เจิมก่อนดีมั้ย..อิอิ..

เดี๋ยวมากอ่านต่อ..555+

อ่านไปก็ยิ้มไปค่ะคุณฟี่

สุขสันต์วันสิ้นเดือนนะคะ

น่ารักมั๊กๆ แวะมาอ่านเรื่องราวของน้องฟี่แล้ว
รู้สึกถึงความน่ารัก อ่าน และ เพลินอบอุ่นตามไปด้วยเลย..

มีความสุขมากๆนะครับ..

แวะมาปาด..................เอาอ้อมกอดไปนิ่ม ๆ
อ่านแล้วก็แอบซึ้ง
แอบคิดถึง งือ งือ


เดี๋ยวจะแอบน้ำตาคลอ .. ตามไป



อืมม คืนกอดให้ดีกว่า เพราะเหมือนว่า ..
บางสิ่งบางอย่าง ก็มีค่าให้เก็บไว้เฉพาะ สำหรับบางคน
สำหรับตัวเอง ขอ ขโมยจูบ จุ๊บ ๆ ไปแทนก็แล้วกัน
เน๊อะ ^^ เน๊อะ

ตกลงเขาตายไหมครับ?
ผมว่าตายนะ หรือเปล่าหว่า?


ปล.อ่านแล้วก็อดอมยิ้มไม่ได้ครับ น่ารักจัง

ฟี่จ๋า

คิดถึงเช่นกันนะจ๊ะ

แวะมาบอกว่า เค้าไม่สบายจิงๆด้วย (เดาถูก)
แบบว่าสายตาไม่ค่อยดี มองคอมพ์นานๆไมได้อ่ะ มันจะอาเจียน
เค้าแวะมาบอกแค่นี้ก่อนน๊า พิมพ์ไม่ค่อยไหวอ่ะจ้ะ

รักฟี่นะ ดูแลตัวเองด้วย
ปวดหัวตรงหน้าผาก ก้ออาจมาจากสายตาล้าก้อเป็นได้จ้ะ
เป็นห่วงนะ

จากการอ่านนะ
ไม่รู้ว่าตีความถูกมั้ยอ่า

คือ ผู้ชายไม่ได้ตาย แต่เลิกกับผู้หญิง
ก่อนหน้านี้ผู้ชายคนนี้เคยวิ่งไล่กวดโจรวิ่งราว แล้วโดนแทง

พอเลิกกัน ผู้หญิงก็มาเดินเลือกของชำร่วยเป็นเพื่อน
แต่ว่าเลิกกันแล้ว

ใช่ป่าวอ่า

สวัสดีค่ะคุณฟี่
แง ๆ อ่านแล้วไม่เข้าใจอ่ะค่ะ
สงสัยเพราะกำลังเบลอ ๆ อยู่
ตกลงว่าคนที่ตาย คือ แฟนเก่าเหรอคะ
หรือว่าเป็นคนเดียวกันกับที่มาเดินด้วย
แล้วเลือกของชำร่วยงานแต่งงานเหรอคะ?

แหะ แหะ

แต่ชอบตอนจบนะคะ
ถ้าผ่านไปแถวนั้น จะไปกอดเธอบ้างนะ
ท่าทางจะน่ารักดีค่ะ อิอิ

55 สงสัยคนเขียนเบลอเหมือนกันค่ะ
สามารถเขียนให้คนอ่าน งง ได้ขนาดนี้

..

rewrite ใหม่แล้วนะคะ ลองดูอีกที

เข้าใจแล้วจ้า

แหะๆ ตีความซะไกลเลย...

ช่วงนี้เริ่มงานเยอะแล้วล่ะ มันเริ่มคืบคลานเข้ามาอย่างเงียบๆ
แต่ทำให้เราตั้งตัวไม่ติด
ไปถักอาหารต่อแล้ว เหลือพริก อีกอึดใจเดียวเท่านั้น หึหึ

เอ อ่านมาตอนแรกก็ว่าเข้าใจ
แอบอ่านเม้น เอ เค้างง อะไรกันหว่า
อ๋อ หนูมาอ่านตอนที่รีแล้วนี่เอง

อ่านแล้ว เหงานิดๆ นะคะ
คิดถึง แต่พยายามเข้มแข็ง

อ่าน 2-3 รอบเลย เข้าใจแล้ว

มันต้องคิดกลับไปกลับมาเนอะ

มะคืนพี่แซลลี่ก็เย็บๆๆถึงตีสี่ครึ่ง ทำของสปอนเซอร์ก่อน เพลินเชียว โดนหลายจึ๊กอยู่ เย็บสายเป๋าด้วย เอาเข็มใหญ่ๆมาเย็บมือ ยังกะเย็บกระสอบข้าวแหน่ะ นิ้วเยินนน ปลอกนิ้วเอาไม่อยู่เลย

วันนี้คงเสร็จของสปอนเซอร์ ของถักๆ มึนตรึ๊บบบ

ซึ้งๆเศร้า แต่ก็อบอุ่นจังเลยนะ

แง แง..เมื่อกี้เม้นท์ไปตั้งเยอะ เม้นท์ไม่ได้เฉยเลย

เอาใหม่ๆ..ตอนแรกอ่านเม้นท์ข้างบนแล้วงงงง
สรุปว่าrewriteใหม่ใหม เพราะอ่านแล้วเข้าใจเลย

เริ่มอุ่นๆ แล้วหนาวๆ แล้วอบอุ่นอีกครั้ง..
ให้อารมณ์อบอุ่นแกมเหงาดีค่ะ เกือบสงสารตัวเอก
แต่ไม่สงสารหรอก เราว่าเธอเป็นคนที่เข้มแข็งมากๆ

ไม่มีเขา เราก็ยังต้องมีชีวิตต่อไป แค่มีรักในใจ ก็พอ เนอะ..

