ง่ายเป็นปอกกล้วยเข้าปาก ปีใหม่ปีนี้ "ขอให้อุปสรรคทั้งหลายของท่านผู้อ่านจงเบาบางลง" การทำอะไรง่ายๆเหมือนปอกกล้วยเข้าปาก ช่างเป็นสิ่งที่ทุกคนถวิลหา เหมือนเป็นความโชคดีหรือพรที่ใครได้ครอบครอง คงสะดวกสบายไม่ว่าจะในชีวิตประจำวัน การเรียนหรือการทำงานก็ตาม ทว่า... สำหรับคนที่ผ่านร้อนผ่านหนาวมาหลายฤดูกาลคงนั่งขำกับคำอวยพรเช่นนี้ เพราะแต่ละครั้งที่เราเผชิญปัญหานั้น...มันท้าทายความสามารถเรามิใช่หรือ เมื่อได้มาง่ายมันก็ไปได้ง่าย หลายคนเบื่อที่ทำงานเพราะว่างานจำเจไม่ท้าทาย และผลสุดท้ายก็เท่ากับเป็นการลดศักยภาพตัวเองลง ปีนี้ผมขออวยพรให้ทุกท่านมีสุขภาพแข็งแรง อุปสรรคปัญหาใดๆที่จะเข้ามา ขอให้ท่านพบทางออกด้วยสติปัญญาและความช่วยเหลือจากมิตรสหายรอบด้าน มีความสุขมากๆครับ เปลือกกล้วยทั้งขมและฝาดคงมีอะไรดีๆไม่งั้นลิงมันคงไม่กินกล้วยโดยไม่ปอกเปลือก จริงไหมครับ? เค้ก:(เยอรมันชอคโกแลต) สปองจ์ชอคโกแลต ไส้:มะพร้าวและถั่วพีแคน ฟรอสติ้ง:กานาชชอคโกแลต ตกแต่งและเทคนิค:ฟองดอนปั้นเป็นมือ เท้า และหน้าตา   Create Date : 02 มกราคม 2552     10 comment Last Update : 3 มกราคม 2552 12:22:45 น.     Counter : 1470 Pageviews.   Share Tweet

เจ้าหงิญ บางครั้งความจริงก็เลวร้ายเกินกว่าผู้ใหญ่จะรับรู้หรือทำใจได้ ชีวิตของมนุษย์ไม่เป็นไปตามคาดหวังหรือสวยงามเสมอไป แต่เราก็ผ่านพ้นหรือต่อสู้อดทนได้ด้วยกำลังใจจากคนรอบข้าง หรือความเข้มแข็งผ่านประสบการณ์ที่วันและเวลาทิ้งไว้ให้แต่ละคนก็ตาม ... ต่อให้ปัญหามากมายแค่ไหน หากมีอารมณ์ขัน มองโลกแง่ดีกันซักหน่อย อุปสรรคเหล่านั้นก็จะเป็นเรื่องสนุก นิทานเรื่องแล้วเรื่องเล่าที่ถูกนำมาปลูกฝังให้คนอ่านหรือผู้ฟังได้เกิดจินตนาการ มีความหวัง ความฝันอันสวยงาม จึงไม่ได้ถูกจำกัดอยู่กับเฉพาะเด็กอีกต่อไป มันเป็นเรื่องราวสำหรับทุกๆคน "เจ้าหงิญ" เป็นเรื่องสั้นที่ออกจะแปลกตรงการเล่าเรื่องซ้อนเรื่อง เสียงการเล่าแนวอ่อนหวานทำให้รู้ว่าเป็นเรื่องออกแนวนิทาน ในขณะที่โลกแห่งความเป็นจริงช่างตรงกันข้าม เจ้าหงิญเป็นบทประพันธ์ของบินหลา สันกาลาคีรี ที่ได้รับรางวัลซีไรต์ ประเภทเรื่องสั้นประจำปี ๒๕๔๘ เจ้าหญิงคงไม่ประทับใจอะไรมากไปกว่ามงกุฏเงินแวววาวที่วางบนผ้าเช็ดหน้ากำมะหยี่สีชมพู