วันพฤหัสบดีที่ ๑๒ กันยายน พ.ศ. ๒๕๖๗
เมื่อเช้าพ่อเซ็นต์ใบตอบรับเข้าค่ายลูกเสือ เนตรนารีให้รันยาแล้ว
พ่อถามว่าไหวใช่ไหม   
รันยายิ้ม ผงกหัว ยิ้ม ขณะที่พูดว่า ไหว ๆ 
..
เหตุที่พ่อถามก็เพราะนี่คงจะเป็นครั้งแรก ที่รันยาจะต้องไปนอนค้างคืนหนึ่งคืน
แต่พอพ่ออ่านเอกสารจดหมาย ก็พบว่าเป็นการเข้าค่ายที่กองบิน ๔๑ นี่เอง
ซึ่งก็คืออยู่ในเมืองไม่ได้ไกลจากบ้านเท่าไร
..
แว๊บแรก ก็คงเป็นห่วงเรื่อง การนอน การเปลี่ยนเสื้อผ้า เป็นต้น
แต่ดูรันยาตื่นเต้นที่จะได้ไปนอนค้างแรม เหมือนได้ไปเที่ยว
..
แต่มีจดหมายอีกอัน อันนี้ตอบง่ายเลย เป็นกิจกรรม FOC คล้าย ๆ ให้เด็ก ๆ 
ที่เป็นคริสเตียนมาทำกิจกรรมในวันเสาร์
ซึ่งจะจัดทุก ๆ ปี  เช่นสำหรับเด็กประถม  เด็กมัธยม  คุณครู  นักการภารโรง เป็นต้น
คือจะจัดแยก ๆ กัน เด็กประถมก็คงจะจัดขึ้นในปลายเดือนกันยายนนี้เอง
..
วันนี้รันยาบอกว่าส่งใบตอบรับทั้งสองฉบับแล้ว กิจกรรมคริสเตียนก็คงจะให้คุณครูมิเรียม
แต่มีค่ากิจจกรรม ๑๒๐ บาท    ส่วนอีกฉบับคงจะให้ผ่านคุณครูซาซ่า
..
เช้านี้ไปส่งรันยา พ่อก็ถ่ายรูปรันยาเก็บไว้เป็นไดอารี่ตามระเบียบ
https://pbs.twimg.com/media/GXPD4MWbgAAOp4I?format=jpg&name=large
https://pbs.twimg.com/media/GXPD4dDa0AAZiHL?format=jpg&name=large
https://pbs.twimg.com/media/GXPD5WBbEAA-wXX?format=jpg&name=large
https://pbs.twimg.com/media/GXPD5jLbgAIKM0B?format=jpg&name=large
..
ส่งรันยาเสร็จ พ่อรู้สึก ไม่ค่อยสบายตัวเท่าไร
ก็เลยกลับบ้าน แล้วก็อาบน้ำ    สักพักลุงเคนโทรมาหา 
ตอนแรกคิดว่าจะเป็นเรื่องงาน  แต่ปรากฎว่าลุงเคนน่าจะโทรมาคุยเล่นด้วย
พ่อก็ฟังออกบ้างไม่ออกบ้าง   สำเนียงการพูดก็ออกแนวสำเนียงอินเดียตามเคย  
ก็บอกลุงเคนไปว่า พ่อว่างงานมาสามวันแล้วหละ  ก็แค่มีงานปริ้นท์แบบบ้าง  งานมาทางคุณฟิล์ม
ส่วนงานไบเออร์ดอร์ฟคงจะรอคุณเจทออกแบบให้เสร็จก่อน
คราวนี้รู้สึกว่า ค่อนข้างใช้เวลา  แต่อาจจะเหมาะสมแล้วก็ได้    
หมายถึง คุณเจทคงจะออกแบบและเขียนแบบ จนเสร็จ ก็อาจเป็นไปได้
ก็ไม่แน่ใจว่า พี่สัญญาอาจจะลองให้คุณเจททำทั้งสถาปัตยกรรมและโครงสร้างก็ได้
..
ช่วงกลางวัน เอารถมอเตอร์ไซต์ออกจากบ้าน  
ตอนแรกคิดว่าจะไปที่บ่อน้ำพุร้อนสันกำแพง เพราะคัน ๆ ตัว  เพราะสะเก็ดเงินที่กำเริบยังไม่ลดการกำเริบเลย
แต่ไป ๆ มา ๆ เปลี่ยนใจกลางถนน    คือไปเติมน้ำมันที่ปั๊มปตท.ที่ถนนสันกำแพงใหม่
แล้วก็เปลี่ยนใจไปออกกำลังกายที่สวนสุขภาพสันทรายแทน
คงเพราะมีอาการเส้นตึง ปวดขามาก ๆ    อาการแบบนี้เดี๋ยวนี้นาน ๆ มาที
.
