วันจันทร์ที่ ๑๔ ตุลาคม พ.ศ.๒๕๖๗ พารันยาไปอ่านหนังสือ ตอนเช้าพ่อตื่นก็ลงไปหน้าบ้าน  พอเห็นอาแนน ก็เลยคิดว่าสงสัยวันนี้น่าจะเป็นวันหยุดอะไรสักอย่าง ก็ถามย่า...ก็จะได้คำตอบจากย่าดา ว่าเป็นวันอะไร .. พ่อไม่ค่อยได้ดูปฎิทินสักเท่าไร ว่ามีวันหยุดพิเศษใด ๆ ไหม ก็เลยทำให้เข้าใจว่า ทำไมพี่มนถึงเดินทางไปต่างตจว.ช่วงนี้ ก็คงเพราะมีวันหยุดแบบนี้หนะเอง .. วันนี้รันยายังคงตื่นสาย  แต่พ่อเริ่มรู้สึกว่า รันยาลุกออกจากที่นอนช้ากว่าปกติมาก ๆ  วันนี้ก็เลยเริ่มเตือน ๆ ลูก ให้เริ่มปรับตัว และตื่นเช้าได้แล้ว  เพราะใกล้จะเปิดเทอมแล้ว .. ช่วงสาย พ่อน่าจะมีอาการงอน ๆ ลูกอยู่บ้าง เพราะลูกค่อนข้างจะช้า ๆ กว่าที่คิดไว้มาก เดี๋ยวต้องค่อย ๆ ปรับ เพราะเดี๋ยวจะปรับตัวกับการตื่นเช้าไม่ทัน วันนี้พ่อไม่ได้ดุลูกเลย  จะใช้วิธีการเงียบ และรอดูอาการตอบสนองของลูก .. พารันยาไปนั่งอ่านหนังสือเตรียมสอบที่ร้านเชสเตอร์กริลล์ บิ๊กซีลำพูน   ก็อยู่ห่างจากบ้านประมาณสิบกว่ากิโล ระยะทางก็คงพอ ๆ กับไปในเมืองทางฝั่งมอชอ.. .. https://pbs.twimg.com/media/GZ1HAvrbQAAwei6?format=jpg&name=large https://pbs.twimg.com/media/GZ1HA5_bsAAK2ea?format=jpg&name=large https://pbs.twimg.com/media/GZ1HBbLbgAA6DZB?format=jpg&name=large https://pbs.twimg.com/media/GZ1VsBYbwAAAX9k?format=jpg&name=large https://pbs.twimg.com/media/GZ1VsD8agAAMyCF?format=jpg&name=large พ่อกินกาแฟคาปูร้อนแก้วหนึ่ง  ส่วนรันยากินข้าวกับไก่ แล้วก็นั่งอ่านหนังสือภาษาไทย  ก็ใช้เวลาจนถึงบ่ายสามโมงกว่า ๆ กันเลยทีเดียว อ้อ พ่อให้รันยาพักเบรค เป็นระยะ ๆ   แล้วก็ให้รันยาไปช่วยซือปลอกแขนอันละสามสิบบาท สองอันแถว ๆ นั้นให้พ่อด้วย รันยาอ่านหนังสือภาษาไทยจนจบ  ก็เลยพาไปแวะเล่นที่มีของเล่นให้เด็ก ๆ ในตัวเมืองลำพูน พ่อก็เลยโหนบาร์เล่นด้วยในนั้น  เป็นอุปกรณ์ของเล่นเด็ก ๆ  แต่ก็ทำให้ได้เหงื่อทั้งพ่อและลูก .. รันยาได้เพื่อนใหม่คนหนึ่ง เป็นเด็กชาย ป.