วันจันทร์ที่ ๑๖ กันยายน พ.ศ.๒๕๖๗ เสียตังค์สามพันกว่า
ตอนนี้สี่ทุ่มสี่สิบนาทีแล้ว
พ่อรู้สึกว่าอาการปวดขาลดลง
ก็ไม่แน่ใจว่าเป็นเพราะยืดเหยียดหลาย ๆ วัน แล้วเพิ่งจะคลายตัว
หรือเป็นเพราะกินลดลง  หรือเป็นเพราะท่าหัด Dip อันนี้ก็ไม่แน่ใจเท่าไร
แต่ก็ต่อไปก็คงต้องทำทุกวันคือวอร์มอัพ ยืดเหยียด ก่อนจะออกกำลังกาย
แล้วก็ลดแป้ง น้ำตาล หรือถ้าเป็นไปได้ก็จะกลับไปงดกินข้าวเหมือนเดิม
..
เดี๋ยวลองดูอีกทีจากน้ำหนัก แปดสิบสองกิโลกรัมในตอนนี้ 
พอเรางดการกินข้าว สักพักมันจะกลับไปที่ เจ็ดสิบแปดถึงแปดสิบกิโลกรัมแน่นอน
..
แต่ที่สังเกตุมาหลายรอบการอ้วน
คือพ่อเก่ง อ้วนสลับผอม มาสามรอบแล้วหละ
จึงเริ่มสังเกตุ และพบว่า อาการปวดขาจะสัมพันธ์ กับน้ำหนักตัวที่มากขึ้น (อ้วน)
แต่พอลดน้ำหนักลงไป (ให้เหลือแปดสิบกิโลกรัมลงไป) จะพบว่าอาการปวดขา ตึงขาจะหายไป
..
วันนี้ก่อนออกจากบ้านบันทึกวีดิโอไว้สักหน่อย
https://x.com/i/status/1835541360776253807
รันยากำลังผูกไทด์ พ่อก็เลยเปิดกล้องให้เป็นเหมือนกระจกให้รันยาส่องดู
เสร็จก็ยื่นแบ๊งค์ร้อยให้รันยา  รันยารับไหว  พ่อขอหอมแก้ม และให้รันยาหอมแก้ม
พ่ออยากให้ความสัมพันธ์ เหมือนพ่อลูกคู่หนึ่งที่เจอในเฟซหรือในติ๊กต๊อก
คือจะสนิทกันจน ลูกโตเป็นสาวเลย จะกอดจะหอม ก็ไม่เขินกัน
..
พอส่งลูกที่โรงเรียนเสร็จ
พ่อก็ไปออกกำลังกายที่สวนสุขภาพสันทราย   วางแผนในหัวไว้แล้วว่า
จะแวะซื้อปลอกแขน (เพราะสะเก็ดเงินลามไปที่แขน) ก็จะใส่กันแดดไปด้วยในตัว
แต่ก็แวะเซเว่นอยู่สองสามที่ จนร้านสุดท้าย ถึงจะเจอ ราคาก็เก้าสิบเก้าบาท
ก็ได้ใส่ไปออกกำลังกาย
ก็เริ่มใช้เวลาได้ดีขึ้น คือได้มากขึ้น
https://youtu.be/Fza0EoaEsPc?si=bJyUxUQOPIkSrNot
เดี๋ยวนี้ใช้เวลาเป็นหลักเลย กับสังเกตุว่าเหงื่อเริ่มออกหรือยัง
ถ้าเหงื่อเริ่มออก คือสัญญาณที่ดี  ก็จะไปต่อได้อีกหน่อย
วันนี้ก็ใช้เวลาไปสี่สิบนาทีรวมวอร์มอัพด้วย
หัดท่า Dip กันต่อไป  เซ้ทแรกพ่อทำได้สิบที 
เซ็ตต่อ ๆ ไปก็ตั้งใจไว้ที่ห้าที แล้วพักโดยการนับหนึ่งถึงสิบช้า ๆ ในใจ
พอนับสิบ ก็จะได้ประมาณสามสิบวินาทีเป็นต้น
..
ได้เหงื่อดีมาก  กินไก่ที่ซื้อจากเซเว่น
แล้วก็บึ่งรถจะกลับบ้าน  แต่ก็ไปแวะซื้อข้าวพะแนงหมูที่อยู่ในปั๊มบางจาก 
บนถนนซุเปอร์เชียงใหม่ลำปางให้ปู่ชวนก่อน
(เพิ่งพบว่าร้านของพี่แดงแม่น้องแตงเปิดขายแล้วในตอนเย็น)
..
