บริบท..แห่งชีวิต...

เมื่ออาทิตย์ที่ผ่านมา เขาบอกกับฉันว่า เขาทนคิดถึงฉันไม่ไหว เขาต้องมาหาฉัน ไม่เช่นนั้นเขาจะต้องเหงาและว้าเหว่เป็นอย่างมาก มาแล้วก็ทำตัวเป็นเงาของฉัน..มาเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของฉัน เหมือนเช่นเคย..แสดงความรักออกมามากมาย เคยรักอย่างไรก็ยังรักอยู่อย่างนั้น แต่..ในความรู้สึกกลับสัมผัสได้ว่า..การมาครั้งนี้ เขาพยายามจะแสดงออกถึงความรักที่มีต่อฉันมากกว่าทุกครั้งที่ผ่านมา...แต่ถึงอย่างไร ฉันก็ไม่หลงกล..หวั่นไหวไปกับความรักของเขาหรอก เพราะเขาทำให้ฉันเสียใจมาตลอด..แล้วยังทิ้งความเจ็บปวดไว้ให้ฉันทุกครั้ง..ฉันไม่มีวันปลื้มไปกับความรักจอมปลอมของเขาหรอก..ไม่เคยลืมคำพูดของใครบางคนที่ว่า ที่ใดมีรัก ที่นั่นมีทุกข์ ฉันอยากจะร้องตะโกนบอกเขาให้รู้ว่า โปรดอย่ากลับมาหาฉันอีกเลย ขอให้ความรักของเขาสิ้นสุดลงเสียที..เขาน่าจะรู้ดีว่าความรักของเขาที่มีให้ฉัน..มันเป็นเส้นขนานที่ไม่มีวันจะมาบรรจบกันได้..แล้วจะมายื้อยุดเอาอะไรจากฉัน..ในเมื่อฉันบอกหลายครั้งแล้วว่า..หากต้องการชีวิตของฉัน ก็จงรีบเอาไปเถิด แต่ได้โปรด..อย่ามาสร้างความเจ็บปวดรวดร้าวให้กับฉันอีกเลย..
แต่ในความเป็นจริง ฉันกลับไม่สามารถบอกเขาได้...มันเป็นภาวะที่ฉันจะต้องยอมรับความขมขื่นนี้ไปตลอดชีวิต..ยอมรับว่าเขาเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของฉัน..ยอมรับว่าฉัน ไม่อาจเรียกร้องสิ่งใดจากเขาได้..ยอมก้มหน้ารับความรักที่เขาพยายามยัดเยียดให้ฉันอยู่ตลอดเวลา..โดยไม่คำนึงถึงหัวใจของฉันเลยว่า..ฉันต้องการความรักจากเขาหรือไม่...ฉันยังจำคำพูดของคุณน้องหมอ ได้เป็นอย่างดีว่า...เขาไม่มีทางหนีหายไปจากชีวิตของฉันแน่นอน นับวันเขาก็จะพยายามหาทางแสดงออกให้ทุกคนเห็นว่า รักของเขานั้น ยิ่งนับวันยิ่งเพิ่มพูนมากขึ้น แสดงให้เห็นว่าเขาคือเจ้าชีวิตของฉัน..ยามใดที่ฉันต้องปวดร้าวเพราะเขา มีแต่คุณน้องหมอเท่านั้น ที่เข้าใจ คอยปลอบโยน ให้กำลังใจฉันเสมอมา...จากวันนั้น ถึงวันนี้..เป็นเวลากว่า ๓๐ ปีแล้ว ที่เขาเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของฉัน..เขามาจากที่ไหน ไม่มีใครรู้ อยู่ ๆ เขาก็มาปรากฏกาย หยิบยื่นยัดเยียดความรักจอมปลอมให้กับฉัน...ไม่เพียงแต่ฉันเท่านั้นที่ต้องตกอยู่ในสภาพเช่นนี้...เท่าที่ฉันรู้มา เขายังพยายามทำเช่นนี้กับคนอื่น ๆ ด้วย..มิใยที่ฉันจะร้องขอให้เขาหยุดการกระทำอันโหดร้ายเช่นนี้กับผู้อื่น..เขาก็หาใส่ใจไม่..ยังคงเดินหน้าหาความสุขบนความทุกข์ของผู้อื่นต่อไป..