สอง  ก็คุยเก่งมาก  รันยาบอกแบบนั้น ก็เล่นซ่อนแอบกัน กับเล่น ๆ สไลด์เดอร์ ฯลฯ    จนรันยาได้เหงื่อ พ่อเก่งซื้อไอติม ให้รันยาเอาไปแจกเพื่อนด้วย   เรากลับประมาณหกโมงเย็น .. ขอบคุณย่าดา ย่าซักผ้าให้เรียบร้อยหมด  แล้วก็ใส่ไม้แขวน เอาไปวางไว้แถว ๆ ด้านบนบ้าน เรียบร้อยหมด .. ตอนใกล้มืด พ่อพารันยาไปซื้อหมูและแครอทสี่หัว  แครอทที่ตลาดป่าบง ขายหัวละสิบบาท   แม่ค้าลดให้ห้าบาท ก็เลยจ่ายไปสามสิบห้าบาท ส่วนหมูซื้อในตลาดหนึ่งร้อยบาท    เอามาให้ย่าช่วยทำหมูเค็ม   ย่าใส่แครอท    ค่ำ ๆ ให้รันยากิน ปรากฎว่ากินอย่างเอร็ดอร่อย .. เดี๋ยวลองงดน้ำมัน หรือลดน้ำมันลง  แล้วดูอาการสะเก็ดเงิน  ดูเหมือนว่า ก็เริ่มลดลงบ้างแล้วหละ แต่ก็ยังเกา ๆ อยู่  โดยเฉพาะตอนงัวเงีย ตอนกึ่ง ๆ จะหลับ .. ตอนนี้ตีสามครึ่งแล้ว  ก็ตื่นมากลางดึก  เหมือนเริ่มเป็นปกติ  คือจะหลับสองช่วง สามทุ่มหรือสี่ทุ่ม  แล้วก็ตื่นตอนตีสาม  แล้วก็ไปตื่นอีกทีตอนเช้า เดี๋ยวพ่อก็ค่อย ๆ ปรับตัวเช่นกัน   เพราะวันจันทร์ที่ ๒๑ ก็คงจะเปิดเทอมแล้วหละ .. พ่อเริ่มเตือนรันยาบ่อยขึ้น ให้ลดน้ำตาลลง  ลดการกินชานมลง เป็นต้น ก็เหมือนได้ผลบ้าง   เดี๋ยวต้องพูดบ่อย ๆ    .. ตอนค่ำ เราเปิดเพลงนมัสการฟัง   รันยาเต้น ๆ แบบตลกให้ปู่ชวนดู ปู่บอกว่า  ปู่เต้นไม่เป็น พรอ้มกับหัวเราะ   รันยาบอกว่า  ปู่ ๆ พ่อเก่งเต้น   ปู่ก็หัวเราะเพิ่มเติม   พ่อต้องไม่ลืมเปิดเพลงนมัสการให้รันยาฟังด้วยทุก ๆ วัน  เพื่อจะได้ค่อย ๆ ซึมซับไปเรื่อย ๆ  (รวมเพลงนมัสการเชื่อและวางใจพระเจ้า https://youtu.be/bTUhTSr_T8s?si=jX__-wD8fPVxq4RW ) .. วันนี้เทรดทอง ระหว่างที่รันยาอ่านหนังสือเตรียมสอบ ก็ขอบคุณพระเยซจริง ๆ  ก็ได้ค่าข้าว ค่าอาหาร  ขอบคุณ ๆ     ถ้าเราไม่โลภ แล้ว Live today only,   Live day by day     พระเยซูก็ช่วยเราจริง ๆ   ... ก็แชร์ ๆ ไปในกลุ่มเทรด กับเฟซบุ๊ค แต่พอค่ำ ๆ ก็ปิดเป็นส่วนตัว   ถ้าถามพระเจ้า  จริง ๆ ก็คงไม่อยากให้เราสอนเท่าไร เพราะจะทำให้เรามีอีโก้ มีตัวเ่กาขึ้นมา หนะเอง .. Create Date : 15 ตุลาคม 2567 Last Update : 15 ตุลาคม 2567 3:36:56 น. 0 comments Counter : 155 Pageviews. (โหวต blog นี้)  Share Tweet

ผู้โหวตบล็อกนี้...

คุณดอยสะเก็ด