น่ารักมากมายเลยจ้าพี่พู่

น่ารักมาแต่เด็กเลยค่ะคุณพู่
ชอบรูปที่ยืนข้างรถน่ะค่ะ
ใส่รองเท้าส้นสูงของคุณแม่ชัวร์
สังเกตนะว่าเด็ก ๆ จะชอบใส่รองเท้าผู้ใหญ่
โดยเฉพาะส้นสูงนี่ชอบจริง ๆ
เห็นภาพเก่า ๆ แล้วก็อดจะนึกถึงความหลังไม่ได้ เป็นภาพความทรงจำที่ประทับใจไม่รู้ลืมนะคะ

สวัสดีค่ะ พี่พู่
ภาพเก่าๆ ตอนเด็กๆ เยอะมากเลยนะคะ
สา ไม่มีภาพตอนเด็กเล็กๆ เลยค่ะ
มีก็ตอนโตขึ้นมาหน่่อยแล้ว
ไม่ต้อง อธิบายเลย ภาพก็สามารถเล่าเรื่องราวในวันเก่าๆได้เอง
น่ารัก มากๆค่ะ
ไม่ได้มาทักทายก็ไม่เป็นไรค่ะ เจอกันในเฟสละกัน อิอิ

ขอให้มีความสุข สนุกกับงาน ในทุกๆ วันนะคะ ^^

ได้เห็นรูปคุณพู่ ตอนเด็ก ๆ น่ารักมาก ๆเลยค่ะ
แต่ละรูป สีหน้านี่แตกต่างกันออกไป
นางฟ้าดูไป อ่านไป ยิ้มตามไปด้วย

ไม่เบา ๆ ได้ถ่ายรูปกับดาราด้วย...

คุณพู่ตอนเด็ก ท่าทางจะชอบตุ๊กตุ่นตุ๊กตา
รูปที่มีตุ๊กตาอยู่ในมือ ยิ้มแป้นแล้นทุกรูปเลย น่ารักจริง ๆ

คุณพ่อคุณพู่ชอบถ่ายรูป คุณพู่ก็ชอบ แสดงว่าเชื้อไม่ทิ้งแถวจริง ๆ

ปล. มอง ๆไปข้าวหอมก็มีส่วนคล้ายป้าพู่อยู่เหมือนกันนะคะ

สวัสดีค่ะ..พี่พู่

ด้วยความที่ย้ายบ้านบ่อยๆ
รูปสมัยเด็กๆ ของหนึ่งหายเกลี้ยงเลยค่ะ

เด็กๆ สมัยนี้ดีหน่อยเนอะ
เข้าสู่ยุคดิจิตอลแล้ว
ถ่ายรูปได้ง่าย และสะดวกยิ่งขึ้น
แบบนี้ป้าพู่ต้องมีรูปข้าวหอมเก็บไว้เพียบแน่ๆ เลย

ดีค่า คุณ พู่ ..
โห มีรูปเก่าเยอะมาก ยุค ก่อนโน้น กล้องแบบฟิล์ม ใครมีเยอะ นี่สุดยอดเลย
พี่เองไม่มีเลย วัย เท่านี้ ..มีถ่ายไว้ สองสามรูป มีคนถ่ายให้ รักมากเก็บดิบดี ซะจนหาไม่เจอ หายไปเลย อิอิ ..

ลูกไม้หล่นไม่ไกล ต้น เป็นความทรงจำที่น่ารัก และอบอุ่น มากเลย อ่ะ..

สวัสดีค่ะน้องพู่ พี่กิ่งว่าสถานที่น้องพู่ถ่ายรูปคุ้นๆนะ อ้อองค์การป่าไม้ข้ามสะพานรัษฏาไปน่ะเอง อิอิ แต่พี่กิ่งไม่ค่อยได้ไปบ่อยหรอกค่ะ ภาพน้องพู่น่ารักมาแต่ตัวน้อยๆเลยนะคะ ดูหุ่นก็รู้ว่าอวบมาแต่เด็กๆเลย อิอิ

คุณแม่น้องพู่สวยจัง พี่กิ่งชอบภาพตอนเด็กๆแบบนี้มากเลยค่ะมันทำให้เรามีความสุขจริงๆเมื่อได้ดูภาพเหล่านั้แล้ว

