|
|
 |
| | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 |
| 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 |
| 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
| 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
| 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | |
|
|
 |
11 มกราคม 2556
|
|
|
|
|
:: ถนนสายนี้มีตะพาบ กม. 72- ณ บ้านเช่าหลังสุดท้าย ท้าย ซ.4 ::
ทำความเข้าใจก่อนอ่าน
1.แบบว่าเพิ่งเคยหัดเขียนเรื่องยาวอย่างนี้เป็นครั้งแรก อ่านแล้วเข้าใจไม่เข้าใจก็จงเข้าใจนะค่ะว่า "อ่านแล้วงง"
2. กรุณาอ่านแบบรอบเดียวจบเพราะว่าอ่านมากรอบอาจจะงงกว่าปกติได้
3. อ่านแล้วไม่เข้าใจ อย่าได้ถามผู้เขียนเพราะตอนนี้ผู้เขียนก็งงไม่แพ้ท่านเหมือนกันค่ะ
4.ใครใคร่อ่านก็อ่าน ใครไม่ใคร่อ่านเพราะเห็นมันยาวก็ไม่ว่ากันค่ะ เพราะสิทธินั้นทุกคนได้ตามต้องการค่ะ
5. ใครอ่านหรือไม่อ่านว่ากันไม่ได้ แต่ว่าอย่าหมดรักคนเขียนก่อนนะค่ะไม่งั้นมีเคือง
**************
หมู่บ้านธนาดล .. เป็นหมู่บ้านขนาดกลาง ผู้อาศัยก็เป็นชนชั้นกลางทั่วไป ... ผู้คนที่อาศัยก็จะคุ้นหน้าคุ้นตากันดี
ฉันมาอยู่ที่หมู่บ้านนี้นานหลายปีแล้ว ชอบใจในความเงียบสงบ ไม่มีเสียงอันใดรบกวน จะมีก็แต่วันที่ขยะมาเก็บเท่านั้นล่ะ ทำลาย ความสงบอันดีที่ฉันชอบนักหนา ขยะมา หมาก็เห่า และบางครั้งก็จะหอนด้วย อันนี้ล่ะฉันล่ะเกลียดนักมันหอนโหยหวนจนน่ากลัว
บ้านเช่าหลังสุดท้าย ท้ายซอย 4 บ้านที่หลายๆ คนบอกว่าน่ากลัวที่สุด เพราะเป็นบ้านที่ค่อนข้างตั้งห่างจากบ้านอื่นๆ หน้าปากซอย เพราะว่าด้านหลังยังพอมี พท.อยู่บ้าน เห็นว่าเจ้าของโครงการ ยังปล่อยว่างเอาไว้เพราะว่ายังไม่มีโครงการสร้างบ้านเพิ่ม
สำหรับฉันล่ะชอบเลยนะเพราะว่ามันเงียบดี แม้ว่าจะเป็นแค่บ้านเช่า แต่ฉันก็รักมันเหมือนบ้านของตัวเอง จะไม่ให้รักได้ยังไง .. บ้านไม้หลังไม่ใหญ่ไม่โต ... แต่มีสวนเล็กๆ อยู่ด้านหน้าและด้านข้างตัวบ้าน ตั้งแต่ฉันเข้ามาก็ไม่ได้ปรับเปลี่ยนอะไรเลยกับที่นี่เพราะฉันชอบที่นี่ ฉันรักและก็จะไม่ย้ายไปไหน แม้ว่าใครๆ ก็บอกว่า มันน่ากลัว ... ไม่เห็นน่ากลัวเลย ออกจะดี เงียบ สงบ ฉันชอบ
