สำหรับคนที่เพิ่งได้อ่านนิยายเรื่องนี้เป็นครั้งแรก ขออธิบายล่วงหน้าว่าเรื่องนี้จะเน้นที่ความสัมพันธ์ระหว่างตัวเอกสองคนซึ่งเป็ชายทั้งคู่ และอาจมีเนื้อหาบางส่วนไม่เหมาะสำหรับเยาวชน หรือคนที่ไม่นิยมรื่องแนว Boy's Loveดังนั้นหากไมชอบอ่านนิยายแนวที่ไม่มีนางเอก ขอแนะนำว่าให้คลิกไปอ่านหน้า About me , เท้าพาไป หรือ พร่ำ(เพ้อ)รายสะดวก ซึ่งเนื้อหาจะเกี่ยวกับเรื่องทั่วไปค่ะ เราเตือนคุณแล้วนะคะ



++------++



เล่ห์ลวงใจ ตอนพิเศษ: Twenty-Four-Seven


รุ่งอรุณมาถึงตั้งแต่ก่อนธีระจะตื่น เพราะเมื่อรู้สึกตัว ภายในห้องก็สว่างไปด้วยแสงของพระอาทิตย์ที่ทอลอดม่านโปร่งเข้ามา ลำแสงอบอุ่นแยงตาเสียจนนัยน์ตาที่หรี่ปรือต้องรีบปิดลง

“อืม...”

เด็กหนุ่มส่งเสียงครางอย่างงัวเงีย เขาพลิกตัวไปอีกด้านพลางยืดมือไปหมายจะดึงหมอนมากอด แต่แล้วเสียง ‘แกรบ’ และสัมผัสที่ต่างจากหมอนก็ดึงเปลือกตาอันหนักอึ้งให้แย้มขึ้น

หือ?

ภาพของสิ่งที่อยู่บนหมอนดึงดูดความสนใจจนนัยน์ตากลมโตเปิดกว้าง ธีระยกมือขยี้ตาเพื่อให้แน่ใจว่าตาไม่ฝาด เพราะสิ่งที่มือของเขากำลังสัมผัสคือช่อกุหลาบที่ใหญ่และยาวยิ่งกว่าแขน ดอกกุหลาบทุกดอกเป็นสีแดงเข้มขนาดเกือบเท่ากำปั้น จัดวางเป็นทรงกลมอยู่ภายในผ้าตาข่ายเนื้อแข็งสีครีมและรัดด้วยริบบิ้นสีเบอร์กันดี

ใบหน้าของเด็กหนุ่มเรื่อสีเลือดฝาดด้วยความตื่นเต้น เขาผุดลุกขึ้นนั่งพลางหยิบช่อกุหลาบมาประคอง แม้ว่าร่างกายจะไม่มีเสื้อผ้าปกปิดสักชิ้นก็ไม่รู้สึกหนาว เพราะสิ่งที่อยู่ตรงหน้าดึงดูดความสนใจไปจนหมด

นี่คือช่อกุหลาบของเขา...ช่อกุหลาบวาเลนไทน์ช่อแรกในชีวิต...

ธีระเหลือบเห็นซองใส่การ์ดทำจากกระดาษสาสีครีม เมื่อหยิบขึ้นมาเปิดอ่าน ใบหน้าที่เปล่งปลั่งอยู่แล้วก็ยิ่งฉายรัศมีแห่งความสุขมากขึ้น

‘Happy Valentines.’

ไม่มีถ้อยคำหวานซึ้งนอกเหนือจากนั้นหรือแม้แต่ชื่อคนให้ แต่เพียงเท่านี้ก็คงมากที่สุดเท่าที่จะคาดหวังจากกฤตภาสได้แล้ว ธีระอ่านทวนข้อความที่เขียนอย่างหวัดๆ ด้วยปากกาหมึกซึมซ้ำไปซ้ำมา ความสุขที่อัดแน่นทำให้ไม่อาจหุบยิ้ม เช่นเดียวกับความอุ่นร้อนบนหน่วยตาที่บ่งบอกว่าน้ำตาจะไหลอยู่รอมร่อ

ไม่ได้สิ จะร้องไห้ทำไมนะเรา ไม่มีเรื่องต้องเสียใจสักหน่อย

ธีระคิดพลางใช้อุ้งมือปาดคราบชื้นบนหางตาออก เขาก้มลงสูดกลิ่นหอมอันเป็นเอกลักษณ์ของดอกกุหลาบเข้าเต็มปอด กระทั่งรู้สึกว่าหัวใจที่เต้นรัวเพราะความตื่นเต้นเริ่มสงบถึงค่อยหันไปหยิบโทรศัพท์ แต่พอจะกดโทรออกก็นึกขึ้นได้ว่าเช้านี้กฤตภาสมีนัดประชุมสำคัญกับลูกค้า

งั้นแค่ส่งข้อความหาก็แล้วกัน ถ้าพี่กฤตได้อ่านก็คงตอบมาเอง...

