เคยเชื่อเรื่องโชค เรื่องลางลางสังหรณ์ สิ่งเร้นลับหรือเปล่า ???

ฉันยังจำได้ที่ เอ เคยถามฉันเรื่องนี้ และตอนนั้นก็ยังถามกลับไปว่าทำไมถึงได้มาถามเอารื่องนี้ได้ แต่เอก็ไม่ได้ตอบอะไร ส่วนคำตอบฉันเองก็ลืมไปแล้วเหมือนกันว่าตอบเอไปว่ายังไง

เอ๊ะแล้วฉันมาคิดถึงเรื่องนี้ได้ยังไง เพราะนี่มันผ่านมาตั้งหลายปีแล้วนะกับคำถามนี้เรื่องนี้ ที่สำคัญคนที่เคยถามคำถามนี้ก็ จากไปแบบไม่มีวันกลับมาตั้งเกือบ9 ปีแล้วด้วย หรือว่าวันนี้ฉันคิดถึงนายเอ ขึ้นมา

ฉันกับเอเป็นเพื่อนเล่นกันมาตั้งแต่เด็ก เพราะบ้านเราอยู่ใกล้กัน พ่อแม่เราเป็นเพื่อนสนิทกันมันเลยไม่แปลกที่เราสองคนจะเป็นเพื่อนรักกัน เรียนก็เรียน รร.เดียวกันแม้จะไม่ได้อยู่ห้องด้วยกันแต่เราก็กลับบ้านด้วยกัน ไปไหนมาไหนด้วยกันมาตลอดจนถึงช่วงเวลาที่เราจะต้องแยกกันในช่วงมหาวิทยาลัยที่เราห่างหายกันไปบ้างแต่เราก็ยังโทรคุยกัน จนกระทั่งเรียนจบแล้วต่างแยกย้ายกันไปทำงานนี่ล่ะที่เราเริ่มจะห่างกันไปบ้างเกือบจะสองปีทีเดียวที่เราห่างกันไปแต่ว่าปีที่สามเราก็กลับมาคุยกันเหมือนเก่าแม้จะไม่บ่อยนักแต่ว่าก็ไม่ห่างหายกันไปนาน

จนวันหนึ่งวันที่ฉันเองจำได้ไม่เคยลืมเมื่อ 9 ปีที่แล้ว .. นายเอโทรมาหาฉัน ถามฉันว่า เธอยังจำกล่องใบนั้นได้ไหม?? อยู่ๆ นายเอถามฉันเรื่องกล่อง แต่เอ๊ะกล่องใบไหน ตอนแรกเอไม่ตอบแต่ฉันก็เซ้าซี้ถามว่ากล่องใบไหนเพราะฉันจำไม่ได้เลยสุดท้ายเอก็บอกว่า

“ กล่องใบนั้นไงที่เราไปเล่นแถวท้ายสวนของลุงมั่นตอนเราเป็นเด็ก แล้วเราเจอมันที่ใต้ต้นไทร จำได้ไม๊”

เท่านั้นล่ะความทรงจำเกี่ยวกับกล่องใบเล็กสีเงินเก่าๆ ในช่วงเก่าๆที่เราวิ่งเล่นหลัง รร.แล้วรู้จักกับลุงมั่นใจดีภารโรงของ รร. ก็เข้ามาเยือน จะว่าไปมันเป็นเรื่องน่าลืมเสียที่ไหนเพราะไม่เคยคิดเลยว่า ตอนฉันกับนายเอเจอเจ้ากล่องเหล็กสีเงินตัวนี้แล้วลุงมั่นมาเห็นแกเอ็ดเราเสียจนนึกไม่ออกเลยว่าคนแก่ใจดี ให้ขนมเรากินอยู่บ่อยๆจะกราดเกรี้ยวได้ขนาดนั้นตอนเห็นเราสองคนเดินถือกล่องออกมา จะเรียกว่าลุงกราดเกรี้ยวไม่ได้หรอกเพราะมันออกจะเป็นเรื่องน่าตกใจเสียมากกว่าเมื่อนึกไปถึงหน้าตาของลุงมั่น เพราะลุงได้แต่บอกว่า

“ลืมมันไปให้หมด ..อย่าจำว่าเจอกล่องใบนี้ .. มันมีอาถรรพ์”

ตอนนั้นลุงพูดอะไรเราไม่เข้าใจหรอก ถึงตอนนี้ฉันก็ไม่เข้าใจ รู้แต่ว่าพอนายเอโทรมาถามเกี่ยวกับกล่องฉันก็เลยสงสัยว่าแล้วทำไมเอถึงถามเกี่ยวกับมัน ???

