ข่าวด่วน บทกวี เรื่องจากใจ tiki_ทิกิ ที่นี่ค่ะ บันทึก ummm My Novel too.(In Thai).
 
บท ๒๗

//www.bloggang.com/viewblog.php?id=tiki&date=08-05-2008&group=7&gblog=21%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%

" " ที่ดินผืนนั้น " " - ภาค หก

%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%
@@@@@ ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ @@@@@@

บทที่ ๒๗
ฤๅชีวิตสิ้นบุญ ?


บทที่ผ่านมา
(ภาคหนึ่ง บทที่ ๑-๘ )
//topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2008/03/W6423525/W6423525.html
ที่บล็อกแกงก์
//www.bloggang.com/viewblog.php?id=tiki&date=16-03-2008&group=7&gblog=1

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%

บทที่ ๒๖(บทที่แล้ว)
//www.bloggang.com/viewblog.php?id=tiki&date=08-05-2008&group=7&gblog=21
บทที่ ๒๘ ( บทต่อไป )//www.pantip.com/cafe/writer/topic/W6604614/W6604614.html



Create Date : 10 พฤษภาคม 2551
Last Update : 25 กรกฎาคม 2551 19:07:18 น. 11 comments
Counter : 338 Pageviews.  
 
 
 
 
บทที่ ๒๗...บทนี้
ฤๅชีวิตสิ้นบุญ ?

ช่วงเวลารอคอยให้บ้านตกแต่งใหม่เสร็จทั้งหมดนั้น มัน
ก็ปาเข้าไปสามสี่ห้าเดือนเข้าไปแล้ว...จากนั้นก็เกิดเหตุการณ์บาง
อย่างแก่ข้าพเจ้าที่ทำให้แทบจะหมดแรงในชีวิตไปอีกอย่างหนึ่ง...

ในช่วงที่กำลังชุลมุนวุ่นวายกันอยู่นั้นคุณพ่อเกิดล้มป่วย
กระทันหันเรื่องไส้ติ่งแตก ต้องผ่าตัดด่วนที่โรงพยาบาลตำรวจ
ราชประสงค์ ลูก ๆ ทั้งหมด เร่งไปดูแลคุณพ่อ จนท่านออกจาก
ห้องไอซียูได้

แต่ต่อมา อาการแทรกซ้อนจากถุงลมปอดโป่งพอง
ซึ่งท่านมีอาการอยู่ ก็กำเริบขึ้นอีก

คุณแม่ไปเฝ้าคุณพ่อตอนกลางวันแล้วก็กลับมาตอน
กลางคืน มีพยาบาลเฝ้าไข้เป็นปกติ เพราะคุณพ่อต้องใส่เครื่อง
หายใจ เครื่องดูดเสมหะ ต้องอยู่ในห้องดูแลพิเศษ มีพยาบาล
พิเศษคอยดูแล

ข้าพเจ้าไปเยี่ยมครั้งไร จะได้ยินท่านพยายามที่จะบอก
ว่า อยากจะกลับบ้าน อยากหาย และในบางช่วง ท่านก็มีอาการ
แปลก ๆ อย่างที่คุณแม่พูดให้ฟังว่า อยากกินอาหารสดคาว จน
ทำให้โทรศัพท์ตามข้าพเจ้าด่วน ให้ไปนิมนต์เชิญหลวงพ่อ ส.
ณ วัดเลียบราษฎร์บำรุง ไปเยี่ยมให้สติคุณพ่อ แต่พอข้าพเจ้า
รับหลวงพ่อไปถึงห้องคนป่วยพิเศษของท่าน เพียงท่านได้เห็น
ว่าข้าพเจ้านิมนต์พระไปเท่านั้น ท่านเข้าใจผิดทันทีมีอาการโกรธ
เกรี้ยวว่า ข้าพเจ้านั้นรับพระสงฆ์ไปแช่งให้ท่านตายเร็วหรือว่า
อย่างไร ข้าพเจ้ารู้สึกโทมนัสใจมาก ถึงจะบอกว่าคุณแม่ให้
นิมนต์มาเยี่ยมก็ตาม แต่คุณพ่อนั้น คิดไปอีกทางอย่างแก้ไขไม่ได้
ข้าพเจ้าจำต้องรีบนิมนต์หลวงพ่อส่งกลับวัด ในระหว่างทาง ท่าน
ได้กล่าวว่า คุณพ่อเป็นเช่นนี้ เพราะมีวิบากกรรมเก่าของท่านทำ
ให้คิดไปอย่างนั้น แต่ หากคุณแม่เธอเป็นน่ะ จะเป็นยิ่งกว่าคุณ
พ่อหลายเท่าเลย ข้าพเจ้าได้ยินหลวงพ่อพูดอย่างนั้น ก็นิ่ง ๆ
ไปเสีย ไม่วิจารณ์อีก เพราะข้าพเจ้านั้นรักคุณพ่อมากนัก




