มุกเหลี่ยมเพชร ตอนที่ 6

ที่สระน้ำมรกตสวมแหวนให้มุกดา ทุกคนมองอย่างตื่นเต้น เพชรหน้าตาพูดไม่ออก
“ใส่นิ้วนางข้างขวา ถือว่าป้าจองหนูมุกให้ตาเพชร”
ปัก มะดันจับมือกันกรี๊ด กรี๊ด กรี๊ด เนื้อเต้น
“ตกลงว่าสองคนนี้เป็นเจ้าสาว” เผ่าพงศ์พูด
“ปลื้มค่ะ ปักปลื้มเหมือนได้คุณหนูมุกมาเป็นสะใภ้”
“เหรอยะ ปัก”
ปักรู้ว่าผิดไปแล้ว ก็คลานหลบไปหลังมะดัน มุกดามองแหวนแล้วมองหน้าเพชร ยิ้ม แล้วถอดออกคืน
“หนูมุกถอดก่อนดีกว่าค่ะ”
“ทำไมหนูมุก วงมันเล็กไปใช่มั้ย งั้นเอาวงบึ้มๆน้ำงามที่สุด ..ปัก” มรกตสั่ง
ปักรีบหยิบแหวนเพชรวงใหญ่ในกล่องส่งให้ มุกดาปฏิเสธนุ่มๆ
“ไม่ใช่ค่ะ คุณป้า โถ.. หนูมุกซาบซึ้งความเมตตาของคุณป้าเหลือเกิน”
มรกตโผกอดกับมุกดา เผ่าพงศ์หยิบทิชชู่สั่งขี้มูกพรึ่ด เพชรส่งถังขยะให้พ่อ เผ่าพงศ์ทิ้งแล้วหยิบทิชชู่มาสั่งอีกด้วยความซึ้งสุดขีด
“ที่หนูมุกยังไม่กล้ารับจากคุณป้า เพราะว่า หนูมุก..อยากให้พี่เพชรเป็นคนสวมแหวนวงนี้ให้หนูมุก”
เพชรมองมุกดาทันที
“จริงด้วย .. แบบนั้นมันถึงจะถูกธรรมเนียม ป้านี่แย่จริง ... ตาเพชร มานี่...”
เพชรหน้าตาเหมือนจะถูกฆ่า รีบหาข้อแก้ตัว
“ไม่นะครับ แม่ เราต้องให้เกียรติฝ่ายหญิง ต้องมีพิธีรีตอง”
“ค่ะ .. หนูมุกรอวันนั้นได้”
“โถ แม่คุณ อ่อนหวาน น่ารัก น่าทะนุถนอมแบบนี้ ถ้าใครมันคิดจะยกหนูมุกให้เพื่อน .. กระบือเรียกพี่”
เผ่าพงศ์ ปัก มะดันหันมาทางลูกชายทันที เพชรจ้อง ทุกคนหันกลับไป
“เอาอย่างงี้นะจ๊ะ ที่จริงที่ป้าชวนหนูมุกมาวันนี้ ก้ออยากจะให้หนูมุกช่วยตาเพชรเค้าหน่อย”
เพชรมองแม่อย่างหวั่นใจ
“คือป้าน่ะเป็นเพื่อนสนิทกับเมียท่านนายก ทีนี้ลูกสาวท่านจะแต่งงาน ป้าก็เลยอาสาทำชุดเครื่องประดับวันแต่งงานให้ ทั้งแหวนเพชร สร้อย ต่างหู กำไล เข็มกลัด ทุกอย่างที่จะประดับลงบนตัวเจ้าสาว”
“ว้าว...โรแมนติคที่สุด บิกินี่ประดับเพชรเลยมั้ยคะ คุณป้า”
“ไอเดียเจิดมากค่ะ .. เห็นมั้ยตาเพชร สมกับที่น้องเรียนแฟชั่นดีไซน์มา นี่ล่ะจ้ะ ป้าก็อยากให้หนูมุกช่วยตาเพชรออกแบบ เอาให้เหมือนว่าเป็นงานแต่งของหนูมุกกับตาเพชรเลยนะจ๊ะ ซ้อมไว้ ซ้อมไว้ ...”
“ไม่มีผู้หญิงคนไหน เกิดมาโชคดีเท่าหนูมุกอีกแล้ว”
เพชรหายใจอย่างอดทน นับหนึ่งถึงร้อย

ในโรงยิมบ้านเพชร เพชรถอดเสื้อ เหงื่อท่วม ชกปักปักเข้าไปที่เจนจบ เจนจบพยามหลบหมัดเร็วและแรงของเพชร
“โชคร้าย เคราะห์ซ้ำกรรมซัด ชีวิตวิบัติของฉันคนเดียว เมื่อไหร่จะหลุดไปจากหนูมุกสักที”
“นายยังมีเรียนเต้นรำกับคุณมุก”
เพชรถอดนวมแล้วปาทิ้ง
“ไม่ปงไม่ไปมันแล้ว ตอนนี้สิ่งที่ฉันไม่อยากเห็นที่สุด คือยายหนูมุก”

ในร้านเอสเคไดมอนด์ มุกดาแต่งตัวสวยคม เปิดนิดเว้าหน่อย กำลังนั่งเลือกแหวนเพชรในร้าน ศักดาเดินออกมากับอัญญาที่ควงซบศักดา มุกดาเห็นก็ทำเป็นสลับขาไขว้ โชว์ขาเรียวขาว ศักดาหันขวับมามองมุกดา อัญญากระชากแขนศักดาทันที
“ศักดา”
ศักดาแกะมืออัญญาทันทีเหมือนกัน เดินไปหามุกดา
“สวย ... ชอบวงไหนเป็นพิเศษหรือเปล่าครับ”
มุกดาแกล้งยิ้มเขินๆ อัญญาปรี่เข้ามา
“ให้พนักงานเค้าเทคแคร์เองสิคะ คุณเป็นถึงเจ้าของ ไม่ต้องมาดูแลลูกค้าหรอก”
ศักดาหันขวับ กระชากอัญญาเข้ามาพูดเน้นเบาๆข้างหู
“บอกกี่ครั้งแล้ว ว่าถ้ายุ่งเรื่องงาน โดนตบ”
“แต่เรากำลังจะออกไปข้างนอก”
มุกดาแกล้งวางแหวนคืน ทำท่าจะออกไป
“ไม่เลือกต่อละครับ”
“ค่อยมาวันหลังค่ะ”
มุกดารีบเดินออกไปเลย ยิ่งทำให้ศักดาร้อนใจ จะตาม อัญญากระชากแขน ศักดาหันมาจ้อง
“จะเดินไปเอง หรือให้เตะส่ง” ศักดาขู่
ศักดาคว้าแหวนวงเล็กในถาด รีบตามมุกดาออกไป อัญญามองอย่างโมโห หันไปเห็นพนักงานอมยิ้มก็ตวาด
“หัวเราะญาติพวกแกเสียหรือไง”

มุกเดินออกมาด้านหน้าเอสเคไดมอนด์ ศักดาวิ่งตามมา
“คุณครับ คุณ”
มุกดาทำเป็นหันมามอง ศักดาวิ่งตามมาหยุด ยิ้มหล่อ ยื่นแหวนเพชรให้
“นี่ครับ คุณลืมของ”
“ฉันยังไม่ได้ซื้อนะคะ”
“รับไว้เถอะครับ มันเป็นของคุณ ตั้งแต่คุณเลือกแล้ว”
ศักดาถือโอกาสจับมือมุกดา วางแหวนลงไป แล้วถือโอกาสบีบมือมุกดาเบาๆ
“ถือเป็นของขวัญให้กับลูกค้าคนพิเศษ”
มุกดาทำอายๆ ดึงมือกลับ ศักดารีบรุก
“มีพินมั้ยครับ”
“ไม่มีค่ะ”
ศักดาล้วงนามบัตรออกมา 10 ใบ
“นี่ครับเบอร์ส่วนตัวผม 10 เบอร์ โทรตอนไหน เวลาไหน เบอร์ไหนก็ได้”
อัญญาวิ่งตามออกมา มุกดาเห็นแล้วทำเป็นรีบรับนามบัตรมา โปรยยิ้มเสน่ห์
“ขอบคุณนะคะ”
“ศักดาครับ ...เอ่อ ...แล้วคุณชื่ออะไร”
“ไว้คราวหน้า ค่อยรู้นะคะ”
มุกดายิ้มเดินออกไปทางลานจอดรถ ศักดาจะตาม อัญญามาถึงก็กระชากแขนศักดา
“ให้อะไรมัน”
ศักดาหันมา บีบปากอัญญาแล้วจ้อง
“อย่ามาหวงเป็นหมาแม่ลูกอ่อน .. กูรำคาญ”
ศักดาผลักอัญญาไปให้พ้นหน้า มองตามมุกดาอย่างเสียดาย