หลังจากที่เอถามถึงกล่องแล้ว เอก็หายไปเกือบเดือนแล้วเค้าก็โทรมาหาฉันอีก เอบอกเล่าให้ฟังว่า เขาฝันเห็นกล่องใบนั้นเกือบจะวันเว้นวัน ในกล่องมีแต่ข้าวของเก่าๆ เครื่องประดับ ที่ดูยังไงของพวกนั้นก็เป็นของเก่าที่ไม่รู้ว่าเป็นของใคร ในฝันเขาไม่เห็นใครเลยแต่ภาพที่เขาจำได้แล้วตกใจมากก็คือเค้าฝันว่าเขาเดินอยู่แต่ว่าไม่เห็นเงาหัวของเขาฝันจะวนเวียนไปมาทำนองนี้ครั้งแล้วครั้งเล่าจนเขาคิดว่ามันน่าจะมีอะไรแน่ๆ เขาเองก็ไม่สบายใจ พอจำได้ว่าเป็นกล่องที่เขาเจอกับฉันก็เลยโทรมาหาเพราะคิดว่าฉันคงจะมีฝันประหลาดอะไรแบบนี้ แต่ฉันก็บอกนายเอว่าฉันไม่เคยฝันประหลาดๆ แบบนั้นหรอก

และแล้ว ผ่านไปกว่า 3อาทิตย์หลังจากที่เอบอกเล่าเก้าสิบเรื่องของความฝัน .. ฉันก็ได้รับข่าวที่ทำให้ฉันเสียใจที่สุด ซึ่งก็คือ นายเอเสียแล้ว !!!!

นี่มันก็ผ่านไป 9 ปีแล้วนะหลังจากที่นายเอเสีย ...

9ปีเชียวที่ฉันทุ่มเทให้กับการทำงาน เลิกคิดเรื่อง เอ เรื่อง กล่อง

แล้วนี่ฉันคิดถึงมันขึ้นมาอีก หรือว่ามันจะเป็น ลางสังหรณ์อะไรสักอย่าง

ฉันลุกขึ้นเดินออกไปนอกบ้านตั้งใจว่าจะออกไปหาอะไรทำให้ลืมเรื่องนี้ไปเสีย ก็ได้ยินจิ้งจกร้องทัก แต่ไม่ใส่ใจ เดินลงบันไดไปก็เกือบจะตกดีนะที่คว้าราวบันไดได้ แล้วนี่กำลังใส่รองเท้า เดินแล้วก็ดันมาขาดอีก

แต่ช่างเหอะมันคงไม่มีอะไร ฉันหยิบกุญแจออกจากกระเป๋ากางเกงแล้วก็สตาร์ทรถ ไปหาอะไรทำให้ลืมดีกว่าล่ะงั้น

****

คุยกันท้ายเรื่อง :

ตั้งใจเขียนเรื่องนี้ออกมาแบบจบเปิด .. ให้คิดต่อเองไปเลยค่ะว่า หลังจากนั้น " ฉัน " จะต้องเจอกับอะไร

จะว่าไปแล้วเรื่องความเชื่อ ลางสังหรณ์  มันก็ไม่ได้เป็นเรื่องเหลวไหลทั้งเพหรอกค่ะ เพราะบางอย่างเชื่อเอาไว้มันก็ดีเพราะมันเป็นเหตุ เป็นผล  เป็นตรรกะที่เราน่าจะคิดได้ตามหลักวิทยาศาสตร์และ sense  น้อยๆ ของเรา  แต่ว่าเรื่องบางเรื่องมันก็เข้าข่าย เยอะเกิน  คือ เชื่อมันดะ  เชื่อจนแบบเรียกว่างมงายกันไปทำให้ขาดสติยั้งคิด ซึ่งอันนี้ก็ไม่เป็นผลดีเท่าไหร่

เชื่อบางอย่างเอาไว้ก็ไม่เสียหลาย แต่ว่าอย่าเพิ่งเชื่อจนขาดความคิดที่ดี ไตร่ตรอง นั่นก็คือ สติเรานี่ล่ะค่ะ อย่าให้ขาดเลยเชียวกับความเชื่อ ดวง โชค ลาง เพราะยังไงท่องไว้ว่า  ทำดีได้ดี  นั่นล่ะคือ จิตใจดีๆ ก็ส่งผลให้เราได้สิ่งดี ๆ เจอสิ่งดีๆ  ค่ะ

Create Date : 03 พฤศจิกายน 2556
Last Update : 3 พฤศจิกายน 2556 10:27:36 น.		30 comments
Counter : 1593 Pageviews.
Share Tweet