BlogGang.com : : tiki_ทิกิ - " " - ภาค แปด บท ๓๖

" " - ภาค แปด บท ๓๖

%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%

" " ที่ดินผืนนั้น " " - ภาค แปด

%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%

อารัมภบทจบภาคเจ็ด ก่อนภาคแปด

ข้าพเจ้าได้อ้างคำเทศนาหลวงพ่อเสือ พระวิรุณหผลวัดไผ่สามกอ
มาหลายครั้ง คำเทศนาของท่านแต่ละครั้ง ถึงแม้จะใช้คำง่าย ๆ แต่
ความหมายลึกซึ้ง กินใจ โดยเฉพาะวิธีที่จะอยู่ในโลกนี้ต่อไปอย่างไม่มีข้อ
วิวาทกัน
หนึ่งนั้น คือ สิ่งที่ข้าพเจ้ากำลังไม่ได้ทำตามคำสอนของท่าน
ซึ่งท่านมักกล่าวแก่นักปฏิบัติว่า
"เดินหน้า ไม่ว่าของเก่า ไม่เล่าอดีต"

Create Date : 15 มิถุนายน 2551

Last Update : 25 กรกฎาคม 2551 19:04:14 น.

9 comments

Counter : 764 Pageviews.

%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%

" " ที่ดินผืนนั้น " " - ภาค แปด

%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%
@@@@@ ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ @@@@@@
บทที่ ๓๖
ฉัตรแก้วกั้นเกศ ?

ที่โบราณเขาว่ากันว่า "มีสามีมีดีเหมือนมีฉัตรแก้วกั้นเกศ
งามหน้างามเนตรทุกเวลา " สำหรับข้าพเจ้าแล้ว บางครั้งต้องยิ้มมุม
ปากให้ตัวเองอย่างเย้ย ๆ อาจเป็นอุปนิสัยที่คุณอาภรรยาท่านนายพลฯ
ของข้าพเจ้า ได้นิยามนิสัยคุณสามีไว้ว่า
"คารมเป็นต่อ รูปหล่อเป็นรอง " คือเขาจะนินทาว่ากะล่อน
คล่อกก็คงไม่กล้าพูดเต็มปากนัก ก็ คุณสมบัติพูดเก่ง มีลูกล่อลูกชน
ทีเล่นทีจริง ชนิด หมาหยอกไก่ตายรังนี้ เป็นคุณสมบัติที่สาว ๆ ชอบกันนัก
ก็ข้าพเจ้าน่ะแหละ มันก็เหยื่อในอุ้งมือของเขาไปแล้วนี่นา

~~~~~~~~~~~~ ๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐ ~~~~~~~~~~~

ครั้งที่กำลังมีงานมีการทำฟู่ฟ่าอย่างรับง่ายจ่ายคล่องของ
ข้าพเจ้า เขาก็ดูดีกับข้าพเจ้านัก ครั้งนั้น ข้าพเจ้ามักไปซื้อเสื้อผ้าแถว
ราชดำริ มีเจ้าของร้านที่ดูวิธีเลือกเสื้อผ้า ชนิดให้ใส่ได้หลายโอกาส
หลายเวลา ราคาพอสมควร แต่สวมแล้วดูงามเชิดหน้าชูตาได้ มักคุย
กับข้าพเจ้าอยู่บ่อย ๆ จนสนิทพอสมควร ขนาดให้ "คำขวัญ" ไว้กับ
ข้าพเจ้าให้จดจำไว้หลายอย่าง อาทิเช่น
"สามีเราลงจากเรือนก็ไปเป็นผัวชาวบ้าน"
"คุณน้องคะ อยากจะอยู่กับครอบครัวเรานาน ๆ ก็ต้อง
ปิดหูสองข้าง ปิดตาเสียบ้าง จะอยู่กันยืดค่ะ "
หญิงแกร่งหญิงมีศักดิ์ศรีอย่างข้าพเจ้าหรือจะทำตัวเจ้าเล่ห์
ปานนั้นได้ คำว่าเจ้าเล่ห์นั้น อธิบายให้ถูกคือทำตัวหน้าหนา กับอาการ
ของสามี น่าจะเป็นคำนิยามที่ดีที่สุดสำหรับคนที่อยากมีชีวิตคู่นาน ๆ

~~~~~~~~~~~~ ๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐ ~~~~~~~~~~~

ท่านผู้อ่านที่เคารพรักอย่างยิ่ง

ณ เวลานั้น นับเป็นสิบกว่าปีที่ข้าพเจ้าเป็นคู่เคียงเท้าซ้ายเท้าขวา
กับเขามา ขอบอกตามตรงว่า ความไว้วางใจในตัวสามีของเรานั้น สุดสิ้นลง
นับแต่ปีแรก ๆ ไปนานแล้ว แต่ความที่คนมันซื่อและ มันเซ่ออย่างข้าพเจ้า
เรียกว่า จับได้ก็แก้ตัวไปน้ำขุ่น ๆ จับไม่ได้ ก็หัวเราะเยาะข้าพเจ้าลับหลังนั้น
พอทนได้ ในช่วงแรก ๆ พอนานเข้า อาการแก่กล้าไปอยู่บริษัทใหม่ที่เขา
ได้รับการยกกันขึ้นไปเป็นระดับบริหาร มีลูกน้องหลายคนให้บริหาร ข้าพเจ้า
ก็ต้องรับทราบอาการแปลก ๆ น่าฉงน ของหลายคนในสำนักงานเขา