***********
"ไอ้ปื๊ด ... ไปเลยแก ไปเอา "ของ" ที่พี่ดอนเอาไปซ่อนสิ"
นายเอ๋ หนุ่มวัยรุ่นต้นๆ 20 บอกรุ่นน้อง ไอ่ปื๊ด
" เฮ้ย เอ๋ แกจะให้ไอ้ปื๊ดไปเอาจริงเหรอว่ะ"
นายชล เพื่อนหนุ่มรุ่นเดียวกันถามนายเอ๋อย่างไม่แน่ใจ
" แน่สิว่ะ ... ทำไมแกไม่อยากได้เหรอไอ้ชล" นายเอ๋ถามนายชลอย่างไม่สบอารมณ์
" ก็แบบว่าแกจะให้ไอ่ปื๊ดไปเอาได้ยังไงว่ะ ก็ที่นั่นอ่ะ .... "
ยังไม่ทันที่นายชลจะพูดต่อให้จบประโยค นายเอ๋ก็ต้องรีบตัดบทก่อน
" เฮ้ย ทำไมที่นั่นมันทำไม ที่นั่นมันก็ที่ซอ่นอย่างดีไง ไม่งั้น
พี่ดอนเค้าจะเอาไปซ่อนหรอกเหรอ .. แกพูดเหมือนไม่อยากได้"
ไอ่ปื๊ดมองหน้าลูกพี่สองคนสลับกันไปมา ... แล้วก็ด้วยเพราะต้องการ
ถูกรับเข้ากลุ่มผองเพื่อนก็เลยตัดสินใจ พูดออกไป
" ธ่อพี่ ไม่ว่าจะยังไง พี่ๆ อยากได้อะไรบอกปื๊ด .. เดี๋ยวปื๊ดเอาให้
ไม่ว่าจะขึ้นรถ ลงเขา ถ่ายสำเนาเอกสาร เดินทางไปหายาปริก .. ระรี้ระริก
ไปหาน้องอ้อย ... ปื๊ดรับรองทำให้หมดเลยจ้า"
ไอ้ปื๊ดพูดออกไปตามประสาเด็กหนุ่มขี้เล่นไม่คิดมากอะไร นี่ล่ะมั้ง
นายเอ๋ก็เลยอยากลองให้นายปื๊ดทำภารกิจแรกดู ... ว่าจะสำเร็จพอจะรับ
เข้ากลุ่มได้หรือเปล่า ...
" ได้เมื่อแกพูดอย่างนี้แล้ว ... คืนนี้ แกไปเอา "ของ" นะ
แกรู้จักบ้านหลังเล็กๆ น่ารักท้ายซอย 4 ได้หรือเปล่า นั่นล่ะที่ซ่อน
ที่แกจะต้องเข้าไปในบ้าน ที่สวนหน้าบ้านตรงใต้ต้นปาล์มจะมี
กระถางดอกกุหลาบให้แกยกกระถางออก ของอยู่ที่นั่นล่ะ "
" ปื๊ดรู้จักบ้านหลังนั้นนะพี่ เพราะว่าก่อนหน้านี้ปื๊ดปั่นจักรยาน
สำรวจทุกซอยเลย แหม่ แหล่งหากินทั้งนั้นแถวนี้ ได้เลยลูกพี่
แต่ว่าบ้านหลังนั้นอ่ะ ไม่ใช่ว่าเจ้าของเป็นตำรวจหรอกนะ
ปื๊ดยั่งเป็นพวกกลัวตำรวจขึ้นสมอง เจอทีไรแข้งขาเป็นได้สั่นทุกทีสิน่า"
เจ้าปื๊ดบอกเล่าให้ว่าที่ลูกพี่เข้าใจ .. ไม่วายเวลาพูดถึงตำรวจ
ก็เสียงสั่นอย่างช่วยไม่ได้
" อิธ่อ .. ไอ้ปื๊ดขี้ป๊อดดดดดดดดดดดดดดดดดด"
นายเอ๋แอบเยาะเย้ย
" โธ่พี่ก็ .. ถ้าพี่เจออย่างปื๊ดก็จะกลัวแหละ เมื่อลูกพี่ ต้องการ ปื๊ดจัดไป"