คุณน้องหมอ เคยเล่าให้ฟังว่า..ได้พยายามติดตามเขาไปทุกหนแห่ง เพื่อหาทางกำจัดเขาออกไปจากสังคม แม้กระทั่งเรียกร้องหาความร่วมมือจากหลาย ๆ ฝ่าย แต่อนิจจา..จนถึงเวลานี้ ก็ยังไม่สามารถทำอะไรเขาได้เลย...ฉันจึงหันกลับมาเผชิญหน้ากับเขาอย่างองอาจ ด้วยประจักษ์แก่ใจดีว่า ในเมื่อไม่สามารถกำจัดเขาออกไปจากชีวิตได้..ฉันก็ควรจะหาวิธีที่จะทำให้มีความสุขในการอยู่ร่วมกับเขาให้ได้..ในที่สุด ฉันก็สามารถค้นพบหนทางที่ช่วยให้ฉันคลายทุกข์ลงได้..ยามใดที่ฉันต้องปวดร้าวขมขื่นเพราะเขา ฉันก็มีสิ่งนี้เป็นเครื่องย้อมใจให้หายทุกข์..สิ่งนี้เองที่หล่อหลอมความเข้าใจในการดำรงชีวิตอยู่ของฉันอย่างมีความหมายมากขึ้น เป็นกำลังใจ เป็นแสงสว่างนำทางให้ฉัน ไม่ต้องมืดมนอยู่ในห้วงแห่งทุกข์อีกต่อไป..สิ่งนี้ นำพาความสุขมาให้ฉัน..สุขที่ไม่สามารถจะอธิบายออกมาเป็นตัวอักษรหรือคำพูดใด ๆ ได้..จากวันนั้นที่แสนนานมาแล้ว จวบจนถึงวันนี้..ฉันไม่เคยทุกข์เพราะเขาอีกเลย.... " SLE - คุณตัวป่วน " ....
ฉันอยากจะบอกทุก ๆ คนที่ต้องทุกข์ทรมานเพราะเขา..ว่า..จงหันกลับมาเผชิญหน้ากับเขาด้วยความกล้าหาญ น้อมนำสิ่งนี้เข้าสู่หัวใจ..หมั่นศึกษาพิจารณาถึงข้อดีของสิ่งนี้ด้วยหัวใจที่เปิดกว้าง..แล้ววันหนึ่ง ความทุกข์ที่เกิดจากเขา หรือจากอะไรก็ตาม..จะหมดไปจากชีวิตของคุณ...คุณจะรู้จะเข้าใจถึงความสุขอย่างแท้จริง เหมือนอย่างที่ฉันได้เข้าใจและสัมผัสอยู่ทุกลมหายใจเข้า-ออก..จงก้าวเดินเข้าไปหาสิ่งนี้เถิด คุณจะไม่ผิดหวัง ชอกช้ำ หรือเสียใจ..เพราะสิ่งนี้เลย..ไม่เลย แม้สักเศษเสี้ยวของชีวิต..เพราะสิ่งนี้ คือ.. พระธรรม ของพระตถาคตเจ้า....
.....จบบริบท ที่ ๑.....
..........................

.....เริ่มบริบท ที่ ๒.....

