:: ถนนสายนี้มีตะพาบ กม. 90 - ระลึกถึงเพื่อน ::  ค รั้ ง ห นึ่ ง ฉัน เป็นเด็กกำพร้า เรียนไม่เก่ง ทะเลาะกับคนง่าย แข็งกร้าวกล้าได้กล้าเสีย เกลียดใครเกลียดง่ายหายยาก และใจร้อน เธอ ลูกสาวคนเล็กของครอบครัวใหญ่ เรียนเก่ง  อ่อนหวาน โกรธใครไม่เป็น มีเหตุมีผล ( บางครั้งเยอะเกิน ) **** ฉันกับเธอเจอกันตอนอยู่ ม.1 ฉันไม่อยากรู้จักเธอเลย เพราะใครๆ ก็บอกว่าเธอเพอร์เฟ็ค  บอกตรงๆ รู้สึก อิจฉา/หมั่นไส้เธอมากๆ มา รร.ทีก็มีคนมารับมาส่ง แถมข้าวกลางวันก็ดันมีคนมาส่งด้วยนะ ฉันกับเธอเจอกันครั้งแรก บอกตรงๆ ว่าฉันกลัวเธอ เพราะเธอตาดุ   ตอนนั้นเพื่อนๆ เล่ากันว่าเธอร้ายยังไงเพราะทะเลาะ กับเขาไปทั่วไม่เว้นครูอาจารย์จนมีแต่คนไม่กล้ายุ่งกับเธอเลเย  ฉันเองก็กลัวเธอโดยเฉพาะสายตาดุๆ ของเธอที่เหมือนเหยี่ยวนั่นล่ะ *** ณ ปัจจุบัน เรามาเจอกันอีกครั้งทั้งฉันและเธอ ... ณ ตอนนี้ ฉันสอบชิงทุนได้เพราะความขยันเฮือกสุดท้ายของตัวเอง เพราะว่าถ้าหากว่าไม่พ่อแม่บุญธรรมที่ออกกฏครั้งสุดท้ายว่า ถ้าฉันไม่ทำอะไร ที่เป็นประโยชน์กว่าการไปทะเลาะกับคนอื่น เขาอาจจะไม่ส่งฉันเรียน ผลก็คือ ฉันสอบติดมหาลัย เรียนไปแล้วเหมือนหยุดไม่ได้ เลยสอบเรียนต่อโท-เอก ตอนนี้ฉันสอบชิงทุนได้และกำลังจะไปศึกษาต่อ และฉันก็ได้เจอกับ เพื่อนเก่า อย่างเธออีกครั้ง ตัวจริงเสียงจริงที่สนามบินที่อีกไม่ถึงชั่วโมงฉันก็ต้องบินไปไกลและอีกนาน กว่าจะได้กลับมาเมืองไทยอีกครั้ง ฉัน ... เธอ ฉันได้เจอเธอคนตาดุอีกครั้ง .. ที่สนามบินวันนี้ เธอเปลี่ยนไป  จากที่เคยได้เห็นเธอวันสุดท้ายในวันจบตอน ม.ต้นวันที่ฉัน ได้เจอเธอครั้งสุดท้ายเพราะฉันจะต้องย้าย รร. ไปเรียนที่จังหวัดอื่นเพราะการงานของพ่อ เธอยังดูน่ากลัวสำหรับฉัน เพราะสายตาที่เธอมองมาแต่ถ้าเทียบกับ เมื่อก่อนมันดูอ่อนลงเยอะเลยล่ะ   ที่สนามบิน ฉันยังคงจำเธอได้กับสายตาที่เธอมองฉันมา มันไม่ดูแข็งกร้าว แต่มันอ่อนโยน แม้ว่าเราจะไม่ได้เดินเข้ามาทักทายพูดคุยกัน เหมือนเรารู้จักกัน  แต่ฉันก็อ่านสายตาเธอออกว่าเธอจำฉันได้ ฉันที่กลัวเธอ .. กลัวสายตาดุๆ ของเธอ ฉัน ที่อ่อนแอ เธอ ที่เข้มแข็งแรง เธอเดินด้วยสองขาของเธอ ไปยังที่แห่งหนึ่งที่ฉันรู้ว่าเธอคงมีอนาคตก้าวไกล แต่ฉันสิ   ฉันต้องไปไหนมาไหน ... ด้วย ร ถ เ ข็ น    ... ที่กลายมาเป็นพาหนะ ที่พาฉันไปไหนต่อไป ไร้ขาสองข้างที่เดินไปอย่างช้าๆ ใช่  ----  ฉันสูญเสียขาของฉันไป อุบัติเหตุที่ไม่มีใครอยากให้เกิด  ฉันเสียขา ฉันเสียพ่อ ฉันเสียบ้าน และเกือบทุกอย่างในชีวิตที่ " เคยมี " ไปหมด  แต่นี่ล่ะ ชีวิต ที่เลือกมไม่ได้ เธอมองฉัน ... เธอมองฉัน ... เธอมองฉัน ตอนเธอเดินจากไปช้าๆ  เธอหันมามองฉัน แล้วเธอก็พูดบางอย่าง ช้าๆ ชัดๆ โดยที่ เสียง ไม่สำคัญ เพราะฉันอ่านปากของเธออกอย่างไม่ต้อง คาดเดาได้ว่า   สู้ สู้ นะ แล้วเธอก็ส่งยิ้มที่อ่อนโยนที่ฉันไม่เคยได้เห็นจากเธอมาก่อน แต่ฉันรู้สึกได้ว่า  ทั้งคำพูดไร้เสียง  และรอยยิ้มของเธอ   มันช่าง อบอุ่น เหลือเกิน แม้ว่าเราจะไม่ได้คุย ไม่ได้เจอ ไม่ได้เป็นเพื่อนสนิทกันตอนเรียน แต่ฉันได้เจอเธอ เธอได้เจอฉัน กับความรู้สึกที่ต่างกัน  ณ ตอนนี้ เรามาเจอกันอีกที  แม้จะไม่ได้พูดคุยกัน ถามไถ่สารทุกข์สุกดิบ เหมือนเพื่อนสนิทพึงกระทำ  แต่ฉันว่าเท่านี้ฉันก็พอใจแล้วล่ะ   เพราะว่าเราไม่ได้ เป็นแค่คนรู้จัก   แต่เราคือ เพื่อนเก่า  ที่ยังไงสถานะมันก็ยังไม่เปลี่ยนแปลง ที่ สนามบิน .. ฉันกำลังจะกลับ มีคนเดินเข้ามาหาฉันพร้อมกับกระดาษแผ่นเล็กในมือ เขาเดินมายื่นกระดาษให้ฉันแล้วก็จากไปแบบไร้คำบอกกล่าว ฉันเปิดออกดูว่าในกระดาษเขียนว่าอะไร ฉันพบว่ามันเขียนบอกกล่าวแค่ว่า eagar_fly@gmail.com ฉันทำหน้าสงสัย แล้วก็ยิ้มได้ เพราะฉันจำได้ว่า  มีคนๆ หนึ่ง ที่สมัยยังเป็นเด็กๆ เพื่อนๆ ล้อเลียนเธอว่า เธอเป็น อีกา เพราะสีผิว และคนๆ นั้นก็เป็น เพื่อนเก่า คนที่ฉันเพิ่งเจอเธอไปนี่ล่ะ ฉันเก็บกระดาษแผ่นเล็กใส่กระเป๋าเสื้อ แล้วก็ออกมาก จากสนามบิน ด้วยรอยยิ้มกว้างๆ ที่ฉันจำได้ว่าฉันไม่เคยยิ้มแบบนี้มานานมากๆ แล้ว เ พื่ อ น เ ก่ า    Create Date : 04 ตุลาคม 2556 60 comments Last Update : 4 ตุลาคม 2556 10:02:03 น. Counter : 1708 Pageviews. Share Tweet

