Bloggang.com : Paulo - เพลงพิณ - ความรัก น้ำตา และความไร้เหตุผล

Bloggang.com : weblog for you and your gang

" IT'S TIME FOR HAPPY RETURNS "

Group Blog

All blogs

เพลงพิณ - ความรัก น้ำตา และความไร้เหตุผล

สวัสดีจ้า เพลง

ขอโทษที่พิณเกเรไม่ส่งข่าวมาเลยนะจ๊ะ ขอโทษเป็นพันครั้งเลยจริง ๆ ที่ทำให้ต้องเป็นห่วง
ช่วงที่ผ่านมา พิณมีแต่เรื่องวุ่น ๆ เต็มไปหมด ทั้งเหนื่อยกายเหนื่อยใจ
แต่ก็นะ พิณอยากจัดการปัญหาต่าง ๆ ด้วยตัวเอง
เพราะที่ผ่านมาพิณพึ่งเพลงมาเยอะแล้ว
พึ่งตั้งแต่ให้เพลงดันก้นพิณออกจากท้องแม่เลยละมั้ง 555

อ่ะ เข้าเรื่อง ๆ รู้น่าว่าคนอ่านทางโน้นใจร้อนอยากจะรู้เรื่องเต็มทีแล้ว
จริง ๆ ก็ไม่มีอะไรมากนะ แค่..พิณเลิกกับยศแล้ว ก็เท่านั้น ...
เพลงคงรู้จักพิณดี ..ใช่ เพิ่งจะตอนนี้นี่แหละ ที่พิณพูดว่า “เท่านั้น” ได้
ถ้าเป็นเมื่อตอนเลิกกันใหม่ ๆ พิณแทบบ้า รู้อย่างเดียวว่า ยศทรยศพิณ มันเจ็บมากเลยนะเพลง
กับคนคนนึงที่เราคิดจะร่วมอนาคตกัน แล้วภาพฝันนั้นมันก็พังทลาย รวมทั้งใจของพิณด้วย

ถ้าเพลงพอจำได้ ที่พิณเคยเล่าถึงผู้หญิงลึกลับที่โทรมาเล่าเรื่องยศให้พิณฟัง
ยังมีคนเห็นยศไปเดินซื้อของ ช้อปปิ้งกับผู้หญิง เดินซื้อของเข้าบ้านน่ะเพลง นึกภาพออกไหม
แต่นะ พิณไม่ตัดสินยศจากคำพูดของคนที่พิณไม่รู้จัก
หรือสายตาของคนอื่นหรอก

..........................................

“เป็นอะไรไปคนดี ทำไมวันนี้ทำหน้าอย่างนี้ล่ะ” เขาเอานิ้วเกี่ยวผมทัดหูให้อย่างอ่อนโยนเหมือนที่ทำเวลาปลอบโยนฉันเสมอ

“มีเรื่องกลุ้มใจนิดหน่อยน่ะค่ะ” ฉันยิ้มน้อย ๆ ชั่งใจกับคำพูดที่จะพูดออกไปในวันนี้ เพราะบางทีมันอาจจะเป็นวันสุดท้าย..ระหว่างเรา

“กลุ้มเรื่องอะไรคะ บอกผมหน่อยสิ งานหรือ” คราวนี้ฉันยิ้มได้กว้างขึ้นอีกนิด นั่นสินะ ทุกครั้งที่หัวใจของฉันกำลังไหวหวั่น ปัญหาของฉันจะคือ เรื่องงานเสมอ

“เปล่าค่ะ เรื่องอื่นน่ะ ว่าแต่..เมื่อวานยศไปไหนมาคะ โทรไปก็ปิดเครื่อง ช่วงนี้ปิดเครื่องบ่อยจัง” ประโยคที่ฉันพยายามคิดเรียบเรียงจะให้เป็นประโยคแรกหายไปไหนไม่รู้ ตอนนี้ฉันก็แค่ถามในสิ่งที่อยากจะถามมานาน

