|
เหลี่ยมเสน่หา มนต์ขลังความน้ำเน่ามันเป็นเช่นนี้เอง
เหลี่ยมเสน่หา ผู้แต่ง อุธิยา สำนักพิมพ์ พิมพ์คำ อคิน เรื่องธุรกิจต้องมาก่อนความรักเสมอ แพรวา คือเจ้าสาวที่เขาเลือกแล้วว่าเหมาะสมและคู่ควร
แพรวา สาวน้อยผู้เรียบร้อยที่หนีงานแต่งไปโดยไม่มีใครคาดคิดว่าเธอจะกล้าทำ สำหรับเธอความรักสำคัญที่สุด
โชติก เมื่อดอกฟ้าโน้มลงมาถึงมือ เขาจะยอมทิ้งทุกอย่างเพื่อปกป้องดูแลแม้ต้องแลกด้วยชีวิต
กริการ์ แพะรับบาปหรือส้มหล่นกันแน่ที่ต้องมาเป็น ตัวแทน' แต่ในเมื่อมาถึงขั้นนี้ คติเดียวคือ เสียตัวแล้วต้องได้ใจ เพราะความรักคือสิ่งเดียวที่ใจใฝ่หา บางครั้งความรักก็ต้องใช้ร้อยเล่ห์มารยาเพื่อให้ได้มาครอบครอง เพราะถูกใส่ความว่าทำให้เจ้าสาวของเขาหนี เธอจึงต้องไปเป็นตัวแทน แต่คนอย่างกริการ์ มีหรือจะยอมเป็นนางเอกน้ำเน่า ไหนๆ ก็เสียตัวแล้ว หัวใจของเขา เธอจะเอามาให้ได้ 
เนื้อเรื่องมันน้ำเน่า แต่ไหงเราถึงสนุกกับมันมาก รีวิวเสร็จแล้ว ยังจะขอกลับไปอ่านรวบอีกสักรอบ อคิน หนุ่มโสดนักธุรกิจผู้ร่ำรวยที่ไม่รักอะไรมากไปกว่าการทำงานสร้างความก้าวหน้า การขยายกิจการและก้าวขึ้นเป็นผู้นำเพื่อกุมบังเหียนของวงการธุรกิจการ์เมนท์ (เสื้อผ้าเครื่องนุ่งห่ม) คือแผนงานหนึ่งที่เขามุ่งมั่นตั้งความหวังกับมันมาเป็นสิบปี แม้แต่กับผู้หญิงที่เขาเลือกจะมอบชีวิตส่วนหนึ่งให้ ก็ไม่มีเหตุผลอะไรที่ทำให้เขาเลือกอย่าง "เต็มใจ" มากไปกว่า ต้องการความเกี่ยวดองทางเครือญาติเพื่อการร่วมทุนและควบขยายกิจการ แต่ใครจะไปคิดล่ะว่าเจ้าสาวของเขาจะหนีไปในวันแต่งงาน เป็นไปไม่ได้ที่สาวน้อยผู้สุดแสนจะหัวอ่อน เรียบร้อยไร้เดียงสาอย่าง แพรวา จะกล้าคิดเรื่องร้ายกาจอย่างนี้ได้ เว้นเสียแต่ว่า ใครบางคน จะอยู่เบื้องหลัง ใครคนนั้นที่ทุกคนต่างชี้นิ้วลงความเห็นเป็นเสียงเดียวกันว่าคือ กริการ์ ตัวก่อเหตุที่ทำให้แพรวาหลบหนีไป เธอถูกตราหน้าว่าเป็นเพราะความอิจฉาที่เห็นน้องสาวได้ดีกว่า และเพราะความเกลียดชังที่เธอมีต่อครอบครัวหัตถเมธมาเนิ่นนาน ด้วยแพรวานั้น เติบโตมาอย่างสมบูรณ์พร้อมเป็นหลานสาวทายาทเพียงคนเดียวของคุณพรฟ้าประมุขของครอบครัวหัตถเมธ ส่วนกริการ์ เป็นสายเลือดแปลกแยกที่ไม่เกี่ยวข้องกับใครเลย พ่อของเธอเป็นเพียงลูกบุญธรรมของบ้านหลังนั้น แถมยังเป็นลูกที่ทำให้เกลียดชังเพราะทำตัวขัดแย้งคำบงการ หันไปเลือกทางเดินชีวิตของตัวเอง หลังจากพ่อแม่ของเธอเสียชีวิตความเกี่ยวข้องเดียวที่เคยมีก็ขาดสะบั้น เมื่อเป็นส่วนเกินที่ไม่มีใครต้องการ ไม่มีใครรัก กริการ์จึงหันหลังให้กับครอบครัวไปใช้ชีวิตลำพังตั้งแต่ตอนอายุยี่สิบปี คนอย่างอคินไม่เคยเสียหน้า ไม่เคยมีซะล่ะใครจะมาสร้างความเสียหายป่นปี้ให้กับเขาได้ ไม่ว่าใครจะชักแม่น้ำทั้งห้าอย่างไร เขาก็จะไม่เปลี่ยนใจเลื่อนวันแต่งงาน "ผมไม่เลื่อน!" จะอย่างไรงานนี้ก็ต้องมีเจ้าสาว ตัวจริงไม่อยู่ก็ต้องมีตัวแทน และเธอต้องรับผิดชอบหน้าที่นั้น แต่คำตอบจากเธอน่ะหรือ "ไม่เอา ไม่มีทาง!" คนอย่างกริการ์ ไม่ใช่คนที่ใครจะมากะเกณฑ์ได้ ความทะนง ดื้อรั้น และนิสัยเอาเรื่องที่ไม่เคยยอมแพ้ให้แก่อะไร อย่าหวังเลยว่าจะมีใครสามารถบังคับให้เธอสวมชุดเจ้าสาวเดินเข้าพิธี แต่มีบางเหตุผล ที่ทำให้เธอจำเป็นต้องยอม งานเลี้ยงเลิกรา ทว่าวิวาห์นี้ยังไม่จบลง เรื่องราววุ่นวายบานปลาย เพราะ "ตัวแทน" ในความหมายของอคิน คือ แทนได้ทุกอย่าง ความรับผิดชอบที่ถูกยัดเยียด ทำให้กริการ์ต้องยอมรับข้อตกลงการแต่งงาน ร่วมเรือนหอ ที่หมายรวมถึงการร่วมเตียงกับเขาด้วย เพราะเธอไม่ใช่น้ำเอกน้ำเน่า ขัดขืนแค่ไหน ยินยอมอย่างไรย่อมรู้แก่ใจ เรือนหอ..ของคนอื่น เจ้าบ่าวก็ ..ของคนอื่น แต่ในวันและค่ำคืนของตัวแทน สายใยระหว่างกันคือของเรา ช่วงเวลาในเงื่อนไขก่อนที่ข้อตกลงจะสิ้นสุด เธอจะไขว่คว้าความฝันนั้นไว้ได้หรือไม่ ฝัน..ที่ชีวิตอันโดดเดี่ยวจะมีใครสักคนคอยเคียงข้าง "หัวใจของเขา เธอจะเอามาให้ได้" คำโปรยนี้สร้างความเข้าใจผิดไปนิดหนึ่ง คิดว่าเรื่องนี้จะออกแนวคอมเมดี้แบบไล่ล่าหาความรักซะอีก แล้วยังทำให้คิดภาพนางเอกไว้อีกแบบคือ สดใสน่ารัก มุ่งมั่นตั้งใจ ไม่รักไม่สะเทือน จะขอตามรักเธอทุกชาติไป อะไรทำนองนั้น จึงไม่ได้คาดหวังอะไรจากนวนิยายเรื่องนี้นัก แต่จากที่ได้อ่านคือ ..มันใช่ซะที่ไหนล่ะ "หัวใจของเขา เธอจะเอามาให้ได้" .. ก็จริงที่ เธออยากได้ แต่หากจะได้มาทั้งที ก็ต้องได้มาอย่างมีค่า มีศักดิ์ศรี กริการ์ .. นางเอกของเราเรื่องนี้ .. นางจึงจี๊ดหัวใจสุดๆ
