ภารกิจของหอยทาก เนิบนาบ อาบดิน รอนแรมมิรู้สิ้น หวังทะเลบ่อหน้า ซุกเปลือก ซ่อนปม ตรมเติบเนิบช้า แบกบ้านบนบ่า มรรคาพอเพียง ฉันพบมันในเย็นวันหนึ่งตรงลานปูนแถวชานครัว สิ่งมีชีวิตตัวจ้อยที่นิยมพา'บ้านกลิ่นอายทะเล'เคลื่อนที่ของมันเดินทางไปไหนต่อไหน อาหารเย็นทำเสร็จแล้ว ข้าวหุงสุกแล้ว อีกเกือบครึ่งชั่วโมงกว่าจะถึงเวลาเรียกพ่อมาเทียบสำรับ ฉันเลยกระจุกคางเกยเข่าพาสายตาอ้อยอิ่งไปกับท่วงท่าลีลาศจังหวะวอลซ์ของหอยทากตัวนั้น นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันมีโอกาสพินิจกายภาพโดยรวมและสรีศาสตร์ของมันอย่างจริงๆจังๆ พจนานุกรมฉบับหอยทากคงไม่มีศัพท์คำว่า -วัยตั้งไข่ -เพราะวงจรชีวิตของมันเริ่มต้นที่วัยคลาน และพัฒนาการก็ดูจะหยุดเพียงแค่นั้น มนุษย์ที่ประกาศตัวว่ารักทะเลอย่างที่สุดอาจต้องแพ้หอยทากราบคาบ เพราะคงไม่มีใครหลงใหลวิถีมหาสมุทรอย่างบูชาจนยอมแบกเปลือกหอยประกาศรักและศรัทธาตลอดชีวิตอย่างมัน บางทีหอยทากอาจมีภารกิจที่สืบทอดมาแต่บรรพบุรุษว่าในเมื่อมนุษย์สำแดงความฟุ่มเฟือยด้วยการตำน้ำพริกละลายแม่น้ำ หอยทากอย่างเราๆก็น่าจะแบกเปลือกหอยไปละลายทะเล แต่ทะเลคงไกลเกินจำนวนคืบของรอยคลานที่ชั่วหนึ่งอายุขัยของหอยทากจะใฝ่ฝันถึง พวกมันเลยจำต้องสืบทอดภารกิจนี้ในรุ่นต่อไป และต่อไปถึงปัจจุบัน สถานบันส่งเสริมการวิปัสสนาชั้นนำควรเอาวิถีจงกรมของหอยทากเป็นแบบอย่าง เพราะจงกรมวิถีหอยทากไม่ต้อง ยก ย่าง เหยียบ ให้เสียเวลา ขอเพียงมีใจมั่น ยืดคางเกยพื้น ก่อนกระเถิบบั้นท้ายเข้าประชิดอย่างบรรจง สู่ห้วงสงบของจังหวะคลานหนอ คลานหนอไปเรื่อยๆ ...ก็แค่นั้น หอยทากยังง่วนกับการเดินจงกรมของมันไปเรื่อย ไม่มีเสียงสวดบริกรรมคาถาเล็ดรอดจากปากกระจิดของมัน มันอาจสวดมนต์เบาๆในใจ หรืออย่างนั้น มันอาจแย้งอย่างถ่อมตัวว่ามันไมได้เดินจงกรมแต่มันกำลังเต้นรำจังหวะแทงโก้ร้อนแรงประสาสังคมหอยทากที่พวกมันนิยมกันต่างหาก ฉันมองบ้านเคลื่อนที่บนหลังของหอยทากพลางสลดลึกๆ... เสียดายที่บนบ่าของฉันไม่ได้มีเพียงเปลือกหอยลวดลายเรียบๆอย่างมัน แต่กลับเป็นอะไรต่อมิอะไรที่ดูเหมือนจะใหญ่และหนักกว่าเปลือกหอยมากนัก เสียดายที่หอยทากพูดไม่ได้ ไม่งั้นเราคงได้แลกเปลี่ยนบทสนทนากันและกัน ********* หมายเหตุ 1 : ฉันเขียนบทความเรื่องนี้ขึ้น หลังจากพบหอยทากประจำบ้านครอบครัวหนึ่งที่หลังบ้าน เหตุเกิดเมื่อราวต้นเดือน ตุลาคม ที่ผ่านมา เย็นวันนั้น ฉันแอบดูพฤติกรรมและเฝ้ามองการเดินทางเนิบช้าของครอบครัวนี้นานมาก จนคิดว่าตัวเองกลายเป็นเพื่อนบุญธรรมของครอบครัวนี้เสียแล้ว ฉันเก็บงำเรื่องนี้เอาไว้ เพื่อนำมาลงบล็อกส่งท้ายปี 2553 ให้เพื่อนๆได้อ่านกัน ในสังคมการทำงานที่คำว่า URGENT และ NOW เป็นประกาศิต บางครั้งฉันก็นึกสงสัยว่าในโลกของหอยทาก พวกมันจะมีคำสองคำนี้บรรจุอยู่ในพจนานุกรมฉบับ หอยทากบ้างไหม... หมายเหตุ 2 : แม้จะล่วงสู่ท้ายปี แต่ภารกิจ ( ที่มักเป็นงานด่วน นอกเหนือแผนงานประจำปีของฉัน) ยังเข้ามาประดังอย่างต่อเนื่อง เอนทรี่นี้อาจเป็นเอนทรี่สุดท้ายประจำปี 2553 ที่ฉันจะสามารถเข้ามาอัพเดตได้ ขอฝากบ้านรักแรกคลิกไว้สักพักใหญ่ แล้วจะกลับมาพบปะเพื่อนทุกคนใหม่ในปี 2554 ขอบคุณที่เป็นเพื่อน ขอบคุณที่เข้ามาอ่าน และเข้ามาพูดคุยกับเราในบ้านนี้ค่ะ รักแรกคลิก   Create Date : 22 ธันวาคม 2553     Last Update : 22 ธันวาคม 2553 11:50:23 น. Counter : 6012 Pageviews.   46 comment Share Tweet

วายุ-ผัก-มนตรา เดือนก่อน มีโอกาสไปเที่ยวบ้านสวนของพี่ที่รู้จัก ฉันกระดี๊กระด๊าเสมอเมื่อได้อยู่ในเรือกสวนไร่นา คล้ายว่าเกิดมาเพื่อเหมาะจะเป็นนางเอก มนต์รักลูกทุ่ง มากกว่าเป็นเหมยลี่ใน รถไฟฟ้ามาหานะเธอ ฉันเป็นคนชอบทำกับข้าว ( นี่ก็เกิดมาเพื่อมีแนวโน้มจะเป็นแจ๋ว มากกว่าคุณนายอีกเหมือนกัน) เลยอาสาจะไปเด็ดผักในสวนมาทำกับข้าวให้พี่และครอบครัวของพี่กิน พี่เลยส่งหลานสาวมาให้ดูแลฉันระหว่างเก็บผัก นัยว่าคงกลัวฉันซุ่มซ่าม ตกบ่อตกท้องร่องสวนไปละจะช่วยฉุดขึ้นมาลำบาก ดญ.เพลง ไกด์นำทางทริปเก็บผักของฉัน ฉันกระเดียดกระแป๋งสีดำ เดินด๊องแด๊งไปกับน้องเพลง เก็บผักหนุงหนิงกันสองคน วูบหนึ่งรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังถ่ายทำรายการ ทุ่ง 'แสงตะวัน' กับพี่นก นิรมล เมธีสุวกุล อย่างไรอย่างนั้น ผักในสวนพี่มีมากมาย แต่ฉันและน้องเพลงตั้งใจเก็บเฉพาะ ใบกระเพรา ยอดฟักทอง และพริกขึ้หนูสวนเม็ดอวบเท่านั้น ฉันซื้อหมึกสดมาด้วย บอกน้องเพลงว่าเดี๋ยวจะทำผัดกระเพราหมึก ใส่ใบกระเพราเยอะ เย๊ออออะ ให้กิน น้องเพลงทำตาโตบอกว่า ''น้าอ้อย ทำแซ่บๆนะ เพลงชอบ'' ฉันรีบตั้งเงื่อนไขทันที ''เรียกน้าอ้อย ฟังดูไม่เพราะเลยคะคนดี ...