" ก ลั บ บ้ า น แ ล้ ว น๊ า " วันนี้ช่วงบ่ายๆ กลับถึงบ้านแล้วตะโกนบอกคนที่บ้าน
บอกว่าเรากลับบ้านแล้วนะ หลังจากที่ออกไปตะลอนต่าง อ. มาตั้งแต่เช้า
หลับตี 2 ตื่น 6 โมงเช้า เกือบ 7 โมงออกจากบ้านไปเลย
จนเค้าบอกว่า แล้วไงน่ะจะไปได้เหรอนั่นเพราะนอนน้อยเหลือเกิน
คนอึดอย่างฉันมีเหรอว่าจะไม่รอด ทั้งๆ ที่ก็บอกไม่ได้ว่าแล้วจะยังไงกันล่ะเนี่ย
เพราะวันนี้ถือว่าหนักหนาสำหรับผู้หญิงยังไม่ถึงขั้นวัยทองเพราะว่า
ยังมีสภาวะของหญิงแต่ละเดือนสำแดงอยู่ และวันนี้เป็นวันแรกในการออกอาการ
และแน่นอนว่าก็อาการหนักล่ะค่ะ ทั้งปวดท้อง ปวดหัว เพลีย เปลี้ย
แต่ทำยังไงได้ล่ะเน๊าะ มีภารกิจยังไงก็ต้องจัดการให้แล้วเสร็จไปไม่ใช่เอาอาการนี้
มาอ้างแล้วก็พาลไม่ทำไรเลย .. เอิ๊กๆ ถ้าทำได้ก็ทำหรอกค่ะ 555 +
พอไม่อยู่บ้านวันนี้ก็เลยเอาเรื่องนี้มาอัพเป็นงานเขียนตะพาบ
เลยแล้วกันนะค่ะ เพราะว่าวันนี้เอ่ยอ้างประโยคโจทย์แบบเต็มค่ำ และรู้สึกจริงๆ ว่า
" กลับบ้านแล้วนะ " เป็นคำที่พูดที่ออกมาจากความรู้สึกเลยว่า
บ้านคือวิมานของเราโดยแท้เพราะกลับบ้านมาแล้วเป็นตัวเราที่สุด
แล้วรู้สึกว่า อยากพักมากๆ เพราะปวดหลัง ปวดท้องแบบชนิดที่ว่ามากๆ
เลยรู้สึกจริงๆ ว่า กลับบ้านแล้ว คือ the best thing
วันนี้ที่ออกไปตะลอนมา .. ก็คือ พา นร. และ อ. ที่ร้าน
ไปออก พท.ในการตัดผมบริการฟรีในงานที่หน่วยการศึกษาเค้า
โทรมาขอความร่วมมือให้ออกงาน ซึ่งแน่นอนว่าเราก็ได้ออกไปแล้วซื้องานี้
เค้าจัดขึ้นมาก็ด้วยเป็นงานวิชาการของกลุ่ม งานชื่อว่า
มหกรรมการศึกษา ครั้งที่ 9 จัดขึ้นที่ โรงเรียนอนุบาลเกาะคา อ.เกาะคา จ.ลำปางงานนี้เราก็เลยได้ไป แล้วก็พอเอาไปส่งเราก็เดินดูภายในงานไป
ไปถึงเราก็ให้ นร. เค้าจัดการธุระของเค้าได้เลย เพราะด้วยความที่
เราไม่ค่อยได้ออก พท.ไปกับเค้าบ่อยๆ ก็เลยแบบว่าาทำหน้าที่เป็นแค่ พลขับ
เท่านั้นเอง ส่วนเราไม่ต้องตามสบายพักได้เลยค่ะ
เราไปก่อนงานเริ่มแต่เช้าก็เลยสบายๆ เดินดูไปเรื่อยเปื่ยอ
ก็จนได้เวลา 9 โมง ที่ประธานในพิธีมาถึง .. เค้าก็จัดการงานของเค้าไป
เราก็เรื่อยเปื่อยของเราไปแบบสบายๆ อย่างจริงจัง
งานพิธีการในสนาม
วงดุริยางค์ของ รร. อนุบาลก็ออกมาร่ายบรรเลงกันไป
แล้วก็มีน้องๆ .. น่ารักๆ อีกกว่า 40 ชีวิต ต้องแต่งตัว
แต่งหน้า มาระบำรำฟ้อน อยากบอกว่า เหนื่อยแทนน้องๆ มาก