อคิน คิดว่าเขาปราบเธอได้ ผู้หญิงกระด้างท่าทางเจนโลกคนนั้น เธอแต่งกับเขา เธออยู่กับเขา เธอนอนกับเขา แต่ให้ตายเถอะ เธอไม่เคยว่าง่ายเลย เถียงคำไม่ตกฟาก ไม่เคยยอมลงให้ ไม่เคยหยุดก่อเรื่องให้เขาหัวเสีย เธอเป็นตัวของเธอเอง ที่ ..สวย ฉลาด มั่นใจ เปี่ยมไปด้วยชีวิตชีวาที่ทำให้จิตใจของเขาต้องปั่นป่วน แต่นั่นก็ไม่ได้หมายความว่า ความรู้สึก จะเปลี่ยนแปลงเหตุผลบนเส้นทางความสำเร็จของเขาได้ เมื่อแพรวากลับมา สาวน้อยคนนั้นจะยังคงเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุด คุณหนูหัวอ่อน รูปสวยรวยทรัพย์ ที่เคยแต่ได้รับการทนุถนอมอย่างแพรวา ใครๆ ก็ไม่อยากเชื่อว่าเธอจะกล้าล่มงานวิวาห์ด้วยการหนีไป แต่ถ้าใครเคยมีความรัก จะรู้ว่าอานุภาพของมันก่อเกิดพลังได้มากแค่ไหน จากคฤหาสถ์เศรษฐี แพรวามุ่งสู่กระท่อมยาจก ถึงจะเป็นสุขอยู่ในอ้อมอกของโชติก ชายคนรัก ก็น่าสงสัยว่าเธอและเขาจะทนอยู่กันได้สักกี่น้ำ ก็ว่ากันว่า หนทางพิสูจน์ม้า กาลเวลาพิสูจน์คน รักน้ำเน่าแบบหนีตามกันของโชติกกับแพรวา จะทนทานอุปสรรคได้นานแค่ไหน จะฝ่าฟันขวากหนามไปได้หรือไม่ .. รักนี้ต้องมีลุ้นกันนานโข พวกหัตถเมธจะตามหาเจ้าสาวของเขาคืนมาให้ ไม่ว่าเธอจะไปกับใคร แล้วจะกลับมาแบบไหน เธอก็ยังเป็นตัวเลือกที่เขาเต็มใจจะยอมรับ ในวันที่แพรวา ต้องกลับมา เป็นวันที่กริการ์ ต้องจากไป เจ้าสาว "ตัวจริง" คือ เงื่อนไขการต่อรองทางธุกิจ คือ ความมุ่งหวังที่ตั้งไว้ และอคินไม่อาจจะโยนทิ้งไปได้ เจ้าสาว "ตัวปลอม" ผู้หญิงตัวคนเดียวที่ไม่มีอะไรเลย นอกจากความเก่งกล้าและอาชีพมัณฑนากรฝีมือเก๋าที่ทำมาหาเลี้ยงตัวเองได้โดยเขาไม่มีอะไรต้องเป็นห่วง (ห่วงตัวเองเถอะย่ะ) แต่ในความใกล้ชิดที่เรียกได้ว่าเป็นเมีย เธอเป็นภาพตัวจริงภาพเดียวที่ชัดเจนอยู่ในสมอง อยู่ในหัวใจ และทำให้เขาเริ่มกังวลว่า จะไม่สามารถลบภาพนี้ออกไปได้ กริการ์ไม่ใช่ผู้หญิงแบบที่เขาเคยตัดสินเธอไว้จากรูปลักษณ์ภายนอก กล้าแกร่ง เจนโลก เข้มแข็ง อยู่ได้ด้วยตนเอง ไม่มีอะไรต้องห่วงงั้นหรือ เขาโง่ไปแล้วที่มองไม่เห็นว่าแท้จริงเธอก็เป็นผู้หญิงคนหนึ่ง ผู้หญิง ที่ต้องการใครสักคน และคนๆ นั้นคือเขาเอง รักที่ล้นท่วมเมื่อยามสุข พอทุกข์ก็แปรเปลี่ยนเป็นยาพิษคอยกลัดกร่อน สิ่งที่เคยสงสัยเป็นจริงใช่ไหม เธอ..ร้องไห้ แต่ไม่เคยมีน้ำตาให้เขาได้เห็น งาน ผู้หญิง งาน หัวใจ สองอย่างรวมกันยุ่งเหยิงจนยากจะจับแยกหรือตัดออก หรือเขาจำเป็นจะต้องตัด แต่จะตัดอะไรล่ะ ข้อต่อรอง หรือ ความรู้สึก ความผูกพันทำให้สมองค้าขายชักจะฝ่อ ลมหายใจเข้าออกเป็นกำไรขาดทุนเริ่มสะดุด งานของเขา ธุรกิจที่เขาตั้งใจทำและตั้งความหวังมามากเกินกว่าจะทิ้งมันไปได้ ผู้หญิงของเขา สิทธิครอบครองทั้งตัวและหัวใจที่เขาไม่ต้องการจะเสียเธอไป มีบ้างไหม ทางออกสักทางที่เขาจะได้ทั้งสองอย่าง ไม่ว่าเรื่องงาน หรือเรื่องหัวใจ
