|
วันพฤหัสบดีที่ ๑๙ กันยายน พ.ศ.๒๕๖๗
ตอนนี้ตีห้าสี่สิบแล้ว แต่เป็นรุ่งเช้าของวันศุกร์
ปรากฎว่ามีอาการเครียดเล็กน้อยถึงปานกลาง เพราะเจองานด่วน ๆ อีกแล้วครับท่าน
...
ทบทวนชีวิตทั้งวัน ของวันพฤหัสบดี
พ่อยังคงบอกว่า รันยาเวลายิ้มน่ารักมากๆ เลยนะ ให้ยิ้มบ่อย ๆ ในใจรันยาน่าจะยิ้ม
เวลาที่พ่อชม แต่ก็ชมด้วยใจจริง ส่วนเวลาทำหน้าจริงจังหรือโกรธ จะคล้าย ๆ อีกคน
(ลูกคนโตของพิกุล จะมีส่วนคล้ายกันนิด ตอนทำหน้าโกรธหรือจริงจัง)
..
https://pbs.twimg.com/media/GX1IJuZbQAAoZh2?format=jpg&name=large
https://pbs.twimg.com/media/GX1IJ44aQAAJrmU?format=jpg&name=large
พ่อถ่ายรูปรันยาไปตามระเบียบเหมือนเดิม วันนี้รันยาใส่ชุดเนตรนารีเหล่าที่คล้าย ๆ ทหารเรือ
..
วันนี้เราไปแวะซื้อ Mask กับข้าวเหนียวหมูทอด ก่อนถึงแยกรางรถไฟ
ก็กินกันในรถ จนไปถึงที่โรงเรียน พ่อก็ไปจอดแถว ๆ โรงอาหารเอด้า
รันยานั่งในรถสักพัก ไม่แน่ใจคิดอะไรบ้าง แต่เหมือนจะกังวลเล็กน้อยเกี่ยวกับริมา
ดูเหมือนริมาจะมีโอกาสบูลี่รันยาได้สำเร็จ แต่พ่อก็พยายามลบตรงนั้น
ให้รันยากลับมาอยู่ฝั่งสันติสุขให้ได้ (ด้วยการหนุนใจกับฟังเพลงพระเจ้า)
..
ส่งเสร็จ พ่อก็ไปหัดดึงข้อที่สวนสุขภาพสันทราย
วันนี้เจอพี่คริสเตียนท่านหนึ่ง แต่อาจจะรุ่นเดียวกันก็ได้ เพราะจริง ๆ เราก็แก่แล้ว แหะๆ
แต่ก็เรียกเขาว่าพี่ (ไม่ดูหน้าตัวเองเลยลุงเก่ง หุๆ )
จริง ๆลุงเก่งอายุห้าสิบสองแล้ว แต่ดูเขาน่าจะสี่สิบกว่า แต่น่าจะติดกับคำว่าพี่
ก็เขาเข้ามาทักก่อน เพราะว่าลุงเก่ง เวลาออกกำลังกาย ชอบเปิดเพลงนมัสการ
หรือเปิดคำเทศนาแบบค่อนข้างดัง บางทีก็เอาโวลุ่มลงแล้วหละ แต่ก็จะได้ยินอยู่
เราก็ได้คุยกันเรื่องในไบเบิ้ลหลายเรื่องเลย เช่น เรื่องของโยบ เรื่องของมาระโก
พี่เขาเปิดกลุ่มสามัคคีธรรมที่บ้าน ก็ให้ครอบครัวและคนที่อยู่ใกล้ ๆ มาสามัคคีธรรมกัน
..
ก็ไม่ได้เป็นคริสตจักรแบบขึ้นป้ายหรอก แต่เป็นการสามัคคีธรรมตามบ้าน ซึ่งก็ดีมาก ๆ
เพราะพระเยซูบอกว่า สองสามคนอยู่ที่ไหน เราก็อยู่ที่นั่น ที่นั่นก็เรียกว่าคริสตจักรแล้วหละ
..
คุยกันเพลิน ดึงข้อไปด้วย ก็เลยไม่ค่อยปวดเท่าไร เพราะทำช้า ๆ
https://youtu.be/FwNxxassLvA?si=ldxLu5IMy_TFQDyI
สักพักฝนเทลงมา ก็เลยรีบวิ่งกันกลับไปที่รถ
..