ภายหลัง ไม่ทราบว่า เพราะหมอใช้ยาแรงเพื่อการ
รักษาขนาดหนักอย่างไร สายตาท่านมองไม่เห็นเข้าไปทุกที
จนมองไม่เห็นอะไร ทำให้ข้าพเจ้ารู้สึกว่า คุณพ่อได้ห่างไกล
จากภพภูมิของเรา สุดที่จะเรียกร้องสภาพเดิมของท่านคืนมา
อีก ท่านคงต้องนอนอยู่บนเตียงอย่างนั้น


ภายหลังสายตาท่านมองไม่เห็นเข้าไปทุกที
จนมองไม่เห็นอะไร ต้องนอนอยู่บนเตียงอย่างนั้น


~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
 
 

โดย: tiki_ทิกิ วันที่: 10 พฤษภาคม 2551 เวลา:0:31:17 น.  

 
 
 

คืนหนึ่งขณะที่กำลังหลับสนิท ข้าพเจ้าก็เห็นไปทางบ้าน
คุณพ่อซึ่งอยู่ชั้นเดียวฝั่งตรงข้ามด้วยสายตามุมมองนกระยะไกล
อีกครั้ง เห็นคนนุ่งผ้าเขียวระยับ ไม่ใส่เสื้อกำลังเข็นเตียง
ลักษณะเป็นเตียงในโรงพยาบาลซึ่งคุณพ่อท่านนอนอยู่บนนั้น
ในชุดโรงพยาบาลคือนุ่งผ้าเตี่ยวตัวเดียว ลอยมาในอากาศ
พอถึงหลังคาบ้านคุณพ่อ เขาก็ปล่อยเตียงนั้นเหนือบ้านซึ่งเห็น
คุณพ่อในชุดผ้าเตี่ยวตัวเดียวกำลังลงไปจากเตียงเข้าไปในบ้าน
ตรงห้องที่ท่านเคยอนุญาตให้ข้าพเจ้าเข้าไปอาศัย แล้วคนนุ่ง
ผ้าเขียวระยับนั้น ก็เหาะมาถึงหน้าบ้านข้าพเจ้า เขาก้มลงคำนับ
ข้าพเจ้าแล้วเอ่ยว่า

"ถึงเวลาต้องพา บิดาท่านไปแล้ว ข้าพเจ้าต้องมาขอ
อนุญาตท่าน"

ข้าพเจ้าก็น้อมรับคำขอนั้นอย่างปลงได้(ในฝัน ) แล้วเขา
ก็โค้งคำนับข้าพเจ้าอีกครั้ง แล้วเหาะข้ามถนนข้ามสนาม กลับไป
ที่บ้านคุณพ่อ จากนั้นก็รับร่างคุณพ่อซึ่งลอยขึ้นไปบนเตียง
แล้ว เข็นเตียงนั้นเหาะหายไป ข้าพเจ้าเห็นอาการเหาะหายลับตา
ไปนั้นชัดเจน

ตื่นมาด้วยความสับสนใจ รู้สึกเศร้านิด ๆ เพราะในวันแรก
ที่คุณพ่อผ่าตัดนั้น ข้าพเจ้าไปกราบทุกศาลทุกแห่งหน้าสี่แยก
ราชประสงค์ รวมทั้งศาลในโรงพยาบาลตำรวจด้วยว่า ขอให้คุณพ่อ
ของข้าพเจ้าอยู่ไปอีกนาน ๆ จึงนึกปลงในใจว่า การขอคงจะยาว
นานเกินกว่าอายุคุณพ่อไปมากแล้วหรืออย่างไร ?แต่พยายามคิด
ว่าเป็นแค่ความฝัน ที่โบราณเขาว่าฝันไม่ดี แปลว่าเทวดาต่ออายุ
ให้คุณพ่อละกระมัง เพราะเมื่อไปเยี่ยมท่านครั้งสุดท้ายท่านยังมี
อาการดีอยู่คุณพ่อคงจะยังไม่ไปง่าย ๆ ข้าพเจ้าปลอบใจตัวเอง
ทั้ง ๆ ที่ในความเป็นจริงแล้ว ท่านทรุดลงมาก และ หมดกำลังใจ
ด้วยท่านอยากกลับมาที่บ้านท่านเหลือเกิน แต่ทั้งหมอ และ คุณ
แม่ก็ไม่ยอมให้ท่านกลับบ้าน.. เพราะท่านอยู่ในภาวะอันตราย
อย่างนั้น
Glitter Graphics

Glitter Sorry Graphics



เมื่อเล่าความฝันให้คุณแม่ฟังในภายหลัง ท่านก็ยังทำ
ตาค้าง งง ๆ อยู่ ว่าลูกรู้ล่วงหน้าแล้วได้อย่างไร
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
 
 

โดย: tiki_ทิกิ วันที่: 10 พฤษภาคม 2551 เวลา:0:41:44 น.  