สามีข้าพเจ้านั้นบางช่วงก็มีเรื่องหญิงอื่นเข้ามายุ่งอยู่ไม่ขาด เพราะ
หน้าที่การงานของเขาจะต้องพบก็แต่พนักงานขาย พนักงานการตลาดสาวสวย
ทั้งนั้น อีกทั้งก็ยังมีพนักงานเก่าที่เขาเคยทำงานร่วมกันมาซึ่งถือเอาการห่างหาย
ไปโน่นไปนี่ของข้าพเจ้า ฉวยโอกาสแทรกตัวเข้าไปใกล้ชิดเขา บางครั้งพบกัน
ก็ทำพูดจา เย้ยเยาะประมาณว่า รถทุกคันของข้าพเจ้านั้น เธอเคยได้ขึ้นได้นั่งไป
กับสามีข้าพเจ้าไปแล้วทั้งนั้น ฯ

~~~~~~~~~~~~ ๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐ ~~~~~~~~~~~

(ยังมีต่อ)

บทเก่าที่ผ่านไป
%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%
ที่ดินผืนนั้น บทที่ผ่านไป
ที่ดินผืนนั้น บทที่ผ่านไป
(ภาคหนึ่ง) บทที่ ๑-๘ //topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2008/03/W6423525/W6423525.html

...................................
บทที่ ๓๔ //www.pantip.com/cafe/writer/topic/W6685446/W6685446.html

...................................
บทที่ ๓๕

//www.pantip.com/cafe/writer/topic/W6697208/W6697208.html

โดย: tiki_ทิกิ

วันที่: 15 มิถุนายน 2551 เวลา:3:05:26 น.

บทที่ ๓๖
ฉัตรแก้วกั้นเกศ ?
(ต่อ ๑ )
ปกติข้าพเจ้ามันเป็นคน ชอบ "เก็บข้อมูลสะสมไว้" แต่ละเรื่อง
ของแต่ละคนที่ผ่านเข้ามาทำให้เขาเผลอหลุดปากมาบ้าง ถามอะไรต่อมิ
อะไรคล้าย ๆ เด็กชอบอวดของเล่นใหม่ ราวเย้ยเยาะข้าพเจ้า ก็มี ลูกน้อง
หลายคนเหล่านั้น ที่นับว่า"บ้าๆ " ตามประสาเด็กติ๊สท์ของเขานั้นมีบางคนที่
ต้องจดจำรำลึกให้ข้าพเจ้าทำตานิ่ง ๆ กร้าวๆ หมิ่น ๆ ใส่บ่อยครั้ง ดังจะเล่าพอ
เป็นกระสายยา

"แนน" คือหนึ่งในบรรดาลูกน้องสาวของเขา ซึ่งติดสอยห้อย
ตามไปหลายแห่งหลายบริษัทฯ คนหนึ่ง ซึ่งก็นับว่าเป็น "มือขวา" ของเขา
เหมือนกัน เจ้าหล่อนผู้นี้ ครั้งที่ไปฝึกงานในชุดนักเรียนพวกศิลป์อะไร
ใหม่ๆ มีแต่เรื่องคาว ๆ ฉาวโฉ่ แรงซ้าย แรงขวา มาปรึกษาคุณสามีข้าพเจ้า
ผู้ "เอ็นดู" หล่อนอย่างยิ่ง วันหนึ่งมีถ้อยความมาเล่าให้ข้าพเจ้าฟัง อันฟัง
แล้ว 'ขัดหูพิกล' อยู่

" นี่ ไอ้แนนนะ มันมาขอเงินพ่อจะไปทำแท้ง "
"หา อะไรนะ ? "
"มันว่ามันท้องกับแฟนมัน ไม่มีเงินไปทำแท้ง "

ผู้หญิงชนิดไหนนี่? ที่มาขอเงินนาย ยังเป็นนักศึกษาฝึกงานอยู่แท้ ๆ
ข้าพเจ้าแย็บไปว่า

" อืมม์ เขากล้าขนาดขอเงินนายกันเลยหรือ ? หรือว่า เด็กใน
ท้องมันลูกคุณนะ "
" เฮ้ย .. มันก็ไปขอหุ้นส่วนพ่อทุกคนแหละ "

๐๐๐๐๐๐๐อ้อ ...หรือว่า เป็นลูกหุ้นส่วนคนไหนก็ไม่รู้ ? ๐๐๐๐๐๐๐

ข้าพเจ้าเก็บข้อมูลความหน้าไม่บางของหล่อนเอาไว้ในใจ ปาก
ก็ถามคุณสามีไปเรื่อย ๆ ว่า

"แล้วพ่อบอกเขาว่าอย่างไรล่ะ "
"พ่อก็บอกให้เขาเก็บลูกไว้สิ ให้คลอดแล้วไปฝากแม่เขาเลี้ยง
จะไปฆ่าไปแกงเด็กมันทำไมล่ะ "
" อ้าว แล้วแฟนเขาล่ะ ? "
"มันเลิกกันไปนานแล้ว"

นั่นเป็นข้อมูลเริ่มแรก ของ นางสาว "แนน" คนนั้น ซึ่งต่อมาเมื่อ
ย้ายมาอยู่ที่บริษัทใหม่ ที่เขาแยกออกจากบริษัทเก่ามาตั้งกันใหม่ อยู่แถว
ประชานิเวศน์หนึ่ง นางสาว "แนน" ก็เป็นอันดับหนึ่งที่ย้ายติดตามมาเพราะ
วิชาการและ ฝีมืองานทำได้ใกล้เคียงดั่งใจเขาเสมอ - ดังที่เขาว่า-