ในคอนโดหรู อะดอเรลลาในกล่อง ภูผามองแล้วปิดลงในขณะเดียวกันภูผากำลังคุยสาย
“ศักดายังไม่ติดต่อมา .. คุณจะเอายังไง”
ภูผานิ่งฟังปลายสายของชายลึกลับ แมงมุมกับบลูมองภูผาคุยโทรศัพท์อยู่
“เมื่อไหร่ไอ้คนจ้างมันจะเอาอะดอเรลลาไปสักที” บลูถาม
“ยังอยู่ที่เราก็ดีนะ แสดงว่ามันยังต้องจ้างเราทำงานต่อ แล้วสองเราก็จะได้เห็นหน้ากัน ทุกวันทุกคืน”
แมงมุมเอามือไปวางบนขาบลู บลูมองยิ้มๆ แมงมุมเลื่อนมือขึ้นสูง บลูยกขาพับไปแตะผนังด้านหลัง ให้แมงมุมเลื่อนมือเข้าไปในกระโปรงสั้นถนัดๆ แมงมุมมองไปเห็นภูผายังยืนคุยมือถือ ก็กระชากบลูผลักประตูเข้าไปอีกห้องแล้วปิดประตู ภูผาหันมามองอีกที ไม่เห็นใคร

ในกองปราบ คมกฤชมองธีรพัฒน์ที่กำลังหน้าเครียด
“โจรอะดอเรลลามันยังกับมนุษย์ล่องหน ไม่เหลืออะไรให้ตาม” ธีรพัฒน์พูดขึ้น
คมกฤชคิดแล้วนึกถึงภาพการดริฟท์รถของขุนพล
“ฉันว่าฉันพอหามันเจอ”

ณ สนามแข่งรถ ขุนพลกับนักแข่งอีก 2 คันกำลังซ้อมรถกันด้วยความเร็วสูง ขุนพลรั้งท้าย แล้วไล่บี้มา
สาวๆสวยๆหุ่นดีบนอัฒจันทร์ กรี๊ดกร๊าดเชียร์ขุนพล ขุนพลกดมิด ด้านบนอัฒจันทร์ คมกฤชใส่หมวกบังหน้า ยกกล้องซูมไกลเข้าไปที่สนามแล้วถ่ายรูปรถทุกคัน ขุนพลดริฟท์แซงเข้าเป็นที่หนึ่งเขาถอดหมวก ลงจากรถ เดินมากับเพื่อนนักแข่ง สาวๆพากันมารุมล้อมขุนพลคนเดียว คมกฤชถ่ายภาพนักแข่งทุกคนที่มาซ้อม แล้วไปหยุดเฟรมสุดท้ายที่ขุนพล

อีกด้านหนึ่งที่กองปราบ ธีรพัฒน์อยู่ข้างๆลูกน้องที่กำลังเข้าฐานข้อมูลของตำรวจเห็นภาพนักแข่งที่กำลังโหลดเข้าเครื่อง ธีรพัฒน์คุยสายกับคมกฤช
“ฉันได้รูปทุกคนที่แกโหลดมาให้แล้ว กำลังเช็คชื่อ ประวัติ อู่แต่ง”
คมกฤชกำลังยืนคุยมือถือกับธีรพัฒน์
“ได้แล้วส่งข้อมูลมาให้ฉัน โดยเฉพาะคนสุดท้าย”
คมกฤชหันมา จังหวะเดียวกับที่ขุนพลเดินผ่าน สาวๆคลอเคลีย ขุนพลเหลือบมองคมกฤช สองคนมองปะทะสายตากัน สาวๆเอ่ยถามขึ้น
“วันนี้เลี้ยงที่ไหนคะ”
“พี่ก็แล้วแต่น้องๆ”
“คอนโดหนูเลยค่ะ”
“ต้องไปหมดนี่นะ ไม่งั้น..พี่ไม่ยอม”
สาวๆกรี๊ดกร๊าด ขุนพลโอบซ้ายขวา เดินออกไป คมกฤชหันมองตามขุนพล

มุกดาเดินจะเข้าตึกสตาร์ไดมอนด์ ยามมอง แล้วรีบรูดคีย์การ์ดให้
“เชิญครับ คุณหนูมุก วันนี้วันหยุด ยังมาออฟฟิศ ขยันจังเลย”
“หนูมุกมาเอาของน่ะค่ะ”
ในห้องทำงานเพชร มุกดาหยิบหนังสือออกแบบจิวเวอรี่เป็นตั้งจากบนโต๊ะเพชร
“ต้องอ่าน ทำการบ้าน เอาใจว่าที่แม่สามีสักหน่อย”
เสียงประตูจะเปิด มุกดาตกใจหันไป นึกไม่ถึงว่าจะมีคนมา ชนินทรเข้าห้องมามองไม่เห็นคน เขาเดินมาที่โต๊ะเพชร มุกดาที่ขดตัวอยู่ใต้โต๊ะ ก้มลอบมอง เห็นเท้าชนินทรไปหยุดหน้าเซฟ ชนินทรมองเซฟ สีหน้ากล้าๆกลัวไม่แน่ใจ มุกดาล้วงหยิบมือถือจะถ่ายคลิป แต่เพราะที่แคบ ไม่ถนัดมือถือหล่น ชนินทรที่กำลังจะเปิดเซฟชะงัก หันมองไปรอบๆ มุกขดตัวลีบ ชนินทรเดินมาหยุดที่โต๊ะมุกดา มุกดากลั้นหายใจ ชนินทรหันกลับไปมองเซฟอีกทีแล้วตัดสินใจเดินออกไป มุกดาคลานออกมามอง สีหน้าผิดหวัง
“ไอ้พี่เพชรน่าจะได้เห็นนะ เพื่อนรัก..มันคิดไม่ซื่อ”

สระว่ายน้ำบ้านเพชร เพชรกับเจนจบว่ายน้ำแข่งกันมา เพชรพุ่งเข้าแตะขอบสระก่อนสองคนขึ้นจากสระ เพชรสีหน้าสดชื่น
“ได้ออกกำลัง ค่อยหายเครียดหน่อย”
“ฉันขอโทษนะเพชร”
“เรื่อง”
“ฉันก็ต้องรับผิดชอบที่อะดอเรลลาหายไป”
“ถึงอะดอเรลลาหาย แต่ทำให้ฉันรู้ว่า เพื่อนไม่เคยทิ้งฉันไปไหน”
“ฉันพร้อมจะอยู่ข้างนาย ..ตลอดไป” เจนจบยิ้ม
เพชรเหนี่ยวคอเจนจบ
“แหงล่ะ คนแรกที่ห้ามทิ้งฉัน คือแก”
เจนจบหันมองเพชร
“ไอ้ชนินทรมันก็มีเมียแล้ว ไอ้พาทีก็มีน้องก้อยคนสวย ที่กิ๊กไปเรื่อย..ไม่นับ .. เหลือแกกับฉัน โสด น่าชิมทั้งคู่”
“เฮ่ย .. นายไม่โสดโว๊ย .. คุณมุกไง”
“แกจะพูดชื่อนี้ให้ฉันอารมณ์เสียทำไมวะ”
“ยังไงก็ต้องสวีทหวานจ๋อยตามบัญชาแม่”
“แค่นึกว่าต้องทำงานด้วยกันก็ขนลุกแล้ว สงสัยต้องหาพระมาห้อย”
“ลืมสาวแทงโก้คนนั้นไปแล้วเหรอ”
“ไม่ลืมหรอก”
เพชรมองไปไกล
“ฉันรู้ว่าฉันต้องได้เจอเค้าอีก ..”
“นายเชื่อรักแรกพบด้วย”
“แกล่ะ ไม่เชื่อเหรอ”
“ฉันเชื่อว่า ความรักชนะทุกสิ่ง”
เพชรตบมือ วี้ดวิ้ว แซว
“เจนจบ ... หล่อที่สุด”
เพชรโอบไหล่เจนจบแน่น เจนจบยิ้มเขินที่โดนล้อ

