มุกเหลี่ยมเพชร ตอนที่ 8 (ต่อ)

ในสตาร์ไดมอนด์ มุกดาเดินออกมากับรุจา
“รุจาจะเขียนข่าวให้พิเศษเลยนะคะ คุณหนูมุก สงสารคุณเพชรนะค่ะ”
มุกดาเดินมาส่งรุจา เห็นด้านหน้า นิจนันท์กำลังเดินเข้ามา
มุกดาตาโต
“หนูมุกส่งแค่นี้ก่อนนะคะ”
มุกดารีบเดินกลับเข้าไป รุจายังงง สาลินีเดินเลี้ยวมาจากอีกทาง พอเห็นรุจาก็ยิ้ม
“ตายแล้ว น้องนักข่าว ขา ... นึกว่ากลับไปแล้ว นี่นะคะนามบัตรพี่สาลี่ มีอะไรโทรมาได้ 24 ชั่วโมง นัดคิวสัมภาษณ์ โชว์ตัว อีเวนท์อะไร รับได้หมดค่ะ”
รุจารับมาแบบเสียไม่ได้ รีบเดินออกไป สวนกับนิจนันท์ที่ก้าวเข้ามาสาลินีมองเห็นนิจนันท์ ก็ยิ้ม
“คุณนิจนันท์มาพบคุณชนินทรเหรอคะ พอดีกำลังอยู่ในงานแถลงข่าว”
“ฉันมาหาเพชร”
มุกดาที่หลบฟังอยู่
“คุณเพชร .. พอดีคุณเพชรก็ไม่ว่างน่ะค่ะ”
“พาฉันไปรอที่ห้องเพชร”
“ห้องคุณชนินทรดีกว่ามั้ยคะ”
“สาลินี .. เป็นเลขาเพชรมาตั้งนาน .. เธอยังไม่รู้อีกเหรอว่าฉันสำคัญยังไง”
“ทราบค่ะว่าสำคัญ ว่าเป็นเพื่อนเก่า .. ไม่ใช่ภรรยา สาลี่ก็เลยให้คุณไปรอที่ห้องสามี”
“เธอนี่ทำหน้าที่เลขาดีนะ รอบคอบไปซะทุกเรื่อง เดี๋ยวฉันจะรายงานเพชรให้ ว่าควรจะจัดการกับเลขาอย่างเธอยังไง”
นิจนันท์มองสู้ตาสาลินี สาลินีเชิดมองกลับนิจนันท์อย่างไม่เป็นมิตร

ในห้องทำงานเพชร เพชรมองนิจนันท์ที่เดินเข้ามาถามอย่างเป็นห่วง
“เพชร เป็นอะไรมากหรือเปล่า .. ใครทำร้ายเพชร จับตัวได้หรือยัง”
“ไม่เป็นไร นิจ ผมโอเค”
เจนจบมองชนินทรที่ยืนเฉย แต่จริงๆในใจพยายามระงับอารมณ์ นิจนันท์หันมาทางชนินทร
“ดูแลเพชรยังไง .. ถ้าเกิดเพชรเป็นอะไรขึ้นมา...”
ชนินทรเดินไปโอบเมีย นิจนันท์ขืนตัวน้อยๆ แต่ชนินทรดึงมาชิดจนได้
“เพชรก็บอกแล้วไง .. ไม่เป็นอะไร ผมรู้ว่าคุณห่วงเพื่อน”
“ใช่ ฉันห่วงเพชรมาก”
ชนินทรบีบมือลงที่ไหล่นิจนันท์ แต่แววตายังยิ้ม นิจนันท์ทนไม่ไหว บิดตัวออก ทำเป็นเบี่ยงมานั่ง
“แล้วไหน แฟนเพชรล่ะคะ .. นิจมาตั้งนานแล้ว ยังไม่เห็นเลย”
เพชรมองไปที่สาลินี สาลินีหยิบมือถือมากดแบบช้าๆ จงใจกวน นิจนันท์มอง สาลินีค่อยๆยกมือถือขึ้นถาม
“หนูมุกจ้ะ ..แว่บหายไปไหนอีกแล้วจ้ะ”