ถ้าน้องเพลงเรียก พี่อ้อย จะได้กินผัดกระเพราสองจาน ...จะให้หมึกเยอะกว่าใครเลย ตกลงไหมคะ'' น้องเพลงยิ้มเขิน ไม่ตอบรับหรือปฏิเสธในทีแรก ก็ไม่รู้ว่าเพราะหน้าตาฉันเด็กลงกระทันหัน หรือเพราะน้องเพลงหวังในส่วนแบ่งผัดกระเพราที่เพิ่มขึ้นกันแน่ หลังจากนั้น น้องเพลงจึงเรียกฉันว่า พี่อ้อย ตลอดทริปเก็บผักของเรา สมใจคนตั้งเงื่อนไขเขาล่ะ เราเก็บผักได้ไม่ถึงครึ่งกระแป๋ง ลมก็เริ่มพัดแรง ฟ้าครึ้ม ฝนตั้งเค้ามาแต่ไกล น้องเพลงหัวเราะคิก บอกว่าพี่อ้อยมาเที่ยวสวน วันนี้ฝนเลยจะตกเห็นไหม... ฉันมองฟ้าอย่างกังวล โอ หน้าตาฉันคงผิดระเบียบไม่สบอารมณ์เจ้าที่เอามากๆใช่ไหม ฝนเลยตั้งเค้ามาเสียขนาดนี้ ฉันพาน้องเพลงวิ่งไปหลบฝนแถวไร่ข้าวโพด เราซุกตัวใต้กอข้าวโพดเหมือนกำลังเล่นซ่อนหากับกองทัพเด็ก ไม่กี่ครั้งนักที่ฉันจะได้เห็นต้นข้าวโพดใกล้ชิดขนาดนี้ เงาตะคุ่มของใบมะละกอที่โน้มมาต้อนรับ ระหว่างพระเพื่อนพระแพงหลบฝนในไร่ข้าวโพด เม็ดฝนปรอยละเอียดเหมือนละอองจากขวดสเปรย์น้ำยารีดผ้าโปรยรดแขนและใบหน้าของฉันและน้องเพลง น้ำฝนที่ตกใหม่ๆกลิ่นหอมเหมือนน้ำอะไรสักอย่างที่หาซื้อใน 7-11 ไม่ได้ ที่แน่ๆ มันสดชื่นกว่าน้ำแร่ราคาแพงที่สาวๆใช้ฉีดพรมหน้าเสียอีก ผักในกระแป๋งยังไม่เต็มดี แต่คนเก็บผักรู้สึก'เต็ม' แล้วจากข้างใน หรือมันจะเป็น วายุ - ผัก- มนตรา ที่นำพาให้คนเมืองคนหนึ่งหลงรักสายฝน (ที่ไม่ใช่ชื่อของบุหรี่ยี่ห้อหนึ่ง)อีกครั้ง   Create Date : 20 ธันวาคม 2553     Last Update : 20 ธันวาคม 2553 14:49:49 น. Counter : 3826 Pageviews.   14 comment Share Tweet