เพื่อนเก่า จะอย่างไรก็คือเพื่อนนะค่ะ มีเหมือนกันค่ะที่ทะเลาะกับเพื่อนในวัยเด็ก พอโตมาเราก็ลืมเรื่องราวเหล่านั้นไปแล้ว สิ่งที่เหลือคือ เธอ-ฉัน สวัสดีวันศุกร์ค่ะคุณพู่ มาอ่านเรื่องเพื่อนเก่า ที่ เราเคยคิดว่าเขาจะร้าย แต่ที่สุด เพื่อนคนนี้ คือเพื่อนที่ให้กำลังใจนะค่ะ ชอบค่ะคุณพู่   โดย: ต IP: 223.207.250.136 4 ตุลาคม 2556 10:20:30 น.

เมื่อกี้ยังพิมพ์ชื่อไม่เรียบร้อยดีค่ะ คุณพู่มือเผลอไปโดนซะก่อนค่ะ   โดย: ตาลเหลือง IP: 223.207.250.136 4 ตุลาคม 2556 10:21:37 น.

Like ให้เป็นคนที่ 1 พี่อุ้มอ่านแล้วนึกถึงเพื่อนเก่าเลยจ้า โหวตให้เลยจ๊ะ บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต JewNid Literature Blog ดู Blog   โดย: อุ้มสี 4 ตุลาคม 2556 10:46:45 น.

อ่านแล้วซึ้งค่ะคุณพู่   โดย: บาบิบูเบะ...แปลงกายเป็นบูริน 4 ตุลาคม 2556 12:49:25 น.

อ่านแล้วตื้นตันอ่ะค่ะ มันเหมือนมีอะไรตื้อๆจุกๆอยู่ที่คอ เขียนเรื่องราวได้ดีมากเลย อ่านแล้วเห็นถึงมิตรภาพของคำว่า "เพื่อน" แม้ไม่ใช่เพื่อนที่เคยสนิทชิดเชื้อ แต่คำว่า "เพื่อน" ก็ก่อให้เกิดสิ่งดีๆและความรู้สึกดีๆได้เสมอ ซึ้งดีค่ะ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต haiku Political Blog ดู Blog smack Music Blog ดู Blog อุ้มสี About Weblog ดู Blog JewNid Literature Blog ดู Blog   โดย: ฝากเธอ 4 ตุลาคม 2556 13:18:23 น.

