Group Blog
|
ขุนเดช ตอนที่ 3  ที่คฤหาสน์ของปราชญ์ ปารมีนอนอาบแดดอยู่ที่สระว่ายน้ำ สวมแว่นกันแดดอันโตก่อนจะเหลือบไปมองประดับที่เพิ่งคุยงานกับพ่อเธอเสร็จและกำลังเดินผ่านมา ปารมีรีบเอาเสื้อคลุมมาสวมอย่างรวกๆ แล้วเข้าไปหาประดับ คุยธุระกับพ่อเสร็จแล้วเหรอคะพี่ประดับ ครับคุณปา เลิกเรียกคุณปาซะที่ได้มั้ยคะพี่ประดับ พี่เป็นเลขาคุณพ่อนะคะ ความรู้สูงจบจาก อังกฤษ เป็นมือขวาที่คุณพ่อพร้อมจะปั้นให้เป็นตัวแทน เรียกน้องปาดีกว่านะ...นะคะ ก็ได้ครับน้องปา ปารมียิ้มยั่ว วันก่อนปายังไม่ได้ขอบคุณพี่ที่ช่วยปาจากไอ้โรคจิตนั่นเลย ให้ปาได้ขอบคุณพี่ ด้วยการไปดูหนังกันนะ จะดีเหรอครับน้องปา พี่ยังทำงานให้ท่านอยู่ ก็เลิกงานค่อยไปสิคะ ปาไปกับพี่ประดับรับรองคุณพ่อไม่ว่าหรอก สัญญากันแล้วนะ ครับ ประดับพูดไปก็มองที่ไหล่ขาวๆ ของปารมีที่โผล่หลุดออกมาจากชุดคลุมที่ใส่ไม่เรียบร้อย ปารมีมองสายตาของประดับก็ยิ้มยั่วรับขยับเปิดไหล่อีกข้างให้เห็นแล้วหัวเราะคิกๆ ก่อนจะเดินไปอาบแดดต่อ ประดับมองตามยิ้มร้ายเจ้าเล่ห์ไม่ต่างจากเมื่อ 10 ปีก่อน ขุนเดชคุยกับยงยุทธระหว่างที่ขุนเดชขับรถจี๊ปพายงยุทธไปด้วยตามถนนลูกรังฝุ่นตลบ เพราะชั้นยังจำได้ดีว่าตอนนั้นเราโดนพวกมันใช้อิทธิเล่นงานยังไง ไม่มีใครยอมยื่นมือมาช่วย เพราะต่างก็กลัวอิทธิพล ชั้นเลยสาบานไว้ว่าชั้นจะไม่ให้เกิดเรื่องแบบนั้นขึ้นกับ คนดีๆ อีก แต่มันจะทำให้ชีวิตแกไม่ปลอดภัย คนเราเกิดมาแล้วก็ต้องตาย ถ้าความตายของชั้นช่วยทำให้แผ่นดินสูงขึ้น พวกไม่ เคารพกฏหมายน้อยลง ชั้นก็ยินดีอ้าแขนรับความตาย แล้วสมมุติว่าถ้าชั้นไปทำผิดกฏหมายเข้า แกจะตามล่าชั้นรึเปล่า ยงยุทธชะงักมองขุนเดชที่อยู่ๆ ก็แตะเบรคจนรถจอดเอี๊ยดที่กลางถนนลูกรัง แกหมายความว่าไงวะขุนเดช ขุนเดชนิ่งไปไม่ตอบมองไปที่ทางข้างหน้าเห็นชาวบ้านจูงวัวข้ามถนนลูกรังผ่านไป เห็นแกจริงจังกับเรื่องนี้มากเลยถามเผื่อว่าถ้าคนที่แกต้องไล่จับเป็นคนที่แกรู้จัก แกจะ ทำยังไง ถ้าชั้นละเว้นสักคน แล้วชั้นจะมีหน้าไปไล่จับคนอื่นได้ไง นั่นแหละ...คำตอบที่ชั้นอยากได้ยินจากปากของแก ขุนเดชเข้าเกียร์แตะคันเร่งขับรถไปต่อเพราะชาวบ้านจูงวัวข้ามถนนไปหมดแล้ว ยงยุทธยังคงมองขุนเดชด้วย ความสงสัยแปลกใจเพราะในคำพูดของขุนเดชเหมือนมีนัยบางอย่างที่ซ่อนอยู่ กลางคืนดึกสงัด ขุนเดชฝึกซ้อมเชิงดาบอยู่ที่หน้ากระท่อม ดาบดำฟาดฟันอากาศอย่างหนักหน่วง เบื้องหน้า ขุนเดชเป็นหุ่นไม้ที่ทำเหมือนคน มีหัว ตัว แขนและขา...ภาพบนท้องฟ้ากำลังเกิดเหตุการณ์จันทรุปราคา ดวงจันทร์กำลังความมืดกลืนกินไปทีละนิดๆ ขุนเดชควงดาบร่ายรำจนพร้อมแล้วจึงหยุดนิ่งด้วยเชิงดาบที่พลิกสันดาบไว้ที่บ่า สายตาจับจ้องไปที่หุ่นไม้เขม็งเมื่อนึกถึงเหตุการณ์ในอดีต ขุนเดชวัยเด็กมาแอบดูพ่อกำลังซ้อมเชิงดาบอยู่ในถ้ำ ขุนเดชใช้ดาบไม้เลียนแบบเชิงดาบของพ่อทุกเม็ดอย่างตั้งใจ พ่อฟันซ้ายขุนเดชฟันซ้าย พ่อฟันขวา ขุนเดช ฟันขวา จนนายเดื่องหยุดนิ่งด้วยท่วงท่าพลิกสันดาบไว้ที่ไหล่ ตาเขม็งไปที่หุ่นไม้ ขุนเดชตื่นเต้นดีใจเพราะกำลังจะได้ดูพ่อใช้เพลงดาบที่เขารอดูอยู่ เพลงดาบเดือนดับ!! นายเดื่องกำดาบแน่น กล้ามเนื้อตามตัวเกร็งจนเป็นมัดๆ ฟ้า.ดิน เป็นพยาน ดาบเดือนดับ นายเดื่องวาดาบเป็นวงกลมแล้วปรี่เข้าใส่หุ่นไม้ฟาดฟัน อย่างรวดเร็ว...ฉับ !! คอ ข้อมือ 2 ข้างและข้อเท้า 2 ข้างของหุ่นไม้ขาดกระเด็น ขุนเดชเผลอส่งเสียงตื่นเต้นดีใจที่ได้เห็นเพลงดาบสุดยอดของพ่อ นายเดื่องได้ยินหันมาเห็นขุนเดชก็ตกใจ ขุนเดช นายเดื่องใช้ดาบไม้ตีก้นขุนเดชที่แอบมาเรียนเชิงดาบโดยไม่ได้รับอนุญาต ชั้นขอโทษจ้ะพ่อ...ชั้นขอโทษ ชั้นจะไม่ทำอีกแล้ว ที่พ่อลงโทษเจ้า เพราะอย่างอื่นพ่อสอนให้ได้ แต่เพลงดาบเมื่อกี้นี้ พ่อสอนให้เจ้าไม่ได้ ทำ...