แทะ
เราสบตากับครั้งแรก ตอนพี่ชายพามาให้รู้จัก
มันเป็นสุนัขพันธุ์ทางสีดำปลอด เจ้าของหูตั้งเหมือนติดเรดาห์ที่ติ่งหู และมีหางที่พร้อมจะเคลื่อนไหวตลอดเวลา
สิ่งโดดเด่นที่ใครเห็นเป็นต้องเอ็นดูมันคือแววตาละห้อย ใสซื่อ
ตั้งแต่สบตามันหนแรกหนนั้น ฉันพยายามเลี่ยงไม่มองตาคู่นั้นบ่อยนัก เพราะรู้ใจตัวเองว่าเป็นคนใจอ่อน
ฉันรู้ดีว่า แววตาเยี่ยงนี้....ต่อให้ฉันหิวแทบตาย แล้วถือจานข้าวมันไก่มา ก็คงทนใจแข็งไม่ได้ สุดท้ายคงต้องแบ่งสัมปทานข้าวมันไก่ในจานให้มันบ้าง
พี่ชายขอฝากมันไว้ที่บ้านพ่อพักหนึ่ง เมื่อที่บ้านพี่ชายจัดที่ทางเรียบร้อยจะพามันย้ายสำมะโนครัวไปอยู่ด้วยถาวร
มันไม่มีสูจิบัตรติดตัวมาด้วย พี่จึงตั้งชื่อให้มันอย่างง่ายว่าแฟลต เพราะเดิมมันเป็นสุนัขกำพร้าประจำแฟลต
ทุกคนดูจะยอมรับในชื่อเรียกนั้น ยกเว้นพ่อที่ยืนยันว่า ใครจะเรียกชื่อไหนก็เรียกไป แต่พ่อจะเรียกมันว่า ไอ้ขาว
แฟลตเป็นหมาพันธุ์สุภาพ ตั้งแต่มันมาอยู่นี่ เราไม่เคยได้ยินมันเห่า
พี่ชายเอาลูกกระพรวนเส้นเล็กๆมาผูกคอมัน เสียงที่มาพร้อมตัวมันเลยเป็นแค่เสียงจากลูกกระพรวน ไม่ใช่จากลูกกระเดือกของมัน
ฉันเคยลงความเห็นว่าแฟลตเป็นหมาใบ้ พี่ชายท้วงว่าแค่มันไม่เห่า จะคิดว่ามันเป็นหมาใบ้ได้อย่างไร
" เอ้า จริง จริ๊ง "- - ฉันยืนยัน - - " หนูพูดกับมันทีไร มันไม่เคยพูดตอบเลย... "
เราเลี้ยงอาหารมันตามมาตรฐานเดียวกับสมาชิกตูบตัวอื่นๆในบ้าน แต่คงเพราะแฟลตเป็นหมาช่างอยากรู้อยากเห็น
วีรกรรมแรกๆที่มันทำการทดลองคือ การคุ้ยตะกุยต้นไม้ที่พ่อเพิ่งลงดินไว้ สองสามคดี
นอกจากนี้ มันอาจจะกำลังอยู่ในวัยกำลังกิน มันเลยสร้างวีรกรรมต่อมาด้วยการแทะรองเท้าแตะคู่ใหม่ของพ่อแค่สามคู่
พ่ออนุโมทนากับรอยแกะสลักบนรองเท้าคู่สวยที่มันฝากไว้ แต่จะด้วยแววตาละห้อยอันทรงพลังของมัน หรือด้วยเห็นแก่มนุษยธรรมอย่างไรก็สุดแท้แต่
แฟลตยังคงวิ่งเล่นรอบบ้าน และกระดิกหางยามถึงมื้ออาหารทุกวัน ด้วยกิริยาร่าเริงสุดชีวิต
ราวกับไม่รู้ว่าโลกรอบตัวของมันมีความเคลื่อนไหวใดๆอีกบ้าง
เช้าตรู่วันเสาร์ที่ผ่านมา พ่อเรียกฉันลงมาดูรถที่ฉันจอดสงบเสงี่ยมหน้าบ้านโดยถามเสียงเครียดว่า ไปขับชนอะไรมาหรือเปล่า....