 
 
 
บทที่ ๒๗
ฤๅชีวิตสิ้นบุญ ? (ต่อ ) ๒

วันอังคารอันเป็นวันตัววันเกิดคุณพ่อ คุณแม่เดินข้ามมา
ที่บ้าน แต่เช้า
"ลูกไปเยี่ยมคุณพ่อที่โรงพยาบาลด้วยกันกับแม่ไป "
แต่ข้าพเจ้าบอกว่า
"กำลังยุ่งงานในบ้านค่ำ ให้คุณแม่ไปก่อน จะตามไปตอน
เย็น ๆ ให้ลูกกลับมาจากโรงเรียนก่อนแล้วกันค่ะ "
คุณแม่ก็พูดว่า
"เกรงคุณพ่ออาการไม่สู้ดีอาจจะไปวันนี้ก็ได้"
ข้าพเจ้าก็ให้กำลังใจพูดยิ้ม ๆ กับคุณแม่ว่า
"คุณแม่น่ะคิดไปเอง คุณพ่อยังไม่เสียง่าย ๆ หรอกค่ะ "
คุณแม่ก็ทำท่าผิดหวังที่ข้าพเจ้าไม่ไปด้วย แล้วท่านก็
นั่งรถรับจ้างไปเอง...ข้าพเจ้าช่างไร้หัวใจเสียนี่กระไร


ครั้นเวลาบ่ายสักบ่ายสองโมงได้ ท่านก็โทรศัพท์ด้วย
เสียงสะอื้นเสียใจมาก มาว่าคุณพ่อเสียเสียแล้ว ข้าพเจ้าอึ้งไป
อีกครั้งหนึ่งที่รู้สึกตัวเองเป็นคนเห็นแก่ตัวเหลือเกิน โอกาสยิ่ง
ใหญ่ที่จะได้ดูคุณพ่อวาระสุดท้ายได้ผ่านไปแล้วอย่างเรียก
กลับคืนไม่ได้ ข้าพเจ้านั้นเสมือนลูกอกตัญญูไปเพียงเพราะ
หน้าที่ดูแลบ้านเรือน ดูลูกเต้า... นึกไปแล้วให้เจ็บใจตัวเอง
ที่วาระสุดท่ายที่จะได้เห็นน้ำใจคุณพ่อ กลับไม่ได้สนองคุณ
กลายเป็นต้องไปกราบปลายเท้าท่าน ณ ห้องเก็บศพที่นิติเวช
แทน

เมื่อเข้าไปกราบลาปลายเท้าคุณพ่อ ขอขมากรรมแก่
ท่าน ข้าพเจ้าก็กล่าวแก่ร่างเย็นชืดของท่านว่า คืนนี้จะไปซื้อ
สังฆทานไว้ถวายพระให้ท่านหนึ่งถัง จากนั้น ก็จุดธูปที่โรง
พยาบาล กราบลาท่านว่าขอเชิญวิญญาณท่านให้กลับบ้านไป
กับข้าพเจ้า ขอครูบาอาจารย์ช่วยดูแลวิญญาณคุณพ่ออย่าให้
ไปตกระกำลำบาก คุณพ่อพ้นทุกข์พ้นโรคไปแล้ว แต่ลูก
อย่างข้าพเจ้ายังไม่พ้นทุกข์ แต่จะทำหน้าที่เพื่อวาระสุดท้าย
ของท่านให้อย่างดี

