มผุดพราย. ต้องฉวยโอกาสนี้ เอามาเขียนซะ.. ก่อนที่จะลืมไปอีก..


เริ่มจากรู้ตัวว่า เอ็นติด.. แล้วไงล่ะ.. มีเรื่องให้ต้องตระเตรียมมากมาย.. ทุกอย่างรอบตัว มีแต่เรื่องแปลกใหม่..และเร่งรีบ.. ต้องเก็บกระเป๋าเสื้อผ้า.. จองตั๋วรถลงมากรุงเทพ..เพราะต้องมารายงานตัว ที่ตึกกลม พร้อมกับสอบสัมภาษณ์


แม่หยุดขายของ..พาลูกสาวคนเล็กมาส่ง.. แม่.. เรียนจบแค่ ป. 1 ไม่รู้เรื่องอะไรหรอก..ว่าจะต้องทำอะไรบ้าง.. แม่ไม่เคยอยู่หอแบบนี้ด้วย.. แต่แม่.. มาส่ง..ด้วยความเป็นห่วง.. อย่างน้อย.. ก็ไปดูว่า ลูกสาว จะอยู่ในที่แบบไหน ..ยังไง..


เพิ่งมารู้ตอนโต.. แม่บอกว่า..ตอนนั้นกะว่าไปดูที่อยู่ ถ้าดูแล้วไม่ดี แม่จะไปหาที่ขายของ แล้วอยู่ด้วยจนเรียนจบ.. โห.. แม่จ๋า.. หนูรักแม่จัง..


วันที่ไปรายงานตัว.. ก็มีรุ่นพี่ มาดูแล รับน้อง แบ่งกลุ่มกันไปตามคณะ อย่างน้อย ให้น้องๆ ได้รู้จักเพื่อนใหม่ ที่จะไปเรียนด้วยกัน.. ส่วนแม่และบรรดาผู้ปกครองที่มาส่งลูก ก็นั่งมองดู อยู่ห่างๆ..


แล้วยังมีให้ลงชื่อจองหอพักในมหาลัย ที่จะไปเรียน.. เราก็ต้องหันมามองหาเพื่อนใหม่ที่เพิ่งรู้จักกันนี่แหละ..ว่า..ใครกันหนอ ที่ดูแล้ว..น่าจะมาร่วมหอ ลงห้องด้วยกันได้.. อย่างน้อย. เป็นเพื่อนที่เพ่งจะรู้จักกันเมื่อ สองชั่วโมงที่แล้ว.ก็ยังดีกว่า ไปเจอแบบนัดบอด..


จบไป 1 วัน.. พร้อมกับที่รุ่นพี่ แจ้งว่า ต้องไปเจอกันที่สถานีรถไฟหัวลำโพง เมื่อไหร่ วันไหน.. เวลาอะไร..พอเราไปถึง.. ผู้ปกครองถูกต้อนให้ไปอยู่ด้วยกันที่ตู้ท้ายๆ (น้องๆ จะได้โดนพี่ๆ กลั่นแกล้งได้สะดวก โดยไม่ต้องเกรงสายตาผู้ปกครอง..อิอิ)


จำได้ว่า.. ตอนนั่งรถไฟไป.. ช่วงที่ผ่านประจวบ.. ตอนนั้นเป็นช่วงบ่ายๆ เกือบ 4 โมงเย็นแล้วล่ะ.. มองออกไปนอกหน้าต่างรถไฟ.. ว้าว.. เห็นทะเลด้วย.. ฉันเผลอตัวลุกขึ้นมองทะเลนอกหน้าต่างรถไฟ ด้วยความตื่นเต้น.. และรู้สึกโรแมนติกเล็กๆ..


มันคงเป็นความรู้สึกที่ซาบซึ้งอยู่เงียบๆหรอกนะ ถ้าฉันนั่งอยู่คนเดียว.. แล้วทำแบบนั้น.. แต่.. ตอนที่เผลอตัวลุกขึ้นมอง.. ดันเป็นตอนที่.. มีพี่ผู้ชาย วิศวะ..มานั่งคุยอยู่ด้วย.. อย่างออกรสชาด แล้วอยู่ดีๆ.. ฉันก็หยุดคุยไปเฉยๆ พร้อมลุกพรวดขึ้นมอง..