~~~~~~~~~~~~ ๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐ ~~~~~~~~~~~

ข้าพเจ้าไปที่บริษัท ฯ เล็ก ๆ นั้นทีไร จะเห็น หล่อนนั่งอยู่โต๊ะ
ด้านหน้าเขาซึ่งเขาจะมองไปเห็นหล่อนตลอดเวลา ครั้งหนึ่ง ได้เห็นหล่อน
สวมเสื้อแขนคว้าน ตัวหลวม ๆ ซึ่งเวลาหล่อนเดินย้ายลุกขึ้นลง ข้าพเจ้ามอง
เข้าไปเห็นบราเซียร์ของหล่อนและสัดส่วนเหล่านั้นได้เต็มตา ไม่น่าแปลกใจ
ว่าทำไมจึง สนิทสนมกับเจ้านายของหล่อนได้นัก ทั้ง ๆ ที่ ในสายตาข้าพเจ้า
นั้น หล่อนเป็นหญิงไม่ได้ดูสะดุดตาหรือสวยงามอะไร มีแต่ความ " กล้าท้า
ทายบ้าบิ่น" อย่างที่ปรากฎให้เห็น ซึ่งอาจจะถูกใจเบื้องลึกในหัวใจ
อาจ "ถูกอารมณ์สะใจกระหาย" ของใครบางคนก็ได้ ?

อันที่จริง ข้าพเจ้ามีกฎกันไว้กับคุณสามีว่า ห้ามหญิงสาวคนใด
นั่งคู่ด้านหน้ารถไปกับเขาเด็ดขาด แต่ที่ทราบ ๆ มาหลายระลอก ก็ว่า มี
"ตุ๊กตาหน้ารถ" คนนั้น คนนี้นั่งไปกันเสมอ หากได้ทราบ ข้าพเจ้าก็จะวี้ดกับ
เขาที เรียกว่า ข่มขวัญให้สยองขวัญ แต่สำหรับคุณสามีแล้ว เขาอาจจะ
สนุกคิดเป็นเกมเล่นกับข้าพเจ้าก็เป็นได้

~~~~~~~~~~~~ ๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐ ~~~~~~~~~~~

โดย: tiki_ทิกิ

วันที่: 15 มิถุนายน 2551 เวลา:3:11:43 น.

บทที่ ๓๖
ฉัตรแก้วกั้นเกศ ?
(ต่อ ๒ )

สาว"แนน" นั้น ข้าพเจ้าไม่ค่อยไปวุ่นวายด้วย แม้นจะฮื่ม ๆ อยู่
ในใจบ่อย ข้าพเจ้าไม่ค่อยไปแสดงกิริยาอาการอะไรกับหล่อนนัก และได้
แต่รับทราบว่าเขาไปไหนค่ำมืด ทั้งก๊วนสามสี่คนเหล่านั้น กันหลายครั้ง ตัว
ข้าพเจ้าเองก็มัวยุ่งแต่เรื่องลูก เรื่องเรียน ระยะหลัง ๆ ที่เรียนมหิดล ก็มักแวะ
ไปหาเขาที่ทำงานเขาบ่อย ๆ เพื่อกลับบ้านด้วยกัน และเพื่อเป็นการ "ตัดหน
ทาง" ไปกลับสองคนของหล่อนและเขาในบางครั้งด้วย

แต่ในช่วงเวลาที่ข้าพเจ้าขายบ้านแล้วขึ้นเหนือไปไม่อยู่กับเขา
โทรศัพท์มาที่มือถือ ดึก ๆ ตีหนึ่งตีสอง ก็ทราบว่ายังนั่งทำงานด้วยกันที่ตึก
ยังไม่ได้กลับ และ เขามัก ขับรถไปส่งหล่อนที่พักแถวแจ้งวัฒนะอันเป็น
บริเวณที่พักเดียวกันช่วงนั้น