เพราะว่าอากาศมันร้อนเหลือเกิน ที่สำคัญก็นะ หญ้า ดิน หิน ทรายมันเกลื่อน
แต่น้องๆ ก็ต้องอดทน เดินเท้าเปล่า รำๆ ฟ้อนๆ หน้าปะรำในพิธี
รองเท้าก็นะ ... ถอดวางกันเกลื่อน .. แต่ก็ไม่วาย
ป้าก็ยังไปจับภาพเค้าอยู่ล่ะ แบบว่าเมียงมองเผื่อว่าจะแอบหยิบ
กลับบ้านดูบ้าง 5555+ อ่ะนะ
มาดูผู้ร่วมขบวนการที่ไปออกงานด้วยกัน
น้องๆ มากันด้วยใจ ร้อนไม่บ่น แค่จะมีนิดหน่อยก้บอกว่า
มีปาเป้าเอาตุ๊กตา ทำไมมันยากกว่าจะได้สักตัว ปาๆ กันไป
ก่อนงานเค้าเปิดก็หมดเงินไปกว่า 100 แล้วล่ะ
เออ จริงนะ งานเค้าเหมือนงานฤดูหนาวและงานกาชาดเลยล่ะค่ะ
หลังจากที่งานเค้าเปิดอย่างเป็นทางการ ตัวเองก็ฉีกตัวออกมาจาก
วงในการทำงานออกไปเดินรอบๆ ดูงานเค้า ที่สนใจก็เห็นจะเป็น ด้านหลัง
ของเต้นท์ที่ไปตั้งเพราะว่าเห็นเด็กๆ เค้ามารุมกัน เอ มันอะไรหว่า
อ้อ .. ที่แท้ ตักปลานี่เอง เด็กเค้าสนุกดีเน๊าะ
เห็นแล้วเราก็อย่างฮาค่ะ แต่ดูเค้ามันส์กันดีจริงๆ ด้วยล่ะค่ะ
ดูเค้าตั้งอกตั้งใจกันเน๊าะ ฮาๆ ดีค่ะ
ปลาแต่ละตัวก็นะ น่ารักดี ตัวเล็กตัวน้อย
แต่สงสารที่มันจะถูกตักใส่ถุง .. แล้วก็ต้องถูกพากลับบ้าน
ไปกับเด็กๆ แต่กว่าจะถึงบ้าน ปลามันก็คงมึนเน๊าะ เพราะคงไปแบบ
ทุลักทุเลน่าดูอ่ะ
นี่ก็น่ารักดีนะ เหมือนมีคนยิ้มให้ตลอดเลย
เราก็เลยต้องยิ้มตอบมันบ้างเหมือนกันเน๊าะ ว่าไม๊ค่ะ
หลังจากเดินดูความเพลินของเด็กๆ แล้ว เราก็เดินไปดู
ที่เค้าทำงานส่งประกวดกัน .. เรียกว่าได้คะแนนตัดสินกันไปแล้ว
แล้วก็นำผลงานมาให้เราๆ ได้ชมกัน อย่างเรื่องของการประดิษฐ์ เห็นแล้วก็
ชื่นชมน้องๆ นะค่ะว่าทำงานฝีมืออกมาได้งามแท้ อย่างการจัดพานนี้
เห็นแล้วคิดถึงวันครู กว่าจะได้สวยๆ แบบนี้ เข็มแทงมือไม่รู้กี่รอบเน๊าะ
การจัดตกแต่งถาดต้นไม้ .. น่ารักดีค่ะ
แข่งขันการแกะสลัก ผัก ผลไม้ก็มี
ไปยืนใกล้ๆ แล้วได้กลิ่นหอมของพวกแตงโม แตงไทย มากมายค่ะ
หรือว่าเราหิวหนอ ... สวยด้วย น่ากินด้วย ฟินมากค่ะ
จริงๆ ในงานมีอีกเยอะนะค่ะ .. ทั้งงานส่วนวิชาการ
แนะนำ รร. แต่เนื่องด้วยว่าป้าไม่มีลูก ไม่มีหลาน เลยไม่ได้สนใจ
ในการเข้าไปเยือนเพราะว่าเข้าไปที มีแต่เชิญชวนซื้อของเลยแบบว่าไม่เอาดีกว่า
เดินรอบๆ แถวนั้นดูอย่างอื่นดีกว่า และแล้วก็ได้มาจับภาพเด็กๆ
คุณครูพาออกมาเดินก็เลยได้เห็นเด็กๆ หลายหลาก น่าฮักขนาด
