I __ I f e e l s o a l i v e .
 พริบตาผ่าน__เราไม่ได้เยาว์วัยเหมือนในอดีตอีกแล้ว
เก็บความเอาแต่ใจไว้ในลิ้นชัก
ทิ้งอุปนิสัยที่ไม่รู้จักโตเสียทีไว้ข้างหลัง
ลดความหยุมหยิมกับเรื่องราวและคนรอบตัวลง
ฝึกถนอมสิ่งที่เหลือ ปล่อยสิ่งที่สูญเสียไปให้มันผ่านไป- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - สิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อวาน ไม่มีใครกลับไปแก้ไขได้
จงลงมือเปลี่ยนแปลงสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้
สิ่งที่ทำไม่สมบูรณ์ในวันนี้ มีโอกาสแก้ตัวอีกครั้งในวันพรุ่งนี้- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -ทุกคนมักจะพูดว่า "เวลาคือยาวิเศษ ช่วยเยียวยาทุกสิ่ง"
เวลาอาจไม่ใช่ยา แต่การเยียวยาต้องใช้เวลา
จงให้เวลากับเวลา ให้ที่ผ่านมาให้มันผ่านไป! #นุสนธิ์บุคส์  สุดจัด!! ตั้งแต่เช้ายังหลุดออกจากเพลงนี้ไม่ได้เลย ยัดหูฟัง In ear
แล้วเร่งเสียงเกือบสุด__ โอ้ววววว ฉันนี่เหมือนจะหลุดออกไปนอกโลก
ฟังแล้วเหมือนได้อัดฉีดพลังมาเต็มขีด พร้อมออกไปใช้ชีวิตตอนนี้เราหายจากอาการซึมเศร้า เหงา อู๊ดอี๊ด งู๊ดงิ๊ด แบบจริงจังแล้วนะคะ
แบบว่าอยู่ดีๆ ก็หายไปเฉยๆ เลย . . เราวิเคราะห์ตัวเองแล้วได้ความว่า
ปัญหามันน่าจะเกิดจาก เราใช้ชีวิตอยู่ในกรอบมากเกินไป ซึ่ง . .
มันก็ไม่แย่หรอก แค่มันต้องปรับตัวมากหน่อย ต้องบอกก่อนว่า
เราแยกกันอยู่กับแม่มาตั้งแต่มหาลัยแล้ว(หมายถึงอยู่กันคนละที่อะนะ)
ชีวิตมีอิสระเต็มที่ อยากไปไหนไป อยากนอนเวลาไหนก็ได้ ออกไปซักผ้า
ตอนเที่ยงคืนก็ไม่ใช่ปัญหา . . ทีนี้ พอแม่มาอยู่ด้วยเต็มเวลา จากที่ก่อน
นางจะมาแค่เดือนสองเดือน ปีละสองรอบ แต่ตอนนี้มาเต็มเวลา
เราก็เลยเหมือนต้องอยู่ในระเบียบยาวเลย นอนก็นอนห้องเดียวกัน
สี่ทุ่มนางถามแล้ว ทำไรอยู่ทำไม่ยังไม่หลับ แล้วช่วงนี้
เดอะแก้งค์เพื่อนบ้านยุ่งมาก ทำให้ไม่ได้ไปไหนด้วยกันเลย
 ชีวิตมันเหมือนอยู่ในกรอบถึงขั้นว่า . .เรามาทำงานเป็นคนแรก แบบสัปดาห์ก่อนโน่นอีกแล้ว
แล้วพอไปย้อนดูเวลาแสกนหน้าครั้งก่อนก็ยิ่งเฮ้ยยย นี่มัน
เวลา นาที เดียวกันเป๊ะเลย__เอาจริงๆ เราก็เหมือนไม่อยากไปไหนเยอะด้วย เพราะไม่อยากใช้เงิน
นี่คือ เราไม่ได้ไปกินหรูกับเพื่อนบ้านมาสามเดือนแล้วมัง
นางก็ไม่ว่างอยู่บ้าน เดี๋ยวก็ไป ตจป.ไปทำงานมั่งไปเที่ยวมั่ง
อีกน้องอีกคนก็ต้องไปใต้ยาวๆเพราะนางต้องไปทำงานที่นั่น . .'อีป้าอินดี้อย่างเราที่ต้องใช้ชีวิตตามกรอบ
ก็เลยจะดูเหงาๆ จิตๆ เก็บกดๆ หน่อยๆ . .'อย่างไรก็ตาม แม้ว่าไม่ได้ไปกินหรูอยู่สบายกับเพื่อนที่ไหน
แต่เงินก็ไม่เหลือนะ 555+ ก็ไม่รู้ว่า เอาไปใช้อะไรนักหนาเหมือนกัน
อาทิตย์ก่อนโน้นเราเอารถมอเตอร์ไซค์ไปเข้าศูนย์ ระหว่างรอ
แม่โทรมาถามว่า . . นางควรรอกินข้าวกะเราหรืออะไรยังไง
เรารีบบอกให้นางกินก่อนเลย ไม่ต้องรอ . . เพราะทำเสร็จเราจะออกไปเร่ร่อน
แบบ Alone บ้าง ตรงศูนย์มันมีตลาดน้ำอยู่ เราก็แวะไปเดินๆๆๆ
เดินแบบไม่มีเป้าหมายจริงๆ สรุปได้ทอดมันปลามาฝากแม่ถุงเดียว
ออกจากตลาดน้ำผ่านร้านแกงใต้อ๊าว แวะจร้าาา เบื่อกับข้าวฝีมือตัวเองจะแย่
จากนั้นก็ซื้อแกงหอยขม กับขนมจีนน้ำยาใต้มาฝากแม่ที่บ้าน . .
