ดอกไม้ของพ่อ
ต้นพุด ต้นไม้ล่าสุดที่พ่อปลูกให้ฉัน
หลายปีมาแล้ว ระหว่างฉันเดินเล่นกับพ่อในสวน พ่อหยุดยืนตรงพุ่มเฟื่องฟ้าสีบานเย็นอมม่วงสดและเปรยกับลมว่า 'ดอกไม้ที่สีฉูดฉาดมักไม่หอม '
ฉันรอพ่อพูดอะไรต่อ แต่พ่อก็พูดเพียงแค่นั้น สักพักเราเดินผ่านต้นมะลิที่มีดอกประดับต้นพอสังเขป
ดอกมะลิเหล่านี้ ครั้งหนึ่งพ่อเคยปลูกเอาใจแม่เป็นดง มาบัดนี้พ่อจงใจเหลือให้ชื่นใจในสวนแค่ไม่กี่ต้น ชั่วเสี้ยวก้าวระหว่างเรากับพุ่มมะลิ พ่อบอกฉันว่า
'ดอกไม้ที่กลิ่นหอม ส่วนมากมักสีจืดๆ ... หนูอยากเป็นอย่างเฟื่องฟ้า หรือมะลิ ล่ะ'
พ่อรอฉันพูดอะไรต่อ แต่คำพูดฉันถูกกลิ่นหอมของมะลิดูดลงรากแก้วของมันไปเมื่อสองสามวินาทีหลังจากนั้น
ปริศนาในถ้อยคำของพ่อฉาบอยู่บนหน้าดิน บ้างลอยเคว้งบนกิ่งไม้ นานทีก็ปลิวไปอาบน้ำค้างเล่นบนยอดหญ้า ฉันคล้ายเข้าใจความนัยของคำสอนพ่อ แต่ก็ไม่แตกฉาน จนเมื่อชีวิตผ่านฤดูกาลของการเรียนรู้ คำสอนของพ่อค่อยกระจ่างเหมือนแดดเช้าที่ค่อยๆแผดแสงลงมาให้พรประจำวันแก่ต้นไม้ทั่วทั้งสวน
คำสอนของพ่อ เหมือนใบไม้ มันไม่อาจเป็นปุ๋ยให้ต้นไม้ได้ทันทีเหมือนปุ๋ยเคมี แต่ต้องอาศัยเวลาบ่มเพาะเพื่อย่อยสลาย
แต่เมื่อคำสอนนั้นถึงเวลาที่เหมาะสม มันจะกลายเป็นปุ๋ยอินทรีย์ ที่ทำให้ต้นไม้ต้นหนึ่งเติบโต
และเมื่อดอกไม้ดอกแรกบาน มันจะบานพร้อมเฉลยคำตอบให้ต้นไม้รู้ว่า
ต้นไม้ต้นนี้เกิดมาเป็นต้นเฟื่องฟ้า หรือต้นมะลิ....
Create Date : 10 กันยายน 2553 |
Last Update : 10 กันยายน 2553 16:11:32 น. |
|
23 comments
|
Counter : 2229 Pageviews. |
|
|
|