|
วันพฤหัสบดีที่ ๑๙ กันยายน พ.ศ.๒๕๖๗ |
|
วันพฤหัสบดีที่ ๑๙ กันยายน พ.ศ.๒๕๖๗ ตอนนี้ตีห้าสี่สิบแล้ว แต่เป็นรุ่งเช้าของวันศุกร์ ปรากฎว่ามีอาการเครียดเล็กน้อยถึงปานกลาง เพราะเจองานด่วน ๆ อีกแล้วครับท่าน ... ทบทวนชีวิตทั้งวัน ของวันพฤหัสบดี พ่อยังคงบอกว่า รันยาเวลายิ้มน่ารักมากๆ เลยนะ ให้ยิ้มบ่อย ๆ ในใจรันยาน่าจะยิ้ม เวลาที่พ่อชม แต่ก็ชมด้วยใจจริง ส่วนเวลาทำหน้าจริงจังหรือโกรธ จะคล้าย ๆ อีกคน (ลูกคนโตของพิกุล จะมีส่วนคล้ายกันนิด ตอนทำหน้าโกรธหรือจริงจัง) .. https://pbs.twimg.com/media/GX1IJuZbQAAoZh2?format=jpg&name=large https://pbs.twimg.com/media/GX1IJ44aQAAJrmU?format=jpg&name=large พ่อถ่ายรูปรันยาไปตามระเบียบเหมือนเดิม วันนี้รันยาใส่ชุดเนตรนารีเหล่าที่คล้าย ๆ ทหารเรือ .. วันนี้เราไปแวะซื้อ Mask กับข้าวเหนียวหมูทอด ก่อนถึงแยกรางรถไฟ ก็กินกันในรถ จนไปถึงที่โรงเรียน พ่อก็ไปจอดแถว ๆ โรงอาหารเอด้า รันยานั่งในรถสักพัก ไม่แน่ใจคิดอะไรบ้าง แต่เหมือนจะกังวลเล็กน้อยเกี่ยวกับริมา ดูเหมือนริมาจะมีโอกาสบูลี่รันยาได้สำเร็จ แต่พ่อก็พยายามลบตรงนั้น ให้รันยากลับมาอยู่ฝั่งสันติสุขให้ได้ (ด้วยการหนุนใจกับฟังเพลงพระเจ้า) .. ส่งเสร็จ พ่อก็ไปหัดดึงข้อที่สวนสุขภาพสันทราย วันนี้เจอพี่คริสเตียนท่านหนึ่ง แต่อาจจะรุ่นเดียวกันก็ได้ เพราะจริง ๆ เราก็แก่แล้ว แหะๆ แต่ก็เรียกเขาว่าพี่ (ไม่ดูหน้าตัวเองเลยลุงเก่ง หุๆ ) จริง ๆลุงเก่งอายุห้าสิบสองแล้ว แต่ดูเขาน่าจะสี่สิบกว่า แต่น่าจะติดกับคำว่าพี่ ก็เขาเข้ามาทักก่อน เพราะว่าลุงเก่ง เวลาออกกำลังกาย ชอบเปิดเพลงนมัสการ หรือเปิดคำเทศนาแบบค่อนข้างดัง บางทีก็เอาโวลุ่มลงแล้วหละ แต่ก็จะได้ยินอยู่ เราก็ได้คุยกันเรื่องในไบเบิ้ลหลายเรื่องเลย เช่น เรื่องของโยบ เรื่องของมาระโก พี่เขาเปิดกลุ่มสามัคคีธรรมที่บ้าน ก็ให้ครอบครัวและคนที่อยู่ใกล้ ๆ มาสามัคคีธรรมกัน .. ก็ไม่ได้เป็นคริสตจักรแบบขึ้นป้ายหรอก แต่เป็นการสามัคคีธรรมตามบ้าน ซึ่งก็ดีมาก ๆ เพราะพระเยซูบอกว่า สองสามคนอยู่ที่ไหน เราก็อยู่ที่นั่น ที่นั่นก็เรียกว่าคริสตจักรแล้วหละ .. คุยกันเพลิน ดึงข้อไปด้วย ก็เลยไม่ค่อยปวดเท่าไร เพราะทำช้า ๆ https://youtu.be/FwNxxassLvA?si=ldxLu5IMy_TFQDyI สักพักฝนเทลงมา ก็เลยรีบวิ่งกันกลับไปที่รถ .. พ่อก็ไปหัดดึงข้อต่อที่บ้าน ก็เกือบเลิก แต่ก็ทำไปเรื่อย ๆ จนได้เหงื่อ https://youtu.be/kaSVZFvfyr4?si=ZucBA0jRTAoS86y_ เดี่ยวนี้พยายามใส่ในเรื่องการวอร์มอัพ และการ คูลดาวน์มากขึ้น เพราะนายซันนี่ บอกว่า เขาให้ความสำคัญกับการยืดเหยียดมาก ๆ ถ้าวันไหนไม่มีเวลา ก็จะยืดเหยียดอย่างเดียว ก็จะยิ้มแล้วหละ ตามสูตรที่ถูกแล้ว ถ้าออกกำลังกายหนึ่งชั่วโมง ทฤษฎีคือควรยืดเหยียดสามชั่วโมง แต่ก็คงไม่มีใครจะทำแบบนั้นหรอก พอบอกแบบนี้ เราก็เลยเห็นความสำคัญของการยืดเหยียดกล้ามเนื้อ เพราะมันจะตึงเสมอ ๆ ไม่ว่าเราจะออกกำลังแบบใด เช่น วิ่ง วิดพื้น ดึงข้อ พอออกกำลังเสร็จ มันก็จะหดตัวกลับมาตึง ๆ เหมือนเดิม .. ลุงเก่งสังเกตุพบว่า ตอนตื่นนอน เราจะตึงกว่าปกติ ช่วงลูกอาบน้ำ ก็เลยจะยืดเหยียดสักห้านาทีเอง แต่ก็เริ่มรู้สึกว่า เริ่มงอตัวได้เยอะขึ้น คือเริ่มเอามือไปจับพื้นได้แล้ว สำหรับท่าก้มตัวเอามือแตะพื้น หวังว่าอนาคต จะสามารถเอาหน้าผากแต่หน้าแข้งได้ .. ก็วันนี้อยู่บ้านทั้งวัน . แล้วตอนเย็นพี่บอยก็ส่งแบบแคดของงาน Water efficency มา บอกว่าเป็นเลย์เอ้าท์ของลูกค้า ก็ส่งมาตอนหกโมงกว่า ๆ เกือบหนึ่งทุ่มเบย ก็เลยทำให้ลุงเก่งเครียดไปตามระเบียบ เพราะงานที่มาถึงลุงเก่ง เรียกว่านับชั่วโมงกันเลย คราวนี้บอกลุงว่าจะประชุมพรุ่งนี้ตอนสิบโมง ผลก็คือ ลุงตื่นมาตอนตีสองอีกที เพื่อทำ ก็คิด ๆ ว่าจะทำอย่างไรให้เร็ว สรุปทำจบตอนตีห้ากว่า ๆ เอาแบบนี้ตามแคดไปก่อน จริง ๆ ถ้าให้เวลาลุงเก่งสักสองสามวันจะดีมาก ๆ จะได้ทำแบบสามมิติสวย ๆ ด้วย .. พอรีบทีไร จะมีปัญหาสำหรับช่วงนี้ คือคันตัวมาก ๆ ทำให้เกา ๆ ผลก็คือสะเก็ดเงินก็ยังเห่อเหมือนเดิม .. สำคัญจริง ๆ ถ้าช่วงที่เรามีปัญหา เราสามารถหายใจเข้าออกยาว ๆ นึกถึงพระเยซูได้ เราก็จะมีสันติสุขตลอดไป ตอนนี้กลับมาหายใจเข้าออกยาวๆ อีกครั้งแล้วหละ .. จบข่าว แคปเจอร์ภาพตอนตีลังกาบนบาร์ห่วงเก็บไว้หน่อย อิอิ https://pbs.twimg.com/media/GX1ICsHbkAAS38j?format=jpg&name=small https://pbs.twimg.com/media/GX1ICsDbcAA3TaE?format=jpg&name=large เราจะแก่ และแข็งแรงไปด้วยกัน ..
Create Date : 20 กันยายน 2567 |
Last Update : 20 กันยายน 2567 6:02:11 น. |
|
0 comments
|
Counter : 101 Pageviews. |
|
|
|
|
|
|
|
|
BlogGang Popular Award#20
|
|
|