คมกฤชเดินคุยมากับธีรพัฒน์ ในกองปราบปราม
“ฉันได้ข้อมูลไอ้นักแข่งรถพวกนั้นละเอียดๆแล้ว จะรีบส่งให้แก ขอบใจมากเพื่อน” ธีรพัฒน์กล่าว
“เฮ้ย ..ฉันทำเพราะไม่อยากจ่ายพันล้านว่ะ”
ธีรพัฒน์ยิ้มกับคมกฤช
“ไปละ มีอะไรโทรหากัน”
คมกฤชโบกมือลาเพื่อน หันมาเจอรุจายืนยิ้ม คมกฤชทำหน้าเหนื่อย
“อะไรอีก.. อะไรของเธอ จะตอมจะตามฉันไปถึงไหน”
“ฉันอยาก..”
“เป็นแฟนฉัน”
“ใช่....เฮ้ย..ไม่ใช่ ..”
“ไม่ตลกนะรุจา”
“ใช่ ฉันปลื้มนาย ..ฉันปลื้มที่วันนั้นนายเก่งมาก นายสู้กับโจร นายช่วยฉัน นายไม่ใช่แค่คมกฤช ตี๋หล่อ หน้าขาว ปากร้าย”
คมกฤชจ้อง รุจายิ้ม
“ฉันขอบคุณที่นายช่วยฉัน ถ้าวันนั้นฉันทำตัวให้เกะกะ ฉันก็ขอโทษ แต่อย่าไล่ฉันเลยนะ ฉันจะพยายาม ..พยายาม .. พยายาม.. ฉันต้องเป็นนักข่าวที่ดีให้ได้”
“คิดดี .. .ให้คะแนนความเห็นใจ งั้นฉันจะสอนให้ว่าอย่างแรก เธอจะทำตัวไม่เป็นภาระคนอื่นได้ยังไง”
รุจามองคมกฤชแววตา สงสัย

ที่สนามยิงปืน คมกฤชซ้อมยิงปืน เข้าเป้าทุกนัด รุจากำหมัด
“สุดยอด สุดยอด”
คมกฤชยิ้มน้อยๆ
“ลองมั้ย”
“ไม่เอา ไม่ชอบ เล่นปืน อันตราย”
รุจาหันหลัง แต่คมกฤชดึง ลากรุจามา คมกฤชซ้อนหลัง หัดให้รุจายิงปืน
“ใจอยู่ที่เป้า นิ่งๆ อย่าวอกแวก”
รุจาเหลือบไปเห็นหน้าคมกฤชใกล้ๆ ก็รีบหันกลับมา นิ้วรุจาเผลอแตะไก กระสุนลั่น เลยเป้าไปไหนไม่รู้
“สมาธิ สมาธิ” คมกฤชดุ
รุจาได้ยินเสียงคมกฤชกระซิบข้างหู ก็ยิ่งมือสั่น หลับตาเล็ง แล้วยิงออกไปเลย กระสุนไม่เข้าเป้า รุจาหันมามองคมกฤชหน้าจ๋อยๆ

ในห้องซ้อมอาคิโด รุจาใส่ชุดอาคิโด ยกหมัดร้อง เป็นมวยจีน
“อะจ๊าก อะจ๊าก”
คมกฤชที่มองอยู่ รอ จังหวะ รุจาพุ่งเข้าถีบ คมกฤชหลบแล้วจับรุจาทุ่มแล้วเร็ว
“อ๊าก”
คมกฤชดึงรุจาขึ้นมาใหม่ ทั้งสองคนขัดขากันอยู่ รุจาขืนเต็มที่ไม่ยอมล้ม คมกฤชบิด รุจากระโดดงับติ่งหู คมกฤชร้อง
“โอ๊ย”
“เสร็จฉัน”
รุจาจะทุ่ม แต่เจอคมกฤชแข็งแรงกว่า ยกร่างแบกขึ้นเหนือหัว
“อย่า......”
คมกฤชจะจับร่างรุจาทุ่มลงไป รุจาเหนี่ยวคอคมกฤชหมับ
“เฮ้ย ..”
คมกฤชล้มลงไปด้วย สองคนกลิ้งทับกันไปบนเบาะ รุจาอยู่บนร่างคมกฤช สองคนมองสบตากัน
“ไอ้ขี้โกง” คมกฤชพูด
รุจาแค้น ก้มลงกัดหู คมกฤชร้องลั่นห้อง

เช้าวันใหม่ ในบ้านเพชร เพชรกำลังหอบหนังสือ คอมพิวเตอร์มาวาง เตรียมทำงาน มรกตมองจากในบ้าน แล้วหันมาคุยมือถือ
“หนูมุก..อยู่ไหนจ๊ะ”
หน้าเอสเคไดมอนด์ มุกดาเดินคุยโทรศัพท์ กำลังจะก้าวเข้าไปในเอส เคไดมอนด์ หันหลังกลับแทบไม่ทัน
“หนูมุกแวะมาหาหมอดูแลผิวพรรณ ทำทรีทเมนท์หน้า ทำสปา อบผิวให้ผ่องเป็นยองใยค่ะ”
มุกดาลงมายืนคุย หันหลังให้ทางเข้า
“ค่ะ จะได้สวยสมกับเป็นเจ้าสาวพี่เพชร”
มุกดาทำหน้าตาเอียนมาก
“.. ให้ไปที่บ้าน ตอนนี้ ... ธุระด่วน ...”
มุกดาทำหน้าเสียดาย
“ค่ะ ค่ะ เดี๋ยวหนูมุกรีบไปหาพี่เพชรเลยนะคะ”
มุกดาวางสาย หันกลับไป เจอร่างสูงของศักดายืนอยู่
“รู้จักเพชรด้วยเหรอครับ”
มุกดาอึ้ง ตกใจ

เพชรกำลังนั่งพลิกแมกกาซีนจิวเวอรี่ดูงานต่างๆจากทั่วโลกอยู่ที่ริมสระน้ำ มรกตวางสายแล้วหันมาเจอเจนจบที่หอบหนังสือลงมานั่งทำงานอยู่กับเพชรก็ถึงกับตาโต เดือดปุดๆ ด้วยความโกรธ

บริเวณหน้าเอสเคไดมอนด์ มุกดาส่งยิ้มให้ศักดา
“เมื่อกี๊คุณว่าไงนะคะ”
“รู้จักเพชรด้วยเหรอครับ”
“คุณเป็น...” มุกดาถาม
“เพื่อนครับ เพื่อนเพชร” ศักดาตอบแล้วเข้าประชิดตัวมุกดา
“ไม่รู้เลยว่าเพชรรู้จักสาวๆสวยๆอย่างคุณ .. แต่ถ้าเป็นผม ผมก็จะไม่ยอมให้ใครรู้จักคุณเหมือนกัน ผมจะขังคุณไว้ในหัวใจของผมคนเดียว”
มุกดายิ้มหวาน “ขังไว้ทำไมคะ”
“ขังไว้เป็นเจ้าของหัวใจผมครับ”
มุกดายิ้มมองศักดาที่เดินหน้าจีบเธอ
“ให้โอกาสผมสิครับ ให้โอกาสให้หัวใจเราใกล้ชิด แนบสนิท เป็นของกันและกัน”
“มีแน่ค่ะ โอกาสนั้น แต่ยังไม่ใช่วันนี้” มุกดาเอียงเข้าไปใกล้แก้มศักดา “แล้วจะโทรหาที่เบอร์ส่วนตัวนะคะ”
พูดจบ มุกดาก็รีบเดินออกไป ศักดาคว้ามือเธอมาจูบเบาๆ แต่มุกดารีบดึงมือออกแล้วเดินไป ศักดามองตามแล้วพูดกับตัวเอง
“คราวหน้า ไม่หลุดมือฉันแน่”