อาบน้ำเสร็จ ก็แต่งตัวเสื้อตัวเดิมแต่เปลี่ยนกางเกง
คราวนี้เอารถทาทาออกบ้าน เพราะล้อหลังซ้ายมีน๊อตขนาดเบอร์สิบเสียงคาล้ออยู่
จินตนาการในใจว่า คงจะบนทางหลวงตอนรถขับเร็วแน่ ๆ น๊อตใหญ่ ๆ แบบนี้จึงเสียบเข้าไปได้
..
พ่อขับทาทาไปที่ค็อกพิทที่อยู่ในแมคโครเชียงใหม่
แต่ปรากฎว่าพอไปถึงพบว่า ล้อขนาด R75 ไม่มีที่ค็อกพิท  
และรู้สึกว่ายี่ห้อ Maxis นั้นก็อาจเลิกผลิตไปแล้วด้วย
แต่ช่างก็แน่ะนำให้ไปที่ร้านนพรัตน์การยางที่อยู่ใกล้ ๆ 
..
ก็ขับรถออกมา สักสิบเมตรเองมั้ง ก็เจอร้านแล้ว อยู่ก่อนถึงธนาคารยูโอบี
https://x.com/loibustian/status/1835541717866688680/photo/1
https://x.com/loibustian/status/1835541717866688680/photo/2
https://pbs.twimg.com/media/GXknZx6a4AAcE9I?format=jpg&name=360x360
https://pbs.twimg.com/media/GXknZx4bUAA7sIa?format=jpg&name=360x360
ก็ระหว่างรอช่างเปลี่ยนยาง ก็เอาคอมพ์ออกมาทำงาน
แก้แบบ Water efficiency project ของไบเออร์ดอร์ฟ
แต่ก็เติมบางอย่างที่พี่บอยสเก็ตมา  ผสมผสานกับแบบที่คุณเจ็ทอัพเดทมาให้ใหม่
ส่วนลุงเก่ง ก็เพียงเอามาปรับ ๆ ตัวอักษร ใส่กรอบ ทำสเกล  จัดเรียงหน้า
ให้อยู่ในรูปแบบที่ดีขึ้นอีกนิด ก็เท่านั้น  คราวนี้ไม่ได้ไปแตะ หรือไปเพิ่มแบบสามมิติ
แต่อย่างใด  ก็ลองดู เพราะคุณเจททำมาค่อนข้างครบแล้ว
..
ก็อยู่ที่เจ้าของงานจะมองยังไงต่อไป    
แต่จริง ๆ ก็อาจจะมองว่าด้อยลงไปนิดก็ได้ เพราะโปรเจคที่ผ่านมา เป็นสามมิติผสมผสานลงไปด้วย
..
น้องที่ดูแล ต้องบอกว่าหน้าตาดีเลยทั้งผู้ชายและผู้หญิง
ลุงเก่งสังเกตุพบว่า เหมือนน้องกำลังฝึกงาน แต่ไม่น่าใช่เด็กฝึกงาน
ดูจากโหงวเฮ้งน่าจะเป็นลูกหลานเจ้าของสะมากกว่า  ที่คงจบออกมาช่วยงานพ่อ
เรืองนี้ลุงเก่ง ไปนึกถึงวงการการเมืองได้อย่างไรก็ไม่แน่ใจ
เพราะวงการการเมืองก็เริ่มจะเป็นรุ่นลูกรุ่นหลานเข้ามากันมากเลยหละ
..
วันนี้ต้องบอกว่า ขอบคุณพระเจ้า
พระเจ้ามีแผนการเสมอ ๆ 
เดือนนี้พ่อเก่งไม่ได้มีสันติสุข หรือไม่ได้มีคำตอบจากพระเจ้าเลยในการช่วยเหลือพี่น้อง
แล้วก็มาเฉลยสองสามเรื่องคือ  
ให้จัดการเรื่องเครดิตของไทยพาณิชย์ก่อน (อันนี้จัดการไปเกือบจบในเดือนนี้แล้ว)
อีกสองเรื่อง ก็มีเรื่องหนึ่งก็คือเรื่องในวันนี้
ก็เพิ่งทราบในวันนี้นี่หละ ว่าต้องเสียตังค์ค่ายางไปประมาณสามพันสามร้อยห้าสิบบาท หุๆ
คือเงินมันใกล้เคียงกับจำนวนที่เคยช่วยพี่น้องท่านหนึ่งมาก ๆ 
(แต่เดือนนี้ไม่ได้ช่วย พระเจ้าคงจะกันไว้เพื่อเอามาจ่ายเรื่องนี้หนะเอง)
..