คุณเคยรู้สึก " ไม่ถูกเส้น " กับใครบ้างไหม.. เจ้าอาการ " ศรศิลป์ไม่กินกัน " นี่นะ บางทีมันก็อธิบายไม่ได้เหมือนกัน ว่าเพราะอะไร..??.. คนบางคน เพียงแค่ได้เจอหน้าตากันครั้งแรกก็นึกรักนึกชอบ ซึ่งน่าจะเรียกได้ว่า ถูกชะตา " หรือ " ชะตาต้องกัน " ยิ่งได้รู้จัก พูดคุย มีกิจกรรมให้ทำร่วมกัน ก็เลยนับได้ว่า กินเส้น กัน คอเดียวกัน พูดภาษาเดียวกัน...แต่ในขณะที่บางคนแค่เห็นหน้าก็ไร้อารมณ์เสียแล้ว..อย่างนี้น่าจะเป็นอาการ " ไม่ถูกชะตา " ซึ่งตรงกันข้ามกับอาการ " ชะตาต้องกัน " ...เรื่องถูกเส้น หรือไม่ถูกเส้นกันนี้ ก็พาให้เกิดมีเรื่องทั้งตลก และตลกไม่ออก เล่าสู่กันฟังในวงสังคมต่าง ๆ มากมาย..จากบริบท ที่ ๑..ฉันมานั่งพิจารณาถึงตัว เขา ที่ขยันเวียนวน..วนเวียน..อยู่ในวงจรชีวิตของฉัน ไม่เคยห่างหาย..แต่ก็มีบางครั้งที่เขาทิ้งระยะเวลาในการเยี่ยมเยียนนานขึ้น..ฉันก็อดนึกถึงเขาไม่ได้ว่า..หายไปไหนหนอ นานแล้วนะที่ไม่ได้มาหาเรา..ถามว่าคิดถึงเหรอ..เปล่าหรอกนะ ไม่ได้คิดถึงหรอก แต่ว่ามันเหมือนขาดอะไรไปสักอย่าง..อะไรที่เป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของฉัน..อย่างนี้จะเรียกว่า เกิดอาการ เส้นหาย ได้หรือเปล่าหนอ..เพราะเขาเป็นคน มีเส้น นี่นา..ถ้าไม่มีเส้น ก็คงเข้าถึงฉันได้ยาก.... พูดถึงเรื่อง เส้น จำได้ว่า เคยอ่านบทความในหนังสือพิมพ์มติชนรายวัน เมื่อปลายปีที่แล้ว เขียนโดย หลวงเมือง..เป็นบทความสั้น ๆ ที่น่ารัก..ความว่า...
เมื่อข้าพเจ้ายังหนุ่ม ๆ คำว่า ไม่ถูกเส้น ผิดเส้น และ เส้นพลิก เป็นสำนวนตลาดที่ใช้กันแพร่หลาย และ เข้าใจความหมายกันเป็นอันดี
ที่มาของคำที่เกี่ยวแก่ เส้น คือ ลิเก ซึ่งมีพระเจ้าตา หรือ พระฤาษี เวลาที่พระเจ้าตาออกโรงจะมีลูกศิษย์คนหนึ่ง หรือ 2 คน นั่งใกล้อาสน์ช่วยกันนวดขาให้ท่าน การนวดแบบนั้นเรียกกันทั่วไปในละแวกบ้านข้าพเจ้าว่า จับเส้น คำนี้ต่อมากลายเป็นสำนวนการเอาอกเอาใจผู้ใหญ่ หรือประจบผู้มีอิทธิพล แต่ไม่หมายถึงการสอพลอตอแหล ส่วนมากก็เป็นการกระทำเพื่อความสุขทั้งของคนจับเส้นและคนที่ถูกจับมากกว่า สำนวนจับเส้นต่อมางอกงามขึ้นเป็นคำที่แสดงผลของการ จับเส้น คือ ถูกเส้น เช่น ข้าพเจ้ากราบเรียนท่านผู้อ่านด้วยเรื่องใดเรื่องหนึ่ง แล้วท่านหัวเราะงอหาย