****************
คืนนั้นปื๊ดเตรียมตัวมาอย่างดี ... เมื่อทุกอย่างพร้อมรอเวลา เลยเที่ยงคืนไปนิดหน่อย ก็ได้ฤกษ์ ปั่นจักรยานไปซ่อนไว้ที่ต้นไม้ใหญ่ ก่อนจะถึงบ้านเช่าท้ายซอย 4 ... ปื๊ดก็ตัดสินใจเดินเข้าไปยังบ้านเช่า
ตัวบ้านเล็ก กระทัดรัด ... ปื๊ดคิดเล่นๆ ว่าถ้าบ้านหลังนี้ .. เป็นบ้านของเขากับแม่ก็คงดี เพราะแม่ก็บอกว่าชอบบ้านหลังเล็กๆ น่ารัก มีสวน เขียวร่มรื่น อยู่บ้านคงสนุกเพราะแม่ชอบปลูกต้นไม้ดอกไม้ ทำขนม ปื๊ดคิดไปถึงสมัยที่เขากับพ่อแม่ยังอยู่พร้อมหน้าพร้อมตา แต่ดูเหมือนว่า ... ปื๊ดคิดไปไกลเสียแล้วเขาก็เรียกสติกลับคืนตัวเองพร้อมกับบอกตัวเองว่า ... มั น ไ ม่ มี ท า ง เ ป็ น ไ ป ไ ด้ ห ร อ ก ...
ครอบครัวอบอุ่นนี่อ่ะ พ่อเขาหายไปไหนไม่มีทางที่ใครจะรู้ เขาหายไปนานหลายปีแม่บอกเขาแค่ว่า " ก็พ่อเอ็งหนีไปกับเมียน้อยนั่นล่ะ " คิดถึงตรงนี้ปื๊ดก็บอกตัวเองว่า ไม่เอาล่ะ ไม่สนใจดีกว่า ทำงานตรงหน้า หาเงินเข้ากระเป๋าดีกว่า เผื่อลูกพี่เค้าวางใจ จะได้ให้งานอะไรที่มันใหญ่กว่านี้ เงินเข้ากระเป๋า ชีวิตคงจะดีขึ้น
ว่าแล้วปื๊ดก็เริ่มปีนป่ายข้ามรั้วเหล็กเข้าไปยังสวนที่บ้านเช่า สายตาเขาต้องสอดส่ายมองให้ดีว่าเจ้าของบ้านคงไปนอนแล้ว เพราะว่าที่บ้านทั้งหลังปิดไฟหมดแล้ว สำคัญเลยต้องมองดีๆ ว่าไม่มีหมาอยู่ที่นั่นด้วยนะไม่งั้นไอ้ปื๊ดตายแน่ๆ แม้ว่าตัวเองจะเข้ามาสำรวจบ้านหลังนี้ ก่อนหน้านี้ก็ตาม แต่ว่าก็ยังไม่วายระแวงอยู่ดี ... แต่เมื่อสำรวจกันจริงๆ ก็ไม่มีอะไรน่าห่วง ตานี้ล่ะ ปื๊ดต้องมองหา กระถางกุหลาบใต้ต้นปาล์ม
มันไม่ยากแฮะ เพราะว่าปื๊ดแค่เดินไปไม่กี่ก้าว ก็ถึงเป้าหมาย เขามองเห็นกระถางกุหลาบ ... ง่ายแฮะ เขายกกระถางขึ้น แล้วก็เห็นว่ามีถุงพลาสติกที่ข้างในมีซองจดหมาย เล็กๆ อยู่ข้างในนั้น เขาวางกระถางลงแล้วหยิบเจ้าถุงพลาสติกที่ว่า ใส่กระเป๋าสะพายที่เขาเอามาด้วย พร้อมกับยกกระถางวางกลับคืนที่เดิม แล้วก็รีบปีนออกมาบ้านนั้นทันที
-----------------------------------------
" พี่ๆ ลูกชายพี่ ปีนเข้ามาบ้านเราอีกแล้วนะ" บัวบอกกับสามีของเธอ
