|
กาลครั้งหนึ่ง ..
ม่าม๊า ทำไมป่าป๊ามาช้าจัง เสียงเด็กเล็ก ๆ ดังขึ้นด้านหลังของพนักเก้าอี้ตัวยาวที่นั่งอยู่ ปลุกให้ฉันหลุดจากภวังค์
สงสัยป่าป๊ายังหาที่จอดรถไม่ได้ลูก หนูหิวล่ะสิ เอ้า..นี่ไงไข่หวานของโปรด หนูกินก่อนเลยลูกไม่ต้องรอป๊าหรอก เสียงเล็ก ๆ แบบคนใจดีของคนเป็นแม่ตอบ
แล้วม่าม๊าล่ะ เดี๋ยวม่าม๊ากิน ม่าม๊ารอป๊าก่อน
งั้นหนูก็จะรอป่าป๊าเหมือนกัน เสียงเจื้อยแจ้วของคนเป็นลูกกับเสียงยิ้ม ๆ เย็น ๆ ของคนเป็นแม่ยังคงดังมาเป็นระยะ
ม่าม๊า หนูอยากฟังนิทาน เอ้า มาอยากฟังอะไรตอนนี้ แน่ะไม่เอา นอนลงมาได้ไงลูก ไม่อายพี่คนมาเสริฟอาหารเหรอ
น่าแปลกที่ในยามที่อารมณ์กำลังไม่ปกติไม่ได้ถูกทำให้ขุ่นมัวขึ้นด้วยเสียงของสองแม่ลูกด้านหลัง หากทำให้รู้สึกว่าการต้อง รอ เพียงคนเดียวก็ไม่โดดเดี่ยวเกินไป
อ่ะ ๆ ก็ได้ งั้นวันนี้ม่าม๊าจะเล่าเรื่องพิเศษให้ฟังเลยน๊า ฉันนั่งกอดอกพิงพนักอมยิ้ม ราวกับถูกหลอกล่อด้วยน้ำเสียงเย็น ๆ นั่นไปด้วยอีกคน
.. .
กาลครั้งหนึ่ง..นานมาแล้ว ปราสาทอันไกลโพ้นเป็นที่ประทับของพระราชาผู้ใจดีและเจ้าหญิงองค์น้อยที่น่ารัก
วันหนึ่งขณะที่ทั้ง 2 พระองค์กำลังเดินเล่นชมสวน มีทหารคนสนิทอุ้มเด็กทารกหน้าตาน่าเกลียดเข้ามาคนหนึ่ง
เขาบอกพระราชาว่า เด็กทารกนี้ถูกทิ้งไว้ที่หน้าวังพระเจ้าค่ะ คนเล่าทำเสียงให้ใหญ่ขึ้นสมกับเรื่องอย่างคนเล่านิทานมืออาชีพ
เด็กทารกที่พระราชาได้เห็นนั้นมีปานสีแดงที่หน้าไปครึ่งหนึ่ง อ๊ะ..เหมือน.. เสียงเล็ก ๆ ขัดขึ้นก่อนจะเงียบลงเนื่องจากคนเล่ายังคงเล่าต่อ
ด้วยความสงสารพระราชาจึงตัดสินใจเลี้ยงเด็กคนนี้ไว้ โดยไม่ฟังคำทัดทานของบรรดาขุนนาง ที่ว่าเด็กคนนี้เป็นแม่มด เป็นตัวกาลกิณี
และก็คงเป็นเช่นนั้นจริง เวลาผ่านไปไม่นานหลังจากนางแม่มดน้อยถูกเก็บมาเลี้ยง เจ้าหญิงองค์น้อยที่เป็นที่รักยิ่งของพระราชาก็มีอันเป็นไป
หลังจากนั้นแม่มดน้อยถูกเรียกว่าตัวโชคร้าย ไม่มีใครอยากเข้าใกล้นาง ไม่มีใครอยากพูดด้วย มีเพียงพระราชาพระองค์เดียวเท่านั้นที่ไม่โทษว่าเป็นความผิดของนาง
เด็กคนนี้เป็นลูกของเราอีกคนหนึ่ง อย่าให้เรารู้ว่าใครเรียกนางว่าแม่มด หรือทำร้ายนางด้วยวิธีใด ๆ อีก ถ้าฟังไม่ผิด คนเล่าไม่ได้ทำเสียงของพระราชาให้ทุ้มห้าวใหญ่เหมือนเสียงนายทหารเมี่อกี๊นี้เลย เพราะมันดูเบา และสั่นเครือในตอนท้าย หากคนเล่าก็ยังคงเล่าต่อ ..