เพชรยังนั่งทำงานอยู่กับเจนจบที่ริมสระน้ำ เขาเงยขึ้นมองแม่ เห็นมรกตยืนยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่ใกล้ๆ
เพชรมองอย่างแปลกใจ “วันนี้อารมณ์ดี ท้าแดด”
“นี่เห็นแม่เป็นนางยักษ์เอาแต่บังคับใจลูกทุกวันล่ะสิ” มรกตยิ้ม “มาทำอะไรกันจ๊ะ”
“ก็งานออกแบบให้คุณแพรวา ลูกสาวนายกไงครับแม่” เพชรตอบ
“เอ๊ะ ...แม่ใช้เจนจบตั้งแต่เมื่อไหร่ จำไม่ได้” มรกตถามประชด
เจนจบยิ้มแห้งๆ ส่วนเพชรตอบแทน
“ผมเห็นว่านี่จะเป็นงานกู้ชื่อเราจากที่พลาดเรื่องโชว์อะดอเรลลา ก็เลยอยากทำงานกับมืออาชีพ”
“จุ๊ จุ๊ เพชร ... อย่าพูดให้หนูมุกได้ยินเชียวนะ สงสารน้อง” มรกตว่าแล้วเธอก็ทำหน้าเพลียๆ
“หมู่นี้ไม่รู้เป็นอะไร ..เวียนหัว สงสัยความดันจะขึ้น ลูกชายงี่เง่า กวนอารมณ์”
เพชรหัวเราะ “ไปหาหมอมั้ยครับ แม่”
“ไม่ต้อง แม่ไม่กวนเวลาทำงานของลูกหรอกจ๊ะ แม่ไปกับคุณปักก็ได้ เสียแต่ยายนี่เป๋อๆ ใช้ไปจ่ายเงิน รับยาล่ะ ขึ้นลิฟต์ ลงลิฟต์ผิดชั้น ปล่อยให้แม่รอทีนานเป็นชั่วโมง เจนจบน่ะ .. ทำตัวให้เป็นประโยชน์หน่อย ลุก..ไป”
เจนจบรีบลุกขึ้น เพชรมองอย่างสงสัย

ที่โรงพยาบาล เจนจบเดินประคองมรกตที่ทำท่าทางอ่อนเพลียมากเดินเข้ามา เจนจบพามรกตไปนั่งรอ แล้วจึงเดินไปคุยกับพยาบาลที่เคาน์เตอร์
มรกตเหลือบไปมอง แล้วยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์

มุกดานั่งโพสท่าอยู่ริมสระน้ำในบ้านเพชร เพชรละสายตาจากงานหันไปมอง
“โอเค มั้ยคะ” มุกดาถาม “ถ้าหนูมุกจะถ่ายแบบท่านี้ ไปพรีเซ็นท์งานลูกสาวนายก”
“เพชรฉันราคาสิบล้าน คงขายได้แค่สิบบาท” เพชรแขวะ
“เพราะคนรุมแย่งกันจองนางแบบมากกว่า” มุกดาไม่ยอม
“หนูมุก ... มีสักครั้งมั้ยที่ทำอะไรสำเร็จด้วยตัวเอง แบบไม่มีแม่ฉันคอยผลักคอยดันอยู่ข้างหลัง”
“นี่หนูมุกมาทำงานจริงๆนะคะ พี่เพชรลืมเหรอว่า คุณป้าให้เราช่วยกันออกแบบ”
ภายในบ้าน คุณปักกำลังมองมุกดาที่คุยอยู่กับเพชรแล้วโทรรายงานเจ้านาย
“จีบกันกระหนุงกระหนิงเลยค่ะ คุณผู้หญิง “
ที่สระ มุกดามองเพชรแล้วถามขึ้น
“ไม่ชวนคุณชนินทรมาทำงานด้วยกันเหรอคะ”
“ชนินทรเค้าดูเรื่องวัตถุดิบอยู่แล้ว” เพชรตอบ
“คุณชนินทรเก่งจังเลยนะคะ ช่วยพี่เพชรมากี่ปีแล้ว”
“เป็นฝ่ายบุคคลตั้งแต่เมื่อไหร่” เพชรว่า
“หนูมุกก้ออยากรู้เรื่องเพื่อนๆของพี่เพชรไงคะ เลิฟยูเลิฟยัวร์เฟรนด์”
“ทำไมไม่ถามเรื่องเจนจบ เจนจบเค้าหล่อ นิสัยดี ไม่ดูถูกผู้หญิงด้วย”
“ถ้าเป็นคุณเจนจบ หนูมุกถามเองก้อได้ ไม่เห็นต้องผ่านพี่เพชร”
“เธอไม่ลองจีบเจนจบดูล่ะ” เพชรเสนอ
“พี่เพชรพูดน่าเกลียด หนูมุกมีพี่เพชรเป็นตัวเป็นตน จะให้ไปกิ๊กเพื่อนสนิทแฟน ..หนูมุกทำไม่ลงหรอกค่ะ ... ใจร้ายกับพี่เพชรเกินไป”
“ทำเถอะ ไม่มีอะไรที่เธอทำแล้วไม่น่าเกลียด”
เพชรลุกเดินหนีเข้าไปในบ้าน มุกดามองแล้วแอบบ่นตามหลัง
“นายก็น่าเกลียดจนฉันแทบอ๊วกแล้ว ไอ้พี่เพชร”

ที่โรงพยาบาล มรกตวางสายแล้วอมยิ้ม เจนจบเดินเอายามาให้ในขณะที่มรกตนั่งยิ้มแย้ม
“รีบไปไหนหรือเปล่าจ้ะ แม่ว่าจะเช็คร่างกายประจำปีซะเลย” มรกตบอกเจนจบ
เจนจบมองนาฬิกาแล้วรู้สึกว่าน่าจะนาน
“แม่เข้าใจ ปรนนิบัติคนแก่ มันก็น่าเบื่อแบบนี้” มรกตพูดดัก
“ไม่หรอกครับ พ่อแม่ผม ท่านก็เสียไปหมดแล้ว ไม่ได้อยู่ให้ผมได้ดูแล”
“โถ..ตัวคนเดียวเหรอเนี่ยะ มิน่าถึงอยากมีแฟน”
“ คือ ... ผมไม่ได้คิดจะแย่งคุณมุกนะครับ”
“จ้ะ แม่รู้ .. เจนจบเป็นคนดี จะกล้าหักหลังเพื่อนรักอย่างตาเพชรได้ยังไง ว่าแต่จะอยู่เป็นเพื่อนแม่ตรวจร่างกายต่อใช่มั้ยจ้ะ”
“ครับ ได้ครับ”
มรกตมีสีหน้าเบิกบานกับแผนการของตัวเอง เธอลุกขึ้นเดินนำโดยมีเจนจบเดินตามไปต้อยๆ

ภายในห้องยิมที่บ้านเพชร เพชรโยนเป้าซ้อมให้มุกดา มุกดามองแล้วทำเป็นงง แต่เพชรยิ้มเจ้าเล่ห์
“มาสิ .. มาเป็นคู่ซ้อมให้หน่อย”
“คู่ซ้อม .. ว๊าย ว๊าย ว๊าย พี่เพชรชวนน่าเกลียด กลางวันแสกๆเลยเหรอคะ” มุกดาแกล้งทำเป็นอายแล้วถือโอกาสเอาเป้าซ้อมฟาดใส่หัวเพชรไม่ยั้ง
“เฮ้ย หนูมุก เข้าใจผิดแล้ว ฉันหมายถึงมาถือเป้าให้ฉันชก”
“เกิดพี่เพชรชกพลาดล่ะคะ”
เพชรยิ้มเจ้าเล่ห์ มุกดาทำเป็นกลัว เพชรชกไปอย่างรวดเร็ว มุกดายกเป้ารับทันที
เพชรชะงักมองที่มุกดารับหมัดเขาได้อย่างแข็งแรง มุกดาทำเป็นโยกไหล่ไปมา
“แบบนี้ใช่มั้ยคะ .. หนูมุกเคยเห็นในหนัง”
เพชรชกไปอีก คราวนี้มุกดาทำเป็นรับไม่ได้ แต่หลบหมัดเพชรที่เฉียดแก้มไปอย่างฉิวเฉียด
“ตาไวไว ตั้งใจหน่อย” เพชรบอก
“อย่าให้โดนหน้าหนูมุกนะคะ พี่เพชร ..หนูมุกกลัวแก้มเบี้ยว”
เพชรยิ้มแล้วนึกอยากแกล้งมุกดา เขาจึงชกไปอีก
เพชรชกไปหลายหมัด มุกดารับได้บ้าง รับไม่ได้บ้าง แต่หมัดเพชรก็ไม่เคยโดนหน้ามุกดาเลย
ทั้งคู่จ้องหน้ากันด้วยแววตาที่ไม่ยอมกัน
มุกดาแกล้งหมุนไปรอบๆ เพชรหมุนตามเพราะอยากชกให้โดน
ไม่นานนัก เพชรก็เหงื่อโทรมกายแล้วก็หอบ มุกดาแกล้งทำเป็นหอบตาม
“เหนื่อยค่ะ เหนื่อยมาก”
มุกดาแกล้งย่อตัวลงไปนั่ง เพชรถอดนวมออกแล้วโยนทิ้งไป เขามองมุกดา
มุกดาแกล้งล้มลงไปนอนกับพื้น
“ไม่เอาแล้วนะคะ ... วันหลัง มุกไม่เป็นคู่ซ้อมชกมวยให้พี่เพชรแล้ว ซ้อมอย่างอื่นกันดีกว่า”
เพชรรีบเดินออกไป มุกดาลุกขึ้นหัวเราะ
“ฝีมือแค่นี้เองเหรอ ไอ้พี่เพชร”