ภาพเด็กๆของพี่กิ่งมีไม่กี่ภาพเพราะพ่อไม่ค่อยชอบถ่ายรูปและก็ไม่ได้สแกนเก็บไว้ด้วยก็เลยเอาภาพปัจจุบันของแม่มาลงค่ะ แหะ แหะ พอดีเข้าร่วมกิจกรรมรักแม่ให้โลกรู้ด้วยก็ขอควบ 2 งานเลยค่ะ

มีความสุขวันศุกร์ค่ะ

ตะพาบของพี่พู่น่ารักมากๆค่ะ ข้าวหอมสดใส น่าหอมจริงๆเลย

ข้าวหอมกะป้าพู่เหมือนกันตรงที่ขาวโบ๊ะไงคะ อิอิ


ตอนเด็ก ได้รับพรสวรรค์มาจากพ่อนี่เอง
พ่อชอบถ่ายรูป
พอพี่พู่โตมาก็ได้มาจับกล้องยาวนานถึง 10 ปีแล้ว
สุดยอดไปเลยค่า





ภาพเก่าช่วงเด็กๆ มีความประทับใจจริงๆค่ะพี่พู่
เห็นแล้วก็อดอมยิ้มด้วยไม่ได้ อิิอิ

สวัสดีค่ะคุณพู่

ว้าวววววว ภาพเก่าเล่าเรื่อง พูดถึงเรื่องความชอบ บางทีมันก็คงเป็นกรรมพันธุ์ พันธุกรรม หรืออาจจะเป็นสปีชี่ เพราะอย่างน้อย ๆ ในบ้านของเรา จะต้องมีคนหนึ่งคนที่ชอบถ่ายรูป

อย่างบ้านโอ๋เนี่ย น้าสาว สามคน ชอบถ่ายรูปมาก ทำให้โอ๋มีภาพตัวเองตอนเด็ก ๆ มากกว่าน้องชายจิ๊ดนึง เพราะพ่อกับแม่ไม่ชอบถ่ายรูป ตอนเด็ก ๆ พ่อยังบ่นกับน้องสาวเป็นประจำว่า "ถ่ายรูปทำไมเยอะแยะ เปลืองตังค์"

แต่เดี๋ยวนี้ มีกล้องดิจิตอล โอ๋ถ่ายรูปหลานสาวตัวน้อยไม่ถึงนาที ได้รูปเป็นร้อย พ่อฟังแล้วงง ๆ แต่พ่อไม่ว่าอะไร เพราะทุกครั้งที่เห็นหน้าหลานบนคอมฯ แล้วก็ชวนให้หัวเราะทุกที

พูดขึ้นมา ก็ชักอยากเขียนงานตะพาบซะแล้วจิ ต้องเร่งมือทำงานหน่อยแล้ว เผื่อคืนนี้มีเวลา จะได้ลองหาภาพที่เราชอบเอามาเล่าเรื่องบ้าง