.. ..
คำกล่าวของพระราชาไม่ได้ช่วยนางได้เลยในยามลับหลัง ถ้อยคำและการกระทำร้าย ๆ ต่าง ๆ ล้วนยังคงประดังประเดเข้าใส่ ในขณะที่แม่มดน้อยที่เติบโตขึ้นก็เริ่มรู้จักที่จะใช้การตอบโต้อย่างร้ายกาจขึ้นพอกัน บางที..หัวใจนางตอนนั้นก็อยากจะเป็นแม่มดขึ้นมาจริง ๆ
และในบ่ายวันหนึ่ง หลังจากนางกำนัลคนหนึ่งเอาชุดแสนสวยของนางไปทิ้ง ชุดของเจ้าหญิงแม่มดไม่มีสิทธิใส่ แม่มดน้อยเอาก้อนหินเขวี้ยงเข้าใส่นางกำนัลจนหัวแตกก่อนจะวิ่งหนีมาหลบร้องไห้ทุบตีตัวเอง 'ฮือ ๆ ข้าเป็นแม่มดไปแล้วจริง ๆ '
นางร้องไห้จนไม่รู้ว่า มีใครบางคนยืนดูนางอยู่นานแค่ไหนแล้วถึงได้ยินเสียง อย่าร้องเลย
แม่มดน้อยเงยหน้าขึ้นมองก่อนจะรีบก้มหน้าหลบด้วยความอายหน้าอันอัปลักษณ์ของตนเอง ท่านเป็นใคร แม่มดน้อยถามด้วยเสียงสั่น ๆ
เราเป็นเจ้าชาย ท่านพ่อเรามาเยี่ยมท่านลุง ตามประสาเพื่อนเก่าแก่ เจ้าเป็นเจ้าหญิงที่ท่านลุงให้เราลงมาทำความรู้จักไว้สินะ เราชื่อ .. เจ้าชายไม่ทันพูดจบประโยคก็ถูกขัดด้วยเสียงเล็ก ๆ
เราเป็นแม่มด เจ้าหญิงที่ท่านหาที่นี่ไม่มีหรอก เจ้านะหรือเป็นแม่มด ไม่เห็นเหมือนตรงไหน เสียงตอบอย่างงุนงงออกมาจากใจแท้จริง
แม่มดน้อยเงยหน้าที่อัปลักษณ์ขึ้นช้า ๆ ท่านดูข้าชัด ๆ แล้วบอกข้าอีกทีว่าข้าไม่เหมือนแม่มดตรงไหน
ตรงที่เจ้าร้องไห้ไง เป็นแม่มดชั่วร้ายน่ะ จะโหดเหี้ยม ไร้ความรู้สึกและไร้จิตใจ แต่ที่ข้าเห็น เจ้ายังมีหัวใจ เจ้าไม่มีวันเป็นแม่มดหรอก
แต่หน้าข้า .. คนตัวเล็กเอามือลูบใบหน้าฝั่งที่มีรอยปาน นั่นคือสิ่งภายนอก มันไม่อัปลักษณ์เท่าใจคนที่โกรธเกรี้ยว เคียดแค้นและชิงชังหรอก อย่าให้ลมปากของผู้อื่นทำให้เจ้าต้องเป็น
สิ่งที่เจ้ามีมาแต่เกิดคือสิ่งที่เจ้าเลือกไม่ได้ แต่สิ่งที่เจ้าจะเป็นต่อไปยามมีลมหายใจนั่นต่างหากคือสิ่งที่เจ้าต้องกำหนดมันเอง
ถ้าอยากให้คนอื่นรักตัวเรา เราต้องรักตัวเราเองก่อน เรียนรู้ที่จะทำให้คนอื่นใช้ใจมองเรา แล้วเจ้าก็ไม่ต่างอะไรกับเจ้าหญิงเช่นกัน
เจ้าชายรูปงามพูดช้า ๆ ก่อนจะก้าวเข้ามาก้มลงจูบที่หน้าผาก ..บนปานแดงของแม่มดน้อย