เด็กหนุ่มตั้งใจจะถ่ายรูปช่อดอกไม้แนบไปกับข้อความ แต่ขณะที่กวาดตาไปรอบห้องก็เหลือบเห็นเงาในกระจกบนประตูตู้เสื้อผ้า กระจกบานนั้นยาวเท่ากับความสูงของตู้จึงทำให้เห็นร่างเปลือยของตัวเองได้ทั้งตัว เด็กหนุ่มมองภาพนั้นแล้วมุมปากก็ยกขึ้นเป็นรอยยิ้มเจ้าเล่ห์

เรื่องอะไรจะยอมถูกเซอร์ไพรส์อยู่คนเดียว...



++------++



ภายในห้องประชุมที่บริษัทของลูกค้า กฤตภาสนั่งฟังหัวหน้าฝ่ายการตลาดอธิบายแนวคิดของอิเว้นท์ที่ต้องการจะให้เขาจัดโดยมีผู้บริหารอื่นร่วมฟังอีกหกคน ขณะที่กำลังจดบันทึก โทรศัพท์มือถือที่วางไว้บนโต๊ะก็สั่นเพราะมีข้อความเข้า ชายหนุ่มเหลือบเห็นว่าเป็นข้อความจากธีระจึงเลื่อนนิ้วดูว่ามีเรื่องอะไร แต่พอเห็นรูปที่เด็กหนุ่มส่งมาให้ก็ลุกพรวดขึ้นจนทุกคนชะงัก

“คุณกฤต มีอะไรรึเปล่าครับ?”

หัวหน้าฝ่ายการตลาดถามอย่างตกใจเพราะใบหน้าของกฤตภาสเครียดคล้ำน่ากลัวเหลือเกิน คิ้วเข้มหนาทั้งสองข้างขมวดมุ่นจนแทบจะผูกเป็นปม ส่วนริมฝีปากบางก็กระตุกเหมือนกำลังขบกรามแน่น

“ขอโทษนะครับ ผมจำเป็นต้องคุยกับสายนี้ด่วน เดี๋ยวผมกลับมา”

ชายหนุ่มไม่รอดูว่าใครจะพยักหน้าหรือไม่ก็ก้าวเร็วๆ ออกไปจากห้อง เมื่อเดินไปถึงมุมลับสายตาก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรออกอย่างรวดเร็ว

Rrrrrr..... Rrrrrr.....

ธีระซึ่งกำลังนั่งนับกุหลาบอยู่บนเตียงสะดุ้งเพราะเสียงโทรศัพท์ พอเห็นหน้าจอก็ยิ่งแปลกใจที่กฤตภาสโทรมา เพราะเขาเพิ่งจะส่งข้อความไปหาไม่ถึงสามนาที

“ฮัลโหล? พี่กฤตประชุมเสร็จแล้วเหรอ?”

“เซี้ยวดีนักนะ คืนนี้ไม่อยากนอนใช่ไหม?”

ธีระหัวเราะพรืดเมื่อได้ยินคำขู่ เขานึกสีหน้าของคู่สนทนาออกว่าตอนนี้คงทำให้ใครต่อใครที่เห็นพากันเสียวสันหลังไปหมดแน่

“พี่กฤตไม่ชอบหรอกเหรอ? ตี้นึกว่าพี่กฤตชอบดูรูปโป๊ของตี้ซะอีก”

“ตี้...”

กฤตภาสเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟัน ไอ้ชอบน่ะเขาชอบอยู่แล้ว แต่ใครใช้ให้เด็กนั่นถ่ายรูปตัวเองนอนคว่ำทำตายั่วยวนใส่กล้อง บนตัวมีกลีบกุหลาบแดงแต่งแต้มจนอยากช่วยปัดออก แถมดันถ่ายให้เห็นเนินสะโพกโค้งงอนน่าขยำนั่นอีกเล่า เล่นส่งรูปนั้นมาแต่เช้าแล้วเขาจะเอาสมาธิที่ไหนมาทำงาน!

“คืนนี้โดนหนักแน่ โทรบอกเพื่อนๆ ว่าพรุ่งนี้จะลาหยุดได้เลย”

ธีระฟังแล้วก็หน้าแดง แต่ยังไม่วายใช้น้ำเสียงไม่สะทกสะท้านย้อนกลับ “ตี้อยากรู้จะแย่แล้วว่าจะโดนหนักแค่ไหน ทำไมพี่กฤตไม่กลับมาตอนนี้เลยล่ะ?”

