มกราคม 2561

 
1
2
3
4
5
6
7
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
 
 
All Blog
ตามติดชีวิตเด็กประถม





นาธัน ตอนนี้ผมอายุ 7.3 ปีแล้ว
แม่มัวแต่เถลไถลห่างไกลจากการอัพบล๊อกของลูกมาแรมปี
อาจเรียกว่า.. มันมีหลายเรื่องราวที่่ทำให้มนุษย์แม่คนนี้ถอดใจในการบันทึกเรื่องลูกไว้...
ขอบคุณคำถามจากทีมงานที่สะกิดใจแม่ครั้งแล้วครั้งเล่าว่า
ทำไมต้องบันทึกเรื่องลูกไว้ละเอียดขนาดนั้น
มันทำให้แม่กลับมาจุดเดิมของตัวเองว่า.. เพราะอะไร
แม่บันทึกเรื่องของโมเสสก่อนที่ความคาดหวังจะเกิดขึ้น
แม่บันทึกเรื่องของโมเสสก่อนที่ความผิดหวังจะเกิดขึ้น
แม่บันทึกเรื่องของโมเสสก่อนที่การยอมรับจะเกิดขึ้น หรือแม้แต่การปฏิเสธจะเกิดขึ้น
วันนี้แม่ทบทวนครั้งแล้วครั้งเล่า และยืนยันกับตัวเองอีกครั้งว่าแม่ยังจะบันทึกเรื่องของโมด้วยความรักต่อไป
ไม่ว่าสังคมจะเอาไม้บรรทัด หรือบรรทัดฐานอะไรมาวัดก็ตาม

7.3 ขวบที่ผ่านอะไรมามากมาย แม่ไม่สามารถบันทึกข้ามหน้า ข้ามวัย หกขวบกว่ายันเจ็ดขวบของลูกได้ แม้จะจำรายละเอียดอะไรไม่ค่อยได้แล้ว แต่ก็จะพยายามบันทึกย้อนหลังไว้ให้โมเสสอ่านวันหน้าด้วยนะ

7.3 ขวบ หนัก 26 โล สูง 125 แขนขายาวเหมือนพ่อ
หน้าตาไปทางตาและยายชัดเจนมาก นี่กะจะไม่มีส่วนไหนคล้ายแม่เลยรึไง

แต่จากบรรทัดนี้ไปแม้จะบันทึกย้อนหลังละนะ ย้อนกลับไปวันที่โมเสสสอบ GE ได้ 59 ใน 60 จนได้ขึ้น ป.1 โปรแกรมพิเศษของ รร.และเรื่องราวต่อจากนี้ เราย้อนกลับไปจุดเริ่มต้นด้วยกันนะคับ





..............................



หรือบางทีอาจเป็นเพราะแม่.. เป็นแม่ที่อ่อนหัด
อะไรนิดหน่อยของลูกเก็บมาเป็นความภาคภูมิใจของตัวเองหมด
ก็เพราะรักนี่เนาะ แต่ก็ไม่เคยที่จะเกินจริงหรอกความภูมิใจของแม่  เพราะทำงานกับเด็กไงถึงรู้ระดับไหน อะไร และทำไม
อย่างที่บอก แม่ปล่อยให้ความคาดหวังมาคุมความรักที่มีต่อโมเสสตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ การได้เป็นเด็ก GE มันก็แค่เด็กธรรมดาคนนึงที่สอบได้ ได้เรียน และได้อยู่ในสังคมที่ได้ขึ้นชื่อว่า คนเก่ง
และมันไม่ใช่แต่แม่หรอกที่คาดหวังในตัวโม ครูปช. เพื่อนร่วมงาน และ บลา ๆ ๆ ซึ่งแต่ละคนก็ถือไม้วัดของตัวเองมาคนละอัน มาวัดลูกของแม่ ไม่เว้นแม้แต่แม่เอง



เพราะแม่เป็นขาลุยตามพื้นเพที่แม่โตมา ส่วนพ่อโมจะรอบคอบแลคุณชายอยู่นิด ๆ การเลี้ยงดูของเราจึงต่างขั้ว บางทีโมเสสก็คง งง ว่าทำไม
แต่แม่ว่าเรื่องนี้เราปรับกันได้