ซึ้งมากๆค่ะน้ำตาคลอเลย   โดย: maistyle 4 ตุลาคม 2556 14:10:35 น.

แวะมาเยี่ยม...สวัสดีครับ มาติดตามผลงานตะพาบด้วย เขียนได้ดีครับ โหวตและไลค์ส่งกำลังใจไปให้คุณพู่ด้วยนะครับ บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต JewNid Literature Blog ดู Blog   โดย: **mp5** 4 ตุลาคม 2556 16:30:49 น.

อ่านมาเรื่อยๆ ผมยังคิดว่าเป็นเรื่องจริงนะครับ สะเทือนใจจัง พออ่านจบ ก็ยังคิดว่าเป็นเรื่องจริงมากว่าเรื่องแต่งอยู่ดี โหวตบล้อกงานเขียนให้เลยครับ   โดย: กะว่าก๋า 4 ตุลาคม 2556 19:22:58 น.

สวัสดีวันฝนตกครับ วันนี้ อ.เต๊ะ อ่านงานตะพาบมาหลายเรื่องแล้ว แต่ของที่นี่ ไม่ธรรมดาจริงๆ ให้ความรู้สึก และอารมณ์ คิดถึงเพื่อนเก่าๆขึ้นมาทันทีเลยละครับ กดlikeให้เลยนะครับ ปล.เรื่องจัดแสงนี่เหนื่อยมากครับ ทีมงานmultiple blog จริงๆ ก็ อ.เต๊ะ คนเดียวนี่แหละครับ 555 กว่าจะเสร็จ ถึงขั้นปวดหลังเอาเลยทีเดียวครับ แหะๆ อ.เต๊ะ เอารูปดอกไม้จากตากล้องอนาถามาฝากด้วยนะครับ   โดย: multiple 4 ตุลาคม 2556 19:35:55 น.

สวัสดีค่า คุณพู่ ^^ นุ่นอ่านก็คิดว่าเป็นเรื่องจริง แหะๆ เหมือนจริงมากเลยความรู้สึกที่ถ่ายทอดออกมา เพื่อนยังไงก็ยังคงเป็นเพื่อน มีเพื่อนไม่ค่อยเยอะค่ะ แต่ยังคงเกาะกลุ่มกันอยู่ไม่กี่คน นอกนั้นก็แยกย้ายก้นไปตามทาง T T ซึ้งมากเลยค่ะ ^^   โดย: lovereason 4 ตุลาคม 2556 20:08:54 น.

อ่านแล้ว เห็นว่าเพื่อนคู่นี้ มีเรื่องราวในชีวิตที่แตกต่างกันไป สุขเศร้าปะปน แต่คำว่าเพื่อนเก่านี่ มันย้อนกลับไปนาน ประวัติเยอะ โน่นนี่ รอบนี้เพาะสีผิวเป็นเหตุรึป่าว ถ้าตีความไม่ผิดนะคุณพู่ จำฝังใจ ขนาดอีแมลแอดเดรสยังย้อนเตือนได้อีก ถูกใจจ้า นานๆมาทักคุณพู่ที่บ้านนี้ทีเน๊อ..อิอิ   โดย: anigia 4 ตุลาคม 2556 20:46:21 น.

สวัสดีค่ะคุณพู่.. เป็นความรู้สึกดีดีจริงๆนะค่ะ..คุณพู่   โดย: คนผ่านทางมาเจอ 4 ตุลาคม 2556 21:16:22 น.

เป็นเรื่องราวที่น่าประทับใจดีค่ะ ต่างวันเวลา แต่ความทรงจำยังอยู่   โดย: NENE77 4 ตุลาคม 2556 22:04:35 น.

อ่านแล้วรู้สึกดีจังนะครับ ^^ เพื่อนคือคนที่กล้าด่าเรา เป็นคนที่คอยเตือนเรา พยุงเราให้ลุกเวลาเราล้ม ช่วยเราโดยไม่หวังการตอบแทน แม้ว่าเราอยากจะตอบแทนอย่างไรก็ตาม คุณพู่เขียนได้ดีจังเลยนะครับ เวลาคิดถึงเพื่อนเก่าจะรู้สึกมีกำลังใจขึ้นทุกครั้งเลยครับ อิอิ ^^ ขอบคุณที่แวะมาทักทายกันนะครับ   โดย: วนารักษ์ 4 ตุลาคม 2556 22:12:08 น.

