|
|
วันจันทร์ที่ ๒๑ ตุลาคม พ.ศ.๒๕๖๗ วันแรกของภาคเรียนที่สองของรันยา |
|
วันจันทร์ที่ ๒๑ ตุลาคม พ.ศ.๒๕๖๗ วันแรกของภาคเรียนที่สองของรันยา
บันทึกไดอารี่ตอนสี่ทุ่มยี่สิบหกนาที คืนวันอังคาร
..
วันจันทร์ เป็นวันเปิดเทอมวันแรก
รันยาต้องตื่นเช้ากว่าปกติ
กว่าปกติ ก็คือ ต้องปรับตัวมาตื่นตอนหกโมงเช้าให้ได้เหมือนเดิม
เพราะคำว่าเวลาปกติ กลายเป็นเก้าโมงถึงสิบโมงเช้าในช่วงหนึ่งเดือนที่ผ่านมา
..
ก็คงต้องค่อย ๆ ปรับตัวกันไป ทุกคนในบ้านปรับตัวกันหมด
คงยกเว้นย่ากับปู่กับอาแนน เพราะสามคนนี้ตื่นเช้าเป็นปกติทุกวัน
คนที่ต้องปรับตัว น่าจะเป็น พ่อเก่ง รันยาและอาเก๋
แต่อาเก๋ ก็สามารถกลับไปนอนได้ หลังจากทำผมให้รันยาแล้ว
...
เช้านี้ ย่าทอดหมูให้รันยากิน
พ่อเอารถอาเก๋ไปส่งรันยา รันยาได้ทบทวนวิชาภาษาไทยในรถก่อนถึงโรงเรียน
pbs.twimg.com/media/GabQFKQacAAmpRN?format=jpg&name=large
พ่อไปส่งแถว ๆ โรงอาหารเอด้า
รันยาแบกถุงผ้าไปอีกถุงหนึ่ง เพราะคุณครูซาซ่าบอกว่าให้ทยอย ๆ เอาหนังสือ
กลับไปที่โรงเรียนได้แล้ว
..
พ่อก็แนะนำรันยาว่า สมมุติหนังสือมี ๑๕ เล่ม รันยาก็แบ่งโดยใช้เวลา ๕ วัน จะดีกว่า
ก็เอา ๑๕ หาร ด้วย ๕ ก็จะได้ห้าเล่มต่อวัน แต่ก็ไม่รู้ว่าลูกจะทำตามหรือเปล่า
พ่อแนะนำให้เอาถุงผ้าไป เพราะจะได้ผ่อนแรงหลัง คือหลังแบกเป้ ได้ระดับหนึ่ง
แต่น้ำหนักอีกส่วน รันยาสามารถใช้ไหล่ แขน กำลังอก ในการแบกถุงผ้าได้
อธิบายแบบนี้ รันยาก็เลยยอมเอาถุงผ้าไป
..
วันจันทร์ พ่อส่งรันยาเสร็จ ก็ขับรถกลับบ้าน
ระหว่างทางก็แวะที่โลตัส สาขาแถว ๆ ฟิตเนสแมคนัส ที่ไม่ไกลจากแยกพรอมเมเนด้า
น่าจะได้ครีมทาผิว ไข่ หมู สบู และยาสระผมกลับบ้าน
ระหว่างนั้นพี่สัญญาโทรมาประชุม ก็เข้าประชุมผ่านมือถือ
มีน้องก้อย น้องฟิล์ม พี่สัญญา และลุงเก่ง ประชุมสี่คนเรื่อง Document control
แต่งานนี้ พระเอกคือ น้องฟิล์มและน้องก้อย ส่วนลุงเก่งก็เกี่ยวข้องในเรื่อง Drawings
คือต่อไปจะต้องส่งให้น้องฟิล์มและน้องก้อยเสมอ ๆ เพราะบริษัทฯกำลังอยู่ในช่วงเริ่มต้น
ของคำว่า ISO9001 มั้ง
..