“ก็ไม่ได้ไปไหนนี่ เออ..ไม่สิ ผมแวะไปซื้อหนังสือที่ห้างมาแป๊ปน่ะ แต่แบตผมหมด แถมโทรศัพท์ผมออกอาการจะเจ๊งเอาอีกต่างหาก อย่าบอกนะว่างอนเรื่องนี้น่ะ” เขาจับหัวฉันโยกเบาๆ

“พิณไม่ได้งอนหรอกค่ะ แล้วได้หนังสือเรื่องอะไรมาคะ ทำไมไม่โทรมาชวนพิณล่ะ ก็รู้นี่น่าว่าอาทิตย์นี้พิณว่าง ไปเป็นเพื่อนยศได้อยู่แล้ว” ฉันตอบยิ้ม ๆ ดีใจหน่อย ๆ ที่ยังคงควบคุมอารมณ์ตัวเองได้ดี

“หนังสือการเมืองน่ะพิณ ไม่ได้ชวนเพราะจะไปแป๊ปเดียว ตั้งใจไว้อยู่แล้วว่าจะซื้อเรื่องอะไร รีบไป รีบซื้อ เสร็จก็กลับครับ” เขาว่าพลางเอื้อมมือไปหยิบหนังสือที่เบาะหลังมายื่นให้ดู

“ไปคนเดียวหรือคะ” ฉันพลิกหนังสือผ่าน ๆ สบตาเขาระหว่างรอคำตอบ
“เอ่อ ..ไปกับเพื่อนที่ทำงานครับ พอดีคุยกันเขาก็อยากซื้อหนังสือ เลยชวนไปด้วยกัน” ฉันรับคำตอบนั้นด้วยการพยักหน้าเบา ๆ มองท้องฟ้าข้างนอกที่กำลังครึ้ม ฝนคงใกล้จะตกเต็มทีแล้ว

“แล้วหนังล่ะคะ สนุกไหม” คำถามธรรมดาที่ถามต่อเนื่องลอย ๆ อย่างที่คนถาม พยายามไม่ใส่ใจอาการชะงักไปของเขา นานพอที่จะรู้ว่าคงไม่มีคำตอบใด ๆ แน่ ฉันหันมามองเขาที่กำลังทำสีหน้าลำบากใจ

“ยศคะ ช่วยตอบพิณตรง ๆ ทีเถอะ ว่ายศกำลังคบคนอื่นอย่างที่กำลังคบพิณหรือเปล่า” ฉันถอนใจถามเขา ช้า ๆ ชัด ๆ ตบหลังมือเขาเบา ๆ

“พิณรับได้นะยศ ไม่ว่าคำตอบของยศจะเป็นอะไร ตลอดเวลาที่ผ่านมา พิณรักยศ ให้ความเชื่อใจ และให้เกียรติยศเสมอ วันนี้พิณขอแลกความซื่อสัตย์ของพิณกับความจริงใจในคำตอบของยศเท่านั้น ยศจะให้พิณได้ไหม”

“ผม .. พิณ .. ถึงผมจะมีใคร แต่ผมก็รักพิณนะ” เท่านี้เองที่ฉันต้องการ .. ขอแค่ได้ยินจากปากเขาเท่านั้น ฉันได้แต่เอนตัวพิงเก้าอี้อย่างอ่อนล้า ไม่รับรู้ถึงมือใหญ่ที่กำลังกุมมือ หากเห็นเพียงเม็ดฝนที่ร่วงหล่นลงบนกระจกอย่างพร่างพรู

“ความรักที่พิณมีให้ยศมันไม่มากพอหรือ หรือถ้าพิณไม่ใช่สำหรับยศ ทำไมไม่บอกกันตรง ๆ มันคงจะเจ็บน้อยกว่านี้ ถึงตอนนี้ยศจะไม่รักพิณ แต่ยศก็ทำร้ายคนที่เคยรักได้ขนาดนี้เชียวหรือ” ฉันหยิบรูปถ่ายใบเล็กที่ถูกคั่นในหนังสือหน้าหนึ่งออกมาวางหน้ากระจก แน่นอนว่าผู้ชายในรูปนั้นฉันรู้จักดี ส่วนผู้หญิงที่เขากำลังโอบบ่า เอาหัวชนกันและยิ้มอยู่นั่น .. กลับไม่ใช่ฉัน