คืนนั้น ข้าพเจ้านำถังสังฆทานขึ้นไปไว้ที่ห้องพระ และ
จุดธูปบอกครูบาอาจารย์อีกครั้งว่า พรุ่งนี้เช้าจะถวายพระสงฆ์ ขอ
ครูบาอาจารย์ได้อนุญาตให้วิญญาณคุณพ่อของข้าพเจ้าท่านได้
ดูแลถังสังฆทานเพื่อจะได้รับบุญกุศลในเช้ารุ่งขึ้น
ตกกลางคืน สังเกตเห็นลูกชายนอนยิ้มอยู่หลายหน
ทั้ง ๆ ที่หลับตา บางครั้งก็มีเสียงละเมอ บอกไม่ได้ว่าพูดอะไร
เช้าขึ้นมา ลูกชายก็บอกว่า
" แม่ เมื่อคืนคุณตามาอยู่ข้างล่างบ้าน ที่เก้าอี้รับแขก
นะแม่ มาเล่นกับแช้มป์ "
ข้าพเจ้าก็ถามว่า หน้าตาท่าทางคุณตาแต่งกายเป็น
อย่างไร ลูกก็บอกว่า ท่านมาอย่างมีความสุข ในชุดเสื้อผ้าไหม
ลายสีสวยแขนสั้นที่ท่านชอบใส่ สวมกางเกงขายาว มานั่งเล่น
กับลูกในฝันอยู่ทั้งคืน จนเช้า

%~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Glitter Graphics

Glitter Sorry Graphics


 
 

โดย: tiki_ทิกิ วันที่: 10 พฤษภาคม 2551 เวลา:0:49:31 น.  

 
 
 
ต่อ ๓
ข้าพเจ้าเดิน ถือถังสังฆทานไปหน้าบ้าน รอจนมีพระ
สงฆ์จากวัดแถวประชานิเวศน์สาม เดินบิณฑบาตรผ่านหน้าบ้าน
มา นิมนต์ท่านไปยังบ้านคุณแม่ และ ถวายสังฆทานในบ้านคุณแม่
ตรงห้องรับแขก จากนั้นก็ แจ้งกระแสข่าวบุญให้วิญญาณท่าน และ
ครูบาอาจารย์ทราบ กรวดน้ำหน้าบ้านให้ท่านตามที่สัญญาไว้
ขอพรให้ครูบาอาจารย์นำพาคุณพ่อไปสู่ภพภูมิที่ดี ข้าพเจ้าแน่ใจ
ว่าคุณพ่อได้รับบุญแล้วอย่างเรียบร้อย

ตอนเย็นก็มีพิธีการรดน้ำพระราชทานอาบศพที่วัด
ตรีทศเทพ ซึ่งเหล่าลูกน้องเก่าของคุณพ่อ ที่ทำงานเก่ากรม
สามเสนฯ ได้ทำหนังสือเข้ายังสำนักพระราชวัง ในฐานะอดีต
ข้าราชการ ข้าพเจ้าได้แจ้งหนังสือพิมพ์ฉบับหนึ่ง ซึ่งทางท่าน
ที่เคารพที่หนังสือพิมพ์ฉบับนั้นได้ตีพิมพ์ล้อมกรอบเล็ก ๆ ให้
ทั้งยังเขียนในหน้าข่าวสังคมด้วย ข้างฝ่ายน้องชายก็ได้แจ้งแก่
อีกหนังสือพิมพ์หนึ่ง ซึ่งก็ทำเช่นเดียวกัน จึงมีแขกมางานท่าน
ไม่น้อยเลย จนล้นศาลาออกไป

ข้าพเจ้าต้อนรับแขกของข้าพเจ้าเฉพาะเพื่อนนักเรียน
เก่า กับมีลูกค้าและ เพื่อนเก่าในวงงานบางคนที่มางานรดน้ำศพ
และ สวดอภิธรรมศพคุณพ่อ เมื่อสวดครบเจ็ดวัน คุณแม่ก็ขอให้
ทางวัดบรรจุศพไว้ ๑๐๐ วัน เป็นวาระที่โลงศพคุณพ่อต้องเข้าไป
อยู่ในส่วนที่เขาโบกปูนเก็บไว้

หลังจากนั้น เหตุการณ์ทางบ้านคุณแม่ก็ดูคล้ายอย่าง
เดิม มีแต่คุณแม่ผู้ค่อนข้างเสียขวัญ จนข้าพเจ้าต้องไปอยู่เป็นเพื่อน
ท่านบ่อย ๆ ตนเองก็เดินข้ามไปข้ามมาดูแลบ้านท่านเหมือนเดิม
จะยุ่งนิดหน่อยก็ที่ต้องคอยไปเก็บหนังสือของคุณพ่อซึ่งคุณแม่มัก
เก็บทิ้งไปเรื่อย ๆ ทั้ง ๆที่เป็นสิ่งที่คุณพ่อรักมาก แต่สำหรับคุณแม่
ท่านเห็นเป็นสิ่งของรกบ้าน อีกทั้ง ขณะนั้นพี่ชายคนที่สองจะต้อง
ทำหนังสืองานศพให้คุณพ่อ จึงต้องมีการรื้อค้นรูปถ่ายท่านมา ซึ่ง
เวลาคุณแม่มองเห็นภาพเก่า ๆ ก็มักร้องไห้อาลัยคุณพ่ออยู่ไม่เว้น
สักวัน