พ่อก็ไปหัดดึงข้อต่อที่บ้าน ก็เกือบเลิก แต่ก็ทำไปเรื่อย ๆ จนได้เหงื่อ
https://youtu.be/kaSVZFvfyr4?si=ZucBA0jRTAoS86y_
เดี่ยวนี้พยายามใส่ในเรื่องการวอร์มอัพ และการ คูลดาวน์มากขึ้น
เพราะนายซันนี่ บอกว่า เขาให้ความสำคัญกับการยืดเหยียดมาก ๆ
ถ้าวันไหนไม่มีเวลา ก็จะยืดเหยียดอย่างเดียว ก็จะยิ้มแล้วหละ
ตามสูตรที่ถูกแล้ว ถ้าออกกำลังกายหนึ่งชั่วโมง ทฤษฎีคือควรยืดเหยียดสามชั่วโมง
แต่ก็คงไม่มีใครจะทำแบบนั้นหรอก
พอบอกแบบนี้ เราก็เลยเห็นความสำคัญของการยืดเหยียดกล้ามเนื้อ
เพราะมันจะตึงเสมอ ๆ ไม่ว่าเราจะออกกำลังแบบใด เช่น วิ่ง วิดพื้น ดึงข้อ
พอออกกำลังเสร็จ มันก็จะหดตัวกลับมาตึง ๆ เหมือนเดิม
..
ลุงเก่งสังเกตุพบว่า ตอนตื่นนอน เราจะตึงกว่าปกติ
ช่วงลูกอาบน้ำ ก็เลยจะยืดเหยียดสักห้านาทีเอง แต่ก็เริ่มรู้สึกว่า เริ่มงอตัวได้เยอะขึ้น
คือเริ่มเอามือไปจับพื้นได้แล้ว สำหรับท่าก้มตัวเอามือแตะพื้น
หวังว่าอนาคต จะสามารถเอาหน้าผากแต่หน้าแข้งได้
..
ก็วันนี้อยู่บ้านทั้งวัน
.
แล้วตอนเย็นพี่บอยก็ส่งแบบแคดของงาน Water efficency มา
บอกว่าเป็นเลย์เอ้าท์ของลูกค้า ก็ส่งมาตอนหกโมงกว่า ๆ เกือบหนึ่งทุ่มเบย
ก็เลยทำให้ลุงเก่งเครียดไปตามระเบียบ
เพราะงานที่มาถึงลุงเก่ง เรียกว่านับชั่วโมงกันเลย
คราวนี้บอกลุงว่าจะประชุมพรุ่งนี้ตอนสิบโมง
ผลก็คือ ลุงตื่นมาตอนตีสองอีกที เพื่อทำ ก็คิด ๆ ว่าจะทำอย่างไรให้เร็ว
สรุปทำจบตอนตีห้ากว่า ๆ เอาแบบนี้ตามแคดไปก่อน
จริง ๆ ถ้าให้เวลาลุงเก่งสักสองสามวันจะดีมาก ๆ
จะได้ทำแบบสามมิติสวย ๆ ด้วย
..
พอรีบทีไร จะมีปัญหาสำหรับช่วงนี้ คือคันตัวมาก ๆ
ทำให้เกา ๆ ผลก็คือสะเก็ดเงินก็ยังเห่อเหมือนเดิม
..
สำคัญจริง ๆ ถ้าช่วงที่เรามีปัญหา เราสามารถหายใจเข้าออกยาว ๆ นึกถึงพระเยซูได้
เราก็จะมีสันติสุขตลอดไป
ตอนนี้กลับมาหายใจเข้าออกยาวๆ อีกครั้งแล้วหละ
..
จบข่าว
แคปเจอร์ภาพตอนตีลังกาบนบาร์ห่วงเก็บไว้หน่อย
อิอิ
https://pbs.twimg.com/media/GX1ICsHbkAAS38j?format=jpg&name=small
https://pbs.twimg.com/media/GX1ICsDbcAA3TaE?format=jpg&name=large
เราจะแก่ และแข็งแรงไปด้วยกัน
..
| Create Date : 20 กันยายน 2567 |
|
0 comments |
| Last Update : 20 กันยายน 2567 6:02:11 น. |
| Counter : 145 Pageviews. |
|
 |
|