ด้านหน้าตึกสตาร์ไดมอนด์ มุกดากำลังคุยมือถือเดินออกมา
“หนูมุกไปหาหมอค่ะ วันนี้หมดนัดตรวจลำไส้ มันยาวกว่าปกติ อาจจะต้องตัดทิ้ง”
บลูใส่แว่นดำ นั่งอยู่ในรถภูผาที่จอดซุ่มมองตรงมาที่มุกดา มุกดาขึ้นรถขับออกไป บลูขับตามไป

ในห้องทำงานเพชร เพชรมองสาลินีที่วางสาย หันมารายงาน
“ไปหาหมอค่ะ”
“หนูมุกเป็นอะไร”เพชรถาม
“โรคลับๆล่อๆเหมือนเดิมมั้งคะ”
“.. คุณสาลี่”
“เห็นบอกว่าลำไส้ค่ะ สงสัยจะหลายขด จนสาวไส้ออกมาไม่หมด”
“เลขาเพชรตลกดีนะคะ” นิจนันท์พูด
สาลินีหันขวับมองนิจนันท์
“เมื่อกี๊นิจบอกจะมาหาพวกคุณ แกก็ไม่ยอมให้เข้า ต้องย้ำอยู่ตั้งนานว่านิจเป็นเพื่อน..เพื่อนในกลุ่มที่สนิทมาก”
สาลินีสวนกลับทันที ด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม
“เผอิญคุณนิจนันท์เจาะจงมาห้องคุณเพชรน่ะค่ะ สาลี่ก็เลยสงสัยว่าเอ๊ะ...ทำไมไม่ไปรอที่ห้องสามี หรือคุณนิจจะจำผิดว่าสามีตัวเองคือคุณเพชร ..”
นิจนันท์ลุกพรวด ชนินทรเดินมาโอบไว้ทันที
“กวนเวลาทำงานเพชรแล้ว”
ชนินทรรีบโอบนิจนันท์ออกไป สาลินีมองสู้ตานิจนันท์
“สาลินี เดี๋ยวคุณออกไปโทรเช็คกับนักข่าวที่เราเชิญมาวันนี้หน่อยนะ ว่าการต้อนรับของเราโอเคมั้ย” เพชรสั่ง
“ได้เลยค่ะ คุยกับนักข่าว สาลี่ถนัดมากค่ะ”
สาลินีรีบออกไป เจนจบหันมามอง
“นายมีเรื่องจะคุยกับฉันใช่มั้ย”
เพชรมองเจนจบที่รู้ใจ

ในห้องทำงานชนินทร ชนินทรใช้มือเดียวกดคอนิจนันท์จนติดผนัง
“ห่วงจนต้องวิ่งมาหามันถึงนี่”
“ฉันห่วงเพื่อนมันผิดตรงไหน”
“ไม่ผิดหรอก ถ้าผัวไม่ยืนอยู่ทั้งคน”
“ฆ่าฉันซะเลยสิ”
“แกอย่าท้าฉัน”
“ให้ฉันตายที่นี่แหละ เพชรจะได้รู้ได้เห็นความชั่วของแก”
ชนินทรปล่อยมือจากนิจนันท์ทันที
“ทำไม..กลัวเพื่อนไม่อุ้มชู ให้น้ำให้ข้าวให้งาน เพราะรู้ว่ารังแกผู้หญิงเหรอ”
ชนินทรจิกผมนิจนันท์ขึ้นมา
“อยากเจ็บตัวนักใช่มั้ย”
นิจนันท์เงยหน้าท้าทาย
“เอาเลย ตบเลย ตบให้หนัก ตบให้คว่ำเหมือนอยู่ที่บ้าน”
ชนินทรเงื้อมือ นิจนันท์ยิ่งท้า
“ตบสิ ตบฉัน”
ชนินทรคิดได้ว่าไม่ควรหลงทำตามที่นิจนันท์ท้า เลยเหวี่ยงนิจนันท์ล้มไปกลางห้อง
“ทำไมไม่ตบ”
“ถ้าฉันตบ แกก็จะเอาไปฟ้องเพชร สู้ฉันไปหักซี่โครงแกที่บ้าน แล้วขังแกไว้ ไม่ให้เห็นเดือนเห็นตะวันดีกว่า”
นิจนันท์นึกกลัวแววตาดุร้ายของชนินทร