ปล. ข้าวหอมน่ารักเนอะ มากรุงเทพฯคราวนี้คุณพู่คงได้กอดข้าวหอมจนหายคิดถึงแน่ ๆ

แวะมาอ่านตะพาบย้อนอตีดครับ

แป้นแล้น แก้มป่องมากเลยคะคุณพู่
น่ารักเนอะ
คล้าย ๆ ข้าวหอมเหมือนกันเนอะ

เด็กน่ารัก

น่ารักทั้งคุณป้า(คุณพู่) และ ข้าวหอม

อรุณสวัสดิ์ครับ


นั่งดูภาพ นั่งอ่านข้อความ
เผลอยิ้มโดยไม่รู้ตัว

คุณพู่อำตัวเองซะเยอะเลยนะครับ 555

แต่ต้องบอกว่าน่าอิจฉามาก
คุณพู่มีรุปเด็กมากมายเลย

ผมเองแทบจะไม่มีภาพในวัยเด็กเลยครับ

สิ่งที่อยากให้คุณพู่ช่วยดูแลก็คือ
อย่าให้ใครมาขู่ข้าวหอมนะครับ

เชื่อมั้ยครับ
เด็กบางคนกลัวผีเสื้อ
เพราะคำสอนคำขู่นี่ล่ะครับ

แล้วแก้ยากมากนะครับ

เหมือนผมเองที่กลัวผีมาก
กว่าจะแก้ปมตรงนี้ได้
ต้องรอจนเกือบแก่แน่ะครับ 555




ปล. งานตะพาบเมื่อวาน
ถือว่าเป็นโจทย์ที่เข้าทางครับ 555

10 ภาพนั้น รวมทั้งข้อความด้วย
อาจจะเป็นหนังสือเล่มใหม่ของผมครับ
หวังว่าปีนี้น่าจะเสร็จทันครับ

ประทับใจจริง ๆ
ภาพตอนเด็ก ๆ ของผมก็สีอย่างงี้เหมือนกันครับ
(ถ้าเกิดก่อนหน้านี้อีกนิด คงเป็นภาพขาวดำแล้วล่ะ 55)

มีรูปถ่ายกับพระเอกสรพงศ์ด้วย เท่มาก ^__^
ผมก็มีรูปถ่ายกับพระเอกกับเขาเหมือนกันครับ
แต่เป็นพระเอกหน้ากากเสือ ถ่ายที่แดนเนรมิต...ตอนนี้ปิดไปแหล่ว

รูปเก่า ๆ ช่วยทำให้นึกถึงคืนวัน...ที่ไม่อาจย้อนกลับ ได้ดีจริง ๆ ครับ

สวัสดีวันเสาร์ค่ะ พี่พู่
เรื่องโรคภัย ไม่ไกลตัวเราเลยค่ะ
ยิ่งโรคนี้นับวันจะเป็นกันมากขึ้น
ตอน สา พาแม่ไปที่ศูนย์ชล เจอหลายรูปแบบมาก
มะเร็งกล้ามเนื้อก็มีแปลกในความรู้สึก
หญิงสาว สวยด้วย เค้าบอกว่า เป็นทั้งตัว
เรียกว่ามีกล้ามเนื้อตรงไหนก็มีเชื้อทั้งหมด
เห็นแล้วก็เศร้าใจ

บางคนไปตรวจร่างกายประจำปี ตามแผน
เค้าก็เป็นในช่วงระยะเวลาก่อนที่จะถึงกำหนดตรวจ
เรียกว่าจะเป็นตอนไหนก็ไม่รู้เลย

โรคนี้ แม่ชีที่ แม่ สา เคยไปวิปัสนา
ท่านบอกว่า เป็นโรคที่เกิดจากเวรกรรม สา ก็เชื่อนะ
เพราะ แม่นั่งสมาธิ แผ่กุศลให้เจ้ากรรมนายเวร ทุกวัน
อาการก็ดีขึ้นมาเรื่อยๆ ตั้งแต่ครั้งนั้นเรื่อยมา สา ก็ทำบุญ
และแผ่กุศล มากขึ้นกว่าสมัยก่อน ทำบ่อยขึ้นทุกครั้งที่มีโอกาสค่ะ

วิธีป้องกันของ สา ก็คือ ทำใจให้สบาย ทำบุญ ทำทาน
ไม่เบียดเบียนใคร และอีกอย่างที่สำคัญ ความกตัญญูต่อ พ่อ แม่ นี่แหละคะ เป็นเกราะป้องกันชั้นดี ปกป้องเราได้ค่ะ

มายาวอีกแระ แหะๆ เพลินเลย
ขอให้มีความสุขในทุกๆวันนะคะ ^^

สวัสดีค่ะคุณพู่
ไม่ได้มาทักทายเสียนาน
วันนี้ขอมาชมภาพน่ารักๆที่ดูแล้วต้องยิ้มด้วยคนนะคะ ภาพแบบนี้เป็นภาพเล่าเรื่องราวจริงๆ
หนึ่งเองเสียดายมากที่ไม่มีภาพตัวเองตอนเด็กๆเหลือไว้เลย เพราะย้ายบ้านบ่อย หายไปไหนไม่รู้ คิดแล้วเศร้าใจจริงๆค่ะ