ฮ้า แม่มดน้อยก็หายน่าเกลียด กลายเป็นเจ้าหญิงเลยใช่ไหมม่าม๊า เสียงเล็ก ๆ ถอนหายใจเฮือกก่อนพูดขึ้นมาอย่างด่วนจี๋แบบคนที่ลุ้นอยู่นานแล้ว
ส่วนฉันได้แต่ไม่กล้าเดา ..เรื่องนี้จะจบง่ายๆ อย่างเจ้าชายกบนะหรือ ไม่ใช่ลูก จูบของเจ้าชายไม่ได้ผลที่กายของแม่มดน้อยเลย นางก็ยังคงเป็นแม่มดที่อัปลักษณ์เช่นเดิม
หากถ้อยคำของเจ้าชายต่างหากที่มันทะลุลงไปถึงหัวใจนาง แม่มดน้อยเริ่มเรียนรู้ที่จะรักตัวเอง และรักแม้แต่คนที่เกลียดเรา
เรียนรู้ที่จะอภัย เรียนรู้ที่จะพอใจและเข้าใจในสิ่งที่ตนมี เท่านี้เอง ต่อให้นางมีปานแดงครึ่งหน้า หากสิ่งที่เห็นชัดกว่ากลับเป็นดวงตาที่ใสกระจ่างและ รอยยิ้มที่สดใส นางได้เป็นเจ้าหญิงจากหัวใจ
คนเล่าเงียบไปนาน จนคนแอบฟังอย่างฉันแทบจะแอบถอนหายใจ จบแล้วงั้นเหรอ แค่นี้ ?? เจ้าตัวเล็กด้านหลังคงไม่ยอมเช่นกัน เพราะมีเสียงประท้วง แล้วเจ้าชายล่ะม่าม๊า
เจ้าชายเหรอ ... คนเล่าทอดเสียง ให้ทั้งคนตัวเล็กและคนตัวโตที่แอบฟังอยู่อีกฝั่งลุ้นตัวโก่ง
เจ้าชายบอกกับแม่มดน้อยในวันหนึ่ง เห็นไหม ข้าบอกแล้วว่าเจ้าคือเจ้าหญิง ..สุดท้ายทั้งคู่ก็รัก และแต่งงานกัน มีเจ้าหญิงน้อย ๆ ออกมา 1 พระองค์ชื่อว่า เจ้าหญิงน้อยเมนาไงล่ะจ๊ะ
วู้ .. ชื่อเจ้าหญิงเหมือนหนูเลยม่าม๊า คนตัวเล็กกรี๊ดกร๊าดชอบอกชอบใจก่อนจะบอก นั่นป่าป๊ามาแล้ว เย้ ด้านหลังเบาะไหวยวบยาบ สะท้อนสะท้านมาให้อีกฝั่งรู้สึก ฉันยกมือดูนาฬิกา อีก 2 นาที จะครบชั่วโมงพอดี
ครึ่งชั่วโมงหลังที่ผ่านไปอย่างรวดเร็วและเพลิดเพลิน ทำเอาอารมณ์ที่หงุดหงิดของฉันหายเกลี้ยง ฉันยืดตัวที่เริ่มเมื่อยขบขึ้นตรง ๆ ก่อนจะมองตัวเองในกระจกและเลยไปถึงเงาสะท้อนของผู้ชายอีกคนที่เดินยิ้มกว้างมาแต่ไกล
สองแม่ลูกไม่ต้องรอแล้ว ฉันเอง..ก็เหมือนกัน ฉันวางเงินเป็นค่าเกี๊ยวซ่ากับชาเขียวที่แทบจะไม่พร่องก่อนจะลุกขึ้นหมุนตัวทันเดินสวนกับชายหนุ่มตรงกลางทาง เขาหลบให้อย่างสุภาพ ส่วนฉันได้แต่เอ่ยขึ้นเบาๆ ขอบคุณค่ะ เจ้าชาย
. .