เดตกับพ่อ ที่ อ. บ่อทอง นิสัยแปลกๆของฉันอีกอย่างหนึ่ง (นั่นหมายถึง ยังมีอีกหลายอย่างที่แปลก) คือชอบสงสัยว่าสุดสายของรถประจำทางคือที่ไหน และมีอะไรที่นั่น พอสงสัยขึ้นมา ก็มักต้องขวนขวายหาทางไปหาคำตอบเสมอ เมื่อว่ากันถึงสายรถเมล์หลักๆในชลบุรีก็มีด้วยกันหลายสาย มีทั้งเส้นทางสั้นๆ เช่น รอบเมืองวงใน เรื่อยไปจนถึง เส้นทางระยะยาวที่เชื่อมการเดินทางจากเมืองชลฯไปยังอำเภอต่างๆ เช่น ชลบุรี-ปลวกแดง / ชลบุรี - ปรกฟ้า / ชลบุรี -พานทอง / ชลบุรี - บ่อทอง ฯลฯ ต้นปีที่ผ่านมา ฉันเคยเดินทางไปรู้จักเมืองชื่อเพราะ อย่าง'ปรกฟ้า' มาแล้ว แต่อำเภอบ่อทอง เป็นสถานที่ที่ทั้งฉันและพ่อไม่เคยไปถึงสักที รถเมล์สีเหลืองสายชลบุรี - บ่อทอง - คลองตาเพชร อีกหนึ่งเส้นทางสุดเก๋าของรถเมล์เมืองชลฯ สุดสัปดาห์ที่ผ่านมา ฉันเลยเอ่ยปากขอชวนพ่อไปเดตด้วยกัน โดยมีจุดหมายที่อ.บ่อทอง ชลบุรี พ่ออิดออดตามฟอร์ม แต่ยังไม่ทันที่ฉันจะเตรียมตัวเสร็จ พ่อก็แต่งตัวคอย พร้อมเดินทางเรียบร้อยแล้ว เราเดินทางไปยังเส้นทางพนัส แวะไปเที่ยวตลาดทุ่งเหียง ก่อนจะร่อนเร่ขับกินลมไปจนถึงอ.บ่อทอง เนื่องจากฉันทำหน้าที่หลายอย่างทั้งคนขับ ไกด์นำเที่ยว นาวิเกเตอร์ เอนเตอร์เทนเนอร์ประจำรถ ไปจนถึง ฝ่ายสวัสดิการประจำทริป ตำแหน่งตากล้องที่ฉันโปรดปรานเลยต้องงดไป ภาพที่ได้เลยน้อยไปหน่อย ฉันอยากแวะตลาดทุ่งเหียงมาก แต่ติดตรงที่มีภารกิจสำคัญกระทันหันคือต้องหาห้องน้ำให้หนุ่มที่ฉันชวนมาเดต ได้ทำภารกิจเบาเบาก่อน ในตลาดทุ่งเหียงก็ไม่มีปั๊มหรือที่ไหนให้แวะเข้าห้องน้ำเลย ฉันหันไปมองหน้าหนุ่มหล่อเบาะข้างๆ แล้วสงสาร เพราะอาการอยากยิงกระต่ายพุ่งขึ้นไปอยู่ที่ความรุนแรงระดับ 4 * * คำอธิบายเพิ่มเติมของอาการปวดฉิงฉ่องประสารักแรกคลิก >> ระดับ 1 ปวดเตือน คล้ายเจ็บเตือนของว่าที่คุณแม่นั่นแหละค่ะ ระดับ 2 พอทนได้ ปั๊มหน้าพอไหว ระดับ 3 หน้าเริ่มออกสีเขียว เหมือนพระอินทร์มาประทับร่าง ระดับ 4 ก๊อกสองที่สำรองไว้ เริ่มล้น ฝายทดน้ำเริ่มวิกฤต ระดับ 5 .... จอดตรงทุ่ง หรือข้างทางที่ไหนก็ได้นะแม่คุณ สุดจะทนแล้ว.... << เพราะมาแตะที่เพดานระดับ 4 ฉันเลยต้องบึ่งไปข้างหน้า เพื่อให้พ่อได้ยิงกระต่ายตัวใหญ่ๆสักตัว จึงอดแวะตลาดชาวบ้านน่ารักๆไปอย่างน่าเสียดาย ฉันหาจุดเหมาะในการยิงกระต่ายให้พ่อได้ก็เมื่อใกล้ถึงเขต อ. บ่อทองแล้ว แม้จะลุ้นบ้าง อะไรบ้าง แต่เมื่อภารกิจนี้เสร็จสิ้น ก็เหมือนยกลังซอสภูเขาทองออกจากอก ( ไม่รู้ไปแบกไว้ตอนไหนเนี่ย...) อ.