จำได้ว่า เมื่อก่อน เคยเป็นถึงขั้นนั่งไม่ได้เลย  ต้องยืนทำงาน  แล้วก็นอนสลับบ้าง
แต่คราวนี้มีเคล็ดวิชาก็ว่าได้  นั่นก็คือ Squat    ก็คือการออกกำลังกายคล้าย ๆ สก๊อตจั๊มพ์ที่
เราเคยทำตอนเด็กหนะแหละ  แต่เป็นแบบสก๊อตเฉย ๆ  ไม่ได้จั๊มพ์
เพราะว่า Squat Jump  จะใช้พลังงานมากกว่า  
เคยลองแล้ว  หอบแฮ้ก ๆ กว่าเดิม
สำหรับ Squat ธรรมดา ก็หอยแฮ้ก  ๆ เหมือนกัน     
คิดว่าวิ่ง เรายังไม่ได้หอบขนาดนี้    ก็ไม่น่า่เชื่อว่า Squat  , Squat Jump จะคาร์ดิโอไปในตัว
ได้ดีมาก ๆ 
วันนี้ลอง squat สลับพักไปเรื่อยๆ  รวมดึงข้อตอนท้าย ๆ  ก็ประมาณ ๒๒ นาที
แต่ก็ทำให้ได้เหงื่อ  เหงื่อโซกเลย  อาจเพราะตอนกลางวันด้วยก็เลยทำให้เหงื่อออกง่ายขึ้น
..
อีกอันที่ยังไม่ได้ลองบ่อย ๆ  คือลองบางครั้งเท่านั้นก็คือ Burpee
อันนี้ยิ่งหนักใหญ่  จะใช้พลังงานดีมาก 
ถ้าทำได้คล่อง  รับรองเลยว่า จะได้ทั้งกล้ามเนื้อและความแข็งแรงของหัวใจไปพร้อม ๆ กัน
เห็นช่องของ หมอเมย์ทำ  ตอนนี้กล้ามหมอเมย์ขึ้นแบบสวย ๆ เลย  เป็นผู้หญิงหนะ
..
ออกกำลังกายเสร็จ
พ่อสลบที่ในซุ้มไม้ ในสวนหนะเอง
หุๆ   
https://pbs.twimg.com/media/GXQPySmbMAAKuqB?format=jpg&name=large
https://pbs.twimg.com/media/GXQPyWzbgAAhgNA?format=jpg&name=large
ง่วงมากช่วงนี้ไม่รู้เป็นอะไร  
แม้จะออกกำลังกาย ก็ยังง่วงเหมือนเดิม
..
ขี่รถมอเตอร์ไซต์วน ๆ  รอบเมืองเลย 
แล้วก็ไปจอดที่อเมซอนสาขา star work ไปถึงก็ง่วงอีก
แต่งดกาแฟได้สามวันแล้ว    วันนี้ก็กินช็อกโกแล็ตหวานน้อยเข้าไป
กินแล้วก็อร่อยดีนี่นา  หรือเราแค่กินกาแฟตามกระแส กินเพื่อให้รู้สึกว่าชีวิตได้สโลว์ไลฟ์หรือเปล่าหนอ
จริงๆ ช็อกโกแล็ตเย็นก็อร่อยดี กินแล้วก็อารมณ์ดีด้วย
..
ร้อนในหายสนิทแล้ว  
พบว่า พอกินกาแฟติดต่อกันมาก ๆ  แล้วกินน้ำไม่เยอะ  จะทำให้เกิดอาการร้อนใน
เรื่องร้อนใน ต้องบอกว่า จะเป็นมาตลอด  อาจจะ เดือนละครั้ง หรือสองเดือนครั้ง
ก็จะมีวิธีแก้ปัญหา เช่นกินอะไรเผ็ด ๆ  หรือกินยาหวานชงน้ำเต้าทอง เป็นต้น
แต่เดี๋ยวลองดูสิ  ว่าเราจะสามารถงดกาแฟไปได้สักกี่วัน
...
นั่งรอเวลารับลูกที่ร้านกาแฟนั้น
ก็ดูคลิป  ภาพประทับใจคือ  ไทค์ เอกพันธ์ ช่วยชีวิต สาวคนหนึ่งที่นั่งเกาะรั้ว ขณะที่น้ำกำลัง
ไหลเชี่ยวมาก ๆ    
ไม่รู้หญิงสาวคนนี้นั่งเกาะรั้วมานานขนาดไหนแล้ว  และไม่รู้สามารถนั่งบนรั้วแคบ ๆ ได้อย่างไร
อาจต้องเกรงตัว เกรงข้อมือ นานมาก ๆ  
https://x.com/i/status/1834142013593436653
..
สี่โมงสิบห้า  พ่อก็ไปรอรันยาแล้วในโรงเรียน
เดินไป ก็ง่วงไป  ไปล้างหน้าที่ห้องน้ำ ที่เลยอาคารแฮริส  
ล้างหน้าเสร็จ เดินง่วง ๆ เห็นท่อนเหล็กบนหลังคาโรงรถ
ก็เลยดึงข้อแบบแบกกระเป่าเป้ ไปสามที
ก็พบว่า ดึงได้สูงขึ้น  การถ่วงน้ำหนัก ก็ดีเหมือนกันแฮะ  อาจช่วยเพิ่มกล้ามเนื้อ
เดี๋ยวต่อไปค่อย ดึงข้อแบบถ่วงน้ำหนัก
พอดึงข้อสามทีเสร็จ ก็เดินง่วง ๆ ไปรอรันยาที่เก้าอี้ม้าหินอ่อน
..
