“โอ้ย ข้าจะอยู่เฉยไม่ได้แล้ว พวกเจ้ารอข้าเดี๋ยว” แทยุนจะออกไป แต่ถูกโดยังห้ามไว้ “ท่านพ่อ ท่านพ่อ ท่านออกไปตอนนี้ไม่ได้นะ”

“นี่เจ้ากลับมาเพราะเรื่องนี้ใช่มั้ย?” แทยุนถามลูกชาย

“ท่านไม่อาจต้านพายุใหญ่ได้หรอก ท่านอ้างว่าป่วยอยู่ที่บ้านก็ได้ ที่เหลือ ข้าจะไปจัดการให้ท่านเอง”

แทยุนมองหน้าลูกชายอย่างโกรธ ๆ “เจ้าเคยด่าว่าข้าอยากเกาะตำแหน่งเอาไว้ไม่ใช่เหรอ? แต่ตอนนี้เมื่อบ้านเมืองมีภัยเจ้ากลับจะให้ข้าเอาแต่ห่วงตัวเองอย่างนั้นรึ?”

“ใช่ ห่วงตัวเองก่อนเถอะ ถ้ามีชีวิตรอดแล้ว ท่านถึงจะรักษาตำแหน่งของท่านเอาไว้ ถึงจะมาด่าข้าหรือว่าจะทำอะไรต่อไปได้ ขอแค่รักษาชีวิตไว้ ก็จะทำทุกอย่างต่อไปได้”

“นี่ข้าสั่งสอนเจ้ามาอย่างนี้เรอะ” แทยุนต่อว่าลูกชายเสียงดัง

“ท่านคิดจะด่าข้ายังไงก็ได้ แต่ข้าหวังว่าในตอนนี้ท่านพ่อจะไม่ตัดสินใจผิดพลาด”

“คงได้แต่ด่าตัวเองที่เลี้ยงลูกเป็นอย่างนี้” น้ำเสียงแทยุนผิดหวังมาก

“ถ้าท่านไปตอนนี้ท่านจะต้องตายแน่”

“ไอ้ลูกไม่เอาไหน” แทยุนด่าลูกชาย “เงียบไปเลย ไปเร็ว ข้าจะไปวังคองฮู”

“พี่ใหญ่ อย่าไปดีกว่าน่า” คูฮอนท้วง

“บ้านเมืองจะล่มสลายอยู่แล้ว คนเป็นขุนนางกินเงินแผ่นดินจะนั่งเฉยได้ยังไง”

“คิดให้ดีก่อนเถอะท่านพ่อ ทำไมต้องสละชีวิตเพื่อคนพวกนั้นด้วย” โดยังพยายามจะขวาง

ตอนที่ 4

มินยองอิกได้รับบาดเจ็บหนักและจำเป็นต้องได้รับการผ่าตัด หมออัลเลนจึงทำการผ่าตัดแบบสมัยใหม่ให้ ฮวางจองดูหมออัลเลนในระหว่างการทำงาน พร้อมกับช่วยหมอไปด้วย ซึ่งหมออัลเลนก็คอยบอกขั้นตอนกับฮวางจองตลอดเวลาเช่นกัน ด้านทูตญี่ปุ่นทราบข่าวเรื่อง
มินยองอิกยังไม่ตาย จึงให้วาตานาเบ้ออกมาตาม
หาเพื่อกำจัดทิ้ง เพราะยองอิกเป็นคนคัดค้านเรื่องการปฏิรูปคนสำคัญ วาตานาเบ้ทำทีมาที่บ้านใต้เท้าม๊กเพื่อช่วยรักษายองอิก

ในระหว่างที่วาตานาเบ้จะทำร้ายมินยองอิกโดยการให้ยาสลบเพิ่ม เพื่อไม่ให้มินยองอิกฟื้นขึ้นมาอีกเลย ฮวางจองก็มาเห็นเข้า วาตานาเบ้พยายามแก้ตัว แต่ฮวางจองมั่นใจว่าวาตานาเบ้คิดร้ายต่องมินยองอิกแน่

“ข้าจะคอยดูอยู่ข้างหลังท่าน ถ้าท่านทำอะไรตุกติกแม้แต่นิดเดียว ข้าไม่ปล่อยท่านไว้แน่ เข้าใจมั้ย? เข้าไปได้” เมื่อไม่มีหลักฐานฮวางจองจึงจำเป็นต้องปล่อยไป

กลุ่มปฏิรูปยึดอำนาจ แล้วหลอกพระราชาว่าเป็นฝีมือของต้าชิง จากนั้นจึงเสนอให้ตั้งขุนนางชุดใหม่ โดยเสนอแต่ชื่อคนกลุ่มตนเข้าไป