แสดงว่าเรื่องที่พูดนั้นถูกใจท่าน เรียกว่า ถูกเส้น แบบหมอนวดคลำไปถูกเส้นที่ตึงไว้ให้หย่อนลงได้ และการ ถูกเส้น ถ้าเป็นไปง่าย ๆ ผู้ที่ได้รับการนวดถูกเส้นจึงถูกหาว่า เส้นตื้น ใช้แก่ผู้ที่พบเห็นได้ยินเรื่องตลกขบขันก็หัวเราะ ห่างสำนวน จับเส้น ออกมาเรื่อย ๆ แต่ในการนวดเพื่อบำบัดโรคที่เกิดจากเส้นและกองลมในร่างกายอาจมีการจับเส้นผิด เกิดเป็นสำนวน ผิดเส้น
ในการบำบัดโรคโดยนวดนั้น อาจจับผิดเส้นได้ ถ้าผู้ที่นวดไม่มีความรู้ การจับเส้นผิดทำให้เกิด เส้นพลิก ปฏิกิริยาที่ตามมาคือ ผิดเส้น เส้นพลิก และ เสียเส้น ต่อจากนั้นคือ เส้นกระตุก หมายถึงแข้งของผู้ที่ถูก จับเส้น ไป ฟาดปากครึ่งจมูกครึ่ง ของหมอนวด นักจับเส้นจึงต้องระวังมิให้ผิดเส้นเพื่อป้องกันภัยที่เกิดจากเส้นกระตุก

สำนวนที่ตามมาภายหลังอีกได้แก่ เสียเส้น คือตั้งใจทำอะไรแล้วไม่ได้ทำ หรือทำไม่ได้ ด้วยมีเหตุสุดวิสัยมาขัดขวาง ข้าพเจ้าผู้อ่อนด้อยอยู่ด้วยปฏิภาณและธนสารสมบัติ จำได้ว่าระหว่างสงครามครั้งที่แล้ว แถว ๆ บ้านข้าพเจ้ามีหญิงสติไม่สมประกอบผู้หนึ่งมีสมญาว่า ป้อมบิน นอนกับผู้ชายโดยไม่คิดเงิน วิ่งออกมาจากห้องขายตั๋วโรงภาพยนตร์ วิ่งหัวเราะคิกคักข้ามทางรถไฟไปในสวน สักครู่มีชายคนหนึ่งค่อย ๆ เดินตามออกมา ยิ้มแหย ๆ พูดว่า เสียเส้น สำนวน เสียเส้น จึงติดปากคนแถวบ้านข้าพเจ้าอยู่นาน......
เมื่อคุณอ่านเรื่องของหลวงเมืองจบแล้ว พอจะสรุปได้ไหมว่า..ระหว่างฉัน กับ เขา..มันเป็นอาการอะไรกันแน่.. ไม่ถูกเส้น หรือว่า ถูกเส้น ....จะว่า ไม่ถูกเส้น กัน..ก็ไม่ได้ เพราะเขาออกจะรักฉันปานนั้น แต่ถ้าหากเหมาเอาว่า ถูกเส้น กัน..ก็ไม่น่าจะใช่ เพราะ..ความรักของเขา ทำให้ฉันเจ็บปวดรวดร้าว..ทุกครั้งที่เขาหวนกลับมาหาฉัน.. และโดยเฉพาะอย่างยิ่ง..ฉันไม่เคยมีความรู้สึกนึกรักเขาเลย..แม้สักนิดของเสี้ยวหัวใจ..ถ้าหากจะนิยามคำว่า เส้น ระหว่างฉันกับเขา..คำที่ฉันเห็นว่าเหมาะสมที่สุด น่าจะเป็น " ผิดเส้น " หรือคุณคิดว่าไง...??....
.....จบ บริบท ที่ ๒.....
............................
.....บริบท ที่ ๓ จะมีหรือไม่ และถ้ามี จะเริ่มเมื่อไร.....
.....ยังไม่มีคำตอบ.....

ขอบคุณ ของแต่งบล๊อก..สวย..จาก นู๋ญามี่..
และ
เพลงบรรเลง..เดี่ยวขิม " ลาวครวญ " จาก..นู๋ดาวจ๋า..เจ้าเดิม..