เทอม 1 ของเด็กประถมเกิดเรื่องมากมายในรั้วโรงเรียนของโมเสส  การปรับตัวกับเพื่อน และครูประจำชั้น และแน่นอนเด็กห้องนี้ความคาดหวังของ ผป.มักจะมากตามจำนวนเงินที่จ่ายและลงทุนไป
สำหรับแม่แล้ว แม่สุขใจที่แม้ไม่ได้สอนลูก เพราะต้องย้ายระดับชั้น แต่สุขใจตรงนี้คือสุขใจที่ได้แอบส่อง แอบมองลูกอยู่ห่าง ๆ ใกล้มากก็ไม่ได้เดี่ยวจะยืดกับตำแหน่งลูกครูตาดำ ๆ คนนึง ซึ่งเราธรรมดามาก ๆ
ในห้องของโมเสสมีแต่คนใหญ่ คนโต คนที่ทำให้ความคิด และความอดทนของแม่มันมาถึงขีดสุดและพร้อมทุกเมื่อที่จะลุกขึ้นปกป้องลูกของตัวเอง หากลูกไม่ผิด



เรื่องเกิดตอนเทอม 1 หรือแม่ต้องขอบคุณเขาด้วยซ้ำที่ทำให้เรื่องไม่เป็นเรื่องมันเป็นเรื่องขึ้นมา ซึ่ง ณ เวลานั้น แม่ยอมรับว่า แม่เซ เพราะตั้งตัวไม่ติด
ถูกหัวหน้าเรียกเข้าพบ เพราะลูกตัวเองไปดีดหูลูกชาวบ้าน ถูกครูการศึกษาพิเศษมาวัดลูกตัวเองจนต้องเข้าไปพบหมอ สมาธิสั้น.. แม้ผลการตรวจจะเข้าข่ายว่าใช่ และตอนนั้นแม่ได้แต่ "กลุ้ม" ตามระเบียบ แต่ไม่ยอมรับ เพราะแม่รู้ระดับของเด็กสมาธิสั้นกินยาเป็นยังไง โมเสสไม่ใช่ แม่ค้านหมอ ค้านทุกคน แต่แม่ต้องปรับอะไรหลาย ๆ กับโมเสสแน่นอน
...............
หรือแม่ต้องขอบคุณ คน ๆ นั้นที่ใช้อำนาจในทางที่ผิด ทำให้แม่ต้องหันกลับมาดูแลโมเสส มาโฟกัสในตัวลูก.. แทนสิ่งอื่นที่แม่หลงไปให้ความสำคัญ เราใช้เวลาในการเยียวยา "พฤติกรรม" ของโมเสสสักระยะ ผลมันไม่ได้ดีขึ้นเหมือนการ์ตูนหรอกนะ แต่แน่นอน เด็กเซ เพราะผู้ใหญ่เซ ถ้าผู้ใหญ่ตั้งหลักได้ทำไมเด็กจะไม่ตั้งหลักมั่นคงได้ล่ะ แม่เชื่ออย่างนั้น