“ ไม่พิณ .. พิณไม่ใช่คนที่ผมเคยรัก ผมยังรักพิณเหมือนเดิม พิณเชื่อผมสิ เราลืมเรื่องที่คุยกันวันนี้ แล้วกลับมาเป็นเหมือนเดิม อย่าทิ้งผมนะพิณ” เขาพลิกรูปคว่ำลง พูดร้อนรน ตาแดงก่ำ

“ถึงผมจะมีเขา แต่ผมก็รักพิณ เขาแค่มาเติมเต็มในส่วนที่พิณไม่มีเท่านั้นเอง” นั่นล่ะเหตุผลของเขา ที่พูดออกมาง่าย ๆ ‘เท่านั้นเอง‘ แม้ภาพจะพร่าไปด้วยหยาดน้ำ แต่ฉันก็เงยหน้าขึ้นมองเขาอย่างเต็มตา เป็นครั้งสุดท้าย

“ใครบ้างที่สมบูรณ์แบบ .. ยศ แม้แต่ตัวยศเองสมบูรณ์แบบหรือ แล้วทำไมพิณรักยศอย่างที่ยศเป็นได้ล่ะ อย่าพยายามหาเหตุผลอะไรเลย สำหรับพิณมันก็แค่สั้นๆ ง่าย ๆ รัก และ หมดรัก ก็เท่านั้น “

ฉันปลดมือเขาออกช้า ๆ วางแหวนทองคำขาวที่สลักชื่อเขาลงบนเบาะ ก่อนก้าวออกจากรถ เงยหน้ารับเม็ดฝนเย็นเยียบให้ชะหยาดน้ำตาที่ไหลรินจากก้นบึ้งของใจ
.
.

‘บ้านของเราในอนาคตนะพิณ ผมว่าจะหาแบบที่พอมีสนามซักหน่อย เผื่อมีลูกจะได้มีที่วิ่งเล่น ไม่งั้นก็หาชิงช้ามาวางซักตัว นั่งรับลมตอนเย็น ๆ กันเนอะ พิณชอบต้นโมกใช่ไหมเอาไว้เราไปหามาลงกัน’

‘คนเรานี่ชอบเอาชื่อพ่อแม่มารวมกันตั้งเป็นชื่อลูกเนอะ ถ้าเรามีลูก.. พ่อชื่อ ยศ แม่ชื่อพิณ ลูกออกมา..ก็ต้อง ชื่อ “ยิน” โอย..ตลกตายเลย พิณตั้งดีกว่าชื่ออะไรก็รู้ว่ามาจากความรักของพ่อกับแม่ทั้งนั้นล่ะ'

‘อ้าว..พิณ แหวนไปไหนล่ะ นั่นแหวนแทนตัวผมนะถอดได้ไง น้อยใจนะนี่ ผมยังไม่เคยถอดแหวนของพิณเลย’

.....................................................

…. ก็เท่านั้นเองเพลง เท่านั้นเอง
ไม่มีข้าวของอะไร คำสัญญาใด ๆ จะมั่นคงเลย ถ้าใจเรายังเปลี่ยนไป

แต่เพลงไม่ต้องเป็นห่วงนะ มันก็เป็นเพียงบทเรียนบทหนึ่ง บททดสอบความแข็งแรงของชีวิตช่วงหนึ่งที่พิณต้องผ่านมันไปให้ได้

และตอนนี้พิณสบายใจดี กินลง นอนหลับ ยิ้มได้ และคิดถึงเพลงมาก เอาไว้พิณจะลางานขึ้นไปหาเพลงที่เชียงใหม่นะ

คิดถึง และอยากกอดเพลงที่สุดในโลก
พิณ

.........................................................