มาเยี่ยมชม มาทักทายครับ มาตามอ่านงานตะพาบครับ ผมอ่านไปก็แอบลุ้นตามไปด้วยตลอดครับ ความรู้สึกในระหว่างที่อ่านได้คิดเลยเถิดไปว่า ในอดีตคุณพู่ต้องเป็นทอมหรือไม่ก็เป็นดี้แน่ ๆ เลย เพราะว่าในเนื้อเรื่องที่บรรยายตอนช่วงแรกอ่านแล้วมันพวกรักเพศเดียวกันเลย (เลสแน่ ๆ ) ผมเลยต้องแอบลุ้นตามตลอด แต่พออ่านมาถึงตอนที่นั่งรถเข้นก็เลยรู้ว่าไม่ใช่เรื่องของคุณพู่แน่ ๆ เลยครับ แสดงว่าต้องเป็นเรื่องแต่ง ผมก็เลยพยายามจำใจปะติดปะต่อเรื่องราวที่อ่านให้จบครับ สุดท้ายก็ได้อารมณ์แบบคิดถึงเพื่อนเก่าที่ไม่ได้เจอกันนาน ภาพความรู้สึกที่แปรเปลี่ยนไปตามกาลเวลาคุณพู่ถ่ายทอดออกมาได้ดีครับ ผมชอบครับ อิอิ   โดย: อาคุงกล่อง 4 ตุลาคม 2556 22:12:59 น.

โห คุณพู่เขียน ได้กินใจจริง ๆ ถ้าผมไม่เห็น ภาพคุณพู่ที่เจอ เทพหยีกะ ริน คงคิดว่านั่งรถ เข็นแน่เลย 555 เขียนได้เยี่ยม...ครับ อ้อ...ที่ไร่ใน ป่า จันทบุรี มีเพียง 32 ไร่นะครับ เจอ ค่าทำหญ้า(กำจัด) ก็อ๊วกแล้ว ถ้าเป็น 300 ไร่ ตาย แน่ ๆ   โดย: ไวน์กับสายน้ำ 4 ตุลาคม 2556 22:35:47 น.

ชอบค่ะ อ่านแล้วยิ้มเลย เป็นมิตรภาพที่อบอุ่นยามขาดแคลนที่เพื่อนมีให้ บางทีไม่ต้องคำพูดสวยหรูเลย แต่บางอย่างเราสัมผัสได้เนาะ ไลค์และโหวตให้ค่ะ JewNid Literature Blog ดู Blog   โดย: ที่เห็นและเป็นมา 4 ตุลาคม 2556 22:38:08 น.

สวัสดีค่ะน้องพู่ พี่กิ่งกลับมาแล้วค่ะ คืนนี้มาดึกอย่าเพิ่งตกใจว่าพี่กิ่งนอนดึกมากมายเน้อ อิอิ ความจริงหลับไปแล้วหนึ่งตื่นจ้า 5555 อ่านแล้วสงสารมากค่ะน้องพู่ชีวิตคนพิการหลายๆคนที่เราได้พบมักมีเหตุให้เป็นไปอย่างน่าเห็นใจนะคะ น้องพู่เขียนได้เก่งมากค่ะพี่กิ่งว่าเหมือนอ่านเรื่องสั้นสักเรื่องนึงเลยค่ะพี่กิ่งไลท์ให้ก่อนนะคะโหวตงานเขียนไปแล้วค่ะ หลับฝันดีค่ะ   โดย: กิ่งฟ้า 5 ตุลาคม 2556 1:54:52 น.

สวัสดีค่ะคุณพู่ อ่านแล้วประทับใจมากค่ะ newyorknurse   โดย: newyorknurse 5 ตุลาคม 2556 3:34:17 น.

อ่านแล้วคิดถึงเพื่อนเลยค่ะ มีแต่เพื่อนเก่า ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะคะ เราเพิ่งได้งานเมื่อวานนี้ ไม่ใช่ที่อยากทำ แต่ดีกว่าไม่มีอะไรเลย ลองดูซักตั้ง   โดย: Febie IP: 65.19.94.33 5 ตุลาคม 2556 6:06:54 น.

สวัสดียามเช้าครับคุณพู่   โดย: กะว่าก๋า 5 ตุลาคม 2556 7:01:21 น.

โห!!!! คุณพู่ พี่ตั้งใจอ่านมากกกกก อ่านมาเรื่อยๆ กินใจจริงๆค่ะ ยิ่งตอนท้ายๆ ที่สนามบิน นะ! คุณพู่เขียนสุดยอดมาก .... คำว่า ..เพื่อน.. ไม่ว่านานเท่าไรก็คือคำนี้เสมอนะคะ บางครั้งแทบไม่ได้เจอกันเลย เห็นก็อืมมม... เพื่อนฉัน แม้เธอหรือเขาจะเปลี่ยนไปแค่ไหนก็ตามทีเน๊าะ สำหรับเพื่อนใหม่ ก็ยังคงความหมายเดิมเช่นกัน คือคำว่า..เพื่อน.. ในความหมายเดียวกันเป๊ะ ! 555 ขอบคุณคุณพู่ที่ชมสาวน้อยคร่าาาา   โดย: tanjira 5 ตุลาคม 2556 8:13:45 น.

