สุดยอดเลย อับบล็อกบ่อยมากๆ เลยนะครับ
คิดว่าตอนนี้อ่านพยัญชนะ สระ ที่ผสมกันได้เกือบหมดแล้ว แต่หลงๆ เรื่องวรรณยุกต์ครับ อ่านผิดอ่านถูก
ส่วนจำศัพท์หรือการแต่งประโยคยังไม่ได้เลย..

เม่อไน่..เมิงไต้..อยู่หลีกั๊ตเหยนอยู๋ฮ้า...
Log in test

ครับ...คุณ A_Mong หากท่านเป็นชาวภาคกลาง อาจจะลำบากสักนิดในการจำศัพท์ พยายามนิดหนึ่งแล้วจะสนุกกับการเรียนรู้...เช่นว่า คำที่เหมือน/คล้ายคลึงกับภาษาไทย...พยัญชนะแทน(ที่ภาษาไตไม่มีหรือออกเสียงไม่ได้) เช่น...ล.ลิง จะใช้ ด.เด็กแทน...ตัวอย่าง วิไล..ไตก็จะออกเสียงเป็น วิได.. อย่างนี้เป็นต้น

"ลูก เหลิน ขาว ม้น นั่น" ถอดออกออกมาได้ว่า.."ลูก เดือน ขาว มน นั่น"....ถ้าพูดเป็นภาษาไทยกลางก็จะได้ว่า
"ดวงเดือนขาวกลมนั่น" ซึ่งจะเห็นได้ว่า 60 % เหมือนภาษาไทยกลาง...80 % เหมือนภาษาไทยเหนือครับ...

สนุกครับ...ถ้าหากท่านจับจุดได้...ท้าทายดี...ลองดูน๊ะครับ...(ผิดถูก..นายช่างปลูกเรือนกรุณาชี้แนะด้วย)

อีกตัวอย่างหนึ่ง..."เผิก จื้น ขาว สา-อื"
เผิก..ก็คือ..เผือก
เผือก..ก็คือ..ขาว..เช่น ช้างเผือก คือช้างที่มีผิวสีขาว
จิ้น...!? เนื้อ..ผิวหนัง(หรือเปล่า)
ขาว...ก็คือ..ขาวเหมือนกัน
สา-อื....ใส ถ้าท่านเห็นพยางค์ดังกล่าว..หมายถึง สำเนียงไต...แต่ถ้าเป็นความหมาย..ให้ท่านใส่ สระ ใอไม้ม้วนไปได้เลย..ก็จะได้ความหมายเช่น...จา-อื ก็คือ ใจ.. / ผา-อื ก็คือ..ไผ(ไคร) อย่างนี้เป็นต้นครับ...

พยายามจับจุดทีละนิด...แล้วจะสนุกครับ..

ไปเจออีกคำ...โต๋ (ไต) ตั๋ว(ล้านนา) ตัว(ไทยกลาง)

จุดสังเกตุ...สระ โอ. เมื่อเทียบกับไทยกลาง ก็ได้เป็น
สระอัว นั่นเองครับ...ง่าย ๆ

เพื่อให้ชัดเจนขึ้นอีกหน่อย...ตัวอย่างน๊ะครับ..

โห จา-อื ก็คือ โหใจ๋...หัวใจ(ไทยกลาง)นั่นเอง

โหเม้า...หัวเมา...ก็คือ เวียนหัว นั่นเอง

โค้นุ่ง...ครัวนุ่ง(เสื้อผ้า=ไทยกลาง) นั่นเอง...

โคเฮิ้น...(ครัวเรือน/เครื่องเรือน = ไทยกลาง) นั่นเอง..

ได้จุดอีกจุดแระ....เฮิ้น...เทียบสระ ภาษาไทยได้ว่า...
สระ เอือ..ครับ..เช่น เฮิ้น(ไต)/เฮือน(ล้านนา)/เรือน(ไทยกลาง)....

สรุปได้ว่า..สระ เออ.ของไต เมื่อเทียบกับ สระของไทย ก็จะได้ สระ เอือ นั่นเอง...
เช่น...เหลอน(หากไม่ใช้สระ อิแทน) คือ...เดือน...นั่นเอง เพราะอย่างที่เรียนให้ทราบว่า..ไต..ออกเสียง ด.เด็ก ไม่ได้...

เริ่มสนุกแล้วสิครับ...อิอิ....

จื้น (สระ อือ) ครับ ไม่ใช่ จิ้น (สระ อิ)
ตัวหนังสือเล็กอาจจะอ่านยากหน่อย

จื้น = ชื่น