รักสุดท้าย เจ้าชายนอกบัลลังก์

รักสุดท้าย เจ้าชายนอกบัลลังก์

รักระหว่างรบ หวานชื่นในความวุ่น
 
 
เศร้าแรกที่จ้าวทัศน์จากลา ยังไม่ลางเลือนจางหาย ยังความคลางแคลงใจมาสู่ผู้คน แต่ยังมิทันคลายความเศร้าโศก จำต้องโศกเศร้ากว่าเดิมซ้ำร้ายมาเยือนกระทันหันอีกครา
 
รักแรกสมหวัง ท่ามกลางความยุ่งวุ่นวายของราชสำนัก
สิงห์ตัดสินใจแต่งงานกับแม่เอื้อย ท่ามกลางความยุ่งเหยิงทางการเมือง
ดูไปแล้ว ไม่น่าเลย ที่จะจัดงานแต่ง
แต่ความรักที่สุกงอมทำให้รอคอยฤกษ์พานาทีที่เหมาะที่ควรไม่ได้
สิงห์หน้าเปื้อนยิ้มตลอดเวลาของงาน ถึงจะดูยุ่ง ๆ กับพิธีการ หาทำให้สองหนุ่มสาวหงุดหงิดแม้แต่น้อย
สีหน้าที่ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ของสิงห์ ดูแปลกตาไปสำหรับผู้ได้รับเกียรติพิเศษมาร่วมเป็นสักขีพยานในวันสำคัญของบ่าวสาว ปกติมีแต่สีหน้าเรียบเฉย ออกจะเป็นคนขี้เก๊กเสียด้วยซ้ำ และหน้าที่ออกบึ้งตึงดุเด็ดเผ็ดมันยามที่ลูกน้องไม่ได้ดั่งใจ
ทุกคนรับรู้ว่า บ่าวสาวรักกันจริงแท้แน่นอน หน้าตาจึงอิ่มเอิบ ดูมีความสุขที่ซ่อนเร้นในอกและพลอยทะลักออกมานอกใจให้ใคร ๆ ได้ปรากฏเห็น
“ในที่สุดพี่ท่านได้แม่เอื้อยมาครองรักสมใจ คืนนี้ขอให้พี่ท่านสุขสมอารมณ์หมายทุกประการนะขอรับ” แก้วกล่าวพลางยิ้ม ๆ ในหน้า ขณะรอส่งตัวหน้าห้องหอ
น้องสองคนที่สนิทสนมมาแต่วัยเยาว์ มีหรือจะพลาดมาร่วมส่งเข้าเรือนหอในคืนนี้ ตามประสาหนุ่ม ๆ ที่อยากเย้าแหย่ อดปากอดคำเจรจาไม่ได้
“เฮ้ย ไม่ต้องพูดมากความ คืนนี้ พรุ่งนี้ห้ามมากวนใจแล้วกัน ขอดื่มน้ำผึ้งพระจันทร์ให้หวานชื่นเต็มที่” สิงห์กล่าวตอบน้องเล็กที่มาร่วมส่งเข้าหอด้วยเสียงแผ่วเบา เพราะยังมีผู้ใหญ่ยืนอยู่ข้าง ๆ น้ำเสียงมีความสุขล้นใจ จนออกทางสีหน้าอย่างชัดเจน
“กระผมยินดีด้วยนะขอรับ ขอให้พี่ท่านมีความสุขสมใจไปตลอดนะขอรับ” ขวัญพูดอย่างเป็นทางการแล้วต่อท้ายด้วยการหยอดคำชม “รู้สึกยินดีจริง ๆ ที่พี่ท่านไม่ยอมแพ้ต่อปัญหาอุปสรรค คว้าแม่เอื้อยมาครองคู่ได้ นับถือ ๆ ในความใจกล้าของพี่ท่านจริง ๆ”
ถึงมาดจะดูเป็นทางการ แต่สีหน้านั้นออกจะยิ้ม ๆ ขำ ๆ ท่าทีของพี่ท่านที่เขินอายนิด ๆ ผิดกับปกติที่สมเป็นชายชาติทหารมาดเคร่งขรึม คืนนี้พี่ท่านจะเป็นเช่นไรหนอ แอบรำพึงในใจ
“ขอบใจ ๆ น้องขวัญ น้องแก้ว อย่าลืม ไม่ว่าเรื่องใหญ่เรื่องเล็ก ห้ามมากวนใจเป็นอันขาดนะ คืนนี้น่ะ” สิงห์ตอบยิ้ม ๆ ที่โดนเย้าแหย่จึงแกล้งตอบทีเล่นทีจริงแล้วเข้าเรือนหอเพื่อทำพิธีส่งตัวอย่างเป็นทางการจากบิดามารดาของทั้งสองฝ่าย ก่อนที่จะปล่อยให้ทั้งสองได้อยู่กันตามลำพัง สมใจที่รอคอยกันมานาน
คืนส่งตัวจะประกาศ ความเป็นเจ้าเข้าเจ้าของซึ่งกันและกัน
การเป็นสามีภรรยาอย่างถูกต้องตามระเบียบแบบแผนจารีตประเพณี ผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายรับรู้
 