หวัดดีค่าพี่พู่ จำติดตาได้เลยไม่ว่านานแค่ไหน ตาดุนี่แหละ อิอิ เธอ ฉัน การที่เราได้มาเจอกันอีกครั้ง แม้ไม่สนิท แต่พอครั้งนี้ ก็รับรู้ถึงความอบอุ่นได้เหมือนกัน เพื่อนเก่า บางทีระยะเวลาห่างหายกัน แต่ความคิดถึงก็ยังสือถึงกันอยู่นะคะ อ่านแล้วยิ้มๆกับสำนวนงานเขียนแบบนี้เลย ^^   โดย: Rinsa Yoyolive 5 ตุลาคม 2556 8:57:56 น.

หากเพื่อนคนนั้น ได้อ่านบทความที่เขียนถึง ขอให้เธอรับรู้ไว้เถิดว่า ฉันยังคิดถึงเธอ เธอคือเพื่อนของฉัน และฉันคือเพื่อนของเธอ ตะพาบแห่งการรำลึกจริงๆ เลยครั้งนี้ เศร้าเมื่อคิดถึง เมื่อคิดถึงจึงยิ้มได้   โดย: Pikake 5 ตุลาคม 2556 9:59:15 น.

สวัสดีตอนเที่ยงครับ ภาพแจกันดอกไม้ชุดนี้ อ.เต๊ะและทีมงานmultiple blog พิถีพิถันมากนะครับ ลงทุนจัดแสงถ่ายทำถึง3รอบ รอบแรกแสงwarmwhite รอบ2 แสงหลอดประหยัด รอบ3แสงธรรมชาติ ไปๆมาๆหาดีไม่ค่อยจะได้สักรอบ555 ปล.ตอนนี้กินยาแก้ปวดหลังอยู่ เพราะยกแจกันก้มๆเงยๆมากไปหน่อยครับ วันนี้หิ้วมาฝากอีกแจกันครับ   โดย: multiple 5 ตุลาคม 2556 12:38:45 น.

อารมณ์มรการเขียนงานแบบที่คุณพู่เล่าไว้ในเม้นท์ ผมชอบนะครับ นึกถึงการเขียนในบางช่วงของตัวเองเหมือนกัน มันเหมือนกับคนที่ได้เก็บข้อมูลอะไรบางอย่าง แล้วถึงเวลามันก็ถั่งท้นเหมือนน้ำที่เต็มแก้ว ความคิดที่เต็มเปี่ยมก็ไหลลงสู่หน้ากระดาษหรือบนจอคอมได้อย่างรวดเร็ว บางวันที่เขียนไม่ออก คิดไม่ได้ นั่งเป็นชั่วโมง ยังไม่รู้จะเขียนอะไรเลยครับ 555   โดย: กะว่าก๋า 5 ตุลาคม 2556 12:49:34 น.

อ่านแล้วประทับใจจังเลย ขอบคุณอ้อมแอ้ม ที่ ตั้งโจทย์ ตะพาบ หัวข้อนี้ ได้รับรู้มิตรภาพเพื่อนเกา ดีๆมากมาย   โดย: เริงฤดีนะ 5 ตุลาคม 2556 13:43:12 น.

สวัสดีค่ะคุณพู่ ถ้อยคำเรียงรายเป็นกลิ่น ละมุนๆ เลยนะนี่..โอ้อ่านแล้วสั่นนนนนสะเทือนใจเล็กๆ ในความแตกต่างของเพื่อนกับ ชะตากรรม!! ที่แต่ละคนต้องแยกย้ายกันพบเจอหลังเรียนจบ แต่คำเพื่อนไม่ต้องเอ่ยเป็นถ้อยคำเยอะๆ แค่มองดวงตาเยี่ยวคู่นั้น ก็รู้สึกละ ^^ คราวนี้ได้เข้าไปอ่านงานเพื่อนๆตะพาบ หลายๆบล็อกโหได้ความรู้สึกหลากหลายมาก ได้ย้อนความรู้สึกไปสู่ยุคหินเก่าด้วย เอ้ยยๆ มะช่ายค่ะ บรรยากาศแห่งมิตรภาพด้วยเลย ง่ะดีนะได้รู้จักคุณพู่จากเฟสมา ไม่งั้นนนโอย งานนี้คิดตามไปกับอรรถรสของตัวหนังสือเลยเนี่ย สาวไร้ขา ที่นั่งรถเข็น ..คนนั้น!!คุณพู่ฝีมืออ่ะค่า^^ "อากาศยามเช้าบริสุทธิ์มันทำให้หัวใจสดชื่น และมันก็เป็นจริงค่ะ ... สดชื่นจริงๆ ด้วย .. อิอิ ช่ายเลยตามคุณพู่เขียนนคะ ง่ะมีความสุขมากๆค่าา   โดย: mastana 5 ตุลาคม 2556 14:10:56 น.