เพชรเดินถอดเสื้อออกมาจากห้องยิม เขารีบหยิบน้ำขึ้นดื่มอย่างกระหาย
คุณปักโผล่หน้าออกจากมุมห้อง พร้อมกับคุยมือถือรายงานต่อเนื่อง
“คุณผู้หญิงขา ... ได้เรื่องแล้วค่ะ ปิดห้อง เข้าไปกันสองต่อสอง”

ที่โรงพยาบาล มรกตฟังคุณปักรายงานสถานการณ์ทางมือถือแล้วถึงกับยิ้มน้อยยิ้มใหญ่
“ออกมาคุณเพชร .. เหงื่อท่วมตัว สงสัย” เสียงคุณปักยังรายงานต่อเนื่อง
“สงสัยจะจู้ฮุกกรู” มรกตพูดแล้วหัวเราะคิกคักก่อนจะวางสาย
เจนจบที่ไปรับยาเดินกลับมาบอกมรกต
“ยังเหลือวิตามินอีกสองสามอย่างครับ”
“ไม่ต้องรอแล้ว .. กลับบ้าน” มรกตสั่งแล้วเดินเชิดหน้านำไป เจนจบมองอย่างงงๆ แล้วเดินตาม

ที่ริมสระน้ำในบ้านเพชร เพชรมองเจนจบที่กำลังเก็บข้าวของตัวเองที่นำมาทำงานที่นี่
“แม่ฉันทำแสบ หลอกแกออกไป แล้วเอาหนูมุกมาแทน” เพชรคร่ำครวญ
“ก็ดีไม่ใช่เหรอ ได้อยู่กันสองต่อสอง” เจนจบบอก
“ไม่ต้องหึง .. ฉันไม่ได้รู้สึกอะไรกับหนูมุก สาบาน.. ไม่แตะไม่ต้อง แกสบายใจได้”
“ฉันกลับละ”
“วันนี้ฉันถามหนูมุกให้แล้วนะ เค้าก็ท่าทางชอบๆแก”
“อืมม พรุ่งนี้เจอกันที่ออฟฟิศ” เจนจบตัดบทแล้วเดินออกไปทันที
เพชรมองตามเพื่อน มรกตเดินมาหาพร้อมกับหัวเราะเบาๆ เพชรหันไปมอง มรกตหัวเราะดังขึ้น
“วันนี้ตลกนะครับ” เพชรบอก
“มากจ้ะ.. แล้วก็กุ๊กกิ๊ก ดุ๊กดิ๊กด้วยใช่มั้ย.. ปากกับใจคนละเรื่องเลยน้า”
“แม่พูดเรื่องอะไร”
มรกตหัวเราะชอบใจแล้วเดินเข้ามาบีบกล้ามลูกชาย เพชรตกใจ
“เจนจบมันพาแม่ไปกินยาผิดมาหรือเปล่า”
“ไม่หรอก ... คราวหน้าให้เจนจบพาแม่ไปโรงพยาบาลอีกนะ”
มรกตบีบกล้ามลูกชายอีกที ก่อนจะหัวเราะเสียงดังแล้วเดินเข้าบ้านไปอย่างสบายใจ
เพชรทำหน้างงๆ ก่อนจะยิ้มเบาใจที่แม่พูดถึงเจนจบในแง่ดีขึ้น
“เจนจบ แกนี่มันขวัญใจสาวทุกวัยจริงว่ะ”

มุกดาเดินเข้าบ้านมา เห็นประไพยิ้มน้อยยิ้มใหญ่แล้วเข้ามาดูลูกสาวใกล้ๆ
“วันนี้ลูกแม่สวยมาก”
คมกฤชที่กำลังนั่งดูทีวีถึงกับหันขวับมามอง
“มุก..แกทำอะไรถูกใจแม่”
“ลูกไม่รู้เหรอ กฤช ผู้หญิงน่ะ จะสวยที่สุดเวลามีความรัก” ประไพบอกลูกชาย
มุกดาหน้าตาเหยเก แต่ประไพเข้ามากอดแล้วกอดอีก
“ขอบใจนะมุก มุกทำให้แม่สบายใจที่สุด .. ลูกมีคนดูแล แค่นี้แม่ก็ตายตาหลับ พรุ่งนี้แม่จะไปวัด”
“ไปทำไมคะแม่” มุกดาตกใจ
“นัดคุณป้ามรกตไว้ จะไปหาท่านเจ้าอาวาส ขอฤกษ์”
“ฤกษ์หมั้นเหรอแม่” คมกฤชถาม
“ฤกษ์แต่งเลยจ้ะ เดี๋ยวจะไม่ทัน”
ประไพหัวเราะชอบใจแล้วเดินไป มุกดาหันมาทางคมกฤช
“พี่กฤช ช่วยมุกด้วย”
“ช่วยได้ทุกเรื่อง ยกเว้นเรื่องมีสามี ฮ่าฮ่าฮ่า”
คมกฤชหัวเราะสะใจ ส่วนมุกดาทำหน้าตาเหมือนอยากตาย

เช้าวันใหม่ ภายในห้องทำงานของเพชร เพชรกับมุกดาเดินเข้ามาหากัน
“เราจะไม่มีวันแต่งงานกัน” เพชรพูดเสียงเข้ม
“ไม่ทันแล้วค่ะ คุณป้ากับคุณแม่หนูมุกคงกำลังให้พระผูกดวงเราอยู่ เอาแบบรักกันถือไม้เท้ายอดทอง กระบองฝังเพชร” มุกดาแกล้งทำเป็นเสียงหวาน
“กระบองนั่นแหละ ฉันจะเอาไว้ตีหัวเธอ”
“ชอบค่ะ ชอบ .. หนูมุกชอบความเร้าใจ”
มุกดาทำหน้าท้าทาย
เสียงเคาะประตูห้องดังขึ้น เพชรกับมุกดาหันไปมองพร้อมกัน เห็นเจนจบยืนพิงประตูเหมือนมาถึงนานแล้ว
“ขอรบกวนเวลาคู่รักสักครู่” เจนจบหันไปมองเพชร “ฉันเอางานออกแบบมาให้ดู”
เจนจบเดินมาเอาแผ่นดีวีดีงานใส่ในคอมพิวเตอร์ของเพชร
มุกดาเดินเข้ามาใกล้ เพชรหันจอหนีทันที
“เราทำงานนี้ด้วยกันนะคะ พี่เพชร” มุกดาบอก
เจนจบหันหน้าจอคอมพิวเตอร์กลับมาให้มุกดาดูด้วย
“เราจะใช้คอนเซปต์ คู่รัก” เจนจบบอก
“ใหม่ไปมั้ยคะ ใช้กันมาพันกว่าปี ถ้าหนูมุกเป็นถึงลูกสาวนายก หนูมุกคงอยากได้อะไรที่เด่นกว่า เหนือกว่าทุกคน”
“แค่ได้อยู่กับคนรักยังไม่พอเหรอครับ” เจนจบพูดประชด
“ไม่ค่ะ เพราะงานแต่งงานคือการประกาศว่า ฉันคือเจ้าของผู้ชายคนนี้”
เพชรกับเจนจบหันมามองหน้ากันแบบอึ้งๆ
“ฉันคือที่หนึ่ง.. หนึ่งเดียวที่ทุกคนต้องรับรู้” มุกดาพูดต่อ
“ไอเดียคุณมุกน่าสนใจนะ” เจนจบบอก
“ก็พอใช้ได้ ... เจนจบฉันว่านายลองพาหนูมุกไปเทรนเรื่องเพชรหน่อยสิ เผื่อจะพอช่วยเราได้” เพชรเสนอ
“ไปกันสามคนสิคะ”
“ไม่ได้หรอก” เพชรรีบปฏิเสธ “วันนี้ฉันมีนัดกับรัฐมนตรีคุยเรื่องส่งออกปีหน้า หรือว่าเธอไม่อยากจะช่วยงานนี้ก็ได้นะ .. หนูมุก”
เพชรมองมุกดาอย่างท้าทาย