บ่อทองเป็นอำเภอใหญ่ แต่ก็เจริญแบบหัวเมืองต่างจังหวัดที่สรุปสั้นๆว่า เจริญแต่ไม่สุดๆ กล่าวคือ ประกอบด้วยอาคารพาณิชย์มากมาย ร้านค้าเยอะแยะ แต่ห้างดังๆยังตามเข้าไปตั้งรกรากไม่ถึง ร้านค้าโชห่วยและตลาดสดเลยยังมีหลงเหลือให้เห็น เราได้พบคำตอบของสุดสายเส้นทางรถเมล์สีเหลืองแล้ว เราจึงเดินทางกลับไปอีกเส้นหนึ่ง ระหว่างทาง ฉันพบเส้นทางเล็กๆ เขียนว่า ไปเนินโมก ฉันชอบชื่อโมก เลยขอพ่อกลับบ้านด้วยเส้นทางนี้ เส้นทางเนินโมก มีโค้งสวยๆให้สัมผัสมากมาย มีทุ่งดอกเลา สัญลักษณ์ฤดูหนาวที่ฉันโปรดปรานให้เห็นตลอดทาง สีดอกเลาเป็นอีกสีที่มีเสน่ห์ เท่ ขรึม เหมือนสีผมของพ่อ... ตบท้ายการเดินทางทริปพาพ่อไปเดต ด้วยการพาหนุ่มคนที่ว่าไปย้อนความหลัง ที่ร้านบะหมี่ชื่อดัง ที่ อ.บ้านบึง ความสุขง่ายๆ ของการเดินทางสาย 'ตามใจเรา' ของอาหารชาวบ้านแต่รสชาติเหมือน 'กินเหลา' ของช่วงเวลาดีๆ ระหว่างสาวผมยุ่ง กับหนุ่มผมสีดอกเลา จะมีอะไรดีไปกว่านี้...   Create Date : 16 ธันวาคม 2553     Last Update : 16 ธันวาคม 2553 15:15:55 น. Counter : 8800 Pageviews.   26 comment Share Tweet

บนท้องฟ้ายังมีรอยตีนกา เวลาเดินทาง ถ้ามีโอกาสฉันมักขอนั่งด้านหน้า เพราะฉันไม่ค่อยหลับในรถ และพิสมัยการเปิดกระจกชมวิวนอกหน้าต่างรถที่สุด จะว่าไป จริตข้อนี้ของฉัน ช่างเหมือนตูบน้อยไม่มีผิด ต่างกันก็เพียงฉันไม่ได้โชว์ลิ้นยาวๆ และทำหน้าเลิ่กลั่กขณะชมวิวเหมือนเจ้าตูบก็เท่านั้น ตอนลงดอย ฉันเอ่ยปากขอพี่โชเฟอร์รถตู้นั่งคู่กับเขาที่หน้ารถ และขออนุญาตเปิดกระจกหน้าต่างด้วย รถแล่นไปสักพัก เสียงที่จ๊อกแจ๊กหลังรถก็เงียบลงตามลำดับ ฉันหันไปมอง พบว่าพี่ๆหลายคนเข้าฌานไปเรียบร้อย รร.ดอยอินทนนท์แล้ว ฉันหันกลับมาสนุกกับวิวนอกหน้าต่างตามลำพัง นึกขอบคุณแม่ที่ไม่ได้มอบดีเอ็นเอความขี้เซาให้ติดตัวฉันนัก เวลาเดินทางเลยไม่ค่อยหลับ และมีโอกาสได้เห็นอะไรดีๆระหว่างทาง อย่างน้อย ก็ได้เห็นดอกไม้ป่าแปลกตา ได้ส่องกระจกดูเงา เงาของตัวเอง แต่จะดูอย่างไร ไม่เคยเข้าใจ ( โปรดฮัมเพลงของพี่ปั่น ไพบูลย์เกียรติตามไปด้วย : ) ได้เห็นโค้งถนนแทบจะชิดอณูของพื้นผิวยางมะตอย และได้เห็นสัจธรรมว่า แม้แต่บนท้องฟ้ายังมีรอยตีนกา นับประสาอะไรกับร่องรอยกาลเวลา บนใบหน้าคนเรา...   Create Date : 14 ธันวาคม 2553     Last Update : 14 ธันวาคม 2553 15:06:26 น. Counter : 5365 Pageviews.   15 comment Share Tweet