“อ่านอะไรอยู่ครับเพลง ทำไมยังไม่นอนอีก” ชายหนุ่มก้าวเข้ามาหอมแก้มภรรยาสาวจากด้านหลัง ก่อนอ้าแขนรับร่างเล็ก ที่หมุนตัวกลับมากอดเขาไว้ทั้งตัว

“ หือ เป็นอะไร เดี๋ยวให้ผมไปอาบน้ำก่อนดีกว่า คราวนี้จะให้กอดไม่ปล่อยเลย” ชายหนุ่มกระเซ้าขำ ๆ อย่างอดแปลกใจหน่อยๆ ที่อ้อมกอดยังไม่ผ่อนแรงลง เขาลูบผมยาวสลวยก่อนก้มลงหอมแรง ๆ อีกฟอดอย่างมันเขี้ยว

“เป็นอะไรบอกได้หรือยัง หือ” เขาโยกร่างเล็ก เบา ๆ เหลือบตามองตัวหนังสือเป็นพรืดบนหน้าจอคอมพิวเตอร์

“อิฐรักเพลงไหม” เสียงเล็ก ๆ อู้อี้จากอกเขา
“รักสิครับ โธ่ .. แอบคิดอะไรคนเดียวอีกล่ะเด็กน้อย ที่ผมกลับดึกนี่ก็นั่งทำงานอยู่ที่ทำงานน๊า เอ.. สงสัยวันหลังผมต้องขอเบอร์ลุงยามไว้ให้มาเป็นพยานให้ผมแล้วนะนี่ เมียเริ่มไม่ไว้ใจแล้ว ” เขาล้อยั่ว ก่อนจะได้รับหมัดเล็ก ๆ ตุ๊บ 2 ตุ๊บ พร้อมคำท้วง ‘ บ้าดิ อิฐก็ ‘ และก็เป็นอย่างที่คาด เรื่องราวที่มากกว่าแค่เรื่องที่เขากลับดึกก็เริ่มหลั่งไหล

“การเดินทางของความรักยังไงล่ะเพลง ล้มบ้าง พักบ้าง ระหว่างทางมันไม่สวยงามเสมอไป แต่ก็ใช่ว่าจะไม่เจอความหอมหวานเลย ต่อให้เราเองก็เหมือนกัน ถึงแต่งงานกันแล้วก็ใช่ว่ามันจะเรียกว่าเป็นจุดหมายปลายทาง มันก็ยังคงเป็นระหว่างทางที่เราต้องอาศัยความรัก ประคับประคองกันเดินต่อไปอยู่ดี ต่อให้ใครต่อใครเซไปบ้างเหนื่อยไปบ้าง แต่ถ้าหันไปมองข้าง ๆ เราก็จะเห็นอีกคนคอยส่งมือให้จับ คอยอ้าแขนให้กอด เอาไหล่ให้พิง และผมเชื่อว่าซักวันนึงพิณเขาก็ต้องเจอใครอีกคนที่พร้อมจะออกเดินทางไปด้วยกันกับเขา”

“ขอบคุณที่รักกันนะอิฐ” คำพูดที่มาพร้อมตาหวาน ๆ รอยยิ้มหวานๆ ของคนตัวเล็ก เริ่มเปลี่ยนเป็นตาขุ่น ปากยื่น เมื่อได้ยินเขาหัวเราะในคอ และนั่นก็ทำให้อิฐต้องรีบอธิบาย

