ใช่ ... ฉันอ่านจากตัวหนังสือน้อยๆ ที่เขาตั้งใจเขียนมาในโปสการ์ด เพียงแค่สองบรรทัดเท่านั้น มันสั้นซะจนฉันคิดว่า ... เขาขี้เกียจเขียนหรือเปล่า?แต่นั่นเป็นเพราะฉันคิดอย่างนั้นในตอนแรกที่ได้รับโปสการ์ด ... ของเขาหรอกเพราะในวันนี้ ฉันพอจะเข้าใจแล้วล่ะว่า ทำไมเขาคนนั้น ถึงเขียนมาแค่นั้น ปายสวย ... ถ้ามองด้วยใจ อยาก เอาใจ คุณมามองด้วยจัง แต่นั่นมันนานแค่ไหนแล้วล่ะ ที่ฉันได้รับโปสการ์ดใบนี้จาก เขา ... เขาที่เคยคิดว่า จะเอาใจฉันไปมองด้วย ... 2 ปี 3 ปี หรือว่า 4 ปี ไม่ใช่หรอก ... มันยาวนานกว่านั้นนัก นานจนที่ฉันจำไม่ได้แน่ว่าเมื่อไหร่ .. เขา ผู้ชอบเดินทางเป็นชีวิตจิตใจ พูดแค่อย่างเดียวว่าอยากเจอกับผู้คน อยากเจอสิ่งที่เขาตามหา โดยสิ่งนั้นเขาเองก็ไม่รุ้ว่ามันคืออะไร ... แปลกไหมล่ะฉัน ... ชอบเดินทางบ้าง แต่คงไม่ใช่การแสวงหา สิ่งที่อยู่ข้างนอก หรือจับต้องไม่ได้ .. เพราะฉันเชื่อว่า ความสุขมันอยู่ข้างใน --- ถ้าเราไม่มีความสุขเสียตั้งแต่ข้างใน แล้วเราจะเชื่อได้อย่างไรว่าภายนอกมันจะมีความสุขรอคอยเราอยู่ และฉัน ... ก็ไม่จำเป็นต้องแสวงหาสิ่งใด เพราะฉันก็ได้ในสิ่งที่ฉันอยู่กับมันแล้วเป็นสุขใจ และได้แสดงความเป็นตัวเองแบบไม่ปิดบัง บ้าน ... พท.ของฉัน ที่ที่ฉันอยู่ด้วยแล้วสบายใจ มีความสุข โดยที่ไม่ต้องไปเดินทางหาให้เมื่อย เพราะฉะนั้น ฉันเชื่อว่าถ้าหาก เขา เหนื่อยจากการเดินทาง ก็ขอให้สบายใจกับการมาพักผ่อน ที่บ้าน .. ได้เสมอ ฉันเดินไปหยิบกล่องไม้เล็กๆ ออกมาจากลิ้นชัก .. ในนั้นมีโปสการ์ดอีกหลาย ๆ ใบ จากเขาส่งมายามที่เขาเดินทางไปไหนต่อไหน เขามีความสุขของเขา ฉันก็มีความสุขของฉัน แต่เราก็รักกันได้ล่ะนั่น มันคงไม่แปลกใช่ไหม ?เพราะเราต่างมีพื้นที่ส่วนตัวของกันและกัน นั่นต่างหากล่ะที่สำคัญ .. ที่เรายังคงรู้สึกดีให้กันเสมอมา...
แวะมาทักกันจ้าคุณพู่เขาคนนั้นมีตัวตนจริงหรือเปล่าคะ
สุขสดชื่นแจ่มใสในวันหยุดสุดสัปดาห์นะคะคุณพู่
วิสกี้ได้อ่านได้รับรู้เกี่ยวกับเรื่องปายมามากมายนะคะ เค้ามาดังก็ตอนวิสกี้ย้ายมาต่างแดนแล้ว นึกอยากไปสัมผัสบ้างเชียวค่ะ