ข้างหลังชีวิต ภาคมัชฌิมวัย ตอน"เรือจ้างลำใหม่"(2)

ผมเป็นคนที่มีนิสัยแปลกอย่างหนึ่ง มันติดตัวผมมาตั้งเมื่อไรไม่ทราบคือ ยินดีทำงานที่แม้จะไม่เคยมีประสบการณ์มาก่อน และเมื่อมีโอกาสได้ทำแล้วจะรีบศึกษาเรียนรู้งานนั้นๆทันที และติดตัวผมมาถึงวันนี้ อาทิ เครื่องคอมพิวเตอร์(PC)ที่ใช้ประจำอยู่ จะลงโปรแกรมใหม่ล่าสุด เช่น เครื่องที่ผมใช้อยู่นี้ก็ลงโปรแกรม Window7 เบราเซ่อร์ก็ใช้ล่าสุดคือ IE9 แล้วซื้อตำรามาศึกษาภายหลัง แม้กระทั่งมือถือผมก็ใช้ Black Berry Curve 8520 แล้วอ่านหนังสือคู่มือประกอบ วันนี้ก็ใช้ได้สบายๆ(ตามสไตล์เบิร์ด ธงชัย)

ห้องสมุดโรงเรียนก็อีหรอบเดียวกัน ผมไม่เคยรู้มาก่อนว่ามันคืออะไร มีวิธีการจัดตั้งและบริหารอย่างไร อาศัยที่ตนเองมีต้นทุนรักและชอบอ่านหนังสือมาก่อน ก็ลงมือทำทันทีและรีบหาความรู้มาบริหารจัดการโดยเร็ว ดูเหมือนผมจะโชคดีที่อ่านข่าวหนังสือพิมพ์รายวันฉบับหนึ่งในสมัยนั้น มีข่าวเล็กๆข่าวหนึ่งแทรกอยู่หน้าท้ายๆแทบจะมองไม่เห็นแจ้งว่า สมาคมห้องสมุดแห่งประเทศไทยจะจัดฝึกอบรมวิชาบรรณารักษ์โรงเรียน ผมไม่รอช้ารีบติดต่อเข้ารับการอบรมทันที มีรายละเอียดคือ เขาแบ่งวิชาการฝึกอบรมเป็นสามวิชาหลักคือ การจัดซื้อหนังสือ การจัดหมู่หนังสือและการทำบัตรรายการแบบของดิวอี้(ที่ใช้ในรัฐสภาอเมริกัน ตอนนั้น) การซ่อมหนังสือและการจัดนิทรรศการ ผมเข้าอบรมหมดสามวิชา สถานที่อบรมคือโรงเรียนช่างก่อสร้างอุเทนถวาย ผู้เข้าอบรมต้องมีหนังสือรับรองจากผู้บังคับบัญชาว่าทำหน้าที่บรรณารักษ์ ห้องสมุดจริง แล้วสมาคมห้องสมุดแห่งประเทศไทยจะออกใบวุฒิบัตรให้ โดยนายกสมาคมฯตอนนั้นคือ นายฉุน ประภาวิวัฒน์ และ แม้นมาส ชวลิต เลขาธิการเป็นผู้ลงนามในใบวุฒิบัตร ต่อมาใบวุฒิบัตรทั้งสามวิชานี้สามารถต่อยอดให้ผมเข้าทำงานที่ หอสมุดแห่งชาติ ได้ (โปรดอดใจอ่านตอนต่อไป)

นอกจากการจัดตั้งห้องสมุดโรงเรียนแล้วในด้านกิจกรรมพิเศษ ผมยังริเริ่มจัดตั้งชมรมห้องสมุด และชมรมการฝึกพูด ให้กับโรงเรียนอีกด้วย ที่สำคัญคือผมจัดตั้งสภานักเรียน เพื่อฝึกให้นักเรียนมีความรู้และทักษะพิเศษในการเป็นผู้นำและกล้าแสดงออก อยากจะชมเชยตนเองว่าในสมัยนั้นผมเป็นครูน้อยที่มีวิสัยทัศน์โดดเด่นที่สุดใน บรรดาเพื่อนครูด้วยกัน ก็เพราะความโดดเด่นนี่แหละเป็นภัยแกตัวผมในเวลาต่อมา เหมือนคำกล่าวของ พลตรีหลวงวิจิตรวาทการ ที่กล่าวว่า ทำดี แต่อย่าทำเด่น จะเป็นภัย ไม่มีใครเขาเห็น เราเด่นเกิน

ต่อมาผมก็เริ่มจัดทำนิตยสารของโรงเรียนประจำปี เรียกว่าทำคนเดียวหมดทุกหน้าที่ ตั้งแต่การออกแบบหนังสือ การจัดหาบทความมาลง การจัดหาโฆษณา จำได้ว่าผมเข้ากรุงเทพไปติดต่อหาโฆษณาที่บริษัทบุญรอดบริวเวอร์ (เบียร์สิงห์) ที่บางกระบือ ไปติดต่อบริษัท เชลล์(แห่งประเทศไทย) ได้โฆษณาเต็มหน้าราคา 200 บาท และบริษัทห้างร้านที่ตลาดสามพราน ที่ตัวจังหวัดนครปฐม ผมจัดพิมพ์หนังสือนี้ที่โรงพิมพ์เกื้อกูลการพิมพ์ (เจ้าของคือคุณธวัชชัย รู้จักท่านสมัยที่ผมติดตาม อาจารย์สงวน รอดบุญ ไปร้านทำบล็อก ที่บ้านหม้อ) ท่าเขียวไข่กา บางกระบือ

ผมจัดพิมพ์นิตยสารของโรงเรียนได้เพียงฉบับเดียวก็โดนข้อกล่าวหา จากพระครูวุฒิกรโสณ (หลวงพ่อสงัด) เจ้าอาวาสวัดบางช้างเหนือ ในฐานะเจ้าของโรงเรียน ยังไม่ทราบจนเดี๋ยวนี้ว่าใครไปฟ้องท่าน ข้อกล่าวหาคือ ไม่โปร่งใส(ขอใช้คำนี้นะเพราะมันดูดี)เกี่ยวกับเงินที่ได้จากการเชิดสิงห์โต รบกวนเจ้าของร้านค้าที่ตลาดในฐานะไปไถโฆษณาเขา ไม่สนใจการสอนนักเรียนตามหน้าที่ (พูดง่ายๆว่าเสือ..ไปทำอย่างอื่น) แค่นี้ผมก็หมดอนาคตแล้วในฐานะครูน้อยของโรงเรียนราษฏร์เล็กๆแห่งนี้ หลวงพ่อสงัดกดดันผมทุกวิถีทาง ในที่สุดผมก็ตัดสินใจลาออก เมื่อทำงานครบสามปี เอวังก็มีด้วยประการ ฉะนี้แหละโยม….ฮา

Create Date : 10 ธันวาคม 2553 Last Update : 30 ธันวาคม 2559 9:52:00 น. Counter : 479 Pageviews.		3 comments
Share Tweet