“ เปล่า ๆ ผมขำอีกคนที่พูดประโยคแบบเดียวกันเมื่อตอนบ่ายต่างหาก เอ้า.. อย่ามองอย่างงั้น ใครจะมาบอกผมล่ะ ผมมีเพลงคนเดียวนี่ ภีมไง จำไอ้หมอที่มันมาจีบยัยเอมได้ไหมล่ะ หนุ่มที่รอมาเป็นปีน่ะ สุดท้ายยัยเอมก็แพ้ใจรับรักไปเรียบร้อย ผมอดไม่ได้เลยถาม ว่าตอนเขารู้ว่ามันรับรักเนี่ย ถึงขั้นกระโดดตัวลอย ร้องไชโยไปสามบ้านแปดบ้านไหม ยัยเอมมันบอกไงรู้ไหม ‘ บ้าดิพี่อิฐ ภีมเขาบอกว่า ขอบคุณครับเอม ขอบคุณที่รักกัน ต่างหาก’ ตอนนั้นผมยังขำ ว่าภีมมันน้ำเน่าเลย แต่พอได้ฟังเองนะ แหมมม .. มันชื่นใจ “ ชายหนุ่มทำหน้ากรุ้มกริ่มแบบจะแอบชื่นใจตามที่ปากพูดเข้าจริง ๆ ก่อนถูกหยิกหมับเข้าให้หลาย ๆ ที

“ นี่แนะ นี่ ๆ ๆ น้ำเน่าเหรอ เพลงว่าภีมออกจะน่ารักมากกว่า ชักชอบล่ะสิ เมื่อไหร่จะได้เจอตัวเป็น ๆ บ้างน๊า ” หญิงสาวทำหน้ากรุ้มกริ่มเลียนแบบก่อนจะตั้งท่าระวังตัวเมื่อเห็นยักษ์ตัวโตเริ่มปั้นหน้าโหด ๆ

“หนอย แอบนอกใจกันเห็น ๆ แบบนี้ ... ฮึ่มมมมม .......มาให้ทำโทษซะดี ๆ “ เสียงคำรามฮึ่มของคนตัวใหญ่ เสียงหวีดเล็ก ๆ ของคนตัวเล็กดังขึ้นก่อนค่อย ๆ แปรเปลี่ยนไปเป็นเสียงหัวเราะที่สอดประสานกันในที่สุด

ความรัก ...
บางทีก็ทำให้เราสุข
บางครั้งก็ทำให้เราเศร้า
ทำให้เราคิดถึงใครซักคนแล้วหัวเราะได้
หรือแค่ได้ยินเสียงใครบางคนน้ำตาก็ไหล
แต่ ความรัก .. ก็คือความรัก ที่ยากจะหาคำนิยาม
หากต้องใช้ “ใจ” สัมผัส .. แล้วคำนิยามใด ๆ ก็ไร้ความหมาย

Create Date : 22 มิถุนายน 2552

Last Update : 22 มิถุนายน 2552 8:42:49 น.

63 comments

Counter : 641 Pageviews.

สวัสดีค่ะคุณฟี่ ได้เจิมไหมคะเนี่ย

มีตัวละครเดิมแอบโผล่มาด้วยนะคะ อิอิ จำได้ค่ะ
ความรักเมื่อผ่านช่วงเวลาที่ร้องไห้และไร้เหตุผลไปแล้ว
มันจะมีเหตุผลขึ้นบ้างไหมคะ หรือว่าความรักต้องควบคู่กับ
ความไร้เหตุผลเสมอ?...ไม่รู้เหมือนกันนะคะ ได้แต่หวังว่า
น้ำตาและความไร้เหตุผล จะเป็นเหตุผลให้ทุกคนมีความรักใหม่

รอลุ้นความรักของพิณด้วยคนค่ะ

โดย: นางสาวดุ่บดั่บ

วันที่: 22 มิถุนายน 2552 เวลา:11:33:43 น.

น่ารัก อบอุ่นมากค่ะ

ว่าแต่หัวข้อต่อไป "หลอน" เราจะทำยังไงกันดีล่ะ?

โดย: ภาวันต์

วันที่: 22 มิถุนายน 2552 เวลา:12:21:51 น.