รันยาพิมพ์ มาฟ้องว่า  ช่วยบอกคุณครุหน่อย  เลขที่ ๒๗ กับ๓๔   พูดอะไรไม่ดีอีกละ
แต่พอเจอพ่อ รันยาบอกว่า เดี๋ยวจะลองให้โอกาส และให้อภัยเพื่อนสองคนนี้อีกครั้งหนึ่ง
พ่อฟังแล้ว ก็สองจิตสองใจ  ใจหนึ่งก็ยินดีที่รันยาอดทนมาก (เพื่อนสองคนนี้ชอบว่ารันยา
ด้วยคำไม่สุภาพเลย คือคำว่า อีโง่)  
อีกใจก็ อยากจะฟ้องคุณครูจัง เผื่อเด็กจะได้สำนึก กับคำพูด 
จริง ๆ พ่อเก่งมีคำหนึ่งผุดขึ้นมานั่นก็คือคำว่า  พ่อแม่ไม่สั่งสอนเลยหรือไงหนอ ลูกพูดหยาบ ๆ 
แต่พ่อก็แค่คิดในใจเท่านั้นเอง     ก็บอกรันยาไปว่า 
พ่อภูมิใจนะ ที่ลูกอดทนดีมาก ๆ   ต่อไปรันยาจะมีเพื่อนคริสเตียนดี ๆ มากมาย
รันยาจะปลอดภัย เมื่ออยู่ในกลุ่มของคริสเตียน      พ่อเชื่อแบบนั้น
อย่างน้อย ๆ เรื่องของการมีแฟน  การอยู่ก่อนแต่ง น่าจะเกิดขึ้นได้ยากกว่า สังคมปกติ เป็นต้น
..
พ่อยังคิดในใจเลยว่า
ถ้าพ่อมารู้จักพระเจ้าตั้งแต่วัยรุ่น พ่อก็คงไม่ไปมีแฟนหลายคนแน่ ๆ 
สมัยหนุ่ม ๆ ก็ยอมรับว่า มีผู้หญิงเข้ามาแบบปีละคน  ก็อาจเพราะเราไม่มีพระเจ้า
เมื่อไม่มีพระเจ้า การเกรงกลัวต่อบาป ก็จะไม่มี  
ต้องยอมรับว่า ศาสนาพุทธ ศีลธรรมที่ถูกสอน ก็ไม่ได้ช่วยให้เรา ไม่เกรงกลัวต่อบาปจริง ๆ หรอก
เรายังคงทำบาป    ต้องบอกเลยว่า  ชาวพุทธนี่ตัวดีเลยในการทำบาป 
อันนี้หมายถึง ลุงเก่งเองเลย  ...ก็เลยคิดว่า  สำหรับบางคน ที่คล้าย ๆ ลุงเก่ง อาจต้องให้พระเจ้า
ช่วยในการเตือน ในการเป็นสิ่งที่ทำให้ระงับยั้งชั่งใจ  เป็นสิ่งที่เรานึกถึง เพื่อให้เราควบคุมตัวเองได้
..
ขอบคุณพระเจ้า  จริง ๆ   
ก็ดีขึ้น  บาปต่าง ๆ จริง ๆ ถูกชำระไปหมดแล้ว  อันนี้คือสิ่งที่ดี 
ไม่มีใครอภัยให้เราได้จริง ๆ   นอกจากพระเจ้า  
พระเจ้าอภัยให้เรา เราก็โล่งแล้ว  
การที่ได้รับการอภัย  จะทำให้เราไปต่อกับชีวิตใหม่ได้     
ถ้าไม่มีพระเจ้า  เราก็คงวน ๆ อยู่แบบนั้น  คิดตำหนิตัวเองอยู่แบบนั้น 
แล้วเราก็จะไม่กล้าทำดีอีกต่อไป    
แต่เพราะพระเจ้าอภัยตรงนั้นให้เรา  เราก็เลยยิ้มได้  ทำดีต่อไปได้
...
รันยาโทรมาบอกว่า ขอไปหน้าโรงเรียนนะ
พ่อก็เลยโอเค
ก็ไปซื้อของกินที่หน้าโรงเรียน กับหยกและแพ็คกิ้ง 
พ่อก็ไปกินด้วย  
..
แล้วก็ขี่รถมอเตอร์ไซต์กลับมาทางถนนเรียบทางรถไฟ
ไปทางไทวัสดุ แล้วก็เข้าบ้าน
..
จบข่าว

Create Date : 12 กันยายน 2567		0 comments
Last Update : 12 กันยายน 2567 22:38:47 น.
Counter : 152 Pageviews.
(โหวต blog นี้)  Share Tweet