พอถึงบ้าน ก็ประชุมเสร็จพอดี
สักพัก พี่บอยโทรมา ก็บอกแกไปว่า ไม่ได้มีอะไรครับ ประชุมจบอย่างรวดเร็วเกี่ยวกับเอกสาร
เพราะพี่บอยเป็นผู้จัดการโครงการ หลัก ๆ ตอนนี้แกคงดูแถวๆ ไบเออร์ดอร์ฟ
แต่ดูแกขยัน น่าจะสามารถดูแลหลาย ๆ โครงการได้ในเวลาเดียวกัน
..
สักพัก ลุงเก่ง ก็ทำงานเกี่ยวกับแบบโครงเหล็กรับผนังเมทัลชีต โดยมี Louvers อยู่ด้านบนผนัง
ก็ทำได้ประมาณเจ็ดสิบเปอร์เซ็นต์ คือขึ้นโมเดลเกือบเสร็จแล้วหละ
เหลือรายละเอียดทำแบบรายละเอียด เป็นแบบที่จะให้หน้างานต่อไป
..
วันนี้รู้สึกในใจอยากขอโทษพี่น้องในกลุ่มมานาฯ
พระเจ้าก็ดลใจให้ขอโทษ ไม่ได้มีอีโก้ใด ๆ ถ่อมใจติดดินยอมเสียเปรียบ เข้ามา
ก็รู้สึกขอโทษจริง ๆ ที่จริง ๆ ถ้ามองข้อดีก็จะมีมากมาย มีเพียงข้อเสียบางอย่าง
ที่เราสามารถมองข้ามไปได้ จริงๆ ไม่มีอะไรเลย เราอาจอยู่ในช่วงอ่อนแอ ก็เลยตัดสินใจ
บางอย่างโดยไม่ได้คุยกับพระเยซู ก็เท่านั้นเอง
..
ก็มีพี่เค และน้องหมิว ที่ตอบกลับการแอดเฟรนด์มาเกือบจะทันทีเลย
สักพักก็ได้คุยกับน้องหมิว คุยกับน้องหมิวก็สบายใจดีมาก ๆ
น้องก็บอกว่า อยากเชิญพี่เก่งเข้ากลุ่มอีกครั้ง
ตอนแรกลุ่งเก่ง ก็จะเขิน ๆ และเกรงใจพี่น้องบางคน กลัวว่าเขาจะอนุญาตุไหมหนอ
แต่น้องหมิวก็หนุนใจดีมาก ก็เลยเข้ากลุ่มไป เพราะคงเป็นเสียงจากพระเยซูจริง ๆ
..
ตอนเย็น ไปรับรันยาที่หน้าโรงเรียน รันยาเดิน ๆ มาในซอยฝั่งตรงข้าม
ในมือมีไก่ทอดชิ้นบาง ๆ หนึ่งชิ้นติดมือมาด้วย สงสัยจะหิว
พ่อบอกว่า เดินเร็วจัง
รันยาบอกว่า ใช้เวลาห้านาทีเอง จากโรงอาหารเอด้า ข้ามสะพานลอย มาที่ถนนนี้
..
ก้กลับบ้านกัน คราวนี้กลับทางสันป่าข่อย ข้ามทางรถไฟ แล้วก็ไปลอดอุโมงค์บิ๊กซีดอนจั่น
(เมื่อก่อนอุโมงค์นี้ชื่อว่าอุโมงค์โอชอง เพราะเมื่อก่อนก่อนจะมาเป็นบิ๊กซี ก็เป็นห้างฯโอชอง
มาก่อน แล้วสักพัก็เปลี่ยนเป็นห้างคาร์ฟูร์ สุดท้ายกลายเป็นบิ๊กซี )
..
ตอนนี้จำไม่ได้แล้วว่าทำอะไรอีกระหว่างวันและระหว่างคืนวันจันทร์
ความทรงจำยังคงสั้นลง สั้นลง เมื่อเราเริ่มแก่ขึ้น
จบข่าว
| Create Date : 22 ตุลาคม 2567 |
| Last Update : 22 ตุลาคม 2567 22:44:46 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 47 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
 |
|
|
BlogGang Popular Award#20
|
|
|