ในห้องทำงานเพชร เพชรกำลังสั่งเจนจบ
“ฉันอยากดูสรุปบัญชีของบริษัท ย้อนหลัง 5 ปี”
“ชนินทรก็เสนอให้นายดูทุกปีแล้วไม่ใช่เหรอ”
“ฉันอยากให้ตั้งคนตรวจสอบขึ้นมาต่างหาก”
“เพชร ..นายจะทำอะไร”
“ฉันแค่อยากรอบคอบในงานให้มากขึ้น นายหาคนมาดูบัญชีให้ฉันหน่อย ด่วนเลย ..เสร็จแล้วมารายงานฉันคนเดียว”
เพชรสีหน้าเอาจริง เจนเจนจบหวั่นใจ

ในร้านอาหารแห่งหนึ่ง มุกดาทำนั่งซับน้ำตา ศักดาเอื้อมมือมากุม
“หนูมุกสงสารพี่เพชรมากค่ะ โดนทำร้ายซะปางตาย”
“ใครครับ ใครมันชั่วได้ถึงขนาดนั้น”
อีกโต๊ะเห็นบลูทำก้มอ่านหนังสือแฟชั่น แต่ลอบมองเป็นระยะ
“ไม่รู้ค่ะ ไม่รู้เลย ปกติพี่เพชรก็ไม่มีศัตรูที่ไหน นอกจาก...”
“ใครครับ”
“คู่แข่งอย่างคุณ”
“โธ่ ..คุณหนูมุก ..เราก็แค่แข่งกันในธุรกิจ ไม่ต้องถึงตายหรอกครับ”
“ค่อยยังชั่ว หนูมุกค่อยสบายใจหน่อย”
“แล้วเพชรสงสัยใครบ้างหรือเปล่าครับ”
ศักดาถามหน้าตาอยากรู้มาก

ในสตาร์ไดมอนด์ เพชรรอสาย พอได้ยินสัญญารับ เพชรใส่เป็นชุด
“เธออยู่ไหน หนูมุก นี่มันเวลางาน หายไปไหนอีก กลับมาเดี๋ยวนี้ อยู่ไหน ... กลับมาเดี๋ยวนี้”
ในร้านอาหาร มุกดารีบวางสาย ทำท่าร้อนรน
“หนูมุกโดนตามแล้วค่ะ ไปก่อนนะคะ”
มุกดากำลังจะออกไป แต่ศักดาคว้ามือหมับ
“ผมไปส่งครับ”

หน้าสตาร์ไดมอนด์ รถศักดามาจอด มุกดารีบลงจากรถ
“ขอบคุณนะคะ”
ศักดารีบลงตามมาเรียก
“คุณหนูมุก”
มุกดาหันมา ศักดาเข้ามาจับข้อมือ
“เมื่อไหร่จะได้เจอกันอีกครับ”
ประตูกระจกเปิด เพชรเดินออกมาเห็นศักดากับมุกดา
“พี่เพชร”
เพชรยืนจ้อง ศักดาไม่ปล่อยข้อมือมุกดา ยิ้มมองเพชรกวน
“หายดีหรือยัง เพชร เสียใจด้วยนะเรื่องถูกทำร้าย”
“ฉันควรจะพูดคำว่าเสียใจมากกว่า ที่นายพลาดงานสำคัญ”
“อย่าชกกันแย่งหนูมุกนะคะ”
“ไม่เป็นไรหรอก ถึงไม่ได้งานนี้ เอสเคก็ยังอยู่ได้”
“ก็ขอให้อยู่ไปนานๆ ตราบใดที่ยังทำงานอย่างสุจริต ไม่โกง ไม่เอาเปรียบ ไม่แทงข้างหลัง แกจะได้ไม่ต้องไปใช้เงินที่พ่ออุตส่าห์หามาให้ ..ในคุก”
เพชรจ้อง ศักดาไม่กล้าเลี่ยงมาเป็นส่งจูบให้มุกดา
“แล้วโทรหากันครับ ... คุณหนูมุก”
มุกดาแกล้งยกมือโบกบ๊ายบาย แต่เพชรกระชากมือมุกดาทันที มุกดาหันมามอง เพชรกระชากมือเธอไป