กินข้าวเสร็จฉันก็ยังอยากเร่ร่อนอยู่ เลยไปนั่งแช่ในคาเฟ่
นั่งกินชาปั่นคนเดียว พร้อมกับไถโทรศัพท์เล่นไป เฮ้ยยย แค่นี้
ไม่อยากจะเชื่อ มันเหมือนเราได้ผ่อนคลาย อย่างบอกไม่ถูก
เฮ้อออ . . ชีวิตเนี่ยะก็ประหลาดแบบนี้สินะ
ช่วงก่อนหน้านี้มีคืนนึง เราคุยกับแม่ว่า . . "ไม่รู้ทำไม . . เหมือนหนึ่งไม่อยากตื่น ออกไปใช้ชีวิตเลยอ่ะแม่
มันรู้สึกหดหู่ รู้สึกอึนๆ อย่างบอกไม่ถูก ไปทำงานก็เจองานเยอะ
ไปไหนไม่ได้ ไปกินอะไรที่ชอบไม่ได้ เพราะทุกที่ก็ต้องใช้เงิน
แล้วยังต้องมากินอาหารเผ่าทีรสชาติแบบพยายามอร่อยอีก
ความสุขอยู่ตรงไหนหรอ . . "แม่ก็แบบดูอึ้งๆ ว่าลูกกรูมันใกล้บ้าขนาดนี้เลยหรอ
แต่นางก็ไม่ได้ว่าอะไรนะ แต่หลังๆ เราก็สังเกตุว่า
นางไม่ค่อยจะเคร่งอะไรกับเรามากนัก อยากไปไหนก็ไป
อยากไปเที่ยวทะเลกะเพื่อนก็ไปกันเลย ไม่ต้องห่วงนาง
แต่กลายเป็นว่าเราไม่อยากไปเอง เพราะ ไม่_อยาก_ใช้_เงิน!!แต่ . . เรา อีป้าอินดี้ที่ซับซ้อน บางทีก็แอบงงกับตรรกกะของ
ตัวเองเหมือนกัน มันบอกไม่อยากใช้เงิน แต่เวลามันไป
ซื้อของแม็คโครมาบ้านแต่ละที มันใช้เงินไม่ต่ำกว่าพันหก
บางครั้งปาไปสองพันต้นๆ__ เนี่ยะ ไม่อยากใช้เงินแบบใด!
 เราอาจจะเครียด เลยต้องการช๊อปแก้เครียดสินะ 0 _ 0แต่เหมือนการช๊อปปิ้งมันก็ดีนะ มันหยุดความคุ้มคลั่งของเราได้จริง
เสียเงินจนกระเป๋าฟีบแล้ว อีป้าก็พอจะสงบได้พักหนึ่งเอาจริงๆแม่ก็อินดี้พอกันนั่นแหละ นางก็ชินกับการอยู่คนเดียว
พอๆกับลูกสาวนี่ล่ะ ก่อนหน้านี้ มีลูกป้าเอาหลานมาเรียนซัมเมอร์กับนาง
ตอนปิดเทอมนางอึดอัดมาก นางบอกเหนื่อยเอนเตอร์เทน
มานั่งนึกดู ความจริงแล้ว แม่เนี่ยะ ต้องปรับตัวมากกว่าเราอีก
อยู่บ้านนางยังแว้นออกไปซื้อของนั่นนี่ อยู่นี่นางไม่ไปไหนเลย
นางบอกนางไม่คุ้น นางจะได้ออกจากบ้านก็ตอนที่ไปกับเรานี่แหละ
อยู่บ้านคุยแต่กะแมวทั้งวัน นางอุดอู้กว่าเราอีก เอาจริงๆ
นางไม่อยากมาอยู่กับลูกเท่าไรหรอก นางอยากสอนเด็กอยู่บ้าน
แต่ปัจจุบันมันหาเด็กสอนไม่ได้แล้ว นางเลยต้องจำยอมมา . .