สมัยก่อนต้องรักจริงเท่านั้นครับสำหรับการถ่ายรูป สมัยกล้องฟิล์มถ้าบอกว่าถ่ายไป 3 ม้วนถือว่าเยอะมาก แต่เดี๋ยวนี้กดกันมันส์เลย แปบๆ เป็นร้อยแล้ว

ตอนเด็กหลายๆ เรื่องเราก็ไม่ค่อยรู้ พอโตขึ้นมาแล้วดูรูปเก่าๆ ได้ยิ้มเลยครับ

ดูแล้วอมยิ้มเลยค่ะ คุณพู่

^________^

สวัสดียามบ่ายค่ะน้องพู่ พี่กิ่งพาแม่ไปกินกันที่ภัตตาคารเรือนแพค่ะ บ้านน้องพู่อยู่แถวนั้นเหรอคะ อยู่ตรงไหนหนอ ฝั่งซ้าย ฝั่งขวาหรือว่าหน้า หลัง อิอิ

พี่กิ่งผ่านบ่อยน้า บางทีกลางวันชอบไปกินข้าวขาหมูตรงหน้าค่ายฯ ชื่อร้านอะไรพี่กิ่งคิดไม่ออกแล้วค่ะ แหะ แหะ แต่อร่อยมาก อยู่ติดถนนซุปเปอร์ค่ะ เดี๋ยวว่างๆพี่กิ่งนัดน้องพู่มาทานข้าวด้วยกันสักมื้อเนาะ อิอิ

มีความสุขวันหยุดค่ะ

ว้าววววคุณพู่ ตอนเด็กๆ น่ารักอย่างงี้นี่เอง

ตอนนี้ถึงได้น่ารักแบบนี้

ภาพเก่า แห่งความทรงจำ

สวัสดีค่ะคุณพู่ แปะไว้ก่อนนะคะ ไว้มาอ่านให้จบอีกทีค่ะ

แต่จะบอก่าภาพสุดท้าย ป้า หลานกินกันไม่ลงเลยค่ะ

แวะมาเยี่ยมในวันหยุด...สวัสดีครับ

ภาพถ่ายน่ารักมาก และบรรยายประกอบภาพได้เยี่ยมด้วย นะครับ

แหม..อิจฉาคุณพู่ มันน่าภูมิใจวัยเด็กตอนที่เคยถูกพระเอกตุ๊กตาทองหลายตัวอุ้มนี่แหละ อย่างนี้ต้องเอารูปนั้นไปขอลายเซ็นคุณลุงเอกที่วัดหลวงปู่โต สีคิ้วแล้วละครับ

แต่ทำไหมหนอ ไม่เอาภาพประทับใจตอนสามสิบปลายๆมาลงให้ดูกันบ้างเลย อิ อิ

เป็นภาพประทับใจที่ลืมไม่ลง และคงไม่มีวันลืมได้เลยนะคะคุณพู่
ภาพน่ารักมากๆ หลายๆอิริยาบถ ทั้งของคุณลูกและคุณแม่ น่ารักสุดๆ
น่าอิจฉาที่มีภาพเหล่านี้เก็บไว้เป็นอย่างดี
บางภาพสีซีด และลางเลือน แต่มันคงแจ่มชัดอยู่ในใจของแม่และลูกตลอดกาล

โอว+ มีแววดังตั้งแต่เด็ก สรพงษ์ได้อุ้มด้วย

ดูรูปแล้วยิ้มตามเลยค่ะ

ตอนเป็นเด็กน้อยคุณพู่เป็นเด็กตัวน้อยที่หน้าตาน่ารักจังเลยนะค่ะ ซักผ้าด้วยนี่โหมองแล้วแบบว่าเป็นเด็กผู้หญิงที่น่าเอ็นดูมากๆ เป็นที่รักในดวงใจของพ่อแม่และทุกคนครอบครัวอบอุ่นด้วยคำบรรยายที่น่ารักๆ ..เอนทรี่นี้แพมชอบมากๆเลยค่ะ^__^!!

