Bloggang.com : prysang - รักที่ขอจากคุณหมอที่รัก

เธอพร้อมแล้วที่จะเป็นแม่คน ทั้งฐานะ อาชีพ ร่างกาย และจิตใจ

เธอพร้อมจะให้ พร้อมจะรัก และพร้อมจะอุ้ม

แต่ปัญหาของเธอแตกต่างจากผู้มีบุตรยากทั่วไปโดยสิ้นเชิง

เพราะเธอมีสุขภาพแข็งแรงดี แค่ไม่มีสเปริ์ม

หรือถ้าจะพูดให้ถูกต้องคือ... เธอหาสเปริ์มไม่ได้

แต่ถ้าจะพูดให้ตรงไปตรงมากว่านั้น... สาวโสดอย่างเธอยังหาพ่อให้ลูกไม่ได้!

ที่ร้ายที่สุด เธอหาผิดหมอ!

หมอที่เธอขอให้เขาช่วยผลิตลูกให้ ดันเป็นหมอมือมีดผ่าหัวใจเสียนี่

แล้วแบบนี้ ในระหว่างกระบวนการผลิตลูก ต้องใกล้ชิดกันขนาดนั้น

เธอจะรักษาหัวใจตัวเองไว้ ไม่ให้ถูกเขาเฉือดเฉือนทำร้ายได้ไหมหนอ

"เงื่อนไขต่อไป อย่างที่ผมบอกคุณเอกแล้วว่า

ผมเป็นศัลยแพทย์เฉพาะทางด้านโรคหัวใจและหลอดเลือด

ไม่สามารถรักษาภาวะมีบุตรยาก เพราะนั่นเป็นศาสตร์เฉพาะทางอีกด้านหนึ่ง"

หมอหนุ่มเอ่ยอ้างถึงเหตุผลด้วยสำนวนเป็นทางการเสียจน

น้ำเอกคิดตามเงื่อนไขที่เขาพูดต่อไปไม่ทัน

"ดังนั้น ผมคิดว่าเราควรกลับคืนสู่สามัญ ใช้เทคนิคที่ง่ายที่สุด

ระหยัดที่สุด ปลอดภัยที่สุด ด้วยการฉีดเชื้อแบบวิธีธรรมชาติ"

"ฉีดเชื้อแบบวิธีธรรมชาติ? หมายความว่า..เอ่อ ...???"

"ไม่ต้องใช้อุปกรณ์การแพทย์ แค่ลำพังตัวผม

ก็สามารถพาเชื้อพันธุ์ของผมเข้าไปผสมกับไข่ของคุณเอกได้ครับ"

"อยากอ่านอะไรขำๆ อ่านรีวิวเค้าว่ามันฮาดี"

นั่นคือข้อความสนทนาผ่านไลน์ที่ส่งไปหาเพื่อนตามหลังภาพปกหนังสือ "รักที่ขอจากคุณหมอที่รัก" ตามประสาคอนิยายเล่าสู่กันฟัง เพื่อนตอบกลับมาว่า "อ่านแล้ว " "ขำดี" ตอบเพื่อนไปว่า

"เออ .. อ่านบทนำ ก็ขำหมอแล้วอ่ะ"

อีก ๑๕ นาทีต่อมา เว้ยย มันโดนใจ สำนวนพลิ้วไหลแถมยังได้อารมณ์สุดแซ่บเว่อออร์ การตั้งชื่อตัวละครก็กิ๊บเก๋ถูกใจ 'นพ.นพ' กับ (เพชร) 'น้ำเอก' สมกับที่เธอเป็นลูกสาวคนเดียวของครอบครัวจินดารัตนา-เจ้าของกิจการยักษณ์ใหญ่ในวงการค้าขายอัญมณี พิมพ์ไลน์ย้ำไปอีกที

"ชอบ ฮา"

อ่านอีกประมาณ ๓๐ นาทีต่อจากนั้น แทบจะโดดขึ้นมาตะกุยคุ้ยหาโทรศัพท์อย่างค่อนข้างจะลนลาน เพื่อขอเปลี่ยนคำให้การของหัวใจ มันไม่ใช่ละ นี่มันชักไม่ฮา และก็ไม่ฮาอีกเลยจริงๆ ให้ดิ้นตาย

แม้โดยปกติจะเป็นคนที่ชอบพระเอกทะลึ่งทะเล้น รื่นเริงอารมณ์ดี บางพระเอกก็พิเรนทร์ถึงขั้นเรียก "ไอ้บ้า" แต่นั่นก็ยังมีขอบเขตที่คงไว้สำหรับความเป็นพระเอกแมนๆ ที่น่ารัก น่านับถือ ซึ่งคงจะบอกถึงขอบเขตที่ว่านั้นอย่างแน่ชัดไม่ได้ เพราะมันเป็นเรื่องของความรู้สึกที่เกิดขึ้นกับตัวละครในนิยายแต่ละเรื่องภายใต้สถานการณ์แวดล้อมต่างๆ