ระหว่างเดินงงๆไปที่รถ ฉันทบทวนรูปประโยคที่พ่อพูดแล้วใจวาบ
ความรู้สึกคล้ายตอนท้องว่างๆแล้วดื่มน้ำเย็นจัดโดยไม่พักไปหนึ่งขวดลิตร
มันวาบ ชา และแนบอาการจุกบางๆในท้องไปด้วย...
ฉันจ้องรอยเสียหายเกือบสิบกว่ารอยบริเวณตัวถังเหนือขอบล้อฝั่งขวา และร่องลึกเป็นทางๆ พลางได้ยินเสียงกลืนน้ำลายของตัวเอง
แต่ละรอยแม้ไม่ยาวเป็นทาง แต่ขีดเส้นที่ปรากฏก็ชัดเจน มีช่องไฟสวยงาม เป้นจังหวะจะโคน .... เหมือนทางรถไฟขนาดขยายจัมโบ้ในแผนที่ครูทองใบ แตงน้อย
บางรอยตัวถังถูกกรีดลึกถึงเนื้อใน และมีรอยแทะกระจุยเป็นรอยลูกไม้หงิกงอเหมือนศิลปะชั้นสูงที่เลียนแบบได้ยาก
แฟลตเป็นหมาสุภาพ และน่าเอ็นดู ฉันรำพึง
มันอาจหมั่นเขี้ยวและอยากหาสิ่งแปลกใหม่ในชีวิตประลองเขี้ยววัยฟันน้ำนมเพิ่งขึ้นของมันเล่นๆ
ก็แค่เล่นๆ....
แต่มันเล่นของสูงงงงงงง ไปนิดหนึ่งไหม
ไม่มีใครเห็นมันแทะรถต่อหน้าต่อตา ฉันกังวลลึกๆว่าการกล่าวหาว่ารอยแทะนี้เป็นผลงานของมันอาจจะเปลี่ยนสถานะมันจาก หมา ไปเป็นแพะ
แต่คดีลหุโทษที่มันเคยก่อไว้หลายครั้ง ทำให้เราไม่สามารถชี้โทษลูกสมุนตัวอื่นตัวใดในบ้านได้เลย นอกจากมัน
คดีอุจฉกรรจ์ครั้งนี้ของมัน ทำให้ฉันส่งสำเนาฟ้องไปถึงพี่ชายและเห็นควรจะย้ายมันออกนอกพื้นที่โดยเร็วที่สุด คล้ายๆหลักการโยกย้ายข้าราชการที่เคยได้ยินทางข่าวทีวีบ่อยๆ
แฟลตย้ายสำมะโนครัวไปแล้ว พร้อมฝากรอยแทะแห่งความทรงจำไว้ให้ดูต่างหน้า
น่าแปลกที่ฉันไม่นึกโกรธมันสักเท่าไหร่ ฉันเพียงแต่ละเหี่ยใจที่ตัวเองเป็นผู้ขับขี่แสนสุภาพมาตลอด แต่รถมาถูกแกะสลักเสียดื้อๆ แม้ว่าจะจอดอยู่กับบ้านเฉยๆ
ฉันไม่เม้งแตก หรือออกอาการระเบิดซีโฟร์กับคดีนี้ ไม่ใช่เพราะพ่ายแพ้หรือเห็นแก่แววตาละห้อยของมัน
แต่อะไรสักอย่างข้างในสอนให้ฉันนิ่งกับรอยแทะบนรถแสนรักได้อย่างประหลาด
เมื่อคืนฉันอ่านบทความของท่านชยสาโร กล่าวถึงครั้งหนึ่งที่หลวงพ่อชาสอนศิษย์ว่า แก้วน้ำที่เราใช้ มันแตกเสียตั้งแต่แรกแล้ว พอถึงเวลามันแตกขึ้นมาจริงๆ เราจะได้ตอบรับการแตกของแก้วน้ำอย่างสงบว่า
เออ แก้วแตก...