เมื่อกริการ์ไม่เคยเป็นลูกนก ไม่เคยอยู่นิ่งรอการป้อนอาหารจากใคร แต่จะดั้นด้นเดินหน้าต่อไป แม้ว่าหนทางจะเต็มไปด้วยขวากหนาม อำนาจที่เขาเคยแสดงว่าอยู่เหนือเธอมาตลอดนั้น มีอยู่จริงหรือ เธอไม่เคยจนมุม ไม่เคยจำเป็นต้องไล่ตามเขา ไม่เคยแม้แต่จะอ้างสิทธิใดๆ ที่เขาหวังอยากให้เธอ ยกขึ้นมาอ้าง สักครั้ง อ้าง .. เพื่อที่เขาจะมีเหตุผลมากพอมาคัดง้างเรื่องราวให้เปลี่ยนแปลงไป และเพราะเธอ ไม่เคยอ้าง จึงกลับเป็นเขาเอง ที่พยายามหยิบฉวยโอกาสนั้นเหมือนคนไล่คว้าฟางเส้นสุดท้าย กริการ์ไม่ใช่แค่ตัวก่อเรื่องที่ทำให้ชีวิตของเขาวุ่นวาย แต่เป็นตัวแสบที่ทำให้หัวใจของเขาสั่นสะเทือน อย่างที่ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนทำได้มาก่อน รู้สึกถึงความไม่มั่นคงในชีวิต เพราะมีบางสิ่งบางอย่างขาดหาย เขาหวิวโหวง ใจหาย สั่นคลอน อ่านเผินๆ อาจจะเข้าใจว่านางเอกมีลักษณะคล้ายๆ "เมียหลวง" อยู่เหมือนกันนะคะ แต่กริการ์นางเอกคนนี้นอกจากจะไม่ใช่เมียหลวง ยังเป็นแค่ "ตัวสำรอง" ไม่ได้หยิ่งยโสแบบที่จะต้องคอยปั้นปึ่งเย็นชา หวงเนื้อหวงตัว ให้เกิดกรณีตบจูบปลุกปล้ำกัน เธอเป็น..ตรงกันข้าม ไม่หยิ่ง ไม่โกรธ ไม่ตบ (ให้ต้องจูบ) ไม่ฟูมฟายร้องไห้สนิมสร้อย เสียแล้วเสียไป แต่จะไม่ยอมเสียให้ฟรีๆ งานนี้ต้องมีลุย ต้องมีแลก เพื่อสิ่งที่เธอสมควรจะได้รับการตอบแทน อธิบายอย่างนี้ พอจะเรียกร้องความสนใจของคุณนักอ่านได้บ้างไหมเนี่ย "ความเป็นตัวของตัวเอง" น่าจะเป็นสิ่งที่เขียนสื่อได้ค่อนข้างชัดเจนสำหรับตัวละครแต่ละคน ไม่ว่าจะเป็นตัวตนของแพรวาภายใต้บุคลิกเรียบร้อยหัวอ่อน ตัวตนของโชติกภายใต้บุคลิกชวนหวั่นไหวว่าอาจจะหัวใจแกร่งไม่พอหรือเปล่าหนอ ความดื้อแพ่งของพวกจอมบงการ คุณย่าพรฟ้า (บ้านหัตถเมธ) คุณอาเพียงดาว (แม่แพรวา) ความรื่นรมย์ของคุณน้ารตี (แม่เลี้ยงอคิน) กุนซือสื่อรักผู้สุดแสนจะคมในฝัก หรือแม้แต่ตัวตนของอคินเอง ที่มีส่วนอย่างมากทำให้พลอตน้ำเน่าเรื่องนี้ กลายเป็นน้ำเน่าที่เก๋ไก๋ การคลุมถุงชน