ทำไมล่ะจ้ะพ่อ ขุนเดชสะอื้นถาม นายเดื่องนิ่งโยนดาบไม้ของลูกชายทิ้งแล้วหยิบดาบดำของตัวเองขึ้นมามองนิ่ง เพลงดาบเดือนดับ เป็นหนึ่งในท่าดาบของเพชรฆาตโบราณที่ไม่ค่อยมีใครฝึกกัน หนึ่งดาบที่ฟาดฟันต้องตัดเส้นเลือดใหญ่ให้ขาดทั้ง 5 จุด มันจึงเป็นเพลงดาบที่มาจากความโหดเหี้ยม ไร้ความปราณี มีไว้เพื่อฆ่าศัตรูให้ตายภายในดาบเดียว นายเดื่องเก็บดาบดำเข้าฝักแล้วเข้ามาลูบหัวขุนเดช นักดาบที่ดี เมื่อชักดาบออกมาย่อมต้องมีเหตุผลที่ดีในการใช้คมดาบ จำคำพ่อไว้นะ ขุนเดช ถ้าเจ้าใช้เพลงดาบนี้เมื่อไหร่ นั่นก็หมายความว่าเจ้าพร้อมจะเป็นเพชรฆาต ขุนเดชพยักหน้ารับ ขุนเดชตาเขม็งมองหุ่นไม้ตรงหน้าก่อนจะเงยหน้าขึ้นไปมองดวงจันทร์ที่กำลังใกล้จะถูกความมืดกลืนกิน จนเกือบจะเต็มดวง ขุนเดชเดชกำดาบแน่นกล้ามเนื้อเกร็งจนเป็นมัด เดือนถูกกินจนมิดดวงเปลี่ยนเป็นสีแดงกล่ำอันน่าสะพรึง ขุนเดชปรี่เข้าไปฟัน...ฉับ หุ่นไม้คอขาด ข้อมือสองข้างขาด ข้อเท้าสองข้างขาดอย่างน่าสะพรึงกลัว เพลงดาบเดือนดับ...เพชรฆาตผู้ลงทัณฑ์คนบาป ลูกสัญญาว่าจะใช้เมื่อถึงคราวจำเป็น วันต่อมาขุนเดชกำลังแจกเครื่องมือทำงานให้กับคนงานที่เข้าแถวรอรับ บ้างได้จอบ บ้างได้เสียม จนถึงคิวของเถรที่มารับเครื่องมือ ขุนเดชหยิบเอาชแลงขึ้นมาดูอยู่ครู่ก่อนจะยื่นให้เถรเอาใช้งาน ขุนเดชยืนอยู่ท่ามกลางคนงานก่อนเริ่มปล่อยให้ไปทำงานกัน จอบ เสียม ชแลงที่แจกให้เป็นของหลวง แต่ละคนต้องเก็บรักษากันเอง เสร็จงานแล้วก็เอาไปเก็บรักษาที่บ้าน อย่าทิ้งขว้าง ห้ามสับเปลี่ยนกันเป็นอันขาดและที่สาคัญที่สุด ห้ามเอาจอบ เสียม ชแลงที่แจกไป ไปแอบขุดกรุ ขุดเจดีย์ เพราะจะมีโทษหนัก เถรฟังคำเตือนของขุนเดชแต่ไม่ได้สนใจ เอาชแลงขึ้นมามองแล้วสีหน้าครุ่นคิด ไปทำงานกันได้แล้ว ท่ามกลางแดดที่ร้อนระอุ คนงานทำงานกันจนเหนื่อยและเริ่มแยกย้ายกันไปนั่งพักตามร่มไม้ ขุนเดชเดินมากินน้ำจากตุ่มน้ำที่มีไว้ให้พวกคนงาน ระหว่างนั้นเสียงเอะอะโวยวายของบัวทองดังลั่น หลบๆๆๆ...เบรคแตก...หลบๆๆๆ...ช่วยด้วย เบรคแตก จักรยานที่บัวทองขี่เข้ามาเบรคแตกเลยแถพุ่งตรงมา พวกคนงานกระโดดหลบกันวุ่นวาย บัวทอง พี่ขุนเดชช่วยด้วย...จักรยานเบรคแตก ชั้นเบรคไม่อยู่ จะให้พี่ช่วยยังไงล่ะ ยังถามอีก ก็ช่วยหยุดรถชั้นที ต้นไม้ข้างหน้าไง พี่ขุนเดช ! โครม! จักรยานของบัวทองชนเข้ากับต้นไม้ บัวทองล้มลงมา พวกคนงานหัวเราะขบขันกันใหญ่ ขุนเดชช่วยพยุงบัวทองมานั่งที่แคร่ใต้เพิงพัก เบาๆ หน่อยสิพี่ ชั้นเจ็บนะ เจ็บจริงเหรอ เห็นเสียงยังดังอยู่เลย งั้นก็ปล่อยชั้นเลย ที่ชั้นต้องมาเจ็บตัวแบบนี้ก็เพราะพี่คนเดียวนั่นแหละ พี่ไม่ได้ไปยุ่งกับจักรยานเราเลยนะบัวทอง ชั้นไม่ได้หมายถึงจักรยาน แต่ชั้นหมายถึงนี่ต่างหาก บัวทองชูปิ่นโตขึ้นมาอย่างไม่พอใจ แม่สั่งให้ชั้นเอาข้าวกลางวันมาให้พี่ ก็เลยโทษว่าเป็นความผิดพี่ หรือไม่ใช่ล่ะ ไม่ใช่...บัวทองซุ่มซ่ามไม่รู้จักระวัง ทีหลังต้องตรวจเช็คจักรยานก่อนเอาออกมาขี่ สอนอีกแล้ว เก่งไปซะทุกเรื่องแบบนี้ พี่ก็หากินเอาเองแล้วกัน ชั้นจะไม่มาดูดำดูดีพี่อีก บัวทองฉุนเอาปิ่นโตกลับไปเลยดื้อๆ ไม่ยอมให้ขุนเดชกินข้าว อ้าว...บัวทอง นั่นมันข้าวพี่ไม่ใช่เหรอ บัวทองไม่สนใจเดินหน้าบึ้งออกไป ขุนเดชยิ้มขำบัวทอง ระหว่างนั้นแหลมกับจ่อยคนงานสองคนเข้ามาหา ขุนเดช...ขอคุยอะไรด้วยหน่อยสิ มีอะไรเหรอนายแหลม ที่บ้านกำนันบุญ บรรยากาศภายในห้องควันธูปลอยอบอวล กำนันบุญนั่งสมาธิอยู่หน้าองค์พระพุทธรูปองค์หนึ่งที่ดูเก่าและขลัง เสียงขู่ดังฟ่อดๆ ทำเอากำนันบุญต้องลืมตาขึ้น ก่อนจะพบว่ามีงูเห่าเลื้อยอยู่รอบๆ องค์พระพุทธรูปเหมือนกำลังแสดงความเป็นเจ้าของ กำนันบุญจ้องหน้ากับงูเห่าตัวนั้นตาเขม็ง งูก็ยิ่งเลื้อยเข้ามาใกล้และไม่มีทีท่าจะหนี กำนันบุญค่อยๆ ปลดกระดุมเสื้อแล้วถอดเสื้อออกเผยให้เห็นว่ามีรอยสักยันต์ลงอักขระเต็มตัว กำนันบุญยิ้มเยาะร้ายกาจก่อนจะหลับตาบริกรรมคาถา และมีลมกรรโชกจนธูปดับวูบ งูเห่าจึงจะหายวับไป กำนันบุญไล่งูตัวนั้นไปได้ก็หยิบเสื้อมาสวมแล้วลูบองค์พระพลางยิ้มภูมิใจ พ่อ...พ่อ สัมฤทธิ์มาเคาะประตูเรียก กำนันบุญหันมามองลูกชายด้วยสีหน้าแปลกใจ เอ็งว่าไงนะ ไอ้เสี่ยอ๋าโดนหมวดยงยุทธเล่นงานไปแล้วเหรอ จ้ะพ่อ...