“เอ่อ คือ ข้า ๆๆ ข้าไม่ใช่หมอหรอก”

“ตอนนี้ไม่ใช่เวลาจะมาสนใจเรื่องนั้นแล้ว ถ้าปล่อยพี่ใหญ่ไว้อย่างนี้ ท่านต้องตายจริง ๆ แน่ มันต้องทำอะไรสักอย่างสิ พ่อบัณฑิต ถือว่า ข้า ๆๆๆ ข้าขอร้อง ทำอย่างที่หมอฝรั่งทำที ลองดูสักครั้งเถอะ จะปล่อยให้เค้าตายไปอย่างนี้ได้ยังไง”

“บัณฑิตฮวาง ดูเหมือนท่านแทยินจะไม่ทันรอหมอ”ฮวางจองตัดสินใจ “ถ้าได้แต่รออย่างนี้ เค้าอาจจะตายจริง ๆ ก็ได้ ถ้าจะทำก็มีแต่เวลานี้เท่านั้น”

“ถ้างั้น ข้าจะช่วยอีกแรง” ซ็อกรันบอก

ฮวางจองนึกถึงคำพูดและขั้นตอนตอนที่เขาดูหมออัลเลนรักษา และทำตามขั้นตอนอย่างไม่ขาดตกบกพร่อง โดยมีซ็อกรันเป็นผู้ช่วยชิลบก มาแอบดูและนำเรื่องที่ซ็อกรันช่วยฮวางจองผ่าตัดไปบอกแม่ซ็อกรัน แม่ซ็อกรันโกรธจะมาเอาเรื่องกับฮวางจอง

“นี่เจ้าบ้าไปแล้วรึไง เจ้าทำอะไรกับใต้เท้าเบ๊กกันแน่เนี่ย?”

“เอาไว้ข้าจะเล่าให้ฟังทีหลัง”

“ในตอนนี้บัณฑิตฮวางกำลังทำงานเย็บปักอยู่เหรอคะ” มักเซงถาม

“เค้าไม่ได้เรียกว่าเย็บปัก เค้าเรียกว่าการเย็บแผลน่ะ” ซ็อกรันบอก

“เฮ้อ มือถือเข็มเย็บก็เรียกว่าเย็บปัก มือถือพลั่วก็เรียกว่าขุดดิน” ชิลบกพูดลอย ๆ ขึ้นมา

“มันจะกลายเป็นเรื่องใหญ่นะ บัณฑิตฮวางจะไปรู้เรื่องอะไรได้” แม่ซ็อกรันบ่น

“ท่านแม่คะ มักเซง ข้าฝากท่านแม่ด้วย ทุกคนอยู่เฉย ๆ ก่อนเถอะ”

“ดูสิดู เจ้าลูกคนนี้” แม่ซ็อกรันกล่าวอย่างขัดใจ

“นายหญิงคะ ถ้าเย็บเสร็จก็เท่ากับช่วยชีวิตได้จริงมั้ยคะ” มักเซงถาม ยิ่งทำให้แม่ซ็อกรันร้อนใจ

ระหว่างที่กำลังเย็บแผลฮวางก็รู้สึกถึงความผิดปกติ

“เกิดอะไรขึ้นล่ะ ยังไม่เสร็จเลยหยุดทำไมล่ะ” คูฮอนถาม

“มันแปลก ๆ นะ เลือดของเขาหยุดไหลแล้ว”

“เมื่อกี้ ท่านเย็บเส้นเลือดเค้าไปนี่..” คูฮอนบอก

“ไม่ใช่แบบนั้น เหมือนลมหายใจก็หยุดไปด้วย”

“หรือว่า เกิดความผิดพลาดอะไรขึ้น ฮือ ๆๆ พี่ใหญ่ ๆ.. ๆ.. ฮือ ๆๆ พี่ใหญ่” คูฮอนคร่ำครวญที่รู้ว่าแทยุนหมอลมหายใจแล้ว

