อะไรกำลังเดินทาง
พี่ชายคนโตเคยเขียนจดหมายเล่าให้ฟังว่า สมัยเด็กของพี่ พ่อมักซื้อของเล่นโมเดลจำลองจำพวกรถไฟ หรือเครื่องบินขนาดจิ๋วให้เล่น นี่อาจเป็นจุดประกายให้พี่ชื่นชอบการเดินทางมาจนทุกวันนี้
ฉันอ่านข้อความของพี่ชายทีแรก ฉันเคลิบเคลิ้มไปตามรางบรรทัด จนจำลองตัวเองย่อส่วนไปอยู่บนรถไฟขบวนจิ๋ว กับเครื่องบินจำลองของพี่ แต่พออ่านซ้ำอีกที ก็ให้นึกเคืองขึ้นมานิดๆว่า เอ๊ะ แล้วทำไมสมัยเด็กของฉัน ไม่เห็นมีของเล่นเป็นพาหนะจำลองอะไรกับเขาบ้างเลย แม้แต่โมเดลอีแต๋นจิ๋ว หรือ เกวียนจำลองก็ยังดี
ฉันไม่รู้ตัวว่าฉันชอบเดินทางตั้งแต่เมื่อไร ต่อเมื่อตะหงิดใจ ก็เสพติดและหลงใหลมันไปแล้วอย่างถอนตัวไม่ขึ้น
เคยเขียนคำทู่ ( ตรงข้ามกับคำคม) ไว้สนองความคิดเบี้ยวๆของตัวเ้องว่า
Love is like water ; you need it everyday.
Travel is like wine ;
Good health for a little.
Great addiction for more. - -
ความรักก็เหมือนน้ำ เราต้องดื่มทุกวัน
ส่วนการเดินทางก็เหมือนไวน์
ดื่มทีละน้อยๆ มันดีต่อสุขภาพ
แต่ถ้าดื่มทีละมากๆ ระวังจะติด...
ช่วงเวลาไหนที่การงาน หรือปัจจัยอะไรร้อยแปดมาขัดขวางให้ฉันไม่สามารถเดินทางอย่างใจอยาก ฉันมักปลอบใจตัวเองเพื่อทุเลาอาการลงแดงเพราะไม่ได้เดินทางว่า ... ไม่เป็นไร อย่างน้อยก็ให้ความคิดถึงเราเดินทาง...
ไม่นานมานี้ เพื่อนรักส่งเพลงมาให้ทางอีเมล์ ชื่อเพลง ความคิดถึงกำลังเดินทาง ฉันเห็นชื่อเพลงแล้วอมยิ้มเล็กน้อย แหม มีคนปล่อยให้ความคิดถึงออกเดินทางเพ่้นพ่านเหมือนเราด้วยแฮะ
ในไฟล์เพลงบอกว่าร้องโดย โกไข่กับนายสน แค่เหลือบดูชื่อเพลงก็ติดตา แต่พอฟังเนื้อหา ยิ่งติดใจ ฟังเพลงนี้แล้วนึกอยากกินขนมจีนแกงไตปลา แนมข้าวยำราดน้ำบูดูขึ้นมาทันที เพราะเขาร้องได้สำนวน ต๊าย ใต้จริงๆ
ขณะที่ปล่อยให้ความคิดถึงของตัวเองเดินทางลำพังพร้อมเสียงเพลงหงุงหงิง ตัวเองกลับต้องง่วนกับการเดินทางบนโต๊ะทำงาน และจดจ้องจอคอมพิวเตอร์ตรงหน้า ฉันแวะเข้าไปเวปที่สะกดแปลกๆว่าGoogle เพื่อถามหาข้อมูลบางอย่างสำหรับงาน พอเจอโลโก้หน้าจอของวันนี้เท่านั้น ฉันเผลอถอนหายใจแรงๆไปทีหนึ่ง
ถอนหายใจ เพราะโลโก้ Google ของวันนี้มันช่าง take my breath away * จริงๆ ... ฉันรีบสูดหายใจลึกๆ ราวกับอยู่ๆก็โดนเตะถ่วงลอยขึ้นมาสู๋ชั้นบรรยากาศนอกโลก พร้อมกับใจที่ละลายไปแล้วกับความคิดสร้างสรรค์ของครีเอทีฟ
( * สำนวน take my breath away นี้ฉันได้มาจากเพลงเก่าเพลงหนึ่ง ที่ประกอบภาพยนตร์Top Gun ของพี่ทอม ครูซ ฟังทีแรกฉันแปลเอาทื่อๆประสาเด็กทึ่มว่า ...เธอพรากลมหายใจของฉันไป ...
แต่ถ้าไปบอกครูวิชาภาษาอังกฤษแบบนี้ คงโดนเขกกระโหลก เพราะมันเป็นสำนวนฝรั่งหมายถึง ทึ่งกับอะไรสักอย่าง จนต้องสะกดลมหายใจต่างหาก)
วันที่ 21 กรกฎาคมของทุกปี ทั่วโลกเขาฉลองการเดินทางไปพระจันทร์กัน แต่ในปฏิทินของฉันไม่มีวันพิเศษนี้ เพราะฉันเดินทางไปเที่ยวดวงจันทร์ ทุกคืน
มองมันทุกวัน
จนกระต่ายบนดวงจันทร์หันมายกสากตำข้าว และค้อนเราควั่กๆ บ่อยๆ
ความที่ฉันมองดวงจันทร์ทุกคืน ฉันเคยคิดเลยเถิดเล่นๆว่า ถ้าดวงจันทร์มีสิ่งมีชีวิตอาศัยอยู่ สาธารณรัฐดวงจันทร์ ต้องปรับปรุงกระทรวงคมนาคมเป็นอย่างแรก เพื่อปรับผิวจราจรทุกจุดให้เรียบกว่านี้ และต้องให้ WWF สาขาดวงจันทร์มาจัดการคดีใช้แรงงานสัตว์ทารุณด้วย เพราะฉันเห็นกระต่ายบนดวงจันทร์ตรากตรำ ตำข้าวมาหลายทศวรรษแล้ว
อย่างไรก็ดี ถึงฉันจะไม่เคยมีบุญได้นั่งยานอวกาศไปเหยียบโลกพระจันทร์อย่างนักบินอวกาศเขา
แต่ฉันก็ภูมิใจลึกๆที่ ฉันมีดวงตาสองข้างเป็นยานส่วนตัว พาฉันไปท่องดวงจันทร์ทุกวัน
และแน่นอน ฉันเอาความคิดถึงของฉันเดินทางไปด้วย...
(หมายเหตุ ฉันเลือกกลุ่มย่อยให้เอนทรี่นี้ อยู๋หมวด ท่องเที่ยวต่างประเทศ เพราะคิดว่า ทริปดวงจันทร์ น่าจะใกล้เคียงกับหมวดนี้ที่สุด ...ก็ bloggang เขาไม่มีกลุ่มย่อย ท่องเที่ยวต่างดาวนี่นา...)
| Create Date : 22 กรกฎาคม 2552 |
| Last Update : 22 กรกฎาคม 2552 13:46:27 น. |
|
6 comments
|
| Counter : 1249 Pageviews. |
 |
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 20 คน [
ขอบคุณล่วงหน้าค่ะคุณพ่อพเยีย