~~~~~~~~~~~~ ๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐ ~~~~~~~~~~~

จะมีช่วงที่จดจำรำลึกได้แม่นยำ ก็ตอนที่ข้าพเจ้ากลับลงมาจาก
เชียงใหม่และอยู่ที่ตึกปทุมนั่นแหละ อย่างที่เล่าให้ฟังแล้วว่า พ่อเจ้า
ประคุณมักมีนัดกับคนโน้นคนนี้ เพื่อนฝูงเขาอยู่เป็นประจำ ไปทำงานต่าง
จังหวัด ด้วยกันบ้าง ข้าพเจ้ารับทราบไว้ว่าเขามีความจำเป็นต้องไปทำงาน
กับหล่อนบ่อย ๆ เหมือนกับไอ้หนุ่มที่ทำงานอีกคนที่มาติดพันเจ้าหล่อนใน
ช่วงนั้นด้วย

คืนหนึ่ง น่าจะเป็นสักตีสี่ตีห้า โทรศัพท์ หัวนอนก็ดังขึ้น ข้าพเจ้า
ยกหูรับสายเป็นเสียง สาว "แนน"

"ขอพูดกับพี่เขาหน่อย "
ข้าพเจ้ามองดูนาฬิกา ดึกขนาดนี้ ..หรือพูดอีกที ก็ยังไม่เช้า...
" พี่เขายังนอนอยู่ "
ข้าพเจ้ากลั้นใจตอบไป หล่อนก็พูดกลับมาว่า
"หนูอยากพูดกับพี่เขาหน่อย "
"พูดกับพี่ก็ได้ " ข้าพเจ้าพูดเรียบ ๆ
"คืออย่างนี้..." หล่อนเริ่มกวนประสาท

" ไอ้แม็กซ์มันมาอยู่ในห้องหนูนี่ มันจะขอนอนกับหนู หนูจะ
ต้องขออนุญาตพี่เขาว่า จะอนุญาตให้หนูนอนกับไอ้แม็กซ์ไหม "

" แล้วมันจะเกี่ยวอะไรด้วย ?" ข้าพเจ้ายังใจเย็นอยู่ หากเปรียบ
เป็นมือปืน มือข้าพเจ้า คงกำลัง ง้างไกจ่อขมับหล่อนอยู่แล้ว คุณสามีคง
นอนหูผึ่งฟังด้วยละมัง

" คือ ไอ้แม็กซ์มันบอกว่า ถ้าหนูไม่นอนกับมัน มันจะลาออก"

" อ้อ.. งั้นคุณก็บอกนายแม็กซ์ไปเลยว่า ให้เขียนใบลาออกให้
เป็นกิจจะลักษณะเอาไปวางไว้ที่โต๊ะที่ทำงานเขาเลยเช้าวันจันทร์นะคะ เท่า
นี้นะคะ ดึกมากอย่างนี้ ไม่ต้องโทรฯมาอีกหรอก "

๐ฮ่วย๐.. ข้าพเจ้าสบถในใจอย่างหมิ่นหยาม คนอย่างนั้น ชั้น
ไหนนะนั่น? ห่าม ปานนี้ ยังมีหน้าไปยุ่งเกี่ยวกับคนอย่างมันด้วยหรือ คงสะใจ
เขาแล้วละมัง ?

ถึงขนาดโทรศัพท์มาขออนุญาตนอนกับผู้ชายอื่นด้วยเชียวหรือ
กล้าโทรฯมา ตีสี่ ตีห้า รุกฆาตกับข้าพเจ้าเอาอย่างนี้เชียวหรือ?
อนิจจา สามีของฉัน ท่าทางจะเป็นตามคำขวัญอย่างเจ้าของ
ร้านเสื้อเขาให้ข้าพเจ้าท่องจำไว้แล้วหรือไร ?

~~~~~~~~~~~~ ๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐ ~~~~~~~~~~~

ตอนช่วงเช้า ข้าพเจ้าก็ถามเขาด้วยท่าทางปรายตาคม ๆ ถามเอา
เลยทำนองว่า
" ลูกน้องคุณนี่มันกล้านักนะ ถึงขนาดต้องมาขออนุญาตผัวชาว
บ้านว่าจะอนุญาตให้นอนกับ ลูกน้องอีกคนไหม "
สังเกตุเขากัดกรามจนเป็นสันนูน เวลาพูดกับข้าพเจ้า

"อีนี่มันบ้า ทิกกี้ เธอจะไปโกรธเรื่องมันทำไม "

~~~~~~~~~~~~ ๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐ ~~~~~~~~~~~

(ยังมีต่อ )

โดย: tiki_ทิกิ

วันที่: 15 มิถุนายน 2551 เวลา:3:12:39 น.

บทที่ ๓๖ (ต่อ ๓)
ฉัตรแก้วกั้นเกศ ?