ชั้นได้ยินพวกชาวบ้านมันคุยกันสนุกปาก ฟังแล้วมันน่าหมั่นไส้ คุยโวว่าได้ตำรวจฝีมือดีมาช่วยทำให้แผ่นดินที่สุโขทัยสูงขึ้น ข้าว่าไอ้หมวดนั่นไม่ได้เก่งเท่าไหร่หรอก ไอ้เสี่ยอ๋าต่างหากที่ประมาททำโฉ่งฉ่างให้โดนจับได้เอง สมน้ำหน้ามัน แต่ตอนนี้ไอ้หมวดนั่นมันก็ฮึกเหิมเอาเรื่องนะพ่อ มันคงตั้งใจจะล้างบางเอาผลงาน กำนันบุญมีสีหน้าครุ่นคิด ท่านก็เตือนข้าเรื่องไอ้หมวดคนนี้มาเหมือนกัน เห็นทีข้าคงต้องทำอะไรสักอย่างแล้ว คืนนั้นยงยุทธขี่มอเตอร์ไซค์มาส่งดาราที่หน้าบ้านคำปัน ขอบใจนะยงยุทธ ปลาเผาอร่อยดีนะ ไว้วันหลังเราไปกินกันอีกมั้ย คราวนี้ผมสัญญาว่าจะลากคอไอ้ขุนเดชให้ไปด้วยกันให้ได้ จ้ะยงยุทธ ดาราเดินเข้าบ้าน ยงยุทธมองตามรู้สึกดี แต่เสียงกระแอมของจ่าแท่นดังเข้ามาขัดจังหวะ ปลาเผาเนื้อคงจะหวานมากเลยนะครับผู้หมวด หวานอะไรจ่า ไม่มีครับ บังเอิญได้ยินว่าผู้หมวดชอบร้านอาหารที่ผมแนะนำไป ผมก็ดีใจ ผู้หมวด ทำงานหนักมาทั้งวันก็น่าจะพักผ่อนบ้าง แล้วจ่ามาทำอะไรที่นี่ คำปันพาบัวทองไปรับงานรำที่อำเภอ ผมก็เลยมาเฝ้าบ้านให้น้องสาวครับ แต่ถ้าผู้กองยังไม่ง่วงจะเข้าไปนั่งเล่นหมากรุกกับผม ชวนอาจารย์ดาราคุยกันต่อก็ได้นะครับ น่าสนนะจ่า... เอ้ย...ดึกแล้วนะจ่า พรุ่งนี้มีงานต้องทำ จ่าแท่นแอบยิ้ม ครับหมวด...เอ้อ...พูดถึงเรื่องงานผมก็เลยนึกได้ กำนันบุญจะจัดเลี้ยงต้อนรับผู้กองเลยให้คนมาเชิญ กำนันบุญ...เขาเป็นใคร ทำไมต้องจัดงานเลี้ยงต้อนรับผมด้วย ถ้าจะให้พูดถึงกำนันบุญล่ะก็ สงสัยต้องคุยกันยาวแล้วล่ะครับหมวด ยงยุทธมองจ่าแท่นอย่างสงสัย ที่กระท่อมขุนเดช ขุนเดชอยู่ที่หน้าเตาหลอมเหล็ก กำลังหลอมทองเหลืองเพื่อใช้หล่อพระพุทธรูปแต่สมาธิของขุนเดชกลับวนเวียน อยู่กับสิ่งที่ได้รับรู้มาเกี่ยวกับเถรเมื่อตอนกลางวัน ขุนเดชเดินตามแหลมกับจ่อยมายืนดูเถรที่นั่งหลบมุมกินข้าวอยู่คนเดียวไม่สุงสิงกับพวกคนงานคนอื่น ขุนเดชไม่น่ารับไอ้เถรมาทำงานจริงๆ นะ คนอย่างมันไม่เคยทำงานสุจิตได้หรอก ชั้นก็ไม่เห็นเขามีอะไร ก้มหน้าก้มตาทำงานอย่างเดียว มันก้มหน้าก้มตาเล็งหาช่องทางขุดกรุน่ะสิขุนเดช ขุนเดชชะงักมองแหลมอย่างแปลกใจ พวกชั้นน่ะรู้ดี ไอ้เถรนี่มันนักขุดเจดีย์มืออาชีพ ขุดมาแล้วหลายที่ ขุนเดชน่าจะไล่มัน ออกไปนะ จ่อยบอก ขุนเดชนิ่งไม่ตอบแต่สายตากลับมองไปที่เถร ชั้นไม่ไล่ออกหรอก คนล้มควรจะได้รับโอกาส แต่ถ้าได้โอกาสแล้วยังไม่เลิกสันดาน เดิม...ก็ค่อยว่ากัน กลางดึกคืนนั้น บรรยากาศรอบๆ องค์เจดีย์เงียบเชียบ เถรพันผ้าขาวม้าปิดหน้าปิดตาแอบเข้ามาพอเห็นปลอดคนก็เอาผ้า ขาวม้าออกแล้วเข้าไปที่เจดีย์ เอาชแลงที่ได้มาจากขุนเดชทั้งเจาะทั้งขุดที่ฐานเจดีย์ เถรขุดลึกลงไปจนเจอพวกหม้อไหที่ไม่มีราคา เถรทุบไหจนแตกทันใดนั้นพระพิมพ์เนื้อดี สวยๆ หลายองค์ก็ร่วง ออกมาเต็มสองมือ เจอ...เจอแล้ว พระพิมพ์สวยๆ ทั้งนั้น...รวย...รวยแล้วโว้ย ไอ้เถร ต้องมีอีกแน่ๆ แถวนี้ ต้องมีอีกเพียบแน่ ฮ่าๆๆๆ เถรพยายามโกยพระพิมพ์ขึ้นมาอย่างละโมบ วันรุ่งขึ้น ขุนเดชเดินเข้ามาหยุดดูเจดีย์ซึ่งถูกทำลายจนน่าใจหาย เศษซากอิฐกระจายเกลื่อน หม้อไหโบราณถูกทุบแตกกระจาย ขุนเดชสำรวจดูรอบๆ โดยเฉพาะกับรอยขุดเจาะที่ฐานเจดีย์ ดูอยู่ครู่ขุนเดชก็พอจะรู้ ทิ้งหลักฐานไว้ซะใหญ่โตเลย ไอ้สารเลว ขุนเดชนึกถึงตอนที่มองชแลงในมือก่อนจะยื่นชแลงให้เถรเอาไปใช้งาน ขุนเดชขบกรามจนขึ้นสัน ไอ้เถร...กูให้โอกาสมึงแล้ว แต่ในเมื่อมึงไม่อยากได้...มึงก็เป็นได้แค่...ไอ้คนบาป จบตอน 5 ขุนเดช ตอน 6.1 ภายในกระท่อมเก่าๆ โทรม เสียงตากล่ำด่าลูกชายดังออกมาโหวกเหวก อะไรวะ มึงเพิ่งทำงานได้ไม่กี่วัน ไม่ทันไรมึงก็จะเลิกซะแล้ว เถรนั่งหน้าเซ็งเทเหล้าจากไหกินอย่างไม่สนใจ ไอ้งานขุดดินขุดอิฐขุดหญ้าพวกนั้น เหนื่อยจะตายชัก ทำไปก็จนไม่เห็นทางรวยซักที แล้วที่พวกข้าอุตส่าห์บากหน้าไปขอร้องให้ขุนเดชรับเอ็งทำงาน เพราะเอ็งบอกอยากกลับตัวล่ะ...พวกข้าไม่เสียผู้ใหญ่เหรอ จนไม่มีจะกินอย่างพ่อกับแม่ ไม่ต้องกลัวขายหน้าใครหรอก มีแต่เขาจะดูถูกมากกว่า ตากล่ำอึ้งกับคำพูดลูกชาย ไอ้...ไอ้เถร ไอ้ลูกทรพี ไอ้ลูกชั่ว นี่มึงด่าพ่อแม่มึงได้ยังไง เถรขว้างไหเหล้าแตก แล้วที่ทุกวันนี้กูไม่มีจะกิน ไม่ใช่เพราะมีพ่อแม่จนๆ แบบนี้เหรอไงวะ ตากล่ำหันไปคว้ามีดพร้าที่เหน็บผนัง ไอ้ทรพี...