“พระอาญาไม่พ้นเกล้า นี่เป็น รายชื่อที่กระหม่อมเตรียมมาอย่างกะทันหัน เสนาซ้าย ฮงยงชิก แม่ทัพกองปราบซ้ายขวา พัคยองโฮ ซอควังบอม รองเจ้ากรมกลาโหม ซอแจพิล รองเจ้ากรมอกร คิมอ๊กกุน”

“นี่คนของกลุ่มปฏิรูปทั้งนั้นเลยนี่..” พระมเหสีตรัสอย่างแปลกพระทัย อ๊กกุนรีบตรัส “ฝ่าบาท ขุนนางทุกคน รวมถึงกระหม่อมพร้อมจะถวายชีวิตเพื่อช่วยฝ่าบาทพัฒนาประเทศนี้ โปรดประทานอนุญาตเถอะพ่ะย่ะค่ะ”

แทยุนพ่อของโดยังต้องการจะขัดขวางจึงถูกทำร้ายบาดเจ็บสาหัส โดยังร้อนใจมาก ระหว่างนั้นเจอเข้ากับฮวางจองที่มาส่งซ็อกรัน โดยังรีบไปตามหมอ ฮวางจองและซ็อกรันก็คอยดูแลเบ็กแทยุนให้ ตูฮอนทราบข่าวเรื่องพี่ชายตนเองถูกทำร้ายจึงรีบตามมา “พี่ใหญ่...ๆ ข้ามาหาท่านแล้ว พี่ใหญ่ข้ามาแล้ว โอว ๆ พี่ใหญ่ ๆ ฮือ ๆๆ พี่ใหญ่ นี่ข้าคูฮอนนะ นี่มันเกิดเรื่องอะไรขึ้นเนี่ย โอย นี่ท่าน ท่านเป็นหมอใช่มั้ย ทำไมยังไม่รีบช่วยพี่ใหญ่ของข้าล่ะ เอาแต่นั่งมองอยู่ทำไมเล่า?”

“ข้าไม่ใช่” ฮวางจองพยายามปฏิเสธว่าเขาไม่ใช่หมอ

“คุณชายเบ๊กไปตามหมอมาแล้วค่ะ” ซ็อกรันบอก

“ใช่ อีกเดี๋ยวหมอก็มา เค้าจะช่วยให้เลือดหยุดไหล แล้วก็จะถูก..” ฮวางจองพูดยังไม่จบ
ซ็อกรันก็โพล่งขึ้น “เย็บแผล”

“ใช่แล้ว หมอจะเย็บแผลให้เค้า”

“เย็บแผลงั้นเหรอ? หมายความว่า...ไปตามหมอฝรั่งมาเหรอ?” คูฮอนตกใจ

“ใช่ครับ ท่านเคยช่วยคนเจ็บที่ถูกฟันด้วยดาบทั้งตัวมาแล้ว”

“อะไรนะ จะเป็นไปได้ยังไง?”

“ข้าเห็นมาเองกับตา” ฮวางจองบอก

“จริง ๆ นะคะ หมอคนนั้นก็เคยช่วยชีวิต บัณฑิตฮวางท่านนี้ที่เคยถูกปืนยิงมา” ซ็อกรันชี้ไปที่ฮวางจอง ฮวางจองพยักหน้ารับ

“อืม ก็ได้ ๆๆ ไม่ว่าจะใครก็ได้ รีบ ๆ ไปตามมาเถอะน่า มัวนั่งทำอะไรอยู่เล่า โอ๊ย ๆๆ โอ๊ย พี่ใหญ่ ฮือ ๆๆ โอ๊ย.. โอ๊ย หมอจะมาถึงเมื่อไหร่กันเนี่ย” คูฮอนร้อนใจ

“เพิ่งจะผ่านไปพักเดียวเอง คงจะต้องรออีกสักพักค่ะ”

แทยุนได้สติตื่นขึ้นมาก็เรียกคูฮอนและโดยัง

“เค้า เค้าไปตามหมอมาแล้วครับ อีกเดี๋ยวก็มาแล้ว ท่านอดทนอีกหน่อยนะ โอ๊ย ทำไม ท่านถึงไม่เชื่อโดยังนะ ไปให้ถูกทำร้ายบาดเจ็บอย่างนี้ทำไมกัน”

“ข้าทำลาย ความดี และจิตสำนึก ของลูกข้ากับมือ เจ้าช่วยดูแลโดยัง โดยังด้วย..”

แทยินเจ็บปวดหนัก คูฮอนยิ่งกังวลและขอให้ฮวางจองช่วยเหลือ “ก็เจ้าบอกว่าเคยเห็นนี่ เจ้าน่าจะรู้ว่าต้องทำยังไง”