แค่นั้นแหละ.. เรื่องนี้ก็แพร่ไปทั่วโบกี้ ในหมู่รุ่นพี่อย่างรวดเร็ว พร้อมกับมีรุ่นพี่แวะเวียนมาชวนคุย.. น้อง.. ที่บ้านไม่เคยพาไปเที่ยวทะเลเหรอ.. น้อง.. ตอนเรียน พ่อขับรถม้าไปส่งโรงเรียนทุกวันป่าว.. โห.. กัดกันงี้เลยนะเพ่...


พอไปถึงที่สถานีรถไฟปลายทาง.. น้องๆ ไม่ต้องสนใจขนกระเป๋าหรอก.. เดินตัวปลิวมารวมกลุ่มตามที่รุ่นพี่สั่ง.. เพราะจะมีรุ่นพี่กุลี คอยช่วยขนกระเป๋าน้องๆ เอาไปส่งถึงหอพักทีเดียว..


ไปถึง.. เอาของเข้าห้องแล้ว.. แม่ก็มาสำรวจตรวจดู..ว่าจะต้องซื้ออะไรไว้บ้าง.. ที่แน่ๆ พัดลม.. ตอนไปรายงานตัว.. เครื่องใช้ไฟฟ้า ราคาแสนแพง แต่รุ่นพี่บอกว่า.. จังหวัดที่เราอยู่ เครื่องใช้ไฟฟ้าถูกมาก.. กรุณาอย่าพาพัดลมไป ให้ไปซื้อเอาใหม่.. ค่ะ.. รุ่นพี่ใช้คำว่า "พา" แบบคนใต้.. ฉันยังชิน.. ฟังแล้วก็อดขำไม่ได้..


ตอนที่นั่งรถสองแถวเข้าเมืองเพื่อไปซื้อข้าวของเครื่องใช้.. เรานั่งรถผ่านโรงงานใหญ่ๆ เหม็นอะไรก็ไม่รู้.. ฉันบ่นกับแม่ว่า.. เหม็นอะไรเนี่ยแม่.. แม่มองไปรอบๆ พลางว่า. คงเป็นโรงงานซักถุงเท้ามั้งลูก มันเลยเหม็นขนาดนี้.. ฉันได้แต่คิด.. แม่จ๋า.. เหม็นขนาดนี้.. ถุงเท้าคงกองเป็นภูเขา แถมหมกไว้สักเดือนนึงได้ละมัง..


ยังจำได้.. พัดลมที่ซื้อ ยี่ห้อ Mitsubishi สีเขียวอ่อน.. ตอนนั้น.. เจ้าพัดลมตัวนี้ ราคา 720 ซึ่งฉันคิดว่าแพงจัง ทำไมแม่ไม่ซื้อ Accord ตัวละ 300 ล่ะแม่.. แต่แม่บอกว่า.. เอาตัวนี้แหละ.. แพงหน่อย แต่มันทน.. แต่มันก็ทนจริงๆนะ.. ทุกวันนี้ มันก็ยังคงใช้งานได้ดี อยู่ที่บ้านแม่นั่นแหละ..


แล้วเราก็กลับมาที่มหาลัย.. แถวๆ คิวรถสองแถว หน้าคาเฟททีเรีย.. มีรุ่นพี่ มากางเต๊นท์ ขายของสารพัด ที่จำเป็นสำหรับน้องใหม่.. มีตั้งแต่ สบู่แชมพู ยาสระผม ไม้แขวนเสื้อ ผ้าปูที่นอน หมอน มุ้ง ชุดนักศึกษา.. ไปจนถึงมอเตอร์ไซด์มือสอง.. ฉันก็มาหาซื้อของใช้ส่วนตัวเพิ่มที่เต๊นท์นั่นแหละ..