วันนี้กูจะเอาเลือดชั่วมึงออกจากกบาล ตากล่ำปรี่เข้าไปจะเล่นงานลูก แต่เถรไวกว่ารับข้อมือพ่อไว้ได้ คำก็ชั่วสองคำก็ชั่ว ก็ใครมันเลี้ยงให้กูชั่วแบบนี้ล่ะโว้ย เถรออกแรงผลักพ่อเต็มแรง ตากล่ำเซหัวไปกระแทกกับเสาเรือนสลบเหมือด ยายแช่มตกใจ ตากล่ำ...ตากล่ำ ทางด้านขุนเดช ขุนเดชกระเทาะดินที่หุ้มองค์พระที่หล่อเอาไว้ออก เนื้อดินหลุดออกทีละชิ้นๆ จนเผยให้เห็นพระพุทธรูปทองเหลือง ขุนเดชนำพระพุทธรูปไปตั้งที่แท่นบูชาซึ่งเรียงรายด้วยพระพุทธรูปนับได้หลายสิบองค์ยกมือไหว้สงบนิ่ง ขุนเดชนึกถึงเหตุการณ์ก่อนหน้านี้...ขุนเดชเดินออกมาหน้าอนามัยพร้อมกับหมอน้อย ยังไงผมฝากตากล่ำด้วยนะครับอาหมอ เรื่องค่าใช้จ่ายให้มาเอาที่ผม ผมจะรับผิดชอบ ทุกอย่างเอง ถ้าไม่ได้เป็นอะไรหนักค่าใช้จ่ายก็ไม่ได้มากหรอกขุนเดช แต่อาหมอสงสารสองคนนั่นมากกว่า คนเป็นพ่อเป็นแม่ เลี้ยงลูกมาเหนื่อยสายตัวแทบขาด ยามแก่ตัวลงก็หวังฝากผีฝากไข้ลูก แต่ลูกก็มาอกตัญญู ไม่รู้หัวใจมันทำด้วยอะไร ไอ้เถรเหมือนงูเห่าที่ชาวนาเก็บมาเลี้ยงครับอาหมอ มันไม่รู้จักคำว่ากตัญญูหรอกครับ แต่ก็น่าจะกลัวบาปกรรมบ้าง คนประเภทนี้จะรอให้บาปกรรมลงโทษอย่างเดียวไม่ได้หรอกครับ แววตาขุนเดชดูกร้าว หมอน้อยมองอย่างแปลกใจแต่ก็ไม่ได้ติดใจอะไรมาก คิดว่าขุนเดชคงพูดไปด้วยอารมณ์ ยงยุทธสอบปากคำกำนันบุญถึงในบ้านด้วยคำถามที่ทำเอากำนันบุญแอบมีสีหน้าไม่พอใจ ผมจำได้ว่าคดีทุจริตงบสร้างถนนที่เชลียง มันจบไปแล้วไม่ใช่เหรอครับผู้หมวด คดียังไม่ได้หมดอายุความครับกำนัน เพียงแต่พยานปากสำคัญหายตัวไป ก็ในเมื่อพยานปากสำคัญหายตัวไป พ่อผมก็ไม่โดนสั่งฟ้องพ้นข้อกล่าวหาไปแล้ว ผู้หมวดจะมารื้อฟื้นทำไมอีก สัมฤทธิ์บอกอย่างไม่พอใจ เฮ้ย...ไอ้สัมฤทธิ์ พูดจาระวังหน่อย ผู้หมวดเขาเป็นแขกของข้า กำนันบุญดุลูกชาย สัมฤทธิ์ทำท่าฮึดฮัดไม่พอใจ กำนันบุญทำยิ้มกลบเกลื่อนดูเป็นผู้ใหญ่ใจดีสุดฤทธิ์ อย่าถือสาลูกผมเลยนะครับผู้หมวด เอาเป็นว่าผู้หมวดอยากรู้อะไรก็ถามมาได้เลย เพราะผมเข้าใจว่าผู้หมวดมารับงานที่นี่แล้วก็ต้องอยากทำทุกอย่างให้โปร่งใส ผมทราบมาว่าก่อนที่พยานคนนั้นจะหายตัวไป มีคนเห็นกำนันไปหาพยานที่บ้าน ครับ...คนอย่างผมไปไหนมาไหนเปิดเผยตลอด การที่ผมจะไปให้ความช่วยเหลือลูกน้องเก่าของผม มันก็ไม่ใช่เรื่องผิดปกติ พ่อผมเป็นคนใจบุญ ลูกน้องทุกคนถ้ามีใครเดือดร้อนพ่อผมช่วยเต็มที่ไม่มีคำว่าปฏิเสธ สัมฤทธิ์บอก แต่ขัดกับความเป็นจริงเพราะวันนั้นที่บ้านพยาน ลูกน้องกำนันบุญจับหัวพยานยกขึ้น สภาพพยานหน้าตาสะบักสะบอมเลือดเต็มหน้าเพราะโดนมาหนัก กะ...กะ...กำนันครับ...ไว้ชีวิตผมเถอะ ผมจะไม่ไปเป็นพยานให้ทางราชการแล้ว ถ้ามึงคิดอย่างนี้ได้ตั้งแต่ทีแรก กูก็คงไม่ต้องดั้นด้นมาหามึงถึงบ้าน ปล่อยผมไปเถอะนะครับกำนัน ผมสัญญาว่าผมจะไม่พูดอะไรอีก พยานพยายามเข้าไปกอดขากำนันบุญอ้อนวอนขอชีวิต แต่กำนันบุญกลับจิกหัวมันขึ้นมา มึงทำให้กูเสียชื่อเสียง เสียเวลา คนอย่างมึง ฆ่าตายอย่างเดียวก็ยังไม่สะใจกู สัมฤทธิ์! สัมฤทธิ์เข้ามาพร้อมกับลากเอาเมียสาวของพยานที่มีผ้าอุดปากมาด้วย เสื้อผ้าเมียพยานหลุดลุ่ยเพราะถูก สัมฤทธิ์ปู้ยี้ปู้ยำมา ในเมื่อมึงคิดจะเล่นงานพ่อกู เมียมึงก็ต้องได้รับโทษของมึงด้วย สัมฤทธิ์จิกหัวเมียพยานมาขู่ และถ้ามึงคิดจะปากโป้งเหมือนผัวมึง ครั้งต่อไปจะไม่ใช่แค่กูคนเดียวที่จะทำหน้าที่แทนผัวมึง เมียพยานพยักหน้ารับด้วยความกลัวสุดขีด กำนันบุญหัวเราะชอบใจแล้วสั่งเด็ดขาด จับมันไปถ่วงน้ำอย่าให้ศพมันลอยขึ้นมาได้ พยานถูกพวกลูกน้องกำนันบุญลากตัวไป เมียพยานร้องไห้โฮน่าเวทนา กลับมาปัจจุบัน กำนันบุญตีหน้าซื่อโกหกหน้าตายกับยงยุทธ มันสองคนผัวเมียทั้งติดหนี้การพนัน ทั้งติดฝิ่น ไอ้ผมน่ะสงสาร พ่อแม่มันก็เคยทำงานให้ผมมาก่อน ผมเลยไปบอกให้มันเลิกแล้วเอาเงินให้มันไปตั้งตัว แต่สันดานมันก็ไม่เลิก ยิ่งไปติดหนี้บ่อนจนต้องหนีเตลิด ถ้าหมวดยังไม่เชื่อก็ถามเอาจากเมียมันก็ได้ ถามมาแล้ว แต่หมวดยังไม่เชื่อ จ่าแท่นบอก