สีสันอย่างนี้ ก็ต้องสำหรับเด็กๆ นี่ล่ะค่ะ
มุงกันใหญ่ เค้าตักไป ก็ได้รางวัล ตัวเองก็ลืมไปว่าจะไปลอง
แต่พอดีมันตาไปมองอย่างอื่นเลยเดินเลยไป อดเลย
ที่บอกว่ามองเมินลืมไปตัก ก็ด้วยเพราะไปมองจ้องตามัน
กับขนมสายไหมนี่ล่ะค่ะ ไปยืนดูเค้าปั่น สนุกดีจัง เขาขายถุงละ 10 บาท
แต่ว่าก็ไปดูเฉยๆ ล่ะค่ะ เพราะว่าจะซื้อมาก็ไม่มีใครกินด้วย
น้ำตาลหวานๆ ทั้งนั้น ถ้าเป็นเด็กก็ลืมกินไปก็ได้ แต่ว่าพอโตมาหวานเจี๊ยะ
น้ำตาลล้วนๆ แบบนี้ เอาเหอะ ดูอย่างเดียวพอดีกวา
ขนมเบื้อง .. มาแบบเน้นๆ กันเลยทีเดียว
ไม่ได้กินอีกล่ะค่ะ ดูเอา เพลินๆ ตอนเค้าจับครีมมาป้ายๆ เน๊าะ
( น่าสนุกค่ะ )
หลังจากนั้น ก็เดินมาถึงร้านที่เค้าขายพวกของกระจุกกระจิก
แบบว่าเห็นแล้วมันเพลินตรงเด็กเยอะนี่ล่ะค่ะ เพราะว่าต่างคนก็ต่างเลือก
จุกจิกอย่างนี้ล่ะ เป็นที่ต้องการของเด็กนัก พูดไปแล้วก็เสียดายเงิน
แต่ว่า มันก็น่ารักจริง ๆล่ะค่ะ สีสันอ่ะนะ ตายเพราะความสดใสของสีกันเลยทีเดียว
สำหรับพวกของกระจุกกระจิกพวกนี้ล่ะค่ะ
พวงกุญแจหลากสีสัน
เหมาะกับเด็กๆ จังเลย แขวนกันเข้าไป
เส้นละเท่าไหร่น๊า 20 หรือยังไงนี่ล่ะค่ะ
แหวนน่ารักๆ ของเด็กๆ
แอบซื้อเหมือนกันค่ะ น่ารักดี 39 บาท ให้เค้าแปะให้
งานศิลปะ .. ง่ายๆ ไม่ยาก ก็เป็นอาชีพได้
แต่ขายลำบากนะ เพราะว่าพี่คนขายบ่นมา เศ.ก. บ้านเราเป็นแบบนี้
เลยได้แต่ให้กำลังใจกันไป สู้ๆ ค่ะ
จริงๆ เค้ายังมีอย่างอื่นขาย อยู่เหมือนกันนะค่ะ แต่ดูเหมือนว่า
พอมันร้อน พลังก็หด แล้วเดินไปเดินมาก็เหมือนรังแต่จะเสียเงินเพราะว่า
ของกิน ของใช้ แบบคนต่างจังหวัด ต่างอำเภอมันเยอะ
ของกินนี่อย่างล่อเลยค่ะเพราะว่าจะค่อยๆ ดูดให้เราเดินเข้าไป แต่ว่า
ตัวเองค่อนข้างหนาหนัก เลยยากสักหน่อยเลยเดินเฉียดไปเฉียดมาทุกร้าย
และแล้วก็ได้เวลากลับบ้านยามบ่ายกว่าๆ
ด้วยพลังหายหาดเต็มที่ เหนื่อยมากๆ อย่างนี้ เติมน้ำ กาแฟ สักอย่าง
ก็หาย กลับบ้านมาก็อย่างด่วนเลยค่ะ สลบเหมือดถึง 5 โมงเย็น
และแล้ววันนี้ ก็ได้ใช้พลังงานอย่างเต็มที่ ชาร์ตไฟมาแล้วก็ค่อย
มีแรงมาอัพบล็อกได้ ... หวังว่า การกลับมาของฉัน จะทำให้ไม่สายเกินไป
กับการส่งงานตะพาบนะค่ะ .. เจอกันใหม่โครงการหน้าค่ะ
***********
เป็นการกลับบ้าน
กลับ (ไป) มาแล้วอย่าง HAPPY เน๊าะน้องพู่ เจ้าน้องอุ้มชอบการตักไข่มากเลยล่ะ
แวะมาเจิมบอกจ้า
หลับฝันดีเน๊าะ