บล็อกดอยช้างออนแอร์แล้วค่า
ซุ่มๆ ไปทำบล็อกมาหืดจะขึ้นคอ อิอิ
หากพร้อมแล้ว เราไปเที่ยวกันเลยค่า

มาดูด้วยบรรยากาศซอลฟๆ แบบดูซิรีย์เกาหลี
ชอบรูปที่ลอกไป นึกว่าเป็นเทคนิคพิเศษซะอีก
ได้รู้จักคุณพู่เพิ่มขึ้น จากรูปถ่ายน่ารักในวัยเยาว์ ที่มาแห่งการเป็นนักถ่ายรูป

อรุณสวัสดิ์ครับคุณพู่

บางครั้งก็คิดเล่นๆนะครับคุณพู่
ว่าอะไรกันหนอที่พรากความเป็นเด็กในตัวเราไปจนหมดเลย

ทุ่งมะขามหย่องท้องน้ำกว้างใหญ่สวยงามมมากครับคุณพู่ แต่ไกลเกือบหลุดอยุธยาไปแล้วนะ ก่อนหน้านั้นมีทุ่งลุมพลี สถานที่รบของพระนเรศวร มีอนุสาวรีย์พระนเรศวรและภูเขาทองด้วย สวยงามเหมือนกัน

ว้าววว คุณสรพงษ์ ชาตรี แต่ถ้าวัยขนาดคุณพู่ในรูปผมก็คงยังไม่รู้จักเหมือนกัน
เคยเจอตัวแกเป็นๆหนนึง ตอนไปวัดสรพงษ์ ที่โคราชครับ
ภาพถ่ายกับบุคคลที่ดังที่สุดของผมคงเป็น เอิ่ม... บีม D2B มั้งครับ แต่ถ่ายตอนยังเรียนอยู่คณะเดียวกัน ก่อนบีมไปเป็นนักร้องอะนะ
ส่วนคุณแม่ผมเคยถ่ายกับพี่มาร์ค เพราะภรรยาพี่มาร์คมาร่วมถ่ายรูปพี่ชายผมรับปริญญา (เรียน โทที่คณะวิทยาศาสตร์ จุฬา เหมือนกัน)
ตอนนั้นพี่มาร์คยังหล่ออยู่เลย ยังไม่เข้ามาสละชีวิตกับการเมืองหนักขนาดนี้

ภาพเก่าๆแสกนออกมาแล้วโทนแดงๆ จับเข้า Auto Exposure เลยครับ



แต่สีแดงก็สวยไปอีกแบบเนอะ ดูความหลังดี


ว่าแต่ภาพป้าพู่กับน้องข้าวหอมนี่ถ่ายห่างกันกี่ปีครับเนี่ย
/me หลอกถามแล้ววิ่งหนีไป

รู้แระข้าวหอมน่ารักเหมือนใคร พู่ตอนเด็กๆน่ารักจังเลย

อิจฉานะ พี่ไม่มีรูปตอนเล็กๆเลย รูปแม่อุ้มนี่ลืมไปได้เลย

มันเป็นภาพมีค่ามากเหลือเกิน......สวยงาม

อีกหลายวันครับคุณพู่

ลงมือเขียนเลยดีกว่า เป็นครั้งแรกที่มีเรื่องจะเขียนอยู่ในหัว เอิ้กๆ

ดีใจจัง ได้เห็นคุณนิดตอนเด็ก ๆ น่ารักมากไม่แพ้หลานข้าวหอมเลยค่ะ รู้แล้วว่าทำไมคุณนิดชอบถ่ายรูป แล้วถ่ายได้เก่งเหมือนใคร

คุณพ่อถ่ายภาพได้สวย แล้วอารมณ์ของภาพก็น่ารักอบอุ่นมาก เห็นภาพสีสีเปียแบบนี้แล้ว อารมณ์ nostalgia มาแบบเต็ม ๆ เลยค่ะ

อรุณสวัสดิ์ครับคุณพู่

เดี๋ยวคุณพู่ดูหลานสาวเอาไว้นะครับ
สักช่วงสองขวบเข้าสามขวบ

ช่วงนั้นน่ะครับ
เราจะรู้สึกแก่มากเลย 555

เด็กจะโตเร็วสุดๆเลยครับ

ผมว่าเด็กจะโตเร็วมากช่วงสามขวบเข้าสี่ขวบครับ
ดูชุดข้าวหอมก็ได้ครับคุณพู่
ถ้าโต ... จะโตเร็วในช่วงนี้เลยครับ