แม่อยู่ดูความเรียบร้อยแค่ 2 วัน.. เมื่อเห็นว่า..ฉันน่าจะอยู่ได้..หอพักก็ดูปลอดภัยดี.. อยู่ในมหาลัย.. แม่ก็บอกว่า.. แม่จะกลับแล้วนะลูก.. หยุดขายของหลายวันไม่ดี.. อยู่ที่นี่ ตั้งใจเรียน ทำตัวดีๆนะ.. มีอะไรก็โทรกลับไปที่บ้าน.. (ตอนนี้ ที่บ้านมีโทรศัพท์แล้ว) แม่บอกว่า ไม่ต้องไปส่งที่สถานีรถไฟหรอก.. ฉันแอบปาดน้ำตา.. ตอนที่แม่ขึ้นรถสองแถวออกไป..ฉันต้องอยู่คนเดียวแล้ว..


(ชักจะยาว.. รอต่อตอนหน้านะ..)


Create Date : 02 มิถุนายน 2552
Last Update : 3 มิถุนายน 2552 8:41:20 น. 7 comments
Counter : 278 Pageviews.

 
มาแย้วๆ


โดย: พื้นที่สีเขียว วันที่: 3 มิถุนายน 2552 เวลา:9:04:59 น.  

 
คุณแม่น่ารักจัง

แอบนึกถึงตัวเอง ตอนหนูไปอยู่หอใหม่ๆ ไม่มีใครไปส่งเลยอ่ะเป็นไรที่เศร้ามาก แต่ไม่นานก็ชิน คาดว่าจากเหตุการณ์ช่วงนั้นของชีิวิตทำให้ตัวเองเป็นคนเย็นชา แง้ว

คุณแม่เล่นมุขชิมิคะ เรื่องโรงงานซักถุงเท้าน่ะ แหะๆ

เรื่องนี้น่าติดตามฉุดๆ รอตอนต่อไป
ชีวิตสาวเหนือ ณ ภาคใต้


โดย: พื้นที่สีเขียว วันที่: 3 มิถุนายน 2552 เวลา:9:11:09 น.  

 
ความทรงจำในสมัยมหาวิทยาลัยของผมค่อนข้างเลวร้าย
และเป็นฝันร้ายอยู่พอสมควรครับ



โดย: ก.ก๋า (กะว่าก๋า ) วันที่: 3 มิถุนายน 2552 เวลา:11:24:59 น.  

 
ไม่รู้สิป้า..
ตอนนั้นด้วยความที่เป็นดาวมหาลัยมั้ง
หนูเลยไม่เซนส์ซิทีฟ
แอร๊ยยยยยยยยยส์
emo


โดย: HastaLaVista วันที่: 3 มิถุนายน 2552 เวลา:12:45:47 น.  

 
เขียนชีวิตฮักนักศึกษา
สงสัยเป็นน้องศุภักษร(กระแต) อิ อิ


โดย: big head วันที่: 3 มิถุนายน 2552 เวลา:15:43:00 น.  

 
แอนท์ชอบอ่านเรื่องแบบนี้ค่ะป้าแก่
มันทำให้เราย้อนนึกถึงวันที่ยังเป็นสาว อิอิ


โดย: khunant วันที่: 5 มิถุนายน 2552 เวลา:13:45:55 น.  

 
อิอิ ป้า
หลานก็มีพี่รหัสน๊า หล่อด้วย
อิอิ ตำแหน่งเดือนคณะการันตี


โดย: karnkraw วันที่: 8 มิถุนายน 2552 เวลา:11:55:22 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

elastigirl
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




สาวเหนือ ที่บังเอิญสอบเอ็นสะท้านติด ไปเรียนที่ปักษ์ใต้ แล้วไปเจอหนุ่ม กทม. จับพลัดจับผลู เลยต้องอยู่ที่ กทม. ตอนนี้ เป็นคุณแม่ลูกหนึ่ง และสุดท้าย..หม่าม๊า รักสมาร์ทที่สุดเลย...
ลิงจอมทะเล้น
หัวหอมจอมซ่า
กระต่ายจอมกวน
X
X
X
Friends' blogs
[Add elastigirl's blog to your web]
Links
 

MY VIP Friends


 
 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.