เมื่อหลินปิงเป็นนางอาย และหลินฮุ่ยได้เป็นนางแบบเกาหลี บอกตามตรงว่าฉันเฉยๆกับกระแสแพนด้าฟีเวอร์ ไม่ใช่ว่าไม่เอ็นดูเจ้าหมีต่างชาติสีโอรีโอ ( เพราะตัวมันมีสีขาวกับดำ) ครอบครัวนี้ แต่เพราะฉันชอบกินหน่อไม้ เลยคิดกังวลไปต่างนานาว่า การมาตั้งรกรากชั่วคราวของสามพ่อแม่ลูกครอบครัวนี้ อาจทำให้ใบไผ่ขาดตลาด ซึ่งอาจกระเทือนต่อผลผลิตหน่อไม้ที่ลดลงได้ จั๊ด จัด จะ จะ จั่ด จะ จั๊ด จัด (ร้องซ้ำทั้งบรรทัดอีกครั้ง) จิบ จิ๊บ จี้ แต่ไม่นาน หลังจากถูกรายการเรื่องเล่าเช้านี้กล่อมเกลาจิตใจด้วยมนต์บท สิ่งมีชีวิตที่เรียกว่า หัวใจ ของวง ETC พร้อมฉายอิริยาบถน่าศรัทธาของครอบครัวนี้ให้ดูมานานหลายเดือน จิตใจอันอ่อนไหวง่ายต่อสิ่งเร้าของฉันก็มีอันต้องยอมรับว่า หมีแพนด้าครอบครัวนี้ ตามมาหลอนระบบสมองฉันให้จดจำเพลงที่ว่าได้ขึ้นใจทุกตัวโน๊ต และเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตฉันแล้วโดยสมบูรณ์ พอได้ไปร่วมทริปเจียงใหม่กับที่ทำงาน และมีโปรแกรมไปเที่ยวสวนสัตว์ ฉันก็ตระเตรียมกระติกน้ำลายหมีแพนด้าสะพายไหล่ และฝึกร้องเพลง จั๊ด จัด ฯ ไว้ไปทักทายหลินปิงถึงหน้าตำหนักเวียงพิงค์ พวกเราโขยกเขยกรอนแรมโดยรถไฟ เดินทางไกลหลายร้อยกิโลเมตรเพื่อจะมาดูวัตถุหายใจได้ ก้อนกลมปุ๊กนอนอุตุ เอามือปิดหน้าตลอดเวลา เอ่อ...ฉันว่าฉันมาดูแพนด้าหลินปิงนะ ไมได้มาดูนางอาย... เดินไปอีกกรงใกล้ๆ หลินฮุ่ย แม่ของมันเดินแคตวอล์ค แบบชิลล์ ชิลล์ไปรอบๆ ก่อนจะนอนแหมะและยกมือขึ้นกุมหัว ทำท่า ซารางเฮโย อยู่นานหลายนาที ความสัมพันธ์จีน -เกาหลี - ไทย คงเฟื่องฟูก็คราวนี้ เพราะหมีแพนด้าเชื้อสายจีน ได้เรียนรู้ท่าฮิตของเกาหลีระหว่างแลกเปลี่ยนวัฒนธรรมที่เมืองไทย ตกบ่าย โปรแกรมทัวร์พาพวกเราไปปางช้างแม่ตะมานเพื่อนั่งเกวียน และนั่งช้าง สารภาพว่าตอนนั่งเกวียน ฉันไม่มีความสุขเอาเสียเลย หดหู่ยิ่งกว่าตอนหลินปิงเคี้ยวใบไผ่แล้วท้องอืดเสียอีก เพราะคนคุมเกวียนเอาไม้ตีวัวเทียมเกวียนไปตลอดทาง ฉันอยากถามเขาจังว่า