" เอาน่าบัว ... เด็กมันก็เป็นเด็กอ่ะนะ มันก็คงไม่รู้อะไรหรอก"
นายฤกษ์ผู้ชายตัวโตวัยใกล้ 50 บอกกล่าวกับหญิงสาววัยละอ่อน วัยที่ใครๆ ก็บอกว่า ผัวหนุ่ม เมียสาวไม่น่าจะลงเอยด้วยกันได้เลย
" เมื่อไหร่นะ ... ที่ใครๆ จะเลิกมายุ่งกับเราสักที "
บัวยังบ่นไม่เลิก จนอีกฝ่ายก็ต้องพูดอีกทีให้เธอมั่นใจว่า ก็ต้องปล่อยไปนั่นแหละ
---------------------------
วันรุ่งขึ้น .... ไอ้ปื๊ด นายเอ๋ และนายชล นั่งสุมหัวกันอยู่ที่เก้าอี้ใต้ต้นหูกวางใหญ่ที่สนามเด็กเล่นในหมู่บ้าน
ดีว่ะไอ่ปื๊ด .. แกกล้ามากที่เมื่อคืนไปเอา ของ มาได้สำเร็จ
นายเอ๋เอ่ยปากชมไอ่ปิ๊ด
ไม่ยากอ่ะพี่ ... แบบว่าปื๊ดทำได้ ขอให้พี่บอกปื๊ดมา ปื๊ดจัดให้เสมอ
ปื๊ดพูดอย่างสบายใจ เพราะเชื่อในความสามารถของตัวเองเป็นยิ่งนัก
แล้วแกไม่เจออะไรในบ้านเลยเหรอปื๊ด นายชล เอ่ยปากถามปื๊ดอยากสงสัย
ไม่เห็นมีอะไรหนิพี่ ... ปกติธรรมดา เจ้าของบ้านก็ปิดไฟมืดมิด
หมาก็ไม่มีสักตัว ทำงานง่ายจะตายไป อย่าบอกนะว่าพี่ทั้งสองคนกลัว
เปล๊า .... นายเอ๋ และนายชลรีบปฏิเสธ
จะไปกลัวอาไร้ ไม่มี๊ แกทำสำเร็จอย่างนี้แล้ว ก็ดีแล้ว งวดหน้ามีงานใหม่อีก แกไปจัดการได้เลย"
นายเอ๋ เอ่ยปากแล้วก็แยกวงจากไป ...
*****************
ปื๊ด ... กลับมาบ้านตอนเย็น เห็นแม่กำลังหิ้วหม้อรามชามไหเตรียมตัวออกไปขาย ของ ที่ตลาดตอนเย็น ปื๊ดก็วิ่งเข้าไปช่วยขน นางน้อยเห็นอย่างนี้แล้วก็ได้แต่ยิ้ม เพราะเธอรักปื๊ดเป็นดั่งดวงใจ แม้ว่าบางทีปื๊ดอาจจะเกเรไปบ้างแต่เธอก็คิดว่าเขาเป็นลูกผู้ชาย จะมีดื้อบ้างอะไรบ้างก็คงเป็นธรรมดา จะโทษใครไม่ได้ก็เพราะเธอเลี้ยงลูกคนนี้มาด้วยตัวเองคนเดียว ของก็ต้องค้าขาย ไม่ทำก็ไม่ได้อดตายกันทั้งคู่ ถ้าจะโทษว่า ลูกชายเธอเกเรนักเธอก็ต้องโทษสามีของเธอนั่นสินะ
" วันนี้อยู่บ้านหรือปื๊ด .. ไม่อยากจะเชื่อเลยจริงๆ " นางน้อยแซวลูกชายหัวแก้วหัวแหวน
" ธ่อแม่ ปื๊ดก็ไม่ได้ออกไปไหนบ่อยๆ หนิ ถ้าออกไป ตอนเย็นปื๊ดก็อยู่บ้าน
เป็นเด็กดีของแม่ตลอดนา ... " พูดแล้วปื๊ดก็วิ่งมากอดแม่
" ทำมาอ้อนนัก เดี๋ยวเหอะ ... ว่าแต่ว่าเมื่อคืนนี้อ่ะ แม่กลับมาดึก