นพ.นพ (นายแพทย์นพ) เริ่มได้ลบทันทีเมื่อเริ่มทำการ "ตรวจภายใน" ให้กับ "คุณน้ำเอก" และจากนั้นมาก็ยิ่งติดลบมากขึ้นเรื่อยๆ จากคำพูดและพฤติกรรมหลายสิ่งอย่าง เราเองแม้จะอ่านนิยายแปลโรมานซ์ อ่านฉากเลิฟซีนเซ็กซ์ติดเรตได้ แต่เราว่านิยายแปลโรมานซ์ที่เราเลือกอ่านก็ไม่ได้ให้ความรู้สึกแหยงๆ แบบนี้ แล้วส่วนใหญ่แล้วก็ไม่ได้มากแทบจะตลอดเวลาอย่างนี้ มันเหมือนเป็นหนังเอ็กซ์ฉบับตัวหนังสือ

น้ำเอก สตรีไฮโซผู้เพียบพร้อม สวย รวย เก่ง ทำงานเป็นผู้บริหาร การศึกษาสูง เป็นเพชรน้ำเอกที่ยังอยู่บนคานเพราะความเลอค่าปานนั้นจึงหาคนเอื้อมมือคว้าได้ถึง .. แต่อายุผ่านเลขสามแล้วยังไม่สามารถหลีกเลี่ยงการผิดศีลธรรม? (คือในเรื่องเธอเข้าใจว่าพระเอกมีภรรยามีลูกสี่และอยู่กันที่ห้องข้างๆ แต่ว่าเธอก็ยัง......) ใสซื่อจนไม่รู้อะไรเลยสักนิดเดียวเกี่ยวกับเพศสัมพันธ์ ทำเจรจาการค้ากับคนระดับโลกผ่านพบผู้คนมากมายแต่กลับไม่รู้อะไรเลยกับเล่ห์เหลี่ยมของหมอและการฉีดเชื้อ ก็นะ .. ไม่เถียงหรอกว่าชีวิตจริงมันก็เป็นไปได้ที่คนเราจะเก่งฉลาดกับเรื่องบางเรื่อง แต่ก็โง่ได้กับเรื่องบางเรื่องด้วยเช่นกัน .. ทว่าเรื่องนี้มันก็ยังเว่อร์เกินไปอยู่ดี

ตอนที่อ่านพลอต เข้าใจว่ามันน่าสนุก และเธอก็คงมีเหตุผลอะไรที่น่าสนใจสำหรับที่ต้องการมีลูกโดยปราศจากสามี ซึ่งตั้งแต่แรกผู้เขียนได้ปูพื้นไว้ดีจริงๆ ต่อมาการหักมุม พลิกล็อคสถานการณ์ต่างๆ ก็แซ่บมาก มันเป็นอะไรที่ควรจะฮากลิ้งในหลายๆ ฉาก ซึ่งเราเองก็นึกชมในจุดนี้ แต่ที่มันดันไม่หนุกไม่ฮาเพราะมันไปล้นเฟ้อด้วยเรื่องเซ็กซ์กับสำนวนใต้สะดือ หมอนพในความรู้สึกของเราได้ก้าวผ่านเส้นบางๆ ขีดคั่นระหว่างความ "ทะลึ่ง" ไปโล้ล้ออยู่กับความ "ลามก" แทนเข้าแล้ว ส่วนน้ำเอกก็จงใจให้ใสซื่อซะจนเราอดไม่ได้ต้องนึกถึงคำว่า ' สวยใสไร้สมอง'

อ่านหนังสือแบบไม่ต้องคิดอะไรมากเราก็ทำได้นะ แต่เรื่องนี้มันก็เลยขอบเขตนั้นไปแล้วด้วยเช่นกัน .