สวัสดีค่ะ สั้นๆ แต่ได้ใจความมากเลยค่ะ อ่านถึงประโยค สู้ๆ นะแล้วขนลุกซู่ คำสั้นๆ ที่มีความหมายมากมาย ทั้งยังเป็นกำลังใจดีเยี่ยมอีกต่างหาก สนุกดีค่ะ โจทย์นี้อ่านแล้วนึกถึงเพื่อนเก่าอีกหลายคน แล้วแต่ว่าในขณะนั้นใครโดดเด่นที่สุด ที่นึกถึงก็น้องซิวนี่แหละค่ะ ใจอ่อนกับน้องหมาเหมือนกันค่ะ ตอนเด็กๆ ผู้ใหญ่แถวบ้านย่าเคยให้ฉายาว่า หมาขาว เพราะชอบเล่นลูกหมามากเลยค่ะ เมื่อวานดูคลิปที่ผู้หญิง 3 คนเหยียบน้องหมาจนตาย ดูไปร้องไห้ไป หม่นหมองจิตตกไปเลยค่ะ ตอนกลางคืนต้องสวดมนต์แผ่เมตตาให้ ไม่รู้จะถึงรึเปล่า ขอบคุณที่แวะไปอ่านงานตะพาบนะคะ   โดย: ประกายพรึก 5 ตุลาคม 2556 15:07:29 น.

บางคนที่เสียอะไรไปโชคชะตามันก็พาให้เสียไปแทบทุกอย่างจริงๆ ในเรื่องดูเศร้านะครับ เสียแม้กระทั่งขา ชีวิตนี้มันก็น่าแปลกบางครั้งคนที่เรารู้สึกไม่ถูกชะตาตั้งแต่ที่เห็น แต่สุดท้ายก็ดันมาเป็นเพื่อนกันได้ แปลกดีเหมือนกัน^^ +   โดย: คุณต่อ (toor36 ) 5 ตุลาคม 2556 15:53:46 น.

อ่านแล้วมีรอยยิ้มเลยค่ะคุณพู่ ชอบจัง ละมุนดี ขออภัยที่เพิ่งมาตอบกลับนะคะ ช่วงนี้ยุ่งมากมาย บล็อกเราเองยังหมดสต็อกจะอัพแล้วเลยอะค่ะ เง่อ   โดย: สาวไกด์ใจซื่อ 5 ตุลาคม 2556 17:46:08 น.

เขียนได้ประทับใจจังเลยค่ะ น้องพู่ ออกแนวดราม่าหน่อยๆ แต่ซาบซึ้งค่ะ   โดย: Sai Eeuu 5 ตุลาคม 2556 23:17:25 น.

อ่านแล้วรู้สึกอินเหมือนเป็นเรื่องจริงเลยค่ะคุณพู่ บอกไม่ถูกเลย **** จริงๆแล้วหนึ่งชอบทางเหนือค่ะ ด้วยเป็นคนชอบภูเขาและต้นไม้ สมัยมหาลัยไปบ่อยจนหลังๆไม่ค่อยได้ไป ละมันก้เนิ่นนานมาถึงตอนนี้ กลับไปเที่ยวอีกครั้ง ยังรู้สึกได้ว่าเคยชอบมากแค่ไหน อยากไปเที่ยวอีกแบบ slow slow   โดย: AdrenalineRush 5 ตุลาคม 2556 23:57:52 น.

สวัสดียามเช้าครับคุณพู่   โดย: กะว่าก๋า 6 ตุลาคม 2556 7:02:04 น.

มาอ่านเพื่อนเก่าของบ้านนี้บ้าง เวลาเปลี่ยนไป อะไร ๆ ก็เปลี่ยนใจเยอะค่ะ แต่มิตรภาพยังคงอยู่เช่นเดิม เต้าหู้พี่ก็ชอบทานค่ะ แต่ถ้าติด ๆ กันทุกมื้อก็มีเบื่อเหมือนกันค่ะคุณพู่   โดย: เนินน้ำ 6 ตุลาคม 2556 9:21:09 น.

ผมจดเอาไว้เพระาอยากรู้ว่าปีนึงตัวเองอ่านหนังสือไปกี่เล่ม ตั้งเป้าเล็กๆว่า ปีละ 200 เล่มครับ ก็ทำได้ทุกปีเสมอมาครับ หลังๆอ่านเยอะเพราะอ่านหนังสือเด็กด้วยนะครับ   โดย: กะว่าก๋า 6 ตุลาคม 2556 22:18:01 น.

อ่านแล้วงงๆ แวะมาเยี่ยเจ๋ยเจ๋ย   โดย: ลั่นทมขาว 6 ตุลาคม 2556 22:24:59 น.

เป็นอีกหนึ่งตะพาบที่น่าประทับใจครับ ^^ เวลาที่เพื่อนเก่าได้กลับมาพบกันอีกครั้ง นอกจากภาพเก่าๆความประทับใจเก่าๆที่มีต่อเพื่อนคนนั้นจะกลับมาแล้ว ยังต้องรับรู้ความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นกับเพื่อนคนนั้นด้วย แต่การตอบรับความเปลี่ยนแปลงที่เห็นในทางบวกก็เป็นสิ่งที่เพื่อนต้องการเหมือนกัน โดยเฉพาะกำลังใจที่มีให้เพื่อนที่สถานะย่ำแย่ลงนั้นเป็นสิ่งสำคัญมาก ส่วนเพื่อนเก่าของผมที่เจอกันแล้วทักกันบ่อยที่สุดก็คงเป็น "อ้วนขึ้นนะแก" <<เลวมาก!   โดย: ชีริว 6 ตุลาคม 2556 23:03:20 น.