ถูกใช้เป็นพลอตนิยายมากมาย แต่จะมีเรื่องไหนที่พระเอกเต็มใจจะถูกคลุมเหมือนอย่างเรื่องนี้ ที่ยิ่งกว่านั้นคือ ไม่ได้มีใครกล้าเอาถุงมาคลุมเขาหรอกนะ มีแต่เขาน่ะแหละที่คลุมถุงใส่ตัวเอง โดยที่พ่อแม่ได้แต่ยืนมองตาปริบๆ เพราะไม่เคยขัดการตัดสินใจของลูกชายได้ ถึงจะไม่ค่อยเห็นด้วยแต่ก็เชื่อมั่นเสมอว่าเขามีเหตุผลที่มากพอ
มันคงจะเข้าข่ายรักสุดท้ายของนายน้ำเน่ามากเลยนะ ถ้าผู้ชายอย่างอคินจะสามารถล้มเลิกทุกอย่างที่ทำมาได้เพื่อความรัก เพราะถ้าไม่เลิก ปัญหาคือ กริการ์ ก็ไม่ใช่ของตาย ที่เขาจะเก็บจะรั้งเอาไว้ได้ เธอมีคนที่ต้องการ คนที่เผาผลาญจิตใจเขาได้แม้เพียงได้ยินชื่อ เพียงแค่ชื่อ ก็ทำเขาอยู่ไม่เป็นสุข หึงหวง โกรธพลุ่งพล่าน พาลโมโห ชื่อๆ นั้น คือ ตติยะ หรือ เต เพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อของกริการ์ แล้วคุณพระเอกเค้าจะทำยังไงละเนี่ย เมื่องานก็จะเอา คนก็จะไม่ยอมยกให้ใคร "ความเป็นอคิน" จะแก้ไขปัญหานี้ จบได้สวย แถมได้งาม อนาคตจะกำไรมหาศาล ทั้งยังได้คิดบัญชีกับตัวต้นเหตุมาเป็นค่าชดใช้ความเสียหายทางอารมณ์ โทษฐานที่ทำให้เขา "โกรธ" กับการต้องติดอยู่ในกับดัก ต้องผจญอยู่กับงานที่ยุ่งยาก และเกือบจะทำพลาดเรื่องหัวใจ นั่นแหละ ใช่เลย ... เป็นพระเอกมันต้องเป็นแบบนี้ อย่าได้ยอมแพ้ให้กับอะไรง่ายๆ (โพดเท่) "อย่าทำตัวเป็นนางเอกละคร ..." "อยากให้คนอื่นมาควบคุมชีวิตหรือจะลงมือบงการชีวิตตัวเองตามที่ใจต้องการ" นั่นจึงทำให้รู้สึกว่า นางเอกเรื่องนี้ แตกต่างจากนางเอกละครจริงๆ ด้วยล่ะ ความเปรี้ยว ความมั่นใจ ความฉลาดทันกันกับพระเอก และอะไรหลายอย่างที่เธอเป็น ไม่น่าจะเป็นนางเอกในแนวคาแรคเตอร์ที่ถูกใจได้เลย แต่ไหงกลายเป็นว่า ชอบนางมาก ชอบที่พระเอกอายุมากกว่านางเอกหลายปี แต่คุณเธอผู้อ่อนอาวุโสกว่าก็ไม่มีเสียล่ะจะนอบน้อมให้ ถามอะไร สั่งอะไร ตอบมาบางทีก็ทำให้พระเอกของเราสะอึก เพราะไม่คุ้นชินกับผู้หญิงพูดจาห้วนๆ ไม่มีหางเสียง เกือบจะเหมือนพระเอกแนวเย็นชานางเอกแนวยโสแบบละครตบจูบ แต่ก็ไม่เหมือน ตรงที่เขาและเธอมีความซอฟ ให้ความรู้สึกเป็นธรรมชาติ อคินเรียกตัวเองว่า "ผม" เรียกกริการ์ ด้วยชื่อเล่นคำเดียวว่า "ก้า" เราชอบจุดนี้มากเลย มันมีความสุภาพ แต่ก็มีความอ่อนโยนเป็นกันเอง เช่นเดียวกับที่กริการ์พูดกับอคิน แม้จะไม่มีหางเสียง