มาอ่านคนคั่นเวลาของคุณฟี่ค่ะ

มีเรื่องราวของคนรอบข้าง
มากมายที่ผ่านเข้ามาในชีวิต
อยู่ที่ว่า..เราจะเลือกหยิบคนใด
ขึ้นมาเขียนถึงในหัวข้อนี้

คุณฟี่ทำให้แจงแปลกใจค่ะ..
ที่เลือกหยิบเรื่องราวของคุณตามาเล่าสู่กันฟัง
แต่ก็ดีค่ะ ได้อ่านอะไรที่ต่างออกไปบ้าง..
อ่านแล้วก็คิดถึงคุณตาขึ้นมาเหมือนกัน
แต่ท่านเสียไปสองปีแล้ว..คิดถึงจัง

เวลาผ่านไป..แต่ความทรงจำยังชัดเจนนะ
ยังจำคำพูด คำสอน..อ้อมแขนที่โอบอุ้ม..


ขอบคุณค่ะ..ที่ร่วมโครงการเสมอๆ

ปล.ตอบคำถามที่บล็อกเก่า..เรื่องรีวิวหนังสือ
ไม่มีลิมิตค่ะ..สำหรับการรีวิวหนังสือ..ของแจง
คุณฟี่รีวิวได้ตามสบายเลยค่ะ..แจงไม่กลัวสปอยล์
เพราะแจงอ่านหนังสือสนุกที่สำนวนมากกว่าพล็อต

แล้วจะรออ่านรีวิวบ้านร้อยดอกไม้..และเรื่องอื่นๆค่ะ

สวัสดียามสายครับน้องฟี่

เป็นบล็อกแรกในโครงการฯ
ที่ไม่ได้เขียนถึง "คนรัก"
แต่เราทุกคนก็เขียนถึง "ความรัก" เหมือนกัน

พี่ก๋ากลับมาประจำการแล้วล่ะครับ

สวัสดีค่าคุณฟี่

ไล่ตามอ่านคนคั่นเวลาบล๊อคนู้นบล๊อคนี้ สนุกไปเลยค่ะ

ตอนแรกก็ยังงงๆ กับเครือข่ายมิตรภาพอยู่นะคะ

แต่ตอนนี้พอจะเข้าใจบ้างแล้วค่ะ

เมื่อเช้าเพิ่มกระโดดเก็บดอกจำปีที่บ้านให้คุณย่าอยู่เลยค่ะ

เอามาปลูกเอง หิ้วมาจากจตุจักรเลย ตอนนี้พี่แกสูงแข่งกับต้นอโศกของอีกฝั่งนึง

ทำให้เราเก็บดอกสูงๆ ไม่ไหว ปล่อยให้บานคาต้น หอมฟุ้งทั่วบ้านเลยค่ะ

บันนาจาเฮ้
ร้อง "กึ๊ด..กึ๊ด" ครับน้องฟี่ อิอิอิ

เชียงใหม่ร้อนมากเลย
ฝนก็ไม่ตกครับ

การที่เรารำลึกถึงคนที่เรารักอยู่เสมอ แสดงว่าเขายังมีชีวิตอยู่ในความทรงจำของเราตลอดเวลาค่ะ

มาร่วมระลึกถึด้วยค่ะ แต่ของผึ้งไม่ใช่คุณตา แต่เป็นคุณปู่..ถึงผึ้งไม่ค่อยสนิทกับปู่เท่าไหร่ แต่ก็ระลึกถึงคำสอนของท่านอยู่เสมอ
--------------------
ผึ้งก็เขียนถนนสายนี้มีมิตรภาพ หัวข้อนี้เหมือนกัน ลองเข้าไปอ่านดูนะคะ อยากได้กำลังใจเยอะ ๆ

เรื่องหนุ่มในร้านบะหมี่นี่เป็นความทรงจำที่ดีค่ะ
ตอนนั้นเราเครียดเรื่องเรียนมากๆ มันเซ็งสุดๆ
เผอิญไปเจอหนุ่มน้อย ทำให้เราคิดนะว่า เออ ในวันที่แย่ๆ
เบื้องบนก็ส่งคนมาทำให้เรายิ้มได้เนอะ
ถึงแม้มันจะเป็นเพียงช่วงสั้นๆ เท่านั้นเอง

อยากมีน้องชายขึ้นมาเลยล่ะ

อิอิ

น่ารักค่ะคุณฟี่ ถึงแม้ดอกจำปีจะไม่มีมาวางแล้ว
แต่คุณตาที่อยู่เบื้องบนมองลงมาเห็นคุณฟี่เติบโต
และยังคิดถึงเธออยู่ก็คงสุขใจ

ไม่เศร้านะคะอ้อนว่าอบอุ่นดีหน่ค่ะ

^________^

(ปล.อ้อนว่าคุณฟี่เขียนดีขึ้นทุกทีเลยค่ะ
อ่านแล้วมองเห็นภาพชัดเจนดีล่ะ)

ระลึกถึงคุณตาด้วยคนค่า

คนที่รู้น้อย หากปิดปากไว้
จะหลอกคนได้อีกนาน

เมื่อวานป้ากุ๊กไม่ได้เดินสายเลย
เหตุเพราะออกนอกบ้าน กลับมาเหนื่อยมาก….เลยเดี้ยงซะงั้น
……………….