ซาบซึ้งกินใจจริง ๆ ตั้งแต่เริ่มต้นจนจบเรื่องเลยครับ คุณพู่แต่งได้ดีมาก ๆ อ่านแล้วนึกตามไปได้เลย เล่าเรื่องอดีต...ปัจจุบัน...พอจบแล้วมันรู้สึกอบอุ่นมาก ๆ @_@ ไม่รู้คนอื่นอ่านแล้วคิดยังไงนะครับ แต่ผมมองเห็นภาพ "อนาคตภายในใจ" ของเพื่อนทั้งสองเลยแหละ ^_^   โดย: ทุเรียนกวน ป่วนรัก 6 ตุลาคม 2556 23:17:54 น.

ได้ฟิลความเป็นเพื่อนกันมากมาย เพื่อนก็คือเพื่อน แม้ว่าเพื่อนจะเป็นยังไง และเวลาผ่านไปแค่ไหนเนอะ   โดย: เป็ดสวรรค์ 7 ตุลาคม 2556 0:41:31 น.

สวัสดียามเช้าครับคุณพู่   โดย: กะว่าก๋า 7 ตุลาคม 2556 6:41:12 น.

มากดติดตามบล๊อกน้องสาวเรียบร้อย ^^   โดย: Bigcrab 7 ตุลาคม 2556 8:29:35 น.

มาอ่านตะพาบค่ะพี่พู่ สวัสดีวันทำงานที่เริ่มเย็นๆค่ะ   โดย: ญามี่ 7 ตุลาคม 2556 10:49:32 น.

อปฺปมาทญฺจ เมธาวี ธนํ เสฏฺฐฺ รกฺขติ ปราชญ์ย่อมรักษาความไม่ประมาทไว้ เหมือนทรัพย์ประเสริฐสุด ดำเนินชีวิตอย่างมีสติแล้วจะไม่รู้จักคำว่า “ ประมาท “ ค่ะ (ขอบคุณภาพสวยจากคุณเศษเสี้ยว) มาอ่านงานตะพาบของคุณพู่ค่ะ อ่านแล้วคิดว่าเรื่องจริง แต่ปอป้าว่าเป็นเรื่องจริงของใครคนหนึ่งแน่ ๆ เลย ไลค์และโหวตให้ทันใดเอย...   โดย: พรหมญาณี 7 ตุลาคม 2556 10:51:21 น.

ทักทายวันจันทร์ค่ะคุณพู่   โดย: บาบิบูเบะ...แปลงกายเป็นบูริน 7 ตุลาคม 2556 12:46:47 น.

หนูดื้อตามมาอ่านตะพาบค่ะ ดีจังนะคะ อ่านแล้วดีจัง แอบหนีไปเที่ยวเกาะช้างมา ฝนตกทุกวันเลยค่ะ   โดย: กัปตันทีมฟุตบอลโรงเรียนไรมง 7 ตุลาคม 2556 14:08:28 น.

เรื่องราวน่ารักมากๆ เพื่อเพื่อน .. แต่ก่อนคำๆนี้ฮิตมากสมัยมัธยม คงเป็นเพราะเพื่อนจริงๆที่ทำให้มีรอยยิ้มอย่างมีสุขในวันนี้   โดย: ณ ขณะหนึ่ง 7 ตุลาคม 2556 20:20:51 น.

ขอบคุณนะคะคุณพู่ที่แวะไปทักทาย และขยายความงานตะพาบนี้นะคะ ใช่ค่ะ อากาศช่วงนี้ สว่างช้าแต่ต้องตื่น แอบง่วงเหงาหาวนอนมากเป็นพิเศษ แต่ต้องหักห้ามใจตื่น เพราะไม่งั้น เด็กๆ อาจตกรถโรงเรียนได้ ฮ่ะๆๆ ทางลำปางก็คงทั้งฝน ทั้งอากาศเย็นลงเนาะ รักษาสุขภาพจ่ะ   โดย: anigia 7 ตุลาคม 2556 21:20:29 น.

เพื่อนเก่า...อ่านงานเขียนแล้วก็นั่งระลึกถึงเพื่อนเก่า ๆ สมัียเรียน ทำไมไม่เคยเจอเพื่อนเก่าสมัยเรียนเลยนะ ไปไหนกันหมด หรือเป็นเพราะเราไม่เข้าพวกน้อ   โดย: ALDI 8 ตุลาคม 2556 2:37:41 น.

ทักทายสวัสดีครับคุณพู่ เช้านี้ที่เชียงใหม่ พอมีลมหนาวโชยมาบ้างแล้วครับ ลมหนาวพัดพาไปถึงทางโน้นบ้างแล้วยังครับ   โดย: ถปรร 8 ตุลาคม 2556 8:11:02 น.