แม่เชื่อคำว่า ฟ้ามีตา
เพราะอะไรน่ะเหรอ เพราะทุกอย่างจะมีเวลาของมัน เมื่อเรื่องราวดำเนินมาถึงค่อนเทอม 1 ย่างเทอม 2 อะไรบางอย่างมันชัดเจนขึ้น
หลังจากแม่ต่อสู้กับความคาดหวัง และความผิดหวังที่มีต่อตัวโมเสส
ต่อสู้กับการปฏิเสธของสังคมเพื่อน ๆ หรือครูที่มีต่อตัวโมเสส จนมันเกิดการยอมรับ การเข้าอกเข้าใจเห็นใจ เพราะอะไร ก็เพราะคนที่เขาเอาปัญหามาให้เราก่อเรื่องขึ้นอีกครั้ง เราเรียกเรื่องที่เขาก่อว่า พ่อแม่(ปู่ย่า)รังแกฉัน  ลูกหลานของเขาคนนั้นไม่มีแม้เพื่อนจะเล่นด้วย มาเล่นกับโมเสส (และเด็กเล่นกันมันก็กระทบกระทั่งกันบ้าง แต่ผป.คนนี้นิดหน่อยก็ไม่ได้ คอยใช้อำนาจที่พอจะหลงเหลือในโรงเรียน....  แต่คราวนี้แม่ไม่ยอมแล้ว ตั้งสติได้สวนให้)
ครูปจช.ยอมรับข้อเท็จจริงที่แม่สะสมไว้สักระยะนึง เราร่วมกันหาทางออก และเขาวางตัวเป็นกลางมากขึ้น แม่เรียนรู้ที่จะปกป้องโมเสส และอบรมโมเสสไปในทางที่ถูกที่ควร และไม่ว่าใครจะพกไม้วัดอะไรมาวัดโม มันไม่สำคัญอีกแล้วสิ่งสำคัญคือความเข้าใจ ความอบอุ่นจากทางบ้านต่างหากที่จะทำให้คน ๆ นึงโตเป็นคนที่มั่นคงได้






เหมือนข้อมูลอัดแน่นมาเป็นปี ๆ พอได้อัพทีหาทางจบไม่เจอ เรื่องในบล๊อกนี้คือเรื่องหนักคาใจแม่มาตลอดช่วงเวลาที่โมเสสอยู่ ป.1
ยังมีอีกหลายเรื่องที่แม่ต้องบันทึกย้อนหลัง หลายอย่างที่โมเสสได้เรียนรู้ หลายกิจกรรม หลายค่ายที่ค้างบันทึกจะทะยอยอัพต่อไปเรื่อย ๆ นะคับ

......................









อย่าบังคับต้นพริกให้ออกผลเป็นผลของต้นไม้ใหญ่ ต้นพริกออกดอกออกผลเป็นพริกที่งดงามตามธรรมชาติของมันได้ แค่เรายอมรับ
ความคาดหวังไม่ผิด แต่ไม่ควรให้ความคาดหวังมาทำให้เราผิดหวัง และทำร้ายคนที่เรารัก





โมเสส






Create Date : 08 มกราคม 2561
Last Update : 9 มกราคม 2561 8:59:46 น.
Counter : 1197 Pageviews.

20 comments

ผู้โหวตบล็อกนี้...
คุณRain_sk, คุณmambymam, คุณฟ้าใสวันใหม่, คุณไวน์กับสายน้ำ, คุณกะว่าก๋า, คุณRinsa Yoyolive, คุณClose To Heaven, คุณภาวิดา คนบ้านป่า, คุณtoor36, คุณThe Kop Civil, คุณJinnyTent, คุณtuk-tuk@korat, คุณชีริว

  
แวะมาส่งพลังครับ
โดย: ขุนเพชรขุนราม วันที่: 9 มกราคม 2561 เวลา:3:08:17 น.
  
อ่านแล้วก็เข้าใจหัวอกคนเป็นแม่เลยค่ะ
เด็กวัยนี้กับเพื่อนที่โรงเรียน บางครังก็น่าหนักใจนะคะ
โดยเฉพาะผู้ปกครองของเด็กบางคน บางทีก็รักลูกหลานแบบผิดๆ
ทำใหเกิดปัญหาได้

เป็นกำลังใจให้แม่โมค่ะ



โดย: mambymam วันที่: 9 มกราคม 2561 เวลา:6:59:33 น.
  
ปล.น้องคัดลายมือสวยมากค่ะ

โดย: mambymam วันที่: 9 มกราคม 2561 เวลา:7:22:02 น.
  
อนาคตของชาติอยู่ในมือแม่โมนะคะ อิอิ
สู้ ๆ นะคะ ... เป็นกำลังใจให้ค่า

โดย: ฟ้าใสวันใหม่ วันที่: 9 มกราคม 2561 เวลา:7:58:10 น.
  