ที่ห้องทำงานธีรพัฒน์ คมกฤชมองแฟ้มข้อมูลที่ธีรพัฒน์ยื่นส่งให้
“รายละเอียดนักแข่งรถทุกคน ฉันยังให้ลูกน้องตามต่อ” ธีรพัฒน์บอก
“คราวนี้พวกมันจะไม่ใช่โจรล่องหนอีกต่อไป”
“ฉันไปก่อนนะ .. วันนี้มีสอบสวนนักค้ายาบ้าตัวใหญ่”ธีรพัฒน์ขอตัว

ณ ทางเดินภายในกองปราบปราม หนุ่มใหญ่ท่าทางภูมิฐานซึ่งเป็นผู้ค้ายาบ้ากำลังถูกตำรวจคุมตัวเดินไปยังห้องสอบสวน
รุจาเดินสวนมากำลังจะเดินไปที่ห้องธีรพัฒน์
คนค้ายาบ้ามองแล้วตัดสินใจแย่งปืนจากเอวตำรวจ แล้วตรงเข้าไปคว้ารุจามาเป็นตัวประกัน
“ถอย ถอยไปให้หมด” คนค้ายาบ้าตะโกนเสียงดัง
ตำรวจถอย ทุกคนรอบๆ ระวังตัว
ธีรพัฒน์กับคมกฤชเดินเลี้ยวมาเห็นพอดี
“รุจา” คมกฤชพูดขึ้น
คนค้ายาบ้าพยายามลากรุจาไปทางประตู แต่รุจาขืนตัวไว้
“ใจเย็น น้า .. ใจเย็นก่อน จะเอาอะไร ก็บอกตำรวจเค้าดีๆ” รุจากล่อม
“หุบปาก” คนค้ายาบ้าตะโกนใส่แล้วลากรุจาไปทางประตู แต่รุจาฝืนไว้
คมกฤช กับธีรพัฒน์เดินเข้ามาใกล้
คนค้ายาบ้ากราดปืนไปทั่วไม่ให้ตำรวจมาใกล้ รุจาเหลือบมองแล้วรีบคว้าปืน นักค้ายาบ้ายกปืนชูขึ้นสูงไม่ยอมให้รุจจาคว้าไป
รุจาทั้งกัดแขน ทั้งดึงแย่งจนปืนแกว่งไปมา ทุกคนพากันก้มหลบวิถีกระสุนกันจ้าละหวั่น
“รุจา อย่า” คมกฤชร้องบอก
คนค้ายาจิกหัวรุจาจนหน้าหงาย แต่รุจาพุ่งตัวไปกระแทกเขาจนติดผนัง ทำให้ปืนหล่นลง
ธีรพัฒน์พุ่งเข้าชาร์จ เขากดหัวคนค้ายาจนติดพื้นแล้วล็อคกุญแจมือ ตำรวจที่เหลือเข้ามาดึงตัวขึ้น ธีรพัฒน์มองอย่างโล่งใจ
รุจาหันมายิ้มอย่างภูมิใจกับคมกฤช
“ฝีมือล้วนๆ .. เห็นมั้ยที่คุณสอนฉัน ทำตัวมีค่า .. ไม่เป็นภาระใคร”
“เธอมันบ้า หรือ โง่ ทำตัวมีค่า ไม่ใช่ทำตัวบ้าบิ่น” คมกฤชต่อว่า
“ฉันทำอะไรไม่เคยถูกเลยใช่มั้ย” รุจาน้อยใจ
“ใช่..เพราะเธอทำไม่คิด ตำรวจมีเป็นสิบ แต่เธอดันจะแย่งปืนผู้ร้าย”
“แต่ฉันก็ทำได้”
“ไม่ใช่แค่ทำได้ รุจา .. ถ้าจะทำ ต้องทำให้ดีที่สุด เธอต้องมีสติกว่านี้ เพราะแค่เสี้ยวนาที เธออาจจะทำให้ตำรวจบางคนที่ยืนอยู่ตายเพราะปืนลั่น ชีวิตคนนะ รุจา .. ชีวิตคนที่เธอไม่มีทางรับผิดชอบไหว” คมกฤชพูดเป็นชุด แล้วเดินออกไปด้วยความโมโห ธีรพัฒน์ ได้แต่มองรุจาอย่างเห็นใจ
รุจาได้แต่ยืนกลั้นน้ำตาไว้

ณ บ้านบรรพต บรรพตส่งแฟ้มที่เซ็นเสร็จแล้วคืนให้สมพล แล้วหันมามองจ้องลูกสาว สมพลซึ่งยืนอยู่ใกล้ๆ มองสองพ่อลูกแล้วรู้สึกได้ถึงบรรยากาศมาคุก็หวั่นใจแทน
“ต่อไปนี้ ห้ามออกไปไหน” บรรพตสั่งลูกสาว
“พ่อ”
“พ่อปล่อยลูกเล่นสนุกมามากแล้ว”
“รุจาไม่ได้เล่นนะ พ่อ .. รุจาทำงาน”
“นายครับ ..ผมว่ารุจาเค้าอาจจะตัดสินใจผิดไปหน่อย แต่...” สมพลพยายามช่วยรุจา
“แต่จะไม่มีครั้งต่อไป .. พ่อขอย้ำ ... พ่อมีลูกสาวคนเดียว” บรรพตเสียงเข้ม
บรรพตมองไปที่ รปภ. 2คนที่กำลังยืนรออยู่แล้วออกคำสั่ง
“เฝ้าไว้ ห้ามออกไปไหน”
รปภ.2คนยืนขวางทันที รุจามองอย่างน้อยใจ
“พ่อทำอย่างนี้กับรุจาไม่ได้ พ่อใจร้าย”
รุจาวิ่งหนีขึ้นบ้านไป สมพลหันมาพูดกับบรรพต
“นายครับ”
“แกก็มีลูกไม่ใช่เหรอ สมพล” บรรพตถาม
“ครับ”
“งั้นก็คงเข้าใจฉัน”
“ครับ”
สมพลมองตามรุจาที่โดนพาออกไปอย่างหมดทางช่วย

ณ ห้างสรรพสินค้าสุดหรูแห่งหนึ่ง เจนจบกับมุกดาเดินดูเพชรตามร้านต่างๆ ด้วยกันอยู่ ทั้งสองก้มลงมอง ดูแสงเพชรที่สะท้อนแวววาว มุกดาหยิบขึ้นมาลองแล้วยิ้ม
เจนจบมองรอยยิ้มของมุกดาอยู่ใกล้ๆ มุกดาหมุนแหวนไปมา เจนจบเลือกวงใหม่ขึ้นมาแล้วค่อยๆบรรจงใส่ให้มุกดา มุกดามองแววตาที่อบอุ่นของเจนจบแล้วถึงกับยิ้มเขิน
ทั้งสองดูเครื่องประดับในร้านต่ออีกหลายอย่าง มุกดาขยับมามองที่ตู้โชว์หน้าร้าน เธอมองผ่านกระจกไปยังหน้าร้าน เห็นศักดาเดินมากับอัญญา มุกดารีบหันหลังกลับไปทางเจนจบทันที
ณ ตำแหน่งที่ศักดายืนอยู่ มองผ่านตู้เครื่องประดับไปเห็นด้านข้างของมุกดา อัญญาควงแขนดึงศักดาไปดูร้านเสื้อผ้า ศักดาจึงเดินไปจากตรงนั้น
มุกดาเหลือบไปมองแล้วไม่เห็นศักดาก็เบาใจ มุกดาหันกลับมา
“สวัสดีครับ” เสียงศักดาดังขึ้นใกล้ๆ
มุกดาหันไปเห็นศักดายืนอยู่ด้านหลังเธอ อัญญาวิ่งตามมาแล้วเห็นมุกดา
“เธออีกแล้ว” อัญญาเปรย
เจนจบมองศักดา แล้วมองมุกดา
ศักดามองเจนจบ แล้วหันไปคุยกับมุกดา
“คุณทำงานที่สตาร์ไดมอนด์จริงๆด้วย ไม่เห็นโทรหาผมอย่างที่สัญญาเลย”
มุกดาพูดอะไรไม่ออก เจนจบจ้องมุกดาอย่างสงสัย