ในวันหนึ่ง คุณแม่ก็รื้อค้นสมบัติของคุณพ่อซึ่งมีไม่
มากออกมาดู แล้วมอบแหวนทองวงใหญ่ หัวพลอยโป่งข่ามสีขาว
ขนาดใหญ่มีเพชรรอบเรือนมาให้ข้าพเจ้าหนึ่งวง บอกกับข้าพเจ้าว่า
" พ่อเขารักเขามาก ใส่ติดมือวงนี้นะลูก แม่ให้เจ้าไป
ไว้เป็นที่ระลึก ส่วนสร้อยพระให้น้องชายไปนะ ส่วนเก้าอี้รับแขก
ชุดที่พ่อเขารัก แม่เห็นสมควรให้น้องไปดีไหม ?"
ข้าพเจ้าก็ยินดีในสิ่งที่คุณแม่มอบให้มา และ ก็พอใจที่
คุณแม่จัดการเรื่องสมบัติต่าง ๆ ให้น้องชาย ซึ่งเวลาคุณพ่อมีชีวิต
อยู่ เขาเป็นคนเดียวผู้ใกล้ชิด คอยดูแลคุณพ่อไม่ขาดตกบกพร่อง
สมควรจะได้รับทรัพย์ทุกอย่างของคุณพ่อด้วยซ้ำไป

%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%
 
 

โดย: tiki_ทิกิ วันที่: 10 พฤษภาคม 2551 เวลา:0:57:57 น.  

 
 
 
ต่อ ๔
ครั้นเมื่อได้ไปที่อภิธรรมมูลนิธิพุทธมณฑลสายสี่ ข้าพเจ้า
ก็ได้ร่วมทำบุญซื้อที่ทางพุทธมณฑลสายสี่บริจาคให้แก่อภิธรรม
มูลนิธิ ตอนที่เขาประกาศรับบริจาค ได้ทำบุญซื้อเพิ่มในชื่อ คุณ
พ่อ และ คุณแม่อีกคนละวาสองวา อุทิศบุญให้ท่านอีกครั้ง

มีที่ทำบุญที่ไหนข้าพเจ้าก็ไปจัดการให้ที่นั่น สิ่งที่ระลึก
ถึงคุณพ่ออยู่เสมอ คือ เครื่องเขียนและหนังสือ มักจัดเพิ่มถวายพระ
เพื่อให้กุศลนั้นถึงคุณพ่ออยู่เรื่อย

แต่แล้วคืนหนึ่ง คุณพ่อก็มาปรากฏตัวในห้องพระ ในฝัน
คราวนี้ ท่านมาในชุดกางเกงแพรจีนสีน้ำตาลเข้ม และ เสื้อผ้าป่าน
คอกลมสีขาว ที่ท่านชอบสวมอยู่เป็นประจำ มานั่งทำตาลุกโพลง
สีแดงอยู่หน้าหิ้งพระ เมื่อข้าพเจ้าเข้าไปกราบในฝันนั้น ข้าพเจ้า
มอบน้ำอ้อย และขนม ตะโก้ให้คุณพ่อ ด้วยกิริยาแทบจะหมอบ
คลาน รู้สึกว่า คุณพ่อดุมาก ทำตาสีแดงฉานอย่างโกรธเกรี้ยว พูด
บางอย่างกับข้าพเจ้า ด้วยสีหน้าท่าทางหยิ่ง ๆ ดังว่า
" ไม่ต้องมาให้ฉันดอก"
แต่ในฝันข้าพเจ้าก็ยังนำส่งกราบให้แก่ท่านจนได้

พอเช้าวันรุ่งขึ้น คุณแม่ ก็บอกให้ไปทำบุญที่วัดแถวบ้าน
ด้วยกัน เพราะเป็นวันครบรอบ ๕๐ วันของคุณพ่อ เมื่อข้าพเจ้า
บอกคุณแม่ว่า ลืมไปแล้วว่าครบ ๕๐ วัน แต่เมื่อคืนฝันเห็นคุณ
พ่อ ฝันว่าได้ให้ขนมเป็นตะโก้กับน้ำอ้อย คุณแม่ก็ร้องว่า
" อ้าว นั่นแหละ ของโปรดพ่อเขา เรารีบไปหาซื้อมาเร็ว
ยังทันถวายเพลนะลูก "
ข้าพเจ้าจึงรีบบึ่งรถออกไปซื้อขนมตะโก้และ น้ำอ้อย
มาร่วมกับอาหารที่คุณแม่ทำ อันมีปลาทูน้ำพริก ไข่เจียวและ
แกงจืด ที่คุณพ่อชอบ เมื่อไปถึงวัด นำอาหารถวายพระ ข้าพเจ้า
นั้นไม่เคยสังเกตุมาก่อนเลยว่านั่นเป็นขนมที่คุณพ่อชอบ และก็
ถวายสังฆทานพระสงฆ์ในวัดนั้น อุทิศส่วนกุศลให้คุณพ่อ