เป็นเรื่องละเอียดอ่อนมาก ครับแม่โม... ต้องอดทนจริง ๆ

เห็นซนแบบนั้น แต่เมื่อเห็นลายมือ สวยมาก... เราอายเลย
แหะ ๆ เราเขียนอ่านไม่ออก

งั้นโหวต

โดย: ไวน์กับสายน้ำ วันที่: 9 มกราคม 2561 เวลา:8:52:13 น.
  
ใครไม่มีลูก
อ่านบล็อกนี้จะไม่ค่อยอินนะ

แต่พี่ก๋าอิน
เพราะเคยผ่านอารมณ์ความรู้สึกแบบนี้มาเหมือนกันครับ

โดยเฉพาะความรักของพ่อแม่
ที่ปกป้องลูก เชื่อมั่นในลูก
ยิ่งถ้าได้เลี้ยงลูกเอง อยู่กับลูกตลอด
พี่ก๋าว่าพ่อแม่ย่อมพอมองออกนะครับ
ว่าลูกของเราเป็นอย่างไร มีนิสัยอย่างไร

ครูมอง กับพ่อแม่มองไม่เหมือนกันแน่ๆ
การด่วนตัดสินว่าเด็กเป็นเด็กพอเศษ สมาธิสั้น ต้องกินยา ต้องบำบัด
บางครั้งกลายเป็นบาดแผลในตัวเด็กได้เลยนะ
เหมือนกรณีหมิงหมิงก็ถูกวินิจฉัยว่าเป็นเด็กสมาธิสั้น
(ร่วมกับเพื่ออีกค่อนห้อง 555)
สุดท้ายครูคนนี้ก็ออกไปแล้วครับ
พอครูคนใหม่เข้ามาดูแล
ห้องเดิม เด็กกลุ่มเดิม
แต่ไม่มีใครถูกวินิจฉัยว่าสมาธิสั้นเลย
(และเด็กในห้องก็ย้ายไปโรงเรียนอื่น 8 คนในเทอมเดียว)

หลานสาวพี่ก๋าก็ได้เป็นเด็กเรียนเก่งในห้องคิง
แต่พี่ก๋าก็แอบห่วงนะ เพราะเรียนเร็วมาก
อยู่ ม.1 แต่เรียนเนือ้หาของ ม.6 แล้ว
แล้วถ้าเค้าเรียน ม.6 เค้าจะเรียนเนื้อหาของระดับไหนล่ะนั่น 555

ส่งกำลังใจให้น้องเอและโมเสสนะครับ
ปัญหาทุกอย่างแก้ไขได้ โดยเฉพาะเรื่องการเล่นกันแรงของเด็ก
พออายุโตขึ้น พี่ก๋าว่าปัญหาก็ลดน้อยลงครับ

โดย: กะว่าก๋า วันที่: 9 มกราคม 2561 เวลา:9:40:04 น.
  
ตอนลูกนอนหลับ เป็นอะไรที่รินชอบดูหน้าลุกมากเลยค่ะ
เพราะสีหน้าเค้าจะนิ่งสงบนิ่ง ดูแล้วก็จะไปกอดนอนใกล้ๆ
มีความสุขมากจริงๆค่า


บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
The Kop Civil Sports Blog ดู Blog
ALDI Klaibann Blog ดู Blog
newyorknurse Health Blog ดู Blog
ฟ้าใสวันใหม่ Home & Garden Blog ดู Blog
อาจารย์สุวิมล Diarist ดู Blog
moresaw Funniest Blog ดู Blog
mariabamboo Parenting Blog ดู Blog


โดย: Rinsa Yoyolive วันที่: 9 มกราคม 2561 เวลา:10:07:59 น.
  
mariabamboo Parenting Blog ดู Blog

เด็ก ๆ โตไว้จังเลยนะคะ
โดย: Close To Heaven วันที่: 9 มกราคม 2561 เวลา:10:16:43 น.
  