ส่งงานเสร็จพอดี ตอนที่น้องมาทักว่า รถทาทาเปลี่ยนยางเสร็จละครับ
ก็ขอรหัสไวไฟที่ร้าน ถึงจะส่งไฟล์ได้ เพราะเน็ตมือถือค่อนข้างจะช้ามาก ๆ 
(ลุงเก่งใช้เน็ตมาราธอนรายปีเพราะถูกดี)
..
แล้วก็ไปต่อที่บิ๊กซีเอ็กซ์ตร้าไปนั่งสแตนด์บายรองานแถว ๆ นั้น
ระหว่างรองานก็ดูคลิปเรื่องของเอไอกันต่อไป 
คลิปของชาวอินเดียที่ยาวยี่สิบชั่วโมง เพิ่งดูไปสองชั่วโมงนิด ๆ เอง
วันนี้ได้คำว่า Hugging Face --> huggingface.co/models
เป็นเวบไซต์ที่เขาเคลมว่าเป็น The AI community building the future.
The platform where the machine learning community collaborates on models,
datasets, and application  ก็คือเราสามารถหา all opersource models ได้ที่นี่
..
นั่งไปสองชั่วโมงก็เริ่มจะง่วง ๆ 
ก็เลยเปลี่ยนที่ไปที่ชั้นสองตลาดธานินทร์ เพราะชาเย็นไม่แพง
นั่งชั้งสองสแตนด์บาย แล้วก็หัดวิดพื้นไปด้วย ก็ได้เหงื่อไปตามระเบียบ
https://youtu.be/YUXMFrmWKK8?si=ZYU2z8OFKWPsK12B
ก็คงจะค่อย ๆ ออกกำลังกาย ทำงาน ติดสนิทกับพระเยซู ให้มันกลืน ๆ ไปด้วยกัน
พอว่างก็ทำสิ่งหนึ่ง พอตึง ๆ เรื่องหนึ่ง ก็ไปทำอีกเรื่อง วน ๆ สามสี่เรื่องก็พอแล้ว
..
พอสี่โมงนิด ๆ ก็ถึงเวลาต้องไปรับลูกแล้วหละ
ขับผ่านแยกเจดีย์ขาว ถ่ายรูปไว้สะหน่อย
https://pbs.twimg.com/media/GXloMqjaIAAYAwZ?format=jpg&name=small
ขับรถไป ก็เปิดไลน์ดูไปเรื่อย ๆ 
เจอรูปหนึ่งที่ในกลุ่มทำงานส่งมา เป็นภาพมุมสูงโครงหลังคาของตึก RO และ Chemical
ดูน่าสนใจดี ก็เลยดาวน์โหลดมาเก็บไว้ในทวิตเตอร์
https://pbs.twimg.com/media/GXlrfCTaMAAgUh6?format=jpg&name=large
..
ขากลับไปแวะที่เคเอฟซีตลาดเจริญเจริญ
กะว่าจะพารันยาอ่านหนังสือสอบ กับเขียนใบงานสามสี่อันให้เสร็จ
แต่ปรากฎว่า รันยาลืมเอาแฟ้มใบงานมา
พ่อก็เลยสอนวิธีทำเช็คลิสต์  ก็คือทำกล่องสี่เหลี่ยมเล็ก ๆ หน้าข้อความ
กับทำรูปทรงกลมหน้าข้อความ
อันไหนที่ทำเสร็จก็เช็คถูกที่กล่องสี่เหลี่ยม  อันไหนที่ส่งคุณครูแล้วก็เช็คถูกที่กล่องวงกลม
เดี๋ยวพรุ่งนี้ตอนเย็น ตามรันยาอีกที ว่าจะลืมเอามาไหม ก็หวังว่าจะไม่ลืมเอากลับมาทำ
(ยังพอมีเวลา เพราะครูให้ส่งวันที่ยี่สิบ ก็คือวันศุกร์นี้ อีกสี่วัน)
ก็มานั่งกินไอติม กับไก่อะไรสักอย่าง
ก็ทำให้ลูกปรับอารมณ์มาเป็นตัวของตัวเองได้  
(ตัวจริงรันยาอารมณ์ดีมาก  ๆ ตลก ๆ ซื่อ ๆ  พ่อชอบแววตาลูกเพราะดูไร้เดียงสาตามวัย ไม่เหมือนเพื่อนบางคน หุๆ )
https://pbs.twimg.com/media/GXl62UvaEAEH1qB?format=jpg&name=large
https://pbs.twimg.com/media/GXl62sNboAACBY-?format=jpg&name=large
https://pbs.twimg.com/media/GXl62wHakAAGm5U?format=jpg&name=large
..