รู้สึกจะครึ้มๆมาอีกแล้ว
จะครึ้มแล้วตกลงมาเป็นฝอยฝน หรือครึ้มเพียงเพื่อผ่าน ไม่อาจจะตอบได้
คงต้องรอดูกันต่อไป ค่ะ

แต่ไม่ว่าฝนจะตกหรือไม่ก็ขอให้ใจเป็นสุขนะคะ
……………………….

เขียนดีมากค่ะฟี่ อ่านแล้วพลอยคิดถึงคุณตาใจดีไปด้วย
เขียนเรื่องใหม่เมื่อไหร่ไปจูงมือป้ามาอีกน๊ะ


คมคำ : จำก่อนจะเจ็บ ดีกว่ารอให้เจ็บจึงจำ

สวัสดียามเช้าครับน้องฟี่

กรี๊ดดด แซลลี่ก่ะมาบ้านเฟื่องอยู่ อ่านๆๆ กลับรีเฟรชดู ฟี่มาเม้นต์แล้ว มัวตะอ่าน แม่ดอกจำปา

1500 เลยหยอ หารสองเหลือ 750

อิอิ ยังมะได้วิ่งทะไหร่เลย พอกไว้จนกลมไปหมดแล้ว

ไปทำธุระก่องนา

นึกถึงต้นจำปีที่บ้านคุณยายเลยคะคุณฟี่
จะอยู่ตรงห้องนอนพอดี..หอม..

ตอนนี้คุณยายของอันก็หลับสบายแล้วเหมือนกัน

สวัสดีครับน้องฟี่..

เรื่องราวน่ารักจริงๆเลย..
อ่านแล้วรู้สึกว่าฟี่เขียนได้ดีจริงๆ..นึกตามไปเรื่อยๆ เหมือนดูหนังเลยคับ

แถมยังจบได้ดี มีข้อคิดซะอีกด้วย..

วันนี้เน็ตมีอาการแปลกๆครับน้องฟี่
เวลาพี่ก๋าเปิดเข้าบล้อก
มันจะดับวูบไปเลย

เซ็งเป็ดเลยอ่ะ

อิอิอิ


ปล. เอาไว้พี่ก๋าค่อยๆคิดชื่อก่อนนะ
น้องฟี่จะได้เป็นหนึ่งในนักแสดงนำของดาวอะบึ๊ดจะฮึดด้วยไง 555555

หุหุหุ

พี่ก๋าไม่ค่อยได้วาดตัวละครผู้หญิงซะด้วยสิ 5555
วาดออกมาไม่เคยสวยเลย 55555

น้องฟี่ทำใจไว้ด้วยนะครับ 5555

สวัสดีค่ะคุณฟี่
ปอยอ่านแล้วขนลุกซู่ เขียนได้ดีมาก ๆ เลยนะคะ
ใจความสั้น ๆ แต่อ่านแล้วเห็นภาพและรู้สึกตามได้อย่างชัดเจน
ทั้งภาพตอนนั่งอยู่บนรถในสี่แยกและเรียกซื้อดอกจำปี
และภาพคุณตาใจดีเอาดอกจำปีมาวางไว้ให้ที่ริมรั้ว

ปอยเองก็ชอบดอกจำปีมากเหมือนกันนะคะ
เวลาเห็นคนขายดอกจำปี จะต้องเปิดกระจกขอซื้อมาไว้
เพราะกลิ่นหอมแบบไทย ๆ แบบรัญจวนใจของมันนี่แหละค่ะ
แต่ไม่เคยมีความทรงจำสวยงามเหมือนคุณฟี่หรอกนะคะ
ขอไว้อาลัยแด่คุณตาผู้มีรอยยิ้มอบอุ่นด้วยคนค่ะ
ขอบคุณที่เขียนเรื่องราวดี ๆ อย่างนี้ไว้นะคะ
ขอบคุณสำหรับความรู้สึกดี ๆ ที่มาแบ่งปันกันค่ะ

เป็นความทรงจำที่งดงามจังเลยค่ะ ถึงแม้ว่าคุณตาจะเฝ้ามองอยู่บนสวรรค์แล้ว แต่ท่านยังอยู่ในใจเสมอนะคะ