บ่ายวันนั้นรอยยิ้มจาง ๆ ยังคงติดอยู่บนริมฝีปาก คงจะดีไม่น้อยที่วันหนึ่ง ฉันจะมีโอกาสได้เล่าเรื่องราว กาลครั้งหนึ่ง ของตัวเองให้ใครซักคนได้ฟัง
Create Date : 03 สิงหาคม 2552 |
Last Update : 3 สิงหาคม 2552 17:46:46 น. |
|
49 comments
|
Counter : 721 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: ไอซ์คุง (ปีศาจความฝัน ) วันที่: 3 สิงหาคม 2552 เวลา:12:15:13 น. |
|
|
|
โดย: แม่ภูมิ (Artagold ) วันที่: 3 สิงหาคม 2552 เวลา:12:32:35 น. |
|
|
|
โดย: oanotai วันที่: 3 สิงหาคม 2552 เวลา:12:59:56 น. |
|
|
|
โดย: หนูหล่อ (nulaw.m ) วันที่: 3 สิงหาคม 2552 เวลา:20:46:14 น. |
|
|
|
โดย: นัทธ์ วันที่: 3 สิงหาคม 2552 เวลา:22:13:14 น. |
|
|
|
โดย: nikanda วันที่: 3 สิงหาคม 2552 เวลา:22:32:36 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 4 สิงหาคม 2552 เวลา:7:37:58 น. |
|
|
|
โดย: หนูหล่อ (nulaw.m ) วันที่: 4 สิงหาคม 2552 เวลา:8:27:36 น. |
|
|
|
โดย: แซลลี่ (lazypiggy ) วันที่: 4 สิงหาคม 2552 เวลา:9:44:37 น. |
|
|
|
โดย: oanotai วันที่: 4 สิงหาคม 2552 เวลา:11:05:48 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 4 สิงหาคม 2552 เวลา:11:17:51 น. |
|
|
|
โดย: ไอซ์คุง (ปีศาจความฝัน ) วันที่: 4 สิงหาคม 2552 เวลา:12:58:38 น. |
|
|
|
โดย: mutcha_nu วันที่: 4 สิงหาคม 2552 เวลา:14:16:34 น. |
|
|
|
โดย: ส้มแช่อิ่ม วันที่: 4 สิงหาคม 2552 เวลา:18:25:29 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 5 สิงหาคม 2552 เวลา:7:20:32 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 5 สิงหาคม 2552 เวลา:7:55:16 น. |
|
|
|
โดย: ชินโจมายุ วันที่: 5 สิงหาคม 2552 เวลา:11:23:28 น. |
|
|
|
โดย: I_sabai วันที่: 5 สิงหาคม 2552 เวลา:21:07:01 น. |
|
|
|
โดย: BeCoffee วันที่: 5 สิงหาคม 2552 เวลา:21:34:06 น. |
|
|
|
โดย: Roseshadow วันที่: 5 สิงหาคม 2552 เวลา:23:29:02 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 6 สิงหาคม 2552 เวลา:7:52:34 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 6 สิงหาคม 2552 เวลา:8:10:16 น. |
|
|
|
โดย: ร่มไม้เย็น วันที่: 6 สิงหาคม 2552 เวลา:13:41:21 น. |
|
|
|
โดย: ชินโจมายุ วันที่: 6 สิงหาคม 2552 เวลา:15:37:32 น. |
|
|
|
โดย: บุยบุย วันที่: 6 สิงหาคม 2552 เวลา:19:06:44 น. |
|
|
|
โดย: unsa วันที่: 6 สิงหาคม 2552 เวลา:23:25:43 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 7 สิงหาคม 2552 เวลา:7:20:38 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 7 สิงหาคม 2552 เวลา:8:09:02 น. |
|
|
|
โดย: ชินโจมายุ วันที่: 7 สิงหาคม 2552 เวลา:8:10:16 น. |
|
|
|
โดย: oanotai วันที่: 7 สิงหาคม 2552 เวลา:9:28:50 น. |
|
|
|
โดย: แซลลี่ (lazypiggy ) วันที่: 7 สิงหาคม 2552 เวลา:12:46:14 น. |
|
|
|
โดย: oanotai วันที่: 7 สิงหาคม 2552 เวลา:20:49:09 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 8 สิงหาคม 2552 เวลา:11:46:46 น. |
|
|
|
โดย: กะก๋า (กะว่าก๋า ) วันที่: 8 สิงหาคม 2552 เวลา:21:07:06 น. |
|
|
|
โดย: ร่มไม้เย็น วันที่: 8 สิงหาคม 2552 เวลา:21:27:49 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 9 สิงหาคม 2552 เวลา:7:48:17 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 9 สิงหาคม 2552 เวลา:16:40:28 น. |
|
|
|
โดย: U can call me anytime IP: 110.49.8.114 วันที่: 9 สิงหาคม 2552 เวลา:23:00:36 น. |
|
|
|
โดย: nikanda วันที่: 10 สิงหาคม 2552 เวลา:5:24:03 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 10 สิงหาคม 2552 เวลา:7:46:57 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 10 สิงหาคม 2552 เวลา:8:24:56 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 10 สิงหาคม 2552 เวลา:16:07:21 น. |
|
|
|
โดย: Wo long วันที่: 11 สิงหาคม 2552 เวลา:0:14:49 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 11 สิงหาคม 2552 เวลา:7:38:45 น. |
|
|
|
| |
|
|
นึกว่า เพรพิณ กับ เพลงพิณ จะมาด้วยซะอีก อิอิ
เขียนได้น่ารักดีครับ อ่านจบแล้วเลยทำให้รู้สึกว่า...
อยากมี "กาลครั้งหนึ่ง" เป็นของตัวเองเหมือนกันครับ