สวัสดีจ้าพี่ฟี่ (ขอเรียกพี่เลยน๊า) ตอนนี้ผึ้งก็กินเท่าไหร่มาลงที่พุงเหมือนกันค่ะ อิอิ เจอพวกเดียวกันซะแล้น..
ผึ้งอัพบล็อกถนนสายนี้ฯ แล้วนะจ๊ะ ฝากไว้ในอ้อมใจพี่ฟี่ด้วยน๊า (ลิเก๊ ลิเกเนอะ) ส่วนเรื่องของพี่ฟี่ ขอแปะโป้งไว้ก่อนตอนเย็นมาใหม่ เนื่องจากตอนนี้แอบแว่บจากการทำงานมา อิอิ

โดย: Sweety PB

วันที่: 22 มิถุนายน 2552 เวลา:14:16:04 น.

ยาว พอ ๆ กันเลย

เผอิญไม่ชอบคนชื่อยศซะด้วยสิทำไงดีเนี่ยยยย เฮ้อ

โดย: inmemoir

วันที่: 22 มิถุนายน 2552 เวลา:15:55:04 น.

คุณฟี่ฐุ่มเขียนนิยายหรือเปล่าคะ
อ่านแล้วสำนวนน่ารัก น่าหยิกมากมาก
จนอยากมีนิยายของคุณเก็บไว้เป็นเล่มจริงๆ

ตกลงว่าอิฐนี่เป็นพี่ชายของเอมหรือคะ
ออกมาครึ่งท้าย แต่ขโมยซีนไปหมดเลย

55+ แพ้ทางผู้ชายอบอุ่นค่ะ
อิฐออกมา..แจงลืมภีมไปแล้วค่ะ..

รักอิฐ..จะอาวอิฐ...555+

โดย: nikanda

วันที่: 22 มิถุนายน 2552 เวลา:16:20:31 น.

สวัสดีค่ะน้องฟี่

โรแมนติกปนเศร้าอีกแล้วค่ะ อ่านแล้วไม่อยากละสายตาเลยค่ะ เขียนได้น่าอ่านมากค่ะ

โดย: กิ่งลีลาวดี

วันที่: 22 มิถุนายน 2552 เวลา:16:56:36 น.

สรุปได้ดีมั่ก ๆ ชอบ ๆ ๆ ..ว่าแต่ 'ภีม' คุ้น ๆ นะเนี่ย อิอิ..
สงสัยว่าอักษร พ ภ จะฮิตนะ ต้องเอาไปเป็นชื่อพระเอกกะนางเอกของผึ้งบ้างแล้ว..แต่หัวข้อหน้า 'หลอน' ...กัวผีซะด้วยซี ทำงัยดีน๊า

ความรัก ...
บางทีก็ทำให้เราสุข
บางครั้งก็ทำให้เราเศร้า
ทำให้เราคิดถึงใครซักคนแล้วหัวเราะได้
หรือแค่ได้ยินเสียงใครบางคนน้ำตาก็ไหล
แต่ ความรัก .. ก็คือความรัก ที่ยากจะหาคำนิยาม
หากต้องใช้ “ใจ” สัมผัส .. แล้วคำนิยามใด ๆ ก็ไร้ความหมาย

โดย: Sweety PB

วันที่: 22 มิถุนายน 2552 เวลา:18:05:11 น.

กิ๊ววว์ วัยหวานสุดๆเลยอ้ะ ฟี่

ไฟแรงเจรงๆ ทั้งถักๆทั้งเขียนๆ

ฟี่มาแปะลิ้งค์ๆแพทญี่ปุ่นอันนั้นให้หน่อยจิ หาเองมะเจอเลย

อุปกรณ์เต็มหมดละ จับอะไรม่ายถืกเลย ชุดแกะยางลบก่ะครบแล้วด้วย

โดย: แซลลี่ (lazypiggy

) วันที่: 22 มิถุนายน 2552 เวลา:18:24:01 น.

แวะมาอ่านเรื่องราวของชาวถนนสายนี้มีมิตรภาพค่ะ
เขียนสนุกๆ กันทุกคนเลย อ่านเพลินเลยล่ะค่ะ

โดย: arcoiris

วันที่: 22 มิถุนายน 2552 เวลา:20:18:47 น.