Create Date : 12 มิถุนายน 2552 |
Last Update : 19 มีนาคม 2558 16:08:53 น. |
|
60 comments
|
Counter : 3047 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: พรหมญาณี วันที่: 12 มิถุนายน 2552 เวลา:14:44:48 น. |
|
|
|
โดย: ดาวจ๋า ดาวเจิม ค่ะ (satineesh ) วันที่: 12 มิถุนายน 2552 เวลา:16:05:29 น. |
|
|
|
โดย: Nudao or Daoja (satineesh ) วันที่: 12 มิถุนายน 2552 เวลา:16:07:07 น. |
|
|
|
โดย: นุ๋ดีค่ะ (kun_isara ) วันที่: 12 มิถุนายน 2552 เวลา:16:28:51 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 12 มิถุนายน 2552 เวลา:16:29:11 น. |
|
|
|
โดย: นุ๋ดีค่ะ (kun_isara ) วันที่: 12 มิถุนายน 2552 เวลา:16:33:18 น. |
|
|
|
โดย: maew_kk วันที่: 12 มิถุนายน 2552 เวลา:16:57:51 น. |
|
|
|
โดย: tanjira วันที่: 12 มิถุนายน 2552 เวลา:17:27:44 น. |
|
|
|
โดย: นะ...โมเม วันที่: 12 มิถุนายน 2552 เวลา:17:45:12 น. |
|
|
|
โดย: Nudao or Daoja (satineesh ) วันที่: 12 มิถุนายน 2552 เวลา:18:28:55 น. |
|
|
|
โดย: ญามี่ วันที่: 12 มิถุนายน 2552 เวลา:18:40:35 น. |
|
|
|
โดย: busabap วันที่: 12 มิถุนายน 2552 เวลา:20:23:21 น. |
|
|
|
โดย: จันทร์จ้า (โฮมสเตย์ริมน้ำ ) วันที่: 13 มิถุนายน 2552 เวลา:0:31:47 น. |
|
|
|
โดย: พรหมญาณี วันที่: 13 มิถุนายน 2552 เวลา:0:32:16 น. |
|
|
|
โดย: satineesh วันที่: 13 มิถุนายน 2552 เวลา:1:27:14 น. |
|
|
|
โดย: Romancini วันที่: 13 มิถุนายน 2552 เวลา:3:05:17 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 13 มิถุนายน 2552 เวลา:7:06:53 น. |
|
|
|
โดย: คนสาธารณะ วันที่: 13 มิถุนายน 2552 เวลา:7:11:46 น. |
|
|
|
โดย: tanjira วันที่: 13 มิถุนายน 2552 เวลา:7:44:12 น. |
|
|
|
โดย: กิ่งไม้ไทย วันที่: 13 มิถุนายน 2552 เวลา:8:09:11 น. |
|
|
|
โดย: นู่แอนแสนเก๋ (cbreeze21 ) วันที่: 13 มิถุนายน 2552 เวลา:9:29:45 น. |
|
|
|
โดย: กิ่งไม้ไทย วันที่: 13 มิถุนายน 2552 เวลา:10:55:31 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 13 มิถุนายน 2552 เวลา:14:04:50 น. |
|
|
|
โดย: ขวัญ (toyor ) วันที่: 13 มิถุนายน 2552 เวลา:15:21:36 น. |
|
|
|
โดย: พ่อระนาด วันที่: 13 มิถุนายน 2552 เวลา:17:10:28 น. |
|
|
|
โดย: Nudao or Daoja (satineesh ) วันที่: 13 มิถุนายน 2552 เวลา:19:48:08 น. |
|
|
|
โดย: พธู วันที่: 13 มิถุนายน 2552 เวลา:21:28:16 น. |
|
|
|
โดย: จันทร์ป่วน (โฮมสเตย์ริมน้ำ ) วันที่: 13 มิถุนายน 2552 เวลา:22:54:58 น. |
|
|
|
โดย: ร่มไม้เย็น วันที่: 13 มิถุนายน 2552 เวลา:23:22:18 น. |