ภายในร้านกาแฟ เจนจบทำหน้าตาซีเรียสมองมุกดาแล้วถามขึ้น
“คุณมุกรู้จักศักดาตั้งแต่เมื่อไหร่ครับ”
“หนูมุกเพิ่งเจอเค้า ทำไมเหรอคะ .. คุณเจนจบ ..หนูมุกทำตัวอะไรที่ไม่เหมาะไม่ควรหรือเปล่าคะ”
“ศักดาเป็นคนอยากได้อะดอเรลลาของเพชร” เจนจบบอก
“ตายจริง แล้วพี่เพชรทำไมไม่จับนายศักดาเลยล่ะคะ”
“เพชรกับสารวัตรก็พยายามหาหลักฐานเชื่อมโยงเรื่องนี้ แต่สองพ่อลูก ศักดากับสงครามไหวตัวทันตั้งแต่งานเลี้ยง เราเลยต้องรอเวลา”
“งั้นหนูมุกก็ควรอยู่ห่างๆศัตรูของพี่เพชร” มุกดาบอก
“ใช่ครับ .. ที่ผมไม่อยากให้คุณมุกอยู่ใกล้ศักดา เพราะใครๆก็รู้ว่าศักดาเป็น..เพลย์บอย มันอาจจะดูไม่เป็นเหตุผลเท่าไหร่ แต่ผมเป็นห่วงคุณมุกนะครับ”
เจนจบมองจ้องลึกลงไปดวงตาของมุกดาอย่างอยากส่งผ่านความรู้สึกเต็มที่

ณ บ้านบรรพต รุจาวิ่งตามพ่อที่กำลังจะออกไปข้างนอก
“พ่อจ๋า อย่าขังลูกไว้แบบนี้เลย ลูกจ๋าจะเป็นบ้า” รุจาคร่ำครวญ เธอกอดขาพ่อ บรรพตดึงขาลากไป รุจาก็ถูกลากไปด้วย
“แค่นี้ยังน้อยไปจ๊ะลูกจ๋า” บรรพตหันไปบอกรปภ. “ช่วยแกะออกไปที”
รปภ. 2 คนวิ่งเข้ามายกรุจาขึ้น
“พ่อจ๋าไม่เคยใจร้ายกับรุจา” รุจาขอความเห็นใจจากพ่อ
“ก็เพราะพ่อจ๋าใจดีเกินไปน่ะสิ .. ต่อไปนี้ ลูกต้องทำตามพ่อ และเตรียมตัวไว้สำหรับ”
“ไม่..รุจายังไม่แต่งงาน” รุจจารีบพูดดัก
“เฮ้ย ไม่ใช่..แต่งงาน บ้าเหรอ ลูกจ๋า ยังหาผู้ชายไม่ได้สักคน พ่อจ๋าจะบอกว่าไปเรียนด๊อกเตอร์ที่เมืองนอก”
รุจาดิ้นกลางอากาศในขณะที่รปภ.หิ้วตัวเธอออยู่
“ไม่เอา รุจาไม่เรียนแล้ว เรียนไปปวดหัว”
“แต่ห้ามมีผัวตอนนี้ .. ต้องไปเรียนต่อ เข้าใจมั้ย”
รปภ.ปล่อยรุจาลง รุจาทำท่าทางห่อเหี่ยว
“รุจาอยากทำงาน อยากทำตัวเป็นประโยชน์กับคนอื่น”
“หวังว่าคนอื่นที่พูดถึงจะไม่ใช่นายคมกฤช” บรรพตพูดดัก
“ก้อไม่ได้เจาะจงขนาดนั้น รุจาอยากทำข่าวอะดอเรลลา”
“เพราะไอ้คมกฤชนั่นใช่มั้ย ที่ทำให้ลูกสนใจคดีเพชร เอาตัวเข้าไปเสี่ยง ไอ้คมกฤชนี่แหละทำให้ลูกพ่อไม่เหมือนเดิม”
รุจาเสียงอ่อย “ไม่เชิงค่ะ .. เค้าแค่บอกให้ลูกทำตัวไม่เป็นภาระ” รุจจาเสียงแข็งขึ้น “แล้วรุจาก็ทำข่าวคดีเพชรมาตั้งแต่แรก รุจาก็อยากสานต่อให้จบ ... นะคะ พ่อ”
บรรพตยิ้ม “ไม่ได้ ลืมเรื่องเพชรไปซะ เตรียมตัวไปเรียนต่อ พ่อจัดการไว้ให้หมดแล้ว”
บรรพตพูดอย่างเด็ดขาดแล้วเดินออกไป รุจาถึงกับนั่งไหล่ลู่ ในขณะที่รปภ.เดินกลับไปเฝ้าหน้าประตู
รุจาหน้าเศร้า เธอคิดถึงภาพที่เคยใกล้ชิดกับคมกฤช แล้วถึงกับน้ำตาคลอหันไปหยิบมือถือขึ้นมา

ในห้องทำงานของคมกฤช คมกฤชกำลังพลิกดูแฟ้มข้อมูลและภาพถ่ายนักแข่งรถหลายคนที่ได้จากธีรพัฒน์ ทันใดนั้นเอง เสียงมือถือของเขาก็ดังขึ้น หน้าจอขึ้นชื่อรุจา แต่คมกฤชไม่รับ มือถือดังนานจนหยุดเอง
คมกฤชนั่งดูรูป ข้อมูล และอู่รถแต่งต่างๆ
เอื้อมดาวเข้ามาในห้อง คมกฤชเงยหน้าขึ้นมอง
“คุณรุจาโทรมาให้เรียนคุณกฤชว่า .. มีธุระสำคัญ”
“ทั้งปี” คมกฤชประชด
“ค่ะ เธอบอกว่าคุณกฤชต้องบ่น .. ทั้งปี .. เลยให้ดิฉันย้ำว่า.. นี่เป็นธุระครั้งสุดท้าย”
คมกฤชปิดแฟ้มแล้วมีแววตาสงสัยขึ้นมา

ที่บ้านรุจา รุจายื่นแผ่นดีวีดีให้คมกฤช
“รูปนักเต้นแทงโก้ที่คุณเคยขอ” รุจาบอก
“ของจริงหรือเปล่า” คมกฤชสงสัย
“ฉันจะหลอก แล้วให้คุณกลับมาด่าทำไม”
“ทีขอไม่ให้ อยู่ๆยื่นมาอย่างงี้ มีข้อแลกเปลี่ยนล่ะสิ”
คมกฤชมองอย่างไม่ไว้ใจ รุจาตาแดงๆ แล้วเสียงเริ่มสั่น
“นี่อาจจะเป็นสิ่งสุดท้ายที่ฉันทำได้กับคดีปล้นเพชร”
“จะดราม่าไปไหน”
“ฉันต้องไปเรียนต่อเมืองนอก” รุจาบอก
“ต้องไปเมื่อไหร่”
“พ่อบอกว่าเร็วที่สุด”
รุจามองคมกฤชด้วยสายตาที่ผูกพัน แต่คมกฤชทำท่าทางเฉยๆ เหมือนไม่อยากรับรู้อะไรด้วย
“ยังไงก็ขอบใจ สำหรับรูป”
“ที่คุณมีน่ะ ต้นฉบับเลยนะ ฉันไม่ได้เก็บไว้ในเครื่อง เพราะฉัน..คงไม่ได้ใช้มันอีก”
รุจาตาแดงๆ คมกฤชมองแล้วนึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ จึงเอ่ยถามขึ้น
“เธอให้รูปฉันคนเดียวหรือเปล่า”