Glitter Graphics

Sorry Glitters




ข้าพเจ้ายังยุ่งวุ่นวายกับชีวิตอยู่เหมือนเดิม จนคืนหนึ่ง
ใกล้กำหนดเผาคุณพ่ออยู่อีกไม่กี่วัน คุณพ่อก็มาปรากฎตัวในฝัน
ให้ข้าพเจ้าได้เห็นอีกครั้ง
น่าแปลกที่วันนี้ ท่านมาในชุดผ้าเตี่ยวสีขาวนุ่งอยู่ตัว
เดียว ข้าพเจ้ารู้สึกว่า ท่านลดทิฐิมานะไม่ดูถือตัวอย่างเดิมอีก
อย่างที่ฝันเห็นเมื่อตอนห้าสิบวัน จึงคุยอะไรกับท่านในฝันไป
หลายอย่าง และ ท่านก็ คุยกับข้าพเจ้าอย่างสนุกสนาน อย่าง
น่าแปลกใจเป็นอย่างยิ่ง มีประโยคหนึ่งที่จำได้ท่านบอกว่า
" พ่ออยู่อย่างนี้สบายใจมากแล้วลูก "
ข้าพเจ้ารำลึกถึงบุญที่ได้ซื้อที่ให้คุณพ่อ รู้สึกสบายใจ
ว่าได้ส่งท่านไปยังเรือนพุทธธรรมปัญญาเรียบร้อยแล้ว

วันรุ่งขึ้น คุณแม่ก็แจ้งอีกแล้วว่า ครบร้อยวันคุณพ่อ
แล้ว สัปดาห์นี้จะไปเชิญคุณพ่อออกมาจากที่เก็บศพเพื่อจะทำ
พิธีสวดอภิธรรมทำบุญก่อนเผาท่านละนะ แล้วก็ชวนข้าพเจ้าไป
ทำบุญครบร้อยวันตอนเช้าที่วัดแถวบ้านอีกตามเคย ข้าพเจ้านี้
มันช่างไม่เคยจดจำเลยว่า วันไหนเป็นวันที่เท่าไหร่ หากคุณพ่อ
ไม่มาสะกิดในฝัน อีกทั้งคุณแม่ไม่เตือนแล้วก็จะไม่ได้จำ ปล่อย
ให้ผ่านเลยไป

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
 
 

โดย: tiki_ทิกิ วันที่: 10 พฤษภาคม 2551 เวลา:1:04:21 น.  

 
 
 
ต่อ ๕
ครั้นแล้วก็เป็นพิธีเชิญศพท่านออกมาตั้งเพื่อทำพิธี
สวดอภิธรรมอีกคืนก่อนจะเตรียมพิธีเผา
งานศพคุณพ่อนั้น เป็นไปอย่างสมยศสมศักดิ์ศรีของ
ท่าน หนังสือเล่มใหญ่ขนาด เอสี่ พิมพ์สี่สี อย่างสวยงามนั้น
เป็นฝีมือพี่ชายที่สอง ที่ขณะนั้นกำลังทำงานด้านจัดหน้าสิ่งพิมพ์
กับบริษัท ฯ ที่เขาเป็นหุ้นส่วนด้วย เรื่องที่เลือกมาพิมพ์นั้นก็
เป็น เรื่องที่คุณแม่ไปขอ คุณตาด็อคเตอร์คนหนึ่งของคุณแม่
เกี่ยวกับเรื่อง สังเวชนียสถานของพระพุทธเจ้า ซึ่งพี่น้องของ
ข้าพเจ้าปฏิเสธที่จะเขียนคำรำลึก มอบให้ข้าพเจ้าแต่เพียงผู้เดียว
ในฐานะลูกทั้งหมด เขียนหนังสือรำลึกให้คุณพ่อ นอกจากนั้น
คือ ท่านผู้ใหญ่ที่เป็นที่เคารพของคุณแม่ เช่นคุณหญิงภรรยา
อดีตท่านอธิบดีกรมฯ ผู้เป็นที่รักเคารพของคุณพ่อ หรือ คุณลุง
ท่านนายพลตำรวจเอก ชื่อดัง อธิบดีกรมฯ อีกท่านมาเขียน
ประวัติคุณพ่อ โดยยกอ้างอิงคุณย่ามาเขียนไว้ด้วย และก็มีท่าน
ที่เคารพท่านอื่น ๆ อีกมาก
มีแขกผู้ใหญ่มากันล้นหลามศาลาต้องต่อเต๊นท์ออก
ไปเกือบถึงหน้าเมรุ ่นับว่าคุณพ่อมีเมตตาบารมีแก่ลูกน้องญาติ
สนิท มิตรสหายไว้มากนัก เมื่อถึงวันงานของท่านจึงมีบริวาร
และ ผู้ที่เคารพรักกันกับท่านมากันมากหน้า
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
เมื่อเผาศพคุณพ่อเสร็จสิ้น วันต่อมา ก็เชิญอัฐิท่านไป
ลอยอังคารที่ สัตหีบ ที่เดียวกับที่ไปลอยอัฐิคุณตาของข้าพเจ้า
เป็นอันเสร็จสิ้นภาระกิจที่ทำให้คุณพ่อเป็นครั้งสุดท้าย