มาอ่านจบโดยละเอียด แล้วก็กลับไปคิด
ก่อนจะกลับมาตอบว่า แม่ทุกคนคงต้องระมัดระวัง
ดูแลลูกในทุกแง่มุม หยุดไม่ได้หรอกค่ะ ลูกแม่อายุ
ใกล้ 50 แล้ว แต่แม่ก็ยังมองดูทุกอย่างในชีวิตเค้า
พร้อมจะปกป้องและให้คำแนะนำเสมอ แต่ไม่ชี้นำแล้ว

หลานโมเสสยังอยู่ในช่วงเวลาที่ต้องระมัดระวังทุกอย่าง
ที่เป็นรายละเอียดของการเรียนรู้และเจริญเติบโต
พ่อแม่ดูแลถี่ถ้วนแค่ไหนก็ไม่มากเกินไปหรอกค่ะ

ยินดีด้วยที่เรื่องซึ่งผ่านไปแล้วลงเอยด้วยความถูกต้อง
แม่ก็รู้สึกเหมือนกันว่าหนูเขียนเรื่องของลูกน้อยลงมาก
ไปพักใหญ่ แม่ก็คิดถึงหลานนะคะ

มาส่งกำลังใจและให้กำลังใจค่ะ

โดย: ภาวิดา (คนบ้านป่า ) วันที่: 9 มกราคม 2561 เวลา:13:14:26 น.
  
การมีลูก เลี้ยงลูก
เป็นประสบการณ์ที่ยิ่งใหญ่มากจริงๆครับ

พี่ก๋าก็ได้เรียนรู้อะไรเยอะนะ
แต่ละบ้านเลี้ยงลูกไม่เหมือนกันหรอก

ถ้าลูกเค้าไปตีคนอื่น
ก็จะบอกว่าเด็กมันเล่นกัน

พอลูกตัวเองโดนตี
ก็หาว่าบ้านอื่นไม่อบรมสั่งสอน 5555

พี่ก๋าเจอมาหมดแล้วครับ
เห็นตัวอย่างเยอะมาก

บางเคสเด็กไม่ได้อะไรกันมาก
แต่ครูกับพ่อแม่มาผสมโรง
กลายเป็นทะเลาะกัน ด่ากันก็มี 555

โดย: กะว่าก๋า วันที่: 9 มกราคม 2561 เวลา:13:26:09 น.
  
หมิงหมิงก็มีปัญหาเป็นระยะๆครับ 555
โดยรวมครูไม่ค่อยห่วงเรื่องเรียน
ห่วงเรื่องระเบียบวินัย
กับชิลมาก 555

โดย: กะว่าก๋า วันที่: 9 มกราคม 2561 เวลา:20:12:04 น.
  
การมีลูกและเลี้ยงลูกไม่ใช่ง่ายๆ เลย มีเรื่องราวต่างๆ เกิดขึ้นมากมาย ถ้า ผปค ไม่เข้าใจก็อาจทำให้เด็กเกิดปัญหาได้ครับ โมเสสโชคดีแล้วครับที่คุณโมสู้เพื่อน้องเค้า

การที่เด็กคนหนึ่งถูกตัดสินในเรื่องแย่ๆ มันอาจทำให้เกิดปมในตัวเด็กได้เลยนะครับ
โดย: คุณต่อ (toor36 ) วันที่: 9 มกราคม 2561 เวลา:21:23:45 น.
  

สวัสดียามเช้าครับแม่โม

โดย: กะว่าก๋า วันที่: 10 มกราคม 2561 เวลา:6:53:42 น.
  
มาอ่านบันทึกแห่งความทรงจำค่ะ
โดย: tuk-tuk@korat วันที่: 10 มกราคม 2561 เวลา:13:59:13 น.
  
น่ารักจริงๆครับ
โดย: The Kop Civil วันที่: 10 มกราคม 2561 เวลา:14:38:57 น.
  