ขอให้อาหารถึง พักผ่อนถึง
ชีส นม เนยถ้าทานได้
รับรองสูงเร็วมากครับ

นยํ นยติ เมธาวี อธุรายํ น ยุญฺชติ
สุนโย เสยฺยโส โหติ สมฺมา วุตฺโต น กุปฺปติ
วินยํ โส ปชานาติ สาธุ เตน สมาคโม

ปราชญ์ย่อมแนะนำสิ่งที่ควรแนะนำ ไม่ชวนทำสิ่งที่มิใช่ธุระ
การแนะนำดีเป็นความดีของปราชญ์
ปราชญ์ถูกว่ากล่าวโดยชอบก็ไม่โกรธ ปราชญ์ย่อมรู้วินัย
การสมาคมกับปราชญ์จึงเป็นการดี

ดำเนินชีวิตร่วมกับปราชญ์อย่างมีความสุข ตลอดไป...นะคะ



ดูภาพเล่าเรื่องของคุณพู่แล้ว ดูไปต้องยิ้มไปด้วย
แต่ละภาพล้วนน่ารัก เล่าเรื่องได้มากมาย

ภาพคุณพู่ท้ายสุด ดูแล้วยิ้มกว้างเลย...ค่ะ

หลานข้าวหอม มีส่วนคล้ายคุณพู่ตอนเด็ก ๆ ...นะคะ

น่ารักดีจ้ะพู่ ชอบเกือบทุกภาพ เห็นแล้วรู้เลยว่า แก้วตาดวงใจเป็นแบบนี้เอง พ่อถ่ายรูปดีมาก เก็บไว้ดีด้วย... เห็นแล้วคิดถึงตอนเด็กๆ เนาะ พักนี้พี่ก็ชอบนั่งดูรูปเก่าๆ แต่อัลบั้มรวมตอนเด็กๆ แบบนี้ ส่วนมากอยู่บ้านแม่ ไปทีก็เปิดดู

ภาพถ่ายบางทีบอกไม่ได้ว่าสวยรึไม่สวย แต่ทุกภาพที่เราถ่ายมา เราตั้งใจเนาะพู่ เมื่อไหร่ได้ย้อนกลับไปดู เราก็ยังชอบ....

ไม่เป็นไรจ้ะ เข้าใจว่าพู่ยุ่งกับการงาน ไม่ว่ายุ่งขิงหรือยุ่งข่า...คุยกันเมื่อไหร่ก็เหมือนเดิมจ้ะ

มาขอบคุณคุณพู่สำหรับกำลังใจที่ส่งให้
ผ่านบล็อกคนข้างบ้านขวัญนะคะ อิอิ
ขวัญขอให้คุณพู่สนุกกับงานเช่นกันค่ะ..

น่ารักทั้งคุณป้า คุณหลานเลยค่ะ โห รูปเก่าๆ เยอะมาก อิจฉาอ่ะ คุณพ่อขยันถ่ายจังเลย แต่ก่อนถ่ายแล้วต้องล้างด้วย ไม่เหมือนสมัยนี้ เขาแซวกันว่าถ่ายรูปเอาไว้ลบ ก็เห็นจะจริง จะมีสักกี่ใบเชียวที่เราล้างมาเก็บไว้ดู แต่ละรูปบรรยายความเป็นมาของมันอยู่แล้ว เห็นแล้วก็นึกถึงตัวเองตอนเด็กๆ เหมือนกันค่ะ ดูไปยิ้มไป เฮ้อ คิดถึงอดีต
ขอบคุณที่แวะไปเยี่ยมนะคะ

น่ารักมากค่ะ ได้ถ่ายรูปกับพระเอกในดวงใจด้วย

อรุณสวัสดิ์ครับคุณพู่

โย จีธ กมฺมํ กุรุเต ปมาย ถามพลํ อตฺตนิ สํวิทิตฺวา
ชปฺเปน มนฺเตน สุภาสิเตน ปริกฺขวา โส วิปุลํ ชินาติ

ผู้ใดทำการโดยรู้ประมาณ ทราบชัดถึงกำลังของตน แล้วคิดการเตรียมไว้รอบคอบ
ทั้งโดยแบบแผนทางตำรา โดยการปรึกษาหารือ และโดยถ้อยคำที่ใช้พูดอย่างดี
ผู้นั้นย่อมทำการสำเร็จ มีชัยอย่างไพบูลย์

ใช้สติปัญญาและความรอบคอบ เพื่อความผาสุกในชีวิตตลอดไป...นะคะ

จำไม่ได้ว่าที่รูปเก่ามันแดงๆ

อะไรมันสลายไปหนอ?