ภายในห้องทำงานของเพชร เพชรกำลังมองภาพมุกดาในวันที่เป็นสาวแทงโก้ ซึ่งกำลังห้อยตัวแล้วยิงปืน เพชรยิ้มแล้วมองจ้องด้วยสายตาปลื้ม
ชนินทรยืนมองเขาอยู่
ภาพในอดีตตอนที่เพชรจำภาพมุกดาในคืนนั้นได้ โดยที่เขาไม่รู้ว่าเป็นมุกดาย้อนกลับมา
ชนินทรมองเพชรที่กำลังยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่ในปัจจุบัน
“เพชร เพชร” ชนินทรเรียก
เพชรยังไม่รู้สึกตัว จนเจบจบกับมุกดาเปิดประตูเข้ามา
“วันนี้หนูมุกสนุกที่สุดเลยค่ะ” มุกดาบอกเจนจบเสียงดัง
เพชรหันไปมองมุกดาแค่แวบเดียวแล้วกลับมามองจอคอมพิวเตอร์ต่อ เจนจบหันไปถามชนินทร
“นายคุยเรื่องออกแบบกับเพชรแล้วใช่มั้ย”
“ยัง .. ตั้งแต่ได้รูปนี่มา ..มันยังไม่ยอมคุยอะไร เอาแต่นั่งยิ้มกับจอ” ชนินทรบอกเพื่อน
“รูปอะไรเหรอคะ หนูมุกดูบ้าง”
มุกดาเดินมาชะโงกมองหน้าจอ พอเห็นเป็นรูปตัวเอง มุกดาถึงกับหุบยิ้ม เจนจบเดินมาดูอีกคน
“นี่มันสาวในฝันแกนี่นา ..ได้มายังไง” เจนจบถาม
“รุจาให้คนเอามาให้” เพชรบอก
มุกดามองอย่างร้อนใจ
“หนูมุกไม่ยอมนะคะ ไม่ยอมจริงๆ พี่เพชรจะยิ้มกับผู้หญิงอื่นนอกจากหนูมุกไม่ได้” มุกดาแกล้งโวยวายแล้วเอื้อมไปกดจะเอาแผ่นออก แต่เพชรคว้าแฟ้มฟาดลงมือมุกดาอย่างแรง
“ของๆฉัน เธอไม่มีสิทธิ์ยุ่ง ชีวิตฉัน เธอก็ไม่มีสิทธิ์ห้าม”
เพชรหยิบแผ่นดีวีดีออกมาใส่กระเป๋า มุกดามองตาม
“ไป...ไปทำงานต่อ ได้แล้ว” เพชรสั่ง
เจนจบกับชนินทรเดินออกไปจากห้อง มุกดาเดินกลับไปที่โต๊ะ แต่สายตายังจ้องอยู่ที่กระเป๋าทำงานของเพชรที่มีแผ่นดีวีดีภาพของตัวเองอยู่

คมกฤชเดินมาแอบคุยอยู่ที่มุมหนึ่งภายในบ้านของรุจา ส่วนรุจานั่งเท้าคางเหม่อ สีหน้าหมดอาลัยตายอยาก
“แกต้องหาทางเอาแผ่นที่คุณเพชรมาให้ได้ มุก ของฉันไม่ต้องห่วง ฉันหักมันไปแล้ว ที่รุจาก็ไม่มีเซฟไว้ในเครื่อง” คมกฤชพูดโทรศัพท์
รุจาหันมามอง คมกฤชตัดสายทันที
“ฉันคงไม่ได้ไปลุยกับคุณอีกแล้ว รู้มั้ย ..ฉันกลัวสุดๆเลยนะ แต่ก็สนุกสุดๆเหมือนกัน”
รุจาพูดแล้วยิ้มอย่างอ่อนหวานจริงใจ จนคมกฤชเผลอมองเธออยู่นาน

ในห้องนั่งเล่นที่บ้านของเพชร เพชรกำลังนั่งอยู่ท่ามกลางมรกตและประไพที่มีสีหน้าชื่นมื่น โดยที่เผ่าพงศ์หันมายิ้มให้ลูกชายในทำนองว่าปลงเสียเถอะ
มุกดาซึ่งนั่งอยู่ด้วยบิดมือเขินๆ มรกตดึงมุกดามานั่งติดเพชร แล้วสองแม่ก็นั่งเบียดให้เพชรกับมุกดานั่งชิดกัน
“เก้าอี้ตรงนั้นก็ว่างนะคุณ ไปนั่งเบียด ลูกมันอึดอัด” เผ่าพงศ์บอกมรกต
“ฉันเบียดคุณหรือเปล่า คุณเผ่า” มรกตเสียงเข้มใส่ทันที
คุณปักหยิบแก้วน้ำให้ เผ่าพงศ์รับมาดื่มเป็นสัญญาณการหยุดพูดของเขา
“กินให้หมดแก้วเลย” มรกตสั่ง
เผ่าพงศ์ดื่มน้ำตามคำสั่ง มรกตหันไปทางลูกชาย
“แม่ได้ฤกษ์ดีมาละนะ”
“ครับ”
“เมื่อไหร่คะ” มุกดาถาม
“อีก 2 เดือน”
“ค่อยยังชั่ว” มุกดาโพล่งออกมา
“ป้าว่าช้าไป” มรกตบอก
“ดีแล้วค่ะ หนูมุกจะได้มีเวลาเตรียมตัว เข้าคอร์สเจ้าสาว”
“น่ารักที่สุด ไม่ต้องเข้าคอร์สอะไรหรอกจ้ะ ..หนูมุกเป็นหนูมุกแบบนี้ พี่เพชรก็รักจะแย่แล้ว”
“ผมขอตัวไปทำงานบนห้องก่อนนะครับ” เพชรแทรกขึ้นมา

“ไม่ต้องจ้ะ ลูกรัก มานั่งคุยกับหนูมุกตรงนี้ งานลูกสาวท่านนายกน่ะ แม่โทรไปคุยกับท่านผู้หญิงเค้าแล้ว อยากจะขอบาย เพราะว่าอยากมีเวลาทำชุดสินสอดทองหมั้นให้หนูมุกมากกว่า”
“แม่ปฏิเสธเค้าทำไม ผมอยากทำงานนี้” เพชรโวยวาย
“แต่เรื่องของลูกสำคัญกว่า นี่แม่ก็สั่งชนินทรแล้วให้โทรไปเบลเยี่ยม สั่งให้เค้าหาเพชรดิบน้ำงามๆมาให้แม่ดู จะได้ดีไซน์ใหม่เป็นของรับขวัญว่าที่สะใภ้”
มุกดาฝืนยิ้ม ส่วนเพชรออกอาการโมโหสุดขีด เขาลุกขึ้นยืน
“แม่จะทำให้หนูมุก ก็ทำไป แต่ผมจะทำชุดของหมั้นให้ลูกสาวนายก เพราะนั่นคือชื่อเสียงบริษัทที่ผมรับผิดชอบ ผมลงมือแล้ว ผมต้องทำให้จบ ขอตัวนะครับ คุณน้า”
เพชรยกมือไหว้ประไพแล้วเดินขึ้นห้องไปทันที
“คุณเพชรคงไม่อยากแต่งงาน” ประไพบอก
“ไม่ใช่หรอกค่ะ เวลาทำงาน ตาเพชรมันเครียดแบบนี้แหละ หนูมุกอย่าโกรธพี่เค้านะคะ”
“ไม่หรอกค่ะ ไม่เลย หนูมุกเข้าใจพี่เพชร เพราะเราก็คิดเหมือนกัน”
“เหมือนกันตรงไหนจ๊ะ ไม่อยากถูกเอาปี๊บคลุมหัว แต่งงาน” เผ่าพงศ์สอดขึ้น
ทั้งสองแม่หันมาจ้องทันที
“ไปตั้งโต๊ะ” มรกตสั่ง
เผ่าพงศ์ มะดัน และปักลุกออกไปทันที

Create Date : 31 มกราคม 2555 Last Update : 31 มกราคม 2555 10:45:22 น. Counter : 291 Pageviews.		0 comments
Share Tweet