|
|
นักเขียนไส้ไม่แห้ง
บันทึกชองผู้เฒ่า
นักเขียนไส้ไม่แห้ง(ก็มี)
พ.สมานคุรุกรรม
ผมเห็นนักอยากเขียนหน้าใหม่ ๆ ชอบถามว่า อยากเป็นนักเขียนจะเริ่มต้นอย่างไร ผมในฐานะที่เป็นนักเขียน ซึ่งประสบความสำเร็จมาแล้วระดับหนึ่ง คือระดับแรกที่เริ่มมาจากต่ำสุด ก็จะตอบเหมือนกันทุกครั้งว่า จงลงมือเขียน เรื่องที่ท่านรู้จริงก่อน ส่วนผู้ที่ถามถึงอนาคตว่าจะส่งสำนักพิมพ์ไหน ได้ค่าตอบแทนอย่างไร เขียนเรื่องแนวไหนจึงจะถูกใจคนอ่าน ผมก็บอกว่าอย่าเพิ่งคิดเลย ในโลกของนักเขียนเมืองไทย คนที่เขียนหนังสือเรื่องแรกแล้วประสบความสำเร็จเลยนั้น มีน้อยคนเต็มที
ผมเป็นนักเขียนที่เริ่มต้นในสมัยที่เขามีนิยามว่า นักประพันธ์ไส้แห้ง ท่านนักเขียนที่ผมนิยมชมชอบมาตั้งแต่เด็ก ด้วยนิยายหรรษาชุด สามเกลอ พล นิกร กิมหงวน ท่านเขียนหนังสือมาทุกวันตลอดชีวิต ท่านยังรับว่า ท่านเป็น นักประพันธ์ไส้แห้ง ยังไม่นับราชาแห่งเรื่องสั้น หรือนักเขียนนิยายลูกทุ่ง หรือนิยายอิงประวัติศาสตร์ อมตะอีกหลายท่าน
จากที่ว่าเริ่มต้นนั้นอีกร่วม ๑๐ ปี ผมจึงได้มานั่งรำพึงว่า อนาคตของผมจะเป็นอย่างไร งานเขียนหนังสือของผมใน ๓๐ ปีข้างหน้าจะเป็นรูปใด จะประสบความสำเร็จในระดับไหน เพราะเวลานั้น ผมแทบจะไม่ได้รับค่าตอบแทนในการเขียนเรื่องไปลงพิมพ์ในวารสารต่าง ๆ แม้ว่าว่ามีกว่า ๑๐ ชื่อแล้วก็ตาม
เมื่อเข้ารับราชการทหาร ผมก็ยังคงตั้งหน้าตั้งตาเขียนหนังสือ ทุกประเภทที่เขียนเป็น นอกจากตำราวิชาการเท่านั้น ที่ไม่มีความรู้จะเขียน แล้วก็ลงพิมพ์ในนิตยสารของหน่วย โดยไม่ต้องรับตอบแทนอีกตามเคย เพราะได้รับเงินเดือนตามตำแหน่ง ที่รับราชการอยู่แล้ว ช่วงนี้อนาคตของที่รำพึงไว้ ก็เป็นความจริงให้เห็นแล้ว ว่าเป็นอย่างไร
จนกระทั่งเกษียณอายุราชการ คราวนี้เป็นนักเขียนอาชีพเต็มตัว เขียนหนังสือขายตามวารสาร ฉบับต่าง ๆ ทั้งในแวดวงของทหารเหล่าอื่น ๆ และตำรวจ แล้วก็ย่อย สามก๊กฉบับหลวงให้เป็นฉบับลิ่วล้อ เสนอหน้าเข้าไปในวงวรรณกรรมกับเขาด้วย คราวนี้ได้ค่าตอบแทนทุกเรื่อง มากบ้างน้อยบ้าง แล้ว แต่ฐานะของวารสารนั้น ๆ คราวนี้ไม่ใช่นักเขียนไส้แห้งแล้ว เพราะชุ่มฉ่ำไปด้วยน้ำที่มีแอลกอฮอล์ ตลอดทาง จนได้รับการพิมพ์รวมเล่ม สามก๊กฉบับลิ่วล้อ ครั้งแรก เมื่อเขียนหนังสือจากเริ่มต้นมาได้ ๕๐ ปี แล้วก็ได้เขียนต่อไปเรื่อยไปจนมีหนังสือที่พิมพ์รวมเล่มเป็น ๑๐ เล่ม