ในบ้านเพชร เพชรกระชากแขนมุกดา ลากเข้ามาในบ้าน
“เธอนี่มัน..”
“มันอะไรคะ .. มันสวยสุดๆไปเลยใช่ไหม”
“มันน่าจะฆ่าให้ตายคามือ ไปคุยกับไอ้ศักดาอีกทำไม”
“หนูมุกก็คุยธรรมด้า ธรรมดา”
“ธรรมดาตรงไหน ไง ... คราวนี้มันให้อะไรมาอีก แหวน ต่างหู หรือว่ากำไล”
“พี่เพชรก็ต้องคิดก่อน ... ว่าหนูมุกจะเอาอะไรไปแลก”
“อย่ามากวนประสาท”
แก๊งค์มรกต เผ่าพงศ์ที่แอบดูอยู่ถึงกับสะดุ้ง ปักตกใจจนทำถาดน้ำร่วงพื้น ดังก้อง เพชรกับมุกดาหันมา มรกตหน้าตาอยากจะฆ่า ปักทำเป็นเดินละเมอออกมาเก็บถาด แล้วกลับเข้าไปด้านในเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
เพชรมองแล้วลากมุกดาออกไปนอกบ้าน มรกต เผ่าพงศ์หน้าตาเสียดาย ที่ยังไม่ได้ดูฉากเด็ด

เพชรลากมุกดามาหยุดคุยกันที่สระ ตามลำพัง
“คิดจะทำอะไรอีก ถึงไปนัดเจอศักดา รู้มั้ยถ้าคนเห็นเป็นชนินทร หรือสาลี่ เธอจะเป็นยังไง ทำตัวมีพิรุธบ่อยๆ ต่อไปฉันก็ช่วยอะไรเธอไม่ได้”
“ไม่ต้องมาช่วยอะไร หนูมุกหรอกค่ะ ช่วยตัวเองก่อนดีกว่า จับมือคนดมได้หรือยัง ว่าใครน้า .. ส่งผู้ร้ายไปยิงถล่ม แล้วก็จัดงานเผาให้เสร็จสรรพ”
“ไม่ต้องมาเยาะเย้ยฉัน”
เพชรจับข้อมือมุกดา
“ฉันจับคนทรยศได้แน่ อาจจะเป็นเธอคนแรกด้วย”
“ก็เอาสิคะ จับแล้วก็ลงมือทำอะไรสักที หนูมุกก็อยากเห็นเหมือนกันว่าพี่เพชรจะเด็ดขาดแค่ไหน หรือว่าจะรอให้โดนไล่ยิง ฟัน แทง ระเบิดอีกสักสี่ห้าครั้ง ถึงจะเลิกปิดหูปิดตาตัวเอง”
มุกดาสะบัดออกแรง มือฟาดไปโดนท้องเพชร เพชรตัวงอ
“โอย”
มุกดาหันมามอง เพชรมีเลือดซึมออกจากแผลที่ท้อง มุกรีบเข้าไปประคอง
“หนูมุกขอโทษ”
เพชรถอยไปนั่งที่เก้าอี้ มุกดามอง แล้วค่อยๆปลดกระดุมเสื้อออก เห็นแผลที่ท้องมีเลือดซึม มุกดามองเพชรที่หน้าตาเจ็บมาก