สวัสดีค่ะคุณฟี่
แวบเข้ามาตอนต้นๆก่อนค่ะ น่าอ่านจังเลยค่ะ

พรุ่งนี้มีนิสอบ เลยอ่านได้เฉพาะตอนต้น
เดี๋ยวสอบเสร็จจะมาอ่านให้หนำใจเลยค่ะ
อิอิ

โดย: บุยบุย

วันที่: 22 มิถุนายน 2552 เวลา:21:27:08 น.

สงสารพิณจังค่ะคุณฟี่
เมื่อไรจะสมหวังสมรักเหมือนเพลงเสียทีน้า

เห็นด้วยกับคห.บนๆ คุณฟี่เขียนเรื่องแนวอบอุ่นดีจัง
ตอนเดียวได้ทั้งเศร้าได้ทั้งหวานเลยนะคะวันนี้

ปล.แนวจดหมายนี่เข้าทางใช่ม้า อิอิ

โดย: BeCoffee

วันที่: 22 มิถุนายน 2552 เวลา:22:24:22 น.

อืมม
เจิมบ้านไหนก็ม่ายทัน
คริ คริ
..
อย่าไปสนใจเจิมเลย
สนใจว่าอยู่ในใจ ก็พอแล้ว

ไปบ้านไหนๆ

ก็ม่ายมีเหตุผลทั้งน้าน

หวัดดีนะคุณ

โดย: U can call me anytime

วันที่: 22 มิถุนายน 2552 เวลา:22:28:44 น.

มายุให้เขียนนิยายยาวๆ

ชื่อพิณกะเพลง นึกถึงพระเพื่อนพระแพงเลยแฮะ หุหุ

ตอนแรกคิดว่าจะออกแนวเพื่อนรักหักเหลี่ยมโหดซะแล้

ว่าแต่หัวข้อต่อไป "หลอน" ของฟี่จะออกมาเป็นแนวไหนเนี่ย

โดย: oanotai

วันที่: 22 มิถุนายน 2552 เวลา:22:28:48 น.

ถ้ามี 2 ก่ะเอามาสองเลยอ้ะจ้ะ

แต่แบบต้องโหลดวินแรร์ทำมะเป็นนะ มีแบบ picasa ป่าววว

โดย: แซลลี่ (lazypiggy

) วันที่: 22 มิถุนายน 2552 เวลา:22:55:51 น.

มีๆๆๆ เมลล์อยู่ที่โพร์ไฟล์น้า

แบบคัดๆมาก่ะได้กลัวไฟล์ใหญ่ฟี่จะโหลดนานนน

โดย: แซลลี่ (lazypiggy

) วันที่: 22 มิถุนายน 2552 เวลา:23:06:08 น.

ได้หมดละค๊าบบบ อย่างใหญ่เลยยยย

เซฟเรียบร้อย ขอบคุณค๊าบบบ

มีแต่หนักๆแบบนี้ คอมฟี่น่าสงสารเนอะ

โดย: แซลลี่ (lazypiggy

) วันที่: 22 มิถุนายน 2552 เวลา:23:57:36 น.

สวัสดียามเช้าครับน้องฟี่

น้องฟี่เขียนเรื่องสั้นจากโครงการนี้ได้หลายเรื่องแล้วนะครับ
เก็บต้นฉบับไว้ดีดีนะ
เผื่อรวมเล่มครับ

พี่ก๋าจองด้วยนะ อิอิอิ

........

พี่ก๋าคิดอยู่หลายชื่อเลยนะ
แต่ชอบนาฟี่กั้สดาเฮ้มากกว่า

ความจริงยังมี นาฟี่กั้สดาโห้ (อันนี้นึกถึงปลากระโห้ 555)

นาฟี่กั้สเนซ่า อันนี้ออกไปทางแนวอียิปต์ 555

ดีใจที่ชอบนะครับ

แต่พี่ก๋าออกตัวก่อนนะ
ว่าเขียนไว้ 5 ตอน
คาแรกเตอร์นางฟ้าฯ
จะเป็นตัวพี่ก๋ามากกว่านะครับ 5555