“จบกัน จบสิ้นกันพอดี คราวนี้ครอบครัวเราจบกันแน่ ๆ” แม่ซ็อกรันหมดอาลัย

“เพราะเจ้าหมอนั่นทำอะไรผิดพลาดแน่” ชิลบกโทษเป็นความผิดของฮวางจอง

เป็นเวลาเดียวกับที่โดยังไปตามหมออัลเลนและกลับมาถึงพอดี หลังจากตรวจเสร็จ หมออัลเลนก็ส่ายหน้า “บ่ายสองสามสิบเก้า เค้าเสียชีวิตแล้ว ขอพระเจ้าคุ้มครอง”

“โธ่ พี่ใหญ่ ๆ ทำไมไม่อดทนรออีกหน่อย ทำไมไม่อยู่รอพบโดยังก่อน พี่ฮือ ๆๆ พี่ใหญ่ ๆ”

“นี่..นี่ใครเป็นคนทำ?” อัลเลนถามขึ้น

“ใครกัน นี่ใครทำอะไรกับพ่อข้า” โดยังโมโหมาก

“เจ้านี่ เค้าเป็นคนทำน่ะ เค้ายืนยันจะทำอย่างนี้” คูฮอนชี้ไปที่ฮวางจอง

“นี่เจ้า เจ้าจะไปทำอะไรได้” โดยังโกรธจัด

“คุณชายคะ ตอนนั้นสถานการณ์คับขันมาก เราก็เลย คุณชายคะ ๆ” ซ็อกรันพยายามจะเล่าถึงความจำเป็น แต่โดยังไม่ฟังใครแล้ว

“เจ้า นี่เจ้ากล้า วันนี้ข้าจะฆ่าเจ้าซะ” โดยังประกาศ ชักแทรีบห้ามไว้ “อย่าทำอย่างนี้เลย”

“ไปให้พ้น กล้ารักษาพ่อข้ามั่ว ๆ เหรอ?”

“คุณชายคะ” ซ็อกรันพยายามจะช่วย แต่แม่ซ็อกรันก็ห้ามไว้ไม่อยากให้เข้าไปยุ่งเกี่ยว

“ในเมื่อข้าวิ่งไปตามหมอแล้วเจ้าก็ควรจะรอข้าก่อน ไม่ว่าวิกฤติแค่ไหนเจ้าก็ควรจะรอ วางยาเย็บแผลข้าก็ทำเป็น แต่ที่ แต่ที่ข้าต้องไปตามหมอมา เพราะข้าไม่ใช่หมอ แต่เจ้า เจ้ากลับกล้าทำให้พ่อของข้าต้องตาย เจ้าเป็นคนที่ ทำให้พ่อของข้าต้องตายไป” โดยังโพล่งออกมาทั้งโกรธทั้งเสียใจ

ตอนที่ 5

เมื่อพ่อของโดยังตาย เขาจึงกล่าวหาฮวางจองว่าเป็นคนทำให้พ่อตนตาย แต่หมออัลเลนช่วยพูดว่าไม่ใช่ความผิดของบัณฑิตฮวาง เพราะเมื่อตรวจดูอาการแล้วพ่อของโดยังไม่ได้ตายเพราะการรักษา ส่วนการเย็บแผลฮวางจองก็ทำได้ดี ส่วนสาเหตุการตายคิดว่าเพราะทำการรักษาช้าไป และก็อายุมากแล้ว รวมถึงเสียเลือดมากเกินไป

“ตอนนี้ ข้าจะไม่ฆ่าเจ้าด้วยมือของข้าเอง แต่ข้าจะเอาเรื่องเจ้าให้ถึงที่สุด เจ้าต้องได้รับค่าตอบแทนอย่างสาสม มัวทำอะไรอยู่ รีบจับมันไปมัดแล้วขังไว้” โดยัง สั่ง

“ครับ”

ฮวางจอง กับ ชักแท ถูกจับใส่กุญแจมือแล้วขังโดยมีคนเฝ้าอยู่ ด้านซ็อกรันไม่พอใจที่ บัณฑิตฮวาง บอกว่าไม่ได้ทำ แต่ถูกอาเซ้าซี้ให้ทำให้ได้ จึงคิดจะหาทางช่วย โดยไปขอพบคุณชายเบ๊ก แต่ก็ถูกชิลบกปฏิเสธว่าคุณชายไม่อยากพบใคร