สวัสดีปีใหม่อย่างเป็นทางการเจ้าแม่โม
สุมาเตอะเจ้าที่หายไปหลายวัน
เพิ่งหาทางปิ๊กบล็อกตัวเองได้ 2-3 วันที่ผ่านมา
ไล่เคลียร์หนี้สินโหวต เท่าที่เวลาจะอำนวย

มาหาแม่โมจ๊าไปหน้อย แต่ก่อมาแอ่วหาละหนา^^

อ่านเรื่องราวของแม่โม
ปี้เข้าใจแม่โมเจ้า ปี้เองกะผ่านประสบการณ์คล้าย ๆ แม่โมมาละ
บะมีไผ๋แก้ปัญหาหื้อลูกได้ดีเต้าป้อแม่เจ้า
ความฮักและความเอาใจใส่ในตัวของลูก
มันจะทำหื้อลูกดีขึ้นเรือ่ย ๆ เจ้า

ในรั้วโรงเรียน เป็นอีกประสบการณ์หนึ่งที่ลูกเฮาจะต้องสู้
แห๋มหน้อย สนามทดสอบชีวิตกะจะใหญ่ขึ้นไปเรือ่ย ๆ
ขนาดที่เฮาป้อแม่ กางปีกบะได้ละ

แต่ ณ ตอนนี้ เฮาสามารถปูพื้นฐานจิตใจหื้อเขาแกร่งได้
สร้างพื้นฐานชีวิตหื้อเขามีภูมิต้านทานหื้อนักที่สุด

เป็นกำลังใจหื้อแม่โมนะเจ้า
โดย: JinnyTent วันที่: 11 มกราคม 2561 เวลา:11:35:23 น.
  
สวัสดีเจ้า
โดย: tuk-tuk@korat วันที่: 11 มกราคม 2561 เวลา:20:12:50 น.
  
มาส่งน้องโมเสส เข้านอนครับ
โดย: ขุนเพชรขุนราม วันที่: 11 มกราคม 2561 เวลา:21:08:25 น.
  
ปีก่อนบล็อกแม่โมเป็นบล็อกท่องเที่ยวส่วนใหญ่ ไม่ได้เจอน้องโมเสสนานเลยครับ แป๊บๆ 7 ขวบแล้วนะเนี่ย เมื่อปีก่อนยังเพิ่งจะ 6 ขวบเอง //ก็แหงสิ!
แม่เริ่มจะอุ้มไม่ไหวแล้วนะครับ หุหุ
ผมเกลียดสมุดที่ตีเส้นแบบนี้ชะมัด ให้เขียนตัวบรรจงเต็มบรรทัด แต่จำนวนบรรทัดดันเป็นเลขคี่ มันจะเหลือบรรทัดเกินมาบรรทัดนึง
เราเป็นคนธรรมดาไปอยู่ในห้องที่มีแต่ลูกคนใหญ่คนโต ยิ่งถ้าคนพวกนั้นสปอยล์ลูกก็ลำบากเลยครับ ยังไงบทบาทพ่อแม่ก็ต้องพยายามปกป้องลูกเท่าที่เหมาะที่ควร
ขอให้แม่ลูกผ่านพ้นอุปสรรคและน้องโมเสสเติบโตอย่างเข้มแข็งนะครับ
โดย: ชีริว วันที่: 11 มกราคม 2561 เวลา:22:22:57 น.
  
เติบโตๆ
โดย: kae+aoe วันที่: 15 มกราคม 2561 เวลา:16:44:32 น.
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

mariabamboo
Location :
เชียงใหม่  Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 62 คน [?]



日々の時間を大切に。

วันเริ่มเขียนบล๊อก 15 มีนาคม 2553
มองโลกผ่านเลนส์ด้วยตาข้างขวา
รักการเดินทาง รักการบันทึก

2012 ชมเชย บ้านหมอนอุ่น
2015 เงินรางวัล 20,000 ฿ "เที่ยวไปทั่วฯ"
2015 ชมเชย Parenting Blog Award#11
2016 อันดับ 2 Best Parenting Blog Award#12
2016 อันดับ 3 Best Photo Blog Award#12
2017 อันดับ 3 Best Photo Blog Award#13
2018 อันดับ 2 ฺBest Photo Blog Award#14
2019 อันดับ 2 Best Photo Blog Award#15
2020 อันดับ 3 Best Photo Blog Award#16
2021 อันดับ 2 Best Photo Blog Award#17
2022 อันดับ 2 Best Photo Blog Award#18
2023 อันดับ 1 Best Photo Blog Award#19
Friends Blog
[Add mariabamboo's blog to your weblog]