ในห้องนอนเพชร เพชรนอนอยู่บนเตียง มุกดาซับเลือดให้ มะดันกับปักที่คอยถือถังรับผ้าก๊อซทำหน้าหวาดเสียว มรกตกับเผ่าพงศ์ยืนเชียร์
“โถ..แม่คุณ แม่หนูมุก ดูสิ ..มาดูแลพี่เค้า อย่างงี้ลูกเราหายวันหายคืนนะคะ”
“จริงจ้ะ ..” เผ่าพงศ์ตอบ
“หายไปจากโลกนี้มั้งครับ”
มุกดากดผ้าก๊อซแรง เพชรร้อง
“โอย”
“นั่น .... ร้องอ้อนแฟน” เผ่าพงศ์แซว
“ไปดีกว่าค่ะ เห็นแบบนี้ก็สบายใจ ลูกเราตายตาหลับ”
เพชรมองแม่งงๆ ปักยังถือถังรอผ้าก๊อซ มะดันต้องสะกิด ปักรีบเดินออกไป พอถึงประตู ก็หันมาบอกมุกดา
“ปักล็อคเลยนะคะ คุณหนูมุก”
ปักคิกคัก กดล็อคแล้วออกไป เพชรกับมุกดามองกัน
“ฉันไม่มีแรงทำอะไรเธอหรอกนะ”
“ดีค่ะ ถ้าไม่อยากไส้แตก”
มุกดาขยับ เพชรดึงมือมุกดาไว้ มุกดาหันมามอง
“ถึงเพชรจะเป็นอัญมณีที่แข็งที่สุด แต่คนชื่อเพชร ..ไม่ได้แข็งอย่างเพชรทุกคน”
มุกดาหันมามอง เพชรยิ้ม
“ฉันกำลังหาคนที่ทรยศความไว้ใจของฉัน เพราะฉันไม่อยากเสียใจทีหลังที่โดนคนรัก.. หลอก”
“จะให้หนูมุกช่วยอะไรมั้ยล่ะ”
“เรื่องงานไม่ต้อง .. ขอแค่นั่งตรงนี้”
“ให้นั่งเฝ้าคนหลับเหรอ”
“อย่าเพิ่งไปนะ หนูมุก ให้ฉันหลับก่อน”
“เอาเปรียบ”
เพชรขยับจะนอน มุกดาเข้ามาประคอง เพชรมองมุกดาที่หน้าอยู่ห่างแค่คืบ ทั้งสองคนสบตา เพชรนึก ภาพเจนจบจูบผายปอดให้มุกดาวันที่มุกตกลงไปในสระ เขามองมุกดาชะงัก ดึงตัวเองออก เอนตัวลงนอนมุกดาห่มผ้าให้ เพชรหลับตา
“เธอกลับไปได้แล้ว”
“อะไรคะ ก้อเมื่อกี๊บอกว่าให้หลับก่อน”
“ฉันก็หลับแล้วนี่ไง”
เพชรหลับตา มุกดามองเคือง
“นึกว่าเอาแต่ใจแค่ไหน ก็ยังหล่ออยู่ล่ะสิ”
มุกดาหันเดินออกไป สักพัก เพชรลืมตาขึ้นมา มองเพดานภาพที่เพชรเห็นเจนจบจูบมุกดา เพชรถอนใจเศร้าๆ หน้าห้องนอนเพชร มุกดาเดินออกมา หันกลับไปมองในห้อง
“ผู้ชายโรคจิต เอาแต่ใจ เฮงซวย .. วันหลังจะปล่อยให้เป็นผีเฝ้าไร่”
มุกดาเดินออกไปฉุนๆ

โกดังร้างริมน้ำบรรยากาศรอบๆ โกดังเก่า ริมน้ำ ที่เรียงกันหลายหลัง ทุกหลังสภาพเก่าโทรมเหมือนกันหมด ภายในโกดังตกแต่งด้วยเฟอร์นิเจอร์โมเดิร์น สีสันฉูดฉาด เท่ ทั้งเก้าอี้ โต๊ะ ม่านที่ปิดรอบๆ โซฟาสีแดงสด ร่างบลูในชุดมินิเดรสสีเงิน นอนพาดขาสูง
“นังตัวแสบมันเดินเข้าออกบริษัทเพชร” บลูพูด
ขุนพลนั่งอยู่ที่เก้าอี้ ภูผาพิงผนังอีกด้าน แมงมุมนั่งบนบิ๊กไบค์ ทุกคนฟังบลูรายงาน
“แล้วก็ไปนั่งกินข้าว กับเจ้าของบริษัทคู่แข่ง”
“ตกลงอีแสบนี่มันเป็นฝ่ายไหน” แมงมุมถาม
“มันเป็นคนของบริษัทประกันหรือเปล่า ที่เอาตำรวจมาล่าเรา จนต้องหลบมาอยู่ที่นี่” ขุนพลบอก
“ไม่ต้องสนใจว่าฝ่ายไหน ฆ่ามันทั้งคู่”
ภูผาพูดเป็นคำสั่งเด็ดขาด