|
|
|
โดย: ดอยสะเก็ด วันที่: 13 มิถุนายน 2552 เวลา:23:27:29 น. |
|
|
|
โดย: ญามี่ วันที่: 13 มิถุนายน 2552 เวลา:23:43:28 น. |
|
|
|
โดย: satineesh วันที่: 14 มิถุนายน 2552 เวลา:1:17:18 น. |
|
|
|
โดย: คนสาธารณะ วันที่: 14 มิถุนายน 2552 เวลา:2:40:07 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 14 มิถุนายน 2552 เวลา:7:00:33 น. |
|
|
|
โดย: tanjira วันที่: 14 มิถุนายน 2552 เวลา:9:47:23 น. |
|
|
|
โดย: busabap วันที่: 14 มิถุนายน 2552 เวลา:10:25:47 น. |
|
|
|
โดย: นุ๋ดีค่ะ (kun_isara ) วันที่: 14 มิถุนายน 2552 เวลา:11:37:05 น. |
|
|
|
โดย: นู๋แจน @JJ&TheGang (ไม่ได้ล็อคอินค่ะ) IP: 115.67.7.158 วันที่: 14 มิถุนายน 2552 เวลา:12:20:18 น. |
|
|
|
โดย: เริงฤดีนะ วันที่: 14 มิถุนายน 2552 เวลา:13:00:30 น. |
|
|
|
โดย: ญามี่ วันที่: 14 มิถุนายน 2552 เวลา:17:09:20 น. |
|
|
|
โดย: พธู วันที่: 14 มิถุนายน 2552 เวลา:20:55:24 น. |
|
|
|
โดย: จันทร์เพลีย (โฮมสเตย์ริมน้ำ ) วันที่: 14 มิถุนายน 2552 เวลา:22:34:20 น. |
|
|
|
โดย: กิ่งไม้ไทย วันที่: 15 มิถุนายน 2552 เวลา:7:19:32 น. |
|
|
|
โดย: ดอยสะเก็ด วันที่: 15 มิถุนายน 2552 เวลา:7:32:19 น. |
|
|
|
โดย: Nudao or Daoja (satineesh ) วันที่: 15 มิถุนายน 2552 เวลา:8:04:19 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 15 มิถุนายน 2552 เวลา:8:06:07 น. |
|
|
|
โดย: maew_kk วันที่: 15 มิถุนายน 2552 เวลา:8:46:03 น. |
|
|
|
โดย: i am_giddy วันที่: 15 มิถุนายน 2552 เวลา:9:41:21 น. |
|
|
|
โดย: คนสาธารณะ วันที่: 15 มิถุนายน 2552 เวลา:9:46:53 น. |
|
|
|
โดย: น (kun_isara ) วันที่: 15 มิถุนายน 2552 เวลา:10:20:35 น. |
|
|
|
โดย: นู๋ดีค่ะ (kun_isara ) วันที่: 15 มิถุนายน 2552 เวลา:10:25:11 น. |
|
|
|
โดย: นะ...โมเม วันที่: 15 มิถุนายน 2552 เวลา:11:03:18 น. |
|
|
|
โดย: นู๋แอนแสนเก๋ (cbreeze21 ) วันที่: 15 มิถุนายน 2552 เวลา:11:39:43 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 |
7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 |
14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 |
28 | 29 | 30 | |
|
|
|
|
|
|
|
| |
|
|
ห่างหายกันไปหลายวัน ....
ด้วยภารกิจเฉพาะกาล..กับคุณตัวป่วน..
วันนี้..กลับมาแล้ว..
ถึงแม้จะกลับมาด้วยความอ่อนระโหยโรยแรง..
แต่เป็นการกลับมา....
ด้วยความคิดถึงเพื่อน ๆ ต่างวัย..ทุกท่าน
กลับมาขอบคุณ....
ในความห่วงใย และกำลังใจ ที่มีให้กัน..เสมอมา
ขอบคุณ...ด้วยใจ...จากใจ ปอ ป้า...ค่ะ