ถ้าอย่างนั้นผมก็ไม่รู้จะทำยังไง ที่ผมมีคนนับหน้าถือตามากมายเรียกผมว่ากำนันบุญ สุโขทัย มันก็คงไม่ใช่เพราะว่าผมเป็นโจรชั่วหรอกครับผู้หมวด ยงยุทธนิ่งมองกำนันบุญ คืนนั้นขณะที่เถรนั่งกินเหล้าจากไหอยู่ที่กระต๊อบกลางนาจนเริ่มกึ่มๆ ได้ที่ ขุนเดชเดินฝ่าความมืดและหมอกควันเข้ามายืนมองด้วยสายตาชิงชังคนใจบาปหยาบช้า มีคนบอกข้าว่าคืนก่อนเอ็งไปขุดเจดีย์ที่เชลียง เถรชะงัก มองขุนเดชอย่างตกใจ พี่ขุนเดช พี่พูดอะไร ชั้นเปล่านะพี่ ชั้นไม่รู้เรื่องอะไรทั้งนั้น ไอ้พวกที่มันกล่าวหาชั้น มันอิจฉาชั้นมากกว่า แต่คนที่สงสัยเอ็ง มีเจ้านายข้าด้วย เจ้านายพี่น่ะเหรอ...เขาไม่ชอบหน้าชั้นมากกว่า เพราะเห็นว่าชั้นเคยติดคุกมาก่อนถ้าไม่คิดจะให้โอกาสชั้นแบบนี้ ชั้นก็ไม่อยากทำงานให้แล้วชั้นขอลาออก เรื่องลาออกไว้ค่อยว่ากันทีหลัง ข้าก็ใช่ว่าจะฟังความจากเจ้านายอย่างเดียว เรามันก็คนบ้านเดียวกัน เอ็งควรจะทำให้ข้าสบายใจมากกว่า แล้วพี่จะเอายังไงกับชั้นล่ะ ข้าเป็นคนหัวโบราณเชื่อเรื่องคำสาบาน ถ้าเอ็งไปสาบานกับข้าหน้าเจดีย์ที่โดนขุดไปข้าถึงจะเชื่อเอ็ง เถรนิ่งมองขุนเดชอย่างลังเล คืนนี้เลยเหรอพี่ ถ้าไม่ไว้ใจข้าจะเอาชะแลงไปด้วยก็ได้นะ ข้ามีแค่ข้องใส่ปลามาอันเดียวแค่นั้น ขุนเดชเดินออกไป เถรหยิบชะแลงขึ้นมามองอย่างตัดสินใจ ยงยุทธกับจ่าแท่นเดินเลี่ยงออกมาคุยกันที่ชานเรือนหลังสอบปากคำกำนันบุญเสร็จ คนอื่นอาจจะเชื่อคำพูดของกำนัน แต่สัญชาติญาณของผมยืนยันได้ครับว่ากำนันโกหก จ่าแท่นบอก ผมรู้อยู่แล้วล่ะจ่าว่ากำนันจะต้องไม่พูดความจริง อ้าว...งั้นผู้หมวดมาสอบปากคำกำนันทำไมครับ ถ้าอยากรู้จักเสือจะเอาแต่ดูอยู่หน้ากรงไม่ได้หรอกจ่า จ่าแท่นสงสัยคำพูดของยงยุทธ กำนันบุญเดินเข้ามา หมวดครับ ถ้าหมวดเสร็จธุระแล้วก็อย่าเพิ่งกลับนะครับ ไหนๆ ผมก็จัดเตรียมอาหารไว้ ต้อนรับหมวดแล้ว ขอบคุณมากครับกำนัน เรื่องเมื่อครู่นี้ผมต้องขอโทษด้วย ผมต้องทำทุกอย่างให้ชัดเจน ช่างมันเถอะครับหมวด น่าดีใจซะอีกที่ศรีสัชนาลัยได้ตำรวจหนุ่มไฟแรง ขยันขันแข็งอย่างหมวดมาดูแล ชาวบ้านจะได้อยู่กันอย่างสงบสุข งั้น...คืนนี้ผมคงต้องรบกวนกำนัน ได้ครับ...เดี๋ยวเชิญเลยนะครับหมวด กำนันบุญหันไปสั่งคนงานในบ้านให้ไปจัดเตรียมสำรับสำหรับยงยุทธแล้วเดินเข้าไป เข้ามาที่นี่ไม่ทันไร ดูแป๊บเดียวผมก็รู้แล้วว่าที่นี่ไม่ธรรมดา คนดีๆ ที่ไหนจะ เลี้ยงลูกน้องมีฝีมือไว้ในบ้านนับสิบ ถ้าที่นี่ไม่มีอะไรที่สำคัญจนคนนอกเข้ามาไม่ได้ ยงยุทธบอกกับจ่าแท่น อ๋อ...ผมเข้าใจแล้วครับ เข้าถ้ำเสือก็ต้องมาอย่างเสือ ถ้ามาอย่างแมวเสือที่ไหนจะ เกรงใจ สุดยอดจริงๆ เลยครับผู้หมวด ขุนเดชถือคบไฟพาเถรมาหยุดที่บริเวณเจดีย์ซึ่งเถรมาขุดไว้จนพัง ไอ้โจรชั่วมันพังที่นี่ซะเละ แต่มันยังทิ้งหลักฐานรอยชะแลงเอาไว้อยู่ เอ็งเอาหน้าชะแลงลองไปทาบดู เถรชะงักหน้าเสียขึ้นมาทันที เริ่มลังเล ขุนเดชขยับจ้องกร้าว เร็วสิ รอยชะแลงที่เอ็งเห็นนั่นแหละ เถรชักกังวลเมื่อโดนสั่งให้ทำหนักเข้าก็เลยเอาหน้าชะแลงไปทาบกับรอยที่ฐานเจดีย์ เป็นไง ชะแลงของเอ็งกับรอยนั่นมันเท่ากันเลยใช่มั้ย มันก็เท่ากัน แล้วทำไมล่ะพี่ ชะแลงในมือเอ็ง ข้าเป็นคนตีขึ้นมาเองกับมือ ทุกอันจะมีขนาดไม่เหมือนกัน และทุกอันก็มีปุ่มตำหนิต่างกัน เพื่อที่ข้าจะได้รู้ว่าใครเป็นคนใช้เครื่องมือพวกนี้ เถรชะงักมองชะแลงในมืออย่างตกใจ เพราะฉะนั้นข้าถึงได้รู้ว่าไอ้คนที่ลักขุดเจดีย์มันใช้ชะแลงอันนี้ ! โธ่พี่ ชั้นบอกพี่แล้วไงว่าชั้นไม่ได้ขุด มันอาจจะมีใครมาขโมยเอาชะแลงของชั้นไปก็ได้ ก็อาจเป็นไปได้ว่าเอ็งอาจจะไม่รู้ตัวเผลอให้คนอื่นมาขโมยชะแลงไป ข้าถึงต้องให้เอ็งมาสาบานพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของเอ็ง สาบานยังไงล่ะพี่ ขุนเดชมองหน้าเถรแล้วยื่นข้องให้เถร ข้องใบนี้ไม่ใช่ข้องปลาธรรมดา แต่เป็นข้องเสี่ยงทายตั้งแต่สมัยปู่ย่าตาทวดของข้า เอ็งแค่สาบานแล้วก็เอามือล้วงเข้าไป ถ้าเอ็งบริสุทธิ์เอ็งก็จะดึงมือออกมาได้ เถรชักเริ่มมีอาการร้อนรน ขุนเดชยิ่งจ้องหน้าอย่างจับผิด ว่าไง ถ้าเอ็งบริสุทธิ์ เอ็งก็สาบานมา ไม่! ชั้นไม่สาบานหรอก เถรฟาดชะแลงในมือใส่ขุนเดช ขุนเดชฉากหลบแล้วถีบยอดอกเถรจนเซ เถรรีบลุกขึ้นแล้ววิ่งหนีไปทันที ขุนเดชมองตาแข็งดุดันแล้วยิ้มร้าย เถรวิ่งมาที่ท่าน้ำจะรีบกลับไปที่เรือแต่ไม่เจอเรือที่นั่งมาอยู่ที่ท่าน้ำ เรือ เรือหายไปไหนวะ ข้าไม่ได้ผูกเรือไว้ ป่านนี้มันคงลอยไปตามน้ำแล้ว ขุนเดชบอก เถรชะงักหันมาเห็นขุนเดชยืนจังก้าเอาเรื่อง มึงหลอกกูมา แล้วใส่ร้ายป้ายสีกู มึงได้โดนชะแลงของมึงตีหัวแบะแน่ไอ้ขุนเดช เถรใช้ชะแลงเป็นอาวุธปรี่เข้าไปไล่ฟาดฟันใส่ขุนเดช แต่ขุนเดชก็แค่ฉากหลบไปมาให้ไอ้เถรหัวทิ่มหัวตำ มึงทำลายเจดีย์ ทำร้ายบุพการี คนบาปอย่างมึง บาปกรรมไม่รู้จักกลัว แต่ดันกลัวกับไอ้แค่คำสาบาน กูไม่ได้กลัวคำสาบานเว้ย แต่กูเหม็นขี้หน้ามึง ทำอวดเก่งคิดจะเล่นงานกู ฝันไปเถอะ เถรเอาชะแลงไล่ฟันอีก คราวนี้ขุนเดชเอาด้ามดำทั้งที่ยังอยู่ในฝักขึ้นมารับชะแลง แคร๊ง ! ถุย...นี่เหรอวะที่บอกว่าพกมาแต่ข้องปลา กับคนบาปต่ำช้าอย่างมึง ดาบของข้าไม่จำเป็นต้องชักออกมาหรอก ขุนเดชดันเถรแล้วใช้เพียงแค่ฝักดาบสู้กับเถร ใช้ตีทั้งท่อนแขน ท่อนขา และตามลำตัว จนเถรร้องโอดโอยไม่ เหลือแรงแม้แต่จะจับชะแลงอีก โอ๊ยๆๆ พอแล้วๆ พี่ขุนเดช...ชั้นยอมแล้ว...โอ้ยยยยย ขุนเดชลากคอเถรมาทิ้งที่หน้าองค์เจดีย์ปรักหักพังด้วยน้ำมือเถร หันหน้าไปมององค์เจดีย์แล้วพนมมือ เถรเอาแต่ร้องโอดโอยด้วยความเจ็บ ขุนเดชต้องใช้ฝักดาบดำฟาดเข้ากลางหลัง เถรถึงยอมพนมมือแล้วค่อยๆกล่าวตามทีละประโยค กล่าวตามข้า...ข้าพเจ้านายเถร ขอสาบานต่อหน้าองค์พระเจดีย์และภูเขาอันเป็นที่สถิตของสิ่งศักดิ์สิทธิ์ ถ้าข้าพเจ้านายเถร ประพฤติชั่ว ด้วยการลักลอบขุดพระทำลายองค์ พระเจดีย์ อันเป็นที่สักการะสูงสุดของชาวพุทธทั่วไปแล้วไซร้ ขอให้ข้าพเจ้านายเถรเอามือล้วงลงไปในข้องใบนี้มีอันต้องติดขัด เอามือออกมาไม่ได้ แต่ถ้าข้าพเจ้าไม่ได้ ประพฤติชั่ว ขอให้เป็นไปในทางตรงกันข้ามด้วยเถิด ขุนเดชบอกเสร็จก็เปิดฝาข้องออกแล้วยื่นให้เถรเอามือล้วงลงไป เถรลังเลขุนเดชจ้องเขม็ง เถรกลัวโดนทำร้ายอีกจึงยอมเอามือล้วงลงไปแล้วร้องเสียงหลงด้วยความเจ็บ....โอ๊ย !! เถรจะชักมือออกแต่ขุนเดชเหยียบเอาไว้ไม่ให้ชักออกมา เถรไม่ยอมเอามืออีกข้างปัดเท้าขุนเดชแล้วชักมือออก มาได้ในที่สุด นี่ไง ชั้นเอามือออกมาได้ ชั้นไม่ได้เป็นอะไรด้วย ขุนเดชมองแล้วยิ้มร้ายมุมปาก งั้นข้าก็เชื่อว่าเอ็งบริสุทธิ์...เอ็งไปได้แล้ว เถรกำมือที่โดนบางอย่างกัดแล้วรีบถอยออกไปทันที ขุนเดชมองตามแววตาสังเวชต่อคนบาปอย่างเถร เถรเดินโซซัดโซเซตาเริ่มพร่าเลือนมองทางไม่เห็น มือข้างที่ล้วงเข้าไปในข้องแล้วโดนกัดเกร็งแข็งจนเถรต้อง เอาฝ่ามืออีกข้างมาประกบดูเหมือนท่าคนพนมมือ เถรเข่าทรุดหมดแรงเดิน เลือดค่อยๆ ไหลออกมาจากตาเหมือนเป็นน้ำตาเลือด ตัวสั่นสะเทิ้มเพราะพิษร้ายที่แผ่ซ่านไปทั่วตัว เถรนึกถึงสิ่งที่ตัวเองทำไว้ ภาพความชั่วที่เถรทำลายเจดีย์ ลักขุดพระ ภาพเถรด่าพ่อแม่ ภาพเถรผลักพ่อจนหมดสติ...เถรหงายหลังตึงชักตัวเกร็ง กระอักเลือดออกมาตาแข็งค้าง ดิ้นพราดๆ ท่าพนมมือก่อนจะตายอย่างน่าอนาถ ขุนเดชออกมาจากมุมมืดมองเถรอย่างสังเวชก่อนจะล้วงเอางูเห่าตัวใหญ่ออกจากข้องมาปล่อย ขุนเดชกลับมาที่กระท่อม แสงไฟจากเตาหลอมเหล็กที่คุโชน ขุนเดชโหมไฟให้แรง เหงื่อผุดจากกล้ามเนื้อเป็นมัดๆ ไหลโทรมเต็มตัว สาธุ...ข้าน้อยขอเคารพนพไหว้พระไตรลักษณ์ดวงประเสริฐ ไหว้เจ้ากรรมนายเวรทั้ง หลายทั้งปวงทั้งสิ้น ไหว้พ่อแม่อาจารย์ผู้มีพระคุณ ข้าน้อยนี้นาม ขุนเดช ไหว้แผ่นดิน พระร่วงเจ้า ขุนเดชเททองเหลืองที่หลอมจนเป็นของเหลวลงพิมพ์องค์พระ ใบหน้าต้องแสงไฟจากเตาหลอม ที่บ้านกำนันบุญ ลูกน้องกำนันบุญที่เฝ้ายามเดินผ่านไป ยงยุทธค่อยๆ เดินออกมาจากหลังเสาที่ใช้หลบสาย ตาพวกมัน แล้วมองไปที่ห้องๆ หนึ่งซึ่งมีลูกน้องของกำนันบุญเฝ้าอยู่ ท่าทางเป็นห้องที่สำคัญมากจนต้องมีคนคอยเฝ้า สัมฤทธิ์เดินเข้ามาพร้อมกับลูกน้องอีกคนพร้อมกับลังของบางอย่าง สัมฤทธิ์ไขกุญแจแล้วให้ลูกน้องยกลังเข้าไปเก็บในห้อง ลูกน้องข้างนอกยืนเฝ้าระวังแจ ด้วยสัญชาติญาณยงยุทธจึงยิ่งสงสัย ขยับจะเข้าไปดูใกล้ๆ แต่มีมือหนึ่งเข้ามาจับมือยงยุทธเอาไว้...หมับ เล่นอะไรเหรอ เล่นด้วยได้มั้ย ทิพย์ น้องสาวต่างแม่ของสัมฤทธิ์ แต่สติไม่สมประกอบถาม ยงยุทธชะงักมองเด็กสาวน่าสงสารท่าทางสติไม่สมประกอบตาลอยไปมาตลอดเวลา สัมฤทธิ์ออกมาจากห้องเก็บของกำชับพวกลูกน้อง ของสำคัญของพ่อข้าทั้งนั้น ถ้าพวกเอ็งดูแลไม่ดี โดนเล่นงานเรียงตัวแน่ สัมฤทธิ์กำชับเสร็จรู้สึกได้ยินเสียงแปลกๆ เลยหันไปทางที่ยงยุทธหลบอยู่ รู้สึกไม่ไว้ใจเอาปืนจากเอวลูกน้องมา ขึ้นลำกล้องแล้วเข้าไปเอาปืนส่อง...ฟึ่บ !! ยงยุทธกับทิพย์ไม่อยู่แล้ว แต่สัมฤทธิ์ยังรู้สึกระแวงสงสัย ยงยุทธพาทิพย์มานั่งที่ใต้ต้นไม้ในบริเวณบ้านกำนันบถญ ปล่อยนะ...ปล่อย ไม่ต้องกลัวนะ ชั้นเป็นตำรวจ ไม่มีใครทำอะไรหนูได้หรอก ตำรวจ...ตำรวจจับผู้ร้ายเหรอคะ จ้ะ ชั้นเป็นตำรวจจับผู้ร้าย งั้นตำรวจต้องไปจับพี่สัมฤทธิ์ เขาใจร้าย เขาชอบว่าทิพย์ พ่อก็ด้วย พ่อไม่รักทิพย์ พ่อชอบตีทิพย์ ด่าทิพย์ แล้วยังตีแม่ด้วย ทิพย์จับมือยงยุทธแววตาขอร้องอย่างน่าสงสาร ระหว่างนั้นรำพัน แม่ของทิพย์ตามมาเจอ ทิพย์ มาทำอะไรอยู่ตรงนี้ แม่บอกแล้วใช่มั้ยว่าอย่ามาเดินแถวนี้ พ่อเขาไม่ชอบ รำพันรีบเข้าไปดึงทิพย์มาโอบ ยงยุทธมองสองแม่ลูกอย่างแปลกใจ เอ่อ...ขอโทษด้วยนะคะผู้หมวด ไปเถอะทิพย์เดี๋ยวพ่อเขามาเห็น รำพันพาทิพย์ออกไป ยงยุทธมองตาม สัมฤทธิ์ตบหน้ารำพัน...เพี๊ยะ! รำพันเซถลาไปกอดร้องห่มร้องไห้กับทิพย์ที่ตกใจกลัว ชั้น...ชั้นไม่ได้พูดอะไรกับผู้หมวดเลยนะจ๊ะพี่ ทิพย์ก็เหมือนกัน แต่ไอ้สัมฤทธิ์มันมาบอกชั้นว่าเห็นแกกับนังทิพย์อยู่กับไอ้ผู้หมวด ผู้หมวดแค่บังเอิญมาเจอทิพย์ พอชั้นเห็นเข้าชั้นก็รีบไปพาทิพย์ออกมา สาบานเลยนะจ๊ะพี่กำนัน คำสั่งของพี่ชั้นไม่เคยขัดสักครั้ง ทิพย์เอาแต่ร้องห่มร้องไห้ฮือๆๆๆ รำพันโอบกอดทิพย์เอาไว้ปลอบใจน่าสังเวช ชั้นจะเชื่อแก...แต่ทีหลังอย่าปล่อยให้มันมาเดินเพ่นพ่านแถวนี้อีก กำนันบุญเดินออกจากห้อง สัมฤทธิ์หันมามองแม่เลี้ยงกับน้องสาวแล้วตามพ่อออกไป สัมฤทธิ์เดินตามพ่อออกมา ไอ้ผู้หมวดคนนี้มันแสบจริงๆ นะพ่อ ทำทีมาเป็นนั่งกินข้าวกับเรา แต่ที่จริงมันอยากมาสืบเรื่องเรามากกว่า มิน่าท่านถึงเตือนว่ามันไม่ธรรมดา หยามหน้ากันแบบนี้ จะปล่อยไว้ไม่ได้นะพ่อ อย่างน้อยก็ต้องสั่งสอนให้มันกลัวบ้าง กำนันบุญมีสีหน้าเอาเรื่อง แสงไฟจากหน้ารถฝ่าความมืดมาตามทางถนนลูกรังที่ยงยุทธกับจ่าแท่นกำลังขับรถกลับ ผมเห็นกับตาว่ากำนันบุญพยายามซุกซ่อนบางอย่างไว้ ท่าทางจะเป็นของสำคัญที่ไม่ ให้ใครเข้าใกล้ ออกหมายค้นเลยมั้ยครับผู้หมวด จะได้รู้กันไปเลยว่ากำนันซุกอะไรเอาไว้ จะเอาอะไรไปเป็นข้ออ้างล่ะจ่า เราเป็นเจ้าหน้าที่ราชการ ทุกอย่างต้องโปร่งใส ขืนไปใช้ อำนาจในมือโดยพลการ ถอดเครื่องแบบออกเราก็อันธพาลดีๆ นี่แหละ ยงยุทธพูดไปไม่ทันไรก็เบรครถ...เอี๊ยดดดด ฝุ่นตลบ มีอะไรเหรอครับผู้กมวด จ่าแท่นถามอย่างแปลกใจ มีตะปูเรือใบข้างหน้า ยงยุทธหันไปมองหน้ากับจ่าแท่นแล้วหน้าเครียด รีบชักปืนออกมาพร้อมกับเสียงปืนที่ได้ยินมาจากรอบตัวอย่างกับเสียงเซอร์ราวน์...เปรี้ยงๆๆๆ ยงยุทธกับจ่าแท่นรีบกระโจนลงจากรถ แล้วพยายามยิงสวนกลับไป ระวังด้วยนะจ่า ไม่ต้องห่วงผมครับผู้หมวด จ่าแท่นลุกขึ้นแล้วยิงสวน แต่ไม่ทันไรก็โดนยิงกลับมาเฉี่ยวเข้าที่แขนจนได้เลือด...โอ๊ย ! จ่า ยงยุทธเห็นจ่าแท่นได้รับบาดเจ็บก็รีบยิงสวนกลับไปจนกระสุนหมดลูกโม่ แล้วไปเปิดผ้าใบที่หลังรถจี๊ปหยิบเอาปืนลูกซองออกมาพร้อมกับกล่องลูกปืน อยู่นี่นะจ่า...ผมจะตามพวกมันไปเอง ยงยุทธหุนหันออกไป จ่าแท่นมองตามอย่างเป็นห่วง อย่าตามพวกมันไปเลยครับหมวด...หมวด ยงยุทธถือปืนลูกซองเข้ามาในป่าที่มีต้นไม้รกครึ้ม สัมฤทธิ์กับพวกลูกน้องสวมหมวกไอ้โม่งปิดบังหน้าตา กระจายกันล้อมตีวงเข้าหายงยุทธที่มาคนเดียว ล่อให้มันไปตามแผน ลูกน้องพยักหน้าแล้วโผล่ออกไปให้ยงยุทธเห็น ยงยุทธยกปืนลูกซองยิงใส่ไม่หยุด..เปรี้ยง ๆๆๆ ลูกน้องกำนันบุญวิ่งหลอกล่อให้ยงยุทธไล่ตาม สัมฤทธิ์เดินออกมายิ้มร้าย เก่งนักเหรอไอ้หมวดยงยุทธ...หึ...กูจะคอยดูว่าชื่อเสียงของมึงจะช่วยมึงได้มั้ย ที่บ้านคำปัน ดารานั่งพิมพ์งานวิจัยอยู่ที่ระเบียงมีบัวทองช่วยจัดเรียงเอกสาร คำปันสงสัยออกมาดู อากาศเริ่มหนาวแล้ว ทำไมยังไม่เข้านอนอีกคะอาจารย์ ยังพิมพ์งานวิจัยไม่เสร็จเลยค่ะน้าคำปัน เพราะบัวทองมานั่งเกะกะเลยทำให้อาจารย์ทำงานไม่เสร็จรึเปล่าคะ แม่! ใครว่าบัวทองมานั่งเกะกะ บัวทองมาช่วยงานอาจารย์ต่างหาก ช่วยให้ยุ่งน่ะสิ...ขนาดให้เรียนหนังสือยังขี้เกียจเลย บัวทองเขาช่วยได้เยอะเลยค่ะน้าคำปัน สอนครั้งเดียวก็จำได้แล้ว ดาราบอกยิ้มๆ เห็นมั้ยแม่...บัวทองทำได้ทุกอย่างขอให้บอก บัวทองยืดได้ครู่ จ่าแท่นก็ขับรถจี๊ปกลับเข้ามา นั่นพี่จ่านี่...มาทำอะไรที่นี่ จ่าแท่นประคองตัวลงจากขับรถจี๊ปด้วยอาการบาดเจ็บ คำปันพร้อมกับดาราและบัวทองเดินออกมาเห็นก็ตกใจ พี่จ่า...เกิดอะไรขึ้น...พี่ไปโดนอะไรมา โจร...โจรมันบุกเล่นงานชั้นกับผู้หมวดระหว่างทาง แล้วผู้หมวดยงยุทธล่ะคะจ่า หมวดพยายามจะตามไปจับพวกมันครับอาจารย์ คนเดียวเนี่ยนะคะ ครับ.ง.ผม...ผมห้ามแล้วแต่หมวดไม่ฟัง ผมจะไปตามคนที่โรงพัก แต่พวกมันยิงโดนถัง น้ำมันรั่ว น้ำมันใกล้จะหมด ผมเลยไปไม่ถึงโรงพัก ไม่ต้องห่วงค่ะลุงจ่า...เดี๋ยวบัวทองปั่นจักรยานไปบอกทุกคนบนโรงพักเอง บัวทองรีบออกไป ดาราหน้าเครียดเป็นห่วงยงยุทธ กว่าบัวทองจะไปตามคนมาช่วย อาจจะไม่ทัน ดาราบอกแล้วคิดถึงขุนเดช ดาราตัดสินใจมาหาขุนเดชที่กระท่อม ดาราเคาะประตูเรียกเสียงดัง ขุนเดช...ขุนเดช อยู่รึเปล่า...ขุนเดช ครู่หนึ่งขุนเดชก็เปิดประตูออกมา เห็นท่าทางร้อนรนของดาราก็แปลกใจ มีอะไรเหรอดารา ยงยุทธแย่แล้ว ขุนเดชต้องไปช่วยยงยุทธนะ เกิดอะไรขึ้นกับยงยุทธ ดาราหน้าเสียมองขุนเดช ยงยุทธยังอยู่ในป่า ถือปืนลูกซองวิ่งเข้ามาเห็นโจรสวมหมวกไอ้โม่งกำลังวิ่งหนี ยกยุทธยกปืนขึ้นเล็งแล้วยิง...เปรี้ยง กระสุนไม่โดนโจรแต่โดนต้นไม้กระจุย ยงยุทธเจ็บใจรีบเอากระสุนลูกซองมาบรรจุแล้วจะไล่ตาม แต่สัมฤทธิ์ที่พันผ้าขาวม้าปิดหน้าเป็นไอ้โม่งโผล่เข้ามาแล้วใช้อีดาบยาวฟันฉับ...ยงยุทธหันไปเห็นพอดีเลยเอาปืนลูกซองขึ้นรับ...แคร๊ง !! ยงยุทธกับสัมฤทธิ์ประลองเชิงโถมงัดแรงใส่กัน แต่ยงยุทธแรงมากกว่ากระแทกสัมฤทธิ์จนกระเด็น สัมฤทธิ์ไม่หยุดสู้ใช้ดาบยาวฟาดฟันใส่ ยงยุทธต้องใช้ปืนลูกซองสู้กับดาบแล้วอาศัยจังหวะตอบโต้ถีบยอดอกสัมฤทธิ์กระเด็นเจ็บจุก สัมฤทธิ์จนแต้มสู้ไม่ได้รีบคลานหนีไปพิงต้นไม้ ยงยุทธจะตามไปเล่นงานแต่กลายเป็นเดินเข้าไปเหยียบกับดักที่สัมฤทธิ์เตรียมไว้แล้ว ยงยุทธเหยียบเข้าเต็มเท้า ร้องเสียงดังลั่นด้วยความเจ็บปวด โอ๊ยยยยยยย ยงยุทธทรุดฮวบมองที่ขาตัวเองพบว่าถูกกับดักที่ไว้ดักสัตว์งับเข้าที่ข้อเท้าจนเลือดสาด หน้าตายงยุทธเจ็บปวดทรมานมาก สัมฤทธิ์ที่สวมหมวกไอ้โม่งเดินเข้ามา ยงยุทธจะคว้าปืนที่ตกพื้นแต่โดน สัมฤทธิ์เตะทิ้ง สัมฤทธิ์จ้องเอาเรื่องก่อนจะยกพานท้ายปืนขึ้นแล้วกระแทกเข้าหน้าทีเดียวยงยุทธสลบ ขุนเดชถือคบไฟเข้ามาตามหายงยุทธ ยงยุทธ...ยงยุทธ ขุนเดชเรียกแต่ไม่ได้ยินเสียงตอบก่อนที่เท้าจะเหยียบเข้ากับปลอกกระสุนปืนลูกซองที่ตกเกลื่อน ขุนเดชหยิบมาดูแน่ใจว่าแถวบริเวณนี้ต้องมีการเปิดศึกยิงกันไปไม่นาน จึงรีบเดินตามรอยไปก่อนจะพบรอยหยดเลือดที่พื้นเต็มไปหมดและปืนลูกซองที่ถูกทิ้งเอาไว้ ดารากับกำลังตำรวจถือไฟฉายตามเข้ามา ได้ร่องรอยหมวดยงยุทธบ้างมั้ยขุนเดช ขุนเดชนิ่งก่อนจะมองไปที่ดารา ปืนลูกซองอันนี้นี่เป็นของราชการรึเปล่าครับ ใช่ ของหมวดยงยุทธ ดารารีบเข้ามาถามต่อทันที แล้วยงยุทธล่ะ ขุนเดชเจอมั้ย ผมหาจนทั่วแล้วเจอแต่รอยเลือดกับร่องของกับดักสัตว์ เป็นไปได้ว่ายงยุทธน่าจะถูกพวกมันจับตัวไป แล้วพวกมันจะจับไปทำไม มันจะฆ่าเขาเหรอขุนเดช ใจเย็นๆ ก่อนนะดารา ยงยุทธมันเป็นคนดี พระต้องคุ้มครอง ขุนเดชบีบไหล่ดาราอย่างให้ความหวังแม้ตัวเองจะไม่รู้ว่าชะตาชีวิตของยงยุทธจะเป็นยังไงก็ตาม 
|
มิกัง
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] Link |
||||||||||||