ในห้องทำงานคมกฤช คมกฤชมอง รุจานั่งอยู่ตรงหน้า
“จะมาเฝ้าทำไม”
“ไม่ได้เฝ้า .. มารอข่าวความคืบหน้าเรื่องโจร”
“ก็ไปถามไอ้ธีรพัฒน์สิ”
“ถ้าสารวัตรเค้าบอก ฉันคงไม่มาเสนอหน้าให้นายแดกดันอย่างงี้”
“พ่อยอมให้กลับมาเป็นนักข่าวแล้วเหรอ”
“ยอมเฉพาะกิจ เพราะฉันบอกว่าฉันรู้จักคนในสตาร์ไดมอนด์”
“เธอเอาน้องสาวฉันไปอ้าง”
“ก้อเรื่องจริง คุณหนูมุกเค้าน่ารักจะตาย ไม่เหมือนกันเล้ยย พี่น้อง ..ถามจริง นายนี่ถูกเก็บมาจากถังขยะหรือเปล่า”
คมกฤชเอากระเป๋าฟาดหลังรุจาป๊าบเข้าให้ แล้วเดินออกจากห้อง รุจาเดินบ่นตามคมกฤชออกไป
“เชยแล้วนะ เดี๋ยวนี้ผู้ชายคนไหนใช้ความรุนแรงกับผู้หญิงน่ะ เชยมาก”
“แล้วจะให้ใช้อะไร”
“ความรัก ความเอาใจใส่ ห่วงใยไม่มีที่สิ้นสุด”
“เน่ามาก”

ในห้องนอนมุกดา มุกดากำลังแชทอยู่กับเจอรี่ เจอรี่สีหน้ากังวล
“คดีเพชรไม่คืบหน้าเลยนะ มุกดา”
“มุกเข้าใกล้พวกมันแล้ว ทั้งคนบงการ ทั้งแก๊งค์ที่ปล้น พวกมันเลยหาทางปิดปากมุก แล้วก็ทุกคนที่เกี่ยวข้อง”
“ผมจะคุยกับตำรวจก่อน มุก ว่าเค้าจะช่วยอะไรเราได้ ถ้าไม่ ผมจะรีบส่งผู้ช่วยไปให้คุณทันที”
มุกดาสีหน้ากังวลกับเหตุการณ์ที่รุนแรงขึ้น

ริมสระน้ำบ้านเพชร เพชรมองเจนจบที่กำลังรายงานเรื่องที่ให้ตรวจสอบบัญชี
“บัญชีที่นายให้ตรวจสอบ”
“เป็นยังไง” เพชรลุ้น
“ไม่มีอะไรผิดปกติ”
“แน่ใจหรือเปล่า”
“เพชร ... นายสงสัยชนินทรเหรอ”
เพชรเงียบ เจนจบพยายามถาม
“ชนินทรอาจจะมนุษย์สัมพันธ์ไม่ค่อยดี พูดขวานผ่าซาก ก็เพราะว่าเค้าเป็นคนจริงใจ”
“วันนั้นที่ฉันถูกตามฆ่า .. ชนินทรรู้ว่าฉันอยู่ที่ไหน”
“งั้นแกต้องสงสัยฉันด้วย เพราะฉันก็รู้ คุณสาลี่ก็รู้”
เพชรมองเจนจบที่แววตาอึดอัด
“ฉันเข้าใจ ทุกเรื่องมันรุมเร้าให้นายคิดได้ทั้งนั้น ตั้งแต่อะดอเรลลาหาย ทุกอย่างมันมีแต่แย่ลงๆ แต่ถึงยังไง นายต้องนึกถึงความเป็นเพื่อนของเราก่อนนะ เพชร..... ความเป็นเพื่อนของพวกเรา”
เพชรมองเจนจบที่แววตาขอให้เห็นแก่มิตรภาพ

ในห้องเจียระไน ชนินทรกำลังเดินดูช่างเจียระไน ที่ก้มหน้าก้มตา ทำงานกันอยู่ ชนินทรหยิบเพชรดูหลายเม็ด ก่อนจะวางลง ในห้องทำงานเพชรมือชนินทรที่กำลังกดรหัสเซฟในห้องเพชร ประตูเซฟเปิดออก ชนินทรยิ้ม มองเห็นเพชรและอัญมณีมีค่า หลากสี หลากแบบ อัดแน่นอยู่ในตู้ ชนินทรเอื้อมไปหยิบเพชรน้ำงาม ออกมามองด้วยแววตาละโมบ เอาใส่กระเป๋าแล้วปิดเซฟ