ฉับพลัน ปัญญาของฆราวาสแสนเขลาอย่างฉัน เพิ่งนึกหาเหตุผลมาอธิบายเรื่องราวของตนเองได้ว่า
เออนะ รถมันมีรอยบิ่น รอยบุบเสียตั้งแต่ถอยจากศูนย์รับรถแล้ว
บัดนี้ถึงเวลาแล้ว
เออ....รถเป็นรอย
| Create Date : 09 สิงหาคม 2553 |
| Last Update : 9 สิงหาคม 2553 11:24:15 น. |
|
25 comments
|
| Counter : 2461 Pageviews. |
 |
|
|
| โดย: 1 IP: 183.89.170.239 วันที่: 9 สิงหาคม 2553 เวลา:11:45:35 น. |
|
|
|
| โดย: Giant Bee IP: 119.31.9.192 วันที่: 9 สิงหาคม 2553 เวลา:12:23:40 น. |
|
|
|
| โดย: ปอน ปอน IP: 61.19.65.242 วันที่: 9 สิงหาคม 2553 เวลา:12:32:26 น. |
|
|
|
โดย: สิขเรศ (HyPeR MonKeY  ) วันที่: 9 สิงหาคม 2553 เวลา:13:11:37 น. |
|
|
|
| โดย: addsiripun วันที่: 9 สิงหาคม 2553 เวลา:19:53:57 น. |
|
|
|
| โดย: cengorn วันที่: 9 สิงหาคม 2553 เวลา:21:07:27 น. |
|
|
|
| โดย: cengorn วันที่: 9 สิงหาคม 2553 เวลา:23:27:16 น. |
|
|
|
| โดย: ณ ปลายฉัตร วันที่: 10 สิงหาคม 2553 เวลา:4:54:00 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า  วันที่: 10 สิงหาคม 2553 เวลา:7:17:15 น. |
|
|
|
| โดย: พ่อพเยีย วันที่: 10 สิงหาคม 2553 เวลา:7:23:21 น. |
|
|
|
| โดย: psyche IP: 220.118.141.254 วันที่: 10 สิงหาคม 2553 เวลา:8:38:17 น. |
|
|
|
| โดย: chenyuye วันที่: 10 สิงหาคม 2553 เวลา:13:25:29 น. |
|
|
|
| โดย: ณ ปลายฉัตร วันที่: 10 สิงหาคม 2553 เวลา:14:36:01 น. |
|
|
|
| โดย: chenyuye วันที่: 10 สิงหาคม 2553 เวลา:14:44:04 น. |
|
|
|
| โดย: ณ ปลายฉัตร วันที่: 10 สิงหาคม 2553 เวลา:20:31:59 น. |
|
|
|
| โดย: cengorn วันที่: 10 สิงหาคม 2553 เวลา:23:01:54 น. |
|
|
|
| โดย: ณ ปลายฉัตร วันที่: 10 สิงหาคม 2553 เวลา:23:22:50 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 11 สิงหาคม 2553 เวลา:7:09:38 น. |
|
|
|
โดย: yyswim  วันที่: 11 สิงหาคม 2553 เวลา:10:35:50 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 11 สิงหาคม 2553 เวลา:12:27:25 น. |
|
|
|
| โดย: รัชชี่ (รัชชี่ ) วันที่: 11 สิงหาคม 2553 เวลา:16:41:33 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 20 คน [
ดีใจ ที่คุณรักแรกคลิก ไม่โกรธคุณแฟลต
นึกถึงเมื่อคืน เพิ่งคุยกับเพื่อน เล่าให้ฟังว่าลูกชายวัยซน 2 ขวบ
เอามือตีเจ้าโอเว่น คุณเพื่อน ก็เลยตีลูกชายเบาๆ
เราบอกเพื่อนว่า อ่ะ... ตีลูกทำไม เด็กไม่รู้เรื่อง
เพื่อนบอก อ้าว แล้วลูกตีหมาทำไม หมามันก็ไม่รู้เรื่องเหมือนกัน
เออ ....จริงด้วยอ่ะ ลงท้ายเพื่อนบอก ต้องการตีเบาๆ เพื่่อ
สอนเด็กให้รู้ว่าไม่ควรทำ
ธรรมะสอนเราได้ทุกเรื่องราวในชีวิตเลยนะ
จะเที่ยงแล้ว..... วันนี้กินอะไรดีน้อ ?????