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
จบบทที่ ๒๗

Glitter Graphics

Sorry Glitters


 
 

โดย: tiki_ทิกิ วันที่: 10 พฤษภาคม 2551 เวลา:1:08:11 น.  

 
 
 
๑๑:๒๒ นาฬิกา
เสาร์ที่ ๑๐ พฤษภาคม พ.ศ. ๒๕๕๑
เรือนนนทบุรี ราชอาณาจักรสยาม ประเทศไทย

บันทึกท้ายบทที่ ๒๗ ที่ดินผืนนั้น ฤาชีวิตสิ้นบุญ ?

การเขียนชีวประวัติของข้าพเจ้า นับว่าเข้มข้นขึ้นเรื่อย ๆ จะเห็นความอึดอัด
คับข้องใจที่เกิดขึ้นมาตลอดเวลา หากเปรียบว่าชีวิตเป็นลูกกระท้อน ก็กำลังถูกทุบ
ให้น่วม ทุบแล้ว ทุบอีก มันไม่เคยลดความเปรี้ยวลงได้ง่าย ๆ และแต่ละบทที่ได้
ถ่ายทอดออกมา กว่าจะเค้นออกมาได้แต่ละบรรทัด ต้องใช้การพินิจพิเคราะห์ว่า
ควรไม่ควร ควรหรือไม่ อยู่อย่างนั้น เสมือนคนที่กำลังเย็บผ้าด้วยลีลาด้นถอยหลัง
คือเดินหน้าไปหนึ่งฝีเข็ม ก็ถอยกลับรวมสองฝีเข็มแล้วขึ้นหน้าใหม่ไปอีกฝีเข็มหนึ่ง
ดังนี้อยู่เรื่อย ๆ

นอกจากจะพินิจพิเคราะห์แล้ว ยังเป็นการเขียนไปลงอินเตอร์เน็ตไป ซึ่งเวลา
เพื่อนฝูงนักอ่านในหน้าพันทิป ซึ่งเป็นแหล่งลงงานต้นฉบับของข้าพเจ้าที่นี่ อ่านแล้ว
วิพากย์วิจารณ์ แสดงความรู้สึกออกมา ข้าพเจ้ายิ่งสงสารคนอ่านเข้าไปเรื่อย ๆ หลาย
ความคิดเห็นบอกว่า รู้สึก อึดอับคับข้องใจ กดดันเหลือเกิน หาอารมณ์อ่อนโยน
อารมณ์ขัน แทบจะไม่มี ข้าพเจ้าก็หยุดทุกที จนแทบจะเลิกเขียน เพราะท่านผู้อ่าน
ที่เคารพรักทั้งหลายเหล่านั้น ก็มีเลือดเนื้อ มีอารมณ์ มีความรู้สึก มีวิญญาณ ข้าพเจ้า
ไม่ได้เขียนวางไว้บนหน้ากระดาษให้ลมแล้งปลิวล้อเล่น เสมือนการเขียนนิยาย
ในสมัยอดีต ที่จะมีแค่บรรณาธิการมาได้อ่านงานเท่านั้น