หน้าห้องทำงานเพชร ประตูห้องเปิด ชนินทรออกมาเจอมุกดาที่กำลังจะเดินเข้าห้อง มุกดามองชนินทร ชนินทรหน้าตาเรียบเฉย
“พี่เพชรไม่อยู่ ... คุณชนินทรมาหา .. อะไรเหรอคะ”
“ทำไมฉันต้องรายงานแก”
“เพราะหนูมุกเป็นเลขาพี่เพชร .. ถ้ามีอะไรหรือใครน่าสงสัย หนูมุกก็ต้องรายงาน”
ชนินทรหันมาแววตาเย็นเยียบ
“แกจะรายงานว่าฉันทำหน้าที่ผู้จัดการอย่างตรงไปตรงมา ดูแลทุกอย่างในนี้แทนเพื่อนทุกเรื่องอย่างดีที่สุด ก็เอาสิ มุกดา .. รีบรายงานพี่เพชรของแก แล้วฉันจะได้เล่าให้เพื่อนรักของฉันฟังว่า ตอนที่เพชรไม่อยู่ สายตาแกสอดส่ายหาอะไรที่นี่บ้าง”
ชนินทรย้อน จ้อง มองมุกดาแบบอาฆาต

ในสตาร์ไดมอนด์ สาลินียื่นนามบัตรร้านดอกไม้ให้มุกดา
“ไปรับช่อดอกไม้จากร้านนี้ รีบไปรีบมา ตอนเย็น คุณเพชรต้องใช้”
“ร้านเค้าไม่มาส่งเหรอคะ”
“ถ้าเค้ามา ฉันจะให้หล่อนไปเหรอ มีปัญหาอะไรจ๊ะ แม่หนูมุก หรือว่างานเบสิกไป .. ทำไม่ได้”
“ได้สิคะ แหม หนูมุกถามคำเดียว บ่นยาวเป็นขบวนรถไฟ ไปเลยนะคะ”
มุกดาเดินออกไป สาลินีมองตาม แววตาร้ายกาจ
“วันนี้แกไปแล้วไปลับ ไม่ได้กลับมาแน่... นังมุก”

หน้าร้านดอกไม้ มุกดาก้าวมายืนหน้าร้าน กำลังจะเข้าไป บลูโผล่มาด้านหลัง เอาถุงดำครอบหัวมุกดา
เธอดิ้น บลูลากเข้าไปในซอยข้างๆ มุกดาโดนลากมา บลูดึงเชือกรัดปากถุง มุกดาดิ้นบลูชักมีด
“อยากตายนักใช่มั้ย”
บลูจ่อมีดที่เอว มุกดาหยุด
“ไป..”
มุกดาพยายามขืนตัว ดึงเวลา
“อ้อยอิ่งนักนะมึง”
บลูกำลังจะแทงเข้าที่เอวมุกดา มีมือมาดึงมีดบลูหันไป แอนดี้ชกเปรี้ยง บลูล้มลงกับพื้น แอนดี้รีบดึงเชือกออก มุกดาเงยมอง
“แอนดี้”
แอนดี้ คู่หูมุกดา ลูกครึ่งบราซิลเลี่ยน ยิ้มหล่อ
“เจอรี่ส่งผมมาช่วยคุณ”
“แอนดี้ ... ระวัง”
แอนดี้หันไปเจอดิ้วเหล็กเข้าเต็มแรง สลบลงกับพื้น มุกดามองไปเห็นภูผาที่ถือดิ้วเหล็กอยู่ด้านหลัง บลูลุกขึ้นมาได้พุ่งเข้ามาตบมุกดาแล้วจับหัวกระแทกผนัง มุกดายังไม่สลบ ภูผาเข้ามาตบแล้วชกที่ท้องซ้ำ มุกดาร่วง บลูเอาถุงดำครอบหัวมัดอย่างรวดเร็ว ภูผาลากมุกดา บลูหันไปมองแอนดี้ที่พื้น
“ไปก่อน เราต้องการอีนี่คนเดียว”
ภูผาแบกมุกดาไปทันที

ตึกร้างนอกเมือง มุกดาที่ถูกครอบหัว มัดมือ ถูกเหวี่ยงลงกระแทกพื้นซีเมนต์ น้ำขัง ในตึกร้างเก่า ลับตาคน ภูผา แมงมุม ขุนพล บลูที่ยืนล้อมรอบมุกดา ทุกคนแววตากะเหี้ยนกะหืออยากจะจัดการมุกดา
แมงมุมเข้าไปปลดเชือดที่รัด กระชากถุงออก มุกสะบัดหน้า เงยขึ้น มองจ้องไปทันที

Create Date : 31 มกราคม 2555 Last Update : 31 มกราคม 2555 11:07:19 น. Counter : 492 Pageviews.		0 comments
Share Tweet