แต่เก่า ก็มีเสน่ห์ดีนะครับ

น่าร้ากกกกก

น่ารักจังเลยนะครับผม อิอิ ^^

เราจะรู้ว่าพ่อแม่รักเราแค่ไหนตอนที่เราเป็นพ่อแม่นี่แหละครับ

ภาพต่างๆก็เกิดจากความรักนี่เอง เห็นความรักในสายตาของท่านตลอด

..............

ที่บ้านน้องสาวทะเลาะกับแม่ประจำ

อะไรที่อยู่ใกล้มักจะกระทบกระทั่งกันครับ

เป็นเรื่องธรรมดา อิอิ ^^

อรุณสวัสดิ์ครับคุณพู่

อรุณสวัสดิ์ครับคุณพู่

ตครญฺจ ปลาเสน โย นโร อุปนยฺหติ
ปตฺตาปิ สุรภิ วายนฺติ เอวํ ธีรูปเสวนา

คนใดห่อกฤษณาด้วยใบไม้ ใบนั้นย่อมพลอยมีกลิ่นหอมฟุ้ง
การคบหาเสวนานักปราชญ์ ย่อมมีผลเช่นอย่างนั้น

ใช้สติปัญญาในการเลือกคบมิตรเลือกสังคม ตลอดไป...นะคะ

โห..นั่งดูรูป ยิ้มตามเลยค่ะ
พี่พู่มีรูปตอนเด็กๆ เยอมากๆ เลยอ่ะ
แถมแต่ละรูป น่ารัก น่าชังทั้งนั้นเลย

อยากบอกว่า ตอนโตและตอนเด็ก
เหมือนกันเป๊ะ หน้าไม่ได้เปลี่ยนเลยล่ะ

รู้แล้วว่าข้าวหอมน่ารักเหมือนใคร ฮ่าๆ

อย่าเอาไอ้แป๊ดไปยัดปากเลยค่ะ
อันนึงหลายตังค์อ่ะ เสียดายยยย

บันทึกการโหวตเรียบร้อยแล้วค่ะ



บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
JewNid Literature Blog ดู Blog
พรหมญาณี Dharma Blog ดู Blog
ตาโตสุดสวย Food Blog ดู Blog
ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 3 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น

อรุณสวัสดิ์ครับคุณพู่

อั๊ยยะ มีงานตะพาบที่เก็บได้อยู่ อิอิ
พลาดคุณพู่ได้ไงนิ๊

โอะๆๆๆๆ อยู่ในอ้อมกอดพระเอกมากฝีมือ
อย่างคุณเอกสรพงษ์โด้ยยยยย

เวลาที่เรามาดูภาพเก่า
ทำให้อมยิ้ม นั่งตาเยิ้มระลึกถึงความหลัง
เป็นนานสองนานได้เหมือนกันนะคุณพู่
จินก็ชอบดูรูปเก่า ๆ
ยิ่งถ่ายไว้นาน ยิ่งชอบดูค่ะ

มันมีเรื่องราวให้นึกถึงตลอดเวลา
เมื่อก่อนเป็นกล้องฟิล์มเนอะ
คุณพู่สแกนเก็บไว้บ้างรึเปล่าคะ
จินสแกนเก็บภาพเก่า ๆ ไว้หลายภาพเลยค่ะ

เห็นด้วยกับคุณพู่เลยครับ
ผมต้องสอนลูกนะครับ
ว่าอย่าเห็นว่าเป็นความผิดเล็กน้อยเลยทำ