สวัสดียามเช้าครับน้องฟี่

เป็นเรื่องสั้นที่ดีนะครับ
มีขมวดปมให้คิดต่อได้หลายแนวทาง


เขียนได้ดีครับ

พี่ก๋าว่าน้องฟี่มีเซ้นท์ที่ดีในการเขียนเรื่องสั้นเลยนะครับ
ใช้ภาษาง่ายๆแต่เห็นภาพ
แล้วก็ดำเนินเรื่องฉับไวดีครับ

เขียนบ่อยๆนะ
จะรออ่านครับ

โอ๋ ๆ ๆ
ไม้ร้องน๊า
ไม่งอแง ไม่งอแง

ให้แค่ซึ้งแต่อย่าเศร้า
โอ๋ ๆ นิ่งเตะ นิ่งเตะ

สงสัยเมื่อคืนจะนอนดึก วันนี้ก็ตื่นสายโด่ง
ยังมึนไปหมด อ่านแล้วเลยงงๆซะเอง ไม่รู้
ไหนจริง ไหนจินตนาการ ไหน flashback
หรือเปล่า

ไว้ตื่นเต็มที่แล้วมาอ่านใหม่ แต่เห็นได้ชัดว่า
มีความสุขุมในการขมวดปมครับ แค่ความ
รู้สึกของคนอ่านคนหนึ่งน่ะครับ ไม่ใช่วิจารณ์
หรือวิเคราะห์ เพราะตัวเองก็เขียนแบบนี้ไม่เป็น

แสดงว่าตอนที่ผมอ่านรอบแรกนี่เข้าใจถูกอยู่คนเดียวใช่ไหมครับ? อิอิ



ปล. เจอกันแน่นอนครับ แต่ผมยังคิดไม่ออกเลยจะเขียนอะไรดีกับ "กาแฟถ้วยนั้น"

อ่านแล้วซึมไปเลยอ่ะครับ

เขียนถ่ายทอดออกมาได้เศร้าจัง

หมิงหมิงจะแบกเิงนใส่กระเป๋า
ไปลงทุนกับนายกทักษิณแล้วล่ะครับ 555

ไปลงทุนเหมืองเพชรดีกว่า

อยู่เมืองไทยแล้วเหนื่อยอ่ะ
นายกหน้าหล่อ
บริหารงานไม่ได้เรื่องเลย

แหะ แหะ
เลยทำให้คุณฟี่ต้องมารีไรท์ใหม่เลย 55
อ่านแล้วเข้าใจแล้วค่ะ แบบใหม่ อิอิ

วิ่งมาบอกว่าเสร็จแล้ว
แต่คนที่บ้านอ่ะ ขำกันใหญ่เลย เดี๋ยวพรุ่งนี้ถ่ายรูป แล้วจะอัพบล๊อคเขียนให้ฮาเล่น
เฮ้อ เป็นน้ำจิ้มเรื่องนึง
แม่เดินมามองงานของเรา แล้วถามว่า "ทำอาหารญี่ปุ่นเหรอ"
ง่ะ ...ฮามิ แต่คนทำขำไม่ออกเลย แง่มๆๆๆ

ไปสำเพ็งมาฝนตก งือๆๆๆ ทุลักทุเลเป็นที่สุด

ทำเป๋าเสร็จแย้ววว อิอิ ดีใจที่มันเสร็จ ทั้งโปะ ทั้งแปะประโคมกระดุมลูกไม้เข้าไป

กลัวมะสบายกินยาเข้าไป กลัวจะผล๊อยหลับนะนี่ เด๋วถักม่ายทันงิ

แม้จราจรจะเป็นจลาจล
แต่เรารักษาใจไม่ให้จลาจลได้


หอบความคิดถึงมาฝากค่ะ

ฝีมือนู๋ฟี่ไม่มีตกจริงๆ

หลับกับบรรยากาศเย็นสบายของสายฝนนะคะ


คมคำ : แค่วางเป็นก็เย็นได้

คุณฟี่ เรื่องนี้เป็นเรื่องแต่ง 100 % ใช่ไหม
มีส่วนไหนเป็นเรื่องจริงบ้างหรือเปล่า เศร้าจังคะ
ถึงแม้ว่าตอนท้ายจะน่ารักเพราะมีนางฟ้าน้อย
แต่เมื่อคิดว่าต้องมาเดินเลือกของงานแต่งให้เพื่อน
ในสถานที่ที่คนรักได้จากไปมันเศร้ามากเลยนะคะ

คราวนี้เราสองคนเลือกเขียนเรื่องเศร้าเหมือนกันเลยเนอะ

สวัสดียามเช้าครับน้องฟี่

วิ่งมาบอกก่อนไปทำงาน เอาขึ้นแล้วจ้า
แล้วห้ามขำนะ

เอาหน้าขนมของฟี่ขึ้นเป็นหน้าแรกจิ พรุ่งจะโหวตแล้ว