เด็กหนุ่มได้ยินเสียงหัวเราะ จากนั้นกฤตภาสก็ขู่ด้วยน้ำเสียงแหบต่ำที่คลายความเร่าร้อนลง ทว่าก็ยังทำให้คนฟังหน้าร้อนวูบไม่ต่างกัน

“เตรียมตัวไว้เลยนะ”

ธีระหัวเราะขณะถูกตัดสาย นี่ถ้าหากกฤตภาสอยู่ใกล้ๆ เขาคงกระโดดกอดแล้วจูบแรงๆ ให้หายมันเขี้ยวไปแล้ว คนอะไรปากร้ายช่างแกล้ง แต่กลับทำให้เขาอบอุ่นหัวใจอย่างที่ไม่เคยมีใครทำได้มาก่อน

เขาวางโทรศัพท์ลงแล้วนับดอกกุหลาบต่อ เมื่อครู่เขาเลือกเด็ดบางกลีบมาโปรยบนตัวเพราะไม่อยากให้ดอกกุหลาบแสนสวยเสียรูปทรงเกินไป ส่วนกลีบที่เด็ดออกมาก็เอาไปทับในหนังสือเพื่อจะได้เก็บได้นานๆ

“ยี่สิบสี่ดอก? มีความหมายอะไรหรือเปล่านะ?”

ธีระพึมพำเมื่อนับเสร็จ เขาไม่ปล่อยให้ความสงสัยเคว้งคว้างอยู่นานก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาพิมพ์หาความหมายของจำนวนดอกกุหลาบทางอินเตอร์เน็ต เมื่อพบเว็บไซต์ที่ต้องการก็ไล่อ่านความหมายไปเรื่อยๆ จนกระทั่งเจอความหมายของกุหลาบยี่สิบสี่ดอกในที่สุด

‘ฉันคิดถึงเธอตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง’

เด็กหนุ่มอ่านทวนความหมายนั้นอีกครั้ง จากนั้นก็ลองอ่านความหมายจากเว็บไซต์อื่นเทียบ และพบว่าถึงแม้จะใช้คำแตกต่างกันไปบ้าง แต่ใจความหลักล้วนเหมือนกันทั้งสิ้น

หยาดน้ำใสเอ่อขึ้นบนขอบตาอีกครั้ง และครั้งนี้ธีระเพียงแต่กอดกุหลาบช่อนั้นแน่นขึ้นโดยไม่เช็ดน้ำตาที่ไหลลงมา ริมฝีปากรูปกระจับหยักโค้งเป็นรอยยิ้มจากความสุขที่เอ่อท่วมหัวใจ

ถ้าคนเราสำลักความสุขจนตายได้ ตั้งแต่เช้าเขาก็คงตายไปหลายรอบแล้วแน่ๆ

ธีระคิดขณะมองช่อกุหลาบในมืออย่างหวงแหน ความอุ่นอวลในอกทำให้เขาอยากไปหากฤตภาสถึงที่แล้วโถมตัวเข้ากอดแรงๆ จากนั้นก็จะพร่ำพูดคำว่ารักให้ฟังจนกว่าจะเบื่อ ในเมื่อเขาได้รับรู้ถึงคุณค่าของตัวเองขนาดนี้ ทำไมจะไม่อยากตอบแทนความรู้สึกเดียวกันกลับไปเล่า

คืนนี้พี่กฤตต้องรีบกลับมานะ ตี้อยากบอกให้รู้ว่าตอนนี้ตี้มีความสุขแค่ไหน แล้วก็แทบจะรอพูดประโยคเดียวกับความหมายของกุหลาบช่อนี้ให้พี่กฤตฟังไม่ไหวแล้ว




++---END---++



A/N: เนื่องในวันวาเลนไทน์ ขอเอาตอนพิเศษหวานๆ ของตากฤตกับน้องตี้มาฝากคนอ่านแก้คิดถึง ตอนนี้จะอยู่ในรวมเล่มด้วยนะคะ เชื่อหรือไม่ เราเขียนตอนนี้ตั้งแต่วาเลนไทน์ปี 57 ซึ่งเนื้อหาในเรื่องหลักตอนนั้น น้องตี้เพิ่งจะยอมกลับมาฝึกงานต่อหลังจากตากฤตไปตามที่บ้านได้ไม่นาน ทั้งคู่ยังไม่รู้ใจตัวเองเลย เรารู้สึกว่าเนื้อหาในตอนพิเศษนี้มันหวานเกินหน้าเนื้อหาหลักไปเยอะก็เลยตัดสินใจเก็บไว้ก่อน กระทั่งปีนี้ที่เขียนเรื่องหลักจบเสียที เลยได้โอกาสเอาตอนพิเศษมาแปะ ถือว่าเป็นของขวัญวาเลนไทน์ควบสองปีไปเลยแล้วกันนะคะ

ปล. เนื่องจากไม่ได้ยึดว่าเรื่องนี้เกิดขึ้นในวาเลนไทน์ปีนี้ซึ่งตรงกับวันเสาร์ ก็เลยเขียนให้เป็นวันธรรมดาไปค่ะ เพราะถึงยังไงมันก็ไม่ใช่วันหยุดราชการอยู่แล้วเนาะ

ปล. 2 ตอนนี้สั้นก็จริง แต่ตอนพิเศษตอนอื่นๆ ที่จะอยู่ในรวมเล่มยาวนะ (บอกไว้ก่อน ฮาาา)

Create Date : 05 กุมภาพันธ์ 2558
Last Update : 14 กุมภาพันธ์ 2558 9:51:53 น.		0 comments
Counter : 1268 Pageviews.
Share Tweet