ข้าพเจ้ามักมีวิธีการพูดแย็บ ๆ แบบ ไม่ถือเป็นเรื่องคอขาดบาด
ตายนัก เพราะคุณอาเพื่อนคุณพ่อคุณแม่ท่านหนึ่งซึ่งข้าพเจ้าได้ทำงานด้วยที่
บริษัท ฯ เก่าของข้าพเจ้าเคยอบรมไว้ว่า

" จำไว้ว่า ไม่ต้องไปอ้าขาผวาปีก ยอมรับ 'เมียน้อย' หรือผู้หญิง
คนไหนของสามีเป็นอันขาด เรื่องอะไรจะต้องไปยอมรับยกตำแหน่งให้
พวกมัน อยากแอบกินลักขโมยกินกันก็ช่างมันนะ จำไว้ ไม่ต้องไปวิ่งรับรู้
เรื่องใครต่อใคร เราทำหน้าที่ของเราให้ดีที่สุดเป็นพอ "

~~~~~~~~~~~~ ๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐ ~~~~~~~~~~~

เรื่อง สาวแนนนี้ ยังมีต่อมาเรื่อย ๆ เป็นระยะ ๆ หากไม่มีเรื่อง
เซลเกิร์ลสาวสวยคนอื่น ๆ มาพัวพันให้เห็น และ เรื่องลูกค้าสาวสวยอีกคนที่
ร่ำลือทีเด็ด แต่ข้าพเจ้าก็ยังไปได้เห็น หลักฐานให้ "จับสังเกตุ" อาการบาง
อย่างได้ที่ "บันทึกการโทรฯเข้า" ที่พนักงานรับโทรศัพท์ข้างล่างตึกเขา นำ
มาวางบนโต๊ะทำงานที่ใหม่เขา ตอนที่ สาวแนน นั้นลาออกไปทำงานที่อื่น
แล้ว และวันนั้น ข้าพเจ้าแวะเข้าไปที่ทำงานเขา แล้วเลยไปนั่งหมุน ๆ อยู่
หน้าโต๊ะเขาสักพัก พอจะได้เห็นแผ่นกระดาษบันทึกการโทรศัพท์เข้า

ข้อความที่วางไว้บนโต๊ะ เขียนไว้ว่า
"พี่แนนโทรฯมาบอกว่า ปวดท้องมาก อยู่โรงพยาบาลมงกุฏ
วัฒนะ ให้พี่ไปดูด้วย "

และนั่นเป็นอีกความที่ข้าพเจ้านำไปต่อจิ๊กซอว์ถึงความสัมพันธ์
ระหว่างเขาและหล่อน ว่ามันลึกซึ้งขนาดไหน...ขนาดที่ลาออกไปแล้ว ยัง
ต้องแจ้งอาการ "ปวดท้อง" มาให้ทราบ...คงไม่ต้องสงสัยอะไรอีกแล้ว ว่าที่
เงินไม่ค่อยพอใช้บ้าง ต้องทำงานหาเงินกันตัวเป็นเกลียวนั้น เพื่อใคร ?
ใครกันนะ ?

~~~~~~~~~~~~ ๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐ ~~~~~~~~~~~

หลายปีต่อมา นับเป็นความบังเอิญ หรือจงใจ ของเพื่อนสาวหุ้น
ส่วนของคุณสามีซึ่งข้าพเจ้าต้องติดต่องานร่วมกันอยู่ ได้ไปแวะรับนางสาว
แนน ขึ้นรถมา เกี่ยวเนื่องกับงานส่วนตัวที่เรากำลังทำกันอยู่ในเวลานั้น
หล่อนนั่งด้านข้างข้าพเจ้า และ(จงใจแหย่เสือ ) รำพันให้ฟังว่า

"รถพี่ทุกค้น หนูขึ้นนั่งคู่ด้านหน้ากับพี่นิคเขามาแล้วทั้งนั้นแหละ
ค่ะ พี่เขาชอบเอื้อมมือมาจับตัวหนู หนูก็ขี้จักกระจี้ด้วยค่ะ "

หล่อนทำท่าเอี้ยวตัวให้ดูประกอบคำพูด นัยน์ตานั้นมันเป็น
นัยน์ตาของคนบ้า ชัด ๆ ข้าพเจ้าหัวเราะ เบาๆ ตอนนั้นดูเหมือนกำลังคุยกับ
เพื่อนสาวคุณสามี เรื่องเกี่ยวกับลูกน้องคนใหม่ที่เขากำลัง เริ่มเครซี่ติดพัน
เข้าให้อีกคน จนถูกข้าพเจ้าโทรศัพท์ไปยิงคำถามกับลูกน้องสาวคนนั้น
เพราะจับได้ว่า มีการต้องอยู่ทำงานด้วยกันดึก ๆ ต้องให้ไปส่งบ้าน นางสาว
แนนได้ยินจึงทะลุกลางปล้อง เพื่อ 'ประกาศศักดา'ออกมาอย่างนั้น

ตอนนั้น เพื่อนสาวของสามี กำลัง จอดรถ ลงไปทำธุระด้านล่าง
ยังทันได้เห็นสายตา"สะใจ" ของเธอตอนที่หันมามองข้าพเจ้ากับสาวแนน
ได้เห็นแม้นกระทั่งมุมปาก เย้ย ของเธอ

ข้าพเจ้าจึงหันไปพูดด้วยเรียบ ๆว่า
"ที่เขาว่ากันว่า พี่ขี้หึงน่ะ คงไม่ใช่ นะ แนน เพราะหากพี่จะหึง
แล้วจัดการเอาให้ตาย น่ะ มันเป็นเธอน่ะแหละคนแรกเลย แล้วพี่เคยทำ
อะไรเธอไหม ?"