เมื่ออยู่กันตามลำพังในห้องหอ มีหรือที่สองหนุ่มสาวจะปล่อยเวลาให้ผ่านไปโดยมิได้กระทำการสิ่งใด อ้อมกอดของชายหนุ่มที่กอดรัดฟัดเหวี่ยงสาวคนรัก ทำให้มีแต่ความสุขอิ่มเอิบล้นใจ
แม่เอื้อยยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อย่างเขินอายตามประสาสาวที่ไม่เคยต้องมือชาย ชะม้ายชม้อยชายตามองสามี ที่โอบกอดนางอยู่ นางรู้สึกยินดีที่ได้อยู่ในอ้อมกอดของกันและกัน พร่ำพรอดบอกรักอย่างหวานชื่น พร้อมคำมั่นสัญญาต่าง ๆ นานาว่าจะดูแลช่วยเหลือซึ่งกันและกันตราบจนชีวิตจะหาไม่
หนุ่ม ๆ ที่นอนเฝ้าหน้าห้องหอหาวหวอด ๆ ตั้งใจแอบฟังเสียงที่อาจเล็ดลอดออกมา เผื่อเอาไว้ไปเย้าแหย่เมื่อเจอกันครั้งต่อไป แต่ไม่ได้ยินสักน้อย เพราะห้องหอนี้กว้างใหญ่มิใช่เบา และหนุ่มสาวที่อยู่ในห้องรู้อยู่เต็มอกว่า ขืนเอะอะมะเทิ่งหรือเสียงดังอึงไป คงรู้กันไปทั่วเรือนในวันต่อมาเป็นแน่
เสียงกระซิบแผ่วเบาที่ริมหู โอบกอดเร้ารึงไปทั่วร่าง ทั้งสองคลึงเคล้าเรือนร่างซึ่งกันและกัน มิได้เปล่งเสียงอื้ออึงให้ใครต่อใครได้ยิน
ความสุขเช่นนี้ มากพอที่จะอิ่มเอมเปรมปรีด์และจดจำไปได้อีกนานแสนนาน
ความรักของหนุ่มสาวที่สมหวังได้ครองคู่อยู่ร่วมกันด้วยความเต็มใจของทั้งสองฝ่าย รวมญาติสนิทมิตรสหาย แม้จะอยู่ระหว่างช่วงไว้ทุกข์ของเจ้านายสายตรง และบรรยากาศอันอึมครึมทางการเมืองของคนที่อยู่คนละฟากฝั่ง ว่าจะเดินเรื่องต่อเช่นใดกันแน่
คืนนี้ไม่มีความคิดที่น่าหวาดกลัวอันใด อาจหาญเข้ามาแทรกกลางระหว่างความอิ่มเอมเปรมใจของทั้งสอง มีแต่รักหวานชื่นสมหวังของหนุ่มสาวที่เฝ้ารอคอยคืนนี้มานานพอควร เป็นน้ำผึ้งพระจันทร์ที่ทุกคู่จะได้พานพบประสบ และจดจำไปจนแก่เฒ่า มิมีลืมเลือน ถ้าหากไม่มีอุบัติเหตุโผล่เข้ามาแปรเปลี่ยน
 

Create Date : 06 กรกฎาคม 2566 Last Update : 6 กรกฎาคม 2566 9:00:53 น. Counter : 346 Pageviews.		0 comments
Share Tweet