เหมือนรันยาจะโต และตัวยาวขึ้น
แต่ใบหน้ายังคงคล้าย ๆ ตอนที่เป็นเด็กทารกอายุแปดเดือน
พ่อชอบบอกให้รันยา ลองทำหน้าแบบเด็กสิ  รันยาจำได้ก็จะลองทำให้ดู
..
ถึงบ้าน รันยาบอก เอาน้ำอัดลมไปให้อาเก๋หน้าบ้าน
พ่ออาบน้ำ
แล้วก็เข้าห้อง รันยาอ่านหนังสือวิทยาศาสตร์ ตามที่คิดว่าจะสอบ
(เพราะครูไม่ได้บอกละเอียดว่าจะสอบบทไหน ก็จะเดา ๆ กันไป)
สักพัก พ่อแอบลงไปคั้นมะนาว จะทำมะนาวน้ำผึ้งใส่น้ำแข็งกิน
รันยาก็ตามลงมา แล้วก็ช่วย ๆ ทำ 
พ่อบอกว่า ถ้าอยากินไมโล ก็ชงเลย
รันยาบอกว่า  รอรันยาด้วยหนะ   จะทันหรอ เดี๋ยวอาเก๋มา
หุๆ  พ่อบอกไม่ต้องกลัว อาเก๋ให้กินอยู่แล้ว ชงเลย
รันยารีบชงไปนิด เปิดประตูตู้เย็นมาชนหน้าอย่างแรง
พ่อก็พูดผิดไปนิด   ผลก็คือ รันยาวิ่งขึ้นห้อง ไปร้องไห้ในห้อง
พ่อ ก็เลยไปเอาน้ำแข็งมาประคบให้สักหน่อย 
สักพัก รันยาก็กลับมาอารมณ์ดีเหมือนเดิม    
..แต่อาการร้องไห้  เหมือนอาจจะไม่ใช่แค่เรื่องโดนประตูตู้เย็นชนหน้า
อาจเป็นเรื่องที่ พ่อพูดไม่ดีบ้าง  ก็เลยขอโทษลูกไป
สำคัญจริง ๆ ก็คือความสุขใจวันต่อวัน
..
ต้องมาปรับอารมณ์ลูกให้ร่าเริงแจ่มใสเป็นตัวของตัวเอง
พ่อรู้สึกว่า การไปโรงเรียน ทำไมมันเหมือนไปในสนามรบจังเลยหนอ
เหมือนต้องไปเจอ คำพูดหลากหลายของเด็ก ๆ ในโลก 
(ที่อาจจะจดจำคำพูดมาจากพ่อแม่ เช่น เรื่องของกู  มึง กู  อีโง่ อีห่า แม่ง  ฯลฯ
คือเยอะแยะมากมาย ที่เด็กประถมสี่ มันเริ่มพูดแล้วครับพี่น้อง มันติดมาจากใครหว่า)
...
แต่รันยาบอกว่า รันยาไม่เคยพูด  เพราะพ่อคิดว่าเท่าที่จำได้ พ่อไม่เคยพูดมึงกูเลยหนะ
หยาบสุดที่พ่อเคยพูด ก็น่าจะเช่น อะไรวะ  ว่ะ ว่ะ   ติดคำว่าว่ะ หนะ  
คำนี้ ลูกเอาไปใชด้วย  รันยาเคยพูด  อะไรว่ะ  แต่ก็ตลกดี  แต่ที่โรงเรียนรันยาจะเรียบร้อยกว่าปกติ
..
จบข่าว




 

Create Date : 16 กันยายน 2567		0 comments
Last Update : 16 กันยายน 2567 23:20:52 น.
Counter : 87 Pageviews.
(โหวต blog นี้)  Share Tweet