ก็เรียกอยู่เป็นนานไม่ออกมาเพราะแม่ซื้อโจ๊กเจ้าดึกที่ชอบมาด้วย ว่าจะชวน
ออกมากินกัน ออกไปไหนหรือเปล่าล่ะนั่น" นางน้อยแอบทำเสียงดุ เสียงเขียว
" เปล่านะแม่ .. ปื๊ดไม่ได้ไปไหน ก็นอนแหละแต่อาจจะหลับลึกไปหน่อย
เลยไม่ได้ยิน เออ แม่จ๋า หลายวันก่อนน่ะปื๊ดปั่นรถจักรยานเที่ยวเล่นในหมู่บ้านโน้นเข้าซอยนั้น ออกซอยนี้ เข้าไปก็ไปเจอบ้านหลังเล็กๆ ... หลังหนึ่งแม่ เป็นบ้านไม้ น่ารักดี ปื๊ดนะ คิดไว้ว่าถ้าเราอยู่พร้อมกันหมด คงดีเน๊าะบ้านหลังเล็กๆ และเราพ่อแม่ลูก "
ปื้ดทำหน้าฝันเฟื่อง ไปตามประสาคนช่างพูดช่างฝัน
นางน้อยได้ยินลูกชายพูดแล้ว .. ก็ถามว่า ...
" หมู่บ้านไหน บ้านหลังไหน" ... เสียงนางน้อยเข้ม ถามลูกชายของเธอ
ปื๊ดก็อธิบายให้แม่ฟัง แต่ไม่ได้บอกรายละเอียดว่าแอบไปทำอะไรมา
นางน้อยได้ยินลูกชายพูดถึง บ้านหลังนั้น เธอก็ตกใจ ..... แต่หลังจากนั้นเธอก็บอกกับปื๊ดว่า
" ปื๊ด จำคำแม่ไว้นะว่า ปื๊ดจะต้องห้ามไปหมู่บ้านนั้นอีก แล้วอย่าได้เข้าไป
แถวบ้านนั้นอีกจำคำแม่ไว้ ... ถ้ารักแม่ ต้องเชื่อแม่เข้าใจไม๊ "
นางน้อยพูดทิ้งท้ายไว้แค่นั้นก็รีบออกจากบ้านไปโดยไม่ทิ้งเวลาให้ปื๊ดได้ถามคำถาม ที่ตนสงสัยเลย
.............................
นางน้อย ... หลังจากแยกจากลูกชายแล้ว เธอก็ได้แต่นั่งคิดถึงเรื่องที่ปื๊ดเล่าให้เธอฟัง เธอหลับตาลงอย่างอ่อนล้ากับสิ่งที่เธอเพียรเก็บซ่อนมา นานหลายปี .... ปื๊ดมักจะชอบฝันและก็มักชอบคุยอยู่เสมอๆ ว่าถ้าครอบครัวเราอายู่พร้อมหน้าพร้อมตามันคงดี แต่มันคงเป็นไปไม่ได้หรอกลูกเอ๊ย .... เพราะว่าเราเป็นคนที่เหลืออยู่เราก็ต้องสู้กันต่อไป ส่วนไอ้ผู้ชายคนนั้น ไอ้สารเลวที่ทำร้าย ตบตี ด่าทอคนนั้นเค้าก็ไม่สามารถออกมาทำร้ายเธอได้อีกแล้ว ที่ใครต่อใครพูดกันว่าพ่อปื๊ดหนีไปกับเมียน้อยแล้วทิ้งสองแม่ลูกไว้ไม่มาดูดำดูดีน่ะ มันก็จริงเพียงส่วนเดียวเท่านั้นหรอก แต่ว่า ... อีกส่วนก็คือ ... เธอรู้ดีว่าเขาไม่ได้หนีแบบทิ้งเธอกับลูกไว้หรอก แต่ว่าเป็นเพราะเธอนี่เองล่ะเป็นคน เลือกให้สองคนนั้นเดินออกไปจากชีวิต ของเธอกับปื๊ดเอง ...