สวัสดีตอนเย็น ๆ ค่ะ...สำหรับเรื่องหน้าผึ้งไม่แน่ใจค่ะว่าจะเขียนมั้ย เพราะว่าหัวข้อ ฤดูนั้นที่ฉันรัก ถ้าเอาเรื่องราวจากชีวิตจริง ๆ ผึ้งไม่เคยมีฤดูที่รักเลยค่ะ ที่ผ่านมามีแต่ฤดูช้ำ ๆ ค่ะ เลยไม่คุ้นเท่าไหร่ แต่ก็ไม่แน่ค่ะนั่ง ๆ ไปอาจมีไอเอียอะไรดี ๆ ก็ได้เนอะ แถมอาทิตย์หน้าจะได้ไปเขาใหญ่ด้วย ไปชมป่าชมเขา อาจได้อะไรดี ๆ ค่ะ

เขียนนิยายได้เลยน้า คุณฟี่เนี่ย

ชอบค่ะ บางทีเรื่องเก่าๆ เล่าแล้วน้ำตาคนเล่าพาลจะไหลเสียเองเนอะ
อย่างอิฉันเอง ต้องเรื่องแกงเห็ดกับคุณยาย...

แหม๊ พูดแล้วก็คิดถึงยายจัง

คนคั่นเวลาของคุณฟี่ ก็น่ารักดีจัง...

เส้นบางๆที่คั่นระหว่างความเป็นไปได้ และความเป็นไปไม่ได้
คือการตัดสินใจของคนเรา


มาส่งความคิดถึงในยามดึกซึ่งเจ้าของบ้านคงหลับไปแล้ว

รักษาสุขภาพและหลับสบาย…ฝันดีค่ะ


คมคำ : หลังปัญหาผ่านไป มักพบว่าปัญหานั้นเล็กนิดเดียว

นางฟ้า "วีๆ มาเคาะเรียกคุณฟี่ไปดูรักโอเวอร์โหลดเร็ว"
เรา "จ้า"

โป๊กๆๆๆๆๆๆ

อัพต่อจากคุณฟี่ค่ะ อิอิ เหมือนเป็นโครงการเลยเนอะ ฮิๆ

สวัสดียามเช้าครับน้องฟี่

หุหุหุ


เป็นแฟนกาหลิบกูรู
ไม่กลัวคนมองเหรอน้องฟี่ 555555


พี่ก๋าไปแจ้งขอนางฟ้ามาจากน้องวีแล้วนะ
แต่เดี๋ยวชื่อนางฟ้านี่จะเป็นชื่อน้องฟี่นี่ล่ะ
ขอเวลาพี่ก๋าครีเอทสักหน่อย 55555

เอาสวยแบบอั้ม+พอลล่าเลยล่ะกัน คริคริ
ใต้โต๊ะตั้ง 200

ฮ่าๆๆๆๆๆๆ

คั่นเวลาแต่ยังจำได้ไม่ลืม
อ่านแล้วเศร้าๆจัง ช่วงเวลาที่คนเราได้พบและรู้จักกัน
บางครั้งอาจจะสั้นจนเราแทบไม่รู้ตัว

มาดู เค้าคุยกะนางฟ้าเป็นเรื่องเป็นราวเลยงิ



ถักสลับตาแรกงงมาก ตัดไหมผูกไหมมึนไปเลย วีบอกว่า ปล่อยมันไว้จังซั่นแหละ

เออ...เนอะ มะเหนเปนไยเลย กลัวไปได้

คริ คริ แซลลี่ป่าวกดดัน

แค่รอดูกะป้ากล้วยอยู่น่ะ

อ่านแล้วรู้สึกหวั่นไหวล่ะค่ะ

ความทรงจำงดงาม...
แต่แฝงไปด้วยรอยเศร้าจางๆ

โดนใจสุดๆ เลยค่ะคุณฟี่
คิดถึงคุณยายข้างบ้านสมัยที่เรายังเป็นเด็กๆ
จู่ๆ คุณยายก็หายไป ไม่รู้ทำไม...
แต่สุดท้าย...ความเป็นเด็กก็ทำให้เราลืม...

...คิดถึงนะคะ หลับให้สบายค่ะ...
อยากบอกคุณยายแบบนี้เหมือนกัน

เป็นคนบนเส้นคั่นเวลาที่งดงาม และน่าจดจำค่ะ

สำหรับนิ คนบางคนแม้จะจากไปแล้ว แต่ก็ไม่เคยหายไปในความทรงจำค่ะ
: )

ขออภัยที่เข้ามาช้าไปหน่อยนะคะ