อึ้งไปชั่วอึดใจ กับหน้ายิ้ม ๆ แต่ตาแรงคมของข้าพเจ้า นางสาว
แนนหลบตาต่อคำถามนั้น แล้วเสไปมองที่อื่น
ข้าพเจ้าจึงตบบ่าเธอพูดต่อว่า

"พี่ไม่ใช่คนอย่างนั้นหรอก เรื่องขี้ประติ๋วพรรค์นั้น ถ้าไม่มา
ทำลายน้ำใจพี่ จำไว้ให้ดีแล้วกัน ขนาดเธอ พี่ยังไม่เคยไปทำอะไร คนอื่น
พี่จะไปสนใจทำอะไรหรือ ? "

~~~~~~~~~~~~ ๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐ ~~~~~~~~~~~
(ยังมีต่อ )

โดย: tiki_ทิกิ

วันที่: 15 มิถุนายน 2551 เวลา:3:14:16 น.

บทที่ ๓๖ (ต่อ ๔)
ฉัตรแก้วกั้นเกศ ?

อันที่จริง ข้าพเจ้า พูดตัดไม้ข่มนามไปอย่างนั้น ที่แท้ ช่วงนั้น
ข้าพเจ้าหึงคุณสามี กับลูกน้องสาวคนใหม่ จนมีเรื่องมีราวกับที่ทำงานเขาไป
จริงๆ
ข้าพเจ้าไม่ได้เป็นแม่พระอย่างที่พยายามจะเป็นดอก

ยังมีเพื่อนของคุณหุ้นส่วนสาวของเขาคนนี้อีกท่าน ซึ่งเป็นผู้ "นั่ง
ทางใน"มองเห็นอนาคตได้ มักเตือนข้าพเจ้า ด้วยถ้อยคำทำนองว่า

" คุณ ทิกกี้ วางตัวใหม่สิคะ ลองดู เถ้าแก่เนี้ยทั้งหลาย ดูอา
ซ้อ ดูพระมเหสีต่าง ๆ ในอดีตสิคะ ต้องวางตัวให้เป็น ฮองเฮา ดูแลสนมของ
สามีอย่าให้มีเรื่องมีราวกันนะคะ "

ชะชะ ข้าพเจ้าไม่ใช่ฮองเฮา ของใคร ไม่ใช่ หมายเลข หนึ่ง ที่
จะมี หมายเลขสองสามสี่ แต่ข้าพเจ้าจะเป็นเพียงหมายเลขเดียวในชีวิตของ
เขา

~~~~~~~~~~~~ ๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐ ~~~~~~~~~~~

เขาว่า คนเราหากปล่อยเวลาไป เวลาจะจัดการมันไปเอง ในที่
สุด ถึงนางสาวแนน จะพากเพียรพยายามสอดแทรกตัวเองเข้ามาแค่ไหน
ตำแหน่งของเธอก็เป็นได้แค่ ของว่างชั่วครั้งชั่วคราว เพราะคนที่หล่อนมายุ่ง
เกี่ยวด้วย เค็มราวกับอะไรดี
ไม่มีวันที่หล่อนจะมาปอกลอกอะไรได้ง่าย ๆ ก็ข้าพเจ้านั้นมัน
ผู้กำเงินในบ้านนี่นา !!

ข้าพเจ้าก็มักคิดเสียว่า เดี๋ยวหล่อนซึ่งขาดไม่ได้ ไม่เท่าไหร่ก็
คงจะจากไปเอง และก็เป็นจริงดังนั้น ความบ้าของหล่อน ทำให้มีข่าวไม่เว้น
แม้กับเพศเดียวกัน เป็นดี้เป็นทอมอะไร กันไป และ คุณสามีข้าพเจ้าก็อาจ
จะมีที่หมายใหม่อีกมากมายหลายเจ้าก็เป็นได้ ในที่สุด ความสัมพันธ์อันไม่
กระจ่างแจ้งนั้น ก็ค่อย ๆ เลือนหายไปกับสายลม เหมือนเรื่องอื่น ๆที่ผ่านไป

~~~~~~~~~~~~ ๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐ ~~~~~~~~~~~

ถัดจากนั้น ก็เป็นเรื่องลูกน้องสาวอีกคนดังที่ว่าไว้ ว่าข้าพเจ้า
พิชิตศึกโทรศัพท์ไปถามหล่อนสองสามประโยค ตักเตือนที่หล่อน "นั่งรถไป
ไหนมาไหนกับสามีข้าพเจ้า" ให้ได้รู้ได้เห็น อีกทั้ง เคืองที่เจ้าหล่อน มา
ชวน สามีข้าพเจ้าให้ " ไปปฎิบัติธรรมด้วยกัน" ทำเอาทนไม่ได้ที่จะได้ ยิน

ทำไมเวลาข้าพเจ้าชวนเขาไปปฏิบัติธรรมที่ไหน เขาก็อ้าง ว่าจะไม่
ไป ไม่ว่าง ฯลฯ แต่คำชวนของสาวน้อยคนนั้น เขาหลงไหล ถึงแก่เปรยว่า
อยากจะไปปฏิบัติธรรมด้วย ?

เพียงคำถามสองสามคำ ข้าพเจ้าถาม ประมาณว่า

" ผู้ชายอื่นไม่มีแล้วหรือไร ถึงต้องยุ่งเกี่ยวกับสามีชาวบ้าน ? "

ทำเอาเจ้าหล่อนลาออกเปิดแน่บไปจากบริษัทของเขา แถมไป
กระพือข่าวจะเอาเรื่องข้าพเจ้า ซึ่งข้าพเจ้าก็ตอบคุณสามีและ หุ้นส่วนของ
เขา ที่ตั้งกระทู้ถามข้าพเจ้าในวันต่อมา ว่าไม่ได้เอ่ยคำหยาบว่าหล่อนอะไร
ทั้งสิ้น แต่ทนพฤติกรรมยุ่งเกี่ยวกับสามีข้าพเจ้าไม่ได้

เรื่องก็เป็นอันทำให้ คุณสามีข้าพเจ้าสติแตก ไปพักหนึ่งเหมือน
กันจนข้าพเจ้าต้อง "ทำพิธีขอสมากรรม" ดังที่ คุณแม่จุ้ยแนะนำไปนั้น ก็ทำ
ให้เขา อ่อนลงและ ให้อภัยข้าพเจ้าได้