อ้ายตีงัวมันทำม้ายยยย งัวมันยะอะหยังหน่อ ส่วนตอนนั่งช้าง พี่ๆต้องยึดตัวฉันไว้หลายครั้ง เพราะเห็นช้างทีไร ฉันมักจะอยากวิ่งเข้าปากช้างเสียให้ได้ กิจกรรมสุดท้ายคือการล่องแพ มันคือช่วงเวลาที่สันติที่สุดแล้วของวัน เพราะแค่ได้นั่งนิ่งๆ ปล่อยใจไหลเรื่อยไปกับกระแสน้ำก็มีความสุขแล้ว ระหว่างนั่งแพ ฉันแอบซับน้ำตาอยู่ป้อยๆกับผ้าเช็ดน้ำหมากที่เตรียมมาซับปากตอนเปิบข้าวซอย รุ่นพี่ที่นั่งข้างๆเอะอะถามว่าเป็นอะไรไป ฉันตอบเสียงสั่นเครือ 'เห็นกระบอกไม้ไผ่แล้วคิดถึงบ้านน่ะพี่ หนูคิดถึงข้าวหลามหนองมน.... ' ( เพื่อสันติของโลก โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน) ข้อคิดจากการเดินทาง : ไม่ไผ่ลำเดียว เป็นได้แค่กระบอกข้าวหลาม ไม้ไผ่หลายลำ ใช้ทำแพนำพาผู้คนข้ามแม้น้ำได้หลายคน งานบางอย่าง ไม่อาจสำเร็จได้ด้วยคนเพียงคนเดียว - รักแรกคลิก -   Create Date : 08 ธันวาคม 2553     Last Update : 8 ธันวาคม 2553 11:43:42 น. Counter : 2059 Pageviews.   11 comment Share Tweet

• ความสุขรายวัน 2557
• การเดินทางของปัจจุบัน 2556
• ก้อนหินเฮฮา 2555
• คำให้การของหอยทาก 2554
• คำไม่วาง พยางค์ไม่เว้น
• ความรักทำให้คนเป็นกวี (@1st Click Poetry)
• ได้โปรดจอดป้าย ที่ 'อำเภอใจ' (A Trip with a View)
• คลื่นไหว ในอากาศ (Luv at 1st Heard)
• ผ่านเลนส์ เป็นเรื่อง(Food for thoughts)

• แม่แอมเบอร์
• ภูเพยีย
• พลทหารไรอัน
• lifez-go
• rngja
• กะว่าก๋า
• ชบาฉาย
• porpayia
• BeachBum
• ดาวส่องทาง
• yyswim
• addsiripun
• สาวไกด์ใจซื่อ
• chenyuye
• cengorn
• adreamaway
• haiku
• ณ ปลายฉัตร
• diamondsky
• กลิ่นดอย
• โตเหมี่ยว
• bayesian
• ชะเอมหวาน
• silly
• find me pr
• strawberry banana&cream
• เหตุผลของคนๆหนึ่ง
• jinnytent
• sierra whiskey charlie
• อุ้มสี
• swin
• มิลเม
• AppleWi
• Sweety-around-the-world
• wintercactus
• พรไม้หอม
• ร่มไม้เย็น
• tanjira
• Webmaster - BlogGang

• Joy's Blog - ประโยคบอกเล่า
• Malee's note - เรื่องอยากเล่า
• เครือข่ายต้นไม้ขี้เหงา
• เพลงดาบแม่น้ำร้อยสาย
• สารพัดไม้ดอกของย่าดา
• BlogGang.com