ยืนยันว่าพลอตมันเป็นโรแมนติกคอมเมดี้ที่ควรจะมีฮาตกเก้าอี้เป็นระยะ แต่เราดัน "ไม่ขำ" เพราะในรายละเอียดของเรื่องล้นเกินไปสำหรับเรา (ขึ้นอยู่กับความชอบของแต่ละคน) ในความหมายของคำหนึ่งคำ น้ำหนักของความคิดความรู้สึกที่คนจะเลือกใช้คำก็คงไม่เหมือนกัน คำ "หยาบโลน" คือที่เราเลือกใช้สำหรับนิยายเรื่องนี้ แต่มันอาจจะไม่หยาบและฮาดีสำหรับใครอีกหลายคนก็ได้

บางอย่าง...เหมือนกินในที่ลับแล้วเอาไปไขในที่แจ้ง ที่ไม่ควรจะกินอย่างโจ้งแจ้งก็หาได้ใส่ใจปกปิดไม่ กับผู้หญิงที่ยังไม่ได้แต่งงานกัน ไม่จำเป็นไม่สุดวิสัย ไม่ควรเปิดเผย และพยายามให้เกียรติอย่างถึงที่สุด รึเปล่า? แต่หมอนพเหมือนไม่สนใจและยินดีจะประกาศให้โลกรู้เราสองได้เสียกันแล้ว ตอนแต่งงานยังอุตส่าห์ประกาศให้คนช่วยยินดีว่าเธอกำลังท้อง (ก่อนแต่ง) ไม่ว่าพระ-นางทำอะไรก็ชวนสนุกขำขันไปหมดสำหรับตัวละครอื่นๆ ในเรื่อง พ่อแม่ พี่เขย พี่สะใภ้ ที่เห็นดีเห็นงามกับการปล่อยให้ลูกชายใช้แผนล่อลวงหลอกฉีดเชื้อชิงสุกก่อนห่าม แม่บ้านที่เลี้ยงดูคุณน้ำเอกก็เปิดทางสนับสนุนให้ผู้ชายเข้าบ้านมานอนกกกับเจ้านายสาวคืนแล้วคืนเล่า ขณะที่พ่อแม่ไม่อยู่บ้านเพราะเดินทางไปปฏิบัติธรรม เหรอ? หรือแม้แต่การกระเซ้าเย้าแหย่ของตัวละครที่มีต่อกัน ไม่ว่าใครไม่ว่าประโยคไหนก็ล้วนแต่จะพากันหลั่งไหลไปยังเรื่องใต้สะดือ

แล้วการเอาวิชาการแพทย์มาเล่นเป็นเรื่องโมเมกับเซ็กซ์เนี่ย มันทำให้เราอึดอัด กระอักกระอ่วนใจ การอ่านนิยายเรื่องนี้ จะรู้สึกเหมือนตอนเป็นสาวน้อยวัยใสที่มีโอกาสได้เห็นหนักเอ็กซ์ครั้งแรกแล้วทำหน้าตาเหยเก...อี๋... (คิดถึงเพื่อนๆ ขึ้นมาเลยแฮะ .อนึ่งคิดถึงพอสังเขป.วันนั้นที่มันมีแผ่นหนังโป๊ 555)

ใครไม่ถือ เราถือ มันเหมือนเป็นการไม่ให้เกียรติตัวละครสำหรับการเป็นคนที่ควรจะมีความคิด มีอะไรดีๆ ให้น่ารัก น่านับถือในฐานะพระเอกนางเอกบ้าง แต่ xxx ที่มันเยอะไป ทำให้ไม่เหลืออะไรเลย โดยเฉพาะหมอนพที่ความเป็นสุภาพบุรุษสิ้นสลายตั้งแต่ลงมือตรวจภายในบนเตียงตรวจคนไข้โดยไม่เกี่ยวอะไรกับวัตถุประสงค์ทางการแพทย์แล้วล่ะ ถึงจะถอดเสื้อกาวน์สีขาวอันทรงเกียรติของนายแพทย์ออกก็เถอะ เราก็ยังถือสาอยู่ดี

พลอตแปลก แหวกครรลอง เรื่องราวน่าสนุก สำนวนก็แซ่บมาก จาก 46 หน้าแรก ถูกใจ ใช่เลย ... แต่เมื่อน้ำเอกของเราขึ้นเตียงตรวจภายใน ก็ชัก เฮ้ยย ยังไง และหลังจากนั้นการฉีดเชื้อก็ได้เริ่มขึ้น โอ้ว.. แม่เจ้า นี่มันอัลไลกันเนี่ย

โดยรายละเอียด xxx ที่มากมายเกินจำเป็น สำหรับการก่อกาม ฟัน นวด ตำ ฉีด เสียบ แทง ล่อ

เอ่อม ..คือว่า คือ .. เอ่อม คือ ตัว ฉัน ... เอ่อม.. แบบว่ามัน ไม่น่าจะใช่แนว

แต่ถึงอย่างนั้น นิยายเรื่องนี้ก็ได้จัดพิมพ์ไปแล้วตั้ง ๕ ครั้ง

แสดงว่าขายดีมีคนชอบ เป็นปกติของลางเนื้อชอบลางยานะคะ