แต่นั่นก็ให้ความรู้สึกเป็นกันเองคล้ายๆ กัน เมื่ออยู่ด้วยกันแบบดีๆ บ้าง ขุ่นมัวใส่กันบ้างเป็นบางเวลา จะเหมือนคนเป็นผู้ใหญ่มีเหตุผลคบกัน และเป็นความสัมพันธ์ที่น่ารักมาก ชอบที่พ่อสามี แม่สามี ไม่ได้รังเกียจลูกสะใภ้ไร้ฐานะเสมอไป อีกทั้งยังคอยเป็นกองเชียร์อยู่ห่างๆ อย่างห่วงๆ และพร้อมจะเป็นมือที่มองไม่เห็น (แต่ก็รู้แน่ๆ ว่าทำ) ไหนจะมีทั้งสปายสายลับ ไหนจะเป็นทั้งหน่วยกำลังเสริม คอยปลุกปลอบ เตือนสติ หรือไม่ก็ยั่วยุให้ฮึกเหิม รีวิวเรื่องก่อน เพิ่งพล่ามถามหา "จุดพีค" ของเรื่อง มาเจอเรื่องนี้ได้พีคสะใจต่อมน้ำตาแตกกันเลยทีเดียว เมื่อระหว่างกัน เงื่อนไขสถานการณ์ทำให้ข้อตกลงแต่งงานต้องสิ้นสุด เมื่อเขาสิ้นหวัง ฟางเส้นสุดท้ายที่ต้องการ ไม่มีอยู่ให้เอื้อมคว้า เมื่อเธอ ระเบิดทุกสิ่งออกมาพร้อมเขื่อนน้ำตาที่พังทลาย น้ำตา ที่เพิ่งเคยเห็น ทำเขาเจ็บปวด เพราะเห็นเธอเจ็บ เขาเสียใจ เมื่อนึกย้อนกลับไปมองให้ดีๆ แล้วพบว่า ความเจ็บปวดของเธอเคยสื่อผ่านดวงตาคู่นั้นเสมอมา เป็นนิยายที่ถูกใจอย่างแรง อยากบอกกับนักเขียน "อุธิยา" คุณเป็น New Star ของฉันแล้ว ขอบคุณนะคะ สำหรับผลงานสนุกมากเรื่องนี้ .. สนุกดีต้องบอกต่อ ก่อนจะเขียนบล็อกนี้ ก็เมาท์ไปไม่น้อยกับเพื่อนผ่านไลน์ ถ่ายปกหนังสือให้เพื่อนจำไว้ด้วย เรื่องนี้คอน้ำเน่าเคล้าดราม่าอย่างเราๆ ต้องไม่พลาด
| Create Date : 28 มกราคม 2557 | | |
| Last Update : 30 มกราคม 2557 0:52:19 น. |
| Counter : 3377 Pageviews. |
| |
|
| |
|
ส่วนนางเอก งอนเหรอ ...ได้เลย จ้างให้ก็ไม่ง้อ 
ตลอดช่วงเวลาความสัมพันธ์แบบเพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อ นานนับสิบปี สิงขรมีแฟนเป็นตัวเป็นตนที่คบหากันมาหลายปี มิ้ม สาวสวยรวยพร้อม ชาติตระกูลดี เรียกว่าสมบูรณ์แบบในสายตาของพ่อแม่ทุกคนที่อยากจะได้มาเป็นสะใภ้เกี่ยวดอง รักผู้หญิงคนหนึ่งตลอดมา แต่ก็คบอีกคนตลอดมา เพื่อประชด เพื่อเรียกร้องความสนใจ เพื่อจะตัดใจ 
ที่รวมไปถึงความสัมพันธ์ในครอบครัว รอยแผลระหว่างตาช้างกับลูกสาวในอดีตก่อนหน้า และอดีตต่อมากับหลานสาวรวงข้าวที่ยังคงตอกย้ำกับรอยแผลเดิม แต่ในที่สุด เวลาและความรัก จะช่วยเยียวยาและนำพาความสุขกลับคืนมาสู่ครอบครัวอีกครั้ง 
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 98 คน [