แต่ที่หน้าพันทิป - คาเฟ่ -ห้องสมุด- ถนนนักเขียน- นิยาย นี้ งานของ
ข้าพเจ้าได้ มีโอกาสผ่านสายตานับสิบนับร้อยคู่ของทั้งนักเขียน นักอ่าน นัก
วิจารณ์ หากเปรียบว่า ข้าพเจ้ากำลังร้อยเข็ม ปักภาพขึ้นมาสักผืนบนผ้าไหม
ผ้าผืนนิยายของข้าพเจ้า จักต้อง ทอสีสันให้อ่อนโยนยิ่งกว่าที่ข้าพเจ้าจะเคย
นึกมาก่อน
หลากหลายอารมณ์ ได้รับการผสานผสม ทอดไปแล้วจับตาดูผู้ชมทั้ง
หลายว่า จะรู้สึกกับสีแสงเหล่านั้นอย่างไร จะแจ๊ดไปไหม อ่อนไปไหม หรือสี
นั้นเน่าจนแก้ไม่ได้แล้วหรืออย่างไร ? นับเป็นลีลาเขียนงาน "สะท้อนกลับ
หลายด้าน " ที่เกิดก่อความเงางามในหน้าสาธารณะอย่างสะท้อนกลับมาเป็น
ความสุข สุขุมล้ำลึก ที่เกิดขึ้นเป็นแสงเงาอันงดงามในใจของข้าพเจ้า ผู้
" เคาะนิ้วพิมพ์สัมผัสบนแป้นคีย์บอร์ดหน้าจอคอมพิวเตอร์ หน้าจออินเตอร์
เน็ต และ หน้าจอ พันทิปแห่งนี้ " เลยจริง ๆ เป็นสภาพการอ่านของท่านนัก
อ่านทั้งหลาย ที่มา "ร่วมรับการสื่อทอดอารมณ์ รับความรู้สึกร่วมกัน " อันมี
คุณค่าอย่างยิ่ง

สองคืนมานี้ เครื่องพิมพ์ lazor printer ของข้าพเจ้า ประท้วงว่าหมึก
หมดแล้ว ไม่อาจพิมพ์ออกมาให้เห็นได้ ข้าพเจ้าเคาะนิ้วไปตามความเคยชิน
บนแป้นพิมพ์ แต่แล้ว ก็ต้อง นั่งเฝ้าหน้าจอ เพื่อใช้ปากกาบันทึกลงในสมุด
เล่มใหญ่แทน

ลีลาการเขียนเรื่องยาวบนอินเตอร์เน็ต ต้องอาศัยเทคโนโลยีรอบ
กาย ไม่ใช่การเขียนด้วยมือ ด้วยดินสอ ด้วยปากไก่ ปากกา เหมือนสมัย
ปู่ย่าตาทวดเราเสียแล้ว

ข้าพเจ้าบันทึกท้ายบทที่ ๒๗ ไว้ ตอนนี้ เพื่อจะบอกว่า สิ่งหนักหนา
สาหัสที่กำลังรอการถ่ายทอดอยู่เบื้องหน้านั้น
ท่านเตรียมใจรับมันได้ไหม เตรียมใจหรือยัง ?


: tiki_ทิกิ - [ 10 พ.ค. 51 11:41:36 ]
 
 

โดย: tiki_ทิกิ วันที่: 10 พฤษภาคม 2551 เวลา:12:14:43 น.  

 
 
 
 
 

โดย: นายแจม วันที่: 12 พฤษภาคม 2551 เวลา:21:27:59 น.  

 
 
 
 
 

โดย: นายแจม วันที่: 14 พฤษภาคม 2551 เวลา:7:20:49 น.  

 
 
 
 
 

โดย: นายแจม วันที่: 14 พฤษภาคม 2551 เวลา:20:22:08 น.  

 
 
 
ขอบคุณ นายแจมมากนะคะ ที่แวะมาเยี่ยมเว็บหลายหน
เลย วันนี้ เขามาแก้ไข link ค่ะ



//topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2008/03/W6423525/W6423525.html

https://www.bloggang.com/viewblog.php?id=tiki&date=10-05-2008&group=7&gblog=22

ตอนล่าสุดวันนี้ บทที่ ๓๔ ค่ะ

https://www.bloggang.com/viewblog.php?id=tiki&date=08-06-2008&group=7&gblog=29
 
 

โดย: tiki_ทิกิ วันที่: 11 มิถุนายน 2551 เวลา:1:32:43 น.  

Name
* blog นี้ comment ได้เฉพาะ VIP Friend
Opinion
*ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet

tiki_ทิกิ
 
Location :


[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




สงวนลิขสิทธิ์งานเขียนในบล็อกนี้ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537 ห้ามคัดลอก ดัดแปลง หรือนำไปเผยแพร่ต่อโดยไม่ได้รับอนุญาต เป็นลายลักษณ์อักษร
H e L L o
free counters
[Add tiki_ทิกิ's blog to your web]

 
pantip.com pantipmarket.com pantown.com