นานๆ แวะเข้ามาซะที อ่าน entry นี้แล้วได้อารมณ์มากเลยค่ะ นึกเห็นภาพตามของเพื่อนในสมัยเรียน หักมุมมาที่สนามบินอ่านแล้วตื้อในอก นี่คือชีวิตจริง เพราะไม่มีอะไรแน่นอน ทำให้นึกถึงชีวิตของเพื่อนสมัยเรียนหลายคน ที่ตอนนั้นกับตอนนี้พลิกผันกันไปคนละเรื่อง   โดย: narellan 8 ตุลาคม 2556 9:40:48 น.

สวัสดีอีกรอบค่ะคุณพู่ เอ่อ...เราว่าที่คุณก๋าไม่รู้จัก เพราะเชียงใหม่ร้านเยอะเกินไปน่ะค่ะ ฮา เราเองถ้าเพื่อนไม่ชวน ก็ไม่รู้จักร้านนี้หรอกค่ะ   โดย: สาวไกด์ใจซื่อ 8 ตุลาคม 2556 15:52:30 น.

อ่านตะพาบงวดนี้จบพร้อมรอยยิ้มกว้าง ๆ เลยค่ะ ขอบคุณมากที่แวะไปสุขสันต์วันเกิดให้หวานใจเราชอบใจที่คุณนิดชมพี่ชายว่าเป็นคน friendly อัพบล็อกเสร็จก็หายศีรษะไปเลย มัวแต่ยุ่ง ๆ แล้วรีบปั่นบล็อกใหม่ฉลองเทศกาลเจ พออัพเสร็จก็แวะมาหา จะชวนคุณนิดไปไหว้เจ้าแม่กวนอิมที่ไหหลำค่ะ   โดย: haiku 8 ตุลาคม 2556 21:36:19 น.

แวะมาทักทายครับ ฮือๆ บ้านนี้ช่วงหลังๆ โดดตะพาบบ่อยจัง   โดย: คุณต่อ (toor36 ) 9 ตุลาคม 2556 23:39:39 น.

มาแว๊วค่าพี่พู่ ออนแอร์ก่อนคนแรก วันนี้ข้อความขอให้รีบทำรีวิวโรงแรมอีก อิอิ ไว้อาทิตย์หน้าตอนนี้ มารีวิวร้านพี่จินก่อนค่า มาแล้วค่า พบปะบล็อกเกอร์ ทั้งกินและเที่ยวในคราวเดียวกัน เป็นใครกันบ้างนั้น ที่บล็อกค่ะ อิอิ   โดย: Rinsa Yoyolive 10 ตุลาคม 2556 0:08:22 น.

อ่านแล้วเห็นภาพคำว่าเพื่อนเลยคุณพู่ ชอบบล๊อคนี้ค่ะ จังหวะเล่นสีที่ตัวหนังสือเยี่ยมเลย ดูไม่เลอะเว่อร์เกิน เน้นข้อความได้กำลังดีเลยค่ะ   โดย: schnuggy 10 ตุลาคม 2556 0:32:29 น.

มาอีกรอบค่าคุณพู่ บันทึกการโหวตเรียบร้อยแล้วค่ะ บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต JewNid Literature Blog ดู Blog Rinsa Yoyolive Travel Blog ดู Blog สายหมอกและก้อนเมฆ Photo Blog ดู Blog ป้าคาล่า Home & Gargen Blog ดู Blog กะว่าก๋า Dharma Blog ดู Blog ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 5 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น   โดย: schnuggy 10 ตุลาคม 2556 0:46:42 น.

สำหรับเพื่อน ร้ายอย่างไรก็ยังเป็นเพื่อนกันครับ   โดย: เศษเสี้ยว 10 ตุลาคม 2556 12:59:59 น.

มาเยี่ยมพี่พู่ และอ่านงานตะพาบค่ะ   โดย: sawkitty 10 ตุลาคม 2556 13:53:00 น.

วันเปลี่ยน คนเปลี่ยน ความรู้สึกก็เปลี่ยนนะคะ อีกา อ๊ายยเหมือนอุ๊ตอนเด็กเลยค่ะ เพื่อนๆ ก็ล้อ เพราะตัวดำ โตมาหน่อยเริ่มกินเยอะ เรียกอีอ้วนดำค่ะ เด็กๆ โกรธไม่ค่อยเป็น แป๊ปๆๆก็หายค่ะ พอโตหน่อยเริ่มไม่ไหวดำแล้วยัง ฮรี่ ก็ยังดำเหมือนเดิมค่ะ ว่าแล้วก็คิดถึงเพื่อนเก่าเหล่านั้นที่เคยล้อเล่นกัน สนุกสนาน ป่านนี้แล้วต่างคน ต่างไป แยกย้ายไมีครอบครัว เหลือเพียงแต่อุที่ยังเที่ยวสนุกไปวันๆ ล่ะค่ะ ว่าแล้วก็ไปเที่ยวเขาใหญ่ด้วยกันมั๊ยคะ เย็นนี้ที่เขาใหญ่ค่ะ ฝนตกทุกวัน อากาศเริ่มหนาวรักษสุขภาพด้วยนะคะ   โดย: maitip@kettip IP: 110.77.215.39 10 ตุลาคม 2556 16:07:17 น.