ไม่งั้นจะเคยตัวครับ

อรุณสวัสดิ์ครับคุณพู่

ช่วงนี้คุณพู่ต้องต่อสู้กับ "มลพิษทางเสียง"
ที่เกิดขึ้นจากคุณหมาข้างบ้านตลอดเลยนะครับ

แย่เลยนะครับ

ถ้าผมโดนแบบนั้นบ้าง
คงต้องเดินไปคุยกับเจ้าของบ้านนั้นแน่นอนครับ 555

แวะมาดูคนมีหมาข้างบ้านเยอะ

เอิ้กๆ

น่าเห็นใจชะมัดคุณพู่

ตอนเด็กๆ คุณพู่น่ารักจัง ดูแล้วยิ้มตาม
เวลาเอารูปเก่าๆ มาดูแล้วมีความสุขนะคะ
คุณพ่อตอนหนุ่มๆ ชอบถ่ายรูปเหมือนกัน
มุดเข้าใต้เตียงล้างฟิลม์เองด้วย
แต่ลูกไม่ได้เชื้อพ่อมาเลย

เห็นรูปคุณพู่หลายรูปแล้วนึกถึงตัวเองตอนเด็ก
อย่างทำกับข้าวกับซักผ้า เด็กผู้หญิงน่าจะเป็น
กันทุกคนหรือเปล่า แบบชอบทำตามผู้ใหญ่
แล้วชอบเอารองเท้าส้นสูงของแม่มาใส่ ^^
เสื้อผ้าสำลีตัดแบบกิโมโนที่คุณพู่ใส่
เหมือนกับเด็กสมัยก่อนต้องมีใส่กันตอนหน้าหนาว
หรือเปล่า...เพราะจำได้ว่าตอนเด็กๆ
แม่ก็ตัดให้ใส่หลายตัวเลยล่ะค่ะ

ขอเิชิญร่วมสนุกในโอกาสครบรอบ 2 ปีบล็อก Rinsa Yoyolive



มิตรภาพของฉันเริ่มต้นที่นี่

เช่นเคยที่รินมีรางวัลให้ร่วมสนุกกันด้วยนะคะ
เชิญที่บล็อกได้เลยค่า

ชอบจังเลยค่ะ เวลาเห็นภาพเก่า ๆ โชคดีที่คลิกเข้ามาหลังจากที่ช่วงหลังจะอัพบล็อกแค่เดือนละครั้งเอง

เข้าใจละที่คุณพู่ชอบถ่ายรูปเพราะเห็นรูปแล้วมันที่ที่มานี่เอง

เห็นคาถาอดทน ข่มใจในเพชของคุณพู่
ทั้งขำ ทั้งเห็นใจ 555
เออเนอะ..ใครไม่เจอกับตัวไม่รู้นะเนี่ย
แล้วบ้านหลังอื่นที่อยู่ในละแวกนั้นละคะ
ไม่มีใครออกมาโวยบ้างเหรอ

แล้วเจ้าของเค้าไม่รำคาญบ้างรึไงนะ
อย่างน้อยก็ใจเค้าใจเรา ว่ามั้ย
เป็นจินหาอะไรเขวี้ยงเตือนบ้างแล้ว 555

ช่วงนี้ขยันค่ะ
พลังกาย พลังใจ ในการอัพบล็อกกลับมาแล้ว
ช่วงก่อนมีเรื่องให้ไม่ค่อยสบายใจนิดหน่อยค่ะ
จุกจิกหลายเรื่องกวนใจ ทำให้อัพหนี อัพหนี
ไม่ก็อัพแล้วหายหัว ไม่ค่อยไปทักทายใคร

เด่วนี้อัพโลด อัพเร็ว ฮี่ๆๆ

หนูพู่ น่ารักจังเลยค่ะ ตอนเด็กแม่โสมหน้าตาเฝ่ยมาก ตอนเป็นวัยรุ้นสัก 11-12 น่ารัก พอ 13-14 น่าเกลียดต่อเนื่อง 15> สวยขึ้นมาตลอด อิอิอิอิิิอิอิอิอิิิอิอิิอิ


ด้วยความคิดถึง จึงมาหานำรักมาให้
มีดอกไม้มาฝาก ผูกโบว์รักร้อนเอาไว้