ความในใจของลูกสาวอย่างเรานั้น เราอยากให้แม่มาอยู่กับเรานะ
เพราะเวลาอยู่บ้านนางชอบทำอะไรไม่ดูตัวเอง ปีนรั้วฟันต้นไม้งี้ โน่นนี่
ไม่ไหวจะห่วง แต่เราก็อยากให้นางอยู่กับเราได้แบบไม่อึดอัด
อยากให้มาใช้ชีวิตสนุกสนานกับลูกสาว แบบกลมกลืน (ฟังดูดีมะ)
ล่าสุด . . เพื่อนมิ้มกลับจากออสฯ เดอะแก้งค์เลยนัดกินข้าวกัน
ที่บ้านพี่ๆ แถวพัฒนาการ เราชวนนางไปด้วย นางก็สองจิตสองใจ
เพราะว่านางไม่คุ้นกับแก้งค์นี้ ก่อนหน้านี้ เคยพาไปครั้งนึง
นางกินข้าวเสร็จแล้วร้องกลับบ้าน 5555+
รอบนี้ เราถาม ..แม่จะไปไหม แต่ไปแล้วห้ามงอแงนะ เพราะน่าจะต้องอยู่
ตั้งแต่เช้าถึงเย็น อีกอย่างแม่จะงอแงกลับบ้านก็กลับไม่ได้อยู่ดี
เพราะเราไม่ได้เอารถไป มีเพื่อนผู้ชายอีกคนในแก้งค์อยู่แถวบ้านเรา
และจะมารับเราไปและมาส่ง ดังนั้น จะออดกลับบ้านไม่ได้
นางก็คิดอยู่เป็นวันเลย ไปปรึกษาเพื่อนป้าของบ้านด้วย เพื่อนป้า
ก็บอกว่า อย่าไปเลย ให้ลูกมันไปสังสรรค์เถอะ . .
เราบอกนางว่า . . ถ้าถามหนึ่งนะ หนึ่งอยากให้แม่ไปนะ
หัดเข้าสังคมบ้าง พอเค้ามีจัดทริปเที่ยว ถ้าแม่คุ้นแล้ว
แม่จะได้ไปด้วยได้ไง พอลูกสาวพูดขนาดนี้ นางก็เลยตัดสินใจไป
แรกๆ ก็ดูเกร็งๆ นิดหน่อย แต่พอได้กินข้าว กับตั้งวงเท่านั้นแหละ
แม่ช้านนนนนนนน นั่งเล่นตีแตกกับเขาหัวเราะดังลั้น ตั้งแต่บ่ายโมง
ยันห้าโมงเย็นโน้นนนน (นั่งตั้งนานได้มา 150) ก่อนจะพากัน
ออกมากินข้าวร้านอาหาร แล้วถึงแยกย้ายกันกลับ และพอรู้ว่า พี่ๆ
เค้าไม่เก็บเงินค่าอาหารใดๆ ของนางเลย พี่ๆ เค้าบอกว่า
แม่เป็นแขกกิตติมศักดิ์ไม่ต้องเสียตังค์ นางปลาบปลื้มใหญ่
ค่าน้ำมันก็ไม่เสียเพื่อนมันไม่ยอมให้จ่าย แม่ยิ่งปลื้ม
บวกเกรงใจผองเพื่อนอย่างมาก แต่ดูหน้านางก็รู้ว่า นางติดใจแหละ
เป็นอันว่าแม่ฉันเข้าสู่วงการเดอะแก้งค์ อย่างเป็นทางการ 555+
ยิ่งกว่านั้น . . สองแม่ลูกนุดเบาหวานก็กินช็อกฯ
ที่เพื่อนมิ้ม เอามาฝากจากออสกันฉ่ำเลย . .