~~~~~~~~~~~~ ๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐ ~~~~~~~~~~~

แต่กระนั้น ก็มีเหตุอีกสองสามครั้งที่น่าบันทึกไว้
เพราะมันเป็นสิ่งที่ได้ยินกับหู เห็นกับตา

~~~~~~~~~~~~ ๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐ ~~~~~~~~~~~
(ยังมีต่อ )

โดย: tiki_ทิกิ

วันที่: 15 มิถุนายน 2551 เวลา:3:14:51 น.

บทที่ ๓๖ (ต่อ ๕)
ฉัตรแก้วกั้นเกศ ?

วันหนึ่งที่ข้าพเจ้าต้องพาลูกสาวไปที่ทำงานของเขา น่าจะเป็น
ช่วงที่ลูกกำลังสอบเข้ามหาวิทยาลัย แล้วจึงแวะพาลูกไปพบ มองผ่านประตู
กระจกหน้าห้องเข้าไปก็เห็นภาพ สาวคนหนึ่ง กำลังโก้งโค้ง จนกระโปรงเปิด
ขึ้นไปเกือบเห็นแก้มก้น ข้อศอกกำลังท้าวโต๊ะ ก้มตัวหย่อนคอเสื้อเป็นเป้า
สายตาคุณสามีข้าพเจ้า อยู่

เห็นเช่นนั้น ข้าพเจ้าก็นับหนึ่งถึงสิบ ก่อนจะเปิดประตูเข้าไป สาว
ก็สะดุ้งยืดตัวขึ้นยืน หันมาทำตากราดเกรี้ยวเอากับข้าพเจ้า ข้าพเจ้าก็ยิ้ม ๆ
สวัสดี เมื่อคุณสามีเห็น ก็ถอนหายใจ พยายามทำเสียงราบเรียบแนะ
นำว่าเธอชื่ออะไร มาพบกับเขาเรื่องอะไร และ ข้าพเจ้าเป็นใคร

จู่ ๆ เธอก็คว้ากระเป๋าสตางค์ เดินปรายตา เฉียดข้าพเจ้าออกไป
ที่ประตูพูดใส่หน้าข้าพเจ้าว่า

" สวยอย่างนี้สิ มิน่าเล่า ! "

คำพูดเท่านั้นแหละ แต่มันส่ออะไรต่อมิอะไรออกมาให้รู้ซึ้งก้น
บึ้งหัวใจเลย ข้าพเจ้ารู้สึกร้อนผ่าวไปทั้งหน้า ทั้งตัว เอาทีเดียว ไม่ใช่อะไร
ดอก หากรู้ก่อนหน้านั้น อาจจะยั้งตัวไม่ทัน ไม่ด่าอะไรไป ก็อาจ "สั่งสอน"
อะไรไปสักอย่างเป็นแน่ แต่ เมื่อเห็นหล่อนกระฟัดกระเฟียด เดินกระแทก
เท้าลงบันไดกึง ๆ ลงไป ก็ทำใจไม่ให้โกรธ หันมา พูดธุระเรื่องลูกสอบเข้า
มหาวิทยาลัยได้อะไรเหล่านั้นจนจบไป นั่นก็เป็นเรื่องที่ข้าพเจ้าจำได้ไม่เคย
ลืม และ เคยสืบเรื่องหล่อนขนาดรู้ว่าบ้านช่องห้องหับอยู่ที่ไหน

มันอยู่ที่ข้าพเจ้า จะทำหรือไม่ทำ ต่างหาก แต่เชื่อเถิดว่า หาก
มาทำท่าชนิดนั้น สบประมาทเหมือนตบหน้าข้าพเจ้าเข้าสักฉาดด้วยคำพูด
ประเภทนั้นแล้ว อย่าหวังเลยว่า ข้อมูลของหล่อนจะไม่ไหลมาเทมาให้รู้
กำพืดจน ต้อง 'เขี่ย' หล่อนทิ้งไปจากสารบบ

เพราะที่น่าอันตรายกว่า ยังมีอีกหลายราย และบางรายนั้น
ข้าพเจ้ารุกฆาตเอาชนิดเขาดิ้นไม่ได้เลย ! ต่อให้ปฏิเสธโกหกข้าพเจ้าอย่าง
ไร ความจริงก็เป็นความจริง และ เป็นความจริงชนิดที่ เมื่อรู้แล้วต้องสมเพช
เอาทีเดียว

%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%