ค่าตอบแทนที่ได้เป็นกอบเป็นกำในการพิมพ์รวมเล่มนั้น เทียบเท่ากับค่าของราคาของคอมพิวเตอร์ที่ลูกชายซื้อให้รวม ๕ ชุดทีเดียว
และจนสุดท้ายได้รับรางวัลปลอบใจนักเขียนแก่ ที่เขากำลังจะเลิก เป็นรุ่นที่ ๑๓ เมื่อ อายุ ๘๓ ปี และเขียนหนังสือมาจนเลิกเขียนไปแล้ว ๖๐ กว่าปี เมื่อ พ.ศ.๒๕๕๖
หลังจากนั้นก็ได้รับการพิมพ์ สามก๊กฉบับลิ่วล้อ ครั้งที่ ๒ อีก ๒ เล่มใหญ่ ๆ ได้ค่าตอบแทนร่วม ๆ กับที่เขียนหนังสือมาทั้งชีวิต และยังมีหวังว่าจะได้พิมพ์อีกหลายเล่ม ถ้าไม่เกิดเหตุขัดข้องอันใดทางสำนักพิมพ์เสียก่อน
คราวนี้ผมยิ่งไม่ใช่นักเขียนไส้แห้งอย่างแน่นอน เพราะลำไส้และกระเพาะอาหารของผมชุ่มฉ่ำไปด้วยน้ำเกลือ เมื่อไปนอนในโรงพยาบาล หลายครั้งหลายหน ด้วยโรคสารพัดโรค ค่าตอบแทนที่ได้มาในช่วงนี้ จึงช่วยให้ผมได้รอดจากการเป็นนักเขียนไส้แห้งตายไปได้หลายครั้งแล้ว
และนี่คือปัจจุบันของนักเขียน ที่เริ่มต้นเมื่อ ก่อนกึ่งพุทธกาลคนหนึ่ง ในจำนวนนับร้อยนับพัน ที่อยากเป็นนักเขียนมีชื่อเสียงโด่งดังค้างฟ้า ที่มีพอนับด้วยนิ้วมือได้ ใน พ.ศ.นี้ครับ.
##########
| Create Date : 16 กันยายน 2559 |
| Last Update : 16 กันยายน 2559 19:44:53 น. |
|
1 comments
|
| Counter : 424 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: peepoobakub  วันที่: 8 มีนาคม 2560 เวลา:11:49:28 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 45 คน [
ให้ใจหายใจ สุขภาพ วิธีลดความอ้วน การดูแลสุขภาพ อาหารเพื่อสุขภาพ ออกกำลังกาย สุขภาพผู้หญิง สุขภาพผู้ชาย สุขภาพจิต โรคและการป้องกัน สมุนไพรไทย ผู้หญิง ศัลยกรรม ความสวยความงาม แม่ตั้งครรภ์ สุขภาพแม่ตั้งครรภ์ พัฒนาการตั้งครรภ์ 40 สัปดาห์ อาหารสำหรับแม่ตั้งครรภ์ โรคขณะตั้งครรภ์ การคลอด หลังคลอด การออกกำลังกาย ทารกแรกเกิด สุขภาพทารกแรกเกิด ผิวทารกแรกเกิด การพัฒนาการของเด็กแรกเกิด การดูแลทารกแรกเกิด โรคและวัคซีนสำหรับเด็กแรกเกิด เลี้ยงลูกด้วยนมแม่ อาหารสำหรับทารก เด็กโต สุขภาพเด็ก ผิวเด็ก การพัฒนาการเด็ก การดูแลเด็ก โรคและวัคซีนเด็ก อาหารสำหรับเด็ก การเล่นและการเรียนรู้ ครอบครัว ชีวิตครอบครัว ปัญหาภายในครอบครัว ความเชื่อ คนโบราณ