นุดเผ่าพอออกเผ่าแล้ว หาทางเข้าเผ่าอีกครั้งยากมากจริงๆ
อย่างไรก็ตาม การได้ไปเจอเพื่อนวันเดียว เหมือนได้หัวเราะ
มากกว่าที่ใช้ชีวิตมาครึ่งค่อนปีจริงๆ นะ . .  เอาล่ะ พอได้ไปเที่ยวแรดๆ แล้ว ก็เหมือนเราได้
กลับมาปรับสมดุลชีวิตได้อีกครั้ง . .
ตอนนี้ความอึนหายไป 100% แล้วล่ะ . .พอหายบ้าแล้ว ฟิลรักธรรมชาติ สายลม และแสงแดด
ก็มาเยือนเราอีกครั้งหนึ่ง นี่มันเป็นนิมิตรหมายอันดีอย่างยิ่ง
แล้วนะ ช่วงนี้บรรยากาศบ้านเรามันก็สดชื่นมากด้วย
ใครจะคิดว่าเดือน พย. แล้วฝนยังตกอยู่เลย
ต้นไม้ที่บ้านพากันเขียวชุ่มฉ่ำไปหมด ตั้งแต่แม่
มาอยู่กับเราจริงจัง นางก็บ้าชำต้นไม้เล่น จนตอนนี้
ต้นพลูต่างๆในบ้าน(ที่ยังรอดชีวิต)ที่เราเคยซื้อไว้
งอกเพิ่มมาหลายกระถางเลย มีเยอะพอ
ที่เอาไปแจกเพื่อนๆ ได้ด้วย
เรากับแม่ซื้อหินใหม่มาโรยทางเดินเพิ่ม ทำให้ข้างบ้านดูมีชีวิตชีวาขึ้นเยอะ
นางโรยแบบตั้งใจด้วยนะ ข้างบ้านสีนึงหน้าบ้านสีนึง 555+
ที่ใต้ต้นหม่อนจะมีเก้าอี้ที่นางตั้งไว้ ให้ตัวเองนั่งเฝ้าแมว
เวลาทหารแมวออกมาดูนก . .
มันร่มรื่นมากเลยนะ บางวันแม่พาแมวออกมาดูนกตั้งสองรอบแนะ
เช้ากับเย็น อาทิตย์ก่อนมีวันนึง นางพาออกมาสามรอบ
เหตุเพราะอีเจ๋งแป้งมันไม่ยอมให้แน่ทำอะไรเลย มันเอาตูดไป
ไถหน้าแม่อยู่ตลอดเวลา เอามือปัดดินสอที่นางใช้เขียนหนังสือทิ้งด้วย 55+
แต่มุมตรงนี้ มันก็เป็นมุมผ่อนคลายได้จริงๆ
ทหารแมวถูกแม่ฝึกมาอย่างดีใครยุกยิก งุกงิก เชิญเข้าบ้าน!!
แต่แมวๆ ก็ชอบมากแหละ เพราะมันจะมีนก
มาเกาะต้นหม่อนโชว์ตัวให้พวกนางดูกันตลอด
มีบางวัน นกมันเล่นกันบินเฉี่ยวหัวแก้งค์แมวไป แบบใกล้ชิดสุดๆ
แล้วนะตอนนี้หม่อนก็กำลังสดชื่นเลย เพราะเราเพิ่งตัดกิ่งไปได้สักพัก
นั่งเฝ้าแมวไป มองขึ้นไปที่ต้นหม่อนก็จะเขียวแบบใจฟูมว๊ากก
แม่ชอบมานั่งทิ้งอารมณ์ตรงมุมนี้ ทำต้นไม้
นั้งเฝ้านั่งชื่นชมต้นไม้ไม้ได้ครึ่งค่อนวัน
เราเนี่ยะส่องลูกหม่อนเพลินๆ ทุกเช้าเลยล่ะ
รอบนี้เราตัดกิ่งหม่อนทิ้งไปเยอะเลย เพื่อเว้นที่ให้เอาบันได
ไปตั้งได้ มันจะได้สะดวกเวลาปีนเก็บตอนผลมันสุก
ตอนนี้ที่บ้านมีกล้วยอยู่เครือนึงใกล้สุกแล้วนะ
คาดว่าอีกสองอาทิตย์ก็น่าจะเหลืองแล้ว . .