บ้านหลังนั้น .... ยังคงเป็นบ้านหลังงาม ... ที่เจ้าของได้เข้าไปทำการตกแต่งดูแลเพียงอย่างเดียว แต่ว่าไม่สามารถอยู่ได้ แม้แต่การปล่อยให้เช่าในราคาถูกก็ยังไม่สามารถรั้งผู้เช่าอยู่ได้เลย ไม่บอกก็รู้ว่าหลายๆ คนก็คงจะเล่าขานกันปากต่อปากว่าใครเจออะไรบ้างที่บ้านหลังนั้น ... เธอเองไม่สนใจ ไม่กลัว เพราะเธอบอกตัวเองว่า ความกลัวมันหายไปแล้ว และจะหายไปตลอดกาล
| Create Date : 11 มกราคม 2556 |
| Last Update : 11 มกราคม 2556 21:11:15 น. |
|
25 comments
|
| Counter : 1557 Pageviews. |
|
 |
|
|
โดย: oa (rosebay  ) วันที่: 11 มกราคม 2556 เวลา:21:20:52 น. |
|
|
|
| โดย: อาคุงกล่อง วันที่: 11 มกราคม 2556 เวลา:21:27:40 น. |
|
|
|
| โดย: oa (rosebay ) วันที่: 11 มกราคม 2556 เวลา:21:29:25 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า  วันที่: 11 มกราคม 2556 เวลา:22:22:30 น. |
|
|
|
| โดย: panwat วันที่: 11 มกราคม 2556 เวลา:22:34:23 น. |
|
|
|
| โดย: NET-MANIA วันที่: 12 มกราคม 2556 เวลา:0:51:18 น. |
|
|
|
| โดย: Dublina วันที่: 12 มกราคม 2556 เวลา:4:25:44 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 12 มกราคม 2556 เวลา:5:22:56 น. |
|
|
|
| โดย: กิ่งฟ้า วันที่: 12 มกราคม 2556 เวลา:6:23:53 น. |
|
|
|
| โดย: rommunee วันที่: 12 มกราคม 2556 เวลา:9:52:41 น. |
|
|
|
| โดย: tifun วันที่: 12 มกราคม 2556 เวลา:14:26:12 น. |
|
|
|
โดย: คุณต่อ (toor36  ) วันที่: 12 มกราคม 2556 เวลา:17:41:55 น. |
|
|
|
| โดย: เนินน้ำ วันที่: 12 มกราคม 2556 เวลา:17:58:01 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 13 มกราคม 2556 เวลา:6:00:18 น. |
|
|
|
โดย: ญามี่  วันที่: 13 มกราคม 2556 เวลา:8:58:25 น. |
|
|
|
| โดย: ชีริว วันที่: 13 มกราคม 2556 เวลา:23:14:32 น. |
|
|
|
| โดย: ประกายพรึก วันที่: 15 มกราคม 2556 เวลา:16:38:31 น. |
|
|
|
| โดย: แม่ไก่ วันที่: 16 มกราคม 2556 เวลา:10:49:02 น. |
|
|
|
โดย: อุ้มสี  วันที่: 16 มกราคม 2556 เวลา:12:12:57 น. |
|
|
|
| โดย: ปันฝัน วันที่: 16 มกราคม 2556 เวลา:20:29:47 น. |
|
|
|
| โดย: เศษเสี้ยว IP: 113.53.233.130 วันที่: 17 มกราคม 2556 เวลา:11:39:19 น. |
|
|
|
|
|
|
|
JewNid |
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 48 คน [