เรื่องที่เขา มักไปงานสมาคมฯ วิชาชีพของเขาหลายหน คุณแม่จุ้ย
เคยพูดไว้ว่า
"สามีเธอนะ เขาไม่ได้ อ่อนอะไรดอกนะ เวลาเขาอยู่กับผู้หญิง
อื่นน่ะทำท่าทางเป็นแมนเป็นคนแข็งแกร่งเอาทีเดียว ไม่ได้ทำท่าทาง
จ๋อง ๆ เหมือนเวลาอยู่กับเธอดอก"

วันหนึ่ง ข้าพเจ้าทราบดีว่าเขาจะไปงานสัมนาสมาคมวิชาชีพของ
เขา ข้าพเจ้า ก็ แกล้งเอาวันสุดท้าย ว่า ข้าพเจ้าจะไปงานนั้น ตอนเย็น ซึ่ง
จัดที่โรงแรม ชื่อดังด้านศูนย์การค้า ดิ เอมโพเรียม โดยข้าพเจ้าจะขับรถไป
เอง และจึงได้เห็นภาพเด็ด คือการต้อนรับ สาวเจ้าของธุรกิจผ้าม่าน ผู้ต้อง
ติดต่อกับเขาอยู่ประจำ
ข้าพเจ้าทำท่าเฉย ๆ ยิ้มรับเธอ และคุยกับพวกเพื่อนกรรมการ
สมาคมวิชาชีพของเขา ปล่อยเวลาจนทุกคนเข้าห้องประชุมไปหมดแล้ว
ข้าพเจ้าก็เดินเข้าไปนั่งต่อท้ายใกล้ ๆ ที่นิคกี้นั่ง ซึ่งสาวนั้น นั่งด้านซ้ายของ
เขาตัวเขานั่งด้านขวา วิธีนั่งของเขา คือ พาดมือซ้ายไปบนพนักเก้าอี้ที่สาว
นั้นนั่ง และ ยกเท้าข้างซ้ายขึ้นพาดขาขวาตัวเอง ซึ่งแปลว่า รองเท้าข้างนั้น
มันหันมาที่ข้าพเจ้าพอดี
สุดยอด ! เพราะหากถามไปถึงความสัมพันธ์นั้น คือ เขาทั้งสอง
เป็น เพื่อน เพื่อนในวงการธุรกิจร่วมกัน..เท่านั้นเอง ไม่มีอะไร

เหล่านี้ ก็เพียงกระสายยาที่เล็ดลอดมาให้ข้าพเจ้าบันทึกเล่น แบบคน
ประเภท รู้สึกสะใจที่มีคนมาทำอะไรให้ตัวเองเจ็บ ๆ เสียบ้าง แต่จริง
ๆ แล้ว ยังมีของจริง ของแท้ ถือเป็นเรื่องใหญ่ อยู่อีกเรื่อง ซึ่งเกือบพลิกผัน
ชีวิตข้าพเจ้าและครอบครัวไปอย่างคาดไม่ถึง

โดยเฉพาะเรื่องลูกค้าแต่งบ้านบางรายที่เพื่อนฝูงเขาแนะนำให้รู้จัก
กัน ผู้เป็นต้นเหตุระทึกขวัญไว้ให้มีเรื่องมีราวกันเป็นการใหญ่ ทำให้เรารวด
ร้าวหัวใจนัก

ข้าพเจ้าจำได้ดี ไม่ค่อยคิดอยากเขียนลง มันไม่สร้างสรรค์ ไม่ให้
อะไรแก่ชีวิตเลยนอกจากความทรงจำอันเลวร้าย หากมีโอกาส ข้าพเจ้าอาจ
จะเขียนสักเรื่องสองเรื่อง ที่ว่า เอาชนะอุปสรรคในชีวิตคู่อย่างนั้นได้อย่างไร

จิตใจข้าพเจ้ายังเขียนอะไรต่อไปไม่ได้ ได้แต่เขียนกลอนไว้ ใน
บางครั้ง บางหน เผื่อว่าความเจ็บปวดในใจจักได้ทุเลาลงไปบ้าง ขอเวลาให้
ข้าพเจ้าตั้งตัว เรียบเรียงอีกนิด ... เพื่อจะได้ สำนึกตัวว่า ได้ทำอะไร ผิด
หรือ พลาด ไปอย่างไร ในอดีต..

(จบบทที่ ๓๖ )

โดย: tiki_ทิกิ

วันที่: 15 มิถุนายน 2551 เวลา:3:15:40 น.


มาให้กำลังใจค่ะ.........อ่านแล้วพาลมีอารมณ์ไปด้วยนะเนี่ย