จุ๊ๆ อย่าเอ็ดไป มีความลับ..อะไรจะบอก

ฉันเงยหน้าขึ้นมองกระจกบานนั้น เขา.. กำลังกินกาแฟแก้วโต หยิบแซนวิซขึ้นมากัด และตาจับจ้องอยู่ที่คอมพิวเตอร์
. .
กระจกห้องเก็บของระหว่างทางเดินที่ยังไม่มีใครเปิดไฟสะท้อนภาพต่าง ๆ ของออฟฟิศยามเช้าได้อย่างชัดเจน มีคนไม่กี่คนที่มาเวลานี้ และเขาเป็น 1 ในนั้น พี่ร่วมงานที่อยู่อีกแผนกหนึ่งที่ฉันเพิ่งรู้ว่าสายตาของฉันแอบมองตามเขาบ่อยแค่ไหน แต่ก่อน ความรู้สึกของฉันที่มีต่อเขา ไม่ต่างอะไรกับที่มีให้คนอื่น ๆ เพื่อนร่วมงานที่ดี .. คงเป็นคำจำกัดความสั้น ๆ ได้เท่านั้น
หากไม่ใช่ ช่วงหนึ่งที่เราได้มีโอกาสพูดคุยกันในทุกเช้า ที่ห้องทานอาหาร เขาถามขึ้นในวันหนึ่ง.. หลังจากเดินเข้ามาเจอฉันกับหนังสือ หรือหนังสือพิมพ์ซักเล่มเสมอ ชอบกินข้าวไปอ่านหนังสือไปหรือ เปล่าค่ะ แต่ไม่ชอบนั่งกินข้าวคนเดียว เลยหนีบหนังสือมานั่งอ่านไปกินไปเพลิน ๆ น่ะค่ะ ฉันตอบยิ้ม ๆ งั้นพี่กินเป็นเพื่อน เขานั่งลงเทข้าวจากกล่องใส่จาน ฉันปิดหนังสือ และเรา..เริ่มพูดคุย
. .
วันนี้กินข้าวหรือเปล่า กินค่ะ อีก 5 นาทีจะ 8 โมง เวลาที่ฉันกินช้าขึ้นอีกนิดสำหรับรอเพื่อนร่วมโต๊ะขาประจำ งั้นรอพี่แป๊ปนะ พี่มาถึงข้างล่างนี่ล่ะ เดี๋ยวขึ้นไปกินข้าวกัน ค่ะ ฉันตอบเบา ๆ ยิ้มให้กับโทรศัพท์ในมือ
เขาตักแบ่งกับใส่จานให้ฉัน ขณะที่ฉันอวดเมนูของตัวเองเช้านี้ แบบที่ทำเป็นปกติทุกวัน เพื่อนร่วมโต๊ะอีก 2 คนแซวยิ้ม ๆ เขายิ้ม ฉันหัวเราะ แต่ทุกอย่างยังคงเหมือนเดิม .. มีแค่ฉันที่รู้ ว่ามุมเล็ก ๆ ในหัวใจเริ่มเปลี่ยนไปทีละน้อย
ฉันหยุดเคาะแป้นพิมพ์ เงยหน้าขึ้นมองกระจกบานโตบานเดิมด้วยความเคยชิน แต่คราวนี้ มีบางอย่างเปลี่ยนไป .. เขากำลังสบตาฉัน .. ในกระจก ฉันได้แต่รีบก้มหน้า หัวใจเต้นตึกตัก
. .
เขาคงยังไม่รู้ความลับของฉันหรอกนะ คุณว่างั้นไหม ..
สำหรับการเข้าร่วมโครงการครั้งที่ 3 ค่ะ ใครจะเป็น "เขา" ใครจะเป็น "ฉัน" จะเป็นเรื่องจริง หรือเป็นเพียงเรื่องแต่ง อันนี้เป็น "ความลับ" ของคนเขียน เช่นกันค่ะ 
Create Date : 27 เมษายน 2552 |
Last Update : 27 เมษายน 2552 7:48:05 น. |
|
28 comments
|
Counter : 1236 Pageviews. |
 |
|
สวัสดียามเช้าค่ะคุณฟี่
เจิมค่ะเจิม
๙
๙๙
๙๙๙
๙๙๙๙
๙๙๙๙๙
ขอให้มีความสุขทุกวันนะคะ