แต่ดูท่าว่ารอบนี้ เราน่าจะไม่ได้กิน เพราะอะไรน่ะหรอ
ก็เพราะอีป้าอินดี้อย่างเรา พอหายบ้าปั๊บ สติก็มาปุ๊บ 55+
เลยจะชาเล้นจ์ตัวเอง งดน้ำตาลก่อนสิ้นปี . . เพิ่งเริมวันอาทิตย์
วันนี้ วันที่ 3 แล้ว . . คือ ดีย์มาก รอบนี้ เราจริงจังมาก
มันดีมากๆ ตรงที่วันแรกไม่หิวเลย แล้วก็ IF23/1 ได้เองแบบ งงๆ
ตอนแรกที่วางแผนก็คิดไว้ว่าสามวันเอาให้รอดเถอะ เพราะก่อนหน้านี้
เคยทำแบบหลวมๆ ไม่เคร่งมาก แต่ก็ทำได้ไม่พ้น 3-7วัน แตก
แต่พอรอบนี้ เข้มข้นมว๊ากกกก สามวันแล้ว มัน One meal a day
แบบไม่ต้องใช้ความพยายามใดเลย ดูท่าว่ารอดแน่ เป้าหมายต่อไป
ตือ 1 Week จากนั้นก็ 1 เดือน ไปยันสิ้นปี ทำได้แน่นวล
สรุปสภาพจิตใจตัวเอง ณ ปัจจุบัน ทุกอย่างมันดูดีไปหมด
ความตั้งใจเต็มขีด กินอาหารที่ไม่ปรุงยังอร่อยได้ เรานี่มันลิ้นจระเข้จริงๆ
(ใส่ได้สามเกลอ เกลือ พริกไทย เท่านั้น) แม่ก็จะพยายามกินกับเรา
แม้นางจะบอกว่ามันจืดๆ ไม่มีรสอะไรเลยก็ตาม 55+" จากเหตุการณ์ปัจจุบัน เห็นภาพอนาคต
เหมือนทุกอย่างกำลังจะเป็นไปในทางดีขึ้น
ความทุกข์ ผ่านมา . . แล้วก็ ผ่านไป จริงๆ!! "
[ บั น ทึ ก D i a r y โ ด ย ตั ว ห น อ น กิ๊ ว ๆ ]
| Create Date : 19 พฤศจิกายน 2567 |
| Last Update : 19 พฤศจิกายน 2567 17:58:01 น. |
|
15 comments
|
| Counter : 337 Pageviews. |
 |
|
|
| ผู้โหวตบล็อกนี้... |
| คุณThe Kop Civil, คุณnewyorknurse, คุณฟ้าใสวันใหม่, คุณโฮมสเตย์ริมน้ำ, คุณmultiple, คุณทนายอ้วน, คุณกะริโตะคุง, คุณhaiku, คุณtoor36, คุณสองแผ่นดิน, คุณนายแว่นขยันเที่ยว, คุณSweet_pills, คุณหอมกร, คุณสายหมอกและก้อนเมฆ |
โดย: ฟ้าใสวันใหม่   วันที่: 19 พฤศจิกายน 2567 เวลา:15:03:29 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า  วันที่: 19 พฤศจิกายน 2567 เวลา:18:29:18 น. |
|
|
|
| โดย: multiple วันที่: 19 พฤศจิกายน 2567 เวลา:18:50:18 น. |
|
|
|
| โดย: ฟ้าใสวันใหม่ วันที่: 19 พฤศจิกายน 2567 เวลา:19:26:19 น. |
|
|
|
โดย: ทนายอ้วน  วันที่: 19 พฤศจิกายน 2567 เวลา:20:14:55 น. |
|
|
|
| โดย: กะริโตะคุง วันที่: 19 พฤศจิกายน 2567 เวลา:20:48:46 น. |
|
|
|
โดย: คุณต่อ (toor36  ) วันที่: 19 พฤศจิกายน 2567 เวลา:22:52:22 น. |
|
|
|
โดย: Sweet_pills  วันที่: 20 พฤศจิกายน 2567 เวลา:0:25:42 น. |
|
|
|
| โดย: multiple วันที่: 20 พฤศจิกายน 2567 เวลา:4:11:36 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 20 พฤศจิกายน 2567 เวลา:4:37:59 น. |
|
|
|
โดย: หอมกร  วันที่: 20 พฤศจิกายน 2567 เวลา:6:49:54 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 20 พฤศจิกายน 2567 เวลา:8:41:01 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| | 1 | 2 |
| 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 |
| 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
| 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
| 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 53 คน [