ซึ่งพระบิดาและพระมารดายกออกมาจากตู้เย็น พร้อมเทียนหกเล่ม แต่เจ้า(น้อง)ชายของเธอผู้ยืนคอยลุ้นอยู่ข้างเจ้า(พี่)หญิงนั้นเล่า จะได้ความประทับใจอะไรติดตัวไป? เค้กชิ้นนี้เป็นของเด็กหญิงวัยหกขวบ เธอชอบชอคโกแลตมาก แต่เนื่องจากน้องชายของเธอแพ้สารบางชนิดในชอคโกแลตเธอจึงขอผมว่า ทำเค้กให้เจ้าหญิงด้วยอะไรก็ได้(เธอคงหมายถึงรส)ยกเว้นชอคโกแลตเพราะน้องของเธอ เค้ก:วนิลา ไส้:มูสชอคโกแลตขาว ฟรอสติ้ง:ฟองดอน ตกแต่งและเทคนิค:มงกุฏชอคโกแลตขาว ผ้าเช็ดหน้าฟองดอน   Create Date : 06 มีนาคม 2551     4 comment Last Update : 6 มีนาคม 2551 12:17:45 น.     Counter : 1529 Pageviews.   Share Tweet

องุ่นเปรี้ยว มีสุนัขจิ้งจอกตัวหนึ่งเดินหิวโซเข้าหมู่บ้าน หวังที่จะขโมยไก่ชาวบ้านกิน แต่ด้วยไม่มีอะไรตกถึงท้องมานานจึงไร้เรี่ยวแรงแม้แต่จะวิ่งกวดไล่งับลูกเจี๊ยบ ระหว่างทางที่เดินคอตกกลับชายป่าอย่างท้อแท้ ผ่านบ้านหลังหนึ่งเห็นเถาองุ่นพันธุ์เยี่ยมห้อยลงมาจากหลังรั้วพวงย่อมสามสี่พวง แต่ละพวงอัดแน่นไปด้วยลูกองุ่นกลมเต่งสีม่วงเข้มสุกกำลังดี มีฝ้าสีขาวนวลเคลือบราวกับชั้นเมฆขาวนวลที่ห่อหุ้มโลกส่งกลิ่นหวานหอมราวละอองน้ำในอากาศถูกเจือด้วยน้ำผึ้งมิปาน สุนัขจิ้งจอกคิดในใจหมายมั่นเอาไม้ผลพวงงามเป็นอาหารรองท้องให้รอดตายไปอีกมื้อ กระโดดครั้งแล้วครั้งเล่า จากแรงที่มีอยู่เดิมน้อยนิดจนแทบจะไม่เหลือ เจ้าสุนัขจิ้งจอกเริ่มหิวน้ำตาลาย พยายามตะเกียกตะกายไต่กำแพงแต่ก็ไม่สำเร็จ ครั้งแล้วครั้งเล่าจนในที่สุด มันตัดสินใจเดินกลับเข้าชายป่าด้วยความหิวโหยกว่าตอนแรกที่เข้าหมู่บ้าน พลางปลอบใจตัวเองว่าไม่เป็นไร องุ่นเปรี้ยวๆอย่างนั้น ไม่กินก็ได้ เนื้อเค้ก:ชิฟฟอนชาเขียว ไส้:บัตเตอร์ครีมชาเขียว ฟรอสติ้ง:บัตเตอร์ครีมชาเขียว ตกแต่งและเทคนิค:องุ่นรอยัลไอซิ่ง เถาน้ำตาลปั้น   Create Date : 30 มกราคม 2551     2 comment Last Update : 4 กุมภาพันธ์ 2551 17:27:42 น.     Counter : 1176 Pageviews.   Share Tweet

เศรษฐกิจพอเพียง ช่วงนี้หากินกับของเก่าๆ เพราะหลายคนกระทุ้งว่าให้อัพบล็อคเสียหน่อย แม้จะเอาของที่ดองไว้มาแปะก็ไม่ว่ากัน (ขอบคุณนะครับที่ไม่ว่ากัน) จะว่าไปการใช้ของที่มีอยู่โดยไม่เดือดร้อนตนเอง ก็นับว่าเป็นการอยู่อย่างสันโดษแท้ๆ จะเพื่อสนองพระราชดำรัสเรื่องเศรษฐกิจพอเพียง หรือว่าจะเพื่อทำตามแนวแห่งพุทธะก็ตาม ผมเห็นด้วยอย่างยิ่งครับ วันนี้จึงนำเค้กชอคโกแลตที่หลายคนเห็นจนคุ้นตาแล้วมาให้ชิมครับ เค้กชอคโกแลต มักเข้ากันดีกับครีมหรือไส้ที่ทำจากชอคโกแลตเพราะฉะนั้นใครที่ไม่รู้จะจับคู่อะไรสำหรับคนชอบชอคโกแลต ก็เอานี่เลยครับเค้กชอค ไส้ชอค เคลือบชอค รับรอง....คนกิน"ช็อค"ครับ "อ้าว ไหงงั้นล่ะ?" บางคนคิดในใจ ก็เพราะว่าอะไรที่มากเกินไงครับ มันจะเกินความต้องการและเป็นของที่ไม่ต้องการในที่สุด การทำอะไรที่มันพอดีมักจะเสี่ยงต่อการขาดหรือว่าเกิน จึงถือว่าเป็นศิลปะในการกะเกณฑ์อีกอย่างหนึ่ง จะด้วยประสบการณ์ หรือว่าศึกษามาดีก็ตาม ใครที่ทำได้ถือว่าต้องใช้ความสามารถมากกว่าคนที่ทำอะไรให้มากเกินเข้าไว้ กับอีกคนที่มักจะขาดตกหล่นเชียวครับ หลายคนเข้าใจว่า "สันโดษ" หรือ "พอเพียง" ว่าเป็นการปลีกวิเวก หรือการถอดใจทำให้ตัวเองไม่ก้าวหน้า ซึ่งความหมายจริงๆของ"สันโดษ"นั้นคือการพอใจในสิ่งที่ตนมีอยู่ ไม่ให้คุณเสียใจกับของที่เสียไป หรือดีใจจนฟูมฟายกับของที่ได้มา แต่นี่ก็ไม่ได้หมายความว่าห้ามคุณไม่ให้ทะยานอยาก จะไม่ไขว่คว้าหาทางก้าวหน้า สันโดษเป็นเพียงกุศโลบายให้คุณรับได้กับสถานภาพปัจจุบันของตัวคุณเอง เคยดูลายมือให้กับรุ่นพี่ที่คณะตอนปีหนึ่ง แทบจะทุกคนจะต้องถามว่า "รวยไหม?" เส้นมันก็ขึ้นมาชัดๆแต่ผมก็ยังตอบให้ไม่ได้ จึงได้แต่พูดขึ้นว่า "รวยไม่รวยมันอยู่ที่พี่พอไหม พี่พอเมื่อไรพี่ก็รวยเมื่อนั้น" บางคนตั้งเป้าให้ชีวิตว่าถ้าผมถ้าชั้นมีสิบล้านจึงจะถือว่ารวย แม้จะมีเงินในบัญชีอยู่เก้าล้านเก้าแสนแล้วก็ตามก็รู้สึกตัวเองว่ายังจนอยู่ ยังขาดอยู่ ในขณะที่เงินจำนวนนั้น ถ้าแบ่งเอาไปให้ครอบครัวเด็กยากจนบ้านละพันสองพันบาท สิ่งที่คุณจะได้ยินคือ "บ้านหนูรวยแล้ว" วันเกิดแฟนปีนี้จึงมีลูกค้าสนองนโยบายนี้ด้วยดี "น้องจ๊ะเอาใบนี้ไป" เนื้อเค้ก:สปองจ์ชอคโกแลต ไส้:บัตเตอร์ครีมวนิลา ฟรอสติ้ง:ชอคโกแลตคลึงเป็นแผ่น ตกแต่งและเทคนิค:สีทองแบบผงวาดลายด้วยมือ   Create Date : 19 มกราคม 2551     5 comment Last Update : 4 กุมภาพันธ์ 2551 17:29:27 น.     Counter : 1038 Pageviews.   Share Tweet

โลกมีไว้เหยียบ หลังจากหายหน้าหายตาไปนานเพราะทั้งงานราษฎร์งานหลวงที่สลับหมุนเวียนเปลี่ยนกันเข้ามาให้ปลุกปล้ำกับมัน ฮ่าๆ ใครที่คุยกับผมทางเอ็มเอสเอ็นคงรู้ดีว่า ส่วนใหญ่ที่ผมชอบคลุกคลีนั้นเป็นงานราษฎร์แทบทั้งน้านนนน พล่ามมากกว่านี้จะเป็นการสาวไส้ให้กากิน จึงขอเปิดหัวข้อบล็อคนี้เพื่อแบ่งเค้กที่ผมมีโอกาสทำ แม้ว่าจะนานๆทีก็ตาม ก็ขอเอามาเล่าสู่กันฟังแบบว่าพอหอมปากหอมคอนะครับ บางเค้กก็ทำตามเจ้าของเค้ก แต่ที่เหลือก็ทำตามคนทำ ส่วนคนสั่งเค้กก็ย่อมต้องทำใจเป็นธรรมดาเพราะว่า มารับแล้ว จะเปลี่ยนก็ไม่ได้เพราะมันมีชิ้นเดียว ฮ่าๆ ใครสั่งเค้กผมต้องทำใจหน่อยนะครับ เจ้าเนี้ย เขาว่า "หยิ่ง" ที่สุดในแอลเอแล้วครับ ปัญหามากมายที่เกิดขึ้นในชีวิตการทำงาน ไม่ว่าจะเป็นงานด้านสาขาใดๆก็ดี ไม่เว้นแม้แต่การทำเค้กที่คนเห็นกันว่าสนุกสนาน สวยงาม น่าอร่อยนั้น เพราะมันเป็นเครื่องให้เราพัฒนาตนเองครับ เราแก้ปัญหาได้เท่ากับเราเลื่อนสู่ขั้นที่สูงขึ้นหรือก้าวไปข้างหน้ามากขึ้น ภูเขาสูงตระหง่าน ถามว่าใหญ่ๆอย่างนั้นมันจะหนักไหม? เราๆผู้ใหญ่คิดหาคำตอบกันแทบตาย บางคนเป็นวิศวกรคำนวณด้วยสูตรและเทคโนโลยีตอบมาได้ใกล้เคียงกับน้ำหนักภูเขามาก หรือบางคนใช้ตรรกะด้านอื่นๆมาเดาก็มี แต่ปรากฏว่าเด็กอายุสี่ขวบตอบว่า "ไม่เคยยกไม่รู้ว่าหนักไหม" ส่วนเด็กแนวอีกคนตอบว่า"เคยแต่ปีนขึ้นไปสวยดี ไม่เคยอยากรู้ว่าใต้นั้นมีอะไร" ฟังแล้วยิ้มให้กับคำตอบของทั้งสองคน น่าคิดเหมือนกันว่าใครที่ยอมให้ปัญหาเหล่านั้นมาทับเราให้หนักอึ้งอยู่ได้นั้นเหมือนกับเราแบกภูเขาเอาไว้นั่นเอง เมื่อไรทีเราเห็นปัญหา อุปสรรคเหล่านั้นเป็นเหมือนภูเขาที่มีไว้ให้เราปีนป่ายไปบนยอด เพื่อมองหาวิวที่ไกลกว่าสวยกว่า เบื้องน้ำข้างหน้า เมื่อไรเราเห็นตรงนั้นถึงจุดนั้นเราคงยิ้มได้ เพราะ โลกมีไว้เหยียบไม่ได้มีไว้แบก อาทิตย์นี้ขอเสนอเค้ก"โดราเอมอน" คร้าบบ เนื้อเค้ก:บราวนี่ชอคโกแลต ไส้:กานาช ฟรอสติ้ง:ฟองดอน เทคนิคตกแต่ง:ตุ๊กตาน้ำตาลปั้น   Create Date : 19 มกราคม 2551     9 comment Last Update : 22 มกราคม 2